Columnwedstrijd: Angst

[Ieke]

Angst

Het is zeer waarschijnlijk dat alle mensen in Zuidoost Azië angst kennen voor tsunami’s. En dan bedoel ik niet alleen de mensen die slachtoffer werden van de tsunami, maar ook diegene die aan de niet-getroffen kant van bijvoorbeeld Indonesië wonen. Zij hebben gemerkt wat voor vernietigingen zo’n vloedgolf kan aanrichten en leven voortaan met een passieve angst.
Er zijn twee verschillende soorten angst: passieve en actieve. De actieve angst kwam, in het geval van de tsunami, tot stand op het moment dat mensen die enorme golf op zich af zagen rollen en ze ineens beseften dat dit niet “zomaar een wat hogere golf” was. Deze actieve angst gaat meestal snel weer over, maar de passieve angst blijft. Die angst zal misschien eeuwig blijven en als je niet oppast, kan hij je hele leven gaan beheersen. Angst is ontzettend sterk.
Ikzelf heb geen angst voor tsunami’s. Mocht ons landje ooit worden overspoeld door een gigantische golf, dan leef ik nog altijd aan de goede kant van Nederland. Mijn angst wordt door andere dingen veroorzaakt, door honden bijvoorbeeld. Mensen lachen daar soms om of zeggen dat angst voor bijvoorbeeld een tsunami stukken erger is, maar dat klopt volgens mij niet. Misschien wel voor de passieve angst, maar in ieder geval niet voor de actieve.
Als ik mijn hond uitlaat en ik kom een andere, loslopende hond tegen en die twee honden gaan vechten, dan voel ik angst. Dan ben ik niet zomaar een beetje bang, dan sta ik eerst verstijfd van schrik en breekt het zweet me uit. De angst neemt echt bezit van mijn hele lichaam. Ik ga over mijn hele lijf beven en vervolgens ga ik gillen. Dat is misschien niet zo’n stomme reactie als het lijkt, want door dat gegil komt meestal het baasje van de andere hond aanrennen om de honden uit elkaar te halen. Daardoor voel ik me gered en is de grootste angst over. Ik stop met gillen, maar tril nog wel een hele tijd na. Elke gedachte die ik heb, gaat over angst of honden. Deze actieve angst golft langzaam weg, maar de passieve angst blijft.
Ik denk dat deze actieve angst dezelfde angst is als die van de mensen die de vloedgolf aan zagen komen. Het gaat er namelijk niet om waarvoor je die angst voelt en ook niet om de precieze situatie, het gaat om het gevoel zelf. Dat angstgevoel dat in je hele lichaam en gedachtes zit, laat de situatie eromheen eigenlijk verdwijnen. De situatie is helemaal niet belangrijk meer, het enige wat er toe doet is de angst.
Dus ook al is iemand bang voor iets (in jouw ogen) totaal onbenulligs, neem diegene dan toch serieus. Want angst is altijd echt.