Advertentie | |
|
25-05-2009, 18:08 | |
Leuke foto
Vandaag op kraamvisite geweest bij m'n collega'tje waarvan het kindje in januari geboren werd met 27 weken nadat ze zware zwangerschapsvergiftiging had opgelopen. Kindje is nu dus bijna vijf maanden maar het ziet er echt meer uit als twee maanden (ze was begin april uitgerekend). Gaat wel onwijs goed en het is echt een heel lief en makkelijk kindje. Was leuk om zo even langs geweest te zijn
__________________
~ God's own existence is the only thing whose existence God's action does not explain ~ | You are the symbol of too much thinking...
|
25-05-2009, 18:23 | |
Verwijderd
|
Ik zat in de trein vandaag en er kwam in man in het zitje naast mij zitten en die had een campingbed op zijn rug, 4 tassen in zijn hand én een baby in een draagzak voor zijn buik. Ik stond helemaal perplex. De baby was superlief trouwens en die heeft de hele treinreis geen kick gegeven.
En ik vind mannen die met babies op stap gaan ook helemaal te gek. |
25-05-2009, 22:07 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Ik had eerst nooit echt veel met kinderen, maar sinds kort raak ik helemaal vertederd als ik kleine kindjes zie. Geen idee hoe dat kan, zo uit het niets. Vet leuk dat mijn vriendje kindjes ook te gek vindt, en hij is ook zo leuk met ze aww. |
26-05-2009, 12:17 | |
Verwijderd
|
Ik heb dat gevoel ook nog steeds niet bij baby's, maar Jinthe vind ik natuurlijk wel heel lief! Je eigen kind is toch anders, die ga je ook begrijpen i.t.t. vreemde baby's, dan is het vaak een beetje gokken wat er aan de hand is. En dat vind ik zo leuk aan wat oudere kinderen; dat je er mee kunt communiceren. Maar kleine kinderen worden groot en dan kijk je soms vast ook weer met weemoed terug aan die babytijd...want ook die tijd kent erg leuke momenten...
|
26-05-2009, 13:08 | |
Ik vind zelf baby's best leuk, maar ik word altijd een beetje weggedreven door het overdreven enthousiaste gezever van alle dames die baby's omringen. Het gezever van die baby's vind ik prima.
Ik had bijvoorbeeld ook dat ik niet te veel bij het neefje van mijn ex in de buurt durfde te komen, want ik zou gelijk door 3-4 dames op mijn vingers gekeken worden. De keren dat ik alleen te maken had met baby's vond ik het altijd wel leuk.
__________________
Altijd nuchter
|
26-05-2009, 13:19 | |
Ik krijg er eind dit jaar/begin volgend jaar ook weer een nichtje of neefje bij... Ik vind baby's wel leuk, maar peuters en kleuters kunnen me mateloos irriteren...
Ik kan het iig niet laten om altijd even in de kinderwagen te loeren. Maar ik wacht gelieve nog een jaar of 8-10 voor ik aan kinderen begin. |
26-05-2009, 16:28 | |||
Citaat:
Citaat:
Die zou ik stiekem aan willen doen als niet-zwanger-zijnde om mijn ouders en vrienden een beetje op de kast te jagen
__________________
<):o)
|
26-05-2009, 18:38 | |
Ik voel me vooralsnog een beetje genaaid door mijn biologische klok. Ik zie namelijk helemaal niet voor me dat ik (op korte termijn) daadwerkelijk kinderen zou willen baren en opvoeden, maar ik merk dat ik er de laatste tijd toch een beetje een preoccupatie mee heb. Dat ik reageer op kleine kinderen, inderdaad dat hebben-gevoel waar Morgan al aan refereert. En dat ik dit topic op de voet volg
@ Snoopy / Leonoor; wanneer veranderde voor jullie het gevoel "ik wil ooit kinderen" in "ik wil nu kinderen"? Dat lijkt me zo'n raar moment, zo'n gekke ingrijpende beslissing om te maken. Kan het me nog niet goed voorstellen.
__________________
All that is solid melts into air.
|
26-05-2009, 19:30 | ||
Citaat:
__________________
Tsja
|
27-05-2009, 02:50 | ||||
Verwijderd
|
Citaat:
Citaat:
Citaat:
En ja, met een baby ben je op de gekste tijden wakker... |
27-05-2009, 06:35 | ||
Citaat:
Ik denk dat het voor mij ook te maken zal hebben met een bepaalde rust in mijn leven. Ik ben nu nog heel erg zoekende; weet niet wat ik wil worden en welke kant ik op wil. Daar moet ik eerst wat meer uitkomen. Met mijn vriend heb ik wel dat idee dat ik 'ooit' kinderen met hem wil, maar als hij het opeens 'nu' zou willen, zou ik wel een flinke paniekaanval krijgen .
__________________
All that is solid melts into air.
|
28-05-2009, 11:50 | |
Verwijderd
|
Maar Leonoor en Snoopy, jullie geven aan dat jullie beide mannen ook dat moment hadden van ik wil nu kinderen. Hoe oud zijn jullie mannen en hoe gingen zij daar mee om? Dat lijkt mij namelijk heel erg moeilijk. Mijn vriend wil bijvoorbeeld de komende tien jaar absoluut geen kinderen, hij wil eerst werken, carriere maken, reizen met mij etc. Dat snap ik wel, maar stel dat we over 10 jaar wel eens kinderen gaan proberen te krijgen, ik vind mezelf dan best wel oud en de kans bestaat dat het lastiger wordt (vanwege de leeftijd) om kinderen te krijgen. Ik heb ook geen zin om heel moeilijk te doen om uiteindelijk een baby te krijgen en dan zoals mijn moeder er eentje op d'r 34e en eentje op d'r 40e. Dat wil ik dus niet.
Damn, dat ik hier overna denk. |
28-05-2009, 12:04 | |
@ Mushu: Nou ja, bij ons is dat natuurlijk een beetje gek gegaan. In eerste instantie zijn we niet heel bewust voor een baby 'gegaan'. We zijn gewoon nogal onvoorzichtig geweest met in ons achterhoofd het idee dat daar best wel eens een zwangerschap van zou kunnen komen en dat we daar dan absoluut blij mee zouden zijn. Maar goed, dat is natuurlijk wel minder 'eng' dan echt de beslissing nemen.
Tijdens die zwangerschap kwam bij ons allebei het besef dat we veel te blij waren met het feit dat ik zwanger was en dat we, mocht het misgaan, wél ervoor wilden gaan. We hebben dit dus al uitgesproken voordat het ook daadwerkelijk misging, wat ik achteraf gezien heel fijn vond. Maar goed, dan bén je dus al zwanger, dus dan is het wel anders denk ik...
__________________
Tsja
|
28-05-2009, 13:06 | |
Een collega van mij is zwanger en al sinds het begin erg ziek hierdoor. Na 12 weken is ze dan ook gestopt met werken. Vandaag kwam ze voor het eerst sinds drie weken weer een ochtendje op school, maar eigenlijk was dat al te veel. Het lijkt me echt heel zwaar om zo zwanger te zijn...
|
28-05-2009, 13:10 | |
Verwijderd
|
Mn zus is ook echt heel naar zwanger. Bij de eerste had ze al vrij snel bekkeninstabiliteit en nu zit ze ook al sinds week 13 thuis te niksen. Ze kan amper zelf de trap op, laat staan dr kind optillen, uit bad komen, boodschappen tillen of schoonmaken of wat dan ook. Na de eerste dacht ze 'erger dan dit kan het niet worden' en dat werd het dus wel. Hopelijk is de bevalling wel minder traumatisch dan de eerste keer..
Als ik naar mn nichtje kijk dan wil ik echt nú een kind. Maar als ik kijk naar hoe mn zus zwanger was/is en hoe de bevalling verliep... ik hoop dat dat niet in de genen zit! |
28-05-2009, 15:16 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
28-05-2009, 15:44 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
Advertentie |
|
|
|