Wanneer je de hele tijd boos bent binnen een relatie, lijkt me dat er iets ernstig fout zit, of er nou sprake is van houden van of niet. Zoals het nu gaat, lijkt het mij onhoudbaar: continu heftige ruzies, continu je heil zoeken bij anderen omdat hij boos is, continu die twijfel van wel bij hem blijven, niet bij hem blijven... Het lijkt me vreselijk vermoeiend en uiteindelijk funest voor je gevoelens voor hem. Ik geloof dat ik ervoor zou kiezen om weg te gaan, terug naar mijn ouders. Al is het maar om rust te creeëren, alles op een rij te zetten en je eigen ding te doen. Dat geeft hem de tijd om zijn nieuwe huis op orde te krijgen. En zoals Soirin zegt: geef hem ook eens de kans om je écht te missen en na te denken over zijn gedrag.
Natuurlijk moet je niet zomaar een relatie van drie jaar weggooien, maar zoals ik het lees (wellicht begrijp ik je verkeerd) hebben jullie vaak genoeg gesprekken gevoerd, liggen alle problemen op tafel en is er gewoonweg geen oplossing. Misschien dat je het in eerste instantie als een pauze moet zien en tijdelijk bij je ouders gaan wonen. Het niet bij elkaar wonen kan rust geven. Als het werkt, is het mooi meegenomen. Anders weet je ook genoeg
Wat je keuze ook is: het vrijgezelle leven is niet eng. In het begin zal het wennen zijn, zeker. Je zult je eigen weg moeten vinden en gezamenlijke vrienden verliezen (veel ook behouden...). Heftig, maar het kan het waard zijn
Anyway, heel veel sterkte, 't lijkt me verdomd lastig.