verhaal over een 22 jarig meisje

[Kira]

hmm. ik weet het niet met dit verhaal. het onderwerp vind ik heel leuk en ik wil er ook echt mee verder, maar misschien is het iets te overdreven of zo. (persoonlijk vind ik het begin een beetje zwakjes...) nou, goed, vertel me je mening s.v.p.
Ik kan alles hebben. oh dit is niet het hele hfdst, dit is gewoon alles wat ik tot nu toe heb geschreven




Hoofdstuk 1. Wc-pot geluk.

Ik nodig je uit om een kijkje te nemen in mijn wereld, mijn leven. Om maar meteen leuk met de deur in huis te vallen; ik hang boven een wc-pot. Mijn haren bungelen in mijn gezicht, mijn maag draait zich om en ik slaak een grote zucht. Met moeite bedwing ik een golf kots. Triest denk ik bij mezelf dat ik maar weer eens in een onbetaalbare positie verkeer.
I love my life.
Eén troost, ik hang wel boven een speciale wc-pot. Want ik zal je vertellen, wanneer ik dan toch boven een wc-pot hang, dan maar beter een mooie. En dit is een mooie, het is namelijk een roze wc-pot. Een roze met gouden visjes. Dat verzin je toch niet!
Ik ben nu in mijn lievelingsdiscotheek, Sextilis. ‘t Klinkt heel bijzonder, maar het betekent gewoon Augustus.
Jezus, ik hou veel te veel van alcohol, dat is ’t em. En als vrienden mij ook nog es drankjes gaan betalen... tja, dan ben ik niet meer te houden. ‘Het drankorgel’ word ik ook wel eens genoemd, onder vertrouwde kringen.
En ja hoor, daar komt weer een golf van likeur en wodka naar boven gutsen. Ik ruik de zure lucht en daarvan alleen al moet ik al kotsen. Het is niet aan mij besteed denk ik bitter (eh, denk ik zuur).
Mijn humeur is danig verpest, dáárom ben ik gaan drinken. Het komt allemaal door dat klote joch van een Connor. Waarom moet hij nou weer opduiken. Ja oké, dat opduiken is prima, maar doe dat dan alleen.
Begrijp me goed, ik haat Connor niet. Ik hou van Connor. Connor is mijn man. Mijn toekomstige vriend, mijn toekomstige levenspartner. De eerste keer dat ik hem zag wist ik het. Connor is namelijk super-geweldig-fantastisch mooi. Echt. Maar dan wel op een manier dat je het, als vrouw zijnde, kan accepteren.
Kijk, er zijn van die mannen die mooi zijn, eigenlijk té mooi. Ze zijn er om naar te kijken maar je weet dat dat soort mannen toebehoren aan topmodellen. Oké, so be it. Dan heb je ook nog mannen die mooi zijn maar het van zichzelf weten. Niet echt een pre op je verlanglijstje. Connor daarentegen, is mooi, Connor is lekker, maar van hem accepteer je dat gewoon. Ik denk dat hij te lief is.

Ik heb Connor ongeveer twee maanden geleden ontmoet. Het was op een vrijdagmiddag, rond een uur of vijf. Ik kwam net met Maud van college vandaan en we waren toe aan wat ontspanning, een vrijdagmiddag zoals alle anderen dus. We zaten met Dorian (de vriend van Maud) en Søren in mijn stamkroeg ‘Mads’ te drinken en te ouwehoeren.
Dorian vertelde een stoer en gewaagd verhaal over het feit dat hij en Søren samen een keer Heel Erg stoned waren geworden met een stel Fransen. Ze hadden de Franse jongens ontmoet in een kroeg en ze wilden hen wel eens laten zien hoe er werd geblowd in Amsterdam. De Fransen namen de uitdaging aan en half bezopen liepen ze met zijn allen naar het huis van Dorian. Daar aangekomen ‘bouwden ze een heel behoorlijk stickie’ en de Fransen waren schijnbaar diep onder de indruk.
Ik keek naar de triomfantelijke blik van Dorian. Hij was de onbetwiste Koning van de softdrugs, jaja, dat moest ik toegeven. Maar wat Dorian er niet bijvertelde was dat de Fransen een uurtje later de zakken van onze geliefde vrienden hadden gerold, toen Dorian en Søren éven te diep in het vloeitje hadden gekeken, om maar even een gruwelijke uitdrukking te gebruiken (die niet door mij bedacht is, ik zweer het!).
Ik wist deze interessante informatie omdat Søren mij dit verhaal al eens had verteld. In een ver, grijs verleden hadden hij en ik namelijk een kortstondige relatie gehad. Niet echt een relatie waar ik met genoegen op terugkijk, maar da’s weer een heel ander verhaal.
Maud had in ieder geval nog nooit dit verhaal gehoord en zoals ze naar Dorian keek was ze diep onder de indruk van haar vriendje. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dit Perfecte verhaal de grond in te boren door het een anticlimax te geven. Nou, dat is niet helemaal waar. Ik wilde juist wél Dorian voor schut zetten maar op dat moment liep Jacob de kroeg binnen met in zijn kielzog de aanbiddelijke Connor. En toen was ik even afgeleid, sorry Dorian.
Connor kwam, zag en overwon. Mijn hart sloeg driedubbel over en ik keek hem met wijd opengesperde ogen aan. Inwendig gaf ik mezelf een schouderklopje omdat ik de avond ervoor mezelf ertoe gedwongen had om mijn haren te verven, van grauw lichtbruin (pokke zon!) naar warm donkerbruin. Want zeg nou zelf, dit was gewoon een verdomd duidelijk signaal van God! Ik ben een geboren en getogen atheïst, maar daar ging het nu even niet om.
Jacob stelde hem aan mij en Maud voor. De jongens kenden hem al, hij was sinds een weekje het nieuwe lid van de band. Dorian, Søren en Jacob vormden een bandje genaamd ShrΣwd, die ze begonnen waren toen ze een jaar of 18 waren. Ik noem het nou wel een bandje, maar dat is een beetje oneerlijk. Ze zijn inmiddels aardig beroemd in de omstreken.
Connor vertelde mij en Maud dat hij basgitaar speelde. Ik glimlachte lief naar hem en in mijn gedachten zag ik hem al op het podium staan met zijn gitaar in zijn handen, zijn bovenlijf ontbloot, terwijl zijn donkere ogen geconcentreerd naar de snaren keken… De hormonen in mijn lijf dansten de lambada.
Ik vroeg zo casual mogelijk wanneer ze optraden. Søren keek me raar aan aangezien ik me nooit geïnteresseerd had in ShrΣwd. Maud daarentegen grinnikte zachtjes en onder tafel gaf ik haar een (goedbedoelde) schop.
Connor ging naast me zitten (hij ging náást me zitten!) en ik gooide al mijn charmes in de strijd om hem te laten zien dat ik, Sabine, zijn nieuwe grote liefde ging worden. Ik ondervroeg hem, zogenaamd om te weten of hij wel betrouwbaar zou zijn als vierde lid van de band. Ik wilde alles van hem weten.
In mijn gedachten maakte ik een lijstje met zijn voors en tegens en ik begon te vragen naar zijn leeftijd (24, mooie leeftijd; check), toen naar zijn hobby’s (muziek, dûh, en tennis, oké sportief is altijd prima; check), zijn ouders (wonend in België, ver weg dus; check), zijn woonsituatie (hij woonde in Amsterdam, alleen; dubbel check), zijn opleiding (psychologie studerend aan de universiteit, mijn grote droom; checkkerdiecheckcheck) en zijn liefdesleven (hij had een vriendin, genaamd Lianne, al een maand of negen; no check).
Ik verbrandde mijn lijstje en strooide de as uit over zee. Ik wilde op dat moment ter plekke een mes in mijn hart steken. In plaats daarvan nam ik een grote slok van mijn drankje. Ik haatte mezelf erom dat ik sju had besteld…

Mijn grote Ik Ga Connor Huwen En Wilde Seks Met Hem Beleven plan werd dus gewoon ruw verstoord. En dat allemaal door die Lianne.
En die Lianne is er vanavond ook, in Sextilis. Uitgerekend vanavond neemt hij haar mee. Grmbl. Om mijn haat jegens haar nog extra te benadrukken moet ik weer overgeven.
Opeens hoor ik een deur die fel wordt opengeslagen en een stem die roept: “Sab? Sabien, zit je hier schattebouuut??”
Dat is Lorraine. Zij is mijn beste vriendin en zal dat ook altijd blijven. Sommige dingen weet je gewoon zeker.
“Jaaaaaa,” brul ik zachtjes, hoestend en proestend.
“Waar dan?” vraagt Lorraine, de snuggerste niet, aangezien ik de enigste in de wc ben (buiten haar dan). Ik vergeef het haar.
“Hier,” plaag ik. Maar ik bonk op de deur zodat ze het begrijpt.
“Doe open dan, moet je overgeven?”
“Neeeee joh.”
“Ja dus.”
“Tja.”
“Zuipschuit.”
“En jij dan?”
“Ik giet het tenminste alleen naar binnen en niet ook nog es naar buiten.” Fuck Lorraine.
“Fuck you!”
“Sorry schat. Doe es open, die deur.”
“Wacht even.” Ik draai mijn hoofd om en ik zoek de klink van de deur. Wanneer ik hem gevonden heb en de deur open wil maken, merk ik dat hij op slot zit. O ja. Ik hoor Lorraine leuk opmerken dat ik een zatte tor ben. Ja, ik ook van jou, snottebel. Ik maak de deur open en zie mijn vriendin staan. Ze glimlacht naar me en gaat op haar hurken voor me zitten.
“Connor is een dikke lul,” zegt ze lief.
“Connor is een schat,” antwoord ik droevig terug.
“Connor is fuckin’ lekker,” grinniken we allebei en Lorraine knipoogt naar me. Zoiets moet gewoon gezegd worden vind ik, ook op momenten dat je in de shit zit.
We omhelzen elkaar en ze helpt me opstaan. Wanneer ik weer op mijn benen sta, merk ik dat het wel weer gaat. Zo’n kotsbuitje doet me altijd goed.
Nog wel wat onstabiel loop ik naar de wasbak (ook roze met gouden visjes) en ik bekijk mezelf in de spiegel. Jezus Christus, zo’n kotsbuitje doet helemaal geen goed! Ik zie de kots hangen in mijn eigen haar. Lorraine giechelt en houdt haar glas in de lucht, alsof ze wil proosten. Dat mens is zo verslaafd, ze neemt haar drank zelfs mee de wc in.
Ik let niet op haar, maar draai de kraan open. Ik probeer mezelf weer een beetje op te knappen. Ook neem ik een paar slokken water om de kotslucht weg te werken. Van Lorraine krijg ik een kauwgumpje aangeboden die ik dankbaar aanneem.
Ik kan de wereld weer aan (oftewel; ik kan het liefdespaartje weer aan) en dapper loop ik de wc uit. Lorraine loopt trouw achter me aan, zachtjes prevelend: “Connor, darling, here we come.”
De dansmuziek komt mijn oren weer ingeslopen. Ik hoor The Pointer Sisters zingen dat ze so exited zijn en ik zie Maartje en Michiel innig samen dansen. Michiel en Maartje zijn broer en zus van elkaar. Maartje laat zich graag naaien door zoveel mogelijk mannen. Michiel ook. Michiel is namelijk homofiel. Michiel noem ik stiekem Micheil.
Maartje en Michiel zijn ook so exited merk ik. Ik loop ze snel voorbij, want ik ben anders bang dat ze me beetpakken. Wanneer ik bij de bar ben komt Nils naar me toe. Hij vraagt of het met me gaat. Ik zeg dat het wel gaat, geheel waarheidsgetrouw.
Wat Lorraine voor me is als vrouw zijnde, dat is Nils voor me als man zijnde. Nils is de Zweed, de lieveling. Ik praat en hij luistert, en omgekeerd. Hij is mijn lopende dagboek als het ware. We hebben aan één woord genoeg. Zo ook nu.
“Kärlek?” vraagt hij schreeuwend in mijn oor. The Pointer Sisters bereiken hun hoogtepunt.
Ja kärlek ja. Liefde dus. Dat is ons woordje wanneer we willen aanduiden dat het om Connor gaat. Alleen Lorraine en Nils weten van mijn Connor plan af. En dat houden we ook zo. Mijn overige vrienden zijn schatten hoor, maar wanneer iemand iets vertelt dat geheim moet blijven, tja, dat blijft nooit lang geheim.
Zoë komt voorbij gehuppeld en duwt me een colaatje in mijn hand. Dat heb ik net nodig. Ik neem een grote slok en kijk naar Zoë. Ze glimlacht naar me en die glimlach wordt opeens een brede grijns. Dan steekt ze haar tong naar me uit en huppelt weer verder, wiegend op de dansmuziek. Wat heeft die denk ik en ik kijk vragend naar Nils. Hij haalt lachend zijn schouders op. Mijn ogen zoeken Zoë weer en ik zie haar staan tussen de dansende menigte. Naast haar staat een jongen die haar innig beetpakt. Opeens gaat zijn mond naar haar mond en ik kijk verbaasd naar hun gezoen. Zoë die zoent? Zoë is stout. Ze heeft namelijk een vriendje. Met wie zoent ze, vraag ik me af en ik kijk nog eens goed naar de jonge god die Zoë aan de haak heeft geslagen. Nou mag zij er ook wel zijn hoor. Zoë is namelijk fotomodel en een beetje té knap. Daarentegen heeft ze een karakter waar ik verliefd op ben dus ze mag blijven. Echt, als ik biseksuele gevoelens krijg, wordt zij mijn vriendinnetje. Staat nu al zwart op wit (volgens Jacob, de pervert).
Ik herken de jongen niet. Ik neem nog een teug van mijn colaatje en zoek Lorraine. Zoals ik al zei, niks blijft geheim. Lorraine heb ik al snel gevonden, ze staat namelijk naast me.
“Hé,” brul ik, “Zoë is stout!”
“Ja! Maar ze had vanmiddag ruzie met Trevor,” brult Lorraine terug, alsof dat alles goed maakt.
“Oh,” zeg ik, eigenlijk interesseert het me geen reet. Al dat geflikflooi. Waarom kan niemand nou nooit eens trouw zijn. Waarom moet er nou toch altijd weer gezoend worden.
Ik hoor het mezelf denken en ik denk: wat een bullshit. Want ook ik hou van zoenen. En als ik de keus had zou ik nu ook zoenen, en met iemand die dan ontrouw zou moeten plegen.
Speaking of the devil, Connor tikt me aan.
“Hi,” zegt ie. Ik ben gelijk in katzwijm.
Ik antwoord gevat terug. “Hoi.”
“Waar was je net?”
“In de wc,” zeg ik, en ik snij meteen maar een ander onderwerp aan, anders ben ik de lul.
“Vermaak je je een beetje?” Dit is voor Connor de eerste keer dat hij in Sextilis is.
“Ja hoor, erg leuk. Prima muziek ook.” Ik knik braaf terug. Hij kan het immers weten.
Ik kijk achter hem en zie Lianne staan. Ze glimlacht naar me maar het gaat niet van harte. Ik snap niet waarom want ik doe toch altijd poeslief tegen haar. Ik zeg gedag en zo, betaal ook drankjes voor haar (wanneer het zo uitkomt). Dat pokkewijf mag wel eens iets vrolijker glimlachen godverdomme, zeker wanneer je zo’n hunk aan de haak hebt geslagen.
Voor straf blijf ik nog lekker even met Connor kletsen. Hij heeft het over Lenny Kravitz ('Fly Away' wordt nu gedraaid) maar ik luister maar met een half oor omdat ik haast verzuip in die ogen van hem. Ik spreek mezelf streng toe, want dit moet echt ophouden. Ik bereik er toch niks mee.
Lianne fluistert wat in Connor zijn oor (zag ik daar even haar tong?) en hij zegt tegen me dat hij gaat dansen. Ja toe, leef je vooral uit, ik blijf hier wel aan de bar hangen. Lekker zuipen en nors voor me uit kijken, heerlijk.
Na tien minuten komt Lorraine me even gedag zeggen. Ze zoent me op mijn wang en schreeuwt in mijn oor: “Daar rechts van je, er staat een gast naar je te kijken. Al een eeuw of zo joh!” Lorraine houdt van overdrijven.
Ik kijk ongegeneerd naar rechts en zie een jonge man naar me kijken. Ook al ongegeneerd. Hij lacht naar me en ik lach maar een beetje terug. Dat had ik beter niet kunnen doen want hij komt op me afgelopen. Hè, en ik had het net zo gezellig in mijn uppie. Lorraine is hem ook alweer gesmeerd. De jonge man gaat voor me staan en lacht nog maar eens. Ik steek mijn hand op als een soort van groet. Hij buigt zijn hoofd naar mijn oor en begint een heel verhaal over dat hij al een tijdje naar me had staan kijken. Ik voel me gevlijd zeg ik, lieg ik. Ik kijk eens goed naar hem. Op zich ziet hij er niet slecht uit. Donker haar, blauwe ogen, goed figuur. Zijn T-shirt is zwart en er staat met grote rode letters Buiten Werking opgedrukt. De clue mis ik eerlijk gezegd een heel klein beetje, en ik hoop voor hem dat die tekst niet op zijn onderbroek staat.
Hij heet Jasper en hij is hier met zijn volleybal vrienden. Uit zijn mond komt een hoop gespreksstof maar het dringt helemaal niet tot me door. Met een schuin hoofd blijf ik naar Connor kijken.
Connor met zijn licht gebruinde lichaam, zijn zwarte haar wat altijd een beetje nonchalant voor zijn ogen valt, en zijn lippen. Oh god, ik ben verliefd alleen al op zijn lippen. Zo mooi.
Connor heeft zijn ogen dicht en gaat helemaal op in de muziek. Lianne probeert zijn aandacht voor zich te winnen, maar het lukt niet echt. Connor heeft meer oog voor de muziek. Ik grinnik zachtjes.
“He, wil je misschien wat drinken?” Jasper kijkt me vragend aan, maar ik ga er niet op in.
Ik zie Lianne dicht naar haar vriendje schuiven en haar armen raken zacht zijn gezicht aan.
“Hey, wil je geen biertje?”
Connors ogen gaan open en even verbaasd kijkt haar aan. Dan slaat hij zijn armen om haar lijf en ze zoenen elkaar. Ik mompel wat.
“Hallo? Ben ik zo oninteressant?”
Ik kijk naar Jasper, aarzel even, en ik kus hem. Mijn tong glijdt automatisch langs die van Jasper, en ik voel zijn handen op mijn heupen. Gelijk heb ik spijt. Verdorie, wat doe ik nu?
Ik duw hem zachtjes van me af en half schuldig kijk ik hem aan. In mijn hoofd bedenk ik razendsnel een smoes om hem niet een blauwtje te laten lopen. Denk altijd aan uw medemens, is mijn levensmotto.
“Wat is er aan de hand?” vraagt Jasper.
Ik trek een zielig gezicht en ik zeg: “Sorry, sorry, ik had je niet moeten kussen. Echt, het ligt niet aan jou, maar ik heb het net uitgemaakt met mijn ex en … en het is allemaal te snel dit.” Om mijn woorden kracht bij te zetten, draai ik me half om, mijn ogen schuingericht op de barman.
Jasper staat half achter me en ik voel zijn handen op mijn schouders rusten. Hij probeert me om te draaien. Ik zucht zachtjes, en ik kijk hem weer aan.
“Het is goed mooi meisje,” zegt Jasper lief. Waarom hij dat zegt is me een groot raadsel. Ik had half verwacht dat hij in huilen zou uitbarsten, gepijnigd door het feit dat ik hem laat zitten na één lullige zoen.
“Ik ga mijn vrienden weer eens opzoeken,” zegt hij en hij loopt bij mij vandaan, mij verbaasd achterlatend. Nou, lekker makkelijk opgelost probeer ik mezelf voor te houden, maar ik ben gekwetst door zijn nonchalante houding.
Ik kijk naar Connor die nog steeds op de dansvloer staat met Lianne. Ze houdt hem nog altijd stevig vast alsof hij elk moment naar Siberië gaat verhuizen en ze hem nooit meer zal zien. Ik probeer in mijn hoofd haar hoofd eraf te hakken met een grote bijl en ik zie het bloed in gedachten langs haar nek druipen. Had ik al verteld dat ik Lianne niet zo aardig vind?

[Brigitte]

Het leest echt ontzettend lekker weg, ik wil er wel meer van lezen.
En dat overdreven is juist leuk vind ik.

[**Lololo**]

Vind t echt harstikke leuk om te lezen! Ga vooral door met schrijven!

[Kira]

beide bedankt vind het fijn om te horen dat het lekker leest.

zijn er nog meer mensen met meningen?

[prulleke]

Erg leuk geschreven! Heb het me tplezier gelezen....heb je iets met Scandinavie?

Is dit het hele verhaal of ben je nog met een vervolg aan de gang?

booh dis eg n heerlijk verhaal
soms moest k eg lachuh
komt dr nog een vervolg
hoop t wel =)
t leest zooo lekker he
xxx me

[Kira]

prulleke schreef op 16-10-2003 @ 14:57:
Erg leuk geschreven! Heb het me tplezier gelezen....heb je iets met Scandinavie?

Is dit het hele verhaal of ben je nog met een vervolg aan de gang?

Oh nee, ik heb niet in het bijzonder iets met Scandinavië. ik vind het Zweeds wel een mooi taaltje, en het leek mij ook wel leuk om personages van een ander land erin te verwerken.
daarbij komt dat ik die namen leuk vind klinken.

dit is alles wat ik tot nu toe heb, wil er wel verder mee..

bedankt voor de posi reacties.

[Marsel]

Echt leuk verhaal hoor
aparte manier van schrijven

Komt er meer?

Wow, leuk verhaal!
Leest lekker door, humoristisch en af en toe lekker overdreven
Komt er nog meer?

[Goede Fee]

Kabouterin schreef op 17-10-2003 @ 19:32:
Wow, leuk verhaal!
Leest lekker door, humoristisch en af en toe lekker overdreven
Komt er nog meer?

echt heel erg leuk!

[kattebolleke]

super goed verhaal !
zet het vervolg er zeker op !
leest zeer fijn trouwens.
ik hoop op een vervolg
keep on writing !

[Phreeck]

Fantastisch! Elke emotie schrijf je zo vloeiend weg, heerlijk gewoon. En het taalgebruik is ook lekker te lezen.
I want more!!!
XXX

[puk_666]

ik vind het ook een heel mooi verhaal
goed geschreven
leest makkelijk weg
echt heel goed
zet nog maar wat vaker iets neer (ik ga het iig weer lezen.)

[Eend]

heeeel sterk

mooi verhaal!

[verwijderddeze]

egt goed verhaal hoor...leest lekker..... wel een vervolg make he.....en zou ik lief van je vinden als je dat hier ook weer neerzet

[Nobody-Here]

waarom zie ik geen vervolg?

[Kira]

Nobody-Here schreef op 22-10-2003 @ 20:21:
waarom zie ik geen vervolg?

Omdat ik er nog mee bezig ben.

Leuk, al die reacties opeens, dank jullie wel voor de positieve meningen! Als het af is, post ik het hier.

Leuk verhaal!

[Aurora]

Whoooohoooo dit is echt super! Zoals iedereenal eerder zei leest het ontzettend lekker weg en het is ook nog een supergrappig! Khoop dat je snel meer gaat schrijven!

Hier even dingetjes die ik leuk vond:

Connor kwam, zag en overwon.

Connor ging naast me zitten (hij ging náást me zitten!) en ik gooide al mijn charmes in de strijd om hem te laten zien dat ik, Sabine, zijn nieuwe grote liefde ging worden.

Geweldig

Ik verbrandde mijn lijstje en strooide de as uit over zee. Ik wilde op dat moment ter plekke een mes in mijn hart steken. In plaats daarvan nam ik een grote slok van mijn drankje.

!

Zoë is namelijk fotomodel en een beetje té knap. Daarentegen heeft ze een karakter waar ik verliefd op ben dus ze mag blijven.

Dat pokkewijf mag wel eens iets vrolijker glimlachen godverdomme, zeker wanneer je zo’n hunk aan de haak hebt geslagen.

*loves*

Zijn T-shirt is zwart en er staat met grote rode letters Buiten Werking opgedrukt. De clue mis ik eerlijk gezegd een heel klein beetje, en ik hoop voor hem dat die tekst niet op zijn onderbroek staat.

In mijn hoofd bedenk ik razendsnel een smoes om hem niet een blauwtje te laten lopen. Denk altijd aan uw medemens, is mijn levensmotto.

Ze houdt hem nog altijd stevig vast alsof hij elk moment naar Siberië gaat verhuizen en ze hem nooit meer zal zien. Ik probeer in mijn hoofd haar hoofd eraf te hakken met een grote bijl en ik zie het bloed in gedachten langs haar nek druipen. Had ik al verteld dat ik Lianne niet zo aardig vind?

Meep! Echt *zo* leuk, dit!

[Kira]

bloem schreef op 25-10-2003 @ 23:28:
Whoooohoooo dit is echt super! Zoals iedereenal eerder zei leest het ontzettend lekker weg en het is ook nog een supergrappig! Khoop dat je snel meer gaat schrijven!

Haha, dank u wel.

[Kira]

Het tweede deel v/h 1ste hoofdstuk.. ook meteen het einde van dat hfdst. wat vinden jullie hiervan?



Een tijdje later zit ik naast Nils op een keiharde bank, wat mijn kont niet echt kan waarderen. We zijn met z’n tweeën boven gaan zitten. Ik, omdat ik weg wil van Connor & Co, Nils, omdat hij mij steunt tot op het bot. (oftewel, ik had hem lief aangekeken, mijn pruillipje getoond en hem daarna meegesleurd)
De discotheek bestaat uit twee verdiepingen als het ware. Beneden is de dansvloer en boven kan je even rustig uitblazen. Ik blaas me de tering maar ik blijf moe en verward.
Ik vind het stom van mezelf dat ik mijn hele uitgaansavondje laat verpesten door die knul. Vermoeid sluit ik mijn ogen en ik luister naar de stemmen om me heen. Hierboven is het niet zo lawaaierig als beneden. Er wordt rustige lounge muziek gedraaid, en doordat het een kleine ruimte is, wordt er een soort huiselijk sfeertje gecreëerd. Ongehoord gezellig dus.
De eerste keer dat ik in Sextilis kwam (mijn ontmaagding als het ware), was ongeveer twee jaar geleden. Ik was samen met Maud een avondje flink doorgezakt in een of ander vaag kroegje, en impulsief als Maud is, nam ze me mee naar Sextilis. Zij kwam daar vaker en ze zei dat ‘het daar allemaal gebeurde’. Ik keek haar wat wantrouwend aan maar ze wist me toch te overtuigen om mee te gaan (“dan trakteer ik je op een drankje"). Even later strompelden we Sextilis naar binnen op zoek naar lekker mannenvlees zoals Maud wellustig opperde.
Er was genoeg mannenvlees te aanschouwen, des te meer omdat we alles dubbel zagen, maar echte interesse in ons werd niet getoond. Mannen zijn namelijk nooit zo ‘fond off’ bezopen vrouwen, de bastards.
In ieder geval, Maud en ik hadden goede zin. Luid met de muziek mee brallend, en ieder een drankje in onze handen, baanden we ons een weg over de dansvloer, onderwijl elke knappe man (en dat waren er heel wat constateerden we dronken) in de zij porrend. Jaha, wij waren heel erg leuk die avond. Het mag een wonder heten dat we er de volgende keer nog inkwamen.
Nou was ik die avond niet echt uit op lekker mannenvlees. Ik had destijds immers mijn kortstondige relatie met Søren. Maud daarentegen (toen nog single) liep over van de hormonen en klampte zich vast aan ieder mens zonder borsten. Het was heel zielig eigenlijk.

Ik hoor Nils praten met iemand die naast hem zit. Het interesseert me weinig en ik hou mijn ogen dan ook fijn gesloten.
Mijn hoofd lijkt vol te zitten met vervelende scènes. Ik zie telkens Connor voor me, die me doordringend aankijkt, mijn gezicht liefdevol streelt, en me naar zich toe trekt. Maar net wanneer het gezellig begint te worden wordt mijn fantasie weer verpest door Lianne die opeens in beeld komt, terwijl ze naar me schreeuwt: “Connor is van mij!”
Ja, dat weten we nu wel, achterlijke gnoe. Zelfs mijn fantasieën weet ze te bederven.
Wegkwijnend in zelfmedelijden blijf ik met gesloten ogen daar voor een eeuwigheid zitten. Ik voel dat ik in slaap ga vallen. Het geroezemoes om me heen wordt minder en minder. Maar net wanneer ik in slaap dommel, word ik wakker geschud. Het is Nils.
“Ben je nou aan het slapen Sabine?” vraagt hij achterdochtig.
“Nee, nee, ik deed maar alsof,” probeer ik sluw op te merken, maar hij heeft me allang in de gaten. Hij kijkt me hoofdschuddend aan en op zijn mond vormt zich een glimlach.
“Je wordt te oud merk ik,” zegt hij.
“Rot op,” mompel ik, nog steeds geïrriteerd dat hij me wakker heeft gemaakt. Ik wil me eigenlijk omdraaien en verder slapen.
“Hey Sab, ik ga maar weer eens naar beneden denk ik,” zegt Nils. Nu pas merk ik dat op zijn wangen zich kleine blosjes hebben gevormd. Achter hem staat een meisje naar ons te kijken. Zij was waarschijnlijk dat kind waarmee hij zonet nog praatte. Ik kijk haar in de ogen en ze kijkt brutaal terug. Ze lijkt me niet veel ouder dan een jaar of 17.
“Wat ben je van plan Nils?” vraag ik aan hem, terwijl ik met mijn hoofd subtiel wenk naar het meisje achter hem.
Hij buigt zijn hoofd naar mij toe, knipoogt, en grijst: “Helemaal niks, doei!”
Of de een of andere manier geloof ik hem niet.
Ik kijk ze na terwijl ze weglopen, Nils zijn hand is verdwenen in het meisje haar kontzak.
Ik concludeer dat er zich teveel stelletjes zich aan mij gepresenteerd hebben deze avond. Is dit een teken of zo? Moet ik hier iets mee doen, met dit gruwelijke feit dat iedereen het naar zijn zin heeft vanavond, behalve ik?
De druppel die de emmer doet overlopen is Jasper. Ik zie hem opeens staan, geleund aan de bar, zoenend met een of andere goedkoop delletje. Wanneer ik goed kijk, merk ik dat het Maartje is.
Oké, ik ben er klaar mee, ik wil naar huis, nu.
Ik sta op maar ik verlies mijn evenwicht, val naar achter, en plof met mijn kont op de harde bank. Ik vloek zachtjes en beschaamd kijk ik vanuit mijn linkerooghoek of Jasper deze evenwichtsstoornis heeft gezien. Maar gelukkig zit zijn tong nog steeds in de mond van Maartje. Ik probeer nog keer op te staan, dit maal met een positief eindresultaat en met opgeheven hoofd loop ik langs Jasper naar beneden.
Wanneer ik daar ben aangekomen kijk ik om me heen, zoekend naar een bekend gezicht. Ik wil iedereen tegen het lijf lopen, als het maar niet Connor is.
Gelukkig zie ik Lorraine vlakbij de bar staan, kleppend met Zoë. Zij houdt ondertussen haar blonde god nog steeds stevig vast. Ik voel een soort van medelijden voor Trevor, de vriend van Zoë. Heeft hij eindelijk een lekker wijf aan de haak geslagen, loopt ze hem te bedriegen.
Ik tik Lorraine op haar schouder, en ze draait zich om. Wanneer ze me herkent (dit duurt even omdat ze haar lodderige bezopen ogen eerst moet bijstellen) omhelst ze me stevig. Dan begint ze een heel verhaal over het feit dat ze me kwijt was geraakt en ze wilde me zoeken maar Zoë hield haar tegen om de blonde god voor te stellen. (ik kom er achter dat hij Jurre heet)
Ik hoor het allemaal glimlachend aan, en wanneer ze klaar is met praten deel ik mee dat ik wegga. Vergeef me lieve schatten maar jullie moeten het zonder mij doen, dit zonnestraaltje gaat ervandoor.
Lorraine lijkt geschokt. “Neeeeeeeee Sabien, niet weggaan,” zegt ze vol overtuiging en ze omhelst me nog eens. “Ik ga proberen om van de barman een gratis drankje te krijgen.”
Ze wilt me meesleuren, maar ik blijf staan. “Nee Lorraine, ik denk dat ik echt maar ga.”
Zoë bemoeid zich er nu ook mee. “Wat? Je gaat weg? Waarom?”
Ik wil niet dat Lorraine haar mond voorbij kletst over Connor dus ik begin snel te vertellen dat ik héél moe ben, en dat ik écht niet kan blijven.
Zoë en Lorraine beginnen nu een front tegen mij te vormen en in koor zeggen ze dat ik moet blijven. “Luister naar de muziek Sabje, dat kan je toch niet negeren!”
Ik rol met mijn ogen. Dit gaat de verkeerde kant op.
“Meiden luister,” begin ik, terwijl ik ze beiden overtuigend aankijk, “ik ga nu omdat ik moe ben, naar kots ruik en ik haast niet meer op mijn benen kan staan. Het spijt me heel erg maar jullie overleven het wel denk ik zo.” Zoë lijkt het te slikken. Ze zoent me gedag en richt haar aandacht weer op Jurre, die haar een glas bier geeft.
Lorraine lijkt nog niet overtuigd, maar ze kent goed genoeg om te weten dat het zinloos is me te overhalen om te blijven. Ze mokt tegen me dat ik haar morgen moet bellen. Ik knik lief en ik vraag haar of ze, wanneer ze Nils ziet, tegen hem wilt zeggen dat ik hem niet kon vinden en dat ik hem nog spreek. Ik heb de puf niet om nu Nils weer te gaan zoeken, aangezien ik weet dat hij daar waarschijnlijk ook niet echt op zit te wachten.
Ik zoen Lorraine op haar wang en laat haar moederziel alleen achter op de drukke dansvloer.
Ik loop naar de garderobe en haal mijn jas. Daarna wurm ik me een weg naar de uitgang en ik ben blij wanneer ik eindelijk buiten sta en de frisse lucht in kan ademen.

Opeens sta ik aan de grond genageld, want voor me staat Connor nonchalant een sigaret te roken. Hij ziet me staan en glimlacht naar me. Inwendig schreeuw ik het uit. Wat doet hij hier, hij moet binnen zijn, arm in arm met Lianne. Niet hier. Niet zo dicht bij mij.
Ik maak inwendig een sprongetje, loop op hem af en glimlach (blozend) terug.
“Hoi,” zeg ik. “Wat doe jij nou buiten?”
“Oh, het was zo warm daar binnen, ik wilde even wat frisse lucht halen,” antwoordt hij terwijl hij een trek neemt van zijn sigaret. “En jij? Ga je naar huis?”
“Ehm, ja. Ik ben een beetje moe dus ja, eh…”
“Het is pas halfdrie of zo,” zegt hij.
“Nou ja, da’s laat hoor,” verdedig ik mezelf. Als jij nou zegt dat ik moet blijven, dan doe ik dat lieve Connor. Maar hij zegt niks, lacht alleen maar en neemt nog een trek van zijn sigaret. We staan een paar seconden stil tegenover elkaar.
Door Connor’s verschijning kan ik niet meer helder nadenken. In de twee maanden dat ik hem ken, wordt mijn verliefdheid iedere keer groter wanneer ik hem zie. Ik weet dat ik niks kan beginnen en dat idee maakt me zo moedeloos. Ik ben niet het type dat relaties uit elkaar drijft, al verdiend Connor een betere vriendin dan die sloerie van een Lianne. Mij bijvoorbeeld.
Om de stilte te verbreken stamel ik wat onzinnigs en ik staar hem onafgebroken aan. Als hij nou nog niet door heeft dat ik hem leuk vind is hij een blinde kip.
Hij vertelt me dat hij het goed kan vinden met de andere bandleden. Ze hebben met zijn vieren al een paar goede nummers geschreven.
“Cool joh! Wanneer kan ik langskomen om ze te beluisteren?” vraag ik bijdehand.
Wat doe ik nou!
“Ehm, weet je waar we oefenen?”
In de SM kelder van Jacob?
“Bij Jacob toch? In zijn kelder?”
Connor knikt van ja.
Jacob woont gigantisch luxe. Zijn ouders zijn nogal rijk en ze hebben voor Jacob en zijn zus twee jaar geleden een huis gekocht compleet met inboedel. Gewoon, voor de fun volgens Jacob, maar ik vertrouw het zaakje niet. Ouders die je lief een huis aanbieden en er niks voor terug willen moeten nog geboren worden.
Jacob woont samen met zijn zus (heel hip) en hij heeft zijn kelder omgetoverd in een heuse oefenruimte voor de band. Lorraine en ik giechelen samen altijd dat die kelder een SM kelder is, omdat we een keer tijdens een spelletje truth or dare erachter zijn gekomen dat Jacob houdt van ruige seks. Zo zei hij het immers en wij trekken dan onze conclusies.
“Is dit een uitnodiging?” vraag ik.
“Je wilt toch komen luisteren,” lacht Connor. “Van mij mag je komen hoor. We oefenen altijd op dinsdag- en donderdagavond.”
Hij klinkt niet echt opgewonden merk ik op. Ik wil eigenlijk helemaal niet komen luisteren. Ik wil samen met Connor zijn. Maar het is mijn eigen stomme schuld om het te vragen.
Na goed, ik ga gewoon kijken. Alleen zullen de andere jongens wel raar opkijken wanneer ik amusant binnen kom wandelen. Vooral Søren. Vroeger zeurde hij altijd of ik kwam kijken, maar ik had nooit zin. Hij gaat vast stomme opmerkingen erover maken. Ik moet iemand meenemen, dan valt het minder op bedenk ik slim.
“Is het goed als ik Renske dan ook meeneem? Ze zal muisstil zijn.”
“Oh, wie is dat?”
“Mijn huisgenote, heel aardig meisje hoor.”
“Oh, mij best. Zal ze het wel leuk vinden dan?”
“Ja, ik denk het wel, ze speelt zelf piano,” zeg ik enthousiast. Ze heeft al zes jaar geen piano meer aangeraakt maar dat zijn lullige details die ik vermijd.
“Oh cool, nou neem maar mee hoor. Daarna wel veel reclame maken hè,” zegt Connor half grappend, half serieus. “Aan iedereen vertellen dat je ShrΣwd privé hebt horen spelen.”
“Niemand zal weten wie ShrΣwd is,” pest ik.
“Haha,” lacht hij, “Dat is niet lief hoor! We zijn best bekend,” zegt hij zogenaamd zielig.
Daarna glimlacht hij weer en hij zegt: “Ik hoop dat je het goed vindt klinken. Anders moeten we weer van voren af aan beginnen.”
“Ja, want mijn wil is wet.”
“Precies! Wanneer kom je, dan kan ik me mentaal voorbereiden,” knipoogt hij.
Ik twijfel of dit een compliment is, of een belediging.
“Uhm, doe maar donderdag.”
“Oké, prima, kom maar rond een uurtje of negen, is dat goed?”
“Ja prima.”
“Cool.” Hij kijkt me lief aan en ik zie dat hij het echt meent. “Ik ga nu weer naar binnen hoor, anders weten ze niet waar ik blijf.”
“Oh, ja, natuurlijk. Nou dan zie ik je donderdag.”
“Tot donderdag.”
Ik wil hem heimelijk vol op de mond gedag zoenen, maar ik steek alleen maar mijn hand op, aangezien hij hetzelfde doet.
Daarna vormt zich een grote grijns op mijn gezicht, blij met het feit dat ik een normaal gesprek heb kunnen voeren met Connor. Ik huppel naar mijn fiets en bedenk me suf hoe ik Renske in hemelsnaam mee moet krijgen.

[Ferrum]

leuk leuk leuk leuk

Ik wacht met spanning op hoofdstuk 2

[Scarlet-Q]

Ik wil jou zijn

Goed geschreven, leest als een trein!
(vind ik als leek)

[Kira]

Scarlet-Q schreef op 30-10-2003 @ 00:30:
Ik wil jou zijn

Wie? Sabine, of ik (Kira)?

Vraagje: vinden jullie niet dat er teveel karakters in voorkomen?
(tot nu toe 6 meiden, 6 jongens... hier blijft t wel bij hoor)

[Scarlet-Q]

Kira schreef op 30-10-2003 @ 21:23:
Wie? Sabine, of ik (Kira)?

Vraagje: vinden jullie niet dat er teveel karakters in voorkomen?
(tot nu toe 6 meiden, 6 jongens... hier blijft t wel bij hoor)

Euh, dat zal dat Sabine zijn !
Geweldige gedachten, maar aangezien jij die haar gegeven hebt wil ik jou ook best een beetje zijn.

[SamNaomi]

Jeetje,
Wat schrijf je leuk zeg. Is het nou ook autobiografisch dan? Of niet, vroeg ik me even af. Verder: Keep on Going! Ik zit er echt helemaal in.
Vind trouwens niet dat er te veel karakters zijn, zo moet je af en toe nog eens nadenken tijdens het lezen. Aan de andere kant schrijf je op een zodanig fijne manier, dat het wel makkelijk wegleest, maar het niet irritant simpel is.
Groetjes!

[Kira]

Scarlet-Q schreef op 30-10-2003 @ 21:56:
Geweldige gedachten, maar aangezien jij die haar gegeven hebt wil ik jou ook best een beetje zijn.

Sweet, thank you.

SamNaomi schreef op 31-10-2003 @ 11:27:
Jeetje,
Wat schrijf je leuk zeg. Is het nou ook autobiografisch dan? Of niet, vroeg ik me even af.

Uhm, nee, niet autobiografisch. Dat was wel erg leuk geweest, zo'n hunk als Connor ben ik in real life nog niet tegengekomen, eigenlijk. Maar een aantal dingen die ik beschrijf heb ik wel overgenomen uit mijn eigen leven, dat wel.

Mag ik bijdehand zijn en vragen om meer reacties?

[Eend]

Ik vind het een mooi verhaal! Het valt totaal niet op dat er zoveel karakters in voor komen, je 'verbergt' ze heel mooi

[Aurora]

Woohoo het is nog steeds super!! Ik vind het juist leuk dat er zoveel mensen in voorkomen, trouwens

Meee-heer!

[Kira]

eerste deel v/h 2de hoofdstuk. Ben niet met alles even tevreden (sommige zinnen kunnen beter enzo), maar de grote lijnen wel en daar gaat het nou even om. (je mag commentaar op alles geven hoor)



Hoofdstuk 2. (geen titel)

Met een bonkende koppijn word ik wakker. Ik kreun hardop en met moeite kijk ik naar het horloge dat naast me ligt. Mijn oogleden voelen zwaar aan. De wijzers van het klokje wijzen drie uur aan. Drie uur godverdomme. Lekker mijn hele zondag naar de knoppen, de keerzijde van het uitgaan.
In slow motion laat ik mijn hoofd weer op het kussen vallen, knijp mijn ogen dicht en met een diepe zucht draai ik me om. Een duizelig gevoel komt opzetten. Ik tel stilletjes tot tien en dan probeer ik op te staan. Een moeilijke opgave wanneer je zoveel gedronken hebt als ik.
Waggelend loop ik naar de kamer van Renske. Ik woon samen met haar in dit kleine, vieze slordige appartementje. We willen er nooit meer weg brullen we elke dag van de daken.
Renske zegt altijd goedgehumeurd: “Ik kom hier nooit meer vandaan omdat dit het enige is wat ik me kan veroorloven.”
Ik knuffel haar dan stevig en zeg dat ze de afwas nog moet doen. Ja, een goed opbeurend woordje is aan mij welbesteed.
Ik woon nog niet zo lang met Renske samen, vier maanden nu ongeveer. Zij woonde hier al een tijdje, en toen haar huisgenootje verhuisde had ze een advertentie in de krant geplaatst.
Ze was op zoek naar een huisgenoot die, zoals ze zelf verwoordde, ‘geen bank moest overvallen om de huur te kunnen betalen, humaan was ingesteld, geen vreselijk ochtendhumeur had’, en meer van dat soort dingen.
Ik wilde rond die tijd graag weg van mijn ouderlijk huis en haar advertentie sprak me aan, dus reageerde ik met de mededeling dat ik aan alle eisen voldeed en ze nodigde me uit voor een gesprek. We konden het gelijk goed vinden met zijn tweetjes en de keuze was al snel gemaakt.
Renske hoort niet echt bij mijn vriendenclubje, ze kent alleen Lorraine, en daarom vond ik het wel veilig genoeg om haar ook te vertellen van mijn Connor Crush.
Toen ik er net kwam wonen, was mijn kamer dringend toe aan een grondige make-over. De bewoner voor mij was blijkbaar kleurenblind, want de muren waren in een gore, kostmakende kleur geel geverfd en er lag felrode vloerbedekking waar een aantal flinke schroeiplekken in zaten. Ik wilde zo snel mogelijk mijn kamer veranderen en ik schakelde de hulp in van Lorraine. Renske was ook zo aardig om een handje te helpen, en met zijn drieën zijn we flink aan de slag gegaan. Zodoende leerden Lorraine en Renske elkaar kennen.
De laatste tijd zitten we regelmatig ‘s avonds bij elkaar in onze piepkleine woonkamer een wijntje te drinken en te fantaseren hoe het zou zijn om een vriendje te hebben die onze voeten zonder mopperen zou masseren en ons zou overladen met lieve woordjes en hartstochtelijke zoenen in de nek. Je begrijpt, het begrip Connor is tijdens die gesprekken ook talloze keren aan bod gekomen. Ik drijf ze allebei zonder twijfel tot wanhoop met mijn gebazel en het verbaast me enigszins dat ze er elke keer nog zo geïnteresseerd naar luisteren. Maar mijn verlangen naar die jongen is zo sterk dat ik er niet over kan zwijgen. Ik word zelf af en toe ook gek van mezelf en ik merk dat ik het steeds moeilijker vind om mijn geheim voor me te houden.

De kamer van Renske bereik ik in vier stappen en ik klop op haar deur. “Ja, kom maar binnen,” roept ze.
Ik open de slaapkamerdeur en ik zie haar in kleermakerzit op bed zitten. Ze zit gebogen over een grote stapel cd’s en ze heeft net als ik haar pyjama nog aan. Haar blonde krullen zitten in de war en hangen half voor haar ogen. Ze kijkt me belangstellend aan, terwijl ze haar haren uit haar gezicht strijkt: “Hai slaapkop, hoe was het gisteren?”
Ik leun tegen de deurpost, breng mijn wijsvinger naar mijn mond en maak een kostgebaar.
Ze moet lachen. “Wat? Moest je kotsen of was het om te kotsen?”
“Beide,” zucht ik.
“Oh god, dat klinkt wel heel dramatisch. Wat is er gebeurd dan?”
“Ach het begon allemaal wel leuk,” antwoord ik en plof naast haar op het bed. Twee cd’s vallen daardoor op de grond en ik raap ze op. “Maar ik moest overgeven omdat ik veel te veel gezopen had en Connor kwam langs met Lianne dus ik heb toegekeken hoe het koppeltje elkaar innig liefhad.”
Renske slaat haar handen ineen en gilt verrukt: “Heerrrlijk!” Ze heeft Lianne nog nooit gezien maar ze haat haar net zo erg als ik. Dat soort vrienden draag ik een warm hart toe.
“En toen? Heb je een scène geschopt met je dronken hoofd?”
“Oh geloof me dat wilde ik maar al te graag. Maar nee, ik was braaf en ik vond mezelf verschrikkelijk zielig dus ik besloot om eerder weg te gaan. Maar toen ik buiten stond, was Connor daar ook, hij stond een sigaret te roken.”
Terwijl ik dat zeg verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht, zodat Renske me nieuwsgierig aankijkt en me gebaart verder te vertellen.
“We hebben eventjes staan kletsen samen enne…”
“Enne wat?”
“Hij oefent donderdag met zijn band en ik ga kijken.”
“Oh! Je wordt al een echt groupie!” vindt Renske. “Leuk meid, ik wist niet dat je zo’n interesse had in zijn muziek.
“Ach, ik doe alles om hem te zien hè, je kent me toch, hopeloos verliefd…” zwijmel ik terwijl ik mijn handen op mijn hart leg en diep zucht.
Renske glimlacht. “Vindt de rest van de band het niet erg dat er een kwijlend meisje naar hen komt kijken.”
“Nou zeg! Ze zullen juist blij zijn met een kritische mening van een goede vriendin,” leg ik verontwaardigd uit. “Daar komt bij, dat jij met me meegaat zodat het niet lijkt alsof ik speciaal voor Connor kom.”
Renske zet grote ogen op. “Wat? Moet ik mee?”
“Jaaaaa, please, please, please,” smeek ik en ik kijk haar op mijn allerliefst aan.
“Waarom, ik ken die jongens geeneens, ze zien me aankomen!”
“Rens, toe nou, we zeggen dat je wel eens wat over ze hebt gehoord en dat je heel benieuwd naar ze bent,” verzin ik snel. “Het zijn jochies met grote dromen, dat zal hun ego vast wel strelen. Ze zullen je met open armen ontvangen.”
“Dat betwijfel ik.”
“Ach Rens, lieverd, please. Doe het voor mij, ik wil Connor zo graag zien. En jij zeurt nu al weken dat je benieuwd bent hoe hij eruit ziet. Dit is je kans!”
“Hmm, ik weet het niet hoor Sabine,” aarzelt Renske.
“Het is pas donderdag dus je kunt er nog even over nadenken. Maar ik heb je echt nodig hoor. Zonder jou ga ik me vast hopeloos gedragen.” Ik probeer op haar gevoel in te spelen maar ik zie aan haar gezicht dat ze me door heeft.
“Ja, ja, nou je hoort het nog wel van me,” besluit ze en ze richt haar aandacht weer op de stapel cd’s.
“Wat ben je aan het doen?” vraag ik.
“Oh, al mijn cd’s zitten in de verkeerde hoesjes, verschrikkelijk irritant. Dus ik ben ze nu weer allemaal aan het ordenen.”
“Aha, een echt zondagmiddag klusje.”
“Precies!”
“Was je nog uitgeweest gisteren?”
“Ja, met wat mensen van mijn werk. Maar ik was niet al te laat thuis hoor. Ik hoorde je nog thuiskomen vannacht trouwens, maar ik was te moe om je te roepen.”
“Het is je vergeven,” gaap ik. Ik buig me net als Renske, over de cd’s en pak er eentje tussenuit. Het is een cd van U2, een favoriet van ons allebei.
“Zal ik hem opzetten?” vraag ik aan haar, maar ik loop al naar de cd-speler.
“Mij best. Hé, ik ga zo even thee zetten, wil je ook? Ik heb nog helemaal niks gedronken.”
“Ja lekker. Hoe staat het onze voedselvoorraad trouwens?”
“Goede vraag, volgens mij niet al te best,” zegt Renske, terwijl ze opstaat. Ze strijkt haar dekbed glad en ruimt daarna haar cd verzameling op. “Het zal me niks verbazen als we alleen nog wat eieren en een oude, zweterige homp kaas hebben of zo.”
“En een zak chips.”
“Eh nee,” lacht Renske schaapachtig, terwijl ze naar haar prullenbak loopt en er een lege zak chips uitvist. “Op!”
“Mooi is dat. Nou ja, de supermarkt in de stad is open vandaag…” begin ik.
“…Ja, tot vijf uur. En het is nu al na drieën, ik moet me eerst nog fatsoenlijk douchen en aankleden. De mascara zit niet meer op mijn wimpers maar is verhuisd naar mijn wallen.”
Ik kijk in de spiegel die naast de deur hangt. “Ja bij mij ook, nieuwe mode, wat vindt je ervan?”
“Prachtig. Hoerige look.”
Ik tuit mijn lippen in de spiegel en probeer ondertussen heel zwoel te kijken. “Je hebt geen zin dus”, merk ik op.
“Inderdaad, jij wel dan?”
“Ik sta niet te springen of zo, maar het moet maar. Als jij me nou als eerste laat douchen en belooft te koken vanavond dan offer ik me op om boodschappen te doen.”
“Weet wat je zegt, het regent namelijk,” klaagt Renske.
“Hallo, ik bied me hier aan.”
Renske lacht opeens breed en ze duwt me speels de kamer uit. “Oh ja stom van me! Jaaaaa, ga maar snel boodschapjes doen, ik kook vanavond met alle liefde.”
Wanneer ik op de gang sta, krijg ik plotseling een goede inval en ik duw Renske haar kamerdeur weer open. Ze kijkt me vragend aan. “Ik ga boodschappen doen, in de regen, op een grauwe zondagmiddag, speciaal voor mijn allerliefste kamergenootje. Denk daar maar aan wanneer je moet beslissen of je donderdagavond mee gaat,” zeg ik brutaal en ik doe vlug de deur weer dicht voordat ik een kussen naar me toe gesmeten krijg.

[Aurora]

Nog steeds super! Het leest echt als een trein, love it!

We willen er nooit meer weg brullen we elke dag van de daken.
Renske zegt altijd goedgehumeurd: “Ik kom hier nooit meer vandaan omdat dit het enige is wat ik me kan veroorloven.”
Ik knuffel haar dan stevig en zeg dat ze de afwas nog moet doen. Ja, een goed opbeurend woordje is aan mij welbesteed.

Leukleukleuk

[Scarlet-Q]

Ik ben ook nog steeds fan hoor!
Geweldig echt, maar toch vond ik zeg maar het vertellende stuk wat langzamer lezen.. Of is dat sowieso als je iets vertellends leest?? Ik heb er niet zoveel verstand van technisch gezien, maar zo kwam het op mij over.

Kikke stukjes:

Ik tel stilletjes tot tien en dan probeer ik op te staan. Een moeilijke opgave wanneer je zoveel gedronken hebt als ik.

Ze heeft Lianne nog nooit gezien maar ze haat haar net zo erg als ik. Dat soort vrienden draag ik een warm hart toe.

Mijn stukje ook lezen?

Meer

[Celine88]

Leest lekker weg echt heel leuk. Wacht op een vervolg

[Kira]

Scarlet-Q schreef op 04-11-2003 @ 20:11:
Ik ben ook nog steeds fan hoor!
Geweldig echt, maar toch vond ik zeg maar het vertellende stuk wat langzamer lezen.. Of is dat sowieso als je iets vertellends leest?? Ik heb er niet zoveel verstand van technisch gezien, maar zo kwam het op mij over.
Mijn stukje ook lezen?

Ja je hebt gelijk wanneer je zegt dat het vertellende stuk langzamer leest. Naar mijn inzien is dat meestal zo. Ik wilde ook een beetje het 'gewone' leven beschrijven, via dialogen, en dat is zo uitgepakt.. miss is het wat te langdradig, kweenie.

jouw stukje wil ik ook lezen hoor.

De rest bedankt voor de reply's

[Marsel]

Ik vind het ook nog steeds erg cool!
Maar ben benieuwd hoe het gewoon in het totaal zal lezen, opzich zegt zo telkens een hoofstuk weinig.

Alleen meteen in het begin van hst 2 moet je godverdomme maar in een ander woord veranderen? Is ook meteen zo confroterend vind ik. Doe dan alleen 'verdomme'

En wat ik nu door heb, ik vind Connor een domme naam, niet in de zin van dat ik het geen mooie naam vind. Maar als je het gebruikt hier zo in het verhaal lijkt het net alsof het een Amerikaans pocketboekje is dat is vertaald naar het nederlands. Geeft een beetje rare indruk vind ik. Misschien is een stoere oerhollandse naam meer op zijn plaats?

pfff, het gaat om het allerdaagse leven. Dan zeg je dat soort dingen nou eenmaal

[Kira]

Marsel schreef op 06-11-2003 @ 14:05:
Alleen meteen in het begin van hst 2 moet je godverdomme maar in een ander woord veranderen? Is ook meteen zo confroterend vind ik. Doe dan alleen 'verdomme'

En wat ik nu door heb, ik vind Connor een domme naam, niet in de zin van dat ik het geen mooie naam vind. Maar als je het gebruikt hier zo in het verhaal lijkt het net alsof het een Amerikaans pocketboekje is dat is vertaald naar het nederlands. Geeft een beetje rare indruk vind ik. Misschien is een stoere oerhollandse naam meer op zijn plaats?

Ik vind persoonlijk 'godverdomme' niet veel verschillen van 'verdomme'. Het is allebei een scheldwoord. Het feit dat ik dat hier neergezet heb, is om de irritatie van de hoofdpersoon weer te geven. Dat schelden hoort eigenlijk bij haar. Uhm, ik zie niet echt in waarom ik het zou veranderen. Misschien dat ik er mensen mee kwets, maar dat is niet mijn bedoeling!

ten tweede de naam Connor. die naam ga ik zeker weten niet veranderen. Ik weet dat het geen oerhollandse naam is, maar dat is juist de bedoeling. Ik wilde dat die naam op zou vallen. Verder vind ik Connor echt een geweldige naam, en het past naar mijn inziens perfect bij het karakter.

Ik wil wel een andere naam veranderen, namelijk Søren. Ik was eerst van plan om hem en Nils een Zweedse afkomst te geven enzo, maar ik ben van gedachten veranderd en ik hou het alleen bij Nils. Als jullie een leuke naam weten i.p.v. Søren, post het dan.

Hans

[Scarlet-Q]

Sven, Olaf, Bjorn en Gustav.
Dit was mijn bijdrage.

[echterededatikpostmode] Kira, lees me verhaal nou ff! Staat maar een paar honderd posts onder de jouwe [/echterededatikpostmode]

[SamNaomi]

Ow geweldig weer, ga het uitgeven man, vraag copywrite aan, anders gaan er mensen mee aan de haal. (WSil hier verder niemadn mee op ideeën brengen) Wel een hoop geneuzel over dat godverdomme, moe van!
Verder denk ik nog steeds, blijf schrijven!~Ik ben echt benieuwd hoe het weer verder gaat. Leuk trouwens die situatie in Sabine's huis met Renske, doet me ernstig aan mij en mijn huisgenootje denken, grappig.

Wederom, niets dan goeds dus, bravo, pluim op je hoed, petje af, goed gedaan, ga zo door.
Nu weer genoeg gecomplimenteerd (voor zover dat een woord is)
Groetjes

[Surjirro]

Leest echt heel lekker weg! Spreekt me erg aan en zou het idd uitgeven. Prima