Ik herken precies wat je bedoelt,
ik heb hier ook last van ( gehad ). Ik ben ook verschrikkelijk onzeker, en er waren nog wat vervelende omstandigheden. Alleen, het verschil is denk ik dat ik er met heel veel mensen over gepraat heb. Uiteindelijk ben ik bij de huisarts terechtgekomen, en die heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Zij heeft bij mij 'sociale fobie' vastgesteld. 'Bang voor bepaalde situaties of personen' is een van de dingen die het inhoudt. Ik heb tijden gehad dat ik amper de straat op durfde, of de stad in, omdat ik ontzettend bang was voor (onbekende) leeftijdsgenoten. Bang om negatief beoordeeld te worden. De psycholoog heeft bij heel erg geholpen, ik loop nog steeds bij haar, nu gewoon puur omdat ik het fijn vind een soort 'back up' persoon te hebben.
Het is al geweldig fijn dat je twee goede vriendinnen hebt, je zou er echt met hen over moeten praten. Als het goede vriendinnen zijn, zullen ze het vast begrijpen en je willen helpen. Het zou ook goed zijn als je hiermee naar je ouders zou stappen, om er met hen over te praten. Ik ben bij een psycholoog geëindigd, maar misschien is dat voor jou wel helemaal niet nodig. Er zijn zoveel mensen die onzeker zijn, de een alleen erger dan de ander.
(Een sociale fobie moet je niet zien als een ziekte, ik ben namelijk goed bezig om er overheen te komen. Het heeft gewoon tijd nodig.)
|