[Stukje] Met engagement zelfs.

[juliettebinoche]

WNF: Walgelijk Niet-lief Fonds

Ooit zag ik een uitzending van een actualiteitenprogramma dat voor altijd mijn beeld van het Wereld Natuur Fonds heeft veranderd. Het betrof de kwestie van jonge zeehondjes die alsnog doodgeknuppeld werden in Canada. Even voor de duidelijkheid: ze werden niet zomaar doodgemaakt, maar écht op brute wijze neergeknuppeld. Stel je voor, een klein wit knuffelig zeehondje dat door een grote houten knuppel (à la honkbal) tientallen malen wordt geslagen. En ja, zo'n beestje is na één luttele klap nog niet dood.
Wat was nou 'de kwestie' van het geheel: Canada mocht legaal die zeehondjes neerknuppelen. Waarom, zou je je als normaal mens met normen en waarden afvragen. Nou, aldus een vrolijke woordvoerster van het WNF itself, waren er genoeg zeehondjes. Die beestjes waren dus niet met uitsterven bedreigd, dus mochten de neerknuppelaars zonder problemen hun gang gaan.
Hoogst verontwaardigd kijk ik dan als jeugdig meisje dat zich wél wat aantrekt van de organismen en milieuomstandigheden in deze wereld. Ten eerste is het natuurlijk gewoonweg walgelijk en hypocriet dat je als organisatie die zich onder andere bezighoudt met het behoud van diersoorten, zo'n misselijkmakende verklaring over de lippen van je woordvoerster doet krijgen. Ten tweede, en dan bekijken we het vanuit een minder subjectief perspectief, is dit ook gewoon dweilen met de kraan open. Wat heb je er nou aan om telkens op de bres te springen voor bijna-uitgestorven dieren, die je dan eerst flink aanfokt en die vervolgens weer naar hartelust vermoord mogen worden? Over vicieuze cirkel gesproken.
Ik heb onmiddellijk mijn lidmaatschap van het WNF opgezegd. Buitengewoon geschokt van afgrijzen was ik. En het stomme is dat ze naar de buitenwereld (dmv. hét geliefde medium van die niet al te ontwikkelde middenstander: de tv) toe een beeld van lieflijkheid scheppen. Veel mensen kopen hun milieuschuld af door een lidmaatschap van het WNF. En dat terwijl dit dus gewoon dé meest hypocriete organisatie van allemaal is.
De moraal van mijn verhaal is dus: WNF-leden aller lande, werp uw lidmaatschap in de goot en besteed uw geld op zinvollere manier. Want ik mag aannemen dat niemand meer vertrouwen in dé grote organisatie ten bevordering van biodiversiteit krijgt na het lezen van dit stuk?

http://roospleonasmes.blogspot.com

Ik ben geen lid van het WNF en als ik er wel lid van zou zijn, dan zou ik er direct vanaf willen. Niet zozeer door dit verhaal, maar meer omdat ze altijd mij moeten hebben als ik me door de stad probeer te slepen met Hara Krisnha's, krantenlui, daklozenkrantenverkopers en mensen van louche boekenclubben in mijn kielzog. En ook vanwege die misselijkmakende reclames. Ze maken me eerder boos dan weekhartig. Brandt alsjeblieft het hele regenwoud af, het mooiste ervan kunnen we bij de Expo op posterformaat kopen.

Trouwens, dat met die zeehondjes is ook een verhaal waar je een beetje context omheen moet kennen. De Inuit, eskimo's die in het noorden van Canade leven, hebben eeuwenlang kunnen bestaan van de jacht op verschillende diersoorten. Deze diersoorten werden plotseling beschermd verklaard onder druk van onze geldschrapende wereldreddertjes, waarna ze dus niet meer mochten jagen en geen inkomsten of voedsel meer hadden. De Canadese regering heeft vervolgens de verschillende stammen die er waren bijééngeveegd in een soort van dorpen (kampen) omdat ze op die manier nog een beetje medische voorziening en school konden krijgen, maar die mensen zijn debiel ongelukkig. Er is geen fuck meer over van hun oude cultuur en ze kunnen niet wennen an de Canadese cultuur. Op school doen ze het slecht, ze krijgen geen werk en zijn allemaal arm. Het zelfmoordcijfer onder de jongeren is bij de Inuit enorm hoog omdat niemand er meer een gat inziet.
In zo'n geval mogen die lui van mij best een stuk of wat zeehonden om zeep helpen. Ik vind namelijk mensen altijd nog fijnere gesprekspartners op aarde dan een maffe zeehond.

Natuurlijk heeft dit ook een keerzijde. Kijk, Grijpwijk van Tommy en Aura (wat een naam) is natuurlijk iemand die we liever zien gaan en komen. Maar waarom de hele jacht op die beestjes verbieden als sommige mensen er van moeten leven? Pak dan eerder de bedrijven beet die de voorraad schattige zeehondjes compleet uitputten en ze in een grote machiene tot knakworsten vermalen en laat de Inuit lekker hun gang gaan op hun eigen manier.

Ik vond je betoog trouwens soepel geschreven. Lekkere stijl.

LUH-3417

[thunder110]

Wat jij zegt klopt, zeehonden werden niet meer met uitsterven bedreigd en daarom werd de jacht weer geopend. Maar met ene onderliggende gedachte; de visstand moest weer op peil worden gebracht, daar de blauwe vinvis mede daardoor op uitsterven staat. Nu is dit ook een gevolg van overbevissing.
Heel stom natuurlijk van het WNF, dit hadden ze veel eerder moeten zien aankomen en maatregelen treffen bij vissers. En het toestaan van het doodknuppelen van de zeehonden in plaats van het doden op een humane manier is ook geen slimme zet geweest.

Verder vind ik je schrijfstijl erg goed (ik heb nog even op je website rondgekeken).