Fundamentele principes binnen de animatie

Het langzaam vergaren van inzichten <333 Ik snap sinds vandaag waarom ik oudere Disney/WB-shorts zo leuk vond, en de Disneyfilms bijna allemaal heel saai. Dat komt dus doordat al die personages er exact hetzelfde uitzien, met exact dezelfde bewegingen, dezelfde visuele truukjes om dingen er 'grappig' uit te laten zien, etc. Dieren met exact dezelfde scherpe, pluizige ellebogen. Statige prinsen en beeldige prinsessen die geen herkenbare kenmerken hebben, afgezien van hóóguit hun kleren of hun haar. De meeste personages hebben niet eens een duidelijke constructie, waardoor ze er onovertuigend en vaagjes uitzien, met zwevende, opgeplakte gezichtsuitdrukkingen en lijnen die niks betekenen. Saai en lelijk.





Ik denk ook dat ik het punt heb bereikt waarop ik mijn observatievermogen genoeg heb getraind om (min of meer) waarheidsgetrouw te kunnen tekenen. Er valt nog veel te doen, natuurlijk, en ik heb de nodige problemen met o.a. perspectief/compositie/proporties, maar ik denk dat ik dat de komende weken ga laten voor wat 't is en me ga focussen op de abstractere aspecten van effectief leren tekenen. De laatste tijd merk ik dat ik veel beter de onderliggende concepten snap, de fundamentele structuren waaraan dingen moeten voldoen om effectief te zijn. Het is het verschil tussen een bepaalde vorm kunnen tekenen, of die vorm naar wens kunnen roteren in een driedimensionale ruimte. En het is ook het verschil tussen een herkenbaar portret en een herkenbaar, gestileerd portret.



Je hebt niks aan dingen goed kunnen natekenen, dan word je een menselijke kopieermachine. Je moet ook bewuste keuzes kunnen maken, weten wat je kunt weglaten of juist kunt overdrijven, selecties maken in wat je laat zien, keuzes die allemaal in dienst moeten staan van het uiteindelijke beeld of concept dat je probeert over te brengen op je publiek.

Het voelt raar om die onderliggende structuren te kunnen zien, want het verschil tussen hun aan- of afwezigheid is zowel enorm subtiel als enorm opvallend. Wat erop neerkomt dat iedereen het kan zien, en op basis daarvan dingen mooi of minder mooi kan vinden, maar als je er geen oog voor hebt weet je niet waarom. Een beetje zoals, eh, dodecafonie bij muziek. Frank Zappa had in zijn jeugd eens een LP van (ik meen) Varése die hij heel goed vond, maar hij wist niet waarom. Toen ging hij naar z'n muziekdocent en zei "Listen to this, and tell me why I like it so much." Zoiets heb je ook met tekenen.

De komende weken dus eens proberen of mijn begrip van de onderliggende structuren al goed genoeg is om er zelf iets mee te kunnen. Dat, en kleur. Ik heb al heel lang geen kleurenstudies meer gedaan. Kleur <3

[Vice]

Paranoide schreef:

Het langzaam vergaren van inzichten <333 Ik snap sinds vandaag waarom ik oudere Disney/WB-shorts zo leuk vond, en de Disneyfilms bijna allemaal heel saai. Dat komt dus doordat al die personages er exact hetzelfde uitzien, met exact dezelfde bewegingen, dezelfde visuele truukjes om dingen er 'grappig' uit te laten zien, etc. Dieren met exact dezelfde scherpe, pluizige ellebogen. Statige prinsen en beeldige prinsessen die geen herkenbare kenmerken hebben, afgezien van hóóguit hun kleren of hun haar. De meeste personages hebben niet eens een duidelijke constructie, waardoor ze er onovertuigend en vaagjes uitzien, met zwevende, opgeplakte gezichtsuitdrukkingen en lijnen die niks betekenen. Saai en lelijk.

[afbeelding]

Disney staat daar ook wel bekend om.

Ja, ik ken het fenomeen. Maar af en toe een paar animatiecellen hergebruiken is toch iets anders dan op alle fronten niet (meer) de moeite nemen voor kwaliteitswerk. Het gebrek aan interne constructie, de visueel inhoudsloze personages, de lelijke achtergronden, dat heeft verder niks te maken met cellen hergebruiken maar meer met een algemene verpaupering van de kunstsector. Enerzijds door teveel betrokkenheid van managers en producenten die zelf niet kunnen tekenen, regisseren of schrijven maar wel de dienst willen uitmaken, en anderzijds door kunstacademies die heel veel principiële dingen simpelweg niet meer onderwijzen. Wat niet geheel hun fout is, want heel veel mensen willen die dingen ook helemaal niet leren. Waardoor je dus steeds meer mensen krijgt die simpelweg niet weten hoe het moet, zeker in de animatieindustrie. En de mensen die het nog wél weten zijn langzamerhand dood aan het gaan.

Kleur is trouwens ook een reden waarom ik de meeste Disneyfilms maar lelijk vond, denk ik. Al stond ik daar als kind natuurlijk niet zo bij stil, maar ik weet nog dat ik veel (Disney)films onoverzichtelijk en druk vond, en dat kan goed kloppen, want men gebruikt tegenwoordig graag kleuren die je ogen aanvallen in plaats van ze te plezieren. Bijna overal, en dus ook bij Disney. Hier, een snelle kleurenanalyse van The Little Mermaid:

Spoiler

Los van dat brakke perspectief en het nietszeggende uiterlijk van het personage: alle kleuren zijn even fel, er is geen hiërarchie in toon. Die schelpen (?) op de achtergrond hadden net zo goed pannenkoeken of munten kunnen zijn, want de kleuren en tonen helpen niet om hun vorm te omschrijven, waardoor het onduidelijk is wat het precies zijn. De huidskleur van Ariël vloekt met de achtergrond. Elke vorm van compositie ontbreekt, er is geen enkele manier waarop je ogen geleid worden om naar een specifiek onderdeel te kijken. Contrast ontbreekt ook.



Meer vage, non-descripte vormen die niks zeggen en niks doen. De pilaren zijn monochromatisch en ze vloeken bij die blauwe achtergrond. Compositie ontbreekt.



ALLES EXACT DEZELFDE KLEUR BLAUW.



Dit is qua kleuren wel aardig, jammer dat de anatomie nogal derp is. Derp herp durrr.

Ik zat laatst wat dingen te vergelijken en wat zit er een enorm verschil tussen dit:

Spoiler

Versus dit.

Spoiler

(Samurai Jack, 2001-2004.)



(Donald's Diary, 1954.)



(The Hep Cat, 1942.)



(The Worm Turns, 1937.)





Allemaal grijs en het zijn allemaal saaie stenen, maar toch heeft alles een duidelijke vorm en ziet het geheel er sfeervol, warm en kleurrijk uit. Dat komt doordat ze gemaakt zijn door Lozzi, en Lozzi snapt hoe kleur en compositie werkt. Hier heeft hij een ingewikkelder shot:



<3 Kijk hoe goed alles bij elkaar past. Die achtergrond is als het tapijt in The Big Lebowski. De personages zijn wel alsnog saai, lelijk en generiek, maar ja.

Kijk hoe 'ie een donkere boom achter het lichte haar van die oranje vrouw heeft gezet, heel terecht, want het haar is ongeveer even licht als het groen eromheen dus als die boom er niet stond zou het wegvallen. De blauwe hoed van die blauwe vrouw (net als haar rok, trouwens) vallen veel meer op door de donkerdere vlakken achter hen. Het lichtere vlak accentueert op ongeveer dezelfde manier het groene shirt van de oranje vrouw en het zwarte shirt van de blauwe vrouw, en in combinatie met dat donkerdere vlak erboven creëert hij diepte. De donkere struik naast het hoofd van de oranje vrouw zorgt voor een donkerder gebied naast dat olijfgroene doek op haar hoofd, waardoor het niet vloekt met het groen van de achtergrond. De grotere struiken (links en midden) bootsen de houdingen van de vrouwen na, wat voor samenhang zorgt. Hetzelfde geldt voor de lichte accenten op de boom rechts, en de lichtere struiken ernaast - die volgen losjes de vorm van de lijnen in het haar van de rechtervrouw. Zowel het oranje als het turquoise komen terug in de achtergrond, waardoor het één kloppend geheel wordt, maar doordat het allemaal neutrale kleuren zijn leidt de achtergrond niet af: hij zorgt er juist voor dat je ogen direct geleid worden naar de twee fellere kleurvlakken - de figuren op de voorgrond. In tegenstelling tot de kleuren in de stills in die vorige post, waarin alles elkaar probeert te overschreeuwen en niks duidelijk is.

Samenvatting:



<333333

De reden dat ik als vijftienjarige (ofzo) Samurai Jack ben gaan kijken was ook puur vanwege de kleuren. Nu zitten er ook heel interessante verhaalstructuren in en is het sowieso op heel veel fronten een erg goeie serie, maar ik zapte er dus een keer langs, bleef hangen en halverwege de aflevering had ik zoiets van - Wacht eens even. Wacht. Wtf. ALLES IS KANKERMOOI

Het is treurig dat visuele aantrekkelijkheid zo zeldzaam is geworden bij animatie. Nouja, en bij de visuele kunsten in 't algemeen, eigenlijk, maar bij illustratie e.d. heb je veel meer eenlingen die toch heel gave dingen maken. Bij film en animatie gaat dat niet zo makkelijk, want dat is veel arbeidsintensiever, dat kun je veel moeilijker in je eentje doen.

Maar goed. Nu heb ik zin om een kleurenstudie te doen. Brb.

[Noedelhap]

Vice schreef:

Disney staat daar ook wel bekend om.

[filmpje]

Grotendeels Robin Hood en Jungle Book, gemaakt in Disney's inspiratieloze en kwalitatief mindere periode. Ze hergebruiken zelfs enkele loopjes van Mowgli in de film.

[Noedelhap]

Paranoide schreef:

Ja, ik ken het fenomeen. Maar af en toe een paar animatiecellen hergebruiken is toch iets anders dan op alle fronten niet (meer) de moeite nemen voor kwaliteitswerk. Het gebrek aan interne constructie, de visueel inhoudsloze personages, de lelijke achtergronden, dat heeft verder niks te maken met cellen hergebruiken maar meer met een algemene verpaupering van de kunstsector. Enerzijds door teveel betrokkenheid van managers en producenten die zelf niet kunnen tekenen, regisseren of schrijven maar wel de dienst willen uitmaken, en anderzijds door kunstacademies die heel veel principiële dingen simpelweg niet meer onderwijzen. Wat niet geheel hun fout is, want heel veel mensen willen die dingen ook helemaal niet leren. Waardoor je dus steeds meer mensen krijgt die simpelweg niet weten hoe het moet, zeker in de animatieindustrie. En de mensen die het nog wél weten zijn langzamerhand dood aan het gaan.

Kleur is trouwens ook een reden waarom ik de meeste Disneyfilms maar lelijk vond, denk ik. Al stond ik daar als kind natuurlijk niet zo bij stil, maar ik weet nog dat ik veel (Disney)films onoverzichtelijk en druk vond, en dat kan goed kloppen, want men gebruikt tegenwoordig graag kleuren die je ogen aanvallen in plaats van ze te plezieren. Bijna overal, en dus ook bij Disney. Hier, een snelle kleurenanalyse van The Little Mermaid:

Spoiler

[afbeelding]


Los van dat brakke perspectief en het nietszeggende uiterlijk van het personage: alle kleuren zijn even fel, er is geen hiërarchie in toon. Die schelpen (?) op de achtergrond hadden net zo goed pannenkoeken of munten kunnen zijn, want de kleuren en tonen helpen niet om hun vorm te omschrijven, waardoor het onduidelijk is wat het precies zijn. De huidskleur van Ariël vloekt met de achtergrond. Elke vorm van compositie ontbreekt, er is geen enkele manier waarop je ogen geleid worden om naar een specifiek onderdeel te kijken. Contrast ontbreekt ook.

[afbeelding]


Meer vage, non-descripte vormen die niks zeggen en niks doen. De pilaren zijn monochromatisch en ze vloeken bij die blauwe achtergrond. Compositie ontbreekt.

[afbeelding]


ALLES EXACT DEZELFDE KLEUR BLAUW.

[afbeelding]


Dit is qua kleuren wel aardig, jammer dat de anatomie nogal derp is. Derp herp durrr.

Ik zat laatst wat dingen te vergelijken en wat zit er een enorm verschil tussen dit:

Spoiler

[afbeelding]


[afbeelding]


[afbeelding]


[afbeelding]

Versus dit.

Spoiler

[afbeelding]


[afbeelding]


[afbeelding]


[afbeelding]


(Samurai Jack, 2001-2004.)

[afbeelding]


(Donald's Diary, 1954.)

[afbeelding]


(The Hep Cat, 1942.)

[afbeelding]


(The Worm Turns, 1937.)

[afbeelding]


[afbeelding]


Allemaal grijs en het zijn allemaal saaie stenen, maar toch heeft alles een duidelijke vorm en ziet het geheel er sfeervol, warm en kleurrijk uit. Dat komt doordat ze gemaakt zijn door Lozzi, en Lozzi snapt hoe kleur en compositie werkt. Hier heeft hij een ingewikkelder shot:

[afbeelding]


<3 Kijk hoe goed alles bij elkaar past. Die achtergrond is als het tapijt in The Big Lebowski. De personages zijn wel alsnog saai, lelijk en generiek, maar ja.

Kijk hoe 'ie een donkere boom achter het lichte haar van die oranje vrouw heeft gezet, heel terecht, want het haar is ongeveer even licht als het groen eromheen dus als die boom er niet stond zou het wegvallen. De blauwe hoed van die blauwe vrouw (net als haar rok, trouwens) vallen veel meer op door de donkerdere vlakken achter hen. Het lichtere vlak accentueert op ongeveer dezelfde manier het groene shirt van de oranje vrouw en het zwarte shirt van de blauwe vrouw, en in combinatie met dat donkerdere vlak erboven creëert hij diepte. De donkere struik naast het hoofd van de oranje vrouw zorgt voor een donkerder gebied naast dat olijfgroene doek op haar hoofd, waardoor het niet vloekt met het groen van de achtergrond. De grotere struiken (links en midden) bootsen de houdingen van de vrouwen na, wat voor samenhang zorgt. Hetzelfde geldt voor de lichte accenten op de boom rechts, en de lichtere struiken ernaast - die volgen losjes de vorm van de lijnen in het haar van de rechtervrouw. Zowel het oranje als het turquoise komen terug in de achtergrond, waardoor het één kloppend geheel wordt, maar doordat het allemaal neutrale kleuren zijn leidt de achtergrond niet af: hij zorgt er juist voor dat je ogen direct geleid worden naar de twee fellere kleurvlakken - de figuren op de voorgrond. In tegenstelling tot de kleuren in de stills in die vorige post, waarin alles elkaar probeert te overschreeuwen en niks duidelijk is.

Samenvatting:

[afbeelding]


<333333

[afbeelding]

Ik vind dat je The Little Mermaid ten onrechte afkraakt. Hallo, het is werk van Disney's grootmeesters, animatietechnisch briljant. Zo op die plaatjes is het niet altijd even mooi, maar in de film zie je een prachtige onderwaterwereld met zonnestralen op de oceaanbodem en veel zeeflora.

En om The Flintstones nou erbij te halen als voorbeeld van hoe het wel moet, is natuurlijk belachelijk, want dat is goedkoop geproduceerde flutanimatie, met tal van repetities en lelijke, matte kleuren.

Grootmeesters bij Disney, in 1989? Nee. Of nouja, misschien zijn ze er wel in dienst, maar dan mogen ze van het productieteam niks grootmeesterigs doen. Wie weet.

En ik vind hem dus - ook animatietechnisch - saai en lelijk.

The Flintstones hebben een tijdlang heel vaardige mensen gehad in de kleurbrigade, die mijns inziens mooiere dingen maakten dan wat je bij The Little Mermaid ziet. Ze hebben ook een solide, herkenbaar design - dat kun je van The Little Mermaid niet zeggen. Ariël is alleen herkenbaar aan het rode haar en de vissenstaart, en die prins is ook zo generiek als maar zijn kan. De bewegingen en stemmen zijn ook pure stock, totaal geen persoonlijkheid. Het is wel mooi vloeiend geanimeerd enzo hoor, ik zeg ook niet dat The Flintstones mooier geanimeerd zijn, dat zou onzin zijn. Maar er komt wel meer kijken bij fatsoenlijke animatie dan 'gewoon alles mooi vloeiend'.

Wat de kleuren betreft heb je simpelweg ongelijk. Vind ik. Ik vind (o.a.) The Flintstones vele malen kleurrijker overkomen dan The Little Mermaid, Hercules, etc. Puur omdat die tekenaars wisten hoe je een kleur moest laten spreken, in plaats van gewoon allemaal verf rechtstreeks uit de tubes een beetje neerkwakken in de vorm van bomen of gras of whatever. Zoals ik op DK zei: de huidige manier van omgaan met kleur is het visuele equivalent van tien mensen die in je oor schreeuwen.

Verder vind ik The Flintstones ook geen bijzonder boeiende serie, hoor. Maar dus wel mooi gemaakt, qua kleuren en qua bepaalde onderliggende principes. Vooral in het begin, seizoen 1 en 2 ofzo. (Net als Yogi Bear trouwens, dat werd ook erg snel erg lelijk, terwijl het tijdens de eerste twee jaar erg mooi en zelfs grappig was.)

Paranoide schreef:

Meer vage, non-descripte vormen die niks zeggen en niks doen. De pilaren zijn monochromatisch en ze vloeken bij die blauwe achtergrond. Compositie ontbreekt.

Wtf Mash, nu sla je een beetje door, hoor. Naast dat veel van je noemt een kwestie van smaak is en niet van een soort onuitgesproken kleur-en-vorm-regelgeving (thank god, ik zou er bloedchagrijnig van worden als iemand mij gaat zeggen "ja dit kan echt niet, die kleuren vloeken", nou en, alsof er nooit iets mag vloeken? Het is geen kinderkamer ), vloekt er echt helemaal niks aan die pilaren

Freyja schreef:

Wtf Mash, nu sla je een beetje door, hoor. Naast dat veel van je noemt een kwestie van smaak is en niet van een soort onuitgesproken kleur-en-vorm-regelgeving (thank god, ik zou er bloedchagrijnig van worden als iemand mij gaat zeggen "ja dit kan echt niet, die kleuren vloeken", nou en, alsof er nooit iets mag vloeken? Het is geen kinderkamer ), vloekt er echt helemaal niks aan die pilaren

Is het zo controversieel, ja? Dat had ik niet verwacht, eigenlijk. Er is namelijk wel gewoon een kleur-en-vorm-regelgeving, en het is niet zo lang geleden dat kunstacademies de studenten daar iets over meegaven. Niet in de zin van 'iedereen moet dit doen en het mag niet anders en als je het niet mooi vindt dan lieg je', natuurlijk, maar wel in de zin van 'deze dingen kun je heel goed inzetten voor dit soort doeleinden, deze duimregels zorgen voor een rijk, interessant kleurenpalet', etc. Allemaal dingen die juist géén kwestie van smaak zijn, maar algemene regels die gebaseerd zijn op natuurkundige en biologische principes. Hoe licht werkt, hoe wij naar dingen kijken, etc.

Als je een felle kleur omringt met een neutrale kleur dan springt de felle kleur er meer uit, bijvoorbeeld. De aanwezigheid van dat contrast zorgt voor een interessanter geheel, een duidelijkere compositie, en een prettiger kijkervaring. Dan kun je wel zeggen dat het niet zo is, maar het is wel zo. Snel, wat voelt prettiger aan je ogen, dit of dit?

Wat ik zei over vorm is ook gewoon een algemeen iets, hoewel ik dat vooral in de context van animatie zei: als je animeert dan beweeg je een object in een imaginaire driedimensionale ruimte, en dus 'moet' het een constant, vast, schijnbaar driedimensionaal object zijn. Dat betekent niet dat niks mag vervormen ofzo, integendeel, het stelt je juist in staat om dat object effectief te manipuleren op welke manier dat ook. Maar als je geen stevige onderliggende constructie hebt dan heb je ook niets om te manipuleren, dan is het allemaal maar een soort vormloze, onvaste brei.

Eigenlijk komt het allemaal neer op het aloude - je moet de regels kennen voor je ze effectief kunt breken, manipuleren en naar je eigen hand kunt zetten.

En ja, natuurlijk mógen er dingen vloeken in je werk. Je mág ook in een kopje schijten en het kunst noemen, of je computer uit het raam gooien, of je tanden eruitslaan met een hamer. Dat iets mag betekent niet dat het moet, of dat het een goed ding is om te doen.

Wat de pilaren betreft: ze hebben een warme, groen-gele kleur en dan hebben ze er een harde marineblauwe achtergrond bij die nergens in de pilaren terugkomt. Vind je dat niet vloeken?

Paranoide schreef:

Is het zo controversieel, ja? Dat had ik niet verwacht, eigenlijk. Er is namelijk wel gewoon een kleur-en-vorm-regelgeving, en het is niet zo lang geleden dat kunstacademies de studenten daar iets over meegaven. Niet in de zin van 'iedereen moet dit doen en het mag niet anders en als je het niet mooi vindt dan lieg je', natuurlijk, maar wel in de zin van 'deze dingen kun je heel goed inzetten voor dit soort doeleinden, deze duimregels zorgen voor een rijk, interessant kleurenpalet', etc. Allemaal dingen die juist géén kwestie van smaak zijn, maar algemene regels die gebaseerd zijn op natuurkundige en biologische principes. Hoe licht werkt, hoe wij naar dingen kijken, etc.

Als je een felle kleur omringt met een neutrale kleur dan springt de felle kleur er meer uit, bijvoorbeeld. De aanwezigheid van dat contrast zorgt voor een interessanter geheel, een duidelijkere compositie, en een prettiger kijkervaring. Dan kun je wel zeggen dat het niet zo is, maar het is wel zo. Snel, wat voelt prettiger aan je ogen, dit of dit?

Wat ik zei over vorm is ook gewoon een algemeen iets, hoewel ik dat vooral in de context van animatie zei: als je animeert dan beweeg je een object in een imaginaire driedimensionale ruimte, en dus 'moet' het een constant, vast, schijnbaar driedimensionaal object zijn. Dat betekent niet dat niks mag vervormen ofzo, integendeel, het stelt je juist in staat om dat object effectief te manipuleren op welke manier dat ook. Maar als je geen stevige onderliggende constructie hebt dan heb je ook niets om te manipuleren, dan is het allemaal maar een soort vormloze, onvaste brei.

Eigenlijk komt het allemaal neer op het aloude - je moet de regels kennen voor je ze effectief kunt breken, manipuleren en naar je eigen hand kunt zetten.

En ja, natuurlijk mógen er dingen vloeken in je werk. Je mág ook in een kopje schijten en het kunst noemen, of je computer uit het raam gooien, of je tanden eruitslaan met een hamer. Dat iets mag betekent niet dat het moet, of dat het een goed ding is om te doen.

Wat de pilaren betreft: ze hebben een warme, groen-gele kleur en dan hebben ze er een harde marineblauwe achtergrond bij die nergens in de pilaren terugkomt. Vind je dat niet vloeken?

Maar je hoeft toch helemaal geen prettigere kijkervaring na te streven

En nee, die pilaren vind ik alles behalve vloeken. Als er al íets vloekt, dan vind ik het Ariels staart vs. haar haar, maar daar valt juist daarom ook wel weer wat voor te zeggen. In de pilaren komt trouwens wél dezelfde kleur blauw als de achtergrond terug, en in het water zie je ook meer van het warmere groen.

Niet dat ik trouwens zo'n Disneyfan ben, hoor, behalve uit jeugdsentiment Maar ik vind dat je nogal aan het overdrijven bent, en met behoorlijk ouderwetse ideeën.

(Enne, de dingen die je noemt over kleuren, worden zeker wel verteld op de academie. Alleen niet zo dwangmatig.)

heel erg eens met masha.

[Noedelhap]

Paranoide schreef:

Grootmeesters bij Disney, in 1989? Nee. Of nouja, misschien zijn ze er wel in dienst, maar dan mogen ze van het productieteam niks grootmeesterigs doen. Wie weet.

Nouja, de Nine Old Men waren al praktisch met pensioen, maar de volgende generatie animatoren bij Disney had natuurlijk al een hoop van ze geleerd. TLM, BatB, Aladdin en TLK waren kleurtechnisch prima. Misschien is het jouw smaak niet (da's nu wel duidelijk ) maar je kunt ze niet verwijten dat ze niet wisten hoe ze met kleur moesten omgaan.

Dat kleuren volgens jou vloeken zie ik ook niet, behalve in de overgesatureerde plaatjes die je van Ariël hebt geplaatst. Maar zoals op DK al gezegd, in de film ziet dat er heel anders uit.

En ik vind hem dus - ook animatietechnisch - saai en lelijk.

Dat mag.

The Flintstones hebben een tijdlang heel vaardige mensen gehad in de kleurbrigade, die mijns inziens mooiere dingen maakten dan wat je bij The Little Mermaid ziet. Ze hebben ook een solide, herkenbaar design - dat kun je van The Little Mermaid niet zeggen. Ariël is alleen herkenbaar aan het rode haar en de vissenstaart, en die prins is ook zo generiek als maar zijn kan. De bewegingen en stemmen zijn ook pure stock, totaal geen persoonlijkheid. Het is wel mooi vloeiend geanimeerd enzo hoor, ik zeg ook niet dat The Flintstones mooier geanimeerd zijn, dat zou onzin zijn. Maar er komt wel meer kijken bij fatsoenlijke animatie dan 'gewoon alles mooi vloeiend'.

Het design van met name menselijke Disney-figuren is vaak een beetje saai en generiek, ja. Uitzonderingen daargelaten (Heks in The Sleeping Beauty, Scar in The Lion King, Jafar in Aladdin)

Wat de kleuren betreft heb je simpelweg ongelijk. Vind ik. Ik vind (o.a.) The Flintstones vele malen kleurrijker overkomen dan The Little Mermaid, Hercules, etc. Puur omdat die tekenaars wisten hoe je een kleur moest laten spreken, in plaats van gewoon allemaal verf rechtstreeks uit de tubes een beetje neerkwakken in de vorm van bomen of gras of whatever. Zoals ik op DK zei: de huidige manier van omgaan met kleur is het visuele equivalent van tien mensen die in je oor schreeuwen.

Dat laatste ben ik niet met je eens. Disney kan, als het moet, heus wel iets minder schreeuwerigs maken. De felgekleurde scenes in Hercules pasten er gewoon bij.

Ik vind dit trouwens geniaal gemaakt, qua kleur en stijl:

Vanaf 0:45

Freyja schreef:

Maar je hoeft toch helemaal geen prettigere kijkervaring na te streven

Ah, ja. Dat is zo. Maar ik zou niet weten waarom je jezelf in de vingers zou snijden en je eigen beelden visueel minder mooi of duidelijk zou willen maken. Behalve 'omdat het kan', maar dan zijn we weer terug bij het hamer-tanden-argument.

En nee, die pilaren vind ik alles behalve vloeken. Als er al íets vloekt, dan vind ik het Ariels staart vs. haar haar, maar daar valt juist daarom ook wel weer wat voor te zeggen. In de pilaren komt trouwens wél dezelfde kleur blauw als de achtergrond terug, en in het water zie je ook meer van het warmere groen.

Het haar en de staart vind ik juist wel een mooie combinatie, qua kleur. Maar goed, hier komen we niet uit, verder. Misschien staan de kleuren van m'n monitor te donker of die van jou te licht, of heeft één van ons een betere monitor, of interpreteren we kleuren simpelweg anders, want ik zie het blauw écht niet terugkomen. Er zit wel een kleine hint naar dat blauw in de schaduwen, maar ook daar past het niet goed. Olie en water, vind ik het, die twee kleuren. In ieder geval in dit plaatje, gebracht op deze manier.

Niet dat ik trouwens zo'n Disneyfan ben, hoor, behalve uit jeugdsentiment Maar ik vind dat je nogal aan het overdrijven bent, en met behoorlijk ouderwetse ideeën.

Ik ben wel Disneyfan Ze hebben erg mooie dingen gemaakt, alleen zijn ze daar om een of andere reden mee gestopt. ()

En ja, ouderwets zijn die ideeën wel, dat kan ik je geven. Maar dat betekent verder niks, ze zijn daarom niet opeens minder valide. Overdrijven, mja, ik vind van niet, maar ik ben er inderdaad wel vrij stellig in, als je het er niet mee eens bent snap ik dat je het overdreven kunt vinden. Ik zeg verder niet dat de lelijke dingen geen bestaansrecht hebben, trouwens, want - los van dat iedereen verschillende dingen mooi vindt blablabla - er zijn ook heel veel goeie dingen met lelijke kleuren. Ze zouden alleen nog beter zijn als ze mooiere kleuren hadden. Tja.

(Enne, de dingen die je noemt over kleuren, worden zeker wel verteld op de academie. Alleen niet zo dwangmatig.)

Gelukkig En jammer.

[Noedelhap]

Paranoide schreef:

Misschien staan de kleuren van m'n monitor te donker of die van jou te licht, of heeft één van ons een betere monitor, of interpreteren we kleuren simpelweg anders, want ik zie het blauw écht niet terugkomen. Er zit wel een kleine hint naar dat blauw in de schaduwen, maar ook daar past het niet goed. Olie en water, vind ik het, die twee kleuren. In ieder geval in dit plaatje, gebracht op deze manier.

Ik vind het ook niet vloeken op mijn monitor (en zoals je weet is die niet slecht ), sterker nog, het blauwe, blauwgroene (aquamarijn) en groene zijn analoge kleuren, m.a.w. ze grenzen aan elkaar op het kleurenwiel. Dat creëert juist harmonie, iets dat je in de natuur ook vaak ziet.

Noedelhap schreef:

Nouja, de Nine Old Men waren al praktisch met pensioen, maar de volgende generatie animatoren bij Disney had natuurlijk al een hoop van ze geleerd. TLM, BatB, Aladdin en TLK waren kleurtechnisch prima. Misschien is het jouw smaak niet (da's nu wel duidelijk ) maar je kunt ze niet verwijten dat ze niet wisten hoe ze met kleur moesten omgaan.

The Nine Old Men waren erg getalenteerde mensen en ze wisten zonder twijfel veel meer van kleur dan ik. Maar ze hielden zich vooral bezig met animatie van bepaalde personages, he, niet met layout, compositie, kleur of de achtergronden. Het is niet alsof er een film is die helemaal gemaakt is door Ollie of Les Clark. Bovendien denk ik dat de huidige kleurkeuze (groten)deels bepaald wordt door het beleid. Mooi en effectief kleurgebruik is een beetje uit, in plaats daarvan moet alles fel en roze zijn.

Van BatB en Aladdin staat me trouwens bij dat ze ook nogal fel, paars en roze waren. TLK was kleurtechnisch niet onaardig, al zie ik nu dat ze binnen de eerste minuut al een roze waterval hebben. En felpaarse vogels. En de eeuwige flamingo's. En kijk eens wat de eerste hit op YouTube is. Maar goed, TLK vind ik wel één van de minder lelijke recente Disneyproducties, ja.

Dat kleuren volgens jou vloeken zie ik ook niet, behalve in de overgesatureerde plaatjes die je van Ariël hebt geplaatst. Maar zoals op DK al gezegd, in de film ziet dat er heel anders uit.

Zie wat ik tegen Freyja zei over dit onderwerp.

Dat mag.

YES.

Het design van met name menselijke Disney-figuren is vaak een beetje saai en generiek, ja. Uitzonderingen daargelaten (Heks in The Sleeping Beauty, Scar in The Lion King, Jafar in Aladdin)

Ja, iedereen heeft exact hetzelfde gezicht en exact dezelfde gezichtsuitdrukkingen. Zelfs die gele vis uit The Little Mermaid. De slechteriken zijn inderdaad wat expressiever en hebben wat meer persoonlijkheid, maar dan nog staat hun hele ontwerp in dienst van 'hoi, ik ben een slechterik'. Eén persoonseigenschap. Beetje magertjes.

Dat laatste ben ik niet met je eens. Disney kan, als het moet, heus wel iets minder schreeuwerigs maken. De felgekleurde scenes in Hercules pasten er gewoon bij.

Zoals ik op DK zei: bijna alles is nu overmatig felgekleurd of monochromatisch en bijna alles heeft een overdadig gebruik van (erg verzadigd) roze en paars. Niet alleen Hercules.

Ik vind dit trouwens geniaal gemaakt, qua kleur en stijl:
[filmpje]
Vanaf 0:45

Dit is al iets beter Ondanks dat het alsnog erg verzadigd/fel en monochroom is. Er zit zelfs zowaar een heel klein beetje interessante animatie in! EN MENSEN DIE ER NIET UITZIEN ALS DISNEYMENSEN Maar toch vind ik het totaal niet te vergelijken met, mja, eigenlijk alles van alle grote studio's voor 1960. Of met Samurai Jack, Ren & Stimpy, en andere moderne tekenfilms die proberen om de oude principes weer in gebruik te nemen.

Oogstrelend en een absoluut plezier om naar te kijken:





Belle en het Beest:

[Noedelhap]

Ikvind het shot van BatB net zo prachtig. Op een andere manier, weliswaar, maar kom op zeg Zelfs compositorisch is dat shot mooi.

[Em.]

Ik heb er geen verstand van, maar bij de laatste plaatjespost het eerste plaatje, vind ik irritant om naar te kijken omdat alles zo laaaanngggg is. Ik heb het gevoel dat het in elkaar is gedrukt. Al heeft dat niets met kleur te maken, maar toch. Ik vind dat een veel irritanter beeld dan het laatste van Belle.

En verder vind ik van het eerst plaatje van de kleine zeemeermin, de kleuren van de zeemeermin heel flets en lelijk. Maar ik kan me niet herinneren dat de film er ook zo uitzag, of in ieder geval niet die die ik gezien had.

Noedelhap schreef:

Ik vind het ook niet vloeken op mijn monitor (en zoals je weet is die niet slecht ), sterker nog, het blauwe, blauwgroene (aquamarijn) en groene zijn analoge kleuren, m.a.w. ze grenzen aan elkaar op het kleurenwiel. Dat creëert juist harmonie, iets dat je in de natuur ook vaak ziet.

[afbeelding]

Dat kleuren aan elkaar grenzen op het kleurenwiel betekent niet automatisch dat ze bij elkaar passen. Er speelt wel meer mee dan dat. Deze kleuren grenzen ook aan elkaar, en toch is dat plaatje vervelend om naar te kijken.

Maar ik stel voor dat we de pilaren laten voor wat ze zijn. Ik vind ze erg vloeken, jij en Nienke totaal niet, het zij zo. Als m'n HDMI-kabeltjes er zijn kan ik m'n nieuwe monitor aansluiten, wellicht kom ik er dan op terug.

Em. schreef:

Ik heb er geen verstand van, maar bij de laatste plaatjespost het eerste plaatje, vind ik irritant om naar te kijken omdat alles zo laaaanngggg is. Ik heb het gevoel dat het in elkaar is gedrukt. Al heeft dat niets met kleur te maken, maar toch. Ik vind dat een veel irritanter beeld dan het laatste van Belle.

Hij is zo breed omdat het een achtergrond is van een tekenfilm, he. Er hoort hoogstwaarschijnlijk een camerabeweging bij, van links naar rechts ofzo, waarbij je 'm dus nooit helemaal ziet.

Al vind ik het verder ook niet storend dat hij lang is, ik zou dit met het grootste plezier aan mijn muur hangen.

Noedelhap schreef:

Ikvind het shot van BatB net zo prachtig. Op een andere manier, weliswaar, maar kom op zeg Zelfs compositorisch is dat shot mooi.

Compositorisch is 'ie juist heel saai, gewoon alles symmetrisch en klaar. En ik snap op mijn beurt niet hoe je dat in godsnaam mooi kan vinden, ik vind het oprecht pijnlijk om naar te kijken. Fysiek pijnlijk, het voelt heel vervelend aan mijn ogen. Alles is plat, alles schreeuwt om je aandacht, er is een overdadige hoeveelheid van dat eeuwige fuchsia, Belle valt weg tegen de gordijnen, ai ai aii.

Maar goed, we komen er niet uit, want we verschillen kennelijk fundamenteel in kleurperceptie.

[Noedelhap]

Paranoide schreef:

Hij is zo breed omdat het een achtergrond is van een tekenfilm, he. Er hoort hoogstwaarschijnlijk een camerabeweging bij, van links naar rechts ofzo, waarbij je 'm dus nooit helemaal ziet.

Al vind ik het verder ook niet storend dat hij lang is, ik zou dit met het grootste plezier aan mijn muur hangen.

Compositorisch is 'ie juist heel saai, gewoon alles symmetrisch en klaar. En ik snap op mijn beurt niet hoe je dat in godsnaam mooi kan vinden, ik vind het oprecht pijnlijk om naar te kijken. Fysiek pijnlijk, het voelt heel vervelend aan mijn ogen. Alles is plat, alles schreeuwt om je aandacht, er is een overdadige hoeveelheid van dat eeuwige fuchsia, Belle valt weg tegen de gordijnen, ai ai aii.

Maar goed, we komen er niet uit, want we verschillen kennelijk fundamenteel in kleurperceptie.

Nouja, symmetrie kun je saai vinden in een compositie, maar in dit geval zou je nog kunnen redeneren dat het betekenis heeft en daarom goed werkt; nl. het spiegelen van Belle tegenover het Beest. Maar dat terzijde.

Belle valt idd een beetje weg in de gordijnen, en fuchsia vind ik persoonlijk ook niet mooi, laat staan roze, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van het shot. Verder brengen de vibrante kleuren prima de luxe en het majestueuze van het kasteel over op de kijker.
Overigens valt de lijkbleke Doornroosje met grijze jurk ook volledig weg in de grijzige bomenachtergrond Ik vind haar erg monotoon gekleurd.

[Vice]

Paranoide schreef:

Oogstrelend en een absoluut plezier om naar te kijken:

[afbeelding]


[afbeelding]


Belle en het Beest:

[afbeelding]

Het is niet alleen de kleur, maar ook het contrast tussen de voorgrond en achtergrond. Bij de tweede afbeelding zie je dat voor de achtergrond een andere techniek is gebruikt dan voor de voorgrond. Persoonlijk vind ik dat je hierdoor een interessant en 'spannend' beeld krijgt. Bij de derde afbeelding is dat veel minder sterk. De personages verdwijnen bij in het geheel, omdat daar niet op 'gefocust' is.

Noedelhap schreef:

Nouja, symmetrie kun je saai vinden in een compositie, maar in dit geval zou je nog kunnen redeneren dat het betekenis heeft en daarom goed werkt; nl. het spiegelen van Belle tegenover het Beest. Maar dat terzijde.

Betekenis toevoegen betekent ook niet automatisch dat iets goed werkt. Zeker als die betekenis in dienst moet staan van een verhaal maar ondanks dat niet visueel duidelijk wordt, zoals hier. Als het doel was om die twee tegenover elkaar te spiegelen dan hadden ze dat veel duidelijker moeten tekenen, bijvoorbeeld door de twee figuren prominenter in beeld te brengen, geen overheersende gordijnen op te hangen en Belle niet weg te laten vallen in de achtergrond. De Rietveldstudent die hiermee afstudeerde (afstudeerde!) had vast ook een heel interessante, mooie betekenis waarmee hij kon aangeven waarom dit goed werkte.

Niet dat ik Disney nu gelijkstel aan dat gele gedrochtje, hoor. En betekenis is natuurlijk wel een belangrijk iets. Maar opgeplakte en gezochte betekenissen zijn wel erg kwalijk, vind ik. Vooral als het excuses zijn om geen mooi werk te maken.

Belle valt idd een beetje weg in de gordijnen, en fuchsia vind ik persoonlijk ook niet mooi, laat staan roze, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van het shot. Verder brengen de vibrante kleuren prima de luxe en het majestueuze van het kasteel over op de kijker.

Ik vind het kasteel ook vrij lelijk en totaal niet majestueus, in de meeste scenes Hij is gewoon.. fél. Dat is de voornaamste indruk die 'ie bij mij achterlaat.



Het kasteel in Sleeping Beauty, daarentegen.. Dat noem ik majestueus.

Overigens valt de lijkbleke Doornroosje met grijze jurk ook volledig weg in de grijzige bomenachtergrond Ik vind haar erg monotoon gekleurd.

Je bent gewoon gewend geraakt aan de oogverkrachtende felheid van de huidige tekenfilms Ze hebben in je ogen staan schreeuwen en nu hoor je subtiele tonen niet meer zo goed. Belle is juist heel goed te zien, want haar lichte haar en rok contrasteren goed met de donkere boom direct achter haar. En monotoon gekleurd, bedoel je vlak? Want alle geanimeerde onderdelen moeten vlak. Of bedoel je flets? Ze heeft geen felgele of felroze of felturquoise jurk aan, nee, maar waarom moet dat per se? Ze heeft heel subtiele, rijke kleurtinten, vind ik. Haar asblonde haar alleen al is duizend kanariegele Disneyprinsessenkapsels waard.

[Vice]

Bij die dansscene zie je duidelijk dat het met een computer gemaakt is. Ik weet wel dat ze dat toen prachtig vonden, maar voor deze tijd komt het goedkoop over.

Vice schreef:

Het is niet alleen de kleur, maar ook het contrast tussen de voorgrond en achtergrond. Bij de tweede afbeelding zie je dat voor de achtergrond een andere techniek is gebruikt dan voor de voorgrond. Persoonlijk vind ik dat je hierdoor een interessant en 'spannend' beeld krijgt. Bij de derde afbeelding is dat veel minder sterk. De personages verdwijnen bij in het geheel, omdat daar niet op 'gefocust' is.

Ja, ja, ja Dat is ook een probleem met veel recente tekenfilms, zelfs de goeie. Geen contrast. Niet in techniek, niet in verdeling van details, nergens in. Bij Disney wordt driekwart geaccentueerd met dezelfde vlekkerige airbrushvegen. Ik wilde het nog noemen, maar ik dacht, laat ik maar op één ding focussen, het onderwerp is zo te zien al levendig genoeg.

Het kleurgebruik bij de dansscène vind ik trouwens wél.. acceptabel. Alsnog niet bijzonder mooi, maar ook zeker niet bijzonder lelijk, in tegenstelling tot andere gedeeltes uit de film. En daar is alles ook opeens een stuk majestueuzer, puur omdat ze een beperkter palet hebben en dus meer doen met de kleuren die ze hebben in plaats van gewoon alle beschikbare tubes leeg te kwakken als een kind met ADHD.

Wel weer jammer van de computeranimatie, maar goed.

Luud schreef:

heel erg eens met masha.

Ik had deze post over het hoofd gezien. Grappig, ik zat me nog af te vragen wat jij ervan zou vinden, en ik dacht dat je 't er niet helemaal mee eens zou zijn. Misschien zelfs wel helemaal niet. Ik denk dat ik dat dacht doordat we van mening verschillen over hoe belangrijk een stevige technische basis is. Maar goed, kleur is een van de weinige dingen die je ook goed op gevoel kunt doen, als je er gevoel voor hebt. En ik vind het kleurgebruik in wat jij post (zowel qua eigen als qua andermans werk) altijd heel mooi, evenwichtig en zinnig, dus eigenlijk had ik wel kunnen weten.

Ik heb de discussie afgesplitst van het wat-wil-je-kwijt-topic omdat ze op zichzelf staat en erg interessant is.

Nu ga ik ook gewoon verder spammen hoor, ik ben op dreef.

Ik herinnerde me net namelijk de eerste les die ik leerde over kleur: toen ik vijf was ging mijn moeder sokken voor me breien, en ik mocht kiezen welke kleur ze werden. Maar er waren heel veel kleuren, en ik vond ze allemaal heel mooi, dus ik bleef er maar nieuwe bolletjes wol bij pakken. Toen werden de sokken heel lelijk en was ik teleurgesteld. Einde.

Misschien komen de lelijke kleuren binnen de animatie van de afgelopen vijftig jaar wel doordat niemand nog gebreide sokken van hun moeder krijgt.

Mutant schreef:

Ik heb de discussie afgesplitst van het wat-wil-je-kwijt-topic omdat ze op zichzelf staat en erg interessant is.

Prima Kun je wel de titel veranderen in 'Fundamentele principes binnen de animatie'?

[Em.]

Paranoide schreef:

Prima Kun je wel de titel veranderen in 'Fundamentele principes binnen de animatie'?

Oh ja, slim om af te splitsen. En ik heb de titel even verandert.

[Mc Kauw]

Freyja schreef:

Wtf Mash, nu sla je een beetje door, hoor.

eh nee, ze is bezig met iets en dan vallen dit soort dingen op

Ik denk dat dat wel duidelijk was, toch?

Tevens: ik maakte gisteren in de gauwigheid deze twee dingen toen deze zelfde discussie elders op het forum woedde, en aangezien ze relevant zijn ga ik ze ook gewoon hier posten.



Eigenlijk moet ik deze opnieuw maken, maar dan in het Engels en met fatsoenlijke illustraties erbij, maar goed. Het ging om de uitleg, over hoe dat verzadigde en felle tot stand komt.

[Noedelhap]

Ik ga niet overal op in want het is veel te veel en ik kom telkens tot de conclusie dat het een flauwe kwestie van smaak is en niet van kleurtechnische kwaliteit.

Maar noem eens wat tekenfilms van tegenwoordig die er last van hebben? Behalve 3D-animatiefilms die altijd maar spectaculairder en vrolijker en kleurrijker moeten, vind ik recente Disney's niet lelijk. Ook de films zoals Les Triplettes De Belleville of L'Illusioniste zijn mooi qua kleur en techniek. Verder ken ik weinig feature tekenfilms.

Paranoide schreef:

Oogstrelend en een absoluut plezier om naar te kijken:

[afbeelding]


[afbeelding]


Belle en het Beest:

[afbeelding]

Maar dan noem je er ook een; Doornroosje is echt letterlijk gebaseerd op Middeleeuwse kunst Ik vond het trouwens wel grotendeels uitermate standaard Disney, inclusief generieke personages Maar goed, hij hoort dan ook niet bij mijn jeugdsentiment.

Hoe dan ook, ik hou gewoon van felle kleuren, en ik stoor me echt absoluut niet aan de voorbeelden die je noemt. Wat niet wil zeggen dat ik subtiele kleurschakeringen niet kan waarderen, hoor. Ik snap ook best wat je zegt, maar dat is maar één stap. Wat je nu noemt is het realistisch tekenen van het kleurgebruik. Dat kun je dan vervolgens weer gebruiken in wat je later doet, maar het is hopelijk niet het eindpunt...

Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat Disney nou heel bewust zulk kleurgebruik heeft, trouwens! Dat weet ik helemaal niet, en ik kan me goed voorstellen dat ze dat helemaal niet doen, of erger nog, dat ze alles felgekleurd maken omdat dat inderdaad de mode is in onze huidige schreeuwerige beeldcultuur. Misschien heeft het ook wel te maken met dat ze misschien minder op volwassenen richten dan eerder - kinderen voelen zich meer aangetrokken tot felle, primaire kleuren (jaja, dit zegt vast een hoop over mij ) en trekken zulke dvd's dan misschien ook eerder uit een rek?

Ik lees trouwens net dat in China en Japan geen onderscheid wordt gemaakt tussen groen en blauw Dat maakt de discussie over vloeken en subjectiviteit nog veel interessanter.

Noedelhap schreef:

Maar noem eens wat tekenfilms van tegenwoordig die er last van hebben?

Alle. Gewoon echt bijna alle tekenfilms, inclusief series en 3D. Bij 3D vind ik de kleuren trouwens vaak iets acceptabeler, ondanks dat ik een veel groter fan ben van 2D. Gewoon puur omdat die felheid er wat afgesleten wordt.

Maar om een handvol tekenfilmdingen te noemen met vlakke, felle, saaie kleuren: The Simpsons, Adventure Time, My Fairly Odd Parents, My Little Pony: Friendship is Magic. Allemaal goeie series om heel veel verschillende redenen, maar absoluut niet vanwege het kleurgebruik. (Hoewel het bij Adventure Time meevalt, dat is wel fel maar daar werken ze nog veel met storyboards dus is er meer aandacht voor de compositie, waardoor dat felle soms wel zinnig wordt neergezet.) Nog erger: dingen als De Smurfen, Finding Nemo, Winx Club (zowel de serie als de film), Yu-Gi-Oh, wat zie je nog meer als je de tv aanzet.. Johnny Test, Dora the Explorer. Gewoon echt bijna alles.

Want Behalve 3D-animatiefilms die altijd maar spectaculairder en vrolijker en kleurrijker moeten, vind ik recente Disney's niet lelijk. Ook de films zoals Les Triplettes De Belleville of L'Illusioniste zijn mooi qua kleur en techniek. Verder ken ik weinig feature tekenfilms.

L'Illusioniste en (vooral) Les Triplettes vond ik heel erg mooi. Laatstgenoemde is met gemak één van de beste animatiefilms van de afgelopen jaren, mijns inziens. Maar wederom: niet door het kleurgebruik. Dat was daar niet storend en bij vlagen zelfs mooi, maar het was wel erg, erg monochromatisch allemaal. Wat jammer is, want als ik nu terugdenk aan Les Triplettes dan denk ik: "Gave film, heel leuke en 'levende'/eigenzinnige personages, interessant en goed in elkaar stekend verhaal, goed en grappig geanimeerd, mooi getekend.. Alles is geel."

[Uice]

Freyja schreef:

Maar je hoeft toch helemaal geen prettigere kijkervaring na te streven

Om even terug te komen op een oud punt: natuurlijk kan het functioneel zijn om juist een onprettige kijkervaring na te streven, of er niets om te geven, maar het lijkt me toch vrij duidelijk dat dat bij Dinseyfilms niet de bedoeling is. Als je bijvoorbeeld kijkt naar die dansscène uit Beauty and the Beast die Para postte:



Op 1:21 en 1:29 zie je die gigantische kandelaar aan het plafond, die is gewoon een hoop krullen en lawaai. Als je zo'n lelijk, ongedefinieerd object in een museum zou zien, zou je kunnen aannemen dat dat bewust is gedaan. Maar in een kitscherige familiefilm, waarvan het duidelijk is dat er niet veel meer effect beoogd wordt dan vermaak en ontroering, is dat een ander verhaal.

[Mc Kauw]

Gooi dit hier maar even in. Zomaar.

Freyja schreef:

Maar dan noem je er ook een; Doornroosje is echt letterlijk gebaseerd op Middeleeuwse kunst Ik vond het trouwens wel grotendeels uitermate standaard Disney, inclusief generieke personages Maar goed, hij hoort dan ook niet bij mijn jeugdsentiment.

Ook niet tot de mijne, maar ik heb ook niet echt Disney-jeugdsentimenten. Misschien dat ik daarom het gore lef heb om ze te bekritiseren. Maar generieke personages heeft 'ie wel, ja, Disney heeft überhaupt geen spannende personages. Neemt niet weg dat 'ie visueel ontzettend mooi is. Ik heb 'm gisteren nog eens gekeken, wat een film <3

Hoe dan ook, ik hou gewoon van felle kleuren, en ik stoor me echt absoluut niet aan de voorbeelden die je noemt. Wat niet wil zeggen dat ik subtiele kleurschakeringen niet kan waarderen, hoor. Ik snap ook best wat je zegt, maar dat is maar één stap. Wat je nu noemt is het realistisch tekenen van het kleurgebruik. Dat kun je dan vervolgens weer gebruiken in wat je later doet, maar het is hopelijk niet het eindpunt...

Ik houd ook van felle kleuren, hoor. Maar als alles fel is dan is níks meer fel.

En de voorbeelden die ik liet zien van wat ik mooi kleurgebruik vind hebben toch niet zoveel met realisme te maken? Het is niet zozeer een realistisch kleurgebruik als een bewust kleurgebruik (dat bovendien in dienst staat van wat je wil vertellen of laten zien). Bijna alles wat ik heb gepost is erg gestileerd en geabstraheerd, ook qua kleur. Maar het gebeurt heel bewust en om bepaalde redenen, door mensen die weten wat ze aan het doen zijn, en daardoor werkt het heel goed.

Stoort het je ook niet dat Belle op dat laatste plaatje wegvalt in de gordijnen? Want dat is niet meer een kwestie van 'mooi' of 'niet mooi', het verstoort gewoon het verhaal dat dat shot probeert over te brengen.

Freyja schreef:

Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat Disney nou heel bewust zulk kleurgebruik heeft, trouwens! Dat weet ik helemaal niet, en ik kan me goed voorstellen dat ze dat helemaal niet doen, of erger nog, dat ze alles felgekleurd maken omdat dat inderdaad de mode is in onze huidige schreeuwerige beeldcultuur. Misschien heeft het ook wel te maken met dat ze misschien minder op volwassenen richten dan eerder - kinderen voelen zich meer aangetrokken tot felle, primaire kleuren (jaja, dit zegt vast een hoop over mij ) en trekken zulke dvd's dan misschien ook eerder uit een rek?

Ik vond de recente Disneys als kind dus ook maar niks Ik keek ook heel veel shows niet omdat ik ze gewoon lelijk vond, zoals De Smurfen en Scooby-Doo.

Maar wat het eerste betreft, ja, niks aan toe te voegen. Behalve dat ze zich vroeger ook gewoon op kinderen richtten, hoor.

Ik lees trouwens net dat in China en Japan geen onderscheid wordt gemaakt tussen groen en blauw Dat maakt de discussie over vloeken en subjectiviteit nog veel interessanter.

Als we het hier over gaan hebben dan moeten we nog een topic openen, vrees ik, want hier kan ik ook hele lappen tekst over schrijven Het is een erg interessant onderwerp, inderdaad. Ik las laatst een goed stuk van een Amerikaanse illustrator die vroeger niet het verschil zag tussen rood en magenta, omdat het een kleur is die daar (kennelijk) zelden benoemd wordt. Hij gaat vrij bewust om met kleur dus op een gegeven moment is hij bewust moeite gaan doen om die twee te onderscheiden.

Het is trouwens ook wetenschappelijk aangetoond dat mensen in culturen waarin meer woorden zijn voor kleuren ook meer kleuren onderscheiden. Wat dat betreft ben ik erg blij met mijn Russische ROOTS, want in het Russisch heb je echt duizend kleurbenamingen. Blauw alleen al kent minimaal tien specifieke benamingen in de volksmond - dus normale, gangbare woorden die vaak gebruikt worden, geen woorden die alleen schilders kennen. Wat hier 'lichtblauw' heet is daar een ander woord bijvoorbeeld, want een letterlijke vertaling van 'lichtblauw' is meer een benaming voor een koelere variant van ultramarijn.

Als je op Wikipedia kijkt bij kleurbenamingen dan loopt dat ook heel erg uiteen. Azure heet in het Nederlands lazuur of azuur. Dat zou dus dezelfde kleur moeten zijn, maar Wikipedia vindt dat het hetzelfde is als ultramarijn, wat een totaal andere kleur is.

Mijn lievelingskleuren als kind waren deze tint turquoise en frambozenrood, zoals ze daar rechtsboven te zien zijn.

Rrrr.

[Noedelhap]

Freyja schreef:

Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat Disney nou heel bewust zulk kleurgebruik heeft, trouwens! Dat weet ik helemaal niet, en ik kan me goed voorstellen dat ze dat helemaal niet doen, of erger nog, dat ze alles felgekleurd maken omdat dat inderdaad de mode is in onze huidige schreeuwerige beeldcultuur. Misschien heeft het ook wel te maken met dat ze misschien minder op volwassenen richten dan eerder - kinderen voelen zich meer aangetrokken tot felle, primaire kleuren (jaja, dit zegt vast een hoop over mij ) en trekken zulke dvd's dan misschien ook eerder uit een rek?

+1

Freyja schreef:

Ik lees trouwens net dat in China en Japan geen onderscheid wordt gemaakt tussen groen en blauw Dat maakt de discussie over vloeken en subjectiviteit nog veel interessanter.

Haha, en dan ook nog eens het verschil tussen de l en de r niet kunnen of willen horen

[Noedelhap]

Paranoide schreef:

Alle. Gewoon echt bijna alle tekenfilms, inclusief series en 3D. Bij 3D vind ik de kleuren trouwens vaak iets acceptabeler, ondanks dat ik een veel groter fan ben van 2D. Gewoon puur omdat die felheid er wat afgesleten wordt.

Maar om een handvol tekenfilmdingen te noemen met vlakke, felle, saaie kleuren: The Simpsons, Adventure Time, My Fairly Odd Parents, My Little Pony: Friendship is Magic. Allemaal goeie series om heel veel verschillende redenen, maar absoluut niet vanwege het kleurgebruik. (Hoewel het bij Adventure Time meevalt, dat is wel fel maar daar werken ze nog veel met storyboards dus is er meer aandacht voor de compositie, waardoor dat felle soms wel zinnig wordt neergezet.) Nog erger: dingen als De Smurfen, Finding Nemo, Winx Club (zowel de serie als de film), Yu-Gi-Oh, wat zie je nog meer als je de tv aanzet.. Johnny Test, Dora the Explorer. Gewoon echt bijna alles.

L'Illusioniste en (vooral) Les Triplettes vond ik heel erg mooi. Laatstgenoemde is met gemak één van de beste animatiefilms van de afgelopen jaren, mijns inziens. Maar wederom: niet door het kleurgebruik. Dat was daar niet storend en bij vlagen zelfs mooi, maar het was wel erg, erg monochromatisch allemaal. Wat jammer is, want als ik nu terugdenk aan Les Triplettes dan denk ik: "Gave film, heel leuke en 'levende'/eigenzinnige personages, interessant en goed in elkaar stekend verhaal, goed en grappig geanimeerd, mooi getekend.. Alles is geel."

Monochromatisch Ik heb er even een plaatje uitgevist, eerste hit op Google:



Ik vind dit prachtig gekleurd; nergens schreeuwerig, nergens te fel, mooie, warme tinten in de muur. Ik zou juist denken dat dit prima aan jouw smaak voldoet.

Paranoide schreef:

En de voorbeelden die ik liet zien van wat ik mooi kleurgebruik vind hebben toch niet zoveel met realisme te maken? Het is niet zozeer een realistisch kleurgebruik als een bewust kleurgebruik (dat bovendien in dienst staat van wat je wil vertellen of laten zien). Bijna alles wat ik heb gepost is erg gestileerd en geabstraheerd, ook qua kleur. Maar het gebeurt heel bewust en om bepaalde redenen, door mensen die weten wat ze aan het doen zijn, en daardoor werkt het heel goed.

Stoort het je ook niet dat Belle op dat laatste plaatje wegvalt in de gordijnen? Want dat is niet meer een kwestie van 'mooi' of 'niet mooi', het verstoort gewoon het verhaal dat dat shot probeert over te brengen.

@bovenste: Hoo nee, je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel dat die kleurtheorie die jij noemde in een vorige post, dat is gelijk aan realistisch tekenen - je moet het weten voor je er van af kunt wijken Ik bedoel dus niet dat dat wat ze in die nieuwe disneyfilms doen, realistisch is, want dat is het duidelijk niet In de oude ook niet, overigens, maar gelukkig is dat het doel ook niet.

En voor mij valt Belle echt niet weg Ik weet het niet, misschien kijk ik abnormaal ofzo.

Op een stilstaand plaatje kijk ik wel het meest naar de vloer en het kleed Maar als het beweegt, volg ik de beweging gewoon.

Noedelhap schreef:

Monochromatisch Ik heb er even een plaatje uitgevist, eerste hit op Google:

[afbeelding]


Ik vind dit prachtig gekleurd; nergens schreeuwerig, nergens te fel, mooie, warme tinten in de muur. Ik zou juist denken dat dit prima aan jouw smaak voldoet.

O, ik vind het kleurgebruik in Les Triplettes ook zeker niet lelijk, absoluut niet. Het is mooier gedaan dan in 99% van de andere recente animatieproducties. Maar als ik het kleurgebruik een cijfer zou moeten geven, op een schaal van 1 (Hercules) tot 10 (Sleeping Beauty, Samurai Jack) dan vind ik dit een 7,5. Ruim voldoende, scoorden alle tekenfilms maar zo hoog op dit vlak, maar ik kan er ook niet lyrisch over zijn.

En ja, monochromatisch.







Als ze besloten hebben dat onderdeel X kleur Y moet worden dan kiezen ze een tint en vervolgens wijken ze er niet meer van af. Kijk naar die muur bij die laatste, bijvoorbeeld, die is overal zo'n beetje exact dezelfde tint geel. Die tint is niet overal even verzadigd of even donker, maar het is wel dezelfde tint. En dat is de trend in de gehele film. Wat trouwens nog problematischer wordt als je je bedenkt dat ze hoofdzakelijk maar twee kleuren gebruiken: variaties van geel en variaties van groen (met lekker veel geel er doorheen). Ik kan me herinneren dat er één scene (?) was waar ook op prominente wijze hemelblauw en rood in voorkwamen. Dat was meteen heel mooi en kleurrijk, in contrast.

In hoeverre je dat allemaal een probleem vindt is wel een kwestie van persoonlijke voorkeur, natuurlijk, maar monochromatisch is het dus wel. Mooi, maar monochromatisch.

Hier, vanaf 00:58 is een stukje van de scene die ik bedoel:

Ik neem terug wat ik zei over Adventure Time Ik twijfelde nog of dat er nou niet één was die juist wel mooi kleurgebruik had, maar het stond me in het geheugen als erg fel met veel standaardtinten, en Google bevestigde dat. Gisteren zag ik echter weer wat afleveringen en er zit ook qua kleurgebruik heel veel verstandigs in, alleen zijn dat weer net niet de shots die Google uitspuugt. Het is inderdaad wel fel en verzadigd allemaal, maar het is ook allemaal erg gecoördineerd, waardoor het gewoon goed werkt. Ze hebben daar kennelijk iemand zitten met een uitstekend kleurgevoel, het lijkt me erg moeilijk om zo'n grote hoeveelheid kleuren zo gebalanceerd te krijgen. En ze gebruiken ook weinig kleuren rechtstreeks uit de tube, er zitten (met name in de achtergronden) allemaal leuke kleurschakeringen in. Wat is het toch een fijne serie

Wat voor serie is dat dan? (Zit nu op school, filmpjes werken hier niet (verbazingwekkend genoeg de goeie plugin is nog niet weer geinstalleerd en ik kan het niet zelf doen, dat moet admin doen).