07-10-2003, 22:32
|
|
|
ik zit op de musicalacademie. Mijn theaterdocent merkte tijdens de lessen dat ik moeite had tijdens acteren met 'intimiteit, aanrakingen, seks, liefde etc' Hij begon over dat t te maken kon hebben met persoonijke ervaringen. Tegen het einde van de les gaf hij mij de opdracht 'Iets opzoeken, zelf schrijven, een lied, gedicht, tekst, iets uit een boek, of lied, in ieder geavl iets opzoeken wat jou het allerergste lijkt, wat mensen echt zo onbeschrijfelijk bruut lijkt'
Dus heb ik een tekst, zelf geschreven. over het misbruikwat ik heb meegemaakt toen ik 7 jaar was. Hij weet niet dat dit mijn persoonlijke ervaring is, al heb ik sterk t vermoeden dat hij dat dus wél heeft. Verder weet niemand op school t, behalve 1 meisje. Hij zou het gaan lezen (had t al een stukje gelezen) en dan na de vakantie op school in de klas het voorlezen. Met dit stuk wilt hij uiteindelijk gaan werken voor de kerstshow die wij helemaal zelf gaan maken. Hieronder dus het zelfgeschreven stuk. Het is een hoop, maar als je besluit het te lezen, dan vraag ik je om het aandachtig te lezen en er de tijd voor te nemen. Geschreven door Patricia: Ik kijk ernaar en zie mezelf lopen, zeven jaar, lang donker haar, kort broekje en shirtje aan, ik ben in een groot bos in de bergen, het is lekker warm zomers weer. Ik voel de zon, ik ben hyperactief, maar word heel rustig, ik hoor de vogeltjes fluiten en het water van de meertjes hoor ik van alle kanten stromen. Het lijkt wel een sprookje, ik voel me zo vredig en zo intens gelukkig. Zo probleemloos en onbezorgd loop ik daar rond. Ik ben niet alleen, nee naast mij loopt hij….samen hand in hand……hij was …37 ongeveer denk ik, ja mijn lievelingsoom, zo lief, zo zorgzaam en vooral betrouwbaar….. Na een tijdje lopen door dat bos, gaat hij opeens liggen, uitrusten zegt ie. Hij zwijgt, kijkt mij alleen aan, ik vraag ik of we verder gaan omdat papa en mama anders ongerust worden, maar hij reageert niet.. ik vraag hoelang we hier nog blijven, hij reageert niet… Ik wacht wel even en ga spelen met het zachte mos, het voelt zo lekker, zo zachtjes. We gaan zo lekker naar huis, naar mama en papa, dan kan ik aan hen vertellen dat we gezellig gespeeld hebben in het bos. Ik hoor mijn naam. Hij roept mij. Ik moet bij hem komen. Op zijn schoot. We gaan doktertje spelen zegt hij. ‘trek mijn shirt uit’ zegt ie. Zodat ik naar zijn ademhaling kan luisteren, maar als zijn shirt uit is, wilt hij dat stukje overslaan, ‘oh dan niet’ denk ik en wil opstaan maar nee, hij houdt mij vast, ik moet zijn broek uittrekken. Gehoorzaam doe ik wat hij zegt, hij ligt daar in zijn onderbroek. Plotseling zit ook ik alleen nog maar in mijn onderbroekje, hij streelt mij over mijn buik, ik vind t niet prettig, ik wil geen doktertje meer spelen, ik wil opstaan maar hij houdt mij vast, heel hard bij mijn benen, het doet zeer. Hij beveelt mij mijn onderbroekje uit te trekken. Maar….dat wil ik helemaal niet. Met een vreemde blik in zijn ogen kijkt hij mij aan en zegt dan zachtjes ‘je moet.’ Ik probeer te lachen omdat ik denk dat hij een grapje maakt maar dan… Begint hij te schreeuwen dat ik mijn onderbroekje uit moet trekken. Ik schrik en roep ‘nee’ hij pakt mij hard vast en probeert mij op de grond te duwen ‘nou niet doen!’ Roep ik. Hij luistert niet, ik schreeuw ‘hou op ik wil geen doktertje meer spelen!’ Hij negeert mij en duwt mij hard omver. Ik schrik en begin zachtjes te huilen. Ik lig op mijn rug, met alle macht trekt hij mijn onderboek uit, ik stribbel tegen en roep dat hij moet stoppen. Ik schreeuw ‘Stop, niet doen, ik wil niet meer spelen, nee niet doen!’ Maar hij gaat door, hij doet zo gemeen en ruw en ……daar lig ik dan… helemaal bloot op de vieze grond. Hij kijkt mij met een vreemde grijns aan en zegt op een vreemde toon ‘de dokter gaat je onderzoeken’ Hij buigt zich over mij heen en gaat dan helemaal op mij liggen. Zijn grote grove mannenhand pakt mij stevig vast tussen me benen en hij maakt harde, ruwe, schurende bewegingen. ‘hou op’ roep ik. …. ik lig daar als verlamd, alleen, verlaten, hoe harder ik schreeuw hoe meer lol hij heeft, kan niks anders doen dan huilen….verweren lukt niet, ‘ik moet stil zijn, anders slaat hij mij’ dreigt hij, maar ik blijf huilen, want het doet zo’n pijn… Mijn hoofd verdwijnt onder zijn lichaam, hij is zo zwaar, ik kan niet bewegen, het is zo benauwd, ik snak naar adem, hij gaat maar op en neer met zijn hand, de takken op de grond snijden in mijn rug, ik huil, probeer te schoppen , te slaan en te gillen, maar niks helpt, ik zit helemaal vast, vast onder dat zware mannenlichaam van hem, ik krijg geen lucht…….ja, hij komt omhoog, ik snak naar adem en roep meteen ‘Ik ga naar huis, laat me los,ik ga!’ ik sta op en ren weg maar… hij grijpt mij in één keer vast en alsof ik een stuk vuil ben smijt mij op de grond. Hij knielt naast mij en trekt zijn onderbroek uit, hij pakt mijn hand, ik doe snel mijn ogen dicht, ik wil niks zien Hij schreeuwt dat ik eraan moet trekken. Maar wat bedoelt hij dan? Ik snap hem niet, mijn handen trillen van angst, hij schreeuwt dat het sneller en harder moet, ik kan t niet, het lukt niet, ik ben bang. Opeens doet hij heel gek, hij maakt gekke bewegingen alsof hij ergens pijn krijgt, hij maakt rare geluiden en hijgt ontzettend hard. Opeens probeert hij zijn piemel in mijn mond te stoppen, ik draai me hoofd de andere kant op en roep ‘Nee nee! Ik wil niet! stop!’ oom hou op!’ Hij schreeuwt dat ik me kop moet houden, en hij knijpt in me gezicht. Hij probeert zijn piemel in mijn mond te krijgen maar ik stribbel tegen en blijf schreeuwen. Bek dicht! Roept hij vol woede, en trekt keihard aan mijn haar. Hij propt in één zijn piemel in in mijn mond. Op dat moment begin ik zo erg te kokhalzen dat ik bijna moet overgeven, hij knijpt mijn gezicht fijn en maakt rare geluiden, ik heb mijn ogen dicht, wil mijn gezicht bedekken, niks lukt, ik kan niet gillen, niet praten, niet smeken hem te stoppen, ik kan stikken…..das alles…..ik voel alleen dat ding in mijn mond….het word nat in mijn mond, het lijkt alsof hij plast, hij maakt rare geluiden het lijkt eeuwen te duren….., hij propt en propt dat ding erin, ik walg, ik kan dit niet volhouden, ik heb lucht nodig, hoelang nog? Dan haalt hij hem eruit en gooit mij op de grond, hard kom ik neer op de grond neer en spuug het spul uit mijn mond, in totale paniek veeg ik alles van me af, plots pakt hij mij bij mijn keel en zegt ‘je houdt tegen iedereen je bek ,dit is ons geheim!’ Ik kruip tegen een boom en bescherm mezelf voor wat er misschien nog komen gaat…. het brand tussen me benen, hij laat mij zo zitten, kleed zich rustig aan alsof er niks gebeurd is…….Ik wil schreeuwen maar er komt niets uit, beef van top tot teen, alles is wazig voor mijn ogen, het is alsof ik er niet ben, … hij kijkt eventjes op en zegt dan ‘stel je niet aan’. Zachtjes begin ik te snikken, heel zachtjes, bang dat hij mij anders slaat, of opnieuw begint, ik snik zachtjes ‘mama, mammie waar ben je, ik wil naar je toe mama’ ik moet me zo ontzettend inhouden om niet keihard te gaan huilen, opeens aait hij mij over mijn hoofd, ik geloof dat hij weer aardig wordt, ja hij aait mij, hij vindt mij toch lief, hij veegt wat haren uit mijn gezicht, en fluistert dan zachtjes in me oor ‘het is jouw eigen schuld, vergeet dat nooit meer’ en dan…… Zit ik hier als een hoopje niets, trillend in het hoekje van mijn kamer op de grond… Mijn gezicht, nat van tranen, mijn lichaam, misbruikt…….als een klein kind helemaal in één gekropen met in mijn armen mijn pop, en daar, in één van mijn handen, de foto, van dat mooie vredige sprookjesbos, ik zit op zijn schoot, we omhelzen elkaar.. Mijn lievelingsoom en ik… .................................................... graag eerlijke reacties op de volgende vragen in het belang van min opdracht (analyseren wat t met de mens doet) - wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' - hoe vinden jullie de opbouw? - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? - wat had jij anders willen zien? - wat vind jij het 'mooiste' stukje - had het heftiger gemogen? - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Ik hoop dat er mensen zijn die hier serieus de tijd voor willen nemen omdat dit in het belang is voor mijn opdracht voor theater. Bedankt lieve mensjes. (en forumbazen als dit niet op het goed forum zit mag je hem verplaatsen) xxx patricia
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
07-10-2003, 22:42
|
|
|
ik denk dat je dit niet hier neer moet zetten...
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|
|
07-10-2003, 23:33
|
|
|
-> Psychologie (denk ik)
__________________
Per undas adversas (tegen de stroom in)
|
|
08-10-2003, 07:12
|
|
Verwijderd
|
Hmm, alleerst moet ik zeggen dat ik het heel erg goed opgeschreven vind!
Maar je wilde ook dat die vragen eronder beantwoord werden.. dus dat heb ik ook eventjes gedaan  misschien heb je er wat aan...ik heb ook seksueel misbruik mee gemaakt dus vandaar misschien die emoties ofzo  - wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) angst en verdriet - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? Ik denk het stuk met begint hij te.... omdat ik daar bij mezelf emoties begon te voelen die niet echt normaal waren.. - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' nee, eigenlijk niet - hoe vinden jullie de opbouw? mooi - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) Ik denk dat ik het eigenlijk wel verwachte op een of andere manier... - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Umh vanaf Ik hoor mijn naam... - wat had jij anders willen zien? Ik weet het niet zo goed.. - wat vind jij het 'mooiste' stukje Hmm dat zuchtje over dat zacht mos - had het heftiger gemogen? Umh, ik weet niet of ik het dan had door gelezen.. maar ik vind het al vrij heftig.. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Jezus, wat erg en ook een gevoel van herkenning op een of andere manier.. kan het niet zo goed omschrijven... Groetjes Eva Maar... heb je dit nou voor jezelf op geschreven om het een beetje te verwerken? Of heb je het al verwerkt?Of voor de opdracht ? |
|
08-10-2003, 08:32
|
|
Verwijderd
|
- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc)
woede en verdriet, woede hoe mensen het in hun hoofd krijgen dat te doen, en verdriet omdat ik het heel erg vind.. - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? dat hij doorgaat op het moment dat jij stop roept. en wanneer hij zegt dat het allemaal jou schuld zou zijn. - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' Ontkracht? Nee - hoe vinden jullie de opbouw? Mooi, je begint heel rustig te vertellen en het word steeds erger zegmaar.. mooi gedaan - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) ik vind het einde heel mooi eigenlijk, heel rustig, hoewel ik dat niet echt het goede woord ervoor vind. - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Vanaf '' Ik probeer te lachen omdat ik denk dat hij een grapje maakt maar dan… '' had ik het toch wel even moeilijk eigenlijk.. heeft geduurd tot het einde van het verhaal. - wat had jij anders willen zien? Ik weet het eigenlijk niet. - wat vind jij het 'mooiste' stukje De eerste alinea - had het heftiger gemogen? Als het in werkelijkheid heftiger geweest is, had het heftiger gemogen. Als dit is wat er gebeurd is, is het goed, wat mij betreft. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Een heel naar gevoel, dat mensen in staat zijn zulke dingen te doen, vind ik onbegrijpelijk en dat maakt me heel machteloos. Ik weet niet precies hoe ik het verder moet omschrijven. Heel naar gevoel in ieder geval.. Succes met het verwerken hiervan. Het is niet niets, maar praat erover, want dat zal je helpen. Laat je het trouwens in z'n geheel aan je docent lezen? |
|
08-10-2003, 10:54
|
|
|
- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc)
niks, het doet me werkelijk niks. - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? nvt - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' De letterlijke details van wat er is gebeurd, vind ik niet goed aansluiten bij waar het eigenlijk om gaat. - hoe vinden jullie de opbouw? die is wel goed. - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) zelfde als de opbouw. - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Neen, zeker niet. - wat had jij anders willen zien? Minder details van de gebeurtenis zelf imo. - wat vind jij het 'mooiste' stukje eh... het einde is wel mooi wat betreft "stijl", past wel aardig bij het begin. - had het heftiger gemogen? kwa gebeurtenis, neh... - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... niks |
|
08-10-2003, 10:59
|
||
|
Citaat:
Laatst gewijzigd op 08-10-2003 om 11:01. |
|
|
08-10-2003, 11:17
|
|
|
OMG... Ik zit hier gewoon half te janken... Ik kan me niet voorstellen hoe erg het dan voor jou moet zijn...
 Als klein kind, en dan nog zeggen dat het jouw schuld was...   Ik voel me er gewoon misselijk van!- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) Verdriet, woede en misselijkheid... - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? Het stuke dat hij zijn penis in haar mond doet... (ik durf het amper op te schrijven, ik heb zelfs nooit de neiging om eufemismen te gebruiken, maar nu... - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' Nee, echt niet... - hoe vinden jullie de opbouw? Daar heb ik niet echt op gelet, maar goed eigenlijk wel. - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) Dramatisch... ik had het kunnen verwachten, maar toch... - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Ja, bij datzelfde stukje weer... - wat had jij anders willen zien? OMG, helemaal niets... - wat vind jij het 'mooiste' stukje Mooi??? Nu het stukje van door het bos lopen en gelukkig zijn kan ik nog mooi noemen. De rest grijpt me aan, maar mooi? Nee, zo zou ik het niet omschrijven. - had het heftiger gemogen? Niet nodig. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Het begon een beetje tot me door te dringen en ik had echt moeite om niet keihard te gaan zitten janken. Ik voelde me misselijk en zo kwaad... Vooral omdat hij gezegd had dat het je eigen schuld was... Ik probeer het nu aan een vriend te beschrijven (hij spreekt geen Nederlands en kan je stukje niet lezen), maar het lukt amper. Ik durf gewoon niet te zeggen wat er gebeurt is. De plaats, dat het je oom was, dat hij gezegd had dat het jouw schuld was (ik zit onderhand echt gewoon te janken)... Echt verder kom ik niet... Sorry, ik zou niet zo kinderachtig moeten doen. Jij hebt dit meegemaakt, ik toch niet... Dit moet zo erg zijn voor jou... Ik kan er gewoon niet bij.
__________________
I like my new bunny suit
|
|
08-10-2003, 16:07
|
|
|
...
De tranen staan in m'n ogen. Om de gevoelens die het oproept, de herkenning, en het idee dat er nog zoveel meer mensen zijn die zoiets meemaken, of hebben meegemaakt. Walgelijk. Goed dat je het hebt opgeschreven. - Wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? Angst, verdriet, haat en woede. Het gevoel klein en weerloos te zijn, en niemand die er iets aan kan doen... - Welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? De omschakeling van het woeste, agressieve, naar het rustige. Het moment waarop het kind een schuldgevoel wordt aangepraat, maar ook het moment waarop ze gedwongen wordt.. Zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' Absoluut niet zelfs. - Hoe vinden jullie de opbouw? Niet echt op gelet. Soms mist er wat interpunctie geloof ik, en misschien zou er wel iets verandert kunnen worden, maar het zijn geen storende dingen, en ook totaal niet aan de orde nu, vind ik. - Hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) Goed. Het was te verwachten, maar het is goed. - Was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Vanaf het moment dat duidelijk werd waar het over ging. Natuurlijk heb ik de topictitel wel gelezen ed, maar toch. - Wat had jij anders willen zien? Niets. - Wat vind jij het 'mooiste' stukje Laatste. - Had het heftiger gemogen? Nee. Dit was al vrij heftig imho, (doordat ik het zelf meegemaakt heb, maar sowieso wel denk ik), anders zou het z'n kracht verliezen... - Welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Misselijkheid. Wanhoop ook, omdat er zoveel mensen zijn die dit meemaken en meegemaakt hebben, en er zo verdomd weinig tegen te doen is... En de gevoelens van het begin. Misschien is het geen eerlijke reactie, omdat ik een groot deel van het verhaal op mezelf kon betrekken, en al die gevoelens zeker een rol spelen in mijn 'beoordeling'. Sorry. 
__________________
Drie.
|
|
08-10-2003, 16:51
|
|
|
Heel erg knap van je, dat je dit hebt kunnen opschrijven. Ben wel verbaasd dat je dit durft te vertellen tegen een docent, het is iets heel intiems. Tegelijk ook heel erg goed hoor, ik hoop dat het je ook helpt voor een deel.
Ben in ieder geval erg onder de indruk van hoe je het geschreven hebt en vind het heel erg dat je dit hebt moeten meemaken - wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) medelijden en verbazing - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? Vanaf: Hij probeert zijn piemel in mijn mond te krijgen maar ik stribbel tegen en blijf schreeuwen. Omdat de gevoelens die daar worden beschreven zo intens zijn. Je denkt te gaan stikken, begrijpt maar niet wat hij doet en wat er gebeurt en tegelijkertijd die angst en pijn. Daarnaast wordt hij, naast fysiek vijandig, ook verbaal vijandig. Ook de zinnetjes 'Stel je niet aan' en 'Het is jouw eigen schuld, vergeet dat nooit meer' vond ik heel heftig. - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' nee. Kheb er nog speciaal voor gekeken, maar d'r was echt geen enkel stukje - hoe vinden jullie de opbouw? goed en mooi. alleen in het begin beschrijf je meer dat je eraan terug denkt en op een gegeven moment gaat het over in dat je het daadwerkelijk meemaakt. het is dan geen beschrijving meer. Ik denk dat ik het nog iets beter zou vinden als pas op het einde duidelijk zou worden dat je er aan terug dacht (terwijl dat nu dus meteen vanaf het begin al duidelijk is). - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) Zoals ik al zei verwachtte ik al zoiets. Dat komt omdat je in het begin al duidelijk maakt dat het iets is waar je op terugkijkt en niet iets is wat je nú meemaakt. - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Ik hoefde niet daadwerkelijk te kokhalzen, maar kreeg al wel lichtelijk dat gevoel. Verder heb ik bijna heel het stuk kippenvel gehad. Vanaf het moment dat het misbruik begint zeg maar. - wat had jij anders willen zien? De inleiding, maar dat legde ik eerder al uit - wat vind jij het 'mooiste' stukje De beschrijving van het bos in het begin. Maar verder is er natuurlijk ook geen sprake van 'mooi'. De rest valt meer onder wat ik het hefstigst vond, wat ik al bij de eerste vraag beantwoordde. - had het heftiger gemogen? Nee, het is juist 'mooi' (uiteraard niet het goede woord) dat het op deze manier wordt beschreven, omdat daaruit de onschuldigheid van het kind blijkt. Die snapt niet wat er gebeurt en kan het dan ook moeilijk omschrijven. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Verbaasd dat mensen tot zulke dingen in staat zijn. Echt verschrikkelijk. En medelijden met jou, vooral als klein kind zijnde. Het moet verschrikkelijk om dat allemaal niet te kunnen snappen en om zoveel pijn te hebben. Angst is niet het goede woord, maar ik zou me wel helemaal voor kunnen stellen dat als ik zelf in zo'n situatie was geweest, ik me absoluut geen raad had geweten en helemaal kapot zou zijn. Een soort inlevingsgevoel ofzo. Maar angst is het niet, omdat ik uiteraard weet dat ik het lees.
__________________
Ik ga links want ik moet rechts. En we gaan nog niet naar huis.
|
|
08-10-2003, 17:00
|
|
|
wauw, wat heb ik een respect voor jou, dat je dit zo kan opschrijven.
de tranen sprongen in mn ogen  - wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) verdriet en medelij (ook in de letterlijke betekenis van het woord). - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? eigenlijk greep het stuk van het begin tot het einde me aan als ik moet kiezen, toch het stuk waar jij moet lachen omdat je denkt dat het een grapje is - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' nee, sorry - hoe vinden jullie de opbouw? een zeer goede opbouw.... echt waar. - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) die heb ik een keertje over moeten lezen  maar hij sluit goed aan bij alinea 1 - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? JA bij alles. maar ik weet niet of ik hier op mag antwoorden. de dingen die bij mij gebeurd zijn spelen de laatste tijd erg op, waardoor dit automatisch gevoeliger ligt. ik zat echt half te kokhalzen bij de details. - wat had jij anders willen zien? het stuk op zich is goed. natuurlijk had ik dit, niet willen zien... tenminste, ik had niet gewild dat dit bij jou gebeurd was. maar dat is logisch natuurlijk. - wat vind jij het 'mooiste' stukje ik vond het niet mooi als ik iets mooi vind moet ik glimlachen, en hier kon ik alleen maar om huilen. - had het heftiger gemogen? ik vond het heftig genoeg. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... ik had een benauwend en een 'vol' gevoel. ik kan het niet goed beschrijven, maar mijn eigen emoties kwamen boven. ik had ook een gevoel van respect tegenover jou, hoe jij dit op kan schrijven. ik had een kil gevoel en tijdens het lezen had ik rillingen... erna meer koud, machteloos, benauwend en 'vol' denk ik.
__________________
Dit is een coole sig.
|
|
08-10-2003, 17:10
|
|
|
- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc)
veel herkenning, woede, verdriet en ook een beetje angst - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? dat van de "daad", omdat ik het wagelijk vind dat andere mensen gewoon aan kleine kinderen komen alsof ze poppen zijn. - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' - hoe vinden jullie de opbouw? heel goed. - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) op zich wel verwacht - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? tranen, brok in mijn keel, omdat ik uit jouw verhaal veel herinneringen haal van wat er met mij gebeurt is. - wat had jij anders willen zien? nee, ik zal niet eens weten hoe - wat vind jij het 'mooiste' stukje het begin - had het heftiger gemogen? nee ik vind dit al heel heftig - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... ik kreeg enorm veel tranen in mijn ogen, woede en een enorme brok in mijn keel...
__________________
Audi et alteram partem
|
|
08-10-2003, 18:51
|
|
|
|
Lieve jongens en meisjes echt harstikke bedankt voor jullie (uitgebreide) reacties. Ik waardeer de manier waarop jullie mijn stuk zo serieus nemen enorm.
Ik heb onwijs veel aan deze feedback, het is namelijk heel belangrijk voor mij om te kijken wat deze tekst met 'publiek' doet. Kijk als ik dit straks met de kerstshow op mijn academie moet uitvoeren is het de bedoeling dat mensen de zaal veralten met een gevoel van 'Oh mijn god, wat een sterk ontroerend 'mooi' aangrijpend verhaal' dat er mensen spontaan beginnen te janken, helemaal gekluisterd zijn door mijn stuk, het moet ze kippevel bezorgen en ze moeten volgend jaar kerst dit stuk nog herinneren. Dát was de opdracht van mijn leraar, dit gevoel aan de mensen het 'publiek' geven. ALs ik jullie reacties zo lees is dit wel gebeurd, en dat nog maar te bedenken dat jullie die alleen maar lezen. Straks speel ik het uit, met veel emoties in mijn stem, eventueel liedje erbij, mooi decor, alles mooi aangekleed, hele andere stemming, en misschien zou ik zelf wel moeten huilen. Dat zou de mensen dus nog meer raken. Bedankt voor jullie eerlijke reacties, ik hoop op nog meer reacties. En please, wees eerlijk!
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
08-10-2003, 22:24
|
||
|
Citaat:
__________________
up the downstair
|
|
|
09-10-2003, 20:02
|
|
Verwijderd
|
ik weet helemaal niet wat ik moet zeggen hierop,
xit te trillen en heb een brok in me keel heb t zelf meegemaakt, toch wil ik antwoorden geven op je vragen - wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) herkenbaar voor mij, angst, verdriet - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? het verhaal al vanaf het begin maar 'het' toch wel het ergste - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' nee helemaal niet - hoe vinden jullie de opbouw? heel goed, het begin is goed en het einde vind ik mooi - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) ik vind het einde 'mooi' hoe jij t opschrijft dan, klinkt een beetje dom, maar hoop dat je weet wak bedoel - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? xit te trillen en heb een brok in me keel, dwing mezelf nu om niet te huilen, raar gevoel in me maag - wat had jij anders willen zien? nix - wat vind jij het 'mooiste' stukje het begin - had het heftiger gemogen? nee dit is echt wel heftig genoeg - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... angst, onbegrip van je oom, verdriet xxx sterkte |
|
09-10-2003, 20:33
|
|
|
- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc) Het gevoel van walging, dat iemand dat kan doen en verdriet... [ - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? Zachtjes begin ik te snikken, heel zachtjes, bang dat hij mij anders slaat, of opnieuw begint, ik snik zachtjes ‘mama, mammie waar ben je, ik wil naar je toe mama’ ik moet me zo ontzettend inhouden om niet keihard te gaan huilen, Omdat het hier heel duidelijk wordt hoe kwetsbaar het meisje is, hoe klein en hoe vreselijk het is. - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' Nee helemaal niet - hoe vinden jullie de opbouw? Heel goed. - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) Heel mooi, heel ontroerend omdat je echt ziet wat voor impact het heeft op iemands leven. Ik denk dat als je het in een theather zou zijn dat het dan echt een huilmoment is. - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? Walging zodra hij te ver gaat. een brok in me keel kreeg ik ook heel snel, je heb t echt goed de "sfeer" weten te beschrijven. Ik heb geen echte tranen in me ogen gekregen, omdat het vrij ver van me afstaat, ik heb zelf nooit zoiets meegemaakt en dat maakt het anders (als het daaraan ligt, weet het niet precies) - wat had jij anders willen zien? Het is jouw verhaal, en dat maakt het juist zo goed, ik had dus niets anders willen zien. - wat vind jij het 'mooiste' stukje Het einde, als is mooi niet het juiste woord. - had het heftiger gemogen? Nee, denk het niet. Ik kan het niet goed motiveren waarom niet maar heb wel dat gevoel. - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... Verdriet. Maar ook het gevoel van onrust voelde ik. Onrust omdat het niet klopt dat dit soort dingen gebeuren, je voelt dat het niet goed is en daar wordt ik onrustig van. Denk dat dit ook nog wel even door mijn hoofd spookt, het is zeker geen " wegwerpverhaal". Onrust komt misschien ook wel door een stukje machteloosheid. Sterkte en toch ook wel suc6 bij je theatervoorstelling. |
|
09-10-2003, 21:58
|
|
|
|
hartsikke bedankt allemaal voor jullie reacties.
ik kan hier écht wat mee, ik kijk iedere dag of er wat bij staat en ik probeer wat met deze kritiek te doen. Ik hoop dat nog veel mensen dit zullen lezen en hun commentaar willen leveren. bedankt ieder geval!!! groetjes
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
10-10-2003, 00:12
|
||
|
|
Citaat:
 ik ben niet echt doorsneepubliek 
|
|
| Ads door Google |
|
10-10-2003, 00:54
|
|
|
|
ik weet niet hoor, maar dat je zoiets gebruikt voor een opdracht vind ik ongeloofwaardig, sorry. Mijn eerste reactie: je zegt dat het waargebeurd is omdat je dan betere reacties krijgt van mensen, want het verhaal moet immers echt overkomen, je wil ze kippenvel bezorgen.
|
|
10-10-2003, 12:49
|
||
|
|
Citaat:
wat bedoel je in godsnaam met deze reactie? wat vind je ongeloofwaardig dat ik dit voor een opdracht gebruik? waarom eigenlijk? sorry hoor, maar er is niks ongeloofwaardig aan, het enige ongeloofwaardige is dat er zulke zieke mensen bestaan als mijn oom.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
10-10-2003, 14:32
|
||
|
|
Citaat:
 dat ik dus maar gewoon even erbij vermeld dat t waargebeurd is om de mensen kippevel te bezorgen. Nou sorry hoor, maar als dat is wat jij bedoeld heb je t echt bij t verkeerde end. Zo'n verhaal als dit zuig je niet uit je duim, dat moet je hebben meegemaakt!
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
10-10-2003, 17:13
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
10-10-2003, 17:35
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
10-10-2003, 17:40
|
|
Verwijderd
|
Ik ben het er mee eens dat zo iets niet per se gebeurd moet zijn om zo'n verhaal te kunnen schrijven. Of het waargebeurd is of niet, is niet aan mij om over te oordelen, als jij zegt dat het gebeurd is, dan geloof ik dat. Of ik, als ik in de situatie zat, zou willen dat het gespeeld zou worden als kerststuk...dat denk ik niet. Maar goed, dat is jouw eigen keus.
|
|
10-10-2003, 17:46
|
|
Verwijderd
|
Ik heb geen zin om het helemaal gedetailleerd volgens die vragen te 'beoordelen'. Wel wil ik zeggen dat ik het er 'warm' van kreeg, wat inhoud dat ik het erg doordringend vind. Ik zie het alleen niet voor me als toneelstuk of iets wat daar op lijkt.
'k vind het ook een beetje 'raar' (ik weet er geen ander woord voor) als kerstvoorstelling...zeker als het een eigen ervaring is...
|
| Advertentie |
|
|
|
10-10-2003, 18:33
|
||
|
|
Citaat:
dan is mijn oom die vrij cliche geweest he. en dat begin en eind heb ik er niet ff aangesleuted, dat heb ik met heel veel gevoel geschreven, en komt recht vanuit me hart. dan maar cliche tis verdomme echt gebeurd
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
10-10-2003, 18:35
|
||
|
|
Citaat:
ik ga er heus niet bij zeggen 'dames en heren, en dan nu een stuk uit mijn leven!' Nee het gaat gewoon puur om het stuk, niet dat t van mij komt. Dat weet niemand en dat wil ik zo houden. en natuurlijk kun je zoiets verzinnen, als dat een opdracht zou zijn zou dat niet verkeerd zijn, maar dit komt van mij uit, omdat dit mijn woorden, mijn ervaringen en helaas gewoon mijn verhaal is. fijn dat je zo meeleeft.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
10-10-2003, 18:37
|
||
|
|
Citaat:
ons stuk hoeft niet perse als hoofdonderwerp kerst te zijn. we hadden bijvoorbeeld in gedachte dat er een paar mensen bij elkaar aan tafel zitten als kerstdiner, en elkaar dan verhalen gaan vertellen over de wereld, ernstige dingen, bijvoorbeeld het kerstmenu wat eigenlijk bestaat uit al dat vlees enzo, dat eerst geslacht is enz, over oorlogen, over moorden, over seksueel misbruik, over je oma/opa die er niet meer is.... daar gaat t om, niet om de geboort van jezus, juist eens niet om de vrede, om te laten zien hoe gaat wij t eigenijk hebben
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
10-10-2003, 20:36
|
|
|
- wat was de sterkste emoties die bij jou aanwezig was tijdens het lezen? (haat, woede, medelij, wanhoop, angst, verdriet? etc)
eerst eeen gevoel van wtf moet ik hier van vinden toen onmacht toen woede - welke stukje grijpt jou het meeste aan, waarom? vanaf het moment dat hij begint en het vertrouwen van je in 1 x de grond inboorde - zit er vor jou idee een stukje in wat het sterke verhaal 'ontkracht' nee - hoe vinden jullie de opbouw? niks op aan te merken - hoe vindt je het eind? (dramatisch? juist iets wat je niet verwacht? luchtig? normaal? noem het) realistisch, te verwachten - was er een moment dat je zelf écht tranen in je ogen kreeg? een brok in je keel? of zelf mee zat kok te halzen bij het lezen van het verhaal? zo ja, bij welk stukje? geen stuk heeft me zo erg geraakt - wat had jij anders willen zien? misschien proberen nog meer emotie bij de lezer / toeschouwer op te roepen - wat vind jij het 'mooiste' stukje was allemaal goed - had het heftiger gemogen? ja om meer emoties op te roepen bij de lezer / toeschouwer - welk gevoel had jij (probeer dit asjeblieft zo goed mogelijk te beschrijven) na het lezen van dit stuk...... een gevoel van als hij nu voor mijn neus zou staan trap ik hem dood blinde woede dus
__________________
01110100011001010111011001100101011001010110110000100000011101000
11010010110101001100100001000000011111100111111001000000011101001010000 |
|
10-10-2003, 20:43
|
||
|
|
Citaat:
Ben trouwens benieuwd hoe je zoiets een beetje tactisch wilt brengen in een toneelstuk, zonder al teveel af te wijken. |
|
|
10-10-2003, 20:52
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
En zou jij zo iets kunnen spelen? |
|
|
10-10-2003, 21:46
|
||
|
|
Citaat:
De manier waarop jij het hebt beschreven is ook niet echt een verhaal-vorm die je voor kan lezen? Of wat dan ook precies de bedoeling is.. |
|
|
11-10-2003, 14:06
|
||
|
|
Citaat:
naar aanleiding van dit verhaal kunnen wij hier ook een stukje van maken, het uitspelen, er over zingen, het hoeft niet door mi jalleen te worden opgezegd. en juist omdat ík het heb meemgemaakt zal het denk ik voor mij 'makkelijker' te zijn om te spelen, en zal ik het juist beter kunnen spelen misschien.
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
|
11-10-2003, 15:43
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Nou, dat denk ik niet. Doordat jij het zelf hebt meegemaakt, is het voor jou veel moeilijker omdat je dan alles nog een keer zou moeten meemaken. Of het echt is of niet, maakt me niets uit. Er bestaan zulke zieke mensen en wanneer Patricia zegt dat ze dit echt heeft meegemaakt, zie ik geen reden om haar niet te geloven. |
|
|
11-10-2003, 16:31
|
|
|
Ik reageer even niet inhoudelijk op het stuk, daar heb ik nu de energie niet voor en het roept te veel emoties op.
Maar het eerste dat bij me opkwam toen ik las dat je hier iets mee in een voorstelling wil gaan doen: Waarschuw de kijkers. Een groot aantal vrouwen heeft dit soort ervaringen en het kan hard aankomen als je daar weer mee geconfronteerd wordt (weet je vast zelf ook wel) Mij lijkt het in elk geval niet echt fijn om ermee geconfronteerd te worden in een toneelstuk als ik me daar niet bewust op het kunnen voorbereiden. |
|
11-10-2003, 17:01
|
||
|
|
Citaat:
__________________
Wat heb je aan mensen die je alleen kunt benaderen met de juiste woorden?
|
|
| Ads door Google |
|
11-10-2003, 21:01
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
30-05-2007, 21:52
|
|
|
|
Dit zijn verhalen uit de realiteit, misschien kun je ook dit verhaal eens lezen als je van een verhaal kunt spreken dan gewoon echterealiteit
http://www.tienerproblemen.nl/index....y;threadid=430 |
|
30-05-2007, 22:00
|
|
|
Wat een gigantisch nutteloze up.
__________________
She lives on disillusion road, we go where the wild blood flows
|
|
30-05-2007, 22:30
|
|
Verwijderd
|
Slot
|
|
31-05-2007, 12:15
|
|
|
Ziek verhaal... zwaar deprimerend....
__________________
The bad news is we don’t have any control. The good news is you can't make any mistakes
|
|
31-05-2007, 12:37
|
|
Verwijderd
|
Waarom is dees nog open
.
|
|
31-05-2007, 14:26
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:18.
Adverteren