Ik ga proberen om dit in zo weinig mogelijk woorden uit te leggen:
Sinds ik vrij jong was vond ik het absoluut niet aangenaam om verliefd te worden...Ik heb de zaak steeds opgekropt tot het overging maar dat duurde telkens een heel eind (telkens meer dan een jaar)...Iedere keer als ik verliefd ben, voel ik nooit geluk ofzo...Met uitzondering als ik bij het meisje ben natuurlijk, maar vlak daarna voel me steeds rot...
Toen ik 14 was ben ik een jaar verliefd geweest op iemand waar ik amper mee omging (behoorlijk naief ik weet het, maar probeer met zoiets om te gaan) We konden het wel met elkaar vinden als oppervlakkige vrienden, maar verder ging het niet...
Juist toen ik haar begon te vergeten (na meer dan een jaar) kwam ik terecht in een andere klas waar ik na 3 weken verliefd werd op iemand anders. Ik verwachtte dat het niet meer zo slecht ging zijn als voorheen, maar uiteindelijk viel het stukken zwaarder tegen...Ik ben zelfs op een avond ten einde raad met haar nicht opgetrokken omdat ik gelijkenissen zag met haar
En eigenlijk voelde ik absoluut niets voor dat meisje, ik dacht dat ging helpen om me over die rotgevoelens te zetten...Nee dus
Zij en ik zijn nu hele goeie vrienden en ik voel me er perfect goed bij...Ze zegt dat ze het heel tof vind om me te hebben als goeie vriend enzo...Met de tijd wil ik ook niets meer, ik wil haar enkel als vriendin, wat me nu perfect zou lukken volgens mij, zonder andere gevoelens (ik voel me wel nog steeds een beetje klote als ze of fuiven met iemand staat te kussen...Maar dat valt best mee, ik ben al een eind niet meer verliefd op haar, gelukkig)
Nu, ik heb gisteren iemand ontmoet die al een vriend had...We hadden wat gedanst, gepraat dat soort zaken...En het klikte heel goed tussen ons...Telkens we gedanst hadden gaf ze me een kus (gewone kus), ze speelde met mijn haar en we waren echt heel close zonder ik mezelf iets wijsmaak...Op een gegeven moment fluisterde ze in mijn oor dat ze me ontzettend lief vond, en dat ze zou weten wie te moeten kiezen als ze geen vriend had...Ik heb toen niets geantwoord, haar alleen dichter bij me aangetrokken toen we danstten
De dag erna voelde ik me echt rot, en ben ik echt bang om weer verliefd te worden (zelfs voor de weinige keren dat het wederzijds is)
Wat moet ik hier in godsnaam meedoen...Ik ben nog niet niet tenvolle verliefd, maar ik weet zeker dat het goed genoeg klikt om samen te kunnen zijn...Ik weet gewoon niet wat het beste is...Enerzijds heeft ze al een vriend, en zou ik terug heel lang slecht moeten gaan voelen zelfs al voelt ze iets voor me....Anderzijds zou ik misschien niet meer bang zijn om verliefd te worden als er tussen zij en ik ooit een kans komt...Wat te doen?