JOHN!!!!!!(deel 1,2,3 en 4!!!!!)

[An]

Hooooiz Dit is deel 4 ik heb gelijk de rest er ff voorgeplakt.
Laat me nog ff weten wat er allemaal wel/niet goed aan is!! thnx


JOHN!!!

Inleiding

John was een zeventienjarige jongen uit Utrecht, hij woonde thuis bij zijn ouders en zat in 4 Havo op College de Klop. John had 1 grote passie, muziek dat was zijn lust en zijn leven. Niet alleen luisterde hij ontzettend veel muziek, hij speelde ook gitaar en kon ook nog een beetje zingen.
Maar door dat hij zich vooral bezig hield met zijn muziek, kwam er van schoolwerk weinig terecht, ook had hij vaak ruzie thuis met zijn ouders en zijn 2 jaar jongere zusje.
Als hij het soms even niet meer aankon, trok hij zich samen met zijn muziek terug op zijn zolderkamer.
Als je de kamer van John binnenliep liep je recht op een grote vlag van Nirvana af, Kurt cobain was John`s grote voorbeeld, ondanks dat hij niet meer leefde. Als je verder rond keek in zijn kamer zag je de zwart geverfde muren vol posters, een grote stereotoren, twee gitaars, een bed, en een bureau.
Die ene ochtend lag John op zijn bed het was zaterdag en hij was voorlopig niet van plan zijn bed uit te komen…..

(Hoofdstuk1)
Zijn zusje Kim rende de kamer binnen, ze begon iets te schreeuwen over een Guano apes cd.
Langzaam werd hij wakker en vroeg hij zich af wat ze nu weer moest, “Wat moet je”schreeuwde hij naar haar, “het is pas halftien laat me slapen trut! “Nee!” Riep ze fel. “Jij heb mijn Guano apes cd en ik wil hem nu terug, ik ga naar Eva en we hebben hem nodig”.
John wreef in zijn ogen, “Ik heb die verdomde cd niet joh, ik vind de Guano apes niet eens goed.
“oooh wat ben je ook een loser” riep Kim, ze stormde de kamer uit.
Later die middag toen John zijn kamer op aan het ruimen was omdat er wat vrienden langs zouden komen s`avonds, vond hij de cd van de Guano apes ergens tussen zijn rommel. “Godverdomme!” Riep hij.

“Hé Johnnyboy, is het goed als ik een peuk opsteek hier?” Vroeg Maarten hem. Maarten was een van zijn beste vrienden die ook bij hem in de band zat. Ze zaten met zijn alle op zijn kamer te praten over de plannen van de band, althans dat was de bedoeling geweest, maar het gespreksonderwerp was ondertussen al lang veranderd. “John je weet toch wel wie Samantha is hè? Als ik het goed begrepen heb wil ze wel een keer met je uit, als je bergrijp wat ik bedoel” zei Paul met een ondertoontje dat John niet beviel. Het gegrinnik barstte los. “Jaja leuk hoor” zei John. Hij zag er de lol niet zo van in. Hij werd altijd zenuwachtig als het over meisjes ging, hij was een stuk onervarender als zijn vrienden en dat wisten ze.
Opeens werd er luid op de deur gebonsd, “Hé jongens wat ruik ik toch, jullie zijn hier toch niet aan het roken he?” Het was de john`s vader. Maarten wilde zijn sigaret nog ergens dumpen, maar voor ze het wisten was John`s vader de kamer al binnengestormd. “Wel verdorie nog aan toe” riep hij tegen John.
“Hoe vaak heb ik niet gezegd dat hier niet gerookt mag worden”. John vertelde zijn vrienden dat ze maar beter naar huis konden gaan, nu zal het gedonder weer beginnen.
“Ik zie jullie morgen als we gaan oefenen” riep hij ze nog na.


( Hoofdstuk 2)

John zat op zijn bed, zijn vrienden waren net vertrokken. Zijn vader had gewacht tot hij de voordeur dicht had horen gaan. Nu zou het gedonder wel weer gaan beginnen, dacht John. “Zo zoon weet jij nog wat we hadden afgesproken over roken op deze kamer?” Zijn vader keek hem pissig aan. John wou dat zijn ouders niet zulke ouderwetse zeurpieten waren. “Ja ik weet wel dat er hier niet gerookt mag worden” zei hij. “Dit is nu al de derde keer John!” Zei zijn vader. “Ja sorry pa, Maarten had hem al opgestoken voor ik er erg in had” probeerde hij. “Nou als jij je vrienden niet duidelijk kan maken wat wel en niet mag in dit huis, dan moeten ze voortaan maar weg blijven” John`s vader keek nu echt serieus. “En misschien moet je wel helemaal niet meer met ze omgaan.” Dit kon zijn vader niet menen. John probeerde de boel nog te redden “ pa we hebben een band, daar ga ik niet zomaar mee stoppen.”
“Ik denk van wel” Zei zijn vader nu rustig. “Godver pa dit kan je niet menen, alleen om zo`n zielig peukje dat is onredelijk!!” John begon zich nu echt zorgen te maken over het feit of zijn vader serieus was. “Nee het is niet dat ene sigaretje `sinds jij in dat bandje zit gaat het steeds slechter met je. Je functioneert niet meer hier thuis en zeker niet op school.” John wist dat het nu geen zin had om tegen zijn vader in te gaan, dat had hij wel geleerd van de vele ruzies die ze gehad hadden, dus zweeg hij maar. “Het spijt me zoon” zijn vader liep de kamer uit. John kon wel janken, dit kon echt niet, ze mochten hem alles afnemen maar niet zijn band, niet zijn muziek. Hij zou morgen gewoon gaan oefenen wat er ook gebeurde!
Een uurtje later kwam zijn moeder naar boven met de draadloze telefoon, “ John er is telefoon voor je.” “Wie is het” vroeg hij chagrijnig. “Een of ander meisje” antwoordde zijn moeder. Ze ging weer naar beneden. John nam de telefoon op, “ja hallo met John” “hoi met Samantha” hoorde hij aan de andere kant van de lijn. “oh” was alles wat hij uit kon brengen. “Ik vroeg me af of je nog wat te doen hebt vanavond? “Ik dacht dat we misschien wel naar een nacht film konden gaan” Ze zei het echt heel lief vond John. Wat moest hij nu? Hij zou best willen maar hij wist nooit zo goed hoe, en al te vrolijk was hij ook niet. “Nee ik heb geen zin” antwoordde hij chagrijnig. “Oh jammer” bracht ze teleurgesteld uit.
Hij ronde het gesprek vlug af en hing daarna op. Hij had er ook meteen spijt van dat hij zo gedaan had. Samantha was een leuk meisje, hij had wel wat aardiger kunnen doen. Hij wilde er niet verder over na denken en besloot te gaan slapen.

De volgende ochtend schok hij wakker van stofzuiger geluid. Zijn moeder was weer begonnen. Elke zondag maakte ze het huis schoon, John vond dit maar onzin om dat op een dag als zondag te doen, maar zijn moeder vond het helemaal niet erg zei ze dan.
Hij keek op zijn wekker, het was kwart voor elf. Normaal gesproken was hij nu al onderweg op zijn fiets naar Maarten`s huis. Ze oefenden altijd bij Maarten in de schuur. Opeens bedacht hij zich dat zijn vrienden nog niet wisten dat hij niet meer in hun band mocht, maar hij was ook niet van plan met de band te stoppen. Hij besloot vandaag te bellen dat hij ziek was, en hij zou morgen op school wel zien wat hij ze verder ging vertellen.
Toen hij de hoorn neerlegde naar dat hij Maarten gebeld had, had hij echt een vervelend gevoel. Hij had zo graag gewoon willen gaan spelen vandaag, opeens begon hij zijn vader echt te haten. Hoe kon hij hem dit nou verbieden.
Hij rende naar boven om vervolgend keihard een cd van Nirvana op te zetten. Hij ging op zijn bed liggen en sloot zijn ogen, een traan liep over zijn wang.

(Hoofdstuk 3)


De volgende ochtend werd hij wakker. Hij keek op de wekker, Het was al halfnegen. Hij moest al over een halfuur op school zijn en het was zeker al een kwartier fietsen.
Hij haastte zich uit bed en stapte snel onder de douche, trok een spijkerbroek aan en stapte op de fiets.
Hij kwam natuurlijk te laat op school, en aangezien dit de derde keer was deze maand, moest hij zich melden bij de coördinator.
Bij Engels zat hij met maarten aan een bank, die vroeg meteen naar de rede dat hij er gister niet was. John gaf geen antwoord. “Is het goed als we daar zo meteen in de pauze even over hebben?”Vroeg hij. “Ja dat is best” antwoordde John.
In de pauze legde hij alles aan zijn vriend uit, maarten reageerde heel boos, “Jezus wat een kutvader heb jij zeg!” “Nee jij bent lekker, jij moest zo nodig die peuk opsteken” riep John.
Het gesprek ging nog even zo door, toen zei Maarten opeens “maar we hebben je nodig man, zeker voor dat optreden volgende week.” John wist het en wou ook zo graag optreden. “Nou ik bel je er nog wel over vanavond” zei John toen de pauzebel ging.
Toen hij s`middags klaar was met de corvee straf die hij gehad had voor het te laat komen, fietste hij naar huis. Hij had Samantha nog zien lopen vandaag op school. Maar hij had haar niet durven aan kijken.
Om halfvijf was hij thuis. Zijn moeder was al met het eten bezig. Niemand zei iets.
Hij had besloten niet meer tegen zijn ouders te praten tot dat ze hem weer bij de band lieten gaan.
Hij vroeg zich af of zijn moeder wel eten voor hem gemaakt had. Hij had bedacht gewoon aan tafel te gaan zitten als het eten er zo op stond.
En dat gebeurde ook, hij zat daar aan tafel, at snel zijn eten op en vertrok daarna meteen weer naar boven. Hij zette een cd op, en ging aan zijn huiswerk.
Een uurtje later schoot het hem te binnen dat hij Maarten nog zou bellen. Hij ging maar de kamer van zijn ouders waar een telefoon stond, hij checkte eerst even of er niemand meeluisterde en toetste daarna de cijfers in van het nummer van zijn vriend. Maarten zijn moeder nam op, “Hoi met Wielas.” Joh twijfelde maar zei toen toch, “hoi met Joh is Maarten er misschien ook?” ”Ja ik zal hem even voor je roepen John” zei de moeder van Maarten.
John mocht Wilma (zo als hij haar mocht noemen) graag, ze was aardig, gezellig en je kon bijna alles tegen haar zeggen. Dat was met zijn moeder wel anders, die kon al pissig worden over de allerkleinste dingetjes. Hij werd daar soms gek van. Hij schrok op toen hij Maarten zijn stem aan de andere kant van de lijn hoorde “hé met Maarten.” “Hai je spreekt met John, ik zou jou nog bellen over dat gezeik van me ouders dat ik niet meer in de band mocht” “ja ik weet het we moeten er echt wat aan doen” zei Maarten. “Ik zou niet weten wat, ze laten me heus zondag niet weggaan om te oefenen.” Peinsde John.
“Nee dat begrijp ik ook wel, maar wat denk je van zaterdag avond als dat optreden is, kan je dan wel wegkomen?” Vroeg Maarten. “Ik weet het niet hoor, ik ben bang dat ze nu alles gaan controleren” vertelde John. Maarten vertelde hem nog dat hij het maar onzin was en dat hij het nooit zou pikken het gesprek liep zo nog even verder en toen hingen ze op.
Op dat moment wist John het zeker, Morgen was hij weg van hier. Hij begon alvast wat spullen in te pakken.
__________________________________________
(zo dat hier aan toe konden jullie als het goed is al hoofdstuk 4 is nieuw!!!!)
________________________________________

( Hoofdstuk 4)

De volgende ochtend werd John wakker van zijn zusje`s geschreeuw. Ze maakte ruzie met zijn moeder over de hoeveelheid make-up die ze op had. Zijn moeder vond dat ze er uitzag als 20 terwijl ze pas 15 was. John vond het altijd wel meevallen en vond dat zijn zusje er helemaal niet veel ouder uitzag.
Hij vond het zelfs een beetje zielig voor haar.
Zijn ouders waren zo ouderwets, dat was echt niet meer normaal. En dat was nog niet eens het ergste, het ergste was dat ze nooit eens aan iemand anders gevoelens konden denken. Ze waren op een of andere manier gewent hun zin te krijgen, en duldde zeker van hun kinderen geen enkele tegenspraak. Ze hadden een ideaalbeeld van hoe John en Kim moesten worden. Een ideaalbeeld waar John helemaal niet in paste, maar ook Kim was niet het lieve meisje zoals hun ouders haar het liefste zagen.
De ruzies liepen zo hoog op af en toe dat John er absoluut niet meer tegen kon. Maar hij durfde nooit tegen zijn ouders in te gaan.
Gisteren had hij in een boze bui bedacht dat hij weg ging lopen, hij was behoorlijk zeker geweest van zijn zaak. Maar ondertussen had hij het plan al van zich af gezet, hij wist immers niet waar hij naar toe zou moeten gaan.
Kim kwam huilend naar boven gerend, John zag nog net de rode plek op haar wang. Zou zijn moeder haar geslagen hebben? Hij liep naar zijn zusje`s kamer om te gaan kijken.
“Hey zussie” probeerde hij zo vrolijk mogelijk te zeggen. Zijn zusje snikte. Hij keek naar haar wang en vroeg “heeft mam dat gedaan?” “Ja” fluisterde ze. “Maar het was mijn eigen schuld ik…” ze stopte even maar ging toen verder “ik heb haar uitgescholden voor teringwijf.”
Als John`s moeder ergens een hekel aan had was het wel aan dat soort uitspraken.
John gaf zijn zus een aai over haar wang “gaat het verder?” Vroeg hij. “Jawel” antwoordde ze met een klein glimlachje.
Hij liep de kamer uit, onderweg naar de douche. Hij moest nog steeds een manier vinden gewoon bij de band te kunnen blijven. Hij had nog steeds niets tegen zijn ouders gezegd, hij hield het aardig vol vond hij zelf.
Toen hij gedoucht en al naar beneden liep gaf hij zijn moeder een boze blik, en liep vervolgens de deur uit. Ze had Kim niet zo hoeven te slaan.
Op school stonden zijn vrienden al op hem te wachten, ze begonnen allemaal te schreeuwen toen hij er aan kwam. “hey Johnnyboy weet je wie er net om jou kwam vragen?” Riep Patrick. “Nou?” Antwoordde John. “Samantha natuurlijk” riep Maarten. “Ga gewoon even naar haar toe joh.” “Ja dat zal ik dan maar eens doen”zei John meteen. Zijn vrienden stonden verbaasd te kijken.
Toen hij de kantine in liep zag hij haar meteen zitten, Samantha. Gelukkig was ze alleen.
Hij liep naar haar toe en probeerde zo zelf verzekerd mogelijk bij haar aan tafel te gaan zitten.
“Hoi Samantha” zei hij. “Oh hoi” ze keek op van haar boek. “Euh Patrick zei dat je me misschien zocht” zijn stem klonk trillerig dat besefte hij. “Ja dat klopt wel” zei ze. “Ik zal heel eerlijk zijn tegen je John, ik vind je een hele leuke jongen en ik heb al verschillende malen geprobeerd je dat duidelijk te maken. Maar je reageert eigenlijk helemaal nergens op. En nou zou ik van jou wel willen weten op ik het op moet geven of niet??” John keek het meisje met open mond aan. “Oh Samantha, sorry ik heb de laatste tijd zoveel aan mijn hoofd dat ik dat allemaal niet zo gemerkt heb. Maar ik vind je een hele lieve meid en we kunnen natuurlijk iets leuks gaan doen aankomende Zaterdag…” “dat lijkt me echt heel leuk” zei ze met een mooie lach op haar gezicht.
De bel ging. “Mag ik je nummer zodat ik je er vanavond over kan bellen?”Vroeg John. “Ja dat is goed”antwoordde Samantha, ze schreef haar nummer op een papiertje. Hij gaf haar een kus op haar wang en liep weg.

[Ilsch]

Kun je niet in een keer het hele verhaal plaatsten?! ik wil verder lezen...

[An]

Sleeping Beauty schreef:
Kun je niet in een keer het hele verhaal plaatsten?! ik wil verder lezen...

Tis nognie af duzzz

[autodropje]

meer! meer! meer!

het begint net leuk te worden houd het weer op

[An]

autodropje schreef:
meer! meer! meer!

het begint net leuk te worden houd het weer op

Deel 5 is bijna klaar, komt er snel aan goed?

[stroopwafel]

An schreef:
Deel 5 is bijna klaar, komt er snel aan goed?

gelukkig