Als ik door de velden rij

Als ik door de velden rij,
dan zie ik mijn gedachten.
Dan draaft de eendjes-mentaliteit weer op,
en ordenen ze zich mooi naast elkaar.

Maar daar verschijnt dan plots de jager,
en veranderen ze in een paniekerige massa.
Waarom kan het zo niet blijven,
wat doe ik verkeerd?

Als ik door de velden rij,
dan voel ik mijn gedachten.
De wind tilt me op, en ik vlieg mee.
Al wat zwaar leek, is licht. Al waar
ik niet aan kon, is zó dichtbij.

Maar dan steekt er een storm op.
Alles waait door elkaar, en niets
kan zijn oorspronkelijke koers behouden.
Waarom kon het niet zo blijven,
wat deed ik toch verkeerd?

Als ik door de velden rij,
dan merk ik dat mijn gedachten leven.
Ze dansen rondom mij, proberen
mij mee te sleuren in hun ondergang.
Zwichtend voor hun sterkte, beleef ik
mijn gedachten.

Als ik door de velden rij,
doe ik dat nooit voor de tweede keer.

---------------------------------------------------------
Persoonlijke nota: Dit is een vrij recent gedicht, maar als ik het zelf overlees, merk ik dat er (allerhande?) dingen verkeerd zitten, maar ik kan niet zien/zeggen wat! Hopelijk kunnen jullie mij wat op de goede weg zetten

Oja, ik twijfel bij het woord 'ondergang' tussen dit en 'teloorgang', iemand een oplossing voor dit probleem?

En ook tussen het woord 'keer' en 'maal', ik heb nu 'keer' gebruikt, maar misschien zou 'maal' beter klinken? (het laatste woord van het gedicht)

[*nerwen elensar]

Als ik naar je eerste strofe kijk:

Dan draaft de eendjes-mentaliteit weer op,
en ordenen ze zich mooi naast elkaar.

Wat bedoel je met die ze? Slaat dat op je gedachten of op de mentaliteit?

In de tweede stofe weer die ze, terug dezelfde vraag. Zou het allesinds anders formuleren zodat het duidelijk wordt wat/wie de ze is.

De rest van de strofes kloppen wel.

Wat je zou moeten doen, is met minder woorden hetzelfde zeggen. Kijk, jij schrijft: Maar daar verschijnt dan plots de jager. Lees die zin luidop, klinkt lang (qua metrum zit het wel goed) Wat ik ervan zou maken is: Plots verschijnt de jager. Ik zeg hetzelfde met minder woorden.

Ondergang klinkt mooier. Teloorgang is nogal zwaar qua woord.

Misschien kan je de beschrijving van velden nog wat ruimer maken, minder expliciet over velden spreken maar bijvoorbeeld: Als ik door het glooiend land rij, met palen zij en zij, getekend door de prikkeldraad. Ik zeg maar iets, dat wil ik bedoelen met minder expliciet zijn.

De herhaling zou ik ook vermijden, en misschien sommige strofes in elkaar laten vloeien zoals:

Plots verschijnt de jager
stuiven ze op gedragen door de wind
en ik vlieg mee.
Zwaar werd licht,
ver werd dicht.

Ik hoop dat je er iets aan hebt, de rest is voor jou. Ik ben nieuwsgierig wat je ervan gaat maken, veel succes!

Nerwen elensar, bedankt!

Ik heb er een hele kluif aan, want de manier waarop jij nu voor mij zo'n strofe hebt gedicht, is voor mij nog wat veraf... Maar ik zal het toch proberen!

En inderdaad, men zegt mij steeds dat ik te expliciet ben, ik zal er wat aan proberen werken, maar dat zal niet van vandaag op morgen gaan

Maar ik ben je mijn dankbetuigingen verschuldigd, het zet me zeer zeker op de juiste weg!

[*nerwen elensar]

You're welcome

Ik weet zeker dat je het ga kunnen, bekijk gewoon je gedicht opnieuw en schrap en herschrijf. Lees luidop om te zien hoe het metrum loopt. Als je bv aan een veld denkt, wat zie je dan in je hoofd. Schrijf dat dan op. Als je er zo aan begint zal het je zeker lukken.