Ik liep laats met een vriendin op straat, toen we na een enorme lachbui probeerde te achterhalen waarom een mens zich zo gek kan gedragen. Het is misschien een niet klopende theorie, maar met een beetje fantasie zou er een kern van waarheid in kunnen zitten.......
Hoe komt het dat ik me raar gedraag waardoor mensen denken dat ik totaal gestoord ben?
Nou, ik zal je een kleine theorie uitleggen. Je moet maar zo zien, dat je in een hoofd een treinrails hebt. Met twee banen, een rechtdoor en een afslag die uitmaakt of je wel of niet gek bent. Als je trein rechtdoor gaat, dan ben je gewoon. Af en toe een beetje melig, maar dat was het dan ook. Als je trein de afslag neemt, ben je compleet gestoord. (Mensen die mij kennen weten precies waar ik het over heb). Als je geboren wordt, begint je trein te rijden. En rijden, en rijden, en rijden, ieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeew. Hij is gestopt. Je bent nu 2 dagen oud. En nee, je bent niet gelijk dood. Je leeft nog steeds. Nu komt het grote moment dat er bepaald wordt welke richting je treintje op gaat. Linksaf of rechtdoor? Uhhmmm….moeilijke keuze. Linksaf is totaal gek. Rechtdoor is normaal. Nou is het zo. Dat mijn treintje, de afslag naar links heeft genomen. Ik ben dus gek. Zonder te twijfelen reed de machinist linksaf. Nou zag ik laats in een droom een paar beelden van de spoorrails, waar mijn treintje rechtdoor had moeten gaan. Je zag dat de rails die de afslag betekende, bereden was. Terwijl op de rails die rechtdoor ging, allemaal groen op zat! Planten, mos, enzovoort. Er sprong zelfs een konijntje op de rails, die me met een blik aankeek van: ‘Whahahaha….wat sta je nou dom te kijken? Verkeerde afslag genomen?’. Ik kon dat beest wel wurgen. Maar ja, toen hoorde ik het gezoem van m’n wekker. Weet je wat daar zo opvallend aan was? Het klonk precies hetzelfde als de remmen van het treintje.
__________________
:) It's me...again
|