'Het schoonheidsideaal' (betoog?)

[kayce]

Hey mensen,
Ik heb laatst een betogende tekst geschreven, tenminste ik denk dat ik het zo het beste omschrijf. En ik vroeg me af wat anderen ervan zouden vinden. Nou ja hieronder is de tekst en ik hoor het wel.

veel liefs
kayce


Het schoonheidsideaal

Iedereen heeft zo zijn ideaalbeeld. Je wilt de beste zijn van de klas, of misschien wel de sportiefste, maar ook qua uiterlijk heeft iedereen zo zijn idealen. Je zou het liefste lang en mager willen zijn of misschien toch met iets meer rondingen en klein.
Je wilt een vriend die net iets groter, ouder en rijker is dan jou. Zijn dat puur en alleen fantasieën of wijs je echt gelijk iemand af wanneer diegene inderdaad iets korter is dan jij?
Wanneer is iemand nu echt ‘mooi’ en wanneer kan je iemand ‘lelijk’ noemen?
Draait alles nu om innerlijke schoonheid of moet je eruitzien als een topmodel? Is een topmodel nu een ‘echte schoonheid’?

Ik geloof er niets van. Ik geloof er niet in dat alle vrouwen hetzelfde beeld hebben over hun droomjongens. En ook niet dat iedere jongen in zijn fantasie het liefst met een topmodel zou gaan.
Wel geloof ik dat reclames verkopen door er een standaard vrouw of man in te zetten. Zo symmetrisch mogelijk. En volgens onderzoek bleek een foto met het meest symmetrische hoofd dan ook uitgekozen te worden als het mooiste hoofd. Heel fijn natuurlijk, maar waar blijft men dan met het karakter en de houding van de persoon in kwestie. Die hebben bij dit onderzoek helemaal niet meegeteld in de keuze voor het meest mooie hoofd. Er is dus zeker wel een verschil tussen mooi zijn en aantrekkelijk zijn. En ook de uitstraling van diegene heeft niet meegeteld tot de sticker ‘mooi’.

Stel je komt in een nieuwe klas te zitten. En dat is dan misschien heel oppervlakkig, maar meestal kijk je toch gelijk naar het uiterlijk van je klasgenoten (ow die ziet er wel netjes verzorgd uit) en welke jou het leukst lijken. Van de binnenkant heb je dan nog niets gezien en toch heb je al je keuze gemaakt.
Zo is het nu eenmaal. Onbewust of bewust stop je mensen gelijk al in hokjes. Als eerste ga je op het uiterlijk af en er zijn mensen die daarna nog verder gaan kijken, maar ook mensen die gelijk afhaken bij mensen die minder symmetrisch zijn, dus minder ‘mooi’. Een beetje slap in mijn ogen, want als je iets langer kijkt begin je opnieuw te selecteren. Die jongen rookt, dus die valt al weer een beetje weg (zou wel eens asociaal kunnen zijn) en dat meisje draagt iets te veel sieraden (daar hou ik niet van). En natuurlijk de houding (Hij is wel erg arrogant) speelt een rol.
Als je dan ook nog met diegene gaat praten en je merkt dat hij of zij heel openhartig is en de ander iets meer aan de verlegen kant begin je nog meer naar een karakter of persoon te trekken. Het uiterlijk begint minder zwaar te tellen.
Dat wil nog niet wegnemen dat het uiterlijk van een persoon niet belangrijk is. Tuurlijk is dat wel belangrijk. Je hebt toch je eigen voorkeur voor iemands uiterlijk. Ikzelf hou niet van super gespierde jongens, jongens met oorbellen of jongens die donker zijn van huidskleur. Het is niet dat ik het niet mooi vind en dat alle jongens die een getinte tot donkere huidskleur hebben per definitie lelijk zijn in mijn ogen. Helemaal niet. Ik kan jongens die donker zijn zelfs heel mooi vinden. Alleen hebben ze geen aantrekkingskracht op mij.
Als ik een donkere jongen zie dan heeft hij net zoveel aantrekkingskracht op mij als een meisje.
Ik kan meisjes best mooi vinden, maar me er toch niet tot aangetrokken voelen. Net als dat ik mannen best mooi kan vinden, maar er me toch niet tot aangetrokken hoef te voelen. Neem nou zo’n Calvin Klein model of die mannen in de reclames van Hugo Boss. Daar lopen best een paar mooie mannen bij, maar dat betekent niet dat ik me tot hen aangetrokken voel.

Op het eerste gezicht ga je op uiterlijk af, maar daarna verandert je mening over iemands uiterlijk door andere factoren. (Zoals uitstraling, houding, gedrag en innerlijk) En je hebt zelf een voorkeur. De een valt op een jongen die lang is en de ander op een meisje met grote borsten, maar zou je dan nooit meer op een jongen kunnen vallen die kleiner of jonger is dan jou of een meisje met cup A? Tuurlijk wel, maar je hebt wel je eigen voorkeur. Mijn voorkeur is bijvoorbeeld een lange jongen, met mooie handen en een mooie stem. Alleen zou ik dan niet op een korte jongen met minder mooie handen en een ‘lelijke’ stem kunnen vallen? Tuurlijk wel, dat zou klinklare onzin zijn als het niet zo was.
Uiterlijk bepaalt niet alles. Het schoonheidsideaal bestaat helemaal niet. Ieder mens heeft zijn eigen voorkeur, maar wijkt daar net zo snel weer vanaf. Je hebt een streepje voor (blijkt uit onderzoek) als je een symmetrisch mens bent, dat is het enige wat vaststaat. Voorderest kun jij niet van jezelf bepalen of je mooi bent of aantrekkelijk of dat je mooier zou zijn als je borsten groter waren. Je kunt niet voor jezelf een schoonheidsideaal vaststellen. Ieder heeft zijn eigen voorkeuren, maar als je goed in je vel zit, tevreden bent met jezelf, optimistisch en aardig bent tegenover anderen dan zal niemand jou beoordelen op je grote neus, je te kleine borsten, je dikke kont, je bril, je rolstoel, je beugel, je puistjes, je huidskleur, je rimpels, je kromme rug kortom alles waar je maar ontevreden over kunt zijn.

Hm.

Ik vind het eerlijk gezegd niet zo'n heel erg sterk betoog. Ik twijfel geen moment aan je goede bedoelingen, maar ze komen er toch niet echt lekker uit.

Ik heb erg veel moeite om een structuur te vinden in je werk. Voor een lezer, en voor een schrijver zelf ook, is het het makkelijkste als iedere alinea een eenheid vormt. Binnen een betoog is het makkelijk als elk van die eenheden vervolgens een argument is voor een substelling of zelfs de hoofdstelling.

Jouw hoofdstelling is volgens mij. "Draait alles nu om innerlijke schoonheid of moet je eruitzien als een topmodel? Is een topmodel nu een ‘echte schoonheid’?" Voor een betogende tekst is het normaal niet erg geschikt om een vraag te nemen, behalve als het een min of meer retorische vraag is (een vraag waarop jij een antwoord hebt, hetwelk je vervolgens aan het publiek duidelijk gaat maken). Wat dat betreft steekt dat wel goed in elkaar.

Het nadeel is echter dat je de alinea daarna direct al 'Ik geloof er niets van' zegt. Het is natuurlijk erg fijn als je zo zeker in je schoenen kan staan over bepaalde kwesties, maar deze tekst, mits hij betogend bedoeld is, draait er om om een publiek te overtuigen, niet om jouw eigen gedachten over iets te onderzoeken. Het zou dus een stuk effectiever zijn als je eerst met argumenten komt en vervolgens pas met jouw persoonlijke mening.

Maar gelukkig probeer je hierna een argument op te zetten. Je hebt het over 'een onderzoek' (enige bronvermelding zou de kracht van dit argument aanzienlijk doen stijgen) waarin men keek of gezichten die symmetrisch waren meer aantrekkelijk gevonden waren. Ik moest de alinea twee keer lezen voordat ik doorhad dat je dit onderzoek gebruikt om een onderscheid te maken tussen 'mooi' en 'aantrekkelijk', om zo ruimte te creëren voor 'karakter'. Dat is inhoudelijk een goede stap, maar het is wat onduidelijk vormgegeven.

Het klasvoorbeeld is een voorbeeld, een demonstratie. Het werpt weinig nieuwe argumenten op en verteld niet bijzonder veel nieuws. Je legt uit hoe mensen bepalen met wie ze in contact willen komen en dat is het. Weinig schokkends. Bovendien vergeet je volgens mij een vrij essentieel iets als je zegt 'Het uiterlijk begint minder zwaar te tellen.'. Op mij kwam dit over als een oplossing waar eerlijkheid uit moet blijken, als in 'Het maakt niet uit hoe je er uit ziet, uiteindelijk gaat het toch om het innerlijk'. Volgens mij vergeet je dan dat de groep van mensen waar je mee omgaat in het eerste geval al geselecteerd was op het uiterlijk en men daarna pas oog krijgt voor het innerlijk. Voor het innerlijk van mensen waarvan het uiterlijk je niet aanstond, krijg je in dit klasvoorbeeld dus geen oog. Ik vind wel dat je daar tijd aan had kunnen besteden.

Zeker als je vervolgens over je eigen voorkeuren en de verontschuldigingen daarvoor begint. Ik ben erg blij om te weten op wat voor type mensen je valt, maat het helpt mij niet in het overtuigen van het gelijk van je punt (voor zover ik dat als achteloze, jonge lezer in de éénentwintigste eeuw opgepikt heb).

In je conclusie herhaal je wat je zei, voeg je er een alinea aan toe en sluit je af met een kinderen-voor-kinderen-esque geloof dat alles goed is, dat iedereen even veel kansen heeft en dat iedereen gelukkig wordt. Ik houd niet zoveel van zulke uitspraken, maar als ze na een goed betoog zouden komen, zou ik ze nog wel kunnen slikken. Voor mij heeft jouw betoog in deze vorm in ieder geval niet de kracht om dit te dragen en komt het eerder als naief over.

Ik ben vrij negatief over je betoog, maar dat is omdat het zijn doel mist. Met een tekst als deze overtuig je geen mensen. Met een tekst als deze onderzoek je je eigen gedachten over een bepaalde kwestie en probeer je deze in kaart te brengen, om er vervolgens nog eens harder over na te denken en er daarna mogelijk een betoog over te schrijven.
Ik denk dat als je jezelf uit deze tekst filtert, een betere structuur maakt en je argumentatie nog wat naloopt, dat je dan een veel groter publiek kunt bereiken en overtuigen. Dan heb je echt een betogende tekst. Ik hoop dat je aan mijn commentaar wat hebt om dat te bereiken.

En omdat ik nu toch al lamme armen van het typen heb, wil ik ook nog even inhoudelijk ingaan op je ideeën uit de laatste alinea. Ik heb namelijk ook een mening.

'Tuurlijk wel, maar je hebt wel je eigen voorkeur.' Voor mij is het heel erg de vraag of iemand wel een eigen voorkeur heeft. Natuurlijk, iedereen valt op bepaalde eigenschappen in andere mensen, maar in hoeverre is dat een 'eigen' voorkeur? In hoeverre heb ik macht over die voorkeur om dat te veranderen en in hoeverre is mijn voorkeur beïnvloed, of misschien zelfs geconstrueerd, door de media en de maatschappij waarin ik leef?

Je haalde al de reclamemensen aan en noemde ze 'standaard'. Ik zou ze liever een 'ideaalbeeld' noemen. Niemand zal graag toegeven dat ze er graag uit willen zien als die kerel uit de Gilette reclame, maar hij, samen met al zijn ontblote en gespierde makkers, presenteren zich wel als een bepaald voorbeeld. 'Zo horen mannen eruit te zien', zeggen ze. Zij bepalen wat een knappe man en wat mannelijkheid is, en daarmee basta. Net zoals vrouwen die bepalen wat vrouwelijkheid is (niet alleen door uiterlijk (anorexia en bolimia oproepend), maar ook door gedrag (probeer ooit een gesprek tussen een jongen en een meisje met relatieproblemen op te vangen en tel het aantal GTST-cachphrases dat je hoort)).
Het is een onbereikbaar ideaal en veel mensen wijzen het af, maar dat neemt niet weg dat het als een spook op de achtergrond van onze maatschappij blijft zweven, ons beïnvloed en als een maatstaf functioneert. Het is de achtergrond van mensbeelden waartegen wij ons proberen vorm te geven. Dat kan meegaand (ik ga naar de sportschool en laat mijn kin vermannelijken bij de chirurg) of tegenstribbelend (ik scheer mij niet, heb gek haar en draag vieze, foute kleding waar mijn buik onder vandaan komt). Zelfs onverschilligheid is geen veilig standpunt. Je leeft nu eenmaal in een wereld waar die geconstrueerde ideaalbeelden van mannelijkheid en vrouwelijkheid leven.
Jij zegt dat er geen schoonheidsideaal is en ik ben het niet met je eens. Tenzij je bedoelde te zeggen dat het schoonheidsideaal een onbereikbaar iets is, en daarmee echt een 'ideaal'.

LUH-3417 - Sorry voor het enorme commentaar. Ik hoop dat je er wat aanhebt.

[duivelaartje]

LUH-3417 schreef op 30-04-2004 @ 12:12 :
*knippie*

Volkomen mee eens. (Wel een lang verhaal zeg LUH-3417 ).

Ik miste zelf eigelijk de argumenten. De argumenten die je had vond ik vaak niet zo sterk. Te vaag uitgelegd en te lang uitgelegd. Een beetje rommelig als ik het zo mag zeggen.

[kayce]

thnx voor het commentaar, daarom had ik het juist op het forum gezet. Van vrienden krijg je toch geen kritiek .
Jullie hebben gelijk wat betreft de argumenten, die zitten er niet 'genoeg' of bijna niet in. En mijn structuur is ook bagger voor een betoog. Ik wist niet goed hoe ik mijn tekst vorm moest geven om het een goed betoog te maken en ik twijfelde zelf al aan de naam betoog. Maar goed nogmaals bedankt voor het commentaar.

xxx