kben echt radeloos..

[steentje]

het wordt een heel verhaal hoor:

Ik heb nu 1,5 jaar een vriend. Hij is een geweldige jongen en ik heb nix te klagen over onze relatie, alles gaat prima. Maar al enkele maanden begin ik mijn vrijheid te missen.
Ik ben 18 en hij is 21. We wonen ook ver uit elkaar en zien elkaar dus alleen in het weekend. De laatste maanden heb ik daar dus moeite mee. Ik kan nooit meer uit, ben al bijna 1,5 jaar niet meer uit geweest. Met mijn vriend uit is geen optie want hij is nogal jaloers aangelegd en hij kent dus bijna niemand als we uitgaan. Ik mis ook de winkelmiddagjes met mn vriendinnen en de luie dagen met een vriend of vriendin op de bank en dat soort dingen.
Ook ga ik binnekort mijn examenperiode in en wil dan complete rust in mijn hoofd hebben en met niemand en nix rekening te hoeven houden. Dat wil dus zeggen dat ik hem dan 3 weekenden en dus 4 weken niet zie.
Ik hou het gewoon niet meer vol om ieder weekend alleen maar hem te zien en dat ik verder geen kant uit kan. Ik ga er gewoon helemaal kapot aan.
Maar ik hou wel heel erg veel van mijn vriend en wil hem echt niet kwijt. Maar ik moet nu gewoon even voor mezelf kiezen.

Nu ga ik a.s. zaterdag naar hem toe om dit allemaal te vertellen. Hij weet al wel dat ik de laatste tijd steeds meer naar mijn vrijheid verlang. Dit gaat een beetje zakelijk klinken misschien maar ik ga hem een voorstel doen:

Ik wil graag een half jaar volledige vrijheid en rust en tijd voor mezelf. Ik wil na dat half jaar kijken of we nog steeds zoveel van elkaar houden als nu want als dat zo is vinden we elkaar wel terug. De reden dat ik een half jaar wil is dat we dalijk beide in nijmegen gaan studeren en elkaar dan ok doordeweeks kunnen zien en zo niet vastzitten aan die weekenden. Dan zou ik mijn vrijheid hebben die ik wil. En in die tussentijd wil ik wel contact met hem houden maar elkaar niet zien, tenzij ik op zo'n punt sta dat ik zeg dat ik genoeg tijd voor mezelf heb gehad.
Nu kan ik van hem niet verlangen op mij te wachten dus als hij een leuk meisje tegen komt, moet hij ervoor gaan.

Maar ik heb er zo ontzettend veel moeite mee. Ik huil nu al bijna vanaf gisterenavond aan 1 stuk.

zou iemand mij willen helpen of is er iemand die ook in zo'n situatie heeft gezeten?

Alvast heel erg bedankt voor het lezen en voor de eventuele reacties.

Veel liefs, Steentje

[jij]

en wat na dat halfjaar? terug hetzelfde? waarom pak je de dingen niet nu aan. Als je elkaar terug vindt, is de kans toch groot dat je met hetzelfde probleem zit? waarom dan niet nu duidelijk afspreken hoe je het doet en tijd maken voor jezelf?
het is toch niet het ene uiterste (vrijheid met vrienden en vriendinnen) of het andere (je vriend en weg met sociale contacten)? tuurlijk werkt dat zo niet..je kan toch regelen en doen..
ik vind jouw oplossing wat dramatisch en wat helpt het om je probleem een half jaar op te schuiven? hoe houd je dat vol, elkaar zo lang niet ziet enz.. (no offence maar ik zou het zo niet doen)

succes in ieder geval, wat je er ook mee doet!!!

[jij]

plús je doet jezelf pijn..

[~Black Rose264~]

Heey,
Ik kan niet zeggen dat dit echt de oplossing is.. Je verhelpt het probleem zo niet. En zoals hierboven al gezegd is, waarom die twee uitersten?
Als je anders uit wilt gaan in het weekend kan dat toch als je vriend er is. Ik vind het niet raar als jij met je vriendinnen uitgaat en dat hij dan bij jou thuis blijft. Na 1,5 jaar voelt hij zich bij jou waarschijnlijk wel thuis. Dan kan hij heus wel een avondje alleen blijven. Je kan ook af en toe dingen doen met je vriend en gewoon vriendinnen erbij lijkt me.
Of als je echt gewoon af en toe alleen iets wil doen met vrienden van je sla je een weekendje over, maar om hem een half jaar niet te zien lijkt me niet zo slim.
Je zegt dat je heel veel van hem houdt en hem niet kwijt wilt, maar zo maak je die kans wel groter. Aangezien je zegt dat als die een leuk meisje tegenkomt hij zijn kans moet grijpen.. Maar ja, iig, ik vind het niet zo'n goed idee, sorry..
Succes ermee in ieder geval

Doe wat jij denkt dat het beste is, alleen accepteer ook de consequenties.

kun je t niet beter gewoon uitmaken

[akhen]

Je kan hem moeilijk half jaar alleen laten ofzo....daar komt het bij mij op over..vind ik zelf. Hij zou het vast enorm erg vinden, en dat zou het kwetsen....en ieder jongen die enorm van iemand hou, is natuurlijk ook enorm jaloers Mare half jaar is dat niet een beetje lang......en ten tweede dat je niet uitkan, wat doen jullie dan samen? misschien kan je een voorstel doen, dat jullie beiden van een bepaalde dag een winkel dag van maken ofzo, dat je met je vriend en je vriendinnen gaat winkelen of alleen met je vriendinnen Tis toch niet zo moeilijk om ff te zeggen, dat je ff met je vriendinnen de stad in wil ofzo, hij gaat het je toch niet verbieden?

Nou hoe dan ook, dit is wat ik ong. wou zeggen...veel succes nog

[twim]

* niet alle reacties gelezen *

Hey,

Denk je echt wat aan dat anderhalf jaar te hebbe???
Neem een week of 2 rust niet een halfjaar dat helpt toch niet. Je gaat je constant af vragen of ie niemand anders heeft.

Ik denk dat hij er ook wat aan moet doen. Een relatie komt van twee kanten. Als hij gewoon uitgaat met jou leert ie die mensen maar kenne. zodra hij ze kent hoeft ie ook niet jaloers zijn. Je kan dat van te voren ook tegen je vrienden zeggen dat ze niet teveel om je heen moeten hangen enzo. Als het echte vrienden zijn begrijpen ze dat.

Een half jaar "pauze" heeft geen zin. Echt niet.

Heel veel sterkte en liefs

Neo

[Sano]

Zoiets heb ik ook meegemaakt
Een ultimatum stellen werkt niet, zo zit een relatie niet inelkaar. Denken dat het wel kan veranderen is heel gevaarlijk omdat dit niet gebeurt.
K hier ongeveer wat ik denk dat je voelt (uit ervaring )
Als ik je stukje lees heb je de beslissing al gemaakt denk ik.
Je bent niet gelukkig zo, maar je houd van hem, je vind het raar om uit te maken over een vaag (niet duidelijk) gevoel. Je twijfelt ook of je wel gelukkiger bent/wordt zonder hem. Je wordt gelukkig zonder hem dat was je nl ook voor hem.
Dus uitmaken komop leef je leven!
Dus geniet van je vrijheid, en misschien komen jullie elkaar over een jaar ofzo nog wel ergens tegen...

Ik kan me ook niet echt vinden in de oplossing die je zelf bedacht hebt. Hij is me een beetje té drastisch.

Je hoeft hem toch niet persé ieder weekend te zien? Je zou dit om de week kunnen doen lijkt me. Het feit dat hij (bijna) niemand kent met uitgaan vind ik overigens geen reden om niet te gaan. Hij kan toch mensen leren kennen, dat is toch niet zo moeilijk?

Als je gewoon om de week een vrije zaterdag hebt kan je die mooi gebruiken om met andere vriendnen te winkelen of een beetje op de bank te hangen.

Vertel hem gewoon dat je wat meer vrijheid wilt in het weekend. Noem de concrete dingen (winkelen,uitgaan). Maak hem vooral ook duidelijk dat het absoluut niet aan hem ligt. Ik zou hier zeker alle begrip voor hebben, en hij hoogstwaarschijnlijk ook wel.

In de examenperiode ben je trouwens ook niet constant aan het leren hoor, in ieder geval niet 4 weken lang. Als je een beetje goed plant dan kunnen jullie zeker wel een dagje afspreken. Je hebt in die tijd tenslotte ook ontspanning nodig.

Het is gewoon zonde om je relatie op het spel te zetten, terwijl dit mijns inziens echt niet nodig is.

Doe dus geen dingen waar je later spijt van krijgt.

En in dat half jaar zou je ook niks met anderen mogen doen? Dat hou je echt niet vol. Is er geen andere oplossing?

Lijkt mij geen goed idee om een "pauze" te houden in een relatie. Zeker niet van een half jaar, kleine kans dat dat nog goed komt. Ik denk dat je het beste gewoon een beetje vrijheid moet eisen : \ Klinkt heel vreemd, maar ik heb ook een LD relatie gehad, maar ik ging daar gewoon uit elk weekend. Kende er maar 3 mensen ofzo, maar het was toch gezellig. Neem hem gewoon een keer mee. Of ga af en toe naar de bios met hem en een paar vriendinnen (daar tegenover natuurlijk ook een keer alleen met hem anders voelt hij zich 2e keus ofzo jongens kennende)
Verder kan je zoiets als dit beter niet voorstellen vlak voordat je je examenperiode ingaat denk ik Aangezien je je dan ws verotter voelt dan als jullie bij elkaar zijn. Ok, het is aan het lijntje houden, en daar ben ik ook geen fan van, maar je hebt het hier wel over je eigen toekomst.
Sterkte

[steentje]

bedankt allemaal voor de reacties!!!

ik ben er zelf gister ook nog eens heel goed over na gaan denken en ik WIL gewoon niet zonder hem. Ik heb hem gisterenavond nog opgebeld want ik hield het gewoon niet meer. Ik wilde al eerder af en toe een weekend dat ik hem niet zag maar dat wilde hij absoluut niet. In het begin van het telefoongesprek was hij het er nog niet mee eens maar ik stelde hem een keuze:

of als ik dat nodig hem een weekend zonder je....of helemaal nix meer.

Dar schrok ie van en vanaf toen heb ik mijn verhaal rustig kunnen vertellen. Nu begrijpt hij het ook en wil me die "vrije" weekenden wel geven, maar daar staat wel tegenover dat hij nu een keer doordeweeks komt. Dat wilde hij heel erg graag en ik vond het ook een goede oplossing. Het zal alleen lastig worden met reizen enzo.
Ik ben blij dat ik dit tegen hem heb gezegd want ik kon echt geen kant meer op.

Liefs, steentje

steentje schreef:
bedankt allemaal voor de reacties!!!

ik ben er zelf gister ook nog eens heel goed over na gaan denken en ik WIL gewoon niet zonder hem. Ik heb hem gisterenavond nog opgebeld want ik hield het gewoon niet meer. Ik wilde al eerder af en toe een weekend dat ik hem niet zag maar dat wilde hij absoluut niet. In het begin van het telefoongesprek was hij het er nog niet mee eens maar ik stelde hem een keuze:

of als ik dat nodig hem een weekend zonder je....of helemaal nix meer.

Dar schrok ie van en vanaf toen heb ik mijn verhaal rustig kunnen vertellen. Nu begrijpt hij het ook en wil me die "vrije" weekenden wel geven, maar daar staat wel tegenover dat hij nu een keer doordeweeks komt. Dat wilde hij heel erg graag en ik vond het ook een goede oplossing. Het zal alleen lastig worden met reizen enzo.
Ik ben blij dat ik dit tegen hem heb gezegd want ik kon echt geen kant meer op.

Liefs, steentje

Naar mijn mening de beste oplossing
Veel geluk nog met'm