Chaos, toekomstonzekerheden, je kent het wel

Dag lieve allemaal,

Een berichtje van mij omdat ik graag wat meningen/inzichten van anderen zou willen hebben, omdat ik het zelf even niet meer zo goed weet. Sorry als dit een lang verhaal wordt, onderaan zal ik even een beknopte samenvatting geven.

Het zit dus zo, sinds drie jaar woon ik in Belgie. Ik ben Nederlandse en studeer hier. In Nederland heb ik een docentenopleiding gedaan en afgerond en hier volg ik een master die niet docent-gericht is. Maar goed, dat dus even kort.
Sinds drie maanden ben ik samen met een jongen van hier. Hij is het voor mij echt helemaal, we kunnen supergoed praten over alles, ik vind hem heel fijn en leuk zoals hij is en hij neemt mij ook gewoon zoals ik ben. We begrijpen elkaar best goed en we zien elkaar nu vaak een paar keer per week. Hij is een keer naar mijn familie geweest en ik ben regelmatig bij zijn moeder en vader op bezoek geweest. Allemaal superleuk en fijn.
Het punt is dat ik eind juni mijn kamer moet verlaten en dan is de vraag, waar ga ik naartoe?
Het liefste zou ik wel hier in Belgie willen blijven, maar nu is er iets dat roet in het eten gooit. Mijn docentendiploma die ik in Nederland heb behaald, is hier vrij weinig waard. Ik mag in Nederland volgens mijn bevoegdheid tot de leeftijd van 20 jaar lesgeven en ook in volwassenenonderwijs, maar hier in Belgie mag dat maar tot de leeftijd van 14 jaar of op zijn hoogst 16. Daarbij is de kans klein dat ik een vaste aanstelling kan krijgen met dit diploma. Om op mijn niveau les te mogen geven hier in Belgie, moet ik nog een tweejarige avondopleiding doen. De kans is nihil dat ik vrijstellingen kan krijgen. Dat is natuurlijk dubbelop, aangezien ik in Nederland gewoon wel goed opgeleid ben en dan in feite een groot deel van mijn opleiding opnieuw moet doen. Daarbij zwemt het vak dat ik mag geven niet in de vacatures en na die docentenopleiding in Belgie is dat uiteraard nog altijd niet het geval.
Wat nog een andere mogelijkheid is, dat ik een ander vak bij-studeer in Belgie zodat ik op een ander gebied les kan geven. Dat zal waarschijnlijk wel zo'n drie tot vier jaar extra studeren zijn en dan moet ik ook daar een lerarenopleiding voor volgen.
Als ik een van deze dingen zou doen, betekent dat dat ik in Belgie moet blijven wonen omdat ik daar verder ga studeren, maar dan moet ik alles zelf bekostigen en erbij werken omdat ik geen recht meer heb op studiefinanciering. Dan moet ik dus of voor mezelf iets zoeken om te wonen, of al gaan samenwonen. Samenwonen klinkt allemaal leuk en tof, maar we zijn nog maar zo kort bij elkaar en we weten helemaal niet of en hoe en of dat gaat werken dus dat is dan nog eens een extra risico.

De andere mogelijkheid is dat ik naar Nederland verhuis. De kans is niet groot dat er werkgelegenheid is binnen mijn vakgebied dus ik weet helemaal niet hoe dat gaat uitpakken, maar daar kan ik altijd nog solliciteren op tijdelijke vacatures.

Achter al dit gedoe ben ik sinds maandag en het suist door mijn hoofd als een wervelstorm zonder einde. Ik weet het gewoon echt niet meer. Gisterenavond en vandaag hebben mijn liefje en ik de hele tijd gepraat over deze situatie en over wat we voor elkaar voelen. Hij zegt dat ik absoluut moet doen wat goed voor mij is en dat hij het het liefste heeft dat ik gelukkig ben en de dingen kan doen die ik graag wil doen. Toen ik vroeg of hij eventueel het zou zien zitten om naar Nederland te komen, antwoordde hij dat hem dat absoluut niet trok. Hij woont al zijn hele leven hier, heeft hier een leven opgebouwd met vrienden en hij houdt gewoon enorm veel van zijn stad. Toen daarna zei hij dat het wel een beetje stom was dat ik overweeg om alles op te geven en hier verder te gaan met hem terwijl we beiden helemaal nog niet weten hoe alles gaat lopen met ons samen. En dat hij dan het liefste gewoon hier blijft. Dus toen vroeg ik hem hoe leuk hij mij eigenlijk vond. En toen vroeg ik hem of het misschien was dat ik hem veel leuker vind dan hij mij en hij zei dat hij dat wel een beetje dacht dat dat zo zou zijn. En dat hij het echt heel fijn vindt bij mij en dat ik hem veel laat lachen en aan het denken zet en dat hij bij mij gewoon alles kan vertellen en dat hij dat heel erg waardeert. En hij hoopt dat het gevoel sterker wordt. Toen ik hem vroeg of hij verliefd op mij was, zei hij dat hij het niet zo goed wist.
Hij was van plan om hier in Belgie een huis te kopen zodra hij werk heeft, omdat hij graag iets wil hebben waarin hij zelf dingen kan verbouwen en alles kan indelen zoals hij dat graag wil. En omdat hij van mening is dat je met huren geld weggooit.
Nu zei hij bij het ontbijt, toen ik vroeg wat hem het beste lijkt, of het wat is als ik naar Nederland ga, dat hij misschien dan toch voor het eerste jaar gewoon wil huren om te kijken hoe het is en als hij mij dan veel mist dat hij dan altijd nog naar Nederland kan komen.
Wat natuurlijk ideaal zou zijn, is een beetje op de grens te wonen zodat ik in Nederland kan werken en hij hier kan blijven. Maar er zijn gewoon nergens vacatures binnen mijn vakgebied. En ik moet iets onderwijs gerelateerds doen omdat ik anders over een paar jaar ook nooit meer aan de bak kan komen.

Ohja, en ik heb vannacht ook nog gezegd (als kers op de pudding) dat ik mezelf wel met hem oud zie worden en kindjes zie krijgen en alles en dat is natuurlijk wel heel eerlijk, maar voor hem denk ik ook wel beangstigend. Stom, maar is nu eenmaal gebeurd.

Het gaat gewoon allemaal zó ongelofelijk snel en ik voel me er heel onrustig onder, weet gewoon niet meer wat ik nu moet.

Ik wilde het graag even delen om wat meningen, ideeën, inzichten en advies van jullie te ontvangen.. Bedankt alvast voor het lezen van mijn verhaal en jullie reacties

Even de short-version:
Ik ben Nederlandse in Belgie met een Belgisch vriendje en mijn Nederlandse docentendiploma blijkt hier niet zo geldig te zijn. Nu twijfel ik tussen nog een avondopleiding (in feite ongeveer dezelfde als waarvoor ik gediplomeerd ben) volgen in twee jaar met overdag werken en in Belgie blijven of terug naar Nederland en het Belgische vriendje hier achterlaten.

[bierkoning]

Zoals het op mij overkomt lijkt het alsof je vriendje je wel leuk/aardig/relaxt/top vindt. Maar doordat jullie pas samen zijn nog niet helemaal in het stadium van: Ja ik hou van je, het gaat zo goed tussen ons, ik ga overal met je mee naar toe, ik wil oud met je worden stadium zit. Wat logisch is, want jullie zijn pas kort samen. Als je langer samen bent, zijn de gevoelens natuurlijk in een verder stadium

We praten hier over Nederland - Belgie. niet Nederland - Japan. Lijkt mij logisch dat samenwonen nu wat snel is. Maar voorlopig heen en weer reizen in de weekends of wanneer jullie allebei vrij zijn best mogelijk moet zijn toch?

Wat betreft je studie, of werken in Nederland. Lastig in deze tijd natuurlijk. Hoe kijk jezelf aan op het in belgie wonen? Als je dat wel ziet zitten zou ik zeggen doe een avondopleiding of die wat langere versie, en wees daar samen met je liefje gelukkig en kijk waar het schip strand.

Succes in ieder geval met je te maken keuzes!

[Vowel]

Hele domme vraag misschien, maar is het geen optie om ergens bij de grens te gaan wonen of zo? Dan kun je gewoon in Nederland werk zoeken (en eventueel in België studeren als werk vinden niet lukt), en op die manier toch de relatie houden?

Vowel schreef:

Hele domme vraag misschien, maar is het geen optie om ergens bij de grens te gaan wonen of zo? Dan kun je gewoon in Nederland werk zoeken (en eventueel in België studeren als werk vinden niet lukt), en op die manier toch de relatie houden?

Dat is misschien ook nog wel een optie ja, dan moet ik zien te regelen dat ik daar kan gaan wonen en iets vind voor werk.. Zal me daar binnenkort eens in verdiepen.. In principe zou ik dan ook nog zelfs hier in Belgie kunnen blijven wonen als ik een huisje hier vind en werk vind net over de grens, want dat is ook maar iets van een half uurtje met de trein (ligt er aan waar natuurlijk..) Misschien eens gewoon een heleboel open sollicitatiebrieven sturen in die omstreken.. dankjewel in ieder geval!

bierkoning schreef:

Zoals het op mij overkomt lijkt het alsof je vriendje je wel leuk/aardig/relaxt/top vindt. Maar doordat jullie pas samen zijn nog niet helemaal in het stadium van: Ja ik hou van je, het gaat zo goed tussen ons, ik ga overal met je mee naar toe, ik wil oud met je worden stadium zit. Wat logisch is, want jullie zijn pas kort samen. Als je langer samen bent, zijn de gevoelens natuurlijk in een verder stadium

We praten hier over Nederland - Belgie. niet Nederland - Japan. Lijkt mij logisch dat samenwonen nu wat snel is. Maar voorlopig heen en weer reizen in de weekends of wanneer jullie allebei vrij zijn best mogelijk moet zijn toch?

Wat betreft je studie, of werken in Nederland. Lastig in deze tijd natuurlijk. Hoe kijk jezelf aan op het in belgie wonen? Als je dat wel ziet zitten zou ik zeggen doe een avondopleiding of die wat langere versie, en wees daar samen met je liefje gelukkig en kijk waar het schip strand.

Succes in ieder geval met je te maken keuzes!

Daar heb je gelijk in ja. Ik vermoed dat hij me wel iets leuker vind dan gewoon leuk, want hij vraagt zelf ook vaak hoe mijn week eruit ziet en wanneer we elkaar dan weer zien..

En over de afstand heb je ook gelijk ja. Dat moet zeker mogelijk zijn en eigenlijk, als dat niet gaat lukken is het misschien dan toch niet zo enorm ment-to-be uiteindelijk.. al vind ik dat wel een vreemde gedachte omdat ik er nu wel een beetje zo insta.

Ik vind het wel leuk hier, maar ik vind Nederland ook wel leuk. Als mijn vriendje er niet was geweest was ik denk ik wel terug gegaan, zeker nu mijn diploma hier niet echt geldt. Het is een soort gek risico oid.. en ik ben ook alweer 24 en vraag me af of het wel goed staat op mijn cv als ik wéér een studie ga lopen doen. Heb nu in Nederland een vierjarige bachelor gehaald en hier in Belgie heb ik een schakeljaar (nog een extra zelfs) moeten doen en nu ben ik met de master bezig. Dus dan blijf ik wel een beetje de eeuwige student misschien..

Dankjewel!

[Heer Wil]

Ik zou terug naar Nederland gaan. Je kent hem nog maar net en wil nu meteen alles voor hem opgeven. Zoiets zou ik alleen doen voor iemand die hetzelfde voor mij zou doen, maar dat ziet hij dus duidelijk niet zitten. Jij moet je nu flink naar zijn leven gaan schikken omdat hij zich totaal niet aanpast, je zegt zelf ook nog dat HIJ een huis wil kopen en dat HIJ dat huis wil inrichten op ZIJN manier, dus dat gaat heel gezellig worden tussen jullie als je daarvoor zou kiezen...

Als je je nu al de hele tijd aan hem moet aanpassen gaat dat behoorlijk irriteren later lijkt me, voor het huwelijk zijn mensen nou eenmaal nog op hun flexibelst...

[Heer Wil]

bierkoning schreef:

We praten hier over Nederland - Belgie. niet Nederland - Japan. Lijkt mij logisch dat samenwonen nu wat snel is. Maar voorlopig heen en weer reizen in de weekends of wanneer jullie allebei vrij zijn best mogelijk moet zijn toch?

!

Hier ben ik het wel mee eens.

Maar ik zou geen avondstudies of wat voor studies dan ook gaan volgen omdat je een random belg hebt leren kennen

WillemB schreef:

Ik zou terug naar Nederland gaan. Je kent hem nog maar net en wil nu meteen alles voor hem opgeven. Zoiets zou ik alleen doen voor iemand die hetzelfde voor mij zou doen, maar dat ziet hij dus duidelijk niet zitten. Jij moet je nu flink naar zijn leven gaan schikken omdat hij zich totaal niet aanpast, je zegt zelf ook nog dat HIJ een huis wil kopen en dat HIJ dat huis wil inrichten op ZIJN manier, dus dat gaat heel gezellig worden tussen jullie als je daarvoor zou kiezen...

Als je je nu al de hele tijd aan hem moet aanpassen gaat dat behoorlijk irriteren later lijkt me, voor het huwelijk zijn mensen nou eenmaal nog op hun flexibelst...

Zo had ik er nog niet direct tegen aangekeken. Zijn reactie is denk ik ook wel realistisch en de mijne wat impulsievig/rigoureuzig. Ik snap het van zijn kant wel, hij heeft nooit ergens anders gewoond dan hier en weet dus niet hoe het is op andere plaatsen. Daarbij woon ik hier natuurlijk nu al drie jaar en ben ik inmiddels redelijk bekend met de omgeving en de mensen hier. Dus voor mij zou het in die zin gemakkelijker zijn om te blijven dan dat het voor hem is om naar Nederland te gaan. Afgezien dat mijn diploma hier niet helemaal geldig is.
Het is absoluut geen jongen die geen rekening met mij houdt op welk vlak dan ook, hij is juist heel meegaand en empathisch. Maar je hebt gelijk, hij is nu eigenlijk een beetje op zoek naar iets voor zichzelf en ik denk dat het sowieso verkeerd zou zijn als ik daar dan ineens tussen kom huppelen. Hij gaf al aan dat hij misschien eerst beter wilde huren om te kijken hoe het gaat, dus het is niet zo dat hij helemaal geen rekening houdt met mij.

WillemB schreef:

Hier ben ik het wel mee eens.

Maar ik zou geen avondstudies of wat voor studies dan ook gaan volgen omdat je een random belg hebt leren kennen

Hmhm.
Hij is voor mij niet echt een random Belg. Sinds ik hier woon ken ik hem en we delen een heleboel samen qua interesses en hoe we tegen dingen aankijken. En gemeenschappelijke vrienden. Hij is de eerste waar ik het gevoel bij heb dat we elkaar zo enorm goed aanvoelen en dat vind ik behoorlijk bijzonder. Als het gewoon een bevlieginkje zou zijn, zou de keuze ook snel gemaakt zijn denk ik.

Dankjewel voor je reacties trouwens

Hey Mieke, als ik dit bericht van een vreemde had gelezen, had ik opgeroepen tot nuchterheid en je conclusies trekken bij zijn uitspraken. Maar ik ken je wél, deze relatie en ook een vorige relatie. Dat maakt het heel anders. Mijn advies aan jou zou zijn voorlopig in België te blijven, met je eigen kamertje en hij zijn eigen ruimte, waarbij jullie waarschijnlijk vaak bij elkaar zijn. Eventueel test-samenwonen. Hierbij heb je zelf werk nodig, dat niet op jouw niveau zal zijn. Solliciteren kun je op niveau doen in Nederland, vanuit België. Je hebt als je teruggaat namelijk nu ook nog niks. Starten met een extra opleiding zou ik minimaal een halfjaar uitstellen, die keuze is nu erg groot en vertekend omdat je niet weet welke kant de relatie op gaat. Stel je krijgt werk in Nederland, dan voel je automatisch of je voor hem het niet echt wil. Stel, je relatie loopt stuk in de komende maanden, dan heb je het volledig geprobeerd en kun je veel minder vertwijfeld door met je leven.

Feit is dat je sowieso nog niks op niveau hebt waarvoor je hem verlaat. Wacht hoe het verder met hem loopt. Want nu kan het variëren tussen een korte relatie die scheef liep, tot aan de vader van je kinderen die in het begin nogal kerel-ig deed. Gun jezelf bedenktijd.

[zoef de haas]

Als je in België wilt blijven dan zou ik dat doen, maar dan omdat je het land leuker vind en toch daar wil lesgeven oid. Maar toch zeker niet voor een vent die niet eens zeker weet of hij wel verliefd op je is. Als hij nou precies hetzelfde voor jou voelde en ook een toekomst zag, ipv hoopte dat het gevoel nog zou komen zou ik zeggen blijf! Maar dit zou voor mij niet genoeg zijn om in mn toekomst plannen mee te laten wegen.

In Vlaanderen ben je nooit zo ver verwijderd van de Nederlandse grens, dus ik zou in de buurt van de grens iets zoeken. En Breda heeft een goede verbinding met Antwerpen en vanuit Antwerpen raak je overal. Ik zou in ieder geval niet nu alles wat je aan Nederland hebt opgeven voor een mogelijke relatie met iemand waar je nog maar zo kort een relatie mee hebt. Je lijkt het leuk te vinden in België, maar waar woon je het liefst als er niemand is die je aan België zou binden? Ik woon hier nu weer bijna 10 jaar en als het simpel was om terug naar Nederland te gaan, deed ik het onmiddellijk (wel in een grensgebied, ik ben te gemixt en te buitengewend om echt te aarden hoger in Nederland of verstedelijkte gebieden denk ik).
Daarnaast nog studies en toestanden die je eigenlijk al hebt zonder zekerheid te krijgen, doe het jezelf niet aan, qua geld en alles. Dat zou ook nog kunnen doorwegen op een relatie. En bedenk (ik weet nu niet waar precies in België jij zit, maar volgens mij kom je het probleem overal een beetje tegen, er zijn plaatsen waar het minder was, er zijn plaatsen waar het heel erg is, hangt ook weer af van de soorten mensen natuurlijk) dat ze niet altijd staan te springen om een Nederlander in dienst te nemen. Belgen kijken vaak neer op Nederlanders (je hebt dat misschien nog niet zo ervaren in het relaxte studentenleven, maar op de werkvloer en lagere/middelbare scholen heb ik het veel gezien). Mijn moeder wordt vaak genoeg bestempeld als 'dat Hollands wijf' terwijl ook haar accent niet in de buurt komt van een harde 'Hollandse' g. Ik denk dat als een school de keuze heeft tussen jou en een Belg, dat ze sneller voor de Belg zullen gaan, alleen al om te vermijden dat de leerlingen waar je voor komt te staan moeilijk gaan doen.

Mijn advies is om een plekje dicht bij de grens te zoeken, in Nederland. Fijn nog een tijdje in Nederland werken, kijken hoe de relatie vordert en stel dat, kun je ook nog altijd vanuit Nederland in België toch de extra opleiding doen die je nodig hebt.

En in België wonen en in Nederland werken is natuurlijk ook nog een optie voor de toekomst

[Vowel]

Mutant schreef:

En in België wonen en in Nederland werken is natuurlijk ook nog een optie voor de toekomst

Ja, daarom zei ik: ga ergens bij de grens wonen. Dan blijf je in België en ga je gewoon in Nederland werken als dat kan.

En kun je dan toch geen werk vinden, dan kun je in België toch die studie doen. Alle opties openhouden, hè?

Vowel schreef:

Ja, daarom zei ik: ga ergens bij de grens wonen. Dan blijf je in België en ga je gewoon in Nederland werken als dat kan.

En kun je dan toch geen werk vinden, dan kun je in België toch die studie doen. Alle opties openhouden, hè?

Klopt, ik was jouw antwoord na mijn verhaal alweer vergeten ^^ Maar ook wat verder van de grens wonend kun je ergens werken. Mijn vader heeft lange tijd heen en weer gereden tussen Belgisch Limburg en Rotterdam. Na een jaar was hij dat wel zat en toen zijn ze in Baarle gaan wonen, maar dat is nog steeds een flinke reistijd. Intussen rijden ze weer deze kant heen en weer, want nu werken ze in Belgisch Limburg, maar als je hun huis ziet, dan snap je wel dat ze dat echt niet willen opgeven. Als ik daar woonde, zou ik ook heen en weer rijden voor mijn werk, al is dat soms heel naar en vermoeiend en vervelend en uitputtend en...

Goed, Hasselt-Zwolle dagelijks doen, raad ik niemand aan, maar een uur/twee uur spenderen aan je droomjob in combinatie met je droomwoonplaats? Waarom niet, je bent nog jong, dat kun je best

En inderdaad opties openhouden dat is precies de reden waarom ik nu achter mijn Nederlandse id aan jaag

Nu op de grens wonen is ook geforceerd de boel open houden, dan begin je ook op een nieuwe plek. Ik zie de toegevoegde waarde niet van nu weggaan waar ze zit. Ja, andere kamer (iets goedkoops in onderhuur misschien?) dus wel. Maar in dezelfde stad. Verder verhuizen kan echt nog wel. Dit is nogal kunstmatig combineren terwijl je niet weet wat je wil.

Jullie zijn een stel lieverds! Sorry dat ik niet meer heb gereageerd op het topic.
In ieder geval bedankt voor alle reacties, ik heb ze gelezen en het een beetje laten bezinken.
Het blijkt uiteindelijk wel mee te vallen wat betreft mijn diploma, heb nu naar het NARIC dingen opgestuurd in de hoop dat ze hem gaan erkennen maar die kans is groot, zei de mevrouw aan de telefoon.
Verder is de situatie nu een beetje lastig omdat ik hem na dat gesprek waarin we het over alles hebben gehad, niet meer in het echt heb gezien omdat ik in Nederland aan mijn scriptie werk. Hij zou dit weekend komen maar daar kwam wat tussen dus nu wordt het twee weken voor we elkaar weer zien. Ik ben benieuwd hoe het is als we weer samen zijn en ik hoop dat alles gewoon goed zit, want ik vind nog steeds dat wij samen horen omdat we elkaar zo goed aanvoelen en we alles kunnen bespreken en we gewoon blij worden als we bij elkaar zijn. Dus nja! Ik zit stiekem een beetje te denken, als het voor mij lukt om daar een baan te krijgen, dat het me heel leuk lijkt om te kijken of we samen kunnen gaan wonen over drie maanden maar ik kijk eerst even hoe het loopt voor ik dat met hem bespreek. Dus nja!

[Lorelei]

Lusi schreef:

Hey Mieke, als ik dit bericht van een vreemde had gelezen, had ik opgeroepen tot nuchterheid en je conclusies trekken bij zijn uitspraken. Maar ik ken je wél, deze relatie en ook een vorige relatie. Dat maakt het heel anders.

Goed, ik ken deze relatie en de vorige dus niet dus ik ga wel oproepen tot nuchterheid. Ik zou nooit m'n toekomst laten afhangen van een jongen die ik pas drie maanden ken én die zelf zo weinig wil meegeven.


Maar goed, ik denk dat je vooral moet overwegen of je het jezelf heel erg kwalijk zult nemen als je daar blijft en het bijvoorbeeld na 1,5 jaar uitgaat.

[Oezem]

Lorelei schreef:

Goed, ik ken deze relatie en de vorige dus niet dus ik ga wel oproepen tot nuchterheid. Ik zou nooit m'n toekomst laten afhangen van een jongen die ik pas drie maanden ken én die zelf zo weinig wil meegeven.


Maar goed, ik denk dat je vooral moet overwegen of je het jezelf heel erg kwalijk zult nemen als je daar blijft en het bijvoorbeeld na 1,5 jaar uitgaat.

Maar ze kent hem al langer, alleen heeft ze nog maar 3 maanden een relatie. Okay, granted, 3 maanden een relatie is heel kort. En ik ken beide relaties ook niet. Ik zou zelf niet alleen voor zo'n relatie in België blijven of ergens anders. Als ik jou was zou ik bedenken of je ook gelukkig gaat zijn in België als het toch uit gaat. Gelukkig is België niet zo'n eind weg, dus als het uitgaat, kun je altijd nog terug naar Nederland.

Ik denk zelf dat het belangrijker is dat je geen druk op de relatie gaat zetten. Maak naar hem duidelijk dat de relatie wel een factor is in je keuze, maar niet het enige waarom je in België blijft.

[Lorelei]

Nou ja, maar iemand kennen binnen een relatie is toch nog wel anders dan iemand kennen daarbuiten. En hij lijkt zelf niet erg flexibel te zijn of mee te willen zoeken naar een eventuele oplossing. Ik begrijp uit t commentaar van bijv Lusi dat dat niet doorslaggevend hoeft te zijn in dit verhaal, maar aangezien ik heel de jongen en de situatie verder niet ken, ga ik af op wat ik uit dit topic weet.

Hoi Mieke Sorry, maar ik vind dat de meeste mensen veel te soft reageren. Waarschijnlijk omdat ze je lief vinden. Lees dit zelf eens!

Miekepieke schreef:

En toen vroeg ik hem of het misschien was dat ik hem veel leuker vindt dan hij mij en hij zei dat hij dat wel een beetje dacht dat dat zo zou zijn.

(...)


En hij hoopt dat het gevoel sterker wordt. Toen ik hem vroeg of hij verliefd op mij was, zei hij dat hij het niet zo goed wist.

Dit zegt toch al alles? Hij zegt letterlijk dat hij denkt dat jij hem leuker vindt dan hij jou. En dat hij, na drie maanden, niet weet of hij verliefd op je is en hoopt dat het gevoel sterker wordt.

De keren dat ik een meisje echt echt echt leuk vond, had ik na drie maanden al lang een duidelijk gevoel. En wist ik na drie maanden echt al heel goed dat ik verliefd op haar was. Als hij dat nu nog altijd niet goed weet, moet je je conclusies trekken.

Miekepieke schreef:

Ik vermoed dat hij me wel iets leuker vind dan gewoon leuk,

"vindt"

Deze uitspraak vond ik nogal typisch. Als dit door een niet-bekende forumster gedaan zou zijn, zou iedereen hierover vallen en je vertellen dat je jezelf wat wijsmaakt. Je zit nu - heel begrijpelijk en heel lief - teleologisch te redeneren. Je werkt naar een doel toe, ofte wel "hij vindt me toch heus wel leuk ook al zegt hij van niet en ik ga redenen bedenken waarom dat zo is!"

Je kunt wel vermoeden dat hij je leuker vindt dan gewoon leuk, maar wat hij, na drie maanden, letterlijk zegt is iets heel anders. Als jij in Antwerpen wilt blijven omdat je daar veel vrienden hebt en het een leuke stad is, doen! Dan kun je ook gaan nadenken over wat je op werkgebied precies wilt. Maar je zou wel gek zijn als je voor hem in Antwerpen blijft.

Wat Ertur zegt heb ik ook gedacht, maar vanuit mij ervaring heb ik vooral op heb Belgiëstukje gereageerd.

[Vowel]

Ertur schreef:

Hij zegt letterlijk dat hij denkt dat jij hem leuker vind dan hij jou.

"vindt"

Verder heeft Ertur inderdaad wel een punt, maar dat betekent niet dat je voor jezelf niet alsnog kunt beslissen het een kans te geven (zolang hij niet de enige reden is dat je daar wilt blijven!).

Vowel schreef:

Spoiler

[Dark Phoenix]

Wat je je zou kunnen afvragen is het volgende:

Stel dat je blijft, voor / door hem, en je leven daarop aanpast. Stel dat je dat doet in welke vorm dan ook (daar een nieuwe opleiding doen, ander werk zoeken onder je niveau, samenwonen, wat dan ook) en het gaat op een gegeven moment uit... binnen een maand, een half jaar, een jaar, 5 jaar wellicht.. zou je daarmee kunnen leven? Zou je spijt hebben van je keuzes? Zou je het anders doen als je dat op dit moment zou weten?

Relaties, zelfs geweldig goede fijne en lieve relaties hebben een kans om op een gegeven moment te eindigen, helaas. De vraag is dan hoeveel je er voor over hebt om een kans te maken lange tijd bij elkaar te zijn, zonder garanties. Als je nu al bedenkt dat als het binnen een paar jaar uitgaat het voor jou niet waard zou zijn: niet doen. Dan is het het simpelweg niet waard.

Als je denkt "daar zou ik best mee kunnen leven en ik zie het dan wel verder" kun je het natuurlijk altijd proberen, wie weet is het wel de beste keuze die je kunt maken (zelfs als het niet zo eindigt zoals je nu bedenkt).

Dit staat overigens los van wat Ertur al aangaf want daarin ben ik het wel met hem eens.

Mijn advies was ook niet gebouwd op voor hem blijven. Nú heeft ze in Nederland minder dan in Antwerpen. Geen huis, ook nog geen baan. Eigenlijk staat de relatie er verder los van.

[Lorelei]

Lusi schreef:

Mijn advies was ook niet gebouwd op voor hem blijven. Nú heeft ze in Nederland minder dan in Antwerpen. Geen huis, ook nog geen baan. Eigenlijk staat de relatie er verder los van.

Maar wel een volwaardig diploma. Maar eh, ja, ze geeft aan dat ze wel in België wil blijven dus dan moet ze dat natuurlijk vooral doen.. zolang het maar niet puur voor die jongen is.

Lorelei schreef:

Maar wel een volwaardig diploma. Maar eh, ja, ze geeft aan dat ze wel in België wil blijven dus dan moet ze dat natuurlijk vooral doen.. zolang het maar niet puur voor die jongen is.

Wat ik al zei: solliciteren kan vanuit België ook wel.

Jullie zijn schatten! Dankjullie voor al jullie reacties en meedenken.
Nu inmiddels een maand verder oid en de tijd dat ik hier klaar ben komt steeds meer in zicht. We hebben het beiden een beetje laten bezinken wat denk ik wel goed was.

Wat jij schreef Ertur, is absoluut terecht. Toch denk ik dat ik hem op dat moment een beetje overviel met die confronterende vragen. Hij heeft nog geen werk en had op dat moment ook niet echt een zekerheid of iets in die richting. Wat ik eigenlijk van hem vroeg op dat moment is kiezen tussen mij en zijn thuis (land) en ik kan me wel voorstellen dat dat nogal eh, confronterend is.
Als we samenzijn is het echt heel fijn en we kunnen heel goed praten. Hij is enorm eerlijk. Als ik zie hoe hij naar me kijkt en mij betrekt bij zijn leven denk ik dat het allemaal wel goed zit. Hij neemt me mee naar zijn familie en zijn vrienden en we zien elkaar geregeld. Tijdens pasen was ik twee weken in Nederland en toen zagen we elkaar niet, op een paar keer skypen na en dat vond ik heel moeilijk, vooral omdat de laatste keer dat we elkaar zagen dat gesprek was. Hij had een beetje hetzelfde.

Laatst hadden we het over hoe het er over over een paar maanden uitziet en toen liet hij een beetje een 'we' vallen over een huisje dat hij had gezien. Toen ik daarop doorging en vroeg ''we'? Wil je samen met mij iets zoeken?' antwoordde hij dat dat hem wel heel leuk lijkt en nouja, dat is nu dus een beetje het idee. Hij gaat proberen om zo snel mogelijk echt vast werk te vinden, ookal is dat niet helemaal zijn droombaan. Ondertussen zijn we aan het kijken naar huisjes die betaalbaar en groot genoeg zijn. Als we voor in juli woonruimte hebben gevonden dan heeft hij als het allemaal losloopt dus een baan en kan ik ook op zoek naar werk. Dan tegen die tijd hoop ik dat mijn diploma erkent is en ik kan gaan zoeken op de Belgische middelbare scholen. En ondertussen kijk ik of ik voor vanaf juli een simpel baantje kan doen zodat ik toch een inkomen heb. Als het niet blijkt te werken kan ik altijd terug naar mijn ouders. Maar ik denk dat dat wel goed komt want we zijn beiden behulpzaam en zorgzaam en we zijn graag samen en kunnen het zonder problemen tegen elkaar zeggen als we iets vervelend vinden. Daarbij doen we beiden ook gewoon onze eigen dingen en geven elkaar de ruimte, wat denk ik wel belangrijk is als je ook echt daadwerkelijk samenwoont.

Hij is dus de hoofdreden dat ik ga proberen hier te blijven. Dat klinkt misschien dom en risicovol en dat is het misschien ook wel. Tegelijkertijd ben ik gewoon graag in deze stad en ben ik heel blij met de mensenkringen die ik hier om mij heen heb. Het zijn allemaal inspirerende en motiverende mensen die met dezelfde dingen bezig zijn als mijn lief en ik. Ik denk dat dat voor mijn werk heel motiverend en stimulerend is en dat vind ik absoluut een meerwaarde.

Het wordt spannend, maar ik heb er wel veel zin in en ik heb er het vertrouwen in dat het wel goed gaat komen. Mocht het met mijn lief niet goed uitpakken vind ik mijn weg wel en naar Nederland gaan kan altijd nog. Uit mijn eerdere relaties heb ik denk ik genoeg meegekregen om in te schatten of en wanneer ik het beste voor mezelf moet kiezen. Maar zoals ik al zei denk ik dat het tussen ons meer dan goed zit en kijk ik met veel plezier (en toch wel spanning) uit naar de volgende maanden.

[Dark Phoenix]

Leuk om te horen Miek! Succes!

Sterkte, we zijn er over een jaar weer om je op te vangen als je vriend vreemd is gegaan "in een dronken bui" of je heeft gezegd dat hij het allemaal niet weet/zijn vrijheid nodig heeft

Dankjewel Ertur! Lief dat jullie me strakjes willen opvangen

Dark Phoenix schreef:

Leuk om te horen Miek! Succes!

Dankjewel DP!! Het komt vast goed

[zoef de haas]

Miekepieke schreef:

Dankjewel Ertur! Lief dat jullie me strakjes willen opvangen