Misschien raar maar ik zit er inmiddels wel een beetje mee dus ik dacht..post het gewoon op L&R!
Het probleem.
De laatste tijd word ik behoorlijk moe van mijn eigen gedrag, en dan tegenover het andere geslacht.
Ik vind (een beetje overdreven genomen..) elke week iemand anders wel leuk. Vaak ook gewoon twee te gelijk.
Op zich is dat natuurlijk niet erg, maar het gaat steeds verder, ik begin echt obsessief gedrag te vertonen. Als ik een jongen leuk vind, doe ik er alles aan om bij hem in de buurt te zijn, ga ik van alles daar dus voor aanpassen (roosters, op school, op werk etc) om hem te kunnen zien. Als ik em dan alleen al zie ben ik tevreden. Maar als iemand anders in de buurt komt terwijl ik er niet bij ben en diegene vindt mijn jongetje maar een beetje leuk, word ik gek. Of het feit alleen al dat diegene wel bij hem in de buurt kan zijn en ik niet.
Soms heb ik dus ook twee crushes.. dan denk ik de ene dag alleen maar aan de ene omdat hij bij mij op school zit ofzo en dan zie ik hem, maar de volgende dag ben ik aan het werk en dan komt die ander langs..
Als diegene in de buurt is, ben ik ontzettend bang.. helemaal nerveus, alles gaat fout, trillende handen, en ik doe vaak heel stom tegen diegene terwijl ik dat niet wil.
Nu is er weer zo’n leuke jongen en ik blijf maar aan em denken.. ik kan me zelfs niet meer concentreren op de leerstof voor mn examens, heel irritant is dat. Vannacht kon ik niet slapen en toen ik eindelijk sliep, droomde ik over hem..Maar ik ken em niet echt goed, en als je weet hoe ik em ken, zou je ook denken dat je niet snapt hoe ik daarop kan vallen.
Het probleem is dus dat ik te vaak mensen leuk vind, die ik uiteindelijk helemaal niet ken. En ik vind ze niet een beetje leuk maar vertoon echt obsessief gedrag. Kan er alleen maar aan denken en over dromen (dagdromen) (in mn dromen is alles perfect). Ik word er ook onzeker van want tja dr hapt natuurlijk nooit es iemand toe.
Weet iemand hoe ik er voor kan zorgen dat dit ophoudt?
walgelijk lang verhaal trouwens..