Mystery of youth, part I: Losing faith

Daddy

My father hasn't always been the sick old man he is now. Now he's begging for a glass of water, but I remember myself begging for mercy a long time ago. I guess he forgot. But as young as I was, I didn't...


Pain, or pain?

Daddy used to scare me. Daddy used to hurt me. Daddy was a big strong man. He never spoke to me, unless there was a reason to yell at me. I told people I only loved my mum. I never told them the only reason to love her, was that she never beat me up. She never showed any sign of affection, any sign of caring about me. She hurt me much, much more. In words.


The taste of hate

Most of the time it started at the kitchen table. Daddy yelled at me. I could see red coming into the white of his eyes. He threatened me. Mummy stared at me with that amused look in her eyes. She didn't say a word. I used to run away, to another room, close the door, with my small hands trying to keep him out. He was too strong. He grabbed me, spanked me, until I could taste the hate, the taste of blood. Then he left me. Mummy never showed up to hold me, I always told myself she couldn't hear me cry. After a few minutes I tried to stop the tears, rub away some blood, cover my bruises. Then I used to go outside and play with the other children. When there were no other children, I barricaded my bedroom door from the inside and made some drawings. Most of the time I threw them away as soon as they were finished.


Losing faith

As a child, I wanted to die. The only reason I didn't, was because I wanted to become what I am now, years later. What I didn't know at the time, is that losing faith is like a scar.
It remains.

[Dit bericht is aangepast door Darkcat (22-11-2001).]

[MelodyofÐeath]

...

btje lame mijn reply..sorry..maar het lijkt net of je schrijft over mij..vanaf het tweede stuk dan... je schijft erg rakend.. mooi

Er komt iig geen deel twee. Na het schrijven van dit deel heb ik een paar nachten jankend wakker gelegen dus dat doen we niet meer...

[fruitmand]

Darkcat schreef:
[B]Daddy
losing faith is like a scar.
It remains.

B]

mooi.....

[stroopwafel]

vin het kei goed!! ook dat:

I could taste the hate, the taste of blood. en faith is like a scar.
It remains.
ook idd..

[Sannetje]

Lieve Mirjam

Het werd erg stil hier nadat ik het gelezen had. En ook toen ik het een tweede, derde, vierde keer las, was het stil en kreeg ik geen woord op "papier"

Maar nu wil ik toch even reageren op de reactie die je zelf geeft...

Darkcat schreef:
Er komt iig geen deel twee. Na het schrijven van dit deel heb ik een paar nachten jankend wakker gelegen dus dat doen we niet meer...

Ik vind het ontzettend jammer dat er geen 2e deel komt. Niet alleen omdat het ontzettend goed geschreven is en de inhoud me boeit, maar ook omdat ik denk dat het -ondanks de pijn die het met zich meebrengt- een heel goede manier is om je verleden een plek te geven.

Neem even rust en denk er dan nog eens over of je het misschien toch aandurft een tweede deel te schrijven.

Ik denk aan je...

Knuffel,
San