[verhaal] Het liefdesspel

[Bikinie-meisje]

Het meisje begon ineens tegen me te praten. ‘Out of the blue’. Ze zat op de trap voor het treinstation een boek te lezen. Ik liep er langs. Ietwat geïrriteerd. De treinen hadden weer eens vertraging en ik zou voor de zoveelste keer van mijn baas op m’n kop krijgen. ‘Denk jij ook niet dat het hele leven slechts uit liefde bestaat?’. Wat is dat voor een vraag op de vroege morgen. Ik wilde er geen aandacht aan schenken en doorlopen. Maar ze vervolgde haar verhaal alweer. ‘Seks wordt in deze tijd de hemel ingeprezen. Half Nederland lijkt te hebben geaccepteerd dat er zoiets is als seks zonder liefde. Ik geloof er niet in. Of wil ik er niet in geloven?’.
Ik had geen idee wat ik moest antwoorden. Gelukkig bleek het een retorische vraag, want ze begon alweer met een nieuwe zin. ‘Seks heet niet voor niets ook wel het ‘liefdesspel’. Want dat is wat het is. Seks zonder liefde bestaat niet. Punt. Het enige wat in twijfel valt te trekken is de definitie van verliefdheid. Ik vind verliefde mensen mooi. Je hebt onschuldige en aandoenlijke verliefdheid. Zoals een kleuter op zijn juffrouw ‘is’. Zo noemen ze het. Ik ‘ben’ op haar. Mijn vriendin wordt verliefd op jongens die ze één keer ziet. Wat is het dan, vraag ik me af, waar ze verliefd op wordt. Is het het loopje? De outfit? De ogen? Praten doet ze niet met ze. Ze kijken alleen naar elkaar. Een klein minuutje. En ze is verkocht. Volgens mij is het gewoon de aandacht die de jongen in kwestie haar geeft. Kan dat? Dat je op iemand valt omdat hij interesse in jou heeft?’.
Ze lastte een kleine pauze in. Waarschijnlijk deed ze dit om haar verhaal te versterken. ‘Natuurlijk is niet alle verliefdheid prettig. Je hebt ook hevige verliefdheid. Verliefdheid die richting de obsessie gaat. De naam van de persoon die rondmaalt in je hoofd, zijn gezicht die je overal ziet, het leventje dat je hebt opgebouwd dat je wilt inleveren om met hem te zijn. Ik zeg express ‘hem’, omdat ik niet geloof dat mannen zoiets voelen. Of wil ik het niet geloven? Ik vind het best een fijn idee dat wij vrouwen worden gezien als het zwakkere ras. Het is fijn omdat je altijd een excuus hebt. Voor jankbuien ofzo. Ik huil heel weinig hoor. Ik vind het moeilijk om te huilen. Maar niets is zo lekker afentoe. Je kent het toch wel? Als je een meisje mee uit hebt genomen en er hangt al de hele avond zo’n seksueel geladen sfeertje. Het is leuk als je daarna in haar broekje mag zitten met je hand. Het is nog leuker als je daarna alles met haar mag doen. Maar de ontlading, voor de duidelijkheid: ik heb het over het orgasme, is toch wel het toppunt. Zo’n dagje is gewoon een climax. En het stopt bij het orgasme. Zo gaat het met huilen ook. Zo gaat het met het leven ook. En zo gaat het met de liefde ook. Het is niet fout als je niet verliefd meer bent op iemand na de seks. Als je maar wel gewoon toegeeft dat je dat voor de seks op z’n minst aan het worden was. Zoals ik al zei: het is maar hoe je verliefdheid ziet. Maar over het algemeen worden we best snel ‘verliefd’. Als we iemand leuk genoeg vinden er een uur mee te praten, en er daarna een uur het leukste spel van de wereld mee te spelen, is dat dan geen verliefdheid?’.
Het meisje begon zo langzamerhand op m’n zenuwen te werken. Dat kind bleef maar lullen. Ze had geen make-up op. Waarschijnlijk leek ze daarom zo jong. Of waren het haar lichtgroene ogen? Die keken naief naar me. Speels. Speelde dit meisje met me? Ze had een onregelmatige huid. Er zaten wat rode vlekjes op en op haar rechterwang iets wat op een littekentje leek. Alsof ze zich 5 maanden geleden had verbrand aan iets. Het nieuwe stukje huid was lichtroze. Eigenlijk wilde ik wel weten waar het vandaan kwam. Niet dat ik dit verlangen kon verklaren. Ze had iets bollere wangen dan de vriendin van mijn beste vriend. Ik keek op mijn horloge. Te laat, zoals de hele week al. Het was pas mijn derde week bij deze stageplek, en nu al waren ze dik ontevreden over me. ‘Heb je haast?’, vroeg ze. Ik wilde eigenlijk nee zeggen. Het was zo mooi weer. En waarom zou je een mooie dag nuttig besteden op kantoor, als je in de zon kon luieren? Maar ik zei dat ik haast had. ‘Nou, zullen we dan samen haasten?’. Er verscheen een brede lach op het zon-gekleurde gezicht van het meisje.
Ze kwam vast vaak buiten. Het was pas maart en de zon had voor deze tijd van het jaar al veel geschenen. Ikzelf was bleek. Ik word moeizaam bruin. Maar ik doe er ook niets voor. Als ik eraan terug denk heb ik bijna de hele zomer binnen gezeten. Achter mijn computertje. Veilig met de deur dicht in mijn eigen wereldje. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’. Ik twijfelde nog even of ik hier eerlijk op zou antwoordden. Het meisje was duidelijk van mijn leeftijd en een oudere man is dan meestal interessanter. Maar ik zei de waarheid. ‘Ik ben 18’. Ze kneep haar ogen fijn en keek voor het eerst goed naar me. ‘Joh. Je lijkt ouder. Je hebt een soort van intellectuele en intelligente aura die je met je meezeult. Mooie ogen. Ze zien er eerlijk uit. Je leest zeker veel, hé? Ik hou wel van mooie, belezen mannen. Je hebt zeker veel meisjes achter je aan zitten?’. Ik had eigenlijk nauwelijks vrouwen achter me aan zitten. Ik heb nog nooit een vriendin gehad. Ik heb nog nooit van een meisje gehouden, nog nooit van een meisje gedroomd, nog nooit om een meisje gehuild, nog nooit om een meisje m’n biefstukje koud laten worden en nog nooit zoveel aan een meisje gedacht dat het pijn deed. Ik had ook nog nooit gehoord dat ik een mooie man was.
‘Schoonheid is een onverklaarbaar iets. Je kunt zeggen dat je iemand mooi vind. “Maar waarom vind je dat mooi dan?”, zullen ze vragen. Eigenlijk weet je daar geen antwoord op. Zijn het de ogen? Is het de manier waarop iemand lacht? Is het zijn houding? Het is vreemd. Om iets te vinden zonder dat je het nader kunt verklaren. En dat is wat ik versta onder schoonheid. Iets mooi vinden, iets geweldig vinden, ergens van houden, maar niet weten waarom. Dan is iets zo mooi dat het gewoon een feit voor je is. Dan hoef je het niet te kunnen verklaren. Het is gewoon zo’. Ze stond op. Ze was kleiner dan ik dacht. We scheelden ongeveer 1,5 kop. Het had wel iets vertederends, zo’n klein dwergje dat praatte alsof de hele wereld van haar was. Ik geloofde ook dat ze dacht dat de wereld van haar was. Stiekem geloofde ik zelfs dat de wereld best eens van haar zou kunnen zijn. ‘Heb jij enig idee hoe vervelend het is? Als soortgelijke gedachten in je hoofd ronspoken? Ze vallen me constant lastig. Ze timmeren aan de binnenkant van me schedel. Soms sla ik weleens op m’n hoofd. Om ze tegen te werken. Ik zie dan voor me hoe de kleine mannetjes naar beneden vallen en hoe de ladder waar ze op staan omkukelt en in 2en breekt. Voorbijgangers kijken me dan aan alsof ik gek ben. Ze vinden me vaak een idioot. Jij zult mij ook wel een idioot vinden’. Ze keek me vragend aan. Hoe moest ik hier op antwoorden?
Het liefst antwoordde ik niet. Ik ben verlegen. Ik houd niet van sociaal contact. Ik ben niet zo iemand die persé wilt praten, of die zijn verhaal kwijt wilt. En als ik die zeldzame behoefte heb, dan ga ik wel naar een van mijn vrienden. Maar met vreemden hoef ik zeker niet te praten. Toch deed dit meisje me wel wat. Ze straalde. Ze zat vol levenslust. Ik heb het nooit prettig gevonden naar mensen te luisteren. Wat ze te zeggen hadden kon mij vrij weinig schelen. Dan hadden ze voor de zoveelste keer ruzie met hun vriendin waar ze niet eens verliefd op waren. Dan waren ze weer betrapt door hun ouders met drugsgebruik. Het was altijd wat. En hoe aardig ik ze ook vind, hun leed kon me vrij weinig boeien. Dit meisje daarentegen, had het niet over zichzelf. Ze had het nauwelijks over zichzelf gehad. En tóch had ik het gevoel haar al een beetje te kennen. Ik wilde wel meer van haar horen. En van haar zien.
‘Ik weet wel wat je nu denkt. Dus ik wil even iets opklaren. Nee. We belandden vandaag niet tussen de lakens. Over morgen kan ik nog niets zeggen.’ Triomfantelijk keek ze me aan. Ze lokte me uit. Duidelijk. Ik had aan dit hele ‘gesprek’ nog bijzonder weinig toegevoegd. Het was mijn beurt om wat te zeggen. Dat straalde ze uit. ‘Eigenlijk bedacht ik me hoe je heette..’, kwam er niet al te overtuigend uit. ‘Wat heb je aan een naam? Vaak hopen we aan een naam een karakter af te kunnen lezen. Zoals we ook naar het uiterlijk kijken. Zoals jij nu ook al een mening hebt gevormd over mijn persoonlijkheid. Terwijl ik in principe nog niet zoveel heb blootgesteld, heb je toch een beeld van me. We denken dit beeld te kunnen versterken met een naam.’, ondertussen liepen we van het trappetje af. Levendig sprong ze van de ene trede naar de andere. Het leek meer op huppelen. Ik liep er rustig achter aan. Ineens stopte ze en draaide zich om. Ze stak haar hand uit en zei: ‘Ik ben Angela’.

Haar heupen waren rond en zacht. Ik had nog nooit voor een naakt meisje gestaan. Ik werd er verlegen van. Ze leek al mijn gedachten te kunnen ruiken, want ze leek er elke keer op te reageren. Ze pakte mijn hoofd beet en gaf me een kus op mijn neus. Ik tilde haar op, zette haar op de tafel en sloeg een laken om haar heen. Ze was in één ochtendje de belangrijkste figuur in mijn leven geworden. Ik wilde niet neuken. Ik wilde het liefdesspel spelen.

[Escapism]

alinea's

[Bikinie-meisje]

Escapism schreef op 26-03-2003 @ 22:56:
alinea's

niet zeuren
er is weinig plek voor alinea's

die angela blijft doorlullen man

[PieterB]

leuk verhaal..
je komt er wel vrij later achter dat het een mannelijke hoofdpersoon is... iets wat aan de andere kant ook wel weer leuk is omdat je bijvoorbeeld in het volgende stuk dan even raar opkijkt:

Als je een meisje mee uit hebt genomen en er hangt al de hele avond zo?n seksueel geladen sfeertje. Het is leuk als je daarna in haar broekje mag zitten met je hand. Het is nog leuker als je daarna alles met haar mag doen. Maar de ontlading, voor de duidelijk: ik heb het over het orgasme, is toch wel het toppunt. Zo?n dagje is gewoon een climax. En het stopt bij het orgasme

hoelang moet het verhaal ongeveer worden?>

[Bikinie-meisje]

of wacht : ik ga het proberen

[Bikinie-meisje]

killermachine85 schreef op 26-03-2003 @ 23:03:
leuk verhaal..
je komt er wel vrij later achter dat het een mannelijke hoofdpersoon is... iets wat aan de andere kant ook wel weer leuk is omdat je bijvoorbeeld in het volgende stuk dan even raar opkijkt:


hoelang moet het verhaal ongeveer worden?>

ik vind het eigenlijk af

[Bikinie-meisje]

Escapism schreef op 26-03-2003 @ 22:56:
alinea's

zo prettiger?

[PieterB]

ik vond het ook een leuk einde eigelijk.. maar in de topic stond begin van een verhaal...

De overgang tussen het eerste stuk en het einde is ook goed vind ik... van een gesprek *meer een monoloog*, en een stukje ervoor over gevoelens (of tot dan toe onbrekende gevoelens), naar iets "hards" lichamelijks, haar zachte ronde heupen

als je het nog langer zou willen gaan maken, moet je denk ik een duidelijke rode draad er in gaan gooien

[Bikinie-meisje]

killermachine85 schreef op 26-03-2003 @ 23:10:
ik vond het ook een leuk einde eigelijk.. maar in de topic stond begin van een verhaal...

De overgang tussen het eerste stuk en het einde is ook goed vind ik... van een gesprek *meer een monoloog*, en een stukje ervoor over gevoelens (of tot dan toe onbrekende gevoelens), naar iets "hards" lichamelijks, haar zachte ronde heupen

als je het nog langer zou willen gaan maken, moet je denk ik een duidelijke rode draad er in gaan gooien

als het langer wordt verpest ik het

ik kon de titel niet meer weghalen van deze topic
dat laatste stukje kwam namelijk later... snap je

ik dacht eerst een lang verhaal te maken, maar ik vond dit een fijner einde

ik vind mn personage (die jongen) echt prachtig

ik heet trouwens zelf Angela, snap je het een beetje?

[edgaar5000]

leuk meisje in jou verhaal, zulke meisjes kom je niet vaak tegen. ik vond het in het begin ook wel onduidelijk of het nou een jongen of een meisje is die door het angela-meisje wordt aangesproken. Ze praat wel lekker; het leest fijn.

[Maresa]

Coowl Echt geweldig *heeft van het begin tot het einde genoten van het verhaal*

[Bikinie-meisje]

ok dan
het is ook met veel passie geschreven

[Bikinie-meisje]

de kritiek die ik tot nu toe heb gekregen :

- pittig
- te zwaar geschreven
- het is niet prettig lezen

er zit juist die vaart in om het karakter van Angela te benadrukken....

[Ieke]

Titel topic verandert op verzoek van Bikinie-meisje:
[begin van een verhaal] ---> [verhaal] Het liefdesspel

(vanavond zal ik inhoudelijk reageren)

[Bikinie-meisje]

Ieke schreef op 28-03-2003 @ 08:12:
Titel topic verandert op verzoek van Bikinie-meisje:
[begin van een verhaal] ---> [verhaal] Het liefdesspel

(vanavond zal ik inhoudelijk reageren)

dankje

[Bikinie-meisje]

nou waar blijven me reacties

[-niels-]

Juh!
Het leest best kut, langes stukken tekst kunnen niet op internet, mss op papier is het wat makkelijker...

Maar verhaal is wel goed, alleen ik snap er niks van Angela

[Bikinie-meisje]

-niels- schreef op 29-03-2003 @ 00:49:
Juh!
Het leest best kut, langes stukken tekst kunnen niet op internet, mss op papier is het wat makkelijker...

Maar verhaal is wel goed, alleen ik snap er niks van Angela

haha

dat komt omdat jij DOM bent

[-niels-]

Bikinie-meisje schreef op 29-03-2003 @ 13:27:
haha

dat komt omdat jij DOM bent

ow... zomaar... FB... geef een waarschuwing!

[Ieke]

Ik vond het niet echt prettig lezen. Je hebt veel te lange stukken achter elkaar doorgeschreven. Het meisje voert een hele lange monoloog, achter elkaar door. Het zou beter lezen als je veel enters gebruikt. Door enters en lege regelstukken creëer je pauzes en dat leest veel ontspannender. Kijk maar eens in een boek, daar gaat een stuk tekst ook niet achter elkaar door.
Verder vind ik je stijl minder, maar dat is vooral persoonlijk. Je gebruikt te vaak korte zinnen, misschien dat je er wat samen kan voegen.

Denk jij ook niet dat het hele leven slechts uit liefde bestaat?
Ik denk dat “je”hier mooier staat. Vraag jezelf eens af, als jij zo’n vraag zou stellen aan iemand, zeg je dan “jij” of “je”?

Wat is dat voor een vraag op de vroege morgen.
Ik vind dat je hier een beetje moeilijk doet met de tijden. Haar monoloog doe je in de tt en de rest in de vt. Dat moet je dan wel consequent volhouden. Ik denk daarom dat dit beter in de vt kan staan, aangezien dit van de jongen afkomstig is.

Maar niets is zo lekker afentoe.
Dat schrijf je los: af en toe.

Dan waren ze weer betrapt door hun ouders met drugsgebruik.
Volgens mij is het op drugsgebruik.

Je hoeft het nu niet direct weg te gooien hoor Ik vind het op zich een goed verhaal, gaat best wel diep. Maar ik denk dat je er nog wat aan moet veranderen, het nog even afwerken. Net het toefje geven. (mooie uitspraak van mijn lerares Engels, past mooi )

[Nas-t Zeekoe]

gaat dit over jezelf? je heet zelf ook angela toch? als dat zo is ken je jezelf erg goed, of probeer je een bepaald beeld van jezelf te schetsen..
ik vond het verhaal op zich wel boeiend, het had wel iets, maar ik kwam er pas erg laat achter dat de hoofdrolspeler een jongen was. vond ik eigenlijk jammer, volgens mij komt hij gewoon niet erg mannelijk over ofzo...
verder vond ik het echt wel leuk om te lezen, met een goed einde...