Ze was weg. En daar stond hij dan, met in zijn armen een kind van amper 2 weken oud. Het huilde al uren, en begon nu moe te worden. Nog een paar keer knipperde ze met haar ogen, en viel toen in slaap. Met een zucht van verlichting legde hij het kind in haar bedje. Doodop liet hij zich op de sofa vallen. Genietend van elke seconde rust die hij nu even had. Totdat ze weer wakker zou worden. Totdat het gehuil weer door het hele huis zou klinken en elk rustig plekje in zou nemen.
Langzaam vielen ook zijn ogen dicht, maar hij sliep nog niet. Zijn hoofd was vol gedachten; over Judith, hoe ze drie dagen geleden (jee, het leek al zo veel langer) was vertrokken, als een dief in de nacht. Ze had geen briefje achter gelaten, en al haar kleren waren verdwenen. De kleine Amber had ze achtergelaten. Je zou toch denken dat een moeder haar kind mee zou nemen. Maar Judith kon het blijkbaar allemaal niet aan, en nu stond hij er alleen voor. Een jonge vader van 32, met geen enkele ervaring in het verzorgen van een kind. Ouders had hij niet meer, om hem nu te helpen. En Judith’s ouders, de laatste keer dat ze daar wat van hadden gehoord, was ook alweer 6 jaar geleden. Hij kon zich er niet toe zetten ze op te bellen, ze om hulp te vragen. Ook al kon hij het in zijn eentje niet aan, met zijn schoonouders erbij zouden de problemen pas écht beginnen. De komende dagen zou hij wel zien door te komen, verder wilde hij nog niet kijken.
Hij opende zijn ogen weer een zag de rotzooi in de woonkamer. Overal luiers, rompertjes en flesjes. Als hij nu niet opruimde, zou het er voorlopig niet meer van komen. Langzaam kwam hij overeind en raapte wat spullen op. Kleertjes in de wasmand, flesjes op het aanrecht. Net zoals hoe Judith het gedaan had, dacht hij mismoedig. Hij snapte niet waarom hij niet gewoon boos op haar kon zijn, omdat ze hem zo had achtergelaten. Maar er was geen woede, alleen onmacht.
Kritiek graag, zowel positief als negatief. Het is een begin, moet ik ermee doorgaan of niet?
__________________
Liefde was als de regen, ze veranderde in ijs of verdween
|