Advertentie | |
|
22-06-2002, 18:14 | ||
Citaat:
Erover praten maakt het voor mijn gevoel alleen maar erger, ik zwelg dan juist erger in mijn problemen. Ik krijg wel allerlei positieve adviezen maaar ik kan er niet zoveel mee. ik weet niet zeker meer of ik op de meeting kom, als het zo doorgaat.
__________________
BE the *miracle* !
|
22-06-2002, 18:17 | |
Mijn moeder was net woest op mijn broertje en werd ook heel kwaad op mij. toen sloegen de stoppen bij mij door. Ik had een gevoel dat heel erg sterk was. Ik kon niet eten, het mocht niet. Ik heb mezelf opgesloten in mijn kamer en net niet gegeten en weer laxeerpillen genomen.
Het maakt me allemaal niets meer uit, zo voelt het.
__________________
BE the *miracle* !
|
22-06-2002, 19:01 | |
Verwijderd
|
Lief meisje,
Wat doe je jezelf aan? Je bent al zooo ver gekomen!! Ga nou alsjeblieft niet alles weer voor jezelf verpesten. Je kunt het echt volhouden! Voor mij was het ook niet makkelijk, en die dip die jij nu hebt, heb ik in een hele kleinere vorm (wel eten, maar toch weer dat angstige gevoel enzow..) maar ik weet dat ik het kan volhouden, en ik geloof ook in jou!! Geef vooral niet op lieve schat, want je bent zoveel meer waard. Je vergooit jaren van je leven die je zo gelukkig kan doorbrengen. Denk aan je baantje, waar je je zo op verheugd. Wil je die dan ook al weggegooid zien??? Geef niet op, maar vecht door! Verlies je doorzettingsvermogen en je moed niet, die je op de been heeft gehouden al die tijd. Je kunt het, geloof nou in jezelf.. Liefs, leentje |
22-06-2002, 19:09 | |
Meissiej tog
Je was net zo ver Ik ben blij dat je t tenminste nog probeerd! Maar blijf het ook proberen huh! Geef niet op! Kweet t, weer zown domme peptalk ALs je maar weet dat t goed bedoeld is *dikke knuffol* Liefs Eendje
__________________
Take my future, past, it's fine, but now is mine
|
22-06-2002, 19:11 | ||
Citaat:
__________________
BE the *miracle* !
|
22-06-2002, 19:18 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Kun je het niet van je afzetten? Als ik problemen met anderen heb en het wordt me teveel, dan blok ik meestal tijdelijk af. Gun ik mezelf een tijdje zonder ze. F*ck them all; en wanneer ik het weer aankan, ga ik op confrontatie. |
22-06-2002, 19:38 | ||
Citaat:
__________________
BE the *miracle* !
|
22-06-2002, 20:18 | |
Er zijn vast dingen die je wil bereiken in je leven. Schrijf ze op. Zet eronder hoe je dat eventueel zou kunnen bereiken. Zie jij ERGENS stoppen met eten of automutileren staan? Wat denk je ermee te bereiken? Denk daar eens goed over na:
Wat wil je bereiken met niets eten? Ik weet dat het (waarschijnlijk?) is om jezelf te straffen en om een verschrikkelijk gevoel dat vanbinnen zit weg te duwen. Is er een andere manier om dat te doen? Ik probeer op dit moment van anorexia af te komen, dus het is niet zo dat ik je niet begrijp. Maar meisje, alsjeblieft.. Denk aan je toekomst. Nu lijkt het misschien een oplossing (stel jezelf de vraag: de oplossing waarvoor?) Stel dat je weer zo veel afvalt. Je weet dat je alles wat je af gaat vallen ooit weer aan moet komen en je weet zelf wat voor een hel dat is. Je weet het. Voel je je beter als je weer zo verzwakt? Als je weer niet wint? Het is een kutziekte, je weet het. Is er iets anders wat je kunt doen om je af te leiden van je verdriet? Ik kan je wat tips geven, de dingen die ik zelf doe, maar ik kan je natuurlijk niet garanderen dat ze jou ook helpen. - Maak (eventueel samen met je moeder of iemand anders die niet met een anorexia-blik naar eten kijkt) een rooster met wat je per dag eet. Ik heb het met mijn psychotherapeute gedaan. Omdat je een rooster hebt, een soort van controle-mechanisme, is je hoofd nog steeds bezig met eten, het voelt hetzelfde als niets eten, omdat je het precies regelt. Dat is nog steeds verkeerd, maar het is absoluut beter dan niet eten. Ik heb er ook tijden bijgezet en als ik me eraan weet te houden (dat wil dus zeggen: als het me lukt om alles op te eten) ben ik trots op mezelf, een gevoel dat ik lang gemist heb. - Ga weer doen wat je als kind deed. Ik heb bijvoorbeeld een kleurboek. Kleuren is heerlijk, ik kan het uren volhouden en de plaatjes worden zo mooi, precies zoals je zelf wil en mooi vindt (weer het controle-aspect, vrees ik..) en als ze af zijn, of onder het kleuren kun je er verhaaltjes bij verzinnen. Je kunt ook een mandala-kleurboek kopen en je emoties eruit kleuren. Als je dat een tijdje volhoudt, zie je hoe je je de afgelopen tijd gevoeld hebt, of er verandering is. Ik kies de laatste tijd bijvoorbeeld ineens veel blauw en dat heeft dan weer een bepaalde betekenis. Misschien kun je gedichten maken bij je kleurplaten, of misschien bij je tekeningen. Maak er een boekje van, plak ze in, probeer bezig te blijven. Als je weer kinderlijke dingen doet ga je simpeler denken, het is echt zo. Ik kon bijvoorbeeld eerst heel slecht slapen, steeds calorieen tellen, mezelf gek maken door steeds te zeggen dat ik zo dik was en bedenken wat ik morgen allemaal niet ging eten. Eindeloos duurde het. Maar nu overstem ik mijn gedachten en de stem die me zegt dat ik dik ben met sprookjes, er zijn zo veel mooie bandjes met verhalen. Er zijn ook gesproken boeken te leen bij de bibliotheek. Het is echt fijn om in bed te liggen met je ogen dicht en dan luisteren. Je valt veel sneller in slaap, met een kindergeest die zo fijn voelt. Zoek iets waar je langer aan kunt werken. Ik ga het liefst knutselen, mooie dingen maken, ik weet niet of dat bij jou ook zo is, maar ik heb in ieder geval wat dingen voor mezelf bedacht, misschien dat jij er ook iets aan hebt: - Een kalender maken. Je kunt de kleuren, plaatjes, letters, etc. zelf kiezen. Het is echt heel erg leuk om te doen. - Een poppenhuis/poppenkamer maken. Het is niet zo moeilijk, als je maar stevig karton vindt. Bij de supermarkt liggen meestal dozen. Daar kun je trouwens ook veel andere dingen mee maken. - Later kun je dan bijvoorbeeld meubeltjes gaan maken, of poppetjes, die je er dan in kunt zetten. - Iets voor op je kamer. Je kunt bijvoorbeeld een prikbord versieren, de rand mooi maken, het kurkgedeelte schilderen, etc. Of een fotolijst, of bijvoorbeeld iets voor aan de muur. Laatst dacht ik aan nylondraad met veertjes eraan, of druppels, of andere gekleurde steentjes. Die kun je langs de muur draperen, of aan je plafond. - Als je een mooie kleurplaat of mandala vindt, kun je daar ook een soort glas-in-loodraam van maken, door de witte stukken uit te knippen en een randje van ongveer een halve centimeter dik te laten zitten bij de zwarte lijnen. Dan kun je het 'karkas' overtrekken op twee vellen zwart papier (of een andere kleur, als je dat mooier vindt) en als je die uitknipt kun je de lege stukken weer opvullen met doorzichtig, gekleurd papier. Als je alle vlakken gevuld hebt, plak je de twee zwarte papieren netjes op elkaar. Je kunt zo ook iets groters maken, bijvoorbeeld een lampion. Zo zijn er nog heel veel dingen die je kunt doen, kijk bijvoorbeeld ook eens in de bibliotheek bij de hobby-afdeling. Goed, het lijkt wel knutselclub Morphia, maar het is goed bedoeld en ik denk echt dat het zou kunnen helpen. En als laatste: neem tijd voor jezelf. Als je s ochtends niet wil eten kun je even rustig gaan zitten, diep ademhalen en voelen dat je lichaam eten nodig heeft. Je kunt je zo lang voorbereiden als je wil en je kunt het stemmetje dat zegt dat je niet moet eten tegenspreken, je erop concentreren dat eten goed voor je is. Dat is ook een manier van lief zijn voor jezelf, jezelf belonen. Je hebt eten nodig, nodig om alles te bereiken wat je wil. Kijk nog eens naar je lijstjes van doelstellingen. Je zult ze niet bereiken als je niet eet. Eten heb je nodig, om uberhaupt iets te kunnen doen. Probeer lief voor jezelf te zijn. Ik weet dat het moeilijk is, omdat je jezelf waarschijnlijk niet lief vindt, je denkt dat je het niet waard bent. Maar probeer het toch. Je ouders willen vast ook lief voor je zijn, je steunen waar ze kunnen. Misschien wil je moeder je wel voorlezen voordat je gaat slapen? Probeer zo veel mogelijk te genieten, bijvoorbeeld van warm water, een warme kruik in bed, een kopje thee.. Je kunt het, doe alsjeblieft je best, voor jezelf, voor alles wat je bent of nog kunt worden.. Als je me wil mailen of wat dan ook mag dat. Mijn adres is Morphia_S@hotmail.com. Het hoeft niet, maar misschien kunnen we elkaar steunen. Succes.
__________________
I hide my soiled hands behind my back.
|
23-06-2002, 08:45 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Sterkte iig .. en als je kan: kom naar de meeting, misschien helpt het als je er met Juliah e.a. over praat. Ik denk niet dat er iemand iets op tegen heeft |
Ads door Google |
23-06-2002, 16:16 | |
WAAROM doe je dit eigenlijk?
Wat is de reden daarvoor? Waar komt dit gevoel vandaan? Waar kent het zijn oorsprong? Volgens mij moet je bij de fundamenten zijn; want als de fundamenten broos zijn, stort zo het hele huis als een kaartenhuis in elkaar. Ga dus na wat er eigenlijk precies aan de hand is. Is het een gevoel? Waarom is dat gevoel er? Wordt het je aangepraat? Creeer je het zelf? Enneh: misschien kun je inderdaad wat tekeningetjes maken. Maakt niet uit wat je tekentalenten zijn maar het zegt vaak toch ook wat. Scan ze en zet ze hierop Kop op! Positief blijven! |
23-06-2002, 17:10 | ||
Citaat:
Ik vind het heel lief dat je me probeert te helpen, echt fijn. Aan de tips heb ik misschien wel heel veel. Ik denk de hele dag na over wat ik met mijn leven wil bereiken, over wat mijn doelen zijn, en daar hoort eten gewoon bij. Mijn broertje zei laatst nog: eten is normaal. En dat raakte me, want ik wil ook normaal blijven, en gewoon eten, maar ik heb het gevoel dat het op dit moment gewoon eventjes echt niet lukt. Vandaag is het weer slecht gegaan met eten. ik heb 1 appel op. Vanavond moet ik nog eten, maar ik eet waarschijnlijk alleen maar wortels. (heb ik met mijn stemmetje in mijn hoofd afgesproken) Ik voel geen honger op dit moment. Ookal heb ik al een hele tijd (meer dan een dag) niets gegeten. Het niet-eten van mij heeft ermee te maken dat ik dan minder bezig hoef te zijn met andere heftige emoties waar ik van slag van raak. Het geeft een beschermd gevoel. En nee, ik vind mezelf niet lief en aardig of mooi en aantrekkelijk. Het verschrikelijke gevoel van binnen, daar vlucht ik voor weg. En ik kan weer helemaal afhankelijk zijn van anderen. Anderen stoppen mij wel weer in een kliniek, anderen hebben de verantwoordelijkheid over mij, anderen, en ik niet zelf. Ik wil dat kleine meisje blijven, die niets hoeft te ondernemen. Ik ben bang voor de wereld. Ik denk elke dag aan mijn toekomst, maar soms lijkt het eten daar geen brug mee te willen slaan., zoals de laatste tijd. Als ik nu slecht eet vanavond, gaat mijn moeder met mijn psycholoog bellen om een afspraak te maken voor de kliniek. Ik vind het vreselijk, maar ergens ook fijn. Ik heb dus al in een kliniek gezeten en ik kreeg daar aandacht, het was vertrouwd, ik was niet de enige die bang was voor alles. Ik weet nog steeds niet wat ik nu moet doen, ik zal proberen je tips op te volgen. Maar ik denk niet dat ik een lijstje ga maken metmijn moeder. Ik heb dat in het verleden al gedaan (met een eetlijst op de kliniek) en dat heeft me wel tot goede inzichten gebracht. Ik weeeet het allemaal wel, maar moet het toepassen en dat is op dit moment een verhaal apart. liefs (ik heb je toegevoegd op msn)
__________________
BE the *miracle* !
|
23-06-2002, 17:19 | ||
Citaat:
__________________
BE the *miracle* !
|
23-06-2002, 18:57 | |
Hee meis...
Eerst wil ik even zeggen dat ik je echt heel leuk en lief (als het stom klinkt, sorry) vond op de meeting vandaag en dat ik het jammer vind dat we niet veel (ofwel: bijna niet) gepraat hebben. Verder... Wil je alsjeblieft niet opgeven? Ik ken maar een paar mensen die ik echt zo sterk en bijzonder vind en jij bent er één van! Ik weet dat het allemaal zo moeilijk en gecompliceerd is... 'zal ik wel eten, zal ik niet eten?' 'niet eten is slecht, wel eten is nog slechter.' Ik denk dat dat, net als bij mij, vaak door je hoofd sluipt (en als het niet zo is, excuses voor te snel oordelen, ik ben bang om iets verkeerds te zeggen). Laxeren, overgeven... het is allemaal zo makkelijk, maar ook zo ontzettend slecht! Stop alsjeblieft, maak je leven niet kapot en zoals je broertje zei: eten is normaal! Je wilt niet weer opgenomen worden, maar je wilt ook niet eten. Wat wil, én belangrijker, kan je er aan doen? Niet dat ik dat weet, maar ik weet wel dat je moet vechten en ik weet ook wel dat jij daar sterk genoeg voor bent! Weet je hoe vaak je mij hebt geholpen door alleen maar naar me te luisteren en af en toe zinnig commentaar te geven? Dat heeft zo veel voor me betekent, en dat doet het nog steeds! Ik wil dat ook voor jou betekenen, dus begin maar tegen me aan te praten, mailen, bellen desnoods, als je dat wilt tenminste. Mij helpt het om te gaan schrijven, omdat mijn hoofd dan iets minder leeg is dan wanneer ik alles opprop, maar de dingen die Morphia schreef, werken ook erg goed, vooral dat mandela kleuren. (je mag mijn schildersezel overnemen als je wilt! ) Volgens mij ben ik nu een heel stom verhaaltje aan het schrijven, ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen, omdat het me allemaal zo bekend voor komt enzo... Take care, ik heb vertrouwen in je! Knuf, Anne xxx
__________________
Hm... Larstig... ;)
|
Advertentie |
|
24-06-2002, 13:31 | ||
Citaat:
Sterkte meis, Liefs Mariamne
__________________
~Tigerlily Deepdelver~,~Tári Calaelem~
|
Advertentie |
|
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
Een treinbrief ( beetje lang weer ) Verwijderd | 14 | 15-09-2004 14:45 |