Zwanger worden #4

Vrienden van mijn ouders doen aan spoedopvang (en langdurige trouwens) en zij hadden ook nog es zelf 4 kinderen, en het was idd wel altijd heel druk, maar ze hadden ook echt wel een fijn huis waar iedereen graag kwam. En hun kinderen vonden het nooit een probleem, maar dat zal wel lekker geïndoctrineerd zijn. Die werken nu ook allemaal met kinderen (al dan niet met problemen)

@Dusjcrib: Ik denk dat er minstens net zoveel behoefte is aan adoptiegezinnen...? Al zou meer pleeggezinnen in de landen van herkomst een deel van dat probleem waarschijnlijk ook oplossen, maar zo zouden adoptiegezinnen een deel van het probleem van het tekort aan pleeggezinnen waarschijnlijk ook oplossen. Ik denk dat het voor kinderen soms prettiger is te weten dat je altijd bij dezelfde mensen kunt blijven, omdat zij ook wettelijk je ouders zijn. En soms kan het juist prettiger zijn te weten dat je ergens maar tijdelijk bent, waarna je weer terug gaat naar je eigen ouders.

"Elk nadeel heb z'n voordeel." (En andersom. )

Ik weet niet of er net zoveel behoefte is aan adoptiegezinnen hoor. Misschien wel voor oudere kindjes of gehandicapte kindjes, maar voor gezonde baby's en peuters? Ik heb me er een tijdje geleden eens in verdiept en ik weet niet precies meer hoe het allemaal zat, maar het kwam erop neer dat er gewoon in baby's en peuters gehandeld wordt omdat de adoptievraag zo ontzettend groot is vanuit het westen :/

Van mijn werk bij jeugdzorg weet ik in ieder geval dat er altijd een groot tekort was aan (goede) pleeggezinnen. Verder had ik het idee dat de hele zware gevallen naar instellingen gingen, niet naar pleeggezinnen. Het lijkt me in ieder geval wel superdankbaar, al zul je ook vaak zat teleurgesteld worden omdat vertrouwen beschaamd wordt of een kind uiteindelijk toch slecht terecht komt.

[Lilything]

Crimson schreef:

rare formulatie ja

Lilything schreef:

formulering

Crimson schreef:

die suckt he

Ja je formulering van 'formulering' suckt

[Lilything]

Ik kan nog wel iets toevoegen aan de adoptiediscussie trouwens.

Het vervelende met adoptie is dat er meer ouders een kind willen, dan dat er aanbod is van kinderen. Daarnaast zijn er veel adoptiekinderen wat ouder en hebben zij vaak speciale zorg nodig die hun biologische ouders in het land van hun herkomst niet konden betalen en/of konden bieden.

Dan te spreken over de eisen van de adoptie-ouders. Zij zijn meestal niet bereid om een kindje te nemen wat extra zorg nodig heeft (ik geloof dat dat extra-care-baby's heet, maar weet het niet zeker). De toekomstige adoptie-ouders zijn daarnaast minder bereid om een kindje te nemen die al iets ouder is, omdat dan de "hechting" tot de ouders minder is. En dan zijn er ook nog ouders die een bepaalde huidkleur willen hebben zodat het net lijkt alsof het hun kindje is.

Mensen die geen kinderen kunnen krijgen zijn wanhopig (natuurlijk, begrijpelijk) en zijn vaak bereid een groot geldbedrag te overleggen om toch een jong (niet meer dan 10 weken geloof ik?), leuk, gezond, evt. leuk huidskleurtje te kunnen krijgen. Dat hiervoor de officiële weg niet meer toereikend is moge duidelijk zijn.

En daar gaat het mis, dat is het punt waarop malafide organisaties (of kleinere clubjes) inspringen op deze "marktwerking".

Nep-ouders worden gebruikt om ervoor te zorgen dat het kindje bij de rechtbank wordt afgestaan, terwijl het kindje bijvoorbeeld kwijtgeraakt is in het ziekenhuis? (niet westerse landen). Tienermoeders worden leuke bedragen geboden om het kindje af te staan etc.

Er is ook een bepaalde "populaire" manier om donkere kindjes uit Amerika te halen, hier schijnt ook vanalles mee mis te zijn, maar door de mazen in de Nederlandse wet schijnt het toch te werken. Wachttijden hiervoor zijn ook niet lang.

Ik twijfel daardoor erg over adoptie mocht dat nodig zijn in de toekomst. Het lijkt mij ook lastig om kinderen op te voeden die niet van jezelf zijn. Ik zie het namelijk niet als wereldverbeterend als je adopteerd. Vaak is adoptie een egoistische keuze (sorry als ik hier iemand mee beledig). Ik ben ook niet echt het type voor pleeggezinnen, omdat ik niet zo heel goed tegen kortdurende contacten kan geloof ik. Ik investeer meestal in mensen voor de langere termijn

Dusjcrib schreef:

Ik weet niet of er net zoveel behoefte is aan adoptiegezinnen hoor. Misschien wel voor oudere kindjes of gehandicapte kindjes, maar voor gezonde baby's en peuters?

Dat er veel gezinnen zijn die baby's willen adopteren, betekent niet dat er geen behoefte aan is, het betekend alleen dat er aan de behoefte die er is wordt voldaan (misschien te veel, maar dat verandert niets aan dat er wel behoefte aan is ).

Zelf weet ik nog niet wat ik zou willen als we geen kinderen kunnen krijgen...ik zou toch heel graag zelf kinderen willen en het hele proces van opgroeien (van hetzelfde kind) ed mee willen maken, wat maakt dat je dan snel uitkomt bij adoptie...

Leonoor schreef:

Dat er veel gezinnen zijn die baby's willen adopteren, betekent niet dat er geen behoefte aan is, het betekend alleen dat er aan de behoefte die er is wordt voldaan (misschien te veel, maar dat verandert niets aan dat er wel behoefte aan is ).

Ik begrijp je niet helemaal? Ik zeg niet dat er geen behoefte is?

Als je, even als voorbeeld, 110 gezinnen hebt die willen adopteren en 100 kinderen die een adoptiegezin zoeken en er daardoor 10 kinderen bijgehaald worden die eigenlijk niet geadopteerd hoeven te worden..

en

Als je 110 gezinnen hebt die pleegkinderen willen opnemen, maar er 150 pleegkinderen zijn die een pleeggezin zoeken en door het gebrek eraan in instellingen terecht komen..

dan is er toch meer behoefte aan pleeggezinnen dan aan adoptiegezinnen? (Of zie ik het nu helemaal verkeerd/begrijp ik jou nu helemaal verkeerd?)

Dat was in ieder geval mijn punt, dat de vraag naar pleeggezinnen vele malen groter is dan de vraag naar adoptiegezinnen. Sterker nog, dat de vraag naar adoptiekinderen groter is dan de vraag naar adoptiegezinnen (wat betreft baby's/peuters dan).

[Poepkind]

In rusland is een hele grote vraag naar adoptiegezinnen, vooral voor wat oudere kinderen. Maar er word heel terughoudend gedaan met adoptie naar het buitenland, en er zijn een aantal gevallen dat het kind in het buitenland ernstig misbrukt of mishandeld is. daarop werden de regels nog strenger gemaakt. Alleen is dat natuurlijk dom, omdat de misbruik van kinderen binnen rusland nog veel hoger is, en al die kinders zitten in het weeshuis wegens falende ouders. Niet omdat die ouders zijn overleden, maar drank en drugs gebruiken. Dus tsja beetje krom. Maar als ik geen kinderen (meer) zou kunnen krijgen zou ik een russisch kind adopteren, omdat ik er ook zelf vandaan kom. Maar daar ga iki niet vanuit, omdat k niet van plan ben om eeuwen te gaan wachten tot ik te oud ben.

@Dusjcrib: Ik denk dat je me verkeerd begrijpt en ik jou wellicht ook. Ik bedoelde namelijk wat jij ook zegt, alleen ben ik er dus niet van overtuigd dat er inderdaad meer kinderen voor pleeggezinnen zijn dan voor adoptiegezinnen. Ik denk niet dat de vraag naar pleeggezinnen groter is, ik denk dat het aanbod minder is; de niet vervulde vraag kan dus wel groter zijn (en misschien bedoel jij dat wel), maar de totale vraag weet ik niet. Maar laten we de discussie maar stoppen, we kunnen beiden alleen maar zeggen wat we denken, we hebben geen echte onderzoeksgegevens of wat dan ook, dus blijft het toch speculeren.

@Poepkind: Ik heb een keer een rapportage over Russische weeskinderen gelezen...dat was echt zo schrijnend...kinderen die tot hun derde in ziekenhuizen doorbrengen, met z'n twintigen op een kamer, vastgebonden in een bedje, slechts gekleed in een hempje en onderbroekje, zonder daglicht, amper eten, geen speelgoed, enzovoorts. Dat maakte eigenlijk dat ik serieuzer na ging denken over adoptie (specifiek uit Rusland, Polen, Roemenië, enz.). Maar zover zijn we nog niet...ik hoop dat ik ooit zelf zwanger mag zijn...

@Leonoor:
We bedoelen inderdaad hetzelfde.. meer pleegkinderen zijn er inderdaad niet, want op Nederland bekeken gaat dat alleen om nederlandse kinderen en met adoptie kun je heel de wereld erbij betrekken natuurlijk. Ik denk alleen dat de vraag naar pleeggezinnen in nederland groter is dan de vraag naar adoptiegezinnen.

Ik ben ook niet tegen adopteren hoor, maar ik persoonlijk zou wel de garantie willen hebben dat het echt nodig is.. het is namelijk niet niks om een kind weg te halen uit het eigen land en de eigen omgeving. De problematieken die erdoor kunnen ontstaan zijn ook behoorlijk heftig, waardoor ik zeker moet weten dat als die problemen zich inderdaad voordoen het echt niet anders had gekund (weesjes, dus).

Verder staat adoptie als "nobel gebaar" me gewoon een klein beetje tegen, aangezien de meeste mensen het toch echt doen voor zichzelf en niet om de wereld te verbeteren of iets dergelijks. Als je de wereld wilt verbeteren, kun je beter vrijwilligerswerk gaan doen, crisispleeggezin worden, aan maatjesprojecten mee doen, vakantiekinderen opnemen in je gezin etc. Als je echt wereldverbeterend wil adopteren, ga dan ook voor een ziek, gehandicapt of ouder kind. Dat is ook een beetje mijn punt. Niets mis met adopteren omdat je graag een kindje wil en beter iets doen dan helemaal niet, maar het strijkt me toch vaak een beetje tegen de haren dat er makkelijk gepraat wordt over "iets doen voor de wereld" via adoptie zeg maar. Maar ik snap ook wel dat mensen ook om zichzelf moeten denken.

Als je het puur op Nederland bekijkt..dan natuurlijk wel, er zijn amper Nederlandse kinderen die geadopteerd worden (en dan meestal nog door stiefouders, grootouders, enz.), terwijl er in landen als China, Rusland, enz. enorm veel kinderen zijn zonder ouders, die in kindertehuizen of ziekenhuizen of wat dan ook leven, het lijkt me dus logisch om hierbij ook 'over de grens' te kijken.

Ik ben er ook nog niet over uit of ik als we zouden adopteren per se een 100% gezond kind wil (dat weet je trouwens toch nooit, je hoort zo vaak dat een kindje toch iets blijkt te hebben...en alsof hechtigsproblemen al niet ernstig genoeg zijn...). Aan de ene kant wel, want is dat niet wat je altijd het liefste wilt als je een kind krijgt (ook als het uit je eigen buik komt)? Aan de andere kant...ik denk (denk, weten doe ik het natuurlijk niet) dat wij in staat zijn ook een kind met meer zorg te bieden wat hij/zij nodig heeft... Lastig... Voorlopig hoop ik dan ook nog maar dat we 'gewoon' zelf een kind kunnen krijgen, dat maakt die keuze toch wat makkelijker.

Euh, nou.. miscommunicaties alom, haha. Ik denk dat er in Rusland veel vraag is naar Russische adoptiegezinnen, maar er in Rusland minder vraag is naar Nederlandse adoptiegezinnen.. en dat, met over de grens bekeken, er dus alsnog een grotere vraag is naar pleeggezinnen binnen Nederland, dan naar adoptiegezinnen binnen Nederland. Euh, snap je? Haha. De discussie wordt nu wel heel erg ingewikkeld! :')

Maar, het is ook wel duidelijk

[Velma]

Om op de eerste pagina nog te reageren: ik zou graag een tweeling krijgen. Jongen en een meisje, heb je beide geslachten en hoef je maar één keer die zwangerschap en al het gedoe door te gaan. Plus dat ik vroeger graag een tweelingzusje of broertje had gehad "want dan ben je nooit alleen". Het beeld dat ik er van heb is dus wel geromantiseerd, maar ja. Dat heb ik toch nog wel van ukkies, daarom begin ik er nog niet aan

Adopteren heb ik ook wel aan gedacht, maar de kosten zijn groot en ik ben dan wel bang dat ik net het ene kind zou hebben dat nooit zou aarden, licht crimineel zou worden en mij als 'nepouder' zou gaan zien en alleen zijn biologische ouders wil. Moeilijk moeilijk dat voortplantgedoe

Het lijkt me juist echt zwaar om zwanger te zijn van een tweeling, véél zwaarder dan van een eenling. Sowieso al die zorgen die er bij komen, lijkt me niets
En ja, adoptie lijkt me ook echt wel heel zwaar, dus het is zeker iets waar ik nog niet over uit ben; als ik zelf biologisch in staat ben kinderen te krijgen, dan blijft het daar misschien bij...

In mijn omgeving worden binnenkort veel baby's geboren, leuheuk

Ik vind baby's eigenlijk geen bal aan, kinderen zijn pas leuk op het moment dat ze gaan 'praten'

Ik dacht eerst dat baby's zeker het eerste jaar gewoon alleen maar in de box lagen en niets konden, maar brabbelen doen ze echt al heel snel Echt te leuk, zo'n baby die maar wat brabbelt maar met vraagintonatie enzo Of iets brabbelen en dan heel hard lachen Mijn nichtje is nu een en ze verstaat al best veel En 't is ook zo grappig wanneer mensen om haar heen om iets lachen, dan lacht ze gewoon mee alsof ze de grap ook begreep Zo leuk

Ja weet ik ook wel maar ik wil er nog niet aan. Met een vind ik ze geen baby's meer, dan kunnen ze al veel te goed praten/lopen. Mijn neefje was geniaal op die leeftijd, hij wilde nooit zitten op schoot maar alleen staan (lopen kon hij nog niet, maar staan wel), stond ie daar te stuiteren op je schoot En vervolgens wilde hij pianospelen. Daarvoor moet jij dus op de kruk zitten zodat hij op schoot kan, en jij moet hem vasthouden zodat hij kan 'spelen', en hij wist heel goed hoe dat allemaal moest. En dan de muziek die eruit kwam

Maar helaas worden ze ouder

[Lorelei]

HvJ schreef:

Een tweeling? Hell no. Bij mij hebben ze het vermoeden een tijdje gehad, omdat mijn buik gigantisch snel begon te groeien. Momenteel is mijn buik in verhouding tot veel andere vrouwen met gelijke zwangerschapsduur behoorlijk flink.

[afbeelding]
19 weken...

Een tweeling kan best leuk zijn, maar wat denk je van je nachtrust... Voeding geven aan twee kleintjes tegelijk, om de beurt moeten en willen ze iets hebben, de extra ruimte die ze in beslag nemen. Bij een tweeling vermoed ik dat mijn leven helemaal in het teken van ukkies staat... Daarbij zou ik een meerlingzwangerschap + bevalling ook echt niet zien zitten.

Woah, je bent al best wel dik (dat bedoel ik verder niet vervelend )



En nee, ik moet absoluut niet aan een tweeling denken!

Hmm een tweeling zit wel bij ons in de familie, maar als het een generatie overslaat dan heb ik geen kans. (mijn moeders eerste zwangerschap was een miskraam van een tweeling)
Lijkt me opzich wel leuk hoor, maar meer omdat het iets aparts is. Verder heb ik geen duidelijke voorkeur.

Ik weet niet of ik ooit zou adopteren. Wat ik nu vertel is mijn mening en niet bedoeld om iemand te kwetsen.
Ik ben denk ik te egoïstisch om te adopteren. Ik ben nooit echt van de kinderen geweest, maar de laatste tijd leek het em wel wat. Maar meer om het feit dat het een brouwsel van jou en je partner is.
Ik snap heus wel dat sommige kinderen een thuis nodig hebben en dat een baby dan leuker is. Maar grotere kinderen hebben net zoveel recht op een thuis. Maarja..het lijkt me dus helemaal nix.

Zou ik dan toch kinderloos blijven in het geval dat ik bijv onvruchtbaar ben, dan zou ik eerder kiezen voor pleegkinderen. Daar is denk ik meer behoefte aan.

Grotere kinderen hebben (denk ik) meer problemen met hechten aan een nieuwe familie dan babies. En een kind adopteren die zich niet aan je wil hechten lijkt me echt niet tof. Dan liever kortstondig iets voor een kind betekenen.

Hoop dat het een beetje begrijpelijk is

[wup]

Hmm, ik roep eigenlijk al jaren dat ik per see een kind wil adopteren ( heb het als grap altijd over mijn chinese dochter als ik over 'later' praat). Ik weet niet precies waarom, maar het lijkt me fantstisch. Ik snap ook niet waarom mensen die geen kinderen kunnen krijgen zo moeilijik gaan doen met ivf enzo Er zijn genoeg kinderen op de aarde, ze zijn alleen nog niet goed verdeeld. Het is alleen zo ontzettend moeilijk volgens mij. Om door al die procedures te gaan en dan weer te moeten wachten, soms jaaaren lang. Vind het ergens ook niet eerlijk. Sommige mensen die goede ouders zouden zijn, kunnen niet adopteren ( bijvoorbeeld om het geld, of omdat ze niet 'goed gekeurd' worden), terwijl ik zo vaak mensen met kinderen zie die wat mij betreft nooit kinderen hadden mogen krijgen.

Ik heb vandaag mijn broer en vriendin helpen verhuizen. Je ziet nu echt dat ze een buik krijgt! Ze is alleen wel wat snel moe. Ze noemen het kind 'baby' ( dus niet dé baby), als in: ow die hebben we al gekocht voor baby. En dat vind ik eigenlijk wel tof.

[Lilything]

Ik denk dat die adoptiediscussie niet heel erg leeft, omdat mensen daar over het algemeen pas over na gaan denken wanneer ze geen kinderen kunnen krijgen Het levert daarnaast saaie discussies op over marktwerking e.d.

Dus misschien kunnen we beter een wat frisser onderwerpje kiezen, hoewel mijn inspiratie even zoek is

babies met handicap?

een tweeling zit er bij ons ook wel in, mijn vriend zijn moeder is de helft van een tweeling, en blijkbaar zijn er in die generatie nog een paar tweelingen geweest in die familie, dus ... ik zou er ook niks mee inzitten overigens.

Get Psycho schreef:

babies met handicap?

oei, da's een moeilijke...
een mentale of fysieke handicap bij mijn kind zou ik nog aankunnen, daarvoor zal ik nooit 'iets' overwegen (mijn vriend ook niet, heel zeker van), maar een kasplantje wil ik eerlijk gezegd niet op de wereld zetten.
da's iets waar wij niet over nadenken of spreken ook niet, en dat zie ik ons ook nog niet gauw doen. we gaan er gewoon van uit dat ze perfect gezond zullen zijn (wij zijn dat immers ook). kans is nul komma nul nul nul nul nul één ofzo, dus moést het zo zijn (hout vasthouden), dan zullen we daar dàn wel over nadenken. maar het zal zo niet zijn, dus maken we ons daar geen zorgen over.

*blue angel* schreef:

een tweeling zit er bij ons ook wel in, mijn vriend zijn moeder is de helft van een tweeling, en blijkbaar zijn er in die generatie nog een paar tweelingen geweest in die familie, dus ... ik zou er ook niks mee inzitten overigens.

Ik dacht dat een tweeling dan wel vanaf de vrouws kant moet komen omdat zij dan 2 eitjes tegelijk laat jumpen
Dus dan zou het feit dat zn ma tweeling is niet meewegen.

*blue angel* schreef:

oei, da's een moeilijke...
een mentale of fysieke handicap bij mijn kind zou ik nog aankunnen, daarvoor zal ik nooit 'iets' overwegen (mijn vriend ook niet, heel zeker van), maar een kasplantje wil ik eerlijk gezegd niet op de wereld zetten.
da's iets waar wij niet over nadenken of spreken ook niet, en dat zie ik ons ook nog niet gauw doen. we gaan er gewoon van uit dat ze perfect gezond zullen zijn (wij zijn dat immers ook). kans is nul komma nul nul nul nul nul één ofzo, dus moést het zo zijn (hout vasthouden), dan zullen we daar dàn wel over nadenken. maar het zal zo niet zijn, dus maken we ons daar geen zorgen over.

Een collega'tje van me moest laatst die beslissing maken. HAar kindje zou hoogstwaarschijnlijk gehandicapt worden ivm met een geziene verdikte nekplooi.
Uit eindelijk hoefde zij geen beslissing te maken omdat ze een miskraam kreeg, maar zij had voor abortus gegaan.

Haar redenen:

- geen geld genoeg ivm aanpassingen
- zij en haar dochtertje van 2 hebben last van erge eczeem waardoor ze erg veel tijd kwijt was en de zorg voor een gehandicapt kindje niet nog erbij kon hebben.
- Ze wilde niet dat als er wat met haar en dr vriend gebeurde dat haar dochter dan uiteindelijk voor de zorg opdraait.

In dit geval zou ik hetzelfde doen.
Maar als je maximaal goeie banen hebt en alle tijd enzo, waarom niet? Ik denk dat kinderen met wat voor handicap dan ook je leven net zo goed kunnen verrijken.
Een kasplantje zou inderdaad te moeilijk zijn, maar een kind met syndroom van down bijv zou ik gewoon houden.

Inderdaad, ik ga er ook vanuit dat de kans op een gehandicapt kindje heel klein is in ons geval. Mocht er toch iets mis blijken te zijn, dan moeten we dan bepalen hoe we daar mee om gaan, daar kan ik nu weinig over zeggen omdat ik nu niet in die emoties zit. Als ze vroeg tijdens de zwangerschap al kunnen zien dat er echt iets mis is, dan denk ik dat ik voor abortus ga, dat klinkt misschien heel cru, maar zo voel ik dat nu wel. Ik wil absoluut niet een perfect kind 'kweken' ofzo, dus geslacht van te voren uitkiezen, oogkleur, haarkleur, leuk neusje etc... dat gaat me te ver, maar ernstige handicaps vind ik toch wel iets heel anders.

Get Psycho schreef:

Ik dacht dat een tweeling dan wel vanaf de vrouws kant moet komen omdat zij dan 2 eitjes tegelijk laat jumpen

da's in het geval van twee-eiige tweelingen zo
maar enfin, feitelijk heb je wel gelijk, want het is per toeval nog de helft van een twee-eiige tweeling ook, en nu ik erover nadenk weet ik eigenlijk niet hoe het met de andere tweelingen zit, of die één- of twee-eiig waren mijn vriend zegt altijd maar dat hij zo'n gevoel heeft, ken je dat, zo'n buikgevoel? ennieweej, als hij zo'n gevoel heeft zit hij er meestal nogal op (is door de jaren al vaker gebleken, heel vreemd eigenlijk) - maargoed, 't komt erop neer dat je inderdaad wel gelijk hebt, dat de kans heel klein is.
(maar omdat mijn vriend dat gevoel zo sterk heeft ging ik er eigenlijk vanuit omdat dat was omdat er redelijk wat tweelingen in de familie zaten, maar nu je het zo zegt kan het goed zijn dat dat daar niks mee te maken heeft)




*heeft niet graag ongelijk*

Andijvie schreef:

Als ze vroeg tijdens de zwangerschap al kunnen zien dat er echt iets mis is, dan denk ik dat ik voor abortus ga, dat klinkt misschien heel cru, maar zo voel ik dat nu wel. Ik wil absoluut niet een perfect kind 'kweken' ofzo, dus geslacht van te voren uitkiezen, oogkleur, haarkleur, leuk neusje etc... dat gaat me te ver, maar ernstige handicaps vind ik toch wel iets heel anders.

dit eigenlijk, maar dan écht alleen voor érnstige handicaps. syndroom van down? daar zou ik perfect mee kunnen leven. 't zou niet altijd even simpel zijn natuurlijk, maar ik zou daarvoor geen ongeboren leven kunnen beëindigen.

nouja ^ dat dus eigenlijk

alleen heb ik dr een huge lulverhaal voor nodig

[Lilything]

He wat een vervelend onderwerp Ik zou denk wel nekplooimeting laten doen (of doen ze dat automatisch?) en daarna zie ik wel weer.

Ik denk dat niemand eigenlijk een gehandicapt kind wil, maar sommige handicaps hebben wel mooie kanten, maargoed. Geen enkel leven is er trouwens op ingericht om een gehandicapte toe te laten. Er zullen altijd nog meer aanpassingen gedaan moeten worden dan voor een "gewoon" kind.

Ernstig gehandicapt wordt denk ik een abortus ja

Ik moet ook meteen denken dat ik te weinig zelfvertrouwen heb voor een gehandicapt kind, raar he?

[Boeverik]

Ik ben nu 25, en als ik dit lees, jeez, durf geen vriendin meer te nemen, iedereen is baar-crazy

Boeverik schreef:

Ik ben nu 25, en als ik dit lees, jeez, durf geen vriendin meer te nemen, iedereen is baar-crazy

Je snapt zelf toch ook wel dat het vooral degenen zijn die het graag willen die in dit topic komen?

[Boeverik]

Zijn er wel veel

lijkt maar zo, 't zijn er een paar die veel posten

[Lilything]

Boeverik schreef:

Ik ben nu 25, en als ik dit lees, jeez, durf geen vriendin meer te nemen, iedereen is baar-crazy

Haha, nee dat valt best mee hoor Er zijn er van de velen die posten in dit topic, maar twee echt zwanger Als je goed leest dan zie je dat mensen er gewoon nieuwsgierig naar zijn. Maagden posten toch ook uit nieuwsgierigheid op seksualiteit?

Ik beschouw mezelf in ieder geval niet als baar-crazy Ik vind het de laatste tijd gewoon wel een interessant onderwerp Mijn vriend weet ook dat ik hier post, maar die weet ook dat ik er de komende 10 jaar nog niet aan begin (zie ook quote hieronder)

En het kan trouwens geen kwaad om open over dit soort onderwerpen te praten. Mijn vriend weet bijv. 200% zeker dat ik hem er niet zal "inluizen" en verder weet ik ongeveer hoe we erin staan als er iets misgaat, dat is toch prettig om open over te praten

So don't worry, de meeste van 25 jaar hebben nog niet echt een heel gezin in de planning voor de komende 3 jaar En mocht dat wel zo zijn, dan hoop ik voor jou dat ze daar gewoon eerlijk over is

08-07-2008, 16:15
Lilything

Het is soms leuk om er even over te fantaseren, maar ik ben er nog lang niet 'echt' aan toe, dat merk ik toch wel aan mezelf

Het zal bij mij denk nog wel 10 jaar duren ofzo

[Boeverik]

Ja, oke, zit wat in.
Dat erin luizen lijkt me echt doodeng

[Lilything]

daarom openheid is het beste

@ openheid!
en eensgezindheid ftw!

[Lilything]

*blue angel* schreef:

@ openheid!
en eensgezindheid ftw!

ye openheid ftw!

Ik heb het afgelopen jaar in de gehandicaptenzorg gewerkt en hierdoor besef ik me wel wat ontzettend zwaar een gehandicapt kind kan zijn. Het is echt niet niks en van te voren valt eigenlijk niet te voorspellen hoe zo'n handicap uitpakt, ook niet met het syndroom van down. Sommigen worden grof gezegd vorlijke josti-band mongooltjes, maar bij een grote hoeveelheid is dat niet het geval. Er woonden er bij ons twee (met syndroom van down bedoel ik) die beiden niet konden praten. Eentje is -bijna- een kasplantje, aangezien ze helemaal niets zelf kan. Ze kan lopen aan je hand, ze kan zitten en ze kan eten.. daar houdt het bij op. Communicatie is praktisch onmogenlijk en haar dag bestaat uit zitten en snoezelen. De ander is zeer dwangmatig en agressief, hij heeft regelmatig letterlijk een stukje uit mensen gebeten en is echt SUPERsterk.. best eng. Zo zie je maar dat ook syndroom van down niet altijd makkelijk mee te dealen valt.

Ik zou een abortus echter gewoonweg niet kunnen. Ik ben er niet op tegen wat anderen betreft, maar zelf kan ik het naar mezelf toe niet verantwoorden. Ik zou dus hoe dan ook het kindje op de wereld zetten. Gelukkig is de gehandicaptenzorg steeds beter, waardoor je gebruik kunt maken van logeerhuizen of eventueel fulltime woongelegenheid ergens anders.

Dusjcrib schreef:

Ik heb het afgelopen jaar in de gehandicaptenzorg gewerkt en hierdoor besef ik me wel wat ontzettend zwaar een gehandicapt kind kan zijn. Het is echt niet niks en van te voren valt eigenlijk niet te voorspellen hoe zo'n handicap uitpakt, ook niet met het syndroom van down. Sommigen worden grof gezegd vorlijke josti-band mongooltjes, maar bij een grote hoeveelheid is dat niet het geval. Er woonden er bij ons twee (met syndroom van down bedoel ik) die beiden niet konden praten. Eentje is -bijna- een kasplantje, aangezien ze helemaal niets zelf kan. Ze kan lopen aan je hand, ze kan zitten en ze kan eten.. daar houdt het bij op. Communicatie is praktisch onmogenlijk en haar dag bestaat uit zitten en snoezelen. De ander is zeer dwangmatig en agressief, hij heeft regelmatig letterlijk een stukje uit mensen gebeten en is echt SUPERsterk.. best eng. Zo zie je maar dat ook syndroom van down niet altijd makkelijk mee te dealen valt.

Ik zou een abortus echter gewoonweg niet kunnen. Ik ben er niet op tegen wat anderen betreft, maar zelf kan ik het naar mezelf toe niet verantwoorden. Ik zou dus hoe dan ook het kindje op de wereld zetten. Gelukkig is de gehandicaptenzorg steeds beter, waardoor je gebruik kunt maken van logeerhuizen of eventueel fulltime woongelegenheid ergens anders.

wow, heftig mja, die gevallen krijgen wij natuurlijk niet te zien op straat, dus sta je er niet bij stil dat mongolenkindjes niet allemaal zo eeuwig-supersnoezig zijn als dat buurjongetje van weleer ...

't is allemaal niet makkelijk, maargoed, dat verandert natuurlijk mijn mening nog niet, want bij een kind met het syndroom van down kan je ook niet voorspellen wat voor leven hij of zij gaat hebben. ennieweej, ik wil jong mama worden, dus kans op syndroom van down is ook weer minder dan

Ik weet zelf echt niet waar ik de grens leg... Dat zien we wel als het tijd is om die keuze te maken.

Ik heb vroeger wel vaak bij mijn moeder op het werk gezien wat voor uitersten er kunnen zijn; het vrolijke josti-mongooltje, de agressieve jongen (die inderdaad ook echt mensen flink beet) en de mensen die eigenlijk alleen maar in bed lagen en verschoond moesten worden... Mja, ik kan nu wel zeggen dat ik geen kasplantje wil, maar dat weet je toch niet meteen, dus tja, die grens is écht moeilijk.

[Poepkind]

Ik zou geen gehandicapt kind willen, ik zou abortus plegen. Dat is 1 van de weinige redenen om abortus te plegen voor mezelf.
Overigens heb ik over dit onderwerp een keer een proefschrift gelezen, en daar stond een statistiek in, dat 99,9% procent van de ouders die weet dat ze een gehandicapt kind krijgen, abortus plegen.
Overigens zijn miskramen overwegend van kinderen met een aangeboren afwijking. (dus get psycho, niet zo gek van die miskraam, dat is natuurlijk)

[snoopy]

Wij gaan trouwens al die nekplooimetingen etc niet laten doen.

snoopy schreef:

Wij gaan trouwens al die nekplooimetingen etc niet laten doen.

Dat doen ze volgens mij standaard als je boven een bepaalde leeftijd bent (omdat je dan een verhoogd risico hebt) en als 't in de familie zit ofzo? Als dat allemaal niet het geval is en je wil toch die test, moet je 't dan zelf betalen?

[snoopy]

Andijvie schreef:

Dat doen ze volgens mij standaard als je boven een bepaalde leeftijd bent (omdat je dan een verhoogd risico hebt) en als 't in de familie zit ofzo? Als dat allemaal niet het geval is en je wil toch die test, moet je 't dan zelf betalen?

Ehm... volgens mij niet hoor... Ik kreeg bij de intake-lijst van de verloskundige een formulier erbij over welke testen we allemaal konden laten doen. Maar het duizelde ons zo dat we het papiertje in de prullebak gekieperd hebben Bovendien is er geen enkele reden om aan te nemen dat er iets mis zou zijn en voelen we er allebei niet zo voor om met dat soort dingen bezig te zijn.

Echo's zijn wel duur trouwens kwam ik achter

snoopy schreef:

Ehm... volgens mij niet hoor... Ik kreeg bij de intake-lijst van de verloskundige een formulier erbij over welke testen we allemaal konden laten doen. Maar het duizelde ons zo dat we het papiertje in de prullebak gekieperd hebben Bovendien is er geen enkele reden om aan te nemen dat er iets mis zou zijn en voelen we er allebei niet zo voor om met dat soort dingen bezig te zijn.

Echo's zijn wel duur trouwens kwam ik achter

Oh, ik had zoiets gelezen in een boek over zwanger zijn

(M'n man zei laatst tegen vrienden van hem 'als jullie ooit vragen hebben over babydingen, dan moet je bij Andrea zijn!' die mensen krijgen over twee maand (als alles goed gaan) hun eerste kindje en weten echt níets over baby's ze wisten niet eens dat rompertjes wel handig zouden zijn enzo beetje vreemd )

[snoopy]

Andijvie schreef:

Oh, ik had zoiets gelezen in een boek over zwanger zijn

(M'n man zei laatst tegen vrienden van hem 'als jullie ooit vragen hebben over babydingen, dan moet je bij Andrea zijn!' die mensen krijgen over twee maand (als alles goed gaan) hun eerste kindje en weten echt níets over baby's ze wisten niet eens dat rompertjes wel handig zouden zijn enzo beetje vreemd )

Huh? Da's wel raar idd... Toen ik het vermoeden had dat ik zwanger was heb ik heel internet afgestruind en zodra de positieve test binnen was heeft m'n vriend een stapel boeken gekocht

[Qimm]

snoopy schreef:

Echo's zijn wel duur trouwens kwam ik achter

ik heb wel het goede beroep gekozen _O-

alleen dan niet van baby's

snoopy schreef:

Echo's zijn wel duur trouwens kwam ik achter

Is dat niet gedekt door verzekering of weetikhet en moet je dat gewoon sowieso zelf betalen? En hoeveel kost zoiets dan? (Ik vraag me af hoe dat zit)