Een gedeelte uit mijn leven..

[U*NiQ]

Dit verhaal gaat over mij, over mijn leven met mijn vriend (inmiddels ex vriend, al vanaf april) de afgelopen jaren. Tot aan de dag van vandaag.
Ik post het hier omdat ik kwijt wil om het af te kunnen sluiten.
Maar reacties zijn altijd welkom Let op, het is erg veel leesvoer

____________________________________________________

Het echte begin..

Precies weet ik het niet meer.. Maar op een dag in maart, nu al ruim twee jaar geleden (2002), had je mij toegevoegd op MSN. Zomaar. En het klikte meteen. Normaal als ik met iemand chat kom ik niet verder dan ”Wie ben je?” en “Alles goed?”, maar met jou kon ik uren chatten. Ik vraag mijzelf wel eens af waar we het dan in Godsnaam over hadden, want dat is iets wat ik me niet meer kan herinneren.

We spraken vrij snel al wat af. Ik geloof dat we amper een week met elkaar hadden gechat. We hadden op zaterdagavond iets afgesproken in de Blue Parrot, waar we allebei altijd op stap gingen.
Ik had me van die eerste ontmoeting meer voorgesteld. Het liep ook allemaal een beetje in de soep. Ik was samen met Michael, Jermery en Ilona en we waren wat later dan de bedoeling was. Toen we eindelijk in de Blue Parrot waren, zijn Ilona en ik meteen op zoek gegaan naar jou. Het was niet moeilijk om jou te vinden.. En kleine chinees, met een oorbelletje en foute kleren aan, en een lange jongen (een soort van neger) die echt overal bovenuit leek te steken.
Wat heb ik toen gezegd? En jij? We hebben elkaar 3 kusjes gegeven, dat weet ik nog. Maar ik ging meteen weer weg. Ik durfde eigelijk ook niet echt iets tegen je te zeggen. En jij volgens mij ook niet tegen mij..

Na deze eerste ontmoeting bleef de tweede niet lang uit. Dat was wederom op een zaterdagavond. Ik was met je aan het chatten, en vertelde dat ik graag op stap wilde.
Maar er was verdorie niemand die met me mee wilde gaan! Tsja, je kunt moeilijk alleen gaan, toch? Maar jij, zo’n lieve schat, nodigde me uit om met jou en Wesley samen mee te gaan.
Ik ben hier meteen op ingegaan, maar moest wel wat moeite doen om mijn vader over te halen. Hij wilde me echt thuis hebben!
Maar natuurlijk ben ik uiteindelijk toch gegaan, en ik heb echt een superavond met jou en Wesley gehad. Ik stond echt in het middelpunt van jullie belangstelling. Wow! Ik was zwaar onder de indruk hoor.


En verder..

Na die tweede avond ging ik steeds vaker, eigelijk altijd, met jou mee op stap. Shoppen deden we ook regelmatig, en ik had intussen al jouw vrienden al ontmoet. Weet jij nog dat je mij voorstelde aan hen? Ik had met jou afgesproken bij de kleine MacDonalds in de stad, waar jij met jouw vrienden op me zou wachten. Ik was natuurlijk helemaal op tijd, en jij stelde me voor (waar ook weer 3 kusjes bij hoorde! Jee, ik had nog nooit zoveel Chineesjes gezoend ). Daarna zijn we met z’n allen gaan stappen. Was ook weer leuk hoor!

Die band tussen ons.. Hoe heb jij dat ervaren? Die relatie tussen ons was zo vreemd.. We waren geen stel (alleen hele goed vrienden), maar knufelde elkaar helemaal ziek en een kus op de mond was ook gewoon heel normaal. Op het begin keek Barbara nog wel een beetje vreemd als wij weer eens stonden te plakken, maar op een gegeven moment leek iedereen het normaal te vinden. Erg vreemd achteraf, heb zoiets nog nooit eerder met een jongen gehad. Ik weet natuurlijk niet hoe dat met jou zit..

Na heel wat leuke momenten met jou en ook heel veel milkshakes verder, kreeg jij een vriendin. Ik had mijzelf intussen ook herenigd met mijn ex vriend, en ineens..
Zagen we elkaar amper meer. Chatten deden we ook nog maar heel weinig, omdat jij nooit geen tijd voor me had! God liefje, wat baalde ik daarvan. En wat was ik jaloers op jouw vriendin. Al vanaf het moment dat je me op MSN vertelde dat je iemand had ontmoet, en dat het misschien (“Eigelijk wel zeker..” zei je ook nog) wel iets zou kunnen worden. Ik vond dat echt niks, want ik zag de bui al hangen ((beste)vriendin wordt gedumpt voor een verkering). Zo is het niet echt gegaan natuurlijk, maar het was wel aanzienlijk minder allemaal. En dat vond ik echt kei jammer, want je was voor mij echt ontzettend speciaal geworden in die korte tijd dat we elkaar kende. Ik heb je toen echt heel vaak gemist..

Gelukkig (sorry!) liep het op een gegeven moment niet meer echt tussen jou en dat meisje. Ik heb je nog wat tips gegeven, maar hoopte intussen wel op een breuk omdat ik je miste in mijn leven (wat toen nogal ellendig was). Die breuk kwam er ook, en ik heb je getroost. In mijn leven kwam er ook een breuk en jij hebt mij toen weer getroost. Onbewust was jij het misschien wel (een klein beetje) die voor die breuk zorgde.. Want toen in de MacDonalds, weet je dat nog? Ik wilde je toen zo ontzettend graag zoenen, ik voelde me echt ontzettend aan getrokken tot jou. Ik wil niet zeggen dat ik het een paar dagen later daarom heb uitgemaakt met die gast (), maar het was misschien wel een van de kleinere dingen die mee speelde..


Het begin van het tweede begin..

Een week nadat mijn relatie uit was gingen we stoom afblazen in de Blue Parrot, samen met Wesley en Babs. En we hebben die avond ook echt stoom afgeblazen, is het niet?
Het was echt geweldig gezellig, en wij waren kleffer dan ooit tevoren. Niet echt vreemd, want we waren voor het eerste sinds onze ontmoeting beide vrijgezellig aan het stappen.
Daar moesten we natuurlijk van profiteren..
En toen die kus.. Ik stond de hele avond al te geilen op die mooie mond van je en ik moest je gewoon zoenen! En dat heb ik gedaan. Ik ben nog steeds een beetje trost op mijzelf.. Dat ik dat heb gedaan zeg.
Niemand had die zoen aan zien komen. Barbara bijvoorbeeld, zij stond met open mond te kijken. En Wesley, had hij het door? Volgens mij ook niet.. Jij had het in ieder geval niet aan zien komen. Je begreep er niets van.. Wat deed ze nou?

Na die zoen kreeg ik van Barbara een standje. “Lin, je zet je vriendschap met Sai op het spel, en die is goud waard. Kijk eens uit wat je doet!” Ik kon haar geen ongelijk geven. Als je hele goed vrienden bent, overschrijdt je eigelijk een grens op het moment dat je met elkaar zoent.
Ik twijfelde later ook wel of ik er wel goed aan had gedaan. Heb het zelfs even eng gevonden om je onder ogen te komen toen ik de ochtend daarop wakker werd, maar gelukkig loste jij dat heerlijk op door er gewoon met me over te praten. Jij noemde onze zoen “Een zoen uit liefde” en toen wist ik eigelijk dat het gewoon goed zat tussen ons.

Het heeft nog wel even geduurt voordat het echt officieel iets werd tussen ons. Alles konden we zeggen tegen elkaar.. Maar dat ene onderwerp, daar durfden we geen van tweeen over te beginnen. Ik leefde op dat moment echt op een roze wolk,
en ik als ik je zou zeggen dat ik verder met je wilde was ik bang dat ik van die wolk af zou donderen. Maar uiteindelijk heb ik je een e-card gestuurd waarin ik het je zei:
“Ik geloof..
.. dat ik verliefd op je ben..”
Jij stuurde er direct een terug:”
“Volgens mij..
.. ik ook op jou..”
En vanaf dat moment waren we een stelletje. Hardstikke leuk, hardstikke raar en hardstikke snel na mijn vorige verkering. Maar we hadden het hardstikke leuk. De eerste zondag ben ik al bij je thuis geweest, en hebben we stiekem zitten ‘knuffelen’ op de bank. Dat was gezellig.. En het raampje boven de deur maar in de gaten houden. “Komt er iemand aan?”. Elke zaterdagavond gingen we op stap, wat ook leuk was. Al was het op sommige momenten ook wat minder, door toedoen van een bepaald persoon. Maar daar zijn wij heelhuids en sterker uit gekomen.

Voor altijd..

Het ging zó goed, dat ik me wel eens afvroeg waar dat addertje onder het gras toch bleef. Maar die is na zo’n 3 maanden toch op komen dagen. Zomaar, uit het niets. Nu ik er over begin, kan ik er nog kwaad om worden. Op mijzelf, wel te verstaan.
Misschien was het toen tussen ons toch een beetje te snel gegaan, want ik had mijn gevoelens op een gegeven moment niet meer in de hand. Erg vervelend, en erg frusterend.
Voor ons allebei, maar vooral voor jou. En liefje, dankje dat je me nooit heb laten zitten. Dat moet echt even gezegd worden, want ik vind dat echt bijzonder. Dat jij zodanig in ons geloofde, dat je het niet opgaf. Duizendmaal dank daarvoor.

“Als je echt bestemd bent voor elkaar, overleef je alles.” Zou die opmerking op ons slaan? Wij hebben in die drie maanden dat het uit is geweest, onzettend veel meegemaakt en gepraat.
En intussen hield ik nog heel veel van je, .. Jij ook van mij. Eigelijk was er weinig veranderd tussen ons, alleen zoenden we nu onofficieel. Dat klinkt erg stom, maar dat was toch eigelijk zo?

Maar natuurlijk moest er ooit een moment komen dat ik tot bezinning zou komen. Dat ik zou beseffen dat ik je helemaal niet kwijt wilde.. Ik besefte dat al die leuke jongens die ik in mijn leven had ontmoet, echt niet konden tippen aan jou. Ik vroeg je met een omweg s’avonds 25 mei 2003 aan de telefoon of je mijn vriendje weer wilde worden.. En Godzijdank had je mij niet afgeschreven en was ik nog steeds speciaal voor je.
We hebben, ik wel in ieder geval, er van geleerd. Na al die vervelende gebeurtenissen was ik veel zekerder van ons.

Het verloop..

Niet alles kon natuurlijk meteen van een leien dakje gaan, de eerste weken hebben we wat problemen gehad met jouw ex vriendinnetje. Maar dat hebben we samen goed opgelost.. Van dat meisje hebben we nooit geen last meer gehad (en dat is haar geraden ook !).

Maar goed, het was nu weer allemaal koek en ei tussen ons en ik was zielsgelukkig.
Ik was ook nog eens geslaagd voor mij VMBO examen (dankzij jou lieverd, echt waar!), dus het kon allemaal niet beter. In de eerste instantie wilde ik na dit diploma gaan werken, maar jij wist zo op mij in te praten dat ik me toch maar heb ingeschreven bij het ROC voor de opleiding Helpende Welzijn. Ik ben achteraf heel blij dat ik dat heb gedaan. Ik heb nu in ieder geval ambities.

Op 18 juli 2003 hebben we voor 3 weken lang afscheid van elkaar moeten nemen. Ik ging op vakantie naar Spanje. Jij hebt mij nog op de bus gezet en toen ik in die bus zat voelde ik me niet happy. Het was gewoon vreemd, we zagen elkaar bijna elke dag en nu moest ik me 3 weken zonder jou weten te vermaken. In Spanje aangekomen ging het wel wat beter hoor, maar ik heb je daar onzettend gemist. Ik heb regelmatig gedacht: “Ooh, daar had Sai bij moeten zijn!”. Maar ik probeerde je wel zoveel mogelijk te bellen, dan kwam ik de dag wel door..

4 augustus 2003 kwam ik terug van mijn vakantie in Spanje. Ik keek al dagen uit naar het moment dat ik jou weer zou zien. En dat moment was achteraf precies zoals ik het me had voorgesteld. We waren zo blij dat we elkaar weer zagen.
s’Avonds in bed heb je mij uitgepakt alsof ik een kadootje was.. Heerlijk was dat..

De rest van de zomer van 2003 hebben we het leuk gehad. Jij was vrij, en ook ik had mijn vakantiewerk-periode al lang achter de rug. Een hoogtepunt van de zomer vond ik het dagje Scheveningen. We hadden een dag uitgekozen dat het weer wat minder was dan de dagen ervoor (het weer was nog heel mooi hoor!), en het was ontzettend rustig op het strand. Ik heb toen echt een leuke dag gehad, samen met jou en de jongens. Weet je nog dat we jou in gingen graven? Dat was echt grappig, je leek echt zo klein onder al dat zand..
Alleen het naar huis gaan s’avonds was een beetje ellendig. Jee, wat hebben we lang moeten wachten. Vervelende treinen.

Na de zomervakantie begon ik aan mijn nieuwe opleiding. Echt eng op het begin, maar het heeft achteraf erg goed uitgepakt. Ik haalde goede punten en vond het leuk op school. Toen ik examen heb gedaan op het VMBO, heb jij mij voortdurend moeten motiveren en overhoren. Maar nu heb ik het grotedeels zelf gedaan. Ik was, ben nog steeds, best een beetje trots op mijzelf. Ik dacht eigelijk dat ik het zelf niet zou kunnen, maar dat viel dus mee.. Nu moet ik er wel even bij zeggen dat het een makkelijke opleiding was..

Nu dit schooljaar zo goed als afgelopen is, kan ik zeggen dat ik een leuk schooljaar achter de rug heb. Mede omdat het op school zo lekker liep, maar vooral omdat jij er was..

25 mei 2004..

De tijd is snel gegaan. Voordat we het in de gaten hadden waren we een jaar samen.
We hadden allebei vrij genomen van stage en hebben een superleuke dag gehad.
In mijn weblog heb ik een heel stuk geschreven over deze dag.. Op de volgende bladzijde kun je lezen hoe ik deze dag heb ervaren..

“ .. Ik heb gisteren echt een geweldige dag gehad!
Sai was gisterochtend al om 10 voor 9 bij mij. Nadat ik hem helemaal had platgeknuffeld , zijn we samen wat boodschappen gaan doen.
Rond kwart over 9 waren we terug van de winkel, gewapend met krentenbollen, Snack A Jacks en pakjes drinken.
Rond half 10 zijn we richting de efteling gaan rijden.
Het was toch nog een dik half uur tijden. Wat natuurlijk ook wel meevalt hoor.. Maar het was gezellig in de auto.. Lekker muziek geluisterd, gekletst en rond 10 uur reden we de pakeerplaats van de efteling op. Er stonden nog niet veel auto's, maar ik zag wel een hele rij kinderen richting de ingang lopen. Het leken er minimaal 300! Maar dit mocht de pret niet drukken. Bij de kassa konden we zo doorlopen, en ik kocht een plattegrond bij mijn kaartje (Die Sai vervolgens kwijt raakt! ) omdat Sai zich de Efteling niet meer echt kon herinneren. Nou, kaartje gecontrolleerd en op naar de Bobslee. Sai was bang dat hij misselijk zou worden (Die jongen kan echt niets hebben ), maar ik wist hem gerust te stellen. In het karretje van de Bobslee waren 3 zitplaatsen, en het was de bedoeling dat je met twee personen op een zitplaats zat. Ik dacht; dat lukt wel! Het lukte ook wel hoor, maar het was erg krapjes. En toen we aan het bobsleeen waren had Sai last van mijn wapperende haren die zijn wangetjes leuk streelde.. De actiefoto die was gemaakt was leuk, maar een beetje onduidelijk. Jammer. Toch niet gekocht, die onzin kost zo veel geld. Nou, nu maar richting de Vogelrock. Dit heb ik altijd een geweldige atractie gevonden. Maar toen we even later de Vogelrock uitkwamen, moest ik toch wel een toegeven dat het niet zo heel veel bijzonders was.. Ik meende dat er eerst meer lichtjes waren daar binnen?
Het Carnavalfestival was ook zeker een bezoekje waard. Dat muziek wat ze daar spelen blijft echt de hele dag in je hoofd zitten! Maar goed, die poppetjes zijn helemaal geweldig natuurlijk. En de actiefoto was dit maal wel leuk, maar weer niet gekocht.
Hierna zijn we, als ik het me goed herinner, richting Sprookjesbos gelopen waar we wat rondgeslenterd hebben. Erg leuk om te zien, maar op een gegeven moment wilde we weg daar omdat het al bijna tijd was om de Efteling Show te gaan bekijken, en toen konden we de weg niet meer vinden! Maar gelukkig waren we ruim op tijd in het theater. Toen de deuren open gingen, konden we een plaatsje op de derde rijd in het midden veroveren. We zaten daar echt geweldig.. Voor ons zat Roel, van het Eurovisiesongfestival, en die arme jongen had 10 kinderen om zich heen staan die allemaal een krabbeltje wilden. Hij maar krabbelen, en wij maar lachen. Maar ik was wel blij toen de show begon, want die kinderen maakte toch wel een ontzettende herrie ! Kinderen stil, helemaal onder de indruk toen Jim het podium op kwam geslenterd. Toch wel leuk om hem van dichtbij te zien, ik was vorig jaar een groot Idols fanaat en heb zelfs nog regelmatig met Jim gechat. De show was helemaal leuk en geweldig! Echt de moeite waard.

...
Na deze show hebben we nog in de Piranja gezeten (Ik was zeiknat!), we hebben nog geroeid en in kano's gezeten. Ook de Python is aan de beurt gekomen. Daarna poffertjes gaan eten! Lekker joh, ik had poffertjes met chocoladesaus. Ik zat ontzettend vol toen ik deze op had, en kon amper lopen.. Maar toch verder gelopen, richting het drop van het Volk van Laaf. Zo leuk daar! Lekker gegleden van de glijbaan en gewipt op de wipwap. Ja, we waren weer even helemaal kind.. Ook in die wagentjes gezeten die boven het Dorp van het Volk van Laaf rondrijden op een rails.Hierna zijn we in het de trein gestapt. We hoefde amper te wachten op het stationnetje, het treintje kwam vrijwel direct aanrijden. Bij het Ruigrijk zijn we uitgestapt en hebben in de autootjes gezeten die je zelf moet besturen. Ik heb gestuurd! Toen Sai stuurde ging het een heel klein beetje mis (En die jongen heeft dan z'n rijbewijs!)! We wilden persee ook nog in die bootjes voordat we naar huis gingen. Het was inmiddels al 5 uur, dus wij rennen! We waren gelukkig nog op tijd, en in het bootje hebben we de eendjes krentenbollen gevoerd. Op een gegeven moment hadden we wel 30 eenden die met ons meezwommen. Maar toen het brood
op was, waren zij ook zo weg.
Na 20 minuten in het bootje te hebben gezeten, zijn we terug naar de auto gegaan waar ik heerlijk heb geslapen. God, wat was ik moe!

Terug in Eindhoven zijn we gaan eten bij een Pizzaria. Niet echt geweldige pizza's, maar we zaten nu helemaal vol. Even overlegd wat we nu zouden gaan doen, en we zijn naar mijn huis gereden. Daar was mijn broertje aan het sleutelen aan mijn scooter. Hij deed de laatste tijd (Eigelijk al vanaf ik hem had gekocht bij een dealer) een beetje vreemd, en ik dacht dat de bougie kapot was. Wat helaas niet het geval was! Dus ik samen met mijn vader naar die dealer, die hem beloofde in orde te maken. Gaat me weer geld kosten! Maar no way dat ik veel geld ga betalen, heb dat ding 3 weken geleden bij hem gekocht. Dit was dus wel een domper op deze dag .. “

Samen naar Spanje..

Ik heb je de afgelopen weken, misschien zelfs maanden, al zo vaak gezegd dat ik me verheug op onze vakantie samen. Maar ik kan het niet vaak genoeg zeggen; Ik heb er zo’n zin in!
Als jij niet mee was gegaan, had ik er ook van af gezien. Spanje is leuk, maar om jou dan weer ruim 2 weken te moeten missen.. Nee, dat heb ik er gewoon niet voor over..

Ik weet nog niet wat ik allemaal met je van plan ben, maar ik wil veel leuke dingen met je gaan doen! Dat vooral.. Ik hoop echt zo dat jij het leuk gaat hebben daar.. Aangezien het je eerste keer in Spanje is, wil ik er echt iets speciaals van maken..

Het vervolg..

Ik had nooit verwacht dat ik op zo’n korte termijn al verder zou gaan met ons verhaal. Ik was eigelijk van plan om je het verhaal weer met je verjaardag te geven. Maar ik heb het idee dat we elkaar tegen die tijd niet meer spreken. Dus vandaar dat ik het nu doe ..

De vakantie

Op 19 juli zijn we samen met Marcia op de bus naar Spanje, Blanes gestapt. We hadden geweldige plaatsen, helemaal voorin! Marcia zat langs een vreemde gozer, omdat ze simpelweg niet anders kon.
De reis verliep wel redelijk, ook al hadden we een paar grote eikels achter ons zitten die een hoop herrie maakte. Ik kon niet slapen ’s nachts en toen heb jij mij jouw discman gegeven met muziek van Marco Borsato erin. Toen ben ik uiteindelijk wel in slaap gevallen.

In Spanje aangekomen was ik jarig! 18! We zijn met z’n drietjes naar de camping gelopen. De anderen waren de dag ervoor al aangekomen. Pap en Dim waren al op en ik kreeg een hoop kadootjes en felicitaties. Heb jij die oorbellen trouwens toen meteen gegeven? Ik weet het niet.. Ik was er in ieder geval geweldig blij mee.
Later hebben we samen met Robbert nog een hele dure taart gehaald. Een mini taartje voor 13 Euro! Wow, het was maar goed dat ik goed had gespaard voor de vakantie.

We hebben vooral de eerste week het een en ander ondernomen in Spanje en ik heb het echt super gezellig met je gehad. Ik zou het zo nog wel twintig keer over willen doen. Lekker samen zijn..
De laatste week hebben we vooral veel geluierd. Zwemmen, zonnen.. Een beetje niks doen eigelijk. Aan het einde van de vakantie in Blanes was ik blij dat we naar huis gingen eigelijk, maar toen we uiteindelijk thuis waren miste ik de vakantie in Blanes weer!

En verder..

Thuisgekomen ging gewoon alles op de oude voet verder. Ik herinner me geen bijzondere dingen meer van deze tijd. We hadden het gewoon fijn samen. Deden leuke dingen enzevoorts.
Ik begon aan het begin van het schooljaar met een nieuwe opleiding. Jij hielp me weer waar je helpen kon. De opleiding was een stuk zwaarder dan die ik eerst deed, dus dat viel allemaal niet mee..
Maar zolang jij mij hielp lukte het me wel en was ik aardig gemotiveerd.

De ommekeer..

Om een of andere reden liep het op een gegeven moment niet meer zo tussen ons. Ik wilde leuke dingen doen en jij leek nergens zin in te hebben. Ook veranderde jouw houding naar mij toe, je mopperde veel op mij. Ik kon daar niet echt tegen. Er werd thuis al zoveel op mij gemopperd dat ik er ontzettend verdrietig van werd.
Wanneer ik op stap wilde, wilde jij dat niet. Daarom ging ik op een dag met een klasgenoot op stap en sindsdien was ik niet meer in de stad weg te slaan.
We hadden het er regelmatig over. Jij beloofde wat liever voor me te zijn, ik beloofde wat meer rekening met jou te houden.
Maar om een of andere reden lukte het gewoon niet meer. Ik was zo moe van de spanningen en wilde eigenlijk alleen nog maar lol maken. Dat deed ik dan ook..
Ik was echt elke week zeker twee dagen in de stad te vinden. Het leek wel of ik opnieuw mijn leven aan het ontdekken was. Of ik opnieuw het stapleven ontdekte.
Tussen ons ging het steeds minder. Ik hield, hou nog steeds overigens, ontzettend veel van je maar ik begon steeds meer te merken dat we eigenlijk gewoon twee hele verschillende personen zijn.
Dus op een avond heb ik het uitgemaakt met je. Jij reageerde rustig.
De dagen daarna waren vreemd. Ik mist je, maar probeerde te mijzelf wijs te maken dat het echt beter was zo. Ik had inmiddels ook weer een nieuw vriendje die ongeveer bekend stond als de grooste feestneus van Eindhoven. Met hem was alles heel anders dan met jou, wel erg leuk allemaal.. Maar toch, het hangen samen op de bank, het knuffelen, het praten en de filmpjes in de bioscoop kijken.. Wat WIJ samen altijd deden, dat miste ik.. Jij miste het ook, vooral op het begin. Je belde en smste me de hele dag door. Soms vond ik dat vervelend, ik wist me dan geen houding tegenover mijn nieuwe vriendje te geven. Ik herinner me een avond in de Bar2Alex, toen jij je tegenover mijn nieuwe vriendje en zijn vrienden vreemd gedraagde. Je was ontzettend druk en aardig tegenover die jongens. Ik snapte dat niet. Waarom deed je zo? Mijn nieuwe vriendje wist niet waar hij kijken moest, bij mij was hetzelfde aan de hand. Toen ik er de volgende dag met je over praatte snapte je in de eerste instantie niet echt wat ik bedoelde.. Maar later begreep je het allemaal wel gelukkig.

Intussen liep het tussen mij en mijn nieuwe vriendje niet zo lekker meer. Het was allemaal nog ontzettend pril, maar hij hield erg wening rekening met mij in zijn leven. Hij begon op een gegeven moment als assistent bedrijfsleider in een cafe en heeft mij toen gedumpt. Zo voelde het ook echt, gedumpt worden. Eerlijk gezegd heb ik daar niet veel ervaring mee. Wow, dat klinkt stom. Maar dat is nu eenmaal zo.. Ik begreep op dat moment ook pas echt hoe jij je gevoeld moet hebben die twee keren dat ik je de bons heb gegeven.
Desbetreffende jongen heeft mij de maanden daarop ontzettend gebruikt. Op het begin was jij er nog voor mij. En soms dacht ik wel eens, misschien kan het wel weer worden tussen ons zoals het vroeger was. Misschien niet erg realitisch, maar ik miste je. Mijn lieve mannetje. Jij begon dat door te krijgen volgens mij en begon op datzelfde moment afstand van me te nemen. Je was verliefd op een ander meisje. Auw, dat deed pijn. Ik heb je echt gesmeekt mij weer terug te nemen in een vlaag van.. paniek. Het was pure paniek. Weten dat ik je echt kwijt was nu, ik kon er op dat moment niet tegen..
Jij wilde mij echt niet meer. Je zei dat ik je teveel pijn had gedaan in het verleden, het vertrouwen in mij was grootedeels weg. Mja, niet geheel onbegrijpelijk en achteraf is het misschien wel beter dat het zo is gelopen. Misschien ook wel niet, maar dat zullen we nooit weten.
Ik ben me toen weer gaan focussen op Rop, wat jij niets vond natuurlijk. Gelukkig kwam ik toen Jasper tegen, waar ik smoorverliefd op werd.

...

Althans, ik dacht dat ik verliefd op hem was. Dat was zo stom allemaal. Ik voelde het wel, maar zag als ik naar Jasper keek dat hij alles behalve mijn type was. Daarbij was Jasper verliefd op een hele goede vriendin van mij. God, wat heb ik me in die tijd klote gevoeld. En toen werd ik weer gered.. Door een wildvreemde, iemand die ik nog nooit had gezien of gesproken. Tim. De tweede keer dat ik hem zag was ik al verkocht. Jasper was ik ineens vergeten, Rop deed me niets meer en jij.. Met jou wilde ik alleen maar vrienden zijn. Twee weken heb ik met Tim gedate, toen hadden we verkering. Jij kreeg zo’n beetje op dat zelfde moment verkering met Hilde dus we waren beide helemaal gelukkig. Ik verwachtte dat het nu tussen ons als vrienden ook helemaal goed zou komen. Maar dat viel erg tegen achteraf. Jouw nieuwe vriendin had moeite met mij in jouw leven en jij trok je dat erg aan..

Hilde..

Zoals ik hierboven al zei dacht ik dat we nu we beide weer verkering hadden wij samen weer goede vrienden konden worden. Maar jouw nieuwe vriendin vond het niet leuk dat ik met jou omging en liet dat jou ook merken. Ze heeft je nooit verboden om met mij om te gaan, maar ik merkte dat ik je langzaam kwijt aan het raken was. Ik heb daar vaak heel veel verdriet om gehad en heb je er ook meer dan eens op aangesproken.
Ik snapte niet goed dat je mij liet gaan omwille van haar. Je zei zelf dat je dat niet deed, dat je gewoon wat minder tijd had voor mij maar ik wist intussen wel beter. Er waren momenten dat je mij gelijk gaf, dat je inderdaad niet op de juiste manier omging met onze vriendschap. Dan zei je mij ook te missen en beloofde je verbetering in ons contact. Maar in de dagen die daar dan op volgde merkte ik daar niets van. Op die manier werd ik heel onzeker wat ons betreft..

Vroeger als er iets met me aan de hand was belde ik jou altijd op. Bij jou kon ik mijn verhaal kwijt, wij wisten tenslotte van elkaar wie we waren en wat we aan elkaar hadden. Maar op een gegeven moment ben ik daar mee gestopt omdat ik niet meer wist wat ik aan je had. Je reageerde vaak heel erg bot als ik je eens opbelde en zo kwam het ook meer dan eens voor dat ik gewoon niets van je hoorde. Ik kon maar niet snappen dat je de band die we altijd hadden gehad op deze manier doorknipte. Net of het niets was, jaren vrienden, twee jaar verkering..
Maar zoals men vaker zegt; Liefde maakt blind. Jij hebt voor mij toen ook heel veel gelaten en je doet nu hetzelfde voor Hilde. Maar toch neem ik het je ontzettend kwalijk.

Wat een verhaal. Veel dingen die ik had willen zeggen staan er nu nog niet in, maar goed. Het einde moet toch eens komen en ik denk dat ik dit het juiste moment is.
Ik vind het jammer dat het zo gelopen is. Vooral de laatste maanden is het contact tussen ons erg stroef. Ik mis je regelmatig, maar durf dat niet altijd uit te spreken. Ik wil je regelmatig knuffelen of een kus geven, maar ook dat durf ik niet meer. Vreemd, wat is er met de tijd gebeurd he?

Ik zal altijd van jou blijven houden. Ik kan en wil niet vergeten wie je bent.

Liefs, jouw meisje

[Vogelvrij]

Fijn dat je het op deze manier hebt kunnen afsluiten, het is echt een lang verhaal geworden. Maar ik denk dat het vooral een tekst is die voor jou en voor hem wat betekent, voor andere mensen maakt het allemaal niet zoveel uit

[I C U]

Het is een heel verhaal, en ik ben tot de helft gekomen. Stiekem had ik het vermoeden dat de rest hetzelfde zou zijn, dus ik ben maar gestopt. Tja, je hebt veel geluk met zo'n persoon in je leven.

O ja, ik zou trouwens nog wel die tekst goed doorkijken, er staan een hoop fouten in. hardstikke -> hartstikke, dat soort dingen.

[Roosje]

*sluit zich aan bij Vogelvrij*