Te veel meegemaakt.

[krisiegirl]

[SIZE=1][COLOR=red]
Hoi allemaal.

Ik ben hier nieuw op dit forum en ik dacht meteen maar eens een berichtje te plaatsen.

Ik ben nu 14 jar en heb al heel wat mee gemaakt. Voor een kind van 14 jaar dat vind ik tenminste.

Ik zal er maar eens even wat over vertellen zodat jullie weten wat ik bedoel.

Ongeveer begin 2000 werd mijn moeder zwanger van mijn zusje Fleur*. In het begin was het blijschap en vreugde en we waren allemaal erg blij!! Maar dat verranderderde al snel toen bleek dat mijn zusje achter liep met de groei, en er iets niet goed bleek te zijn. Op een gegeven moment werd ons vertelt dat ze waarschijnlijk ziek was. Toch gingen wij die vakantie op vakantie naar Frankrijk. Maar die werd erg verstoord door dat ene telefoontje. De dokter had gebelt en zei dat mijn zusje ongeneeselijk ziek was en waarschijnlijk vlak na de bevalling of tijdens de bevalling zou sterven. Onze vakantie werd toen erg verstoord maar aan de ene kant wisten we het eigenlijk al, maar tog was het verdriet erg groot.
Nadat we hadden gehoord dat ze dood zou gaan na/tijdens de bevalling zijn we opzoek gegaan naar een mooi mandje waarin ze kon begraven worden als ze geboren zou zijn.
Er werden vele voorbereidingen getroffen voor de bevalling en wat daarna zou komen.
Mijn moeder had het die tijd erg zwaar en kon niet veel meer en was moe dus de sweer thuis was niet uit te houden.
Toen de tijd was aangebroken dat mijn moedr gign bevallen ging het heel snel, mijn moeder beviel en en tijdens de bevalling is mijn zusje gestorven. Ze is nog 5 dagen thuis geweest en toen hebben we haar begraven.

Drie maanden later bleek mijn moeder weer zwanger te zijn. Wij waren weer erg blij.
Voor de zekerheid gingen we een waterpunctie laten doen. Al snel bleek dat dta niet een goed idee was. Mijn moeder had een naar voorgevoel en op een dag ou zze naar de verloskundige om het hartje te horen. Maar er was niks te horen, ze moest naar het ziekenhuis en daar bleek dat het kindje al dood was en niet voor even al en tijdje. We zakte met z'n alle weer in.
Me broertje werd geboren. Na 3 maanden zwangerschap.

Het leek alsof ons alles niet mee zat.

Nu bijna 3 jaar later heb ik het nog steeds niet verwerkt en dat gaat niet goed, ik kan geen goed contact meer krijgen met andere en ben heel erg verrandert. Ik ben depresief en doe gekke dingen. Ik wil graag tips om me te helpen want ik kom er zelf niet uit.

Willen jullie mij aub wat tips geven om me te helpen en me weer op de been te krijgen.

Groetjes
krista

Het lijkt me verstandig om naar een vertrouwenspersoon te gaan met je probleem.
Ik weet niet hoe je ouders erop zullen reageren als je vertelt dat je hier mee zit maar probeer met ze te praten.
Ze hebben tenslotte hetzelfde meegemaakt en weten hoe het voelt.

sterkte.

[Fantôme]

heey meidje toch!

Wat erg allemaal, ik begrijp dat je je daar rot omvoelt.
je had gewoon een broertje en zusje kunnen hebben.
Zoals Jadie zegt zou je met je ouders erover kunnen praten omdat zij hetzelfde mee hebben gemaakt. Wellicht is het makkelijker te praten met iemand die verder van je afstaat. Je zou dan eens op school met een vertrouwenspersoon kunnen praten. Als dit niet werkt kan deze je wellicht het nummer van een hulpinstantie geven.

Sorry meis, ik heb hier echt geen ervaring mee... dus dit was weer lekker nutteloos.... heel veel sterkte met alles!

knuffel! Wendy

[Nona]

Jeetje, je hebt inderdaad veel meegemaakt. Zeker als je nog zo jong bent is het moeilijk te verwerken (niet dat het makkelijk is als je ouder bent hoor). Hoe gaat het met je moeder? Kan zij er een beetje mee leven? Misschien kan je er met haar over praten; zij weet waarschijnlijk precies wat je voelt en ze heeft er net zo veel verdriet om als jij. Bovendien kent ze je en zal ze begrijpen dat je het niet makkelijk hebt.

Ik ben depresief en doe gekke dingen.

Wat voor gekke dingen bedoel je? Je moet het jezelf niet moeilijker gaan maken hoor! Het is al moeilijk genoeg zoals het is... Zorg goed voor jezelf en je lichaam, dat heb je nodig. Dat heeft iedereen nodig.

Heel veel sterkte.
Nona

[gothicje]

ik heb zoiets nog nooit zelf mee gemaakt
maar ik weet wel zoals vele hier hoe het is om depressief te zijn door gebeurtenissen die je nog niet hebt kunnen verwerken
het is belangrijk om er over te praten hetzij hier of met vrienden/ouders ofzo
je moet gebeurtenissen leren een plekken je te geven en dat kan alleen maar door het te accepteren althans mee om te leren gaan
tis zeker allemaal niet makkelijk maar probeer het niet nog moeilijker te maken door gekke dingen te gaan doen, een moment van tijd helpe die gekke dingen misschien maar vaak sleuren ze je alleen maar verder in de problemen
probeer je gevoelens en gedachtes op papier ofzo te zetten
in ieder geval heel veel sterkte
kussies moi

heej,

jeetje joh, ik zat echt met open mond naar mn scherm te staren! wat verschrikklijk voor jullie allemaal! ik heb hier geen ervaring mee, dus echt nuttige tips kan ik je niet geven. wat ik wel kan zeggen is dat je er heel veel over moet praten, maakt niet uit met wie, als jij je maar prettig voelt met die persoon. zoiets als dit kun je niet vergeten, je moet het een plekje in je leven geven, hoe moeilijk dat ook is. ik wens je heel veel sterkte voor dekomende tijden. *en, ga je zelf asjeblieft niets aandoen hoor! daar ben ook jij te belangrijk voor!!*

Kus, Mies

hm, ik weet wel hoe het voelt om steeds maar geen broertje of zusje te kunnen krijgen, terwijl je dat zo graag wil, bij mijn moeder is het twee keer fout gegaan.. heel erg is dat, toen mijn zusje 6 jaar later na mij geboren werd, was ik ook erg blij, hoewel ik dat nu ff iets anders voel, maar daar gaat het niet om.. praat met mensen, echt waar, beste advies, of schrijf het anders op.. doen, echt waar.. en ga geen gekke dingen doen..

[krisiegirl]

heel erg bedankt voor jullie reacties!!

[jij]

hey,
kben ook naar je site geweest, mooi wat je doet voor je zusje/broertje!

ik heb ook je post op seksualiteit gelezen...zijn dat je gekke dingen die je doet? daar zou ik dan in ieder geval mee ophouden, zoiets is niet goed, zeker niet op jouw leeftijd en ook niet als het jouw manier van verwerken is...
dan zou ik eens met een vertrouwenspersoon ofzo gaan praten.

sterkte

[krisiegirl]

die heb ik niet

krissiegirl14 schreef op 08-06-2003 @ 22:58:
die heb ik niet

Elke middelbare school heeft een vertrouwenspersoon. Misschien is het nog niet in die zin jouw 'vertrouwens'persoon, maar wie weet kan het dat wel worden. Of je mentor, een oom of een tante, een goede vriendin, je moeder, je vader of wie dan ook. Praten over dit soort dingen is belangrijk.

[krisiegirl]

wat als je er niet over kan praten met mensne persoonlijk?

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 09:14:
wat als je er niet over kan praten met mensne persoonlijk?

Dan moet je een andere oplossing zoeken. Je kunt ook iemand een brief schrijven. Ik denk btw dat als je iemand echt vertrouwt, je er best met iemand kunt praten, al lijkt dat nu misschien anders.

[krisiegirl]

maar dat is dus mijn probleem ik heb geen mensen die ik vertrouw

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 09:18:
maar dat is dus mijn probleem ik heb geen mensen die ik vertrouw

Dan moet je die zoeken. Maar bedenk je ook dat een vertrouwensrelatie opgebouwd moet worden, je moet mensen de kans geven en het moet van twee kanten komen.

[o0BeKsKuH0o]

Ik schrijf het in een dagboek, of ik schrijf het in een brief naar me moeder, omdat ik ook niet goed kan praten...
Maar, als je niet 'persoonlijk' kunt praten met iemand, is er dan niets wat je kunt bellen, kindertelefoon ofzo, die zijn er ook om jou te helpen...
succes meid
xxx rebecca

[krisiegirl]

uhm waar moet ik die ooit vinden

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 09:27:
uhm waar moet ik die ooit vinden

In je familie, op school, enz.

En idd, anders kun je bv de kindertelefoon bellen, praten door de telefoon gaat soms ook makkelijker dan face-to-face. Iemand irl kan je denk ik beter helpen, maar bij de kindertelefoon kun je wel je verhaal kwijt, wat soms ook al erg oplucht.

[Quiana]

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 09:27:
uhm waar moet ik die ooit vinden

Wat, de kindertelefoon, of iemand waarmee je een
band kan opbouwen?

(kindertelefoon staat in de announcement geloof ik..)

[edit]De Kindertelefoon: 0800-0432[/edit]

[krisiegirl]

[QUOTE][B]
Wat, de kindertelefoon, of iemand waarmee je een
band kan opbouwen?

(kindertelefoon staat in de announcement geloof ik..)

[edit]De Kindertelefoon: 0800-0432[/edit]

wat denk je nou, een band met iemand opbouwen ik ben niet zo iemand die snel contact maakt met iemadn weet je

[o0BeKsKuH0o]

Heb je dan geen hartsvriendin?

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 09:31:
wat denk je nou, een band met iemand opbouwen ik ben niet zo iemand die snel contact maakt met iemadn weet je

Je kunt ook normaal reageren, ze vraagt gewoon iets.

Maar goed, het hoeft ook niet snel, zo iets gaat bij weinig mensen snel. Maar je kunt het iig proberen. En misschien heb je al wel zo'n band met je moeder, een neef of nicht of een leraar op school oid. En anders zou ik het toch eens proberen bij een vertrouwenspersoon op school (niet iemand die (nu) jouw vertrouwenspersoon is, maar iemand die daar die naam/taak heeft (net als bv 'mentor')) ofzo.

Devilbitchie schreef op 15-06-2003 @ 09:36:
Heb je dan geen hartsvriendin?

Die heeft ook niet iedereen, hoor. En al heb je die wel, dan hoeft het niet per se meteen iemand te zijn aan wie je alles verteld. Maar goed, het kan wel.

[o0BeKsKuH0o]

Of een hele goede vriendin dan, ja ik zei maar ff snel hartsvriendin, maar ik heb zelf wel goede vriendinnen waar ik altijd goed bij terecht kan, en die altijd vpor me klaarstaan, maar ik hgeb op seksualiteit gelezen wat voor vriendinnen je had, en daar zou ik dus maar niet op rekenen. (srry dat ik dit zeg, maar als je er daardoor anders niet bijhoort, dat is gewoon bullshit, je had mss wel akns dat het niet eens paste (komt vaak voor) dan hoorde je er dus ook niet bij, gewoon vette BULLSHIT dus)

[Dreamerfly]

1). Praat er meer over met een Goede vriendin en/of je moeder/familie.

en/of:

2). Bel de kindertelefoon(idd), of het JIP.

en/of:

3). Ga naar een vertrouwenspersoon(wat al is genoemd).
>desnoods samen met een goede vriendin. Ik snap best dat, dat moeilijk is, maar zet daarin door, wie weet hoe goed je zo geholpen kan worden.

en/of:

4). Ik heb je website gezien, dat is een mooie manier om het gedeeltelijk wat leren te verwerken!, misschien dat je nog meer creatieve dingen kan bedenken om de gebeurtenissen een plaatsje te geven. Bijvoorbeeld:
-Een plakboek maken, schilderen.
-Verhalen schrijven, gedichten maken.
-Op een groot stuk behang, allerlei dingen opschrijven, wat het alles met je doet, wat er is gebeurd etc. Dit versieren en mooi maken, er aandacht in stoppen. Oprollen, zodat je het kan bewaren en altijd weer kan inkijken en aan de hand van zoiets kan je er ook weer met iemand over praten.(dat je het laat zien en dan volgt het gesprek vanzelf, denk ik.)
etc.

en/of

5).De huisarts. Wanneer het andere geen oplossingen geeft/ niet helpt, kan je naar de huisarts gaan. Hij kan kijken of je misschien proffesionele hulp nodig hebt.

Kan je hier iets mee?, zie je hier mogelijkheden in, om mee aan de slag te gaan/ hier stappen in te gaan ondernemen?


GroetjesXxx
Mariamne

[krisiegirl]

als je me site hebt gezien kun je nu ook zien hoe ik nog depressiever word kijk maar

Klik hier om te kijken

groetjes krista

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 16:51:
als je me site hebt gezien kun je nu ook zien hoe ik nog depressiever word kijk maar

Kun je die berichtjes niet verwijderen?
Desnoods heel dat gastenboek van je site afgooien?

(Niet dat het iets oplost, maar dan is het iig weg. Iemand die dat post is het niet waard om op te reageren, om je druk om te maken, enz. Ik snap dat je er wel op reageert ed, maar zo iemand is het niet waard om je nog rotter om te gaan voelen.)

[krisiegirl]

ik laat het staan ik wil dat andere mensen weten hoeveel pijn zoiets dooen en hoe wreed mensen kunnen zijn.
Ik heb het nu gelezen en ik kan er dan wel afhalen maar weet tog wat er in staat. ik blijf dat onthouden en ik wil gewoon dat het blijft staan en dat reacties erop krijg ik hoop dat je dat kunt begrijpen.
Ik laat het er ook staan zodat ik kan lezen dat andere mensen hele andere mening hebben. Dat doet me dan weer goed.

groetjes krista

[o0BeKsKuH0o]

Je moet je er niets vaan aantrekken hoor Krista, als je wil heb ik iets (als je erin geloofd) maa rdan moet je maar ff in een prive berichtvragen fp je het wilt lezen, soort brief die je kan schrijven, je voelt je daarna echt opgelucht...

[Dreamerfly]

krissiegirl14 schreef op 15-06-2003 @ 16:51:
als je me site hebt gezien kun je nu ook zien hoe ik nog depressiever word kijk maar

Klik hier om te kijken

groetjes krista

Ik heb onder de naam scholiertje gereageerd; belachelijk dat ze zo reageren, ik vind het knap van je dat je iets moeilijks zo wat een plekje weet te geven.

[Dreamerfly]

Btw: Hoe kijk je tegen de mogelijkheden in hulp aan?

[o0BeKsKuH0o]

Ik vind het ook wel heel knap, dit is trouwens wel een goede manier van verwerken..
Als mensen zo reageren moet je maar proberen contact te krijgen met de 'echte'eigenaar, en vragen of hun erachter kunnen komen wie die post heeft gezet...

lieve Krista, trek je niets aan van die berichten in het gastenboek, alsjeblieft, ze zijn het niet waard, echt niet...
heel veel sterkte meis..

[ExcommunicatedAngel]

het is heel erg klote inderdaad dat zoiets gebeurd...en ik kan heel goed begrijpen dat je ermee zit...
maar dat wil niet zeggen dat je veel hebt meegemaakt...

je hebt eerder iets heel rots meegemaakt...

[Fantôme]

eyey meid,
ik heb de berichten gelezen in het gastenboek
naja, ik heb ook gereageerd onder de naam 'vanille' dus dan weet je gelijk mijn mening!
sterkte meid, en trek je het niet aan, ze zijn het echt niet waard!!

knuff Wendy

[Nona]

Ik heb ook gereageerd, gewoon onder de naam Kruimel.

Ik vraag me af of je die reacties van die types niet kan verwijderen, dat moet toch mogelijk zijn!

Kris, sterkte ermee!

Kruimel schreef op 15-06-2003 @ 23:16:
Ik vraag me af of je die reacties van die types niet kan verwijderen, dat moet toch mogelijk zijn!

Dat wil ze niet.

die mensen in je gastenboek zijn gewoon kleuters en kinderachtig bezig, of ze zijn heel dom. Daar sta jij boven en er zijn heel veel mensen die het ongelovelijk wreed vinden. De meeste mensen zullen je steunen en dat er een paar zijn die de boel willen verzieken...tsja

over hulp: het hoeft niet meteen...je kunt erover nadenken. Ik wilde eerst ook geen hulp, en na anderhalf jaar heb ik besloten het toch wel te doen.
Je zegt dat je een onbekende niet vertrouwt. Maar meestal valt dat juist mee, is het een voordeel dat je hem/haar niet kent. Diegene vindt het niet raar en je hoeft je niet te schamen...bedenk maar eens wat er kan gebeuren als je verdere hulp zoekt? Niets toch?

Negatief: het helpt niet, of je kunt niets vertellen. Nou dan stop je er gewoon mee en je bent niets kwijt.
Positief: Je krijgt hulp, je kunt ergens terecht...

Probeer het eens tegen elkaar af te wegen.

Heel veel sterkte ermee.

[DeSSie]

Ik ben naakt
maar dat doet er niet toe toch?

[Nona]

DeSSie schreef op 16-06-2003 @ 15:17:
Ik ben naakt
maar dat doet er niet toe toch?