ASS en normaal willen zijn

[Spectraal]

Een aantal jaren geleden ben ik gediagnosticeerd met een autime spectrumstoornis. Het is een hele worsteling geweest om mezelf te leren accepteren en eigenlijk heb ik er nog steeds moeite mee. De diagnose heeft veel veranderd aan m'n zelfbeeld. Destijds keek ik al niet positief tegen mezelf aan, maar nu kijk ik nog negatiever tegen mezelf aan.

Het probleem waar ik mee worstel heeft voor een deel te maken met het feit dat ik normaal wil zijn, maar dat niet kan. Ik wil, zoals veel van mijn leeftijdsgenoten, ook graag met liefde, relaties, seks etc. bezig zijn. Maar wie wil nou iets met een autist? In het verleden heb ik wel twee relaties gehad, die beiden moeizaam verliepen. Maar ik zou niet weten waarom iemand me nog zou willen.

Verder vind ik het vervelend als ik in het dagelijks leven met problemen te maken krijg waar ik door mijn stoornis niet goed mee om kan gaan. Ook als mensen door hebben dat er iets anders aan me is kan ik daar heel erg mee zitten.

Verder zit ik ook met dingen als: Hoe gaat dat in de toekomst met werk etc. Ik heb een paar vrienden met eenzelfde stoornis en die zijn werkzaam in de informatica. Ik heb de indruk dat in technische sectoren een autisme spectrumstoornis makkelijker geaccepteerd wordt dan in veel andere sectoren. Ik heb alleen weinig technische aanleg. Ook wil ik in de toekomst graag een baan waar ik wel enig contact heb met anderen. De mensen die ik ken met mijn stoornis hebben dat niet. Ze zijn echt voor zichzelf bezig, zonder veel contact met collega's etc. Dat zie ik echter niet zitten.

Om mezelf iets verder te omschrijven: Ik heb een redelijk hoge intelligentie, heb best een uitgebreid sociaal netwerk (redelijk wat vrienden etc.), kan ook meestal op een redelijke manier met mensen overweg. Alleen als sociale situaties lastig worden krijg ik het moeilijk. Ik heb al bij verschillende hulpverleningsinstanties gelopen etc.

Ik weet dat er geen manier is om normaal te worden. Het is een erfelijke stoornis die ik van geboorte tot dood bij me draag. Maar wat kan ik er mee doen? Hoe leer ik hier mee leven? Hoe ga ik om met het feit dat dingen als relaties niet echt voor me zijn weggelegd? Wat moet ik als ik later aan het werk wil? Advies is welkom.

[Armoed]

Waar heb je precies moeite mee? En kun je een concreet voorbeeld geven?

Ik weet niet wat je precies wilt weten, maar ik kan je in ieder geval wel vertellen dat ik geen leuke jongen zou afwijzen omdat hij autistisch was. En voor je gaat beweren dat het een het ander wel zal uitsluiten; de paar mensen die ik ken met Asperger, zijn toevallig ook allemaal leuk

[Inanis]

realistische, simpele voorstelling van zaken:
"je bent de enige niet met problemen.
oplossing, je best doen en je niet omlaag laten halen door negatieve gedachtes.
denk je niet dat je het in je eentje aankan, dan moet je hulp zoeken.
als je denkt dat hulp ook niets voor elkaar zal krijgen.. dan zul je voor jezelf bepaalde afwegingen moeten maken van wat je nou eigenlijk wilt."

je kunt wel stellen dat je van alles niet kunt of niet kunt vanwege de manier waarop anderen je zien.. brengen doet het je nergens. wat doe je als er problemen of belemmeringen op je pad komen?
je kunt ze laten voor wat ze zijn en stil blijven staan, of er aan werken om ze te overkomen.

maar dat je je verhaaltje hier neerzet betekent al heel wat,
als je echt meer directe tips wilt, probeer dan wat concreter te zijn. k zit met hetzelfde probleem als armoed.. te weinig info.

[Volk]

Wat ik niet snap is waarom de diagnose je en slechter zelfbeeld heeft gegeven. Je weet nu immers waar het vandaan komt en dat je er zelf niet veel aan kunt doen. Je moet niet zo negatief denken over autisten. Hoezo; wie wil er nou iets met een autist? Ik ken zoveel autisten en veel van hen hebben een relatie. Wat seks relaties en liefde betreft, dat soort dingen gaan juist niet als je je erop blijft focussen. Het komt op een gegeven moment vanzelf aangewaaid. Bij de een wat eerder dan bij de ander, maar het komt vanzelf. Dan komt er vanzelf iemand waar je je goed bij voelt. Maar dan moet jij je eerst goed voelen over jezelf, want waarom zou iemand iets willen met iemand die zelf niet inziet waarom je iets met 'm zou willen.

Ik kan me voorstellen dat je het vervelend vind dat je dingen in het dagelijks leven tegenkomt waar je door je stoornis niet goed mee kan omgaan. Maar ik denk niet dat je het erg moet vinden als andere mensen doorhebben ddat er iets anders is aan jou. Ik denk dat het juist beter is het ze uit te leggen zodat ze er rekening mee kunnen houden. En als ze er rekening mee kunnen houden dan voel jij je ook beter denk ik.

Verder denk ik dat mensen met ass ook in andere sectoren dan de informatica geaccepteerd worden. En als je graag iets wilt doen waarbij je contact hebt met anderen dan moet je dat zeker doen. Je hoeft niet de informatica ofzo in omdat je een bepaalde stoornis hebt.

en verder... wat inanis zei

[xxChange]

Wat is normaal?

Ik ken ook 2 autistische mensen, ja ze zijn anders dan ik, maar iedereen is anders dan ik, ik zie hun écht niet meer anders dan andere mensen van mij verschillen.

[Fantôme]

Het probleem waar ik mee worstel heeft voor een deel te maken met het feit dat ik normaal wil zijn, maar dat niet kan. Ik wil, zoals veel van mijn leeftijdsgenoten, ook graag met liefde, relaties, seks etc. bezig zijn. Maar wie wil nou iets met een autist? In het verleden heb ik wel twee relaties gehad, die beiden moeizaam verliepen. Maar ik zou niet weten waarom iemand me nog zou willen.

Ik weet niet hoe oud je bent en eigenlijk doet dat er ook niet zo bijster veel toe, maar ik 'ken' aardig wat autistische mensen (via SOVA, weet niet of dat je bekend is?) en een aantal van de begeleiders bij SOVA is zelf ook autistisch, maar ze hebben, op één na, allemaal een relatie, en nee... niet eens met iemand die ook autistisch is. Ik zie niet in waarom je géén relatie kunt hebben met jouw vorm van autisme.

Verder zit ik ook met dingen als: Hoe gaat dat in de toekomst met werk etc. Ik heb een paar vrienden met eenzelfde stoornis en die zijn werkzaam in de informatica. Ik heb de indruk dat in technische sectoren een autisme spectrumstoornis makkelijker geaccepteerd wordt dan in veel andere sectoren. Ik heb alleen weinig technische aanleg. Ook wil ik in de toekomst graag een baan waar ik wel enig contact heb met anderen. De mensen die ik ken met mijn stoornis hebben dat niet. Ze zijn echt voor zichzelf bezig, zonder veel contact met collega's etc. Dat zie ik echter niet zitten.

Ik ken de statistieken niet, maar volgens mij klopt het dat autistische mensen redelijk vaak werkzaam zijn technische (en technisch kun je breed zien) sectoren, omdat zij vaak de goeie eigenschap hebben erg nauwkeurig te zijn. Bij mij werkt een autistische jongen als vakkevuller (is voor hem, volgens mij, een bijbaantje) en ik vind hem als één van de beste werken. Maar dit wil niet zeggen dat jij per sé een technisch en onpersoonlijk beroep moet hebben... Je bént ook nog iemand hoor, behalve autistisch! dus ga uitzoeken wat je leuk/interessant lijkt!

Probeer je zelf inderdaad als een persoon te zien, want dat is wat je bent.

Probeer niet voor anderen te denken, dus denk niet 'wie wil er nou iets met een 'autist'. Dat is jouw gedachte, anderen kunnen daar heel anders over denken. Als je je zelf geen kans geeft, dan zullen veel dingen niet lukken, geef je je zelf die kans wel, dan kan het je nog wel eens verbazen.

Doe, net als iederen doet/zou moeten doen, wat je zelf wilt/leuk vindt/waar je zelf goed in bent. En zoek eventueel hulp om om te leren gaan met de dingen die je lastig vindt, bv. dmv sova-training. Qua werk zijn er instellingen die hier begeleiding bij aanbieden, misschien zou je daar eens naar kunnen informeren?

[Rerisen Phoenix]

Wat de reagerende meisjes volgens mij niet inzien is dat autisten ze niet bepaalde soorten aandacht en uitingen kunnen geven die ze wel erg graag ontvangen. Op zich is alles er wel, maar autisten antwoorden niet via bepaalde kanalen waarover je graag beantwoord wordt en ze luisteren niet naar bepaalde kanalen waarover je graag antwoord.

Het uit zich in dat, ook als ze van je houden, ze vaak koud overkomen. Verder zien ze veel van je subtiele hints slecht of niet en worden ze niet blij van dingen die je met ze doet die je wel graag doet.
Het kan wel, maar je moet bepaalde emotioneel communicatieve behoeftes opgeven en veel dingen die je niet rationeel doet wel rationeel doen.


@TS: Je moet een beetje de 'jongensachtige' meisjes hebben die niet erg emotioneel lijken, bij deze heb je de grootste kans dat ze wat met je kunnen hebben. Verder denk je na over wat verwacht lijkt te worden, kijk je hoe dat bij jou werkt, en leg je dat aan ze uit.

Over werk:
Sommige autistische 'stoornissen' zijn alleen dat je iets niet kan, maar veel hebben met zich mee ook een verbeterde capaciteit. Asperger en bovengemiddelde intelligentie gaan bijvoorbeeld vaak hand in hand.
Ook al zou je niet verbeterde capaciteiten op een gebied hebbem, het missen van bepaalde capaciteiten kan je in een voordeel veranderen wat je kunt verkopen (verkopen als in een werkgever vinden die je ervoor betaald).
Stel dat jouw stoornis zich uit in dat je bepaalde subtielere communicatie slecht ziet dan heb jij formeel gezien een beter beeld van wat er nu wel en niet is afgesproken dan iemand die het wel ziet. Ander: "Hij leek wel te willen maar er is nog niks concreets, maar ik denk dat we er wel rekening mee moeten houden." Jij: "Hij heeft niks toegezegd, dus volgende punt.".

[Volk]

Rerisen Phoenix schreef:

Wat de reagerende meisjes volgens mij niet inzien is dat autisten ze niet bepaalde soorten aandacht en uitingen kunnen geven die ze wel erg graag ontvangen. Op zich is alles er wel, maar autisten antwoorden niet via bepaalde kanalen waarover je graag beantwoord wordt en ze luisteren niet naar bepaalde kanalen waarover je graag antwoord.

Het uit zich in dat, ook als ze van je houden, ze vaak koud overkomen. Verder zien ze veel van je subtiele hints slecht of niet en worden ze niet blij van dingen die je met ze doet die je wel graag doet.
Het kan wel, maar je moet bepaalde emotioneel communicatieve behoeftes opgeven en veel dingen die je niet rationeel doet wel rationeel doen.


@TS: Je moet een beetje de 'jongensachtige' meisjes hebben die niet erg emotioneel lijken, bij deze heb je de grootste kans dat ze wat met je kunnen hebben. Verder denk je na over wat verwacht lijkt te worden, kijk je hoe dat bij jou werkt, en leg je dat aan ze uit.

Ik ben een meisje en ik zie het zeker wel in. Daarom denk ik dat het belangrijk is dat je omgeving weet dat je autist bent zodat ze daar rekening mee kunnen houden.

Ik ben het er helemaal niet mee eens dat je de wat 'jongensachtige' meisjes die niet erg emotioneel lijken de grootste kans hebben dat ze wat met je kunnen hebben. Ik denk dat het met alle meisjes kan. Zolang maar duidelijk is voor beide partijen wat er aan de hand is en hoe ermee om word gegaan. Zoals ik al eerder zei is het o.a. daarom belangrijk dat je omgeving ervan weet.

Rerisen Phoenix schreef:

Wat de reagerende meisjes volgens mij niet inzien is dat autisten ze niet bepaalde soorten aandacht en uitingen kunnen geven die ze wel erg graag ontvangen.

Voor anderen kan ik niet praten, maar zelf heb ik redelijk wat ervaring met mensen met autisme. Wat is volgens jou dan een oplossing? Niets doen? Juist om de reden(en) die jij noemt lijkt SOVA-training me een goed begin. Je kunt een persoon niet veranderen (en dat is ook niet nodig), maar je kunt hem/haar wel bepaalde vaardigheden aan leren.

Ik zou gewoon zoeken naar een meisje dat je leuk vindt en dat jou leuk vindt, niet naar een bepaald 'soort' meisje... Met praten kom je over het algemeen een heel eind.

[=zwart wit=]

men zegt altijd wel van autistische mensen dat ze elkaars min of meer non-verbale communicatie wel verstaan, hoe zit dat dan in elkaar?

er zijn zat leuke beroepen waarbij je met mensen kunt werken, zonder dat zij teveel van jou afhankelijk te zijn (een psycholoog heeft bijvoorbeeld alle poorten nodig voor een client, dat is misschien te veel). ik kende een autistische jongen die iets met zijn tekentalent wilde combineren met mensen. ook ass'ers hebben hun kwaliteiten die in omgang met mensen positief zijn, humor, originaliteit, trouw zijn, detaildenken. plus jouw positieve eigenschappen buiten je ass, of jouw specifieke kwaliteiten. als jij met mensen wilt werken heb je iets met mensen en motivatie, dan ben je al een heel eind.
misschien kun je iets betekenen voor andere autistische mensen, als je dat als een roeping zou zien.

autisme wordt vaak gezien als extra mannelijk (ook in hersens en aanleg) en daarom denk ik dat rerisen phoenix wel gelijk heeft. ik weet niet, dat denk ík iig, of iemand met een ass iets kan met een typisch vrouwelijk (sociaal, hartelijk, gezellig, betrokken, luisterend, emotioneel, zorgzaam) iemand, omdat zo iemand ook altijd die reflectie terug zou willen krijgen. een nuchter, daadkrachtig, relativerend en vooral zelfstandig iemand lijkt me beter gaan. "mannelijkheid" is overigens niet zomaar aan kleding of uiterlijk te zien. misschien doet aantrekkingskracht een deel van dat selectiewerk voor je . met jezelf zijn bereik je het meeste.

heb je hulp? anders kun je die misschien zoeken en misschien is dat moeilijk, voor jou, of moeilijk vindbaar, maar er moeten wel ergens mensen zijn die jou met zulke dingen kunnen en willen helpen. heel veel sterkte en succes ermee in jedem fall.

[Rerisen Phoenix]

Volk schreef:

Ik ben een meisje en ik zie het zeker wel in. Daarom denk ik dat het belangrijk is dat je omgeving weet dat je autist bent zodat ze daar rekening mee kunnen houden.

Je hebt inzien en je hebt behoeftes, snappen waarom iets zo is maakt het nog niet zo dat je er altijd mee om kunt gaan.

Je hebt ook inzien terwijl je erg geëmotioneerd bent, mensen die boos zijn lijken vaak minder bezig met 'denken' en meer met 'ik heb gelijk en jij bent fout'. Ook al weet je de discipline op te brengen om geen beslissingen te maken terwijl je geëmotioneerd bent dan moet hij het ook nog kunnen hebben dat je er telkens geëmotioneerd door wordt.

Denk voor jezelf na, er zijn zat momenten geweest waarop je boos of verdrietig was om iets wat gewoon zo was waar niemand iets aan kon doen.

Ik ben het er helemaal niet mee eens dat je de wat 'jongensachtige' meisjes die niet erg emotioneel lijken de grootste kans hebben dat ze wat met je kunnen hebben. Ik denk dat het met alle meisjes kan. Zolang maar duidelijk is voor beide partijen wat er aan de hand is en hoe ermee om word gegaan. Zoals ik al eerder zei is het o.a. daarom belangrijk dat je omgeving ervan weet.

Emoties komen met hun eigen vrijbrief om oneerlijk te handelen. Als ik iemand een klap verkoop kan ik me beter verontschuldigen met 'sorry, ik was even boos' dan met 'jij kwetste me en ik wilde je daarvoor straffen'. Boosheid echter is wel degenlijk dat, je straft iemand maar het was niet 'jij' het was 'je boosheid' die het deed.
Elke emotie komt met een dergelijke vrijbrief om niet na te hoeven denken, als je enthusiast bent denk je minder na over waarom je het niet zou moeten doen, als je verdrietig bent dan denk je niet na of het wel logisch is dat je er verdrietig om bent, je wilt gewoon dat mensen je troosten (wat vaak ook toegeven betekent).

Dus, gezien elke emotie naarmate hij sterker wordt je ontmoedigt te denken, en geaccepteerd worden vereist dat je constant denkt, is het beter om een minder emotioneel iemand te hebben.

Leonoor schreef:

Voor anderen kan ik niet praten, maar zelf heb ik redelijk wat ervaring met mensen met autisme. Wat is volgens jou dan een oplossing? Niets doen? Juist om de reden(en) die jij noemt lijkt SOVA-training me een goed begin. Je kunt een persoon niet veranderen (en dat is ook niet nodig), maar je kunt hem/haar wel bepaalde vaardigheden aan leren.

Ik heb het niet over vaardigheden, die moet je inderdaad leren om goed te functioneren, ik heb het over kanalen. Communicatie gebruikt meerdere kanalen en veel daarvan zijn aangesloten op emoties, als je zo'n kanaal mist kan je met training die dingen wel rationeel afwerken maar je zult rationeel reageren op iets waarop je partner een emotionele reactie wil.

Ik zou gewoon zoeken naar een meisje dat je leuk vindt en dat jou leuk vindt, niet naar een bepaald 'soort' meisje... Met praten kom je over het algemeen een heel eind.

Je zoekt altijd al naar een soort meisje, doe er gewoon 1 criteria bij.

Rerisen Phoenix schreef:

Ik heb het niet over vaardigheden, die moet je inderdaad leren om goed te functioneren, ik heb het over kanalen. Communicatie gebruikt meerdere kanalen en veel daarvan zijn aangesloten op emoties, als je zo'n kanaal mist kan je met training die dingen wel rationeel afwerken maar je zult rationeel reageren op iets waarop je partner een emotionele reactie wil.

Soms zijn vaardigheden voldoende. Er zijn genoeg mensen die niet emotioneel reageren, zeker onder de mannen. En er zijn genoeg vrouwen die dat prima vinden.

Mijn ervaring is trouwens niet dat mensen met autisme geen emoties hebben, de meesten hebben juist heftigere emoties dan mensen zonder autisme(/ze komen heftiger tot uiting), ze weten alleen niet altijd wat ze voelen en het is voor de omgeving niet altijd even logisch (tot je verder gaat kijken, dan zijn er meestal heel duidelijke aanwijzingen te vinden).

Je zoekt altijd al naar een soort meisje, doe er gewoon 1 criteria bij.

Ik vraag me af of dat zo is. En ik vind dit nou niet bepaald 'gewoon 1 criteria', als ik heel eerlijk ben.

[Rerisen Phoenix]

Tuurlijk hebben ze emoties, wat ze missen zijn bepaalde kanalen van communicatie. Bepaalde communicatie hoort beantwoord te worden door een emotie, maar de emotie reageert niet op die communicatie.

Over het meisjes zoeken, als je actief dan denk je na waar je een meisje tegen kunt komen dat bij je past. Ik bijvoorbeeld houd niet van uitgaan, echt niet, vind het leuk als ze speels zijn, vind het erg belangrijk dat ze relatief slim zijn.
Op basis van deze eisen wist ik dat ik ze niet moest zoeken in uitgaansgelegenheden, en ik zoek dan naar 'meisjes met deze eigenschappen... waar brengen die hun tijd door waar ik ze tegen kan komen?'.

Dat is zoeken, en het gaat ook grotendeels automatisch want als het goed is doe je die dingen die je leuk vindt uit jezelf.

Door te praten kun je veel problemen voorkomen.

En ik weet heel goed wat zoeken is, maar ik weet ook dat het met relaties niet gaat zoals met nieuwe schoenen of een nieuwe broek. Natuurlijk kun je naar plaatsen gaan waar meer van een 'bepaald soort' mensen rondlopen, maar je kunt nooit zeggen of je daar ook daadwerkelijk iemand vindt, en zelfs als je daar wel iemand vindt, dan weet je nog niet of ze is zoals jij denkt dat ze zal zijn.

Ik geloof er bij relaties meer in dat het gebeurt wanneer je niet zoekt.