Zo vult het slijk der aarde weer een leven,
zo wordt er weer een overtollig huis gebouwd
dat veel te groot is voor zijn vier bewoners
en altijd levenloos blijft. Wit. Leeg. Koud.
O gruwel van steriliteit en materiële luxe,
waarom word je nog gezocht, verlangd?
Tussen minachting en medelijden blij met lege zakken,
met rommel en beschimmeld vloerkleed, goor behang.
Rillend in de witheid en onhandig lopen op te gladde vloer
ik steek af - buiten rijk in vrijheid, binnen berooid en bang.
__________________
Eat jazz, drink sunshine, listen to honey, talk to tea
|