Het grote Zwangerschaps-, Baby- en Opgroeitopic #17

[Balance]

Zeker als de roepnaam ook nog eens met een andere letter begint, vind ik dat waardeloos. Mijn moeder heeft dat ook en heeft er al zoveel gedoe mee gehad. Denk aan je handtekening, je vliegtickets, etc. Allerlei dingen die of niet geaccepteerd worden of op de verkeerde naam worden gezet, omdat men er niet aan gewend is met 2 verschillende namen te werken. Ik zou er dus niet zo snel voor kiezen.

[Daantje_0705]

Grassprietjes schreef:

Ook naam samen gekozen, geen spelfouten (ook bijna onmogelijk). Maar mijn zoon heeft een andere roepnaam dan naam die bij de burgerlijke stand staat - dus dat is sowieso geen probleem ;-).

Dat heb ik dus ook (maar wel zelfde voorletter en eigenlijk gewoon m'n eerste naam afgekort). M'n moeder heeft de naam die ze graag wilde dan maar als eerste doopnaam gegeven.

[Grassprietjes]

Hawahaai schreef:

Of juist wel. Ik heb dat ook, en dat levert bij instanties regelmatig 'gedoe' op. Is wel op te lossen, maar je hebt altijd wat uit te leggen.

OT: komende week nog 2 keer op kraambezoek en dan hebben we alle versgebakken babietjes uit onze omgeving weer gezien. <3

Ik bedoelde meer dat de spelling van zijn roepnaam dan toch niet ter zake doet . Maar het feit dat zijn roepnaam anders dan zijn officiele naam is, kan wellicht gedoe worden

Balance schreef:

Zeker als de roepnaam ook nog eens met een andere letter begint, vind ik dat waardeloos. Mijn moeder heeft dat ook en heeft er al zoveel gedoe mee gehad. Denk aan je handtekening, je vliegtickets, etc. Allerlei dingen die of niet geaccepteerd worden of op de verkeerde naam worden gezet, omdat men er niet aan gewend is met 2 verschillende namen te werken. Ik zou er dus niet zo snel voor kiezen.

Mijn moeder heeft dat ook, maar daar heeft ze nog nooit gedoe mee gehad. Ja, ze heeft wel een handtekening met de voorletters van haar 'officiele' naam en dus niet met haar roepnaam.

Daantje_0705 schreef:

Dat heb ik dus ook (maar wel zelfde voorletter en eigenlijk gewoon m'n eerste naam afgekort). M'n moeder heeft de naam die ze graag wilde dan maar als eerste doopnaam gegeven.

Dat heeft mijn zoontje ook - zijn eerste naam afgekort .

Volgens mij is het meer als je vliegtickets aanvraagt met je roepnaam, dat ze dan bij de douane moeilijk kunnen doen als die letter niet overeenkomt met de voorletters in je paspoort/op je ID-kaart. Of als ze je omroepen met je officiële voornaam en je dan niet reageert ed. Als je daar dus zelf goed op let, dan zullen er inderdaad zelden problemen ontstaan, denk ik.

Maar hier voor het gemak wel voor de roepnaam als officiële naam en ook als eerste naam gekozen.

[Hawahaai]

Mijn eerste letter van doopnaam en roepnaam zijn niet hetzelfde, maar mijn roepnaam is wel de afgekorte versie van mijn doopnaam. Voor dagelijks gebruik neem ik mijn roepnaam, bij officiële instanties mijn doopnaam. Gaat prima, tot je dat onderscheid een keer verkeerd maakt, en er heel moeilijk wordt gedaan. Of als je bij de diploma-uitreiking van je studie op genoemd wordt met je doopnaam...
Maar mijn handtekening heeft gewoon de eerste letter van mijn roepnaam en daar doet niemand moeilijk over.

Op basis van wat zijn jullie tweede namen/doopnamen uitgezocht? Ik heb maar één naam en vindt dat prima en zou heel erg graag mijn kinderen vernoemen (en ga dat waarschijniljk ook doen), maar ik ben wel benieuwd op basis waarvan anderen dat doen. In mijn omgeving zijn dat meestal de peetouders.

In mijn omgeving gebeurt dat zelden, omdat je volgens het bijgeloof dan slechte eigenschappen van de vernoemde over kan brengen op je kind.

[Hawahaai]

In mijn omgeving is het bij "mijn generatie" voornamelijk vernoemen naar opa's en oma's, maar bij de kinderen die nu geboren worden, is het 50% van de tijd gewoon een (voor)naam die de ouders mooi vonden, maar niet als roepnaam wilden hebben.

[Volk]

Ingegerd schreef:

Op basis van wat zijn jullie tweede namen/doopnamen uitgezocht? Ik heb maar één naam en vindt dat prima en zou heel erg graag mijn kinderen vernoemen (en ga dat waarschijniljk ook doen), maar ik ben wel benieuwd op basis waarvan anderen dat doen. In mijn omgeving zijn dat meestal de peetouders.

Mijn tweede naam is de naam van mijn tante en mijn derde naam is de naam van de oma van mijn oma. De naam van mijn tante omdat die daar heel erg om heeft gezeurd en de naam van de oma van mijn oma omdat mijn moeder het een heel mooie naam vond.

Uit ons hele gezin is alleen mijn vader vernoemd naar familieleden. Mijn moeder, mijn zusje en ik hebben allemaal maar één naam. Meerdere namen wekken bij mij altijd nieuwsgierigheid op dus vond het leuk mijn zoon nog een naam te geven. Achteraf vind ik een verbastering van zijn 2e naam beter bij hem passen, toen ie een paar weken oud was vond ik dat al maar nooit wat mee gedaan omdat dat me lastig leek door jullie genoemde redenen

Wij hebben niet vernoemd. Ik heb jaren geleden weleens met het idee gespeeld om een dochter Matilda als tweede naam te geven, naar het boek van Roald Dahl. Vernoemen naar familieleden, neh. Maar goed, mijn man was het daar niet mee eens, en bovendien moet je dan voor andere kinderen ook tweede namen gaan bedenken met een beetje betekenis (want een tweede naam gewoon voor de leuk, ook neh). Dus mijn kinderen hebben gewoon één naam, die dus ook hun roepnaam is.

Wij hebben de tweede namen (geen doopnamen) uitgezocht op wat we mooi vonden. Ik vind dat dat prima kan. Onze kinderen zijn niet gedoopt en hebben (dus) ook geen peetouders en naar opa's en oma's vernoemen heb ik wel over nagedacht, maar ik wilde ook een beetje een vlotte naam en dat was lastig... Ja, we konden alle letters gaan husselen ed en er dan iets van proberen te maken... Sommige mensen doen dat, maar dat vind ik dan weer raar...dat vind ik geen vernoemen meer en dan heb ik zo iets van 'kies dan gewoon een naam die je mooi vindt'. Vernoemen is voor mij de naam zelf gebruiken of op z'n minst iets wat duidelijk herkenbaar is.

Een jongen zou trouwens wel vernoemd zijn. Tweede naam sowieso naar mijn opa en voor de eerste naam (en roepenaam) overwogen we de naam van mijn vader. Maar we kregen twee meiden, dus ging dat niet door.

D. haar tweede naam heeft trouwens wel een stukje van allebei onze namen in zich...maar dat was meer een leuke bijkomstigheid dan dat het de reden was om haar die naam te geven. En in J. haar naam zit een stukje van allebei de namen van haar nichtjes, maar daar kwam ik pas een maand na haar geboorte achter, dus dat telt ook niet.

[Grassprietjes]

De eerste naam van mijn zoon hebben we uitgekozen op wat we mooi vonden. Zijn roepnaam (afleiding daarvan) is wel een anagram van de naam van mijn vader, maar dat is een mooie bijkomstigheid en niet bewust zo gedaan.

De tweede naam van mijn zoon is een afleiding van de naam van de man van mijn schoonmoeder. Hij heeft de zorg van mijn vriend en zijn broers en zussen op zich genomen alsof ze zijn eigen kinderen waren, maar heeft zelf geen kinderen.

Wat betreft mogelijke andere kinderen lijkt me dat geen probleem. Dan worden hun namen niet afgeleid of geen anagram van iemands naam - no problem.

Ik heb zelf overigens maar een naam en dat vond ik altijd vals omdat mijn zusje er wel twee heeft - dus mijn kind moest en zou twee namen krijgen

[indigo]

Ik heb zelf een tweede naam en ik vind het altijd wel leuk, één letter staat maar zo "kaal". Ik zou mijn kinderen ook graag een tweede naam geven, al hoeft het geloof ik niet zo nodig van mijn vriend. Zou wel alle kinderen evenveel namen geven; kan me voorstellen dat het niet tof is als je broer/zus dan wél een extra naam heeft en jij niet.

Mijn zusje en ik hebben allebei een tweede naam die is afgeleid van de naam van "sterke vrouwen" uit de geschiedenis. Dus er zit wel een naam achter mijn verhaal, dat vind ik ook wel leuk . Overigens waren het wel namen die mijn ouders ook echt mooi vonden. Mochten we dan ooit onze tweede naam willen gebruiken (want er zijn natuurlijk ook wel mensen die hun tweede naam als roepnaam gebruiken vanwege slechte associaties enzo), dan vonden ze dat ook prima .

Mijn tweede naam (en die van mijn zussen) is een naam die mijn ouders mooi vonden én die verwijst naar heel veel vrouwen aan mijn moeders kant van de familie. Mijn ouders vielen ook een beetje uit de toon qua niet zomaar de naam van peetoom en -tante gebruiken.

Mijn broer heeft zijn dochters creatief vernoemd naar de grootouders. Leonce werd Leanne en Eduard werd Edith, bijvoorbeeld. Vind ik op zich ook wel erg leuk.

Mijn vriend kon het niet heel veel schelen of er een tweede naam was, en eigenlijk ook niet wat die naam was (al denk ik wel dat hij een halt had toegeroepen als ik een vreselijke naam had uitgekozen!)

Dus ik mocht kiezen. Bij een jongen zou ik hem vernoemen naar mijn broer, Victor, bij een meisje naar mijn zus, Sophie. Dus zo heeft Maud haar tweede naam gekregen.

Ik zou inderdaad bij tweede kind dan ook weer een tweede naam willen. En vroeger werden tweede namen vaak naar de oma's vernoemd (mijn zus en ik in ieder geval wel) maar ik vond Annemarie te lang voor een tweede naam. En Els te kort en eigenlijk ook niet mooi. Dus dat viel al snel af

[drukknoopje]

Ik ben zelf vernoemd naar mijn opa van moederskant en naar een oom van mij die een paar jaar voor mijn geboorte overleden is. Mijn man is niet vernoemd en vind dat wel jammer, dus onze kinderen zijn wel vernoemd. We hebben geprobeerd om het vernoemen met de roepnaam te doen maar dat is mislukt want we konden niks daarmee verzinnen wat we mooi vonden. Dochter heeft nu dus als eerste naam een vernoeming naar mijn overleden vader, dan een vernoeming naar haar beide oma's en dan haar roepnaam.
Zoon ongeveer hetzelfde, eerst de naam van mijn schoonvader, dan de naam van de vriend van mijn moeder (die al heel lang bij ons gezin hoort) en dan zijn roepnaam.
Beide kinderen hier dus drie namen, en de opa's en oma's om te vernoemen zijn op

Wij hebben lang zitten twijfelen over wel of niet vernoemen, we hadden de namen wel al klaar. In dat geval zou ze drie namen hebben gehad (ik kan ze best posten, want zo heet ze toch niet, maar ik zet er even puntjes tussen J.antine J.osephina E.lisabeth ). In haar eerste naam zou een deel van de naam van de moeder van mijn man hebben gezeten, tweede naam zou de doopnaam van de stiefmoeder van mijn man worden en de laatste naam de doopnaam van mijn moeder. De roepnaam zou afgeleid worden van de eerste naam en hetzelfde zijn als haar huidige (roep)naam.

Uiteindelijk toch niet voor vernoemen gekozen, we kwamen tot de conclusie dat die drie namen te 'klassiek' waren voor ons, het paste gewoon niet. Dus ze heeft nu alleen de naam die dan haar roepnaam zou zijn geweest.

[Volk]

Zelf wil ik (mocht ik ooit besluiten toch kinderen te willen) wel meerdere namen geven maar niet vernoemen. Meerdere namen vind ik gewoon heel mooi, misschien omdat ik zelf ook 3 voornamen heb. Ik vind het ook nogal saai dat mijn vriend alleen 1 voornaam heeft. Vanwege de initialen wil ik ook liever wat meer letters, dat er dan iets moois staat en er niet een afkorting voor iets lelijks of zo.

Maar nogmaals, ik wil geen kinderen. Ik denk er alleen graag over na.

Het is ook leuk om over na te denken. En je hebt gelukkig nog even als je ze over een tijdje toch blijkt te willen.

Ik wilde ook wel meer dan twee namen, maar mijn man vond twee genoeg, hij had één op zich ook genoeg gevonden. Wij hebben zelf ook allebei twee namen en ik vind het ook mooier staan. En ook gewoon leuk, want ik vind zoveel namen mooi...zo lastig als je er dan maar één uit 'mag' kiezen.

[Grassprietjes]

Mijn zoon heeft overigens mijn achternaam, die veelvoorkomend is. Ook daarom is het 'handig' dat mij meerdere namen heeft.

[igfy]

Als ik ooit kinderen krijg zou ik ze ook willen vernoemen. Bij de familie aan mijn moeders kant gebeurt dat voor zover we hebben kunnen nagaan al een paar eeuwen, dus ik zou het leuk vinden om die traditie voort te zetten. Omdat ik de namen van mijn ouders behoorlijk ouderwets vind, zouden het dan wel de tweede namen worden.

[blauw engeltje]

okay, honestly? ik snap het hele gedoe van officiële namen en doopnamen en roepnamen gewoon niet.
waarom je kind twee of drie namen geven, en hem of haar dan alsnog NOG anders gaan noemen, en aanspreken met een niet-officiële naam die ook nergens op officiële documenten wordt gebruikt ... geef je kind dan gewoon die éne naam als (éérste) officiële naam, en noem dat kind dan ook zo (en geef desnoods al die andere namen als tweede/derde/vierde naam...)

allee nu, ik wil maar zeggen, je wil je zoon zijn hele leven Johan noemen, want dat vind je mooi, maar je geeft hem als officiële naam/namen "Karel Willem Fons", dat is toch gewoon te gek voor woorden? waarom dan niet als officiële naam "Johan Karel Willem Fons"?

echt, ik zeg het, ik snap het gewoon niet. kan iemand het uitleggen waarom je zoiets zou doen?

blauw engeltje schreef:

okay, honestly? ik snap het hele gedoe van officiële namen en doopnamen en roepnamen gewoon niet.
waarom je kind twee of drie namen geven, en hem of haar dan alsnog NOG anders gaan noemen, en aanspreken met een niet-officiële naam die ook nergens op officiële documenten wordt gebruikt ... geef je kind dan gewoon die éne naam als (éérste) officiële naam, en noem dat kind dan ook zo (en geef desnoods al die andere namen als tweede/derde/vierde naam...)

allee nu, ik wil maar zeggen, je wil je zoon zijn hele leven Johan noemen, want dat vind je mooi, maar je geeft hem als officiële naam/namen "Karel Willem Fons", dat is toch gewoon te gek voor woorden? waarom dan niet als officiële naam "Johan Karel Willem Fons"?

echt, ik zeg het, ik snap het gewoon niet. kan iemand het uitleggen waarom je zoiets zou doen?

Weinig mensen die zoveel verschil hebben tussen roepnaam en alle doopnamen.

Heel erg vaak is de roepnaam een kortere variant van de doopnaam. Dan vind je de lange naam mooi, maar is hij gewoonweg niet heel praktisch voor even uitfoeteren. Daarnaast voeren mensen zelf nog weleens na verloop van tijd hun tweede naam. De volgorde ervan kan weleens bepaald worden door hoe het in de reeks klinkt, of welke afkorting erdoor ontstaat als initialen.

Ik snap oprecht niet dat je zo weinig begrip ervoor hebt. Dat vind ik oprecht bekrompen.

[Schrödinger]

Sowieso moet je je kind meerdere namen geven, want dat staat cool op je c.v.

[blauw engeltje]

Lusi schreef:

Weinig mensen die zoveel verschil hebben tussen roepnaam en alle doopnamen.

Heel erg vaak is de roepnaam een kortere variant van de doopnaam. Dan vind je de lange naam mooi, maar is hij gewoonweg niet heel praktisch voor even uitfoeteren. Daarnaast voeren mensen zelf nog weleens na verloop van tijd hun tweede naam. De volgorde ervan kan weleens bepaald worden door hoe het in de reeks klinkt, of welke afkorting erdoor ontstaat als initialen.

Ik snap oprecht niet dat je zo weinig begrip ervoor hebt. Dat vind ik oprecht bekrompen.

oké, ik vind je wel heel gemeen nu hoor, het is toch niet raar dat ik het gewoon niet snàp? hier in België noemen de mensen hun kind zoals ze het ook effectief willen noemen, en dan eventueel nog een tweede of derde naam daarna, dus kan ik me gewoon niet vinden in waarom het in Nederland dan blijkbaar gebruikelijk is om je kind twee of drie namen te geven, maar het (soms) helemaal anders te noémen, dat snap ik oprecht niet, dan is daar toch niks bekrompen aan? waarom geef je je kind als offficiële naam twee of drie namen die blijkbaar toch nét niet helemaal zijn hoe je je kind ECHT wilt noemen. dat snap ik oprecht niet. maargoed, dat terzijde.


dat vind ik dan weer nog iet-of-wat logisch klinken en begrijp ik ergens nog wel. zo het idee van, stel, mijn moeder heet Elisabeth, vind ik mooi, dus geef ik mijn dochter ook de naam Elisabeth maar noem ik haar vaker 'Elise' omdat ik dat lekkerder vind bekken. tot daar aan toe nog. maar het 'mijn zoon Johan heet officieel 'Karel Willem Fons' maar die namen vinden we niet mooi genoeg om hem zo elke dag te noemen dus noemen we hem Johan'-idee vind ik gewoon gek. waarom dan niet 'Johan Karel Willem Fons'.

dat is toch niet raar om je zoiets af te vragen?

[Grassprietjes]

blauw engeltje schreef:

dat vind ik dan weer nog iet-of-wat logisch klinken en begrijp ik ergens nog wel. zo het idee van, stel, mijn moeder heet Elisabeth, vind ik mooi, dus geef ik mijn dochter ook de naam Elisabeth maar noem ik haar vaker 'Elise' omdat ik dat lekkerder vind bekken. tot daar aan toe nog. maar het 'mijn zoon Johan heet officieel 'Karel Willem Fons' maar die namen vinden we niet mooi genoeg om hem zo elke dag te noemen dus noemen we hem Johan'-idee vind ik gewoon gek. waarom dan niet 'Johan Karel Willem Fons'.

dat is toch niet raar om je zoiets af te vragen?

Ik vraag me af of dat wel zo is. Want volgens mij is het heel vaak zo, wat Lusi zegt, dat je kind als officiele naam bijvoorbeeld Elisabeth heeft en dan Elise genoemd wordt. Dat Karel Willem Fons en we noemen hem Johan komt volgens mij bijna niet voor.

Wat grassprietjes zegt! En ik hoop dat we een andere definitie van heel gemeen hanteren.

In België is het inderdaad veel minder gewoon om een kind meerdere namen te geven dan in Nederland. Vind de vraag van be () dus helemaal niet zo raar...

@blauw engeltje: Ik vind het ook niet logisch om een roepnaam niet als naam aan een kind te geven...maar soms is het inderdaad wel logischer dan in andere gevallen (want hoewel ze niet veel voorkomen, bestaan ze wel...). Wij hebben het ook heel kort overwogen, de roepnaam zou dan uit twee delen van de officiële namen bestaan (ik zal je wel pb'en wat het dan geworden was)...het zou dan niet mooi staan om drie namen te doen. Maar we hebben het niet gedaan om twee (of eigenlijk drie) redenen: 1. de officiële namen vonden we veel te ouderwets en 2. we vonden het niet handig om de roepnaam niet als eerste officiële naam te hebben (en 3. we vonden de roepnaam niet de allermooiste naam die we konden bedenken ).

Ik ken ook vooral roepnamen die vrij duidelijk af zijn geleid van de eerste voornaam. Jos bij Joseph, Johan bij Johannes, etc. Toevallig ken ik ook iemand die een hele lange naam had er zich Pim liet noemen, maar zijn officiele naam was chinees en gewoon erg moeilijk uit te spreken en te onthouden voor mensen.

Andijvie schreef:

Ik ken ook vooral roepnamen die vrij duidelijk af zijn geleid van de eerste voornaam. Jos bij Joseph, Johan bij Johannes, etc. Toevallig ken ik ook iemand die een hele lange naam had er zich Pim liet noemen, maar zijn officiele naam was chinees en gewoon erg moeilijk uit te spreken en te onthouden voor mensen.

omfg mijn vader heeft precies dit. Hij heeft eigenlijk een heel rare naam, maar hij laat zich iets drieletterigs en Nederlandsigs noemen omdat het anders gewoon te moeilijk is.

[Hawahaai]

Bij mij zit mijn roepnaam in zijn geheel in mijn eerste naam, maar zitten er letters voor en achter.
Een kindje van een collega van mijn vriend heeft trouwens een vierletterige roepnaam, en zijn ouders hebben zijn namen zo gekozen, dat hij die vier letters ook als voorletters heeft (waarbij de roepnaam wel de eerste naam is). Dat vond ik dan weer niet zo geweldig.

Nou ben ik wel benieuwd wat dan jouw volledige naam is, Hawahaai. Zitten er één of meerdere letters voor en achter? (Want afhankelijk daarvan heb ik wel een idee of totaal niet. )

Op zich vind ik het wel grappig als de voorletters de naam vormen... Achternichtje van ons heeft dat bijna...ze hebben overwogen om er nog een naam achter te zetten zodat het helemaal klopte, maar hebben ze uiteindelijk niet gedaan. Bij haar was het trouwens toeval, want ze heeft de naam die ze mooi vonden als roepnaam en als eerste naam en daarna twee doopnamen en dat zijn vernoemingen.

[Daantje_0705]

Ik heb twee officiële namen en m'n roepnaam is eigenlijk gewoon de verkorte versie van m'n eerste officiële naam (en die wordt in het dagelijks leven ok weer afgekort ) maar wel dezelfde voorletter. Ik ben vernoemd naar m'n vader en m'n broertje naar m'n moeder maar ze hebben er wel een hippe naam van deze tijd van gemaakt en niet iets ouderwets.

Overigens werd ik toen ik in België woonde altijd met alletwee m'n officiële namen aangesproken op de universiteit omdat ze daar blijkbaar niet met roepnamen werkte, super irritant vond ik dat. Cultuurverschil waarschijnlijk.

Ik zou m'n kind wel graag twee namen mee willen geven. M'n ouders hebben ook altijd gezegd dat ik mag kiezen uit m'n andere namen als ik m'n roepnaam niet mooi vond. Collega van me heeft haar dochters twee hele unieke namen gegeven maar wel met iets 'simpels' als tweede naam zodat ze die ook kunnen gebruiken als ze dat liever willen. M'n vriend heeft één naam en één voorletter en die vind het heel irritant als mensen vragen 'wat zijn je voorletters?' 'H', 'Alleen H?', 'ja, alleen H!'

[Neko*]

Mijn neefje heeft ook drie namen, waarvan zijn roepnaam de tweede naam is. Ik snap dat ook niet zo goed. Als je hem dan zo wilt noemen, doe dat dan als eerste naam? Maar Schoonzus voelt zich helemaal hip, omdat ze continu de vraag krijgt "ben jij de moeder van [1e naam]" waarop ze dan kan antwoorden "ja ik ben de moeder van [2e naam]". Ze heeft dat op een avond zo vaak verteld dat ik me haast afvraag of dat de reden was om het te doen.

Hier heb je vaak bij formulieren ook dat ze specifiek naar de roepnaam vragen, bij de universiteit was dat bv zo, wel zo handig! Ik vind het soms wel jammer dat ik bij 'voornamen' en 'roepnaam' dan hetzelfde in moet vullen, en bij 'voorletters' kan ik ook maar 1 lettertje invullen

Het consultatiebureau hier had trouwens nog een naam achter de naam van mijn dochter geplakt, niet als tweede voornaam, maar echt met een streepje (J.anna-Sophie was het geworden). Echt gek Dat stond dus ook op allemaal formulieren en in het systeem, was nog best een gedoe om dat aangepast te krijgen

Consultatiebureau stuurt brieven hier altijd met alle namen...maar in jullie geval natuurlijk nogal raar, omdat ze zo gewoon niet heet. Zal wel iemand een foutje hebben gemaakt met het invoeren in het systeem...dan gaat het natuurlijk overal fout.

Op het CB wordt de naam van de jongste trouwens wel consequent verkeerd uitgesproken...door de huisarts trouwens ook... Heel vaag, want verder heeft niemand er problemen mee...

[drukknoopje]

Wij hebben dus de roepnamen wel als laatste in het rijtje gezet, met de simpele reden dat onze oudste vernoemd is naar mijn overleden vader, en ik wilde haar dat graag als eerste naam geven. Ik had haar graag ook een gedeelte van die naam als roepnaam gegeven, maar dat vond manlief geen mooie naam.
En toen wilde ik bij de jongste ook graag dezelfde volgorde. Bovendien is zijn eerste naam de naam hoe mijn schoonvader zich laat noemen, maar die heeft officiëel een dubbele naam en gebruikt alleen de laatste naam daarvan, dus nu heet zijn kleinzoon op papier wél zo en dat vind hij heel gaaf.
Dus M. heeft als initalen JGM, en T. heeft MJT.

Mijn initialen zijn AJ, en mijn roepnaam begint met een B, maar is wel afgeleid van de A. Ik heb hier nog nooit last of problemen mee gehad, dus zal dat voor mijn kinderen ook wel meevallen.

Toen mijn moeder zwangerschapsgym volgde was er dus wel gewoon iemand die zijn kind Fredericus Johannes "we noemen hem Henk" heeft genoemd.

Mijn ouders hebben allebei andere roepnamen dan hun eerste naam, zoals driekwart van hun generatie in Brabant omdat je roepnaam meestal een verkorte versie van je eerste doopnaam is, en hebben daar allebei nooit problemen mee. Je moet inderdaad wel even opletten dat je bij het bestellen van vliegtickets de naam invult die op je paspoort staat, maar dat is niet zo moeilijk.

Ik vind het met meerdere namen en roepnamen en eerste namen ook maar lastig. Zo had ik met sinterklaas vieren Albert op het lootje van mijn opa gezet. Terwijl hij Pierre heet (A.P.J.J. zijn zijn letters) Maarja ik noem hem ook alleen maar opa, dus ik had er ook helemaal niet bij nagedacht

Mijn vader heeft als letter A.P.E. waarvan de eerste twee gelijk zijn als die van mijn opa. Maar zijn roepnaam is dus Peter ipv Pierre.

Ben blij dat ik makkelijke namen heb

blauw engeltje schreef:

oké, ik vind je wel heel gemeen nu hoor, het is toch niet raar dat ik het gewoon niet snàp? hier in België noemen de mensen hun kind zoals ze het ook effectief willen noemen, en dan eventueel nog een tweede of derde naam daarna, dus kan ik me gewoon niet vinden in waarom het in Nederland dan blijkbaar gebruikelijk is om je kind twee of drie namen te geven, maar het (soms) helemaal anders te noémen, dat snap ik oprecht niet, dan is daar toch niks bekrompen aan? waarom geef je je kind als offficiële naam twee of drie namen die blijkbaar toch nét niet helemaal zijn hoe je je kind ECHT wilt noemen. dat snap ik oprecht niet. maargoed, dat terzijde.

Ook niet waar, in België gebeurde het vroeger ook vaak genoeg. Een oudere man die ik ken heet officieel Lambert(us) en nog wat (dacht ik) maar hij wordt aangesproken met Robert. De man van mijn huisbazin heet officieel Jozef en wordt aangesproken met Jef. Ikzelf ben genoemd naar mijn meter en peter en ik heb dus twee namen waarbij mijn officiële naam wordt ingekort tot mijn roepnaam. En zo zijn er heel wat, zeker in de wat oudere generatie.

Ik denk dat er veel druk achter zit van familie in sommige gevallen. Dat je graag je kind Bas zou noemen, maar dat opa Albert en oma Johanna heten en dat je enigszins in de positie wordt gedwongen dat je niet kunt weigeren. En dat je zoon dus officieel Albert Johannus (en in de ergere gevallen waar de vrouwelijke vorm gewoon behouden wordt, Johanna dus - één van de namen van mijn ex was Maria) heet, maar dat je hem aanspreekt met Bas omdat je dat nu eenmaal veel mooier vindt.

Daantje_0705 schreef:

Overigens werd ik toen ik in België woonde altijd met alletwee m'n officiële namen aangesproken op de universiteit omdat ze daar blijkbaar niet met roepnamen werkte, super irritant vond ik dat. Cultuurverschil waarschijnlijk.

Nooit last van gehad. Gewoon de eerste keer aangeven dat je anders aangesproken wil worden. Bij eventuele volharding verbeteren en dat gaat prima Ik heb ook vaak genoeg gehad dat ik achter mijn officiële naam gewoon tussen haakjes mijn roepnaam zette of andersom, helpt ook.

[Miekje*]

Ik snap die verwarring met meerdere (doop)namen echt niet. Dat heb ik echt nooit gehad Ik heb drie doopnamen en één roepnaam (die niet in mijn doopnamen voor komen, alleen een gedeelte) en ik heb er nooit iets over gehoord dat mensen dat raar vonden.

[engeltje]

Mijn roepnaam is mijn tweede naam, net als bij mijn dochter. Beide zoons hebben hun eerste naam als roepnaam. Wij hebben meerdere namen gekozen omdat voor ons de daadwerkelijke roepnaam nog niet altijd duidelijk was. Bij de oudste wel meteen, maar de tweede naam vonden we erg mooi, bij onze dochter hebben we in de kraamweek nog getwijfeld wat de roepnaam zou worden en bij onze jongste zoon hebben we überhaupt heel lang moeten nadenken over zijn naam/namen. Zijn eerste naam is zijn roepnaam, al hebben we ook serieus nagedacht over zijn tweede naam.

Het enige moment dat ik het lastig vind wat betreft namen, is als ikzelf word omgeroepen. Ze denken dat de naam van mijn man mijn meisjesnaam is, omdat die achter mijn meisjesnaam staat. En in het buitenland was het nog erger, omgeroepen worden met je eerste naam en dan de naam van je man in plaats van je roepnaam en je meisjesnaam. (vb marie janssen in plaats van esmee pietersen dus...).

Mutant schreef:

I denk dat er veel druk achter zit van familie in sommige gevallen. Dat je graag je kind Bas zou noemen, maar dat opa Albert en oma Johanna heten en dat je enigszins in de positie wordt gedwongen dat je niet kunt weigeren. En dat je zoon dus officieel Albert Johannus (en in de ergere gevallen waar de vrouwelijke vorm gewoon behouden wordt, Johanna dus - één van de namen van mijn ex was Maria) heet, maar dat je hem aanspreekt met Bas omdat je dat nu eenmaal veel mooier vindt.

Zoveel katholieke mannen hebben Maria als doopnaam.

Mijn roepnaam stond niet in het doopregister, dus ik heb een eerste naam die daar wel in stond en mooi klonk voor mijn roepnaam. Eigenlijk was het de bedoeling dat er een streepje tussen zou komen, maar dat is mislukt. ()
In Rusland gebruiken mensen nog wel eens mijn vadersnaam bij het aanspreken (zelden, ik ben nog maar jong, maar het komt voor), maar nooit mijn eerste naam. Mijn eerste naam is een toevalligheid, mijn tweede naam (waarmee ik meestal ook niet eens wordt aangesproken, meer met een afgeleide ervan) mijn naam. Mijn vadersnaam staat nergens officieel, en dat is maar goed ook, want het zou altijd misgaan (J a k o v l e v n a, rrrrrr. ).

Oh, wat ook nog een rol heeft gespeeld, is dat het gemeentehuis vroeger wel eens weigerde bepaalde namen op te schrijven. Omdat ze te nieuwerwets waren of niet katholiek genoeg. In zekere zin zou dat nu soms nog wel eens mogen gebeuren, zeker bij namen die in combinatie met de achternaam iets vormen.

[Hawahaai]

Mutant schreef:

In zekere zin zou dat nu soms nog wel eens mogen gebeuren, zeker bij namen die in combinatie met de achternaam iets vormen.

Zoals dit: Bloem Pot zou toch wel erg zielig zijn voor een kind...

Inderdaad. Als volwassene lijkt dat misschien grappig en misschien dat iemand daar op latere leeftijd inderdaad mee kan lachen, maar ze vergeten dat een kind van zijn 3e tot zijn 18e op scholen zit die vol zitten met ettertjes die anderen om de meest absurde dingen het leven zuur kunnen maken.

[Neko*]

Mutant schreef:

Oh, wat ook nog een rol heeft gespeeld, is dat het gemeentehuis vroeger wel eens weigerde bepaalde namen op te schrijven. Omdat ze te nieuwerwets waren of niet katholiek genoeg. In zekere zin zou dat nu soms nog wel eens mogen gebeuren, zeker bij namen die in combinatie met de achternaam iets vormen.

Mijn opa heeft de tweede naam van mijn moeder (M.eiske) alleen maar goedgekeurd gekregen omdat het een vernoeming was naar zijn moeder. Omdat ze eigenlijk vonden dat het een bijnaam/geslachtsaanduiding was en dus niet geschikt was als naam.