Weet gewoon even niet meer wie ik ben

[Jason2]

Dag allemaal,

Zoals die titel al verklapt, ik weet op het moment gewoon niet meer wie ik ben. Dit is eigenlijk al zo'n 9 maanden gaande. Sinds het uit is met mijn ex-vriendin (Na een serieuze relatie) weet ik gewoon niet echt meer wie ik ben. Ik ben dit jaar ook erg vroeg met mijn opleiding gestopt, namelijk na 1,5 maand al. Het was ook niet echt een heel leuk jaar. Mijn ex had al snel een nieuwe vriend, 2 van mijn goede vrienden gingen ook veel om met andere mensen waarbij ik mij niet echt op m'n gemak voel dus we spraken niet zo heel veel af en ik verveelde me erg vaak aangezien iedereen op school zat en ik soms werkte en soms niet.

Maar ik weet op het moment gewoon even niet meer wie ik ben. Ik weet niet wat ik moet zeggen als mensen vragen; Hoe ben jij? Kun je wat over jezelf vertellen? Wat zijn goede eigenschappen van jouw? Ik weet dan gewoon niet wat ik moet geven als antwoord. Maar van andere mensen weet ik dan wel weer precies hoe ze zijn, wat hun goede en slechte eigenschappen en ik kan hartstikke goed zien hoe mensen zich voelen zonder er mee te praten of wat dan ook. Ik wil gewoon weten wie ik ben, hoe ik ben en wat mijn eigenschappen zijn.

Misschien is het wel dat ik dit jaar gewoon bijna niks heb gedaan dat ik niet weet wie ik ben. Mijn werk weken waren meestal 3 dagen werk en de rest vrij. Ik heb geen hobby en was dus vaak alleen een beetje aan het computeren. Sommige weekenden sprak ik af met wat vrienden, maar er waren er ook genoeg dat ik gewoon niks deed. Zo'n 3 maanden geleden gingen we bijna elke week uit, maar dan ben ik ook mee gestopt aangezien ik geld moet sparen voor mijn studie. Ik ga namelijk verhuizen.

Ik kijk er enorm naar uit, ik heb echt nog nooit zoveel zin gehad in school en heb dit keer ook heel goed nagedacht over wat ik ga studeren. Het is niet zo dat ik niet weet wat ik wil, ik weet hartstikke goed wat ik wil in de toekomst echt heel erg goed. Ik weet op het moment gewoon niet wie ik ben. Is het op kamers gaan en goede manier om gewoon over nieuw te beginnen? Nieuwe mensen te leren kennen, nieuwe vrienden maken?

[AceSpade]

Hierover ben ik een vragenlijst met antwoorden aan het maken. Of ik zou hier nog mee moeten beginnen. Het komt er uiteindelijk wel op neer dat ik je hier een concreet antwoord op kan geven. Ik zou je graag als "test" persoon willen gebruiken =) Het heeft bij mijzelf zeer veel geholpen. Het probleem bij mij was echter dat ik 950 vragen kreeg en dat wil ik je nu niet aan doen.

[Balance]

Op je 18e is het helemaal niet zo erg als je nog niet zo goed weet wie jij bent, wat jij leuk vindt, etc. Je zit nog steeds in de puberteit en hebt dus te maken met hormonen die je nog extra in de war brengen. Daar komt bij dat er veel veranderingen en stressvolle gebeurtenissen zijn geweest het afgelopen jaar, die je nog extra in de war hebben gemaakt.

In plaats van persé willen dat het nu over gaat, volg eens gewoon je gevoel. Ga vanalles proberen; ontmoet nieuwe mensen. Je merkt vanzelf met wie je een betere klik hebt en met wie minder en van daaruit leer je steeds meer over jezelf.
Ga ook gerust die studie doen en merk waar jij goed in bent, waar je minder in bent, en of jij een doorzetter bent of juist snel opgeeft. Etc. Ervaar en ontdek langzaam aan eigenschappen van jezelf, i.p.v. nu in vogelvlucht proberen ze op te zoeken. Want is het zo'n ramp dat je nu nog niet je hele eigenschappenlijstje op kan sommen?

Ik snap volkomen wat je bedoelt... op dit moment ga ik zelf ook door zo'n fase, om het zo maar even te noemen.
Op school had ik altijd wel wat vriendinnen maar doordat ik een vriend kreeg, zag ik ze steeds minder tot ik ze helemaal niet meer zag. Andere contact werden ook minder, omdat ik een beetje in een waas leefde.

Ik wilde gaan studeren, maar omdat ik op kamers zou moeten vond ik dat gewoon te snel gaan dus besloot een jaar te werken.
Ik heb een heel jaar lang egt niks gedaan. Af en toe werken maar vooral thuis zitten en heel af en toe afspreken... ik zag mijn vriend wel elk weekend maar doordeweeks was alles één grote waas.
Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik eruit moest komen en hoe ik de dag door moest komen dus in plaats van achter de computer zitten (er was toch niemand online), verplaatste ik me naar de tv.
Dit voelde niet goed en ik voelde me lange tijd leeg.
Ik ging school ook steeds meer waarderen, omdat je daar gedwongen sociale contact hebt en een bepaald ritme.
Ik voelde me daar goed bij en nu ik dat niet meer heb, weet ik me geen raad meer met mijn dagen.
De laatste weken ben ik daar langzaam uit aan het komen door gewoon het roer om te gooien.
Ik ga over 4 weken op kamers en aan een studie beginnen en ik zie dat egt als een kans om alles om te gooien. Even helemaal opnieuw te beginnen. Nieuwe vrienden maken en op een andere manier in het leven gaan staan, want daar moet je wat voor doen. Je kan wachten tot het vanzelf gebeurt, maar dan blijf je steeds in dezelfde spiraal.

Als jij denkt dat op kamers gaan, studeren en nieuwe mensen ontmoeten een nieuw begin voor je is dan moet je dat zeker doen. Ik zou dan alvast nadenken over hoe je het aan zou kunnen pakken, aangezien je je niet goed voelt bij je huidige aanpak. Alles even helemaal omgooien, zodat je je beter voelt over je eigen leven.
Dat is mijn plan an aanpak en ik weet zeker dat het me verder zal helpen.

[Balance]

Ook als dat nieuwe plan niet werkt, ben je er al wel achter wat maakt dat jouw dag zo zinloos voelt: er zit geen ritme in.
Dus stel nou dat het op die school ook niks wordt, laat je dan niet vervallen tot het oude patroon.
Weet van jezelf dat het belangrijk is om elke dag op een redelijk tijdstip je bed uit te komen, of je nou nog moe bent of niet. En ga dus ook op tijd naar bed.
Vul je dag verder mat activiteiten die je bezig houden. Zo kan je een hobby zoeken (schilderen, naaien, sporten, muziek spelen), kan je klussen gaan inplannen (huishouden) en kun je ook vaste momenten zoeken om het huis uit te gaan (bijv. naar dorp/stad fietsen, uurtje wandelen, boodschappen doen, hond uitlaten). Dat soort dingen maakt dat je dag een doel en structuur krijgt.
Leer van wat er mis ging.

[Jason2]

AceSpade schreef:

Hierover ben ik een vragenlijst met antwoorden aan het maken. Of ik zou hier nog mee moeten beginnen. Het komt er uiteindelijk wel op neer dat ik je hier een concreet antwoord op kan geven. Ik zou je graag als "test" persoon willen gebruiken =) Het heeft bij mijzelf zeer veel geholpen. Het probleem bij mij was echter dat ik 950 vragen kreeg en dat wil ik je nu niet aan doen.

Oke ik zou best graag een test persoon willen zijn hoor!

[Jason2]

Balance schreef:

Ook als dat nieuwe plan niet werkt, ben je er al wel achter wat maakt dat jouw dag zo zinloos voelt: er zit geen ritme in.
Dus stel nou dat het op die school ook niks wordt, laat je dan niet vervallen tot het oude patroon.
Weet van jezelf dat het belangrijk is om elke dag op een redelijk tijdstip je bed uit te komen, of je nou nog moe bent of niet. En ga dus ook op tijd naar bed.
Vul je dag verder mat activiteiten die je bezig houden. Zo kan je een hobby zoeken (schilderen, naaien, sporten, muziek spelen), kan je klussen gaan inplannen (huishouden) en kun je ook vaste momenten zoeken om het huis uit te gaan (bijv. naar dorp/stad fietsen, uurtje wandelen, boodschappen doen, hond uitlaten). Dat soort dingen maakt dat je dag een doel en structuur krijgt.
Leer van wat er mis ging.

Dit klinkt erg goed. Ik ga dan ook zeker proberen dit te volgen. Normaal sta ik wel op rond 10 uur, want ik heb een hekel aan uitslapen. Maar op tijd naar bed gaan doe ik eigenlijk niet, dat moet ik maar eens gaan doen.

Ik zit er wel aan te denken om misschien te gaan schilderen of piano/keyboard te gaan leren spelen. En een uurtje buiten fietsen is ook wel eens lekker en gewoon weg van achter de computer.

[AceSpade]

Balance schreef:

Leer van wat er mis ging.

Zéééééééér belangrijk! In mijn theorie (gedachtes) bestaand fouten NIET. Elke fout dat je maakt kun je ook als een leer moment zien! Zelf reflecties aan het eind van een dag werken ook hierbij zéér goed!

"Wat is er vandaag gebeurt.."
"Hoe reageerde ik op die momenten.."
"Waarom reageerde ik zo op die momenten.."
"Hoe zou ik mezelf kunnen verbeteren op deze situaties.."

En dan ook alles. Stel je voor, je woont huisje, boompje, beestje. Je verslaapt je. Je douche je heel snel en slaat het eten met je gezin over. Je pakt de auto en zit vervolgens in een file. Je scheld het verkeer uit en begint je te stressen. Je komt op het werk aan en ja baas reageert chagrijnig op je waardoor je uit vliegt op je baas. Het einde van je werkdag kom je helemaal vermoeid thuis. Dat is de gebeurtenis dan.
"Hoe reageerde ik op die momenten?"
- Voornamelijk stressen. Ik reageerde impulsief op het verkeer"
"Waarom reageerde ik zo op deze momenten?"
- Ik had weinig tijd en had al veel gezeur aan mijn hoofd.dus vrijwel negatief.
"Hoe zou ik mezelf kunnen verbeteren op deze situaties?"
- Ik zou wat eerder kunnen slapen, zodat ik lekker op tijd kan op staan. Rustig douchen en met het gezinnetje rustig ontbijten. Waarbij ik lekker ook even kan kijken naar mogelijk files. Mocht ik toch in een file terecht komen dan zou ik er niet op moeten schelden of vloeken. Het verkeer heeft daar toch geen last van alleen ik. Dan zou ook mijn baas niet chagrijnig zijn. Aangezien ik op tijd was gekomen. Mocht dat wel zijn dan zou ik gewoon rustig met hem erover moeten praten. Zodat iedereen gelukkig thuis komt.

Goede inschattingen komen van fouten.. Fouten komen van slechte inschattingen. En van slechte inschattingen leer je goede inschattingen te maken

Gr,

Ace

[Balance]

Jason2 schreef:

Dit klinkt erg goed. Ik ga dan ook zeker proberen dit te volgen. Normaal sta ik wel op rond 10 uur, want ik heb een hekel aan uitslapen. Maar op tijd naar bed gaan doe ik eigenlijk niet, dat moet ik maar eens gaan doen.

Ik zit er wel aan te denken om misschien te gaan schilderen of piano/keyboard te gaan leren spelen. En een uurtje buiten fietsen is ook wel eens lekker en gewoon weg van achter de computer.

10 uur is eigenlijk ook al redelijk laat. Ik ga er vanuit dat je voor 0.00 uur gaat slapen. Zo niet, dan raad ik dat zeker aan, omdat je dan het natuurlijke schema van slapen en waken aanhoudt.
Dus stel je gaat om 23.00 uur naar bed. Dan slaap je dus 11 uur, wat zo'n 2 a 3 uur meer is dan je nodig hebt. En van lang slapen word je moe, duf, lamlendig. Het helpt je dus helemaal niet.
Probeer het eens te verschuiven naar 9.00 uur. In het begin zul je duf zijn als je op moet staan, maar je lichaam zal langzaam aan wennen als je het systeem aanhoudt. Ook kan je nu veel beter een ritme aanhouden in voeding. Ook erg belangrijk. Want als je om 9 uur ontbijt, is een lunch rond 13.00 uur ook al weer veel logischer, evenals diner rond 18.00 uur.
Je kan zelfs tussendoor (om de 2 uur) fruitmomenten in gaan plannen.
Allemaal manieren om je lichaam actief en fit te houden.
Voordeel is dan dus dat er nog meer structuur in je lijf komt én dat je meer energie hebt om dingen te gaan doen.

Je moet je zelf wel zo nu en dan een trap onder je kont durven geven. Want als ik op de bank hang, heb ik ook nooit zo'n zin om naar buiten te gaan (zeker niet als het regent), om een appeltje te schillen of om de stofzuiger te pakken. Weet dan waar je het voor doet en dwing jezelf je aan je voorgenomen schema te houden. Als je wacht tot er 'zin' is, komt het er nooit van.

Vraag eens aan andere mensen hoe ze jou zien, misschien heldert dat wat dingen voor je op .

[Jason2]

Ik merk ook wel dat ik een stuk minder sociaal ben geworden door het vele thuis zitten en het maar weinig zien van mensen buiten mijn ouders en broertjes om. Met één van m'n vrienden praat ik wel makkelijk, geen idee waarom, dat gaat gewoon goed. Komt ook omdat ik met hem gewoon regelmatig dingen samen doe als sporten, met hem kan ik dan soms ook wel uren lang praten over van alles. Dat vind ik dan wel fijn, want hij is zo'n beetje de enige waarmee ik dat kan op het moment. Dan heb ik ook nog mijn ex-vriendin waar ik gewoon goed mee kan praten, maar dat zal ook wel zijn omdat ik veel met haar heb meegemaakt etc, plus ik weet wat ze leuk vind en waar ze om moet lachen. Maar met m'n andere 2 goede vrienden heb ik dat iets minder, daar vallen vaker van die lange stiltes.

Wat ik vooral jammer vind dat is dat ik gewoon thuis anders ben dan als ik met vrienden ben. Zo ben ik bij vrienden gewoon lekker los etc. en thuis voel ik me hartstikke saai en heb ik ook nooit echt zoveel zin om te praten met m'n ouders. Met m'n broer praat ik dan nog wel graag, maar vaak na een tijdje ben ik dan ook weer verveeld. Misschien ligt dat aan het gevoel dat ik krijg als ik thuis ben, maar ik raak echt heel snel verveeld als ik thuis ben. Soms wou ik gewoon dat ik wat meer zelfvertrouwen had en gewoon naar buiten ging om nieuwe mensen te ontmoeten, maar iemand gewoon op straat aanspreken kan ik niet.

Ik kijk daarom ook vreselijk uit naar mijn opleiding. Nieuwe mensen ontmoeten die graag hetzelfde wilde doen! Ben alleen een beetje bang dat ik niet goed genoeg ben in het praten met mensen.

[rp.pat]

Dag Jason

Het verlies van een dierbaar iemand kan soms identiteitsverlies veroorzaken. Jouw verhaal interesseert me omdat ik het gelijkaardige meemaakte, maar bij mij lag het probleem (hopelijk) dieper. Ik ken je natuurlijk niet goed genoeg om bepaalde hypotheses voor ogen te houden. Graag vertel ik je wat mij overkwam, misschien vind je hier wat steun in.

Toen mij pa stierf wist ik ook niet meer wie ik was. Alle wijsheid begint bij zelfkennis. Gezien ik belangrijke dingen uit het verleden over mezelf vergeten was, functioneerde ik niet meer zoals voordien. Zo scoorde ik op school tijdens het eerste jaar met grootste onderscheiding, in het tweede jaar kreeg ik de laagste score. Ik zocht geen werk en trok me sociaal helemaal terug. Het probleem zorgde ervoor dat het van kwaad naar erger ging. Tot ik bij de psychiater belandde. Die stelde echter de diagnose schizo-affectief. Ik kon mijn oren niet geloven en liet me onderzoeken door een tweede arts die dezelfde diagnose stelde. Dit is echter een lichte vorm van schizofrenie, (heeft niets te maken met een gespleten persoonlijkheid). Psy. konden mij echter niet helpen met het terugvinden van mezelf. Wie dat wel kon, was mijn beste vriend. Hij heeft dezelfde ideeën als ik , zelfde eigenschappen dus waardoor ik mezelf terugvond. Die zekere dag waarop ik mezelf terug vond, was voor mij goud waard. Gewoonweg beter dan de lotto winnen, zeg maar.

DE MORAAL VAN HET VERHAAL:
Denk er dus misschien aan. Welbepaalde ziektes kunnen ook oorzaak zijn van dit probleem, hoe moeilijk dit ook te geloven kan vallen.

Groetjes
p.

[Sneeuwwitje]

Kijk dit eerste filmpje anders:

http://robbinsmadanescoachtraining.com/