Angst voor honden & katten.

[NoNonsense]

Hey allemaal

Ik zit met een groot probleem waar ik steeds meer last van krijg. Ik ben namelijk al heel mijn leven bang voor honden en katten. Sowieso ben ik al schrikachtig voor dieren, maar bij honden en katten is het echt heel erg. Als er een hond op mij af komt raak ik in paniek en weet ik niet meer wat ik moet doen, het liefst zou ik keihard wegrennen. Het beheerst echt een groot deel van mijn leven en is echt heel vervelend. Zo ben ik door een klasgenootje van mij uitgenodigd om volgende week bij haar te komen. Ik vind dit echt heel tof (ik heb al niet veel vrienden) maar nu ben ik erachter gekomen dat ze 2 honden en 2 katten heeft! En ik durf het haar niet te vertellen want meestal is de reactie: "ahh, maar hij doet niks hoor, hijs echt heel lief! kijk maar hij kwispelt" En dit weet ik dan ook wel, maar zodra ik dan die hond of kat zie kan ik die knop gewoon echt niet omzetten..
Ik ben hier ook al een keer voor naar een psycholoog geweest, maar die heeft me er eigenlijk niet echt mee kunnen helpen, stuurde me alleen naar sociale vaardigheidstraining, waar ik heel erg ongelukkig door ben geworden..

Dus weet iemand alsjeblieft of ik hier nog wat anders tegen kan doen? Want ik wil ook gewoon een sociaal leven hebben, en niet meer beheerst worden door die stomme angst...


x Nathalie

Nog een keer laten door verwijzen naar een psycholoog en aangeven dat je hiervoor behandeld wilt worden en dat sociale vaardigheidstraining je daar niet bij helpt...

Of zelf aan de slag gaan en zelf in kleine stapjes je angst overwinnen (bv. eerst naar plaatjes van honden/katten kijken, dan naar honden/katten op tv, dan naar honden/katten die buiten lopen terwijl je zelf binnen zit, dan van een afstandje bv. buiten, enz.). En open kaart spelen met mensen, zeker de mensen waar je graag mee om gaat en mee om wilt blijven gaan.

[NoNonsense]

Leonoor schreef op 05-02-2007 @ 17:24 :
Nog een keer laten door verwijzen naar een psycholoog en aangeven dat je hiervoor behandeld wilt worden en dat sociale vaardigheidstraining je daar niet bij helpt...

Of zelf aan de slag gaan en zelf in kleine stapjes je angst overwinnen (bv. eerst naar plaatjes van honden/katten kijken, dan naar honden/katten op tv, dan naar honden/katten die buiten lopen terwijl je zelf binnen zit, dan van een afstandje bv. buiten, enz.). En open kaart spelen met mensen, zeker de mensen waar je graag mee om gaat en mee om wilt blijven gaan.

Ik heb ook al aan mijn ouders gevraagd of ik dat nog een keer mag proberen, maar mijn ouders vinden het niet goed omdat het ze toen heeel erg veel geld heeft gekost, en ze dat nu niet meer hebben..

[T_ID]

Op zich is een fobie voor een bepaald dier niet gek. Mijn vriendin vind spinnen niet eng, maar kan niet tegen konijnen, en dan nog slechts niet tegen de exemplaren waarvan de oren omhoog staan. Zelf heb ik dan weer niks met spinnen en alles zonder vacht of waarneembare ogen.

Aanpakken.. Tja.

Dan heb je denk ik een knuffelbeest van een kat nodig (een die de nagels erin zet als het niet bevalt is uiteraard geen goede keuze ) om daar langzaam angst mee te overwinnen. Een wat oudere kat is minder snel geneigt tot spelen, rennen etc.

Kijk ernaar, ga er bij op de grond zitten, kijk of kopjes geven van de kat niet te eng is, haal de kat eventueel aan. Als je goed oplet zul je zien dat ook katten gezichtsuitdrukkingen hebben en dat er verder weinig engs aan is.

Met honden is dat iets lastiger omdat die blaffen, tegen je op springen etc, zolang ze niet goed opgevoed worden.
Tenzij een hond echter de staart stil houdt, omhoog steekt en zijn tanden ontbloot is er echter niks aan de hand, dat is iets dat je jezelf kunt voorhouden.

Dat is ook waar de meeste therapiën op neer komen (maar dan met begeleiding), dus een doe-het-zelf aanpak kan ook zeker effect hebben.

[wolvin_26]

NoNonsense schreef op 05-02-2007 @ 17:07 :
Hey allemaal

Ik zit met een groot probleem waar ik steeds meer last van krijg. Ik ben namelijk al heel mijn leven bang voor honden en katten. Sowieso ben ik al schrikachtig voor dieren, maar bij honden en katten is het echt heel erg. Als er een hond op mij af komt raak ik in paniek en weet ik niet meer wat ik moet doen, het liefst zou ik keihard wegrennen. Het beheerst echt een groot deel van mijn leven en is echt heel vervelend. Zo ben ik door een klasgenootje van mij uitgenodigd om volgende week bij haar te komen. Ik vind dit echt heel tof (ik heb al niet veel vrienden) maar nu ben ik erachter gekomen dat ze 2 honden en 2 katten heeft! En ik durf het haar niet te vertellen want meestal is de reactie: "ahh, maar hij doet niks hoor, hijs echt heel lief! kijk maar hij kwispelt" En dit weet ik dan ook wel, maar zodra ik dan die hond of kat zie kan ik die knop gewoon echt niet omzetten..
Ik ben hier ook al een keer voor naar een psycholoog geweest, maar die heeft me er eigenlijk niet echt mee kunnen helpen, stuurde me alleen naar sociale vaardigheidstraining, waar ik heel erg ongelukkig door ben geworden..

Dus weet iemand alsjeblieft of ik hier nog wat anders tegen kan doen? Want ik wil ook gewoon een sociaal leven hebben, en niet meer beheerst worden door die stomme angst...


x Nathalie

Weet je waarom je bang bent? Heb je een nare ervaring gehad met dieren? Of ga je je voorstellen wat er mis zou kunnen gaan?
Het is denk ik in elk geval van belang dat je lichaamstaal leert aflezen bij dieren.

NoNonsense schreef op 05-02-2007 @ 17:31 :
Ik heb ook al aan mijn ouders gevraagd of ik dat nog een keer mag proberen, maar mijn ouders vinden het niet goed omdat het ze toen heeel erg veel geld heeft gekost, en ze dat nu niet meer hebben..

Dergelijke hulp kan vaak vergoed worden.
Overleg eens met je huisarts over de mogelijkheden.

T_ID schreef op 05-02-2007 @ 17:53 :
Dat is ook waar de meeste therapiën op neer komen (maar dan met begeleiding), dus een doe-het-zelf aanpak kan ook zeker effect hebben.

De opbouw is dan wel iets geleidelijker. En juist de begeleiding kan een hele belangrijke, doorslaggevende rol spelen...

Maar ik ben het met je eens dat een doe-het-zelf aanpak ook effect kan hebben. Er is ook veel over dergelijke therapieën te vinden op internet en in de bibliotheek...ook 'doe-het-zelf materiaal'.

[NoNonsense]

Leonoor schreef op 05-02-2007 @ 20:32 :
De opbouw is dan wel iets geleidelijker. En juist de begeleiding kan een hele belangrijke, doorslaggevende rol spelen...

Maar ik ben het met je eens dat een doe-het-zelf aanpak ook effect kan hebben. Er is ook veel over dergelijke therapieën te vinden op internet en in de bibliotheek...ook 'doe-het-zelf materiaal'.

Bedankt allemaal voor jullie tips !

kijk anders ook even bij je verzekeraar of je met een iets duurdere verzekering (top) dit soort behandelingen wél vergoed krijgt. want die investering is het zeker wel waard.

ook "Systematic desensitisation" therapie kan helpen. dat komt idd neer op beginnen met plaatjes kijken en dan elke keer een stapje verder gaan. Mtv heeft een True life episode hierover, over fobias, en een meisje daar was ook panisch voor honden en katten. aan het einde was ze nog wel bang, maar durfde ze wel in één ruimte met de dieren te zijn.

[Bob der Bär]

Een puppie nemen. Ok, dat is niet het antwoord wat je wilde maar ik was altijd als de dood voor honden maar nu we er zelf een hebben doet het me echt niets meer

[NoNonsense]

Bob der Bär schreef op 05-02-2007 @ 20:53 :
Een puppie nemen. Ok, dat is niet het antwoord wat je wilde maar ik was altijd als de dood voor honden maar nu we er zelf een hebben doet het me echt niets meer

Daar is inderdaad ook al over gepraat ja Maar zowel mijn broertje als zusje zijn allergisch voor honden dus dan kan niet door gaan..

NoNonsense schreef op 05-02-2007 @ 20:55 :
Daar is inderdaad ook al over gepraat ja Maar zowel mijn broertje als zusje zijn allergisch voor honden dus dan kan niet door gaan..

en anders een ratje of konijn. eerste is duidelijk echt een dier, bijdehand, lief en trainbaar. konijnen zijn superrustig.

Ik zou het je vriendin zeker vertellen. Vroeger was ik ook bang voor honden, om precies te zijn: de grote hond van een vriendin die tegen me op sprong altijd. Dat beest was op zijn achterpoten al snel net zo groot of nog groter dan ik toen was.
Dus toch maar gezegd, zodat ze de hond in de keuken deden ofzo, en daarna alleen aangelijnd in mijn buurt. Zo ben ik steeds meer gaan wennen aan dat beest en was het voor mij ook leuk om bij dat vriendinnetje te gaan spelen.
Ik denk dat als je het zegt tegen mensen ze er rekening mee kunnen houden, maar dan zou ik ondertussen wel proberen steeds een stapje verder te gaan...

En ik wou bijna zeggen: Kom eens langs bij me. Heb hier een kat die werkelijk waar alles pikt, nooit uithaalt en vreselijk lief is

[Vogelvrij]

Bob der Bär schreef op 05-02-2007 @ 20:53 :
Een puppie nemen. Ok, dat is niet het antwoord wat je wilde maar ik was altijd als de dood voor honden maar nu we er zelf een hebben doet het me echt niets meer

Hier hetzelfde. Ik was altijd panisch voor honden, maar sinds we er zelf een kregen, vind ik de meeste juist lief en schattig. Niet allemaal meer, maar ik krijg in elk geval geen paniekaanvallen meer zodra ik er één zien. Het enige probleem is dat mijn hond een keer een kat aan ging vallen en dat ik toen heel bang voor katten werd. Daar heeft de schoolcounselor me toen bij geholpen (niet speciaal voor dat, ik was voor nogal veel dingen bang) en dat ging inderdaad met kleine stapjes. En me inprenten dat ik geen situaties moest gaan vermijden.

[Gevederde]

Nou ik heb hetzelfde. Ik ben heel erg bang voor katten. Bij mijn beste vriendin op de middelbare school hadden ze altijd een kat. Een keer heeft ie mij hard gekrapt en sindsdien (nou ja ik was het al) ben ik panisch voor katten. Echt heel vervelend.
Voor honden was ik vroeger ook bang, maar tegenwoordig vrijwel helemaal niet meer. Bij katten heb ik vooral een angst voor het krabben en bijten. Katten voelen ook dat je bang voor ze bent en zullen steeds op je afkomen (en bij je op schoot springen) omdat ze door je geaaid willen worden en aandacht van je willen. Het beste kun je ze bij binnenkomst wel aaien (hoeveel hekel je er ook aan hebt). Hehe, niet dat ik het zelf altijd zo doe hoor Waarschijnlijk geldt, wat het aandacht geven betreft, hetzelfde voor honden.

Misschien kan je eens iemand vragen die een kat heeft om je te helpen. Kijk eerst eens naar foto's van katten, en naar filmpjes. Mogelijk vind je dat niet eng en lijkt het onnodig, maar gewoon wel doen. Dan kan iemand met een kat dat beestje eens in zo'n kattenvervoersbak doen (heeft dat een naam?) dan is het dier niet vrij en kan je zelf bepalen wanneer het niet meer prettig is. Dus naar het dier kijken terwijl hij in die bak zit, beetje dichterbij komen, misschien kan het deurtje even open. Zorg wel dat het een kat is die wil blijven zitten, natuurlijk, dus zoek iemand met zo'n kat En met honden kan je hetzelfde doen; iemand kan een hondje aangelijnd houden terwijl jij je afstand bepaald. Als je het niet leuk meer vindt, dan hou je er weer mee op en ga je een dag of twee weer verder en probeer je dichterbij te komen. Zorg dat er iemand bij is die je wat kan aanmoedigen, dus een goede vriend of een broer/zus die je kan steunen.

Maar het beste is natuurlijk om een professionele begeleider te zoeken, iemand die precies weet wat er moet gebeuren en die precies weet hoe hij je moet aanmoedigen.

Zelf ben ik ook niet dol op honden en katten, voor de eerste ga ik ook echt uit de weg, tenzij het echt niet anders kan (maar dan voel ik me zéér ongemakkelijk). Ik ben eigenlijk gék op katten, ik vind ze heel leuk, maar ik wil niet alleen zijn met een kat die ik niet ken. Heel bizar. Maar heel anders dan jij het hebt dus, bij mij beheerst het niets.

[Balance]

Dit soort fobiën zijn echt heel goed te genezen door er met een psycholoog aan te werken. Vooral de systematische desentisatie die sterrenmeisje al noemt, wordt vaak gebruikt.

Wij hebben in college een film gezien van een jongetje dat niet meer naar school durfde te lopen over de stoep, omdat ergens op die weg een tuin was waar altijd een hond in zat. Hij was echt extreem bang voor honden en na z'n therapie vond ie ze helemaal leuk en gingen ze er zelf een nemen.

[Vogelvrij]

Dat had ik ook, het is echt niet fijn de hond uitlaten als je alle straten waar je ooit een kat hebt gezien niet in mag

Maar bij mij is het dus ook overgegaan. Niet vanzelf, maar toch

[phink]

Hé!

Ik ben mijn hele leven al bang voor honden. Rond de feestdagen moest ik juist naar veel mensen die een hond hebben, en toen heb ik besloten om er iets aan te gaan doen. Ik ben naar mijn huisarts gegaan, die gelijk de naam noemde van een therapie die me kon helpen (ik weet de naam zo gauw niet meer, als ik 't weet dan laat ik het je wel weten). Toen heeft de huisarts me aangemeld bij het GGZ, waar ik 2 intake's heb gehad. En afgelopen week kreeg ik een brief van hen met het telefoonnemer van een 1e lijns psychologe, die me gaat helpen. Dus ik ben heel benieuwd of ik er iets mee op schiet!

Ik moet nog gaan bellen, maar als ik merk dat ik er iets mee opschiet dan zal ik je wel pm'en met info over mijn therapie!

katten ben ik nooit echt bang voor geweest. Honden wel. Vooral als ze veel lawaai maken etc. Vaak als ik bij mensen met een hond kwam vroeg ik vantevoren of ze misschien wilden zorgen dat de hond binnen was als ik kwam. Op een gegeven moment kreeg ik een baantje als bezorger, waarbij ik langs veel boerderijen met honden moest. Was er echt als de dood voor en had met de baas een afspraak dat als mensen een hond los hadden lopen ik er niet hoefde te bezorgen. Tegenwoordig heb ik er niet meer zoveel last van. Ben er overheen gegroeid. Dat kan natuurlijk niet bij iedereen, maar gewoon stapje voor stapje helpt vaak. En als dat niet helpt idd psycholoog.