Mijn vriend is te..

[Llewcethin]

Hallo iedereen,

ik heb sinds kort ( 4 maanden) een geweldige jongen leren kennen. Hij is groot, knap en vooral slim, gespierd... in feite de hele mikmak. Inderdaad, een geweldige jongen zou je denken, hij is zelfs romantisch en zeer begaan met me (:

Het leek eerst allemaal zeer mooi en prachtig. Hij nam speciaal de trein voor bij me te zijn. Hij kwam met cadeautjes af waarvan ik achterover viel (zilveren ketting met m'n naam in gegraveerd). Zelfs overwoog hij het om me een reisje cadeau te doen maar dat vond ik een brug te ver.

Nu sinds een paar weken leer ik hem steeds beter kennen en kom ik - via zijn vrienden - te weten dat hij een ongelooflijk bezige bij is en zelfs tot in het vreemde toe. Hij is zo... goh hoe moet je het zeggen... druk zeg maar maar ook zo raar daarin tegelijkertijd. Hij moet nog achttien worden bijvoorbeeld maar hij schrijft al een boek, ik dacht dat het een flutboekje zou zijn, maar nee het is echt zoals the lord of the rings ofzo. (Het is zelfs niet zijn eerste boek, hij heeft er ook al een onafgewerkt in het Engels geschreven!)

Hij heeft een diploma Italiaans, twee jaar geleden behaald op avondcursus terwijl hij de moeilijkste studie doet in het secundaire onderwijs! Uiteraard getuigt het van ambitie en hij heeft dan ook al een duidelijke kijk op het universitaire wezen en doen. Maar ik heb het gevoel dat ik te dom voor hem ben. Ik dacht hem te strikken met mijn frans want ik weet dat mensen over het algemeen niet goed zijn in frans maar hij spreekt ook dat vloeiend! Hij spreekt Italiaans, Nederlands, Frans en Engels vloeiend, Duits en Spaans een klein mondje en leert nu voor Zweeds!

Zelfs 's zondags als hij naar de kerk gaat, wat ik eigenlijk niet zo erg vindt maar niet meer zo eigentijds maar goed, gaat hij nog bidden. Hij kent al die mensen daar zo goed. Ik heb soms het gevoel dat ik sociaal achtersta ofzo want hij kent echt iedereen van zijn dorpje! Als ik naast hem zit en hij bidt dat spreekt hij geen Nederlands ofzo maar echt Latijn!

Ook naarmate we meer afspreken heb ik al lijstjes zien hangen op zijn kamer met voedsel en gewichten en ik vroeg hem wat dat moest betekenen, natuurlijk veel liever dan zo. En hij zei dat dat een schema was voor wat hij op die dagen van de week moest eten! Hij is een meter negentig en weegt 75 kilo! Hij is superslank en toch blijft hij vermageren! De kilo's waren de gewichten en het aantal herhalingen voor zijn fitness gedoe. Zijn benen lijken uit zijn schouders te komen, zijn borsten zijn net vergieten zo gespierd!

Ik heb z'n kleerkast zelfs gezien, ik denk niet dat ik zelf zoveel kleren heb. Als ik het allemaal aanhoor.. Hij gaat soms naar van die opera's enzo, hij heeft echt uitgaanskledij inclusief gelakte schoenen, maar ook heel gewone kledij. Misschien wel 15 broeken en 10 sjaals ofzo. Zelfs op de begrafenis van zijn dorpspriester waar ik hem stond op te wachten in m'n jurkje kwam hij zoals een gentlemen in black tie gekleed..

Het ergste van alles was toen ik zijn ouders ging ontmoeten. Ik woon persoonlijk in een rijhuisje en ik dacht niet anders te verwachten. Maar ik kwam in een met een haag ommuurde villa met een enorme tuin aan. Zijn ouders zijn gewoon.. Over the top.. Zijn pa doet zo beursdingen na zijn uren en zijn moeder is afgestudeerd in amerika en is een drukbezette professor slash dokter in medische dingen. Ze zien er dan misschien er normaal uit niet in pak ofzo toch ben ik zeg maar ondervraagd door z'n ma wat ik wou studeren enzo bij een tasje thee. Hun huis is net een paleis, ook van binnen. Zo van dat interieur dat je ook tegenkomt in van die dure, Amerikaanse huizen.

Zelf wilt hij meer dan 1 diploma halen en heeft hij echt al een zeer goede kijk op wat hij wilt bereiken. Iets zeer hoog in de economie ofzo, Business ofzo. En misschien klinkt dat alles wel zeer arrogant maar nee zelfs dat niet.. Hij is zo.. minderwaardig is misschien wat overdreven maar zo gedraagt hij zich wel. Natuurlijk is hij trots op hetgene wat hij doet maar hij lijkt daarmee niet arrogant te zijn of egocentrisch. Hoe doet of hij minder is dan iedereen, misschien omdat zijn familie wel vrij volks is.. Geen idee.. anyway. Hij heeft ook zo'n vaste blik op zijn dromen. Hij wilt nog trouwen en kinderen voor zijn dertig etc..

Hoe beter ik hem leer kennen heb ik het gevoel dat ik niets ben voor hem. Ik heb geen prachtig uiterlijk, geen rijke, slimme ouders, geen groot verstand.. Heb het gevoel zo dom te zijn al vind ik mezelf zeker niet dom maar gewoon zo leeg. Hij is wel lief en aardig en echt perfect voor me maar het voelt alsof ik niets meer ben. Ik word er dan ook zo onzeker over, net of ik hem niet beter wil leren kennen.. Wat voor een verrassingen me nog staan te wachten, het is moeilijk uit te leggen. Het boezemt me angst en tegelijkertijd vind ik het geweldig uiteraard.. Het is erg verwarrend.

Heb hem gezegd dat ik het allemaal wat snel vind gaan, hij is ook erg snel. Hij loopt soms mijlen op de zaak vooruit. Hij is zo'n gevoelsjongen en knuffelt graag enzo maar gewoon hij wilt altijd net dat ietsje meer doen. Bijvoorbeeld praten over dingen als een huwelijk en kinderen en.. Ik wil nu genieten van hem en nog niet aan zo'n dingen denken.. | Zelfs als ik zo'n dingen zeg, zegt ie heel lief dat ie me tijd geeft en dat doet ie ook effectief. Als ik ontplof en razend wordt, word ie nooit kwaad en is ie rustig en blijft hij lief.

Daardoor word ik kwaad op mezelf en haat ik me en hoe langer ik hem begin te kennen hoe moeilijker dat wordt...

Niet zo zeuren en gewoon verder gaan. Is niets anders dan problemen zien waar ze niet zijn.

Llewcethin schreef:

bij een tasje thee.

Psssst, in het nederlands is het een kopje thee. Een tas thee is volgens mij iets Limburgs (/brabants).


Verder zie ik het probleem niet zo goed. Hij heeft een andere achtergrond dan jij, dat is het enige wat je heel uitgebreid omschrijft. Waarom zou dat een probleem zijn? Hij doet waar hij blij van wordt, moet jij ook lekker doen.

Oke ik ben helemaal verbaast, gewoon om het feit dat ik niet wist dat zulke jongens nog bestaan.
Ik snap dat je je verwart voelt,maar hij heeft niet voor niks voor jou gekozen. Hij houd van je,
hij geeft om je, en hij blijft rustig. Jij ben echt niet dom!!! Please zet dat uit je hoofd, hij is gewoonweg facking facking facking inteligent, en waar gewoon niemand tegen op kan.
Probeer het uit je hoofd te zetten, en geniet van hem en alle aandacht

[Lente]

Ingegerd schreef:

Psssst, in het nederlands is het een kopje thee. Een tas thee is volgens mij iets Limburgs (/brabants).

en ts: niet zo onzeker zijn, hij heeft niet voor niks een relatie met jou.

Lente schreef:

? Ik bedoelde het niet gemeen hoor, en ik werd heel hard uitgelachen toen ik dat per ongeluk een keer zei. Ik bedoel er verder niks mee.

Weet hij ervan?

[Padzorz]

Interessant verhaal, maar volgens mij komt deze relatie niet goed.

[Llewcethin]

Padzorz schreef:

Interessant verhaal, maar volgens mij komt deze relatie niet goed.

Hoezo?

Ingegerd schreef:

nederlands

Nederlands is een taal. Net als alle andere veel gesproken talen, heeft het dialecten en varianten. In het Belgenland, in mijn streken, spreken we van een tasje thee, een barbarisme van het Frans, maar bedankt voor de mededeling, zij het dat Nederlands geschreven wordt met een hoofdletter.

Ingegerd schreef:

zie het probleem niet zo goed

Het probleem is dat ik nooit ruzie kan maken zonder mezelf daarbij te haten, steeds als we woorden hebben dan reageert hij zo abnormaal lief, niet vaderlijk ofzo, neen, zeer lief en kalm. Het andere probleem is dat ik aan mezelf begin te twijfelen als ik hem bezig hoor soms... Neem nu die keer dat we eens gaan stappen waren in Antwerpen en hij met zo'n straatverkoper spontaan Italiaans sprak en daarna met een marktkramer vloeiend Frans... Het doet me aan alsof ik dom ben en oké.. als ik hem dat zeg, hoe ik me daarbij voel dan reageert hij als jullie: dat ik een speciaal meisje ben en dat hij in het niets naast mij opgaat, dat hij voor me met een reden heeft gekozen...

Maar juist dat maakt het me moeilijk. Nooit hebben we woorden, nooit heb ik eens het gevoel dat ik eens iets weet ookal weet ik wel meer van bijvoorbeeld dieren enzo.. Als we eens weggaan 's avonds voel ik me de slons naast de gentleman.

[Heer Wil]

Weet je wat het probleem eigenlijk is? Dat jij hem helemaal verheerlijkt om zijn geld, zijn gedrag, zijn uiterlijk, zijn intelligentie, omdat jij het niet hebt... Hij heeft deze dingen, en weet wat het betekent om deze te hebben. Laat ik maar uit eigen ervaring spreken (voldoe niet aan al die punten van perfectie ) dat wanneer je dergelijke eigenschappen hebt, je ook in zal zien dat het eigenlijk helemaal zo veel niet voorstelt. Zelf heb ik bijvoorbeeld ook hoge punten voor school gehaald, maar omdat ik wist hoeveel moeite ik er voor moest doen was ik wel blij met een tien maar keek ik zeker niet neer op iemand met een vier bij wijze van spreken.
Ik denk dat hij jou zeker kan waarderen om wie je bent, en dat hij juist graag met iemand omgaat die "eenvoudiger" is als hijzelf, maar toch gelukkig kan zijn met de dingen die ze heeft (volgens mij gaat hij daar immers toch van uit).
Het is immers knap als je goed bent in al die dingen, maar ook gelukkig worden is een vaardigheid die je jezelf gedeeltelijk moet aanleren in je leven bijna net zoals je een taal moet leren. Gelukkig worden is niet zoals veel mensen denken het resultaat van je succes. Daarom worden mensen met veel geld nog steeds depressief en mensen met weinig geld noemen zichzelf de gelukkigste ter wereld. (geld is hier even een afkorting voor al zijn perfectie)

Zelf ben ik veel gelukkiger geworden toen ik had ingezien dat ik ook van mijn leven kan genieten zonder dat soort succesjes, en hij zou het waarschijnlijk erg kunnen waarderen als jij ook zou inzien dat je gelukkig kan zijn zonder italiaans, engels, frans, zweeds, russisch, chinees of wat dan ook...

Llewcethin schreef:

Het probleem is dat ik nooit ruzie kan maken zonder mezelf daarbij te haten, steeds als we woorden hebben dan reageert hij zo abnormaal lief

Maar juist dat maakt het me moeilijk. Nooit hebben we woorden.

?

Ik vind nog steeds dat je je druk maakt om niets.

[Kali]

Hij is bij jou om wie je bent, niet om wat je hebt...

Ik kan me deels vinden in de beschrijving van hoe je je vriend beschrijft, en ik kijk persoonlijk niet naar wat een man had of heeft, maar enkel hoe die persoon mij doet voelen. Helaas hebben veel van men vriendjes zich ook minderwaardig gevoeld en mij daardoor laten staan...


Dus gedraag je niet anders, maak je er niet druk in, hij heeft er niet voor gekozen zo'n leven te hebben...

Stel dat het omgedraaid was, dan zou je hem toch ook niet minderwaardig vinden omdat hij toevallig niet zo ambiteus was en rijke ouders had? en alle andere positieve punten die je opnoemt. Waarom dat als iets negatiefs zien? Misschien kan je het beter zien als dat jij een enorme geluksvogel bent met zo'n leuke slimme vriend en dat hij jou wellicht kan stimuleren om ook meer uit het leven te halen. En hij is niets voor niets bij jou, hij komt over als iemand die goed nadenkt over zaken dus als jij daar niet tussen zou passen zou het toch niks zijn geworden?

Ik snap inderdaad werkelijk niet waar je nou zo'n probleem mee hebt. Wees blij dat je zo'n leuke vriend hebt.

[luna-23]

ik snap je opzich wel eigenijk. Als je vriendje zo perfect is maakt dat natuurlijk super onzeker. Maar als hij jou leuk vind dan moet je het niet als probleem zien maar juist alleen maar het prettige ervan zien.

[Schrödinger]

Ik zie het probleem niet zo. Alsof het hem iets kan schelen wat je ouders doen en of je geld hebt. Als je een goed stel tieten en een leuk koppie hebt zijn de belangrijkste voorwaarden al vervuld.

Verder vind ik "iets hoogs in economie of business bereiken" niet erg ambitieus, maar dat terzijde.

[Inspire]

Vind het een leuk verhaal. Als je hem nog leuk vind dan zou ik me niet te druk maken, het lijkt me inderdaad wat overweldigend en misschien niet in jouw straatje maar dat kan juist ook heel goed werken. Hij kiest voor jou en, belangrijker, jij kiest voor hem. Iedereen heeft zo zijn kwaliteiten.

Oh en alleen al aan de manier waarop je het verhaal geschreven hebt kan ik zien dat je echt niet "dom" bent. Niet zo aan jezelf twijfelen, er zijn altijd mensen die beter zijn.

je kunt ook problemen maken die er niet zijn.

[Dark Phoenix]

Llewcethin schreef:

Hij is groot, knap en vooral slim, gespierd... in feite de hele mikmak.

Ik weet niet hoe oud je precies bent, maar ik zou er zelf vooral van schrikken dat hij het over trouwen en kinderen heeft, de rest van het verhaal is allemaal niet zo spannend of boeiend. Ik vind hem zelfs ronduit saai klinken, maar dat is vast omdat je alleen de statuszaken benoemt.

In de economie beschouwt men "business of zo" overigens bepaald niet als iets hoogs.

[Heer Wil]

"business ofzo" is hoe zij het beschrijft...

klinkt als iemand die te perfect is. dat kan wel saai worden. en nu al over trouwen en kinderen krijgen praten, meh.

[Vowel]

Hij klinkt helemaal niet perfect. Zoals Ertur al zegt beschrijft ze vooral dingen die hij heeft of kan, en dat zijn juist de minst belangrijke dingen.

[Heer Wil]

Idd min of meer probeerde ik dat in mijn antwoord duidelijk te maken door te zeggen dat hij weet hoe die dingen zijn doordat hij ze heeft, en zij ze verheerlijkt doordat ze niet zoals hij heeft ingezien hoe weinig het voorstelt... Ik ben dus ook heel intelligent en knap enzo...

Waarom zou je je hier überhaupt zorgen om maken? Als hij je leuk vindt dat vindt 'ie je leuk. Of 'ie daar een goeie argumentatie voor heeft is niet aan jou om te bepalen, dat zijn zijn zaken.

Even uitgaande van een doorsnee wederzijdse verliefdheid, dan. Niet dat je met Issei Sagawa bent en hij knijpt je de hele tijd liefkozend in je zij terwijl 'ie benadrukt hoe leuk hij het vindt dat je een goede eter bent.