Oud 12-03-2004, 18:38
Verwijderd
Hey luitjes,

Ik heb nog nooit echt een verhaal geschreven - zoals ik eerder al zei op dit forum - maar ben nu druk bezig met een verhaal waarvan de werktitel 'leven na de dood' is. Het is een beetje autobiografisch (Martin ben ik) met een beetje verwrongen wereld. Ik zou graag tips/suggesties krijgen, en weten wat jullie ervan vinden .

Alvast bedankt!

De ondergaande zon weerkaatse zijn mooie rode stralen via de tedere golven op het water. Aan de stilte was duidelijk te merken dat het vakantie was. Martin dacht aan al die vrolijke gezichten van jongeren die ergens in Spanje zaten. Plotseling kreeg hij een beklemd gevoel in zijn buik: waarom was iedereen op vakantie, behalve hij? Hij heeft een vakantie juist zo hard nodig. Hij heeft een zwaar jaar achter de rug, een jaar waarin hij zijn vader verloren is. Niemand leek het zich nog te herinneren, en iedereen ging vrolijk verder met het leven. Zag niemand dan dat Martin door een hel ging?
De zon was bijna onder. Martin ritste zijn jas dicht en besloot om maar richting huis te wandelen. Hij zat niet graag thuis, al die herinneringen maakten hem alleen maar bedroefder. Op de terugweg dacht hij na over zijn emoties. Hoe vreemd die wel niet kunnen zijn. Eerst was hij de vrolijkheid zelve, toen hij zijn vader zag overlijden voelde hij zich leeg, en nu\ldots nu voelde hij zich verdrietig, eenzaam en kwaad. Kwaad op zichzelf, kwaad op de wereld. Zijn vader heeft maanden lang in het ziekenhuis gelegen, en in die tijd had Martin hem maar een aantal keer bezocht. Als hij wist dat het een tijdje later afgelopen zou zijn, was hij vaker op bezoek gegaan. Misschien was zijn vader wel teleurgesteld, of bedroefd omdat Martin zo weinig aan zijn bed zat? Misschien dacht zijn vader dat hij hem niet meer wou zien, wat ook gedeeltelijk waar was: Martin wou zijn vader zich herinneren als hoe hij was, niet als een kasplantje die zich af en toe niet eens leek te realiseren dat er iemand naast zijn bed stond.
De lucht was snel omgeslagen van donkerblauw naar grijs. Kleine spatjes regen begonnen zonder pardon naar beneden te vallen en Martin besloot iets sneller te gaan lopen. Elk moment kon er wel eens een wolkbreuk losbarsten. De wind was gaan opzetten. Martin liep het pad op dat richting de voordeur leidde en zocht zijn sleutels. Het was vrij lastig om in deze duisternis het sleutelgat te vinden. Na wat gestummel kreeg hij het eindelijk voor elkaar om de deur te openen, en stapte hij de warmte van het huis in. Zijn moeder was schijnbaar in de keuken: door een kier in de deur viel de schaduw van een vrouw die zo te zien druk bezig was met koken.
`Ik ben thuis mam,' Martin hing zijn jas aan de deur, en liep de keuken in.
`mooi op tijd voor het eten, ik ben bijna klaar. Ga maar vast aan tafel zitten'
Zo te zien was zijn moeder erg druk geweest: overal stonden pannen. Die ze blijkbaar even had weggezet zodat ze bij een koekenpan kon, die nu boven het vuur stond.
`wat eten we?'
`gebakken aardappelen.'
Martin kreunde. Ze aten nu al een aantal dagen achter elkaar hetzelfde, en dat begon langzamerhand zijn neus uit te komen.
`alweer?'
`Ja, je weet dat we weinig geld hebben.'
Martin zuchtte en liep de kamer in. De tafel was al gedekt: een rood tafelkleed lag gladjes over de tafel, en twee borden liet Martin altijd weer goed beseffen dat zijn vader echt overleden was. Het was af en toe zo moeilijk om dat te geloven. Meestal dacht Martin dat hij elk moment voor de deur kon staan en zal roepen: `het was allemaal een grap!'. Het was dan wel een flauwe grap, dacht Martin, maar dat zou hem niets uitmaken. Hij had dan eindelijk zijn vader terug.
Opeens kwam er een grote pan binnen, gevolgd door zijn moeder. Martin ging snel aan tafel zitten en verheugde zich al op het eten. Hij at de hele dag niets - op chocolade en chips na - en had zo een honger dat hij niet gek zal opkijken als hij opeens een heel paard opat.
`kijk eens,' zei zijn moeder als reactie om het gegrom van Martin zijn maag, 'lekker eten.'
Martin schepte direct een bordje vol, en begon te eten.
`Waar ben je geweest?'
`Even bij het water...Even nagedacht.'
Zijn moeder keek hem even aan. Blijkbaar kon ze zien wat er in Martin omging:

`luister jongen\ldots Als er wat is kan je het me altijd vertellen h'e?'
`Ik... Nee mam, er is niets,' loog Martin. Hij heeft nog nooit zijn gevoelens kunnen uiten tegen mensen. Wel tegen honden, zoals Alix, de hond van Martin. Alix was een hollandse herder en luisterde altijd als Martin zich even slecht voelde.
Het was inmiddels donker geworden buiten. Het geroffel van het regen op de ramen maakte Martin alleen maar bedroefder. Martin dacht dat het weer nooit meer zijn gevoel zo goed kon weerspiegelen: somber. Er werd onder het eten niet veel gezegd; het enige geluid was afkomstig van de tikkende klok, regen en het gekras van bestek langs de borden.
`Mam? Mag ik naar boven?' Zei Martin abrupt toen zijn bord leeg was. Als hij thuis was zat hij liever op zijn kamer. Daar kon hij vaak zijn gedachten even kwijt achter de computer. Zijn moeder knikte
Het was een rommel op zijn kamer: overal lag papier en kleding, zijn bed was onopgemaakt, en op het nachtkastje lagen een hoop oude schoolboeken. Hij had ze niet meer nodig, want sinds het overlijden van zijn vader heeft hij concentratie problemen, en is hij gestopt met school. Vakken zoals wiskunde, waar Martin gek op was, gingen nog wel. Maar de theoretische vakken, zoals Nederlands, Engels, Geschiedenis, liepen allemaal uit op gedachten aan zijn vader.
Martin drukte op het knopje van zijn PC, die direct antwoordde met een zacht gezoem. Hij besloot maar eens te kijken of er mensen in de chatbox zaten. Hij had daar niet echt vrienden. Hij heeft sinds het gepest op school moeite gekregen met het vertrouwen van mensen, maar de computer kon zijn gedachten tenminste even op een ander spoor zetten.

De tijd vloog voorbij toen Martin achter de pc zat en aan het chatten was. Pas toen hij zijn moeder naar bed hoorde gaan realiseerde hij zich dat het al twaalf uur was. Martin sloot het gesprek af en ging op bed liggen. Hij kon vast weer niet slapen, meestal lag hij tot vier uur te draaien en vaak besloot hij om even TV te gaan kijken. Als hij dat niet deed zag hij steeds beelden voor zich van zijn vader. Op de laatste dag, vrijdag de 13e, wou zijn vader met alle geweld naar huis. Alsof hij wist dat hij die dag zal overlijden. Martin kan zich nog herinneren dan hij ongeduldig wachtte, toen hij opeens de ambulance aan zag komen. Zijn vader kon niet lopen, en werd met een brandcard binnen gebracht. Het personeel kreeg het niet voorelkaar om de bocht naar de huiskamer te maken, en moesten de brandcard opvouwen. Martin stond voor zijn vader toen dat gebeurde en keek recht in zijn grote ogen. Het was te zien dat hij blij was om het feit dat hij eindelijk thuis was en Martin weer zag, maar Martin zag ook de pijn en de angst.
Martin kan zich nog herinneren hoe ze daar opeens zaten. Iedereen liep heen en weer, maar Martin was rustig gaan zitten op een stoel. Hij wist nog dat zijn vader op zijn zij ging liggen, en er opeens een hoop geborrel klonk vanuit zijn borst. Mariska, de zus van Martin, schoot overeind en riep het ambulance personeel terug. Haastig liepen ze naar hun vader toe, en keken wat er aan de hand was.
`sorry,' zei een van de mannen opeens, `het is code A. Dit houdt in dat wij niets meer voor hem mogen doen.'
Die woorden kwamen als een klap. Het was opeens akelig stil. Het was alsof hetgeen waar ze zoveel vertrouwen in staken, opeens uit hun leven was gerukt.
Martin vroeg zich af waar ze opeens vandaan kwamen, maar nog geen uur later stond het huis vol met familie. Anneke, de tante van Martin, voelde aan zijn vader zijn voeten.
`Ze worden al koud,' zei ze opeens, en keek Martin zijn moeder aan, 'dit gebeurde bij oma ook, weet je nog wel? Niet gek veel later was ze overleden.'
Martin stond daar maar, hij voelde zich leeg. Hij kon niet denken, realiseerde zich nieteens wat er gebeurde. Hij geloofde zijn tante niet, het was onmogelijk: zijn vader ging niet dood, dat kon niet!
Helaas bleek zijn tante gelijk te hebben. Nog geen uur later stonden Martin, Mariska en hun moeder rond het bed. Ze keken allemaal naar de grote ogen van hun vader die wild in het rond schoten. Het was alsof hij het huis heel diep in zijn geheugen wou prenten. Opeens ademde hij heel diep in en kwam overeind. Iedereen keek hem nog strakker aan. Nog een diepe ademhaling. Wat gebeurder er? Waarom ademt hij zo diep? Is hij aan het stikken? En toen nog een, gevolgt door een harde, langdurige zucht. Opeens was het stil, heel stil. Martin zag tranen over de wangen van zijn moeder rollen, en Mariska begon haar snikkend te troosten.
Nog nooit had Martin zich zo leeg gevoeld. Hij liep de kamer uit om buiten een luchtje te scheppen, en realiseerde zich nog niet wat er gebeurt was. Buiten hoorde hij iemand ver weg voorbij lopen en zeggen `het is gebeurd'. Wat was er gebeurd? dacht Martin terwijl hij een sigaret opstak.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 12-03-2004, 18:44
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Prachtig. (Krijg bijna tranen in m'n ogen en dat krijg ik bijna nooit bij verhalen. )
Echt geweldig mooi geschreven. Wel af en toe wat spellingsfoutjes en een paar hoofdletters vergeten, maar dat maakt helemaal niks uit! Dit verhaal heeft echt indruk op me gemaakt.
Echt goed gedaan.
Met citaat reageren
Oud 12-03-2004, 18:46
Verwijderd
Citaat:
duivelaartje schreef op 12-03-2004 @ 18:44:
Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Prachtig. (Krijg bijna tranen in m'n ogen en dat krijg ik bijna nooit bij verhalen. )
Echt geweldig mooi geschreven. Wel af en toe wat spellingsfoutjes en een paar hoofdletters vergeten, maar dat maakt helemaal niks uit! Dit verhaal heeft echt indruk op me gemaakt.
Echt goed gedaan.
Dank je . Ik ga zo dadelijk even het verhaal nalopen op spellingfoutjes.


Edit:
Het kan zijn dat er af en toe in het verhaal vreemde dingen voorkomen als /ldots of 'e. Dit is omdat ik het geschreven heb in Tex, die hier automatisch een net uitgelijnd PDF document van maakt. /ldots is gewoon "..." en 'e wordt verplaatst met é.

Laatst gewijzigd op 12-03-2004 om 18:49.
Met citaat reageren
Oud 12-03-2004, 23:56
KIET
Avatar van KIET
KIET is offline
Ik ben het helemaal met duivelaartje eens, en ik denk niet dat er ik veel meer aan toe kan voegen.

Ik moet wel even toegeven/-voegen dat het verhaal mij lang niet zo erg raakt als het bij haar kennelijk doet, maar ik denk dat dat meer komt omdat ik de laatste tijd heel veel verhalen met dood of sterfte erin heb gelezen. Niettemin is het wel behoorlijk indrukwekkend geschreven.

Om je nog een suggestie te geven: ik raad meestal aan wat meer aan alineas te denken, maar bij jou vind ik dat niet nodig, al ga ik wel een stapje verder. Op 1 of 2 momenten is het beter om even een witregel in te lassen, dit maakt het beter om van het ene naar het andere over te springen. (Vlak voor het posten zag ik dat je dat daar ook al eens rekening mee hebt gehouden, tenzij dit per toeval is gegenereerd door het forum.) De eerste is tussen "Martin wou zijn...naast zijn bed." en "De lucht was snel omgeslagen van donkerblauw naar grijs.". De tweede is mij even ontgaan

Ik weet niet in tot hoeverre dit een autobiografisch schrijfsel is (het gebruik van je eigen naam maakt het namelijk nog niet gelijk een autobiografie ), maar het is over het algemeen wat makkelijker om iets te beschrijven over wat je zelf (gedeeltelijk) hebt meegemaakt. Ik ben benieuwd of het je ook zo goed zal afgaan als je een volledig fictief verhaal schrijft.
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke.
Met citaat reageren
Oud 13-03-2004, 00:06
Verwijderd
Citaat:
KIET-2 schreef op 12-03-2004 @ 23:56:
Ik ben het helemaal met duivelaartje eens, en ik denk niet dat er ik veel meer aan toe kan voegen.

Ik moet wel even toegeven/-voegen dat het verhaal mij lang niet zo erg raakt als het bij haar kennelijk doet, maar ik denk dat dat meer komt omdat ik de laatste tijd heel veel verhalen met dood of sterfte erin heb gelezen. Niettemin is het wel behoorlijk indrukwekkend geschreven.

Om je nog een suggestie te geven: ik raad meestal aan wat meer aan alineas te denken, maar bij jou vind ik dat niet nodig, al ga ik wel een stapje verder. Op 1 of 2 momenten is het beter om even een witregel in te lassen, dit maakt het beter om van het ene naar het andere over te springen. (Vlak voor het posten zag ik dat je dat daar ook al eens rekening mee hebt gehouden, tenzij dit per toeval is gegenereerd door het forum.) De eerste is tussen "Martin wou zijn...naast zijn bed." en "De lucht was snel omgeslagen van donkerblauw naar grijs.". De tweede is mij even ontgaan

Ik weet niet in tot hoeverre dit een autobiografisch schrijfsel is (het gebruik van je eigen naam maakt het namelijk nog niet gelijk een autobiografie ), maar het is over het algemeen wat makkelijker om iets te beschrijven over wat je zelf (gedeeltelijk) hebt meegemaakt. Ik ben benieuwd of het je ook zo goed zal afgaan als je een volledig fictief verhaal schrijft.
Ik zal eens rekening houden met meer witruimte's. Bedankt voor de suggesties.

Martin is niet mijn naam. Ik laat martin kwa gevoel en geschiedenis meemaken wat ik heb meegemaakt.

Het is inderdaad denk ik makkelijker iets te schrijven wat ik al heb meegemaakt, dit is misschien juist ook zo een goede oefening. Ik heb een stuikje geschreven dat fictief is, om eens te kijken hoe me dat afging. Het is niet zo goed als dit verhaal, maar ben er redelijk tevreden over:


Mark voelde een koude rilling over zijn rug. Hij opende zijn ogen, en keek recht in een velle lamp.
`Welkom terug Mark,' er stond iemand naast zijn bed. Mark kon enkel een wazige silhoutte zien die haastig heen en weer loopte. `welkom in de tweeentwintigste eeuw.'
Opeens schoot het Mark weer te binnen. Was het invriezen geslaagd? Was hij weer gezond? Mark probeerde wat te vragen, maar er kwamen duizenden zinnen in één keer uit.
`Rustig Mark, rustig. Je moet onthouden dat je honderd jaar ingevroren hebt gezeten, en je lichaam net een flinke optater heeft gehad bij het reanimeren. Ik raad je aan om even rustig te blijven liggen, de antwoorden krijg je straks allemaal van me.'
`M-maar jullie moesten me nog invriezen toch?' Mark had teveel vragen, en had geen geduld om even te wachten.
`Wij hebben je stiekem in een coma gebracht en toen ingevroren..'
`waarom stiekem?” viel Mark hem in de rede
`laat me even uitpraten Mark. We hebben je stiekem ingevroren omdat je anders, als je bij zal komen zoals nu, zo een psychische optater zal krijgen dat je als een kaartenhuis inelkaar zal zakken'
Martin staarde naar de silhoutte.
'Het is vrij simpel,' de man praatte verder, 'als we dat niet gedaan zouden hebben, gingen je hersenen denken dat het invriezen nu zal gaan gebeuren. Dat was natuurlijk niet erg, maar het ergste is dan dat de hersenen bewust proberen te blijven van wat er gebeurt. Dat werkt niet, want opeens zullen de hersenen zich realiseren dat er geen afgelopen honderd jaar in opgeslagen is. Je hersenen gaan dan opzoek naar die honderd jaar, maar kan niets vinden. Daarom moesten we je er absoluut niet bewust van maken dat je ingevroren ging worden.'
De man deed het licht uit, en Mark kon eindelijk zien tegen wie hij praatte. De man had een witte overall aan en achter zijn bril ging een smal gezicht schuil.
`Ik zal me even voorstellen overigens, ik ben Dr. Marvel'
Mark probeerde zijn hand uit te steken, maar kwam niet verder dan een paar centimeter boven het bed.
`blijf maar even rustig liggen, je spieren moeten nog wennen. Je hebt ze honderd jaar niet gebruikt, geef ze maar even de kans om wakker te worden.'
Met citaat reageren
Oud 13-03-2004, 00:32
KIET
Avatar van KIET
KIET is offline
Ik weet niet of het je bedoeling was dat ik hier ook even mijn mening over laat klinken (over het Mark stuk), maar ik doe het toch

Ik vind dit eerlijk gezegd beter geschreven dan het 'leven na de dood' stuk. Dat stuk was ook heel goed geschreven, maar zorgde meer voor een goede, mooie en emotionele indruk, terwijl die Mark stuk duidelijk voor het vermaak is geschreven. Omdat ik - om het zacht uit te drukken - dol ben op futurische verhalen of elementen in verhalen, vind ik dit stuk uitstekend gelukt. Of het hele verhaal een succes is kan ik uiteraard zonder de rest niet beoordelen, maar dit vind ik meer dan vermakelijk genoeg.

Twee opmerkingen:
- Het kan toevallig aan het stukje liggen wat je hebt gekozen om neer te zetten (tenzij dit alles is wat je tot nu toe hebt geschreven), maar er komt iets te veel dialoog in voor, en te weinig acties, beschrijvingen en gedachten. Dat deed ik in het begin ook, nu is het bij mij meer zo dat mijn hoeveelheid dialoog aanzienlijk minder is dan mijn hoeveelheid beschrijvingen e.d.. Als je verder gaat met schrijven (en als je meer boeken van professionele schrijvers gaat lezen, ook heel belangrijk) dan wordt je hier meestal vanzelf wel beter in.
- Het tweede punt gaat ook over die dialogen, maar dan over het einde van een gesproken zin en het aansluiten van de niet-gesproken zin daarna. Voorbeelden:
"Waarom stiekem?" viel Mark hem in de rede. Dit is goed.
"Welkom terug Mark," er stond iemand naast zijn bed. Dit is niet goed.
Als je een gesproken zin schrijft, begin je altijd met aanhalingstekens (enkele keren begin je met een ' en eindig je met een " - omdat er verschil in betekenis tussen deze twee zit moet je daar even goed op letten), dan volgt de gesproken tekst en je eindigt dan weer met een leesteken (.,!?) gevolgd door weer een aanhalingsteken. Je krijgt dus idd zoiets als "Waarom stiekem?". Het vervelende is alleen dat de leestekens niet noodzakelijk betekenen dat de zin stopt. Wanneer je een actie van de persoon die het zegt (dan bedoel ik zoiets als 'zei', 'antwoordde', 'vroeg' maar ook 'glimlachte', 'reageerde' of 'bedoelde') dan is dat woord na de tweede aanhalingsteken zonder een hoofdletter. Wanneer dit het geval is, eindig je de gesproken zin alleen met een , ? of !. Wanneer je een volledig nieuwe zin begint eindig je de gesproken zin alleen met een . ? of !. Dus "Welkom terug Mark," er stond iemand naast zijn bed. moet zijn "Welkom terug Mark." Er stond iemand naast zijn bed.. Eigenlijk ga ik er van uit dat je dit allemaal wel weet, maar het kwam zo vaak voor dat ik het toch maar even aankaarte

O ja, let een beetje op hoofdletters en interpunctie. Die mis ik nog wel eens in het tweede stuk. In het eerste overigens niet. Heb je toevallig nog meer van het Mark-stuk?
__________________
KIET: "We are not here to create disorder, we are here to protect disorder!"
Wanted: 30 Chinamen and a zeppelin for elaborate practical joke.
Met citaat reageren
Oud 13-03-2004, 01:09
Verwijderd
Citaat:
KIET-2 schreef op 13-03-2004 @ 00:32:

O ja, let een beetje op hoofdletters en interpunctie. Die mis ik nog wel eens in het tweede stuk. In het eerste overigens niet. Heb je toevallig nog meer van het Mark-stuk?
Helaas nog niet, maar ik wil er wel mee verder gaan. Al kan het zijn dat ik dit begin een klein stukje aanpas. De interpuncties, spelling en hoofdletters kan inderdaad kloppen: ik heb dit stukje geschreven, en zonder het na te lopen hier gepost.

Ik ga in iedergeval morgen verder met het Mark stukje, en zal het daarna wel in een nieuw topic posten.
Met citaat reageren
Oud 13-03-2004, 12:43
duivelaartje
Avatar van duivelaartje
duivelaartje is offline
Citaat:
[AuC] schreef op 13-03-2004 @ 00:06:
kwa
Het is qua .

Maar dat 2e mark-verhaal is ook mooi geschreven. Er zitten niet emoties in zoals in het 1e verhaal, dus dat was even wennen. Maar je schrijft prettig.

Idd mis ik hier ook af en toe hoofdletters en interpuncties, maar dat geeft niet.

Ik wil meer!!!!
Met citaat reageren
Oud 13-03-2004, 15:52
Mother Earth
Avatar van Mother Earth
Mother Earth is offline
Cool, dat verhaal over Mark. Een aantal maanden geleden heb ik ook een stuk over invriezen geschreven (nooit ergens op internet geplaatst volgens mij) dus ik vind het wel toevallig. Zo'n cliche onderwerp is het niet

Je schrijft trouwens echt mooi, in allebei de verhalen. Dus ik wil wel meer van je lezen
__________________
Praat niet zo veel over jezelf Dat doen wij wel als je weg bent
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Verhalen & Gedichten [verhaal] Een leven na de dood
duivelaartje
9 22-01-2006 13:52
Huiswerkvragen: Klassieke & Moderne talen Hebben jullie leeslijsten Nederlands liggen?
lso
10 05-09-2005 08:54
Verhalen & Gedichten Winnaar verhalenwedstrijd: Droom van de vrijheid
xxesther
20 07-06-2004 20:58
Verhalen & Gedichten Verhalenwedstrijd: Droom van de vrijheid
Ieke
0 09-04-2004 15:44
Drugs & Alcohol De serie Drugs en Drank in De gelderlander
Isa
3 20-03-2003 22:20
Verhalen & Gedichten bang voor de dood
Miss Lovely
3 18-01-2003 18:49


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:58.