Naar El-Amarna en terug

[Rita Pavlovic]

Naar El-Amarna en terug

Mijn vader was een marinier en
Mijn moeder heeft zich vastgedraaid
in het buikdanseressenbestaan.
Je verzucht duizenden verhalen,
daarvan hoeft geen enkele waarheid te zijn.

- De nachten zijn hier zo kort. -

Mijn lot is jaren terug geschreven al
op de klei die niet te breken valt.
Wees rustig, nog voor maar heel even
duurt de dag. Ze vloog wat langer
uit gevoel, maar eeuwigheden geeft ze niet.

De meest menselijke fout van allen:
- Jawel, ik weet dat je van mij houdt
en ik weet dat de liefde onmogelijk is. -

[Orpheus]

Geweldig!

Vastgedraaid in het buikdanseressenbestaan. Een vondst.
Zoals ik van je gewend ben, loopt het goed, spreekt het aan en is het gewoon een lekker gedicht!

Hm ik vind de eerste 4 regels ge-wel-dig, echt práchtig. Goede vondst idd! Maar daarna wordt hij mij te onduidelijk, ik heb veel betere gelezen. Maar dat is natuurlijk ook slechts een 'gevoel' dat ik erbij heb. Je hebt wel echt een eigen stijl, valt me weer op! Elke keer weer leuk om iets van jou te lezen.
El-Amarna, daar zit vast een goed verhaal achter!

[Rita Pavlovic]

Oei, nu ga ik jullie als geschiedenisstudentje even een mini-college geven: El-Amarna is een oude stad (eerst bekend als Achet-Aton), gebouwd door Achnaton (een farao die een monotheïstisch-achtig systeem in Egypte in wou voeren, ca 1350 v Chr.)
De klei is ook weer een verwijzing naar die periode en naar bepaalde kleitabletten die daar gevonden zijn.
De duizenden verhalen in combinatie met de nachten verwijzen weer naar 1001 nacht (waarvanjuist de laatste ontbreekt, gezien de dag die ophoudt, terwijl dat in het boek juist de belangerijkste dag is.) Vandaar dat dit dus een sprookje is dat niet goed af lijkt te lopen.

En ik ben blij dat ik weer een beginnetje heb zien te maken na mijn poetische stilte (ook al geef ik toe dat dit bij lange na niet m'n beste werk is). Toch wel weer een beetje fijn.