Dit is dus het derde deel zo ongeveer op een verhaal wat ik maanden geleden heb geplaatst. Ik weet alleen niet precies of dit op psych hoort of op l&R... het is noggal een verwarrend verhaal namelijk.
Mijn ouders zijn er afgelopen weekend achter gekomen dat ik aan de pil ben, daar zijn ze tegen, mijn moeder voornamelijk. Ik heb aan mijn vaders kant en aan mijn moeders kant van de familie borstkanker, daarnaast is mijn moeder tegen sex voor het huwelijk. Ik ben 19 ik weet wat ik doe, ik ben aan een hele lichte pil, ken mijn vriend al 3.5 jaar en heb al meer dan twee jaar verkering. Allee, grote ruzie, zij verteld me dat ik net zo goed bij hem kan gaan wonen wan t'we zijn toch al getrouwd' de zaak is toen een beetje bedaard, alles ging weer een beetje thuis. Tot dit weekend…
Mijn moeder is vrijdag middag weggegaan voor een weekendje, toen afgelopen vrijdag avond kreeg ik een telefoontje van een lokale zaak, of ik mijn zusje op kon komen halen omdat ze gepakt was voor jatten, $437-dollar waarde. Ik daar heen, blijkt dat ze maar 1 ding mee heeft genomen en de rest uit haar tas had gehaald voor de de zaak uit ging, dus in feite had ze maar 1 klein ding gejat, nou goed politie d'r bij, rapport en m'n zusje (16) mee naar huis. M'n pa werd boos, heeft haar d'r uit geschopt voor de nacht. De volgende ochtend reeed mijn vader de van, die ik van mijn ouders nu al 2 jaar gebruik. De vering is door de frame gerot aan 1 kant, totaal onverwacht, kan niet gemaakt worden. Ik heb dus geen vervoer meer, er is hier geen openbaar vervoer dus ik ga fietsen.
Ook kut, m'n pa sjaggereinig. Zondag ochtend krijg ik telefoon van m'n vriend "Ja, ik ben gisteravond in elkaar geslagen". Dus ik daar heen in de rammelende truck, schade valt mee, maaar hij raakt mss 3 voortanden kwijt, zinloos geweld
walgelijk
M'n moeder komt dus zondag middag thuis, mn pa verteld haa rmeteen alles, moeder boos, schopt zusje (16) uit huis, die blijft nu bij een andere vriendin van 17 die ook al op zichzelf woont, en ze gaat dus op de fiets naar school en werk. Ik zat dus aan tafel te eten zondag middag en ik krijg alles over me heen, mijn problemen (welke problemen, ik ben, zonder te pochen, degene met de minste problemen thuis) En ik zeg vriendelijk dat omdat ik nu moet gaan fietsen ik snachts liever niet om half 1 naar huis fietsen (het is een heel end, door het pikkedonker dus dat doe ik liever niet, helemaal niet sinds mn vriend net in elkaar geslagen is) dat ik dus wss 3 nachten per week bij hem ben.
Dat was natuurlijk de druppel, mn moeder ziedend, nouja ik ben toen du snaar m’n vriend gegaan waar ik nog steeds ben. En ze belde me zondag avond dat als ik niet thui skwam ik ook weg kon blijven, nu heeft ze me al twee maal geprobeerd te bellen maar ik heb niet opgenomen... ik zou niet weten wat ik zeggen moet.
M’n zusj ebelde me vanochtend in tranen of ik d’r slaapzak e.d op kon halen, dus dat ga is wss doen. Mijn vriend is voor mij helemaal geen steun geweest... hij's alleen maar sjaggi de laatste paar dagen, wat ik kan snappen maar ik heb nog geen enkele knuffel gehad oid, en hij doe talsof het allemaal maar mee valt. Ik zit nu dus op school, ik kan mezelf geen appartement veroorloven, de enige oplossing is bij hem en zijn twee kamergenoten in trekken. Ik heb mijn verhaal aan de ene kamer genoot verteld, en die trok meteen die conclusie al en ontving me basically met open armen… de schat.
Ik weet niet hoe ik er over beginnen moet tegen mn vriend, ik heb alleen part-time werk, maar ben hard op zoek naar ander werk, heb vanochtend m’n 3de solicitatie gesprek gehad.
Wat moet ik nu? Ik weet dat als ik thuis blijf ik van mijn ouders alleen maar negatiefs te horen krijg over m’n vriend en dat ik met een week weer knallende ruzie met ze heb.
Ik kan thuis blijven als ik m’n mond hou en bijna nooit bij m’n vriend blijf slapen en ik alles slik wat m’n moeder zeg, ze dwingt haar opinie vaak op (bv dat ik in sept naar Uni MOET, dat ik een atuo MOEt kopen en als ik zeg nee, dat wil en kan ik niet word ze kwaad)
Mijn ouders hebben het erg druk me thun eigen bedrijf en ander werk, en op dit moment stort alles een beetje in, ik denk dat mijn moeder meer tijd thuis moet gaan besteden, maar als ik dat zeg krijg ik ook gelijk wee rhel over me heen.
Help
(Sorry voor het lange verhaal maar ik zie op dit moment door de bomen het bos even niet meer
)
Moet ik terug gaan? Of moet ik de zaak een tijdje laten bedaren en m'n zusje gaan helpen...