LOTR: Wat als Boromir niet gesneuveld was?

[Eye of Sauron]

Ik neem aan dat jullie allemaal weleens van een 'wat als..'-scenario gehoord hebben. Ik heb er in ieder geval ook eens een geschreven. Deze is gebaseerd op LOTR en wel op de dood van Boromir, een van mijn favoriete karakters.
Lees maar eens door en zeg wat je ervan vindt, LOTR-fans...
Let wel op: het verhaal is behoorlijk bloederig en dus niet bedoeld voor kleine kinderen.
Ik weet niet of dit er bij moet staan maar de karakters zijn niet door mij verzonnen en eigendom van de Tolkien foundation.

Het verhaal begint net nadat het reisgenootschap Lothlorien verlaten heeft.

Ze zijn weg: De teerling is geworpen. In mijn spiegel heb ik al gezien wat er gaat gebeuren, maar zij weten het nog niet. Het lot ligt vast. Boromir’s lot is nu al bezegeld. Hij zal sterven en het reisgenootschap zal uiteenvallen. Ik heb het gezien: de omhelzing met zijn broer, de pijlen die in zijn borst worden geschoten, de broer huilend bij zijn begrafenisboot…. Het lot kan soms hard zijn, maar ik mag er niets aan veranderen. De goden staan het niet toe. Maar als ik…ik weet nu iets over de toekomst….ik kan proberen…ik moet….het leven van een man staat op het spel….
Galadriel wist wat haar te doen stond. Er was maar één iemand in Lorien die ze zo’n delicate opdracht kon toevertrouwen. Ze liet hem onmiddellijk ontbieden.
En normaal gesproken duurt het vrij lang om van de grens naar het paleis te komen, maar als de Vrouwe speciaal om hem vraagt, maakt Haldir wel haast. Hij was er dus snel.
‘Haldir’ sprak Galadriel:‘Ik heb een taak voor je. Je moet naar de heuvel van Amon-Hen reizen. Je moet er binnen tien dagen zijn. Daar zal een van de leden van het reisgenootschap gedood worden. Jij moet zijn dood voorkomen’
Haldir sprak daarop: ‘Ik zal doen wat u vraagt, maar om wie gaat het, en waar precies moet ik zijn?’ Toen zei Galadriel: ‘Ik kan niet meer zeggen. Ga over land, te paard en zorg dat de andere leden van het reisgenootschap je niet zien.’ Haldir vertrok met het snelste elfenpaard dat er in de stallen van Lothlorien te vinden was.
10 dagen later.
Haldir had hard doorgereden en was binnen de gestelde termijn in Amon-Hen. Hij wist dat er iets inderdaad iets niet goed zat want het hele bos stonk naar ork. Hij hoorde getoeter. Iemand was op een hoorn aan het blazen. Hij stapte van zijn paard af en rende richting het geluid. Op een open plek in het bos was een man, Boromir, met een horde orks aan het vechten. Achter hem stonden twee Hobbits, die hij duidelijk probeerde te beschermen. Maar deze orks waren groter en sterker dan elke ork die Haldir ooit gedood had, en dat waren er veel. Toch leek de man geen moeite te hebben met de aanstormende horde. Verscheidene lagen er al dood aan zijn voeten. Toen viel Haldir de leider van de horde op. Hij was nog groter en gespierder als de anderen, en hij richtte zijn boog op Boromir!!! Haldir wist ineens waarom de Vrouwe hem hiernaartoe had gestuurd, en hij wist wat hij moest doen. Hij pakte zijn eigen boog, zette vliegensvlug een pijl op de pees en schoot op de grote ork. Deze viel morsdood achterover met de pijl uit zijn afzichtelijke kop stekend. Verschillende orks keken zijn richting uit, alsmede de Hobbits. Hij was ontdekt! Snel wegsluipen was er niet meer bij, want er kwamen er als een boel zijn richting op. Haldir schoot nog een paar pijlen af. Drie orks vielen dood op de grond. Maar er waren er tientallen.
Boromir had ondertussen ook nog steeds zijn handen vol, onwetende dat hij aan het noodlot ontsnapt was. Ook Merry en Pippin overwonnen hun angst en begonnen de Uruk-Hai aan te vallen. De versterking was onderweg. Er kwam een vuil geklede man uit de bossen gerent. Haldir wist dat dit Aragorn, de leider van het genootschap was. Als Haldir er niet was geweest was Aragorn zeker te laat gekomen en was Boromir nu dood, en de Hobbits waarschijnlijk ontvoerd. Aragorn aarzelde geen moment en viel de Uruks aan die Boromir belaagden. Boromir was opgelucht dat er eindelijk hulp was. Maar de Uruks kwamen ook hun korte aarzeling te boven die ontstond toen hun leider, Lûrtz, viel. Een andere Uruk, Uglûk genaamd, nam onmiddellijk de leiding over en begon orders te schreeuwen. ‘Dood ze allemaal, behalve de halflingen!!!’ Er kwamen nu nog veel meer Uruks uit de bossen gerend. Er waren er minstens 100. De helden waren zwaar in de minderheid. Haldir raakte in de problemen. Ëén uruk sloeg zo hard op zijn elfenzwaard, dat het in drie stukken brak. Haldir ramde het stuk dat hij nog in zijn handen had diep in de keel van de uruk en pakte zijn scimitar af. Dit zwaard was echter veel te zwaar voor een Elf. Aragorn had ook problemen. Een uruk opende een gapende wond in zijn zij en de machtige doler viel bloedend op de grond. Boromir ging voor de gewonde Aragorn staan en hoopte dat Legolas en Gimli ook zo kwamen.
Deze werden echter beiden opgehouden in een ander deel van het bos. Ze hadden beide minstens 30 uruks om mee af te rekenen, maar dit wist Boromir natuurlijk niet.
Pippin en Merry hadden een voordeel op de rest, omdat de uruks ze levend in handen wilde krijgen. De uruks besloten echter om ze bewusteloos te slaan. Pippin kreeg de eerste klap. Helaas sloeg de uruk met zijn schild. Pippin viel bloedend op de grond. Voordat Merry naar hem toe kon rennen lag ook hij bewusteloos ter aarde. Er waren er nu drie uitgeschakeld. Boromir vocht als een leeuw. Hij wist dat de rest ten dode was opgeschreven als hij ook zal vallen. Maar hij viel niet. Urenlang hield hielden hij en Haldir stand. Haldir velde de machtige Uglûk door hem de kop af te hakken. Helaas had Uglûk hem ook verwond.
En ineens was het afgelopen. Alle Uruks waren afgeslacht. Boromir viel bezweet op zijn knieën. Hij was uitgeput, maar hij wist dat de gewonden verzorging nodig hadden.
Pippin had een zware hersenschudding. Hij zou het wel overleven maar moet meerdere dagen herstellen. Tijd die ze overigens niet hadden, in dit gevaarlijke gebied.
Merry was alleen bewusteloos. Hij was in orde op een grote bult op zijn hoofd na. Hij begon al bij te komen.
Aragorn was er een stuk erger aan toe. Hij had veel bloed verloren. Boromir scheurde een stuk van zijn elfenmantel en stelpte het bloeden hiermee.
Haldir kreunde van de pijn. Uglûk’s zwaard was dwars door zijn schouder heen gegaan. Gelukkig waren er geen vitale organen geraakt, maar zijn linkerarm kon hij zeker een paar maanden niet meer gebruiken.
En de rest? Boromir begon te zoeken naar Legolas, Gimli, Frodo en Sam.
Gimli vond hij al snel. Hij zat onder het bloed. Helaas was het niet alleen zwart bloed. Hij lag tussen de gedode orks en schreeuwde nog steeds verwensingen. Kennelijk waren er een paar gevlucht. Boromir onderzocht de Dwerg snel. Hij had een uitwendige breuk aan zijn rechterbeen. Het was dankzij zijn dwergenpantser dat zijn been er niet af lag. Ook lag zijn linkerarm open, en had hij een snee net onder zijn rechteroog. 2 centimeter hoger en de Dwerg was blind geweest…. Boromir spalkte zijn been en verbond de Dwerg. Net toen hij ermee klaar was hoorde hij een schreeuw. Het was Merry’s stem.
Hij spoedde zich richting het geluid. Merry lag op de grond. Hij was flauwgevallen. Boromir zag ook waarom. Tussen een grote hoop dode orks lag het lichaam van Legolas. De Elf was dood en daarna letterlijk in stukken gehakt. Het was een bloedbad. Dit was te veel voor Boromir. Hij moest overgeven. Huilend pakte hij de kleine Hobbit op en liep terug naar de open plek. Toen hij het trieste nieuws aan de anderen (die bij kennis waren) had verteld moest iedereen huilen. Vooral de Dwerg. Iedereen wist dat hij en de Elf goed bevriend waren geraakt. Boromir wist ondertussen dat hij Frodo en Sam moest gaan zoeken, als Frodo nog met hem wou praten na zijn moment van zwakte. Hij droeg Merry op om op de anderen te letten en liep richting de boten. Hun kamp bleek echter een ravage te zijn. Alledrie de boten waren vernield, zijn grote schild was gebroken en er stonden vele ork-voetstappen. Alle bagage stond er nog, (maar was wel vernield) dus hij wist dat de Hobbits ontvoerd waren.
Dit is wat er gebeurd was: Terwijl de Uruks met het reisgenootschap aan het vechten was verscheen er een sluwe Mordor Ork met de naam Grishnâhk en zijn compagnie van orks ten tonele. Ze waren ook op zoek naar halflingen, maar dan in opdracht van Sauron. Zij vonden de twee Hobbits die aanstalten maakten om te vertrekken en overvielen ze.
Boromir wist dat hij met een vreselijk dilemma zat. Frodo had de ring, dus als de orks bij Sauron aankwamen was Midden-aarde verloren. Maar de orks achtervolgen en zijn gewonde vrienden hier achterlaten zou voor hen de dood betekenen.
Wat moest hij doen?

Galadriel, ondertussen, wist dat ze een vreselijke fout had gemaakt. Door het leven van één lid van het reisgenootschap te redden is er een ander lid geneuveld, en de rest bijna allemaal zwaar gewond. Bovendien was de ring nu op weg naar de vijand!!!
Ze begreep dat ze moest redden wat er te redden viel. Ze moest weer ingrijpen…

wordt vervolgd......

[G-force]

Have a break have a kitkat.

[Verleden Tijd]

G-force schreef op 02-09-2004 @ 19:19 :
Have a break have a kitkat.

Beetje bloederig stukje inderdaad. Het idee is wel leuk. Dat alles alleen maar nog erger mis zou lopen als boromir had overleefd. Maar waarom stuurt Galadriel niet gewoon een flink leger elfen met bogen om die Uruks een kopje klein te maken?

Van de stijl van Tolkien is natuurlijk helemaal niets over, maar dat weet je zelf ook wel. Die zou het gevecht ook nooit zo beschreven hebben. Het is dus wel een lager niveau geschreven, zegmaar. Het gewelddadige niveau.

Dood ze allemaal, behalve de halflingen!!!’

Alsjeblieft nooit meer dan 1 uitroepteken/vraagteken.

Haldir sprak daarop: ‘Ik zal doen wat u vraagt, maar om wie gaat het, en waar precies moet ik zijn?’

Vind ik niet mooi. Vooral het stukje "en waar precies moet ik zijn?''

Ëén

hehe

Er waren nog andere dingen maar die vind ik nu even niet terug. Toch benieuwd hoe het nou verder gaat.

Krrristoph!

[Verleden Tijd]

Maar de orks achtervolgen en zijn gewonde vrienden hier achterlaten zou voor hen de dood betekenen.

Kan Merry ze niet verzorgen dan?

Dit is wat er gebeurd was:

Ik houd nooit zo van dit type uitleg.

Let ook goed op de tijden. Vooral als je het werkwoord 'zullen' gebruikt.

[Eye of Sauron]

Dat type uitleg is juist weer heel erg Tolkien, en daarom heb ik het ook zo gedaan. Om nog wat van stijl van Tolkien te behouden. Dat gewelddadige is meer Peter Jackson stijl...

Merry kan de gewonden inderdaad verzorgen, maar ik bedoelde meer de kans dat er nog levende Uruks (en wilde dieren) in het bos zitten. Die komen uiteraard op al dat bloed af.
En laten we eerlijk zijn, Merry is niet veel waard in een gevecht.

[Eye of Sauron]

Kristoph schreef op 02-09-2004 @ 20:51 :
Maar waarom stuurt Galadriel niet gewoon een flink leger elfen met bogen om die Uruks een kopje klein te maken?

Het was de bedoeling dat Haldirs aanwezigheid geheim bleef, om te lot niet nog verder te verstoren.
Bovendien trekt zo'n leger natuurlijk meteen de aandacht van Sauron, en dat moeten we juist niet hebben.

Ik vond het eigenlijk maar beter zo, ik vond Boromir toch maar een klootzak

Grim

what if: zoals daar beschreven, of het gaat juist veel beter. Zoveel orks waren er niet, want toen Boromir dood was waren ze bijna allemaal al weg. En er was bij mijn weten maar één Uruk. Maargoed. Ik denk dat dat het zo'n groot verschil maakt eigenlijk.

[CharmingPiper]

Gemeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!!!

Me want legolas!!!!!!!

Dit verhaal is niet leuk!

boromir niet dood is goed .

maar ipv legolas

GEMEEEEEEEN !!!

ps. ik vind het verhaal verder wel goed bedacht hoor

[Eye of Sauron]

Grim schreef op 03-09-2004 @ 08:38 :
Ik vond het eigenlijk maar beter zo, ik vond Boromir toch maar een klootzak

Grim

what if: zoals daar beschreven, of het gaat juist veel beter. Zoveel orks waren er niet, want toen Boromir dood was waren ze bijna allemaal al weg. En er was bij mijn weten maar één Uruk. Maargoed. Ik denk dat dat het zo'n groot verschil maakt eigenlijk.

Ze gingen weg omdat ze Merry en Pippin hadden. Saruman had ze opdracht gegeven om de halflings zo snel mogelijk bij hem te brengen. Nu faalden ze daarin, dus bleven ze aanvallen.
Het waren overigens allemaal Uruk-Hai. Niet alleen Lûrtz.
Grishnâhk en zijn orks waren er in het boek niet bij. (pas later)

[Eye of Sauron]

CharmingPiper schreef op 03-09-2004 @ 11:33 :
Gemeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeen!!!

Me want legolas!!!!!!!

Dit verhaal is niet leuk!

boromir niet dood is goed .

maar ipv legolas

GEMEEEEEEEN !!!

ps. ik vind het verhaal verder wel goed bedacht hoor

Om duidelijk te maken dat je niet met het lot moet kloten vond ik dat er één ander lid van het reisgenootschap moest sterven.
Dat kon geen Hobbit zijn, want die wilde ze levend.
Aragorn kon ook niet,want die is te belangrijk voor het verhaal.
Bleven over: Legolas of Gimli. Dit was meer iets van persoonlijke voorkeur. Bovendien kon ik Gimli makkelijker gewond laten raken zonder dat het fataal was. (door zijn dwergenpantser.)

[Verleden Tijd]

Legolas =
Gimli =
Ik wil dat Gimli zich opoffert door voor Legolas te springen of zoiets (moet -ie wel hoog genoeg springen natuurlijk).

[Horus]

Die zou het gevecht ook nooit zo beschreven hebben. Het is dus wel een lager niveau geschreven, zegmaar. Het gewelddadige niveau.

wat is er mis met geweld??

Legolas =
Gimli =
Ik wil dat Gimli zich opoffert door voor Legolas te springen of zoiets (moet -ie wel hoog genoeg springen natuurlijk).

Helemaal mee eens natuurlijk!

Als je het spel The Return of The King gespeeld zou hebben zou je weten waarom. he Kristoph!

Eye of Sauron schreef op 03-09-2004 @ 12:33 :
Ze gingen weg omdat ze Merry en Pippin hadden. Saruman had ze opdracht gegeven om de halflings zo snel mogelijk bij hem te brengen. Nu faalden ze daarin, dus bleven ze aanvallen.
Het waren overigens allemaal Uruk-Hai. Niet alleen Lûrtz.
Grishnâhk en zijn orks waren er in het boek niet bij. (pas later)

Waarom waren die anderen dan zo makkelijk te verslaan? En bij de rest zag ik ook geen white hand

naja, zal wel

[lilarcor]

LOL GOED GESCHREVEN MAAR IDD LIEVER GIMLI én boromir dood dan legolas alhoewel gimli wel grappig is. Natuurlijk kan het nooit in dezelfde stijl geschreven worden anders zou sauron ook miljoenen kunnen verdienen boromir moest by the way sterven omdat hij de ring wou afnemen hes a mean motherfucker (was liever)

[Verleden Tijd]

lilarcor schreef op 03-09-2004 @ 17:56 :
Natuurlijk kan het nooit in dezelfde stijl geschreven worden anders zou sauron ook miljoenen kunnen verdienen

Ik denk dat er verschil is tussen zelfde stijl en zelfde kwaliteit

[Eye of Sauron]

Grim schreef op 03-09-2004 @ 17:35 :
Waarom waren die anderen dan zo makkelijk te verslaan? En bij de rest zag ik ook geen white hand

naja, zal wel

White hand zat onder hun helm.
Lûrtz is een kapitein, en die worden natuurlijk gekozen omdat ze beter kunnen vechten als de gewone soldaten.

[lilarcor]

khep een einde dat mij beter bevalt :


Galadriel besefte wat een ravage ze aangericht had. Omdat ze zich persoonlijk verantwoordelijk voelde voor de dood van Legolas besloot ze zichzelf op te offeren en haar levenskracht aan legolas te geven. Vol spanning stond de rest van het gezelschap te kijken naar de elfenkoningin die misterieuze woorden prevelde toen ze plots dood neerviel. Meteen sprong Aragorn naar haar toe om haar op te vangen en kon nog net haar laatste woorden horen. 'Red...... de...... halflingen.......'
Verdwaasd werd Legolas wakker. 'Wat is er gebeurd. Ik wist zeker dat dat orkzwaard me doorboord had.' Snel legde Boromir de situatie uit. De tussenkomst van Galadriel, de vijand die nu de ring had, en Galadriel's schuldgevoel en haar vastberadenheid om haar fout goed te maken of om haar in elk geval wat zielerust te geven. Belust op wraak trok het gezelschap erop uit om de halflingen te redden. Na drie dagen onafgebroken lopen zonder voedsel of rust (waw wat een helden!!! ) kwamen ze aan in Rohan, het land van de paardenheren. Het voorgebied was erg bergachtig dus moesten ze voorzichtig zijn. Boromir was echter zo vastberaden om de hobbits in een zo kort mogelijke tijd te vinden dat hij veel te snel liep. Aragorn waarschuwde hem nog maar het was al te laat...... Luid krijsend verdween Boromir in een schijnbaar eindeloze spleet.....



moraal van het verhaal: Probeer de toekomst niet te veranderen je maakt het er alleen maar erger op

[Eye of Sauron]

Leuk vervolg, maar ik ga er zelf ook nog een schrijven.
In ieder geval komen ze nu niet in Rohan, want de hobbits zijn ontvoerd door Mordor orcs en worden dus richting Mordor gebracht.

[lilarcor]

ah i see ben benieuwd hoe het verder gaat in mordor!!

[Eye of Sauron]

lilarcor schreef op 04-09-2004 @ 16:46 :
ah i see ben benieuwd hoe het verder gaat in mordor!!

wait and see....

[Astuanax]

het verhaal op zich valt wel mee, de stijl laat wel te wensen over.
Galadriel mag zeker niet dood, zij is samen met Elrond de oudste elf in middel aarde!
Voer dan liever de een of de andere duistere ceremonie uit (offer een paar honderd orks) om hem weer levend te maken.
Boromir is inderdaad een klootzak.

[Verleden Tijd]

waarom heeft iedereen hier zo'n hekel aan Boromir? Alsof jullie de macht van de ring wel zouden kunnen weerstaan . Als Boromir niet had geprobeerd de ring te stelen, was het reisgenootschap niet uit elkaar gevallen en zou heel Midden-Aarde ten onder gegaan zijn. Beseffen jullie dat wel?

Kristoph schreef op 07-09-2004 @ 19:48 :
waarom heeft iedereen hier zo'n hekel aan Boromir? Alsof jullie de macht van de ring wel zouden kunnen weerstaan . Als Boromir niet had geprobeerd de ring te stelen, was het reisgenootschap niet uit elkaar gevallen en zou heel Midden-Aarde ten onder gegaan zijn. Beseffen jullie dat wel?

Hij kijkt vuil uit zijn ogen en ik vind hem geen prettige personage. Dat ik hem een klootzak vind is nog niet eens gebaseerd op dat hij de ring van Frodo wilde jatten.

Boromir sux

[Verleden Tijd]

In het boek kijkt boromir helemaal niet vuil uit zijn ogen. Hij wordt beschreven als een mens, die iets koninklijks uitstraalt. En hij bedoelt het niet kwaad. Hoe zou jij je voelen als je hele koninkrijk door orks onder de voeten gelopen werd? Nou?

Kristoph schreef op 07-09-2004 @ 20:08 :
In het boek kijkt boromir helemaal niet vuil uit zijn ogen. Hij wordt beschreven als een mens, die iets koninklijks uitstraalt. En hij bedoelt het niet kwaad. Hoe zou jij je voelen als je hele koninkrijk door orks onder de voeten gelopen werd? Nou?

I'd take a look and laugh

[Astuanax]

Grim schreef op 07-09-2004 @ 20:10 :
I'd take a look and laugh

zo hoor ik het graag!

[Verleden Tijd]

Grim for president!

[Eye of Sauron]

Kristoph schreef op 07-09-2004 @ 20:08 :
In het boek kijkt boromir helemaal niet vuil uit zijn ogen. Hij wordt beschreven als een mens, die iets koninklijks uitstraalt. En hij bedoelt het niet kwaad. Hoe zou jij je voelen als je hele koninkrijk door orks onder de voeten gelopen werd? Nou?

En hij hersteld zijn eer door zich op te offeren voor Pippin en Merry.

[Eye of Sauron]

Dit is een vervolg. Als je het eerste deel wilt lezen vind je dat hier
Ik was oorspronkelijk van plan om het verhaal te centreren op de heldendaden van Boromir en de ring die richting Mordor gaat, maar ik heb een leuke verhaallijn bedacht rond de dood van Legolas.
Het verhaal is nog niet af dus er komt ook nog een derde deel.


De slachting op Amon-Hen was niet onopgemerkt gebleven. Er waren verschillende dieren die dit gezien hadden. Een van deze dieren was een lijster. Deze vertelde het door aan andere vogels. Zo werd het nieuws verspreid, totdat het uiteindelijk bij Radagast de Bruine uitkwam. Deze was namelijk Meester van Vogels. Hij vertrok daarop naar de grote Adelaars om hen de gewonden te laten oppikken.
Dit alles werd door Galadriel in haar spiegel gezien. Boromir was nog steeds aan het twijfelen over zijn keuze, dus Galadriel trad daarom via haar spiegel in telepatisch contact met hem. Ze zei: ‘hulp voor de gewonden is onderweg. Laat de Hobbit vuren aansteken om de wilde dieren op afstand te houden. Jij moet achter de orks aangaan om de ring te redden. Neem het paard van Haldir. Maar probeer niet weer om de ring af te pakken, of mijn wraak zal je treffen!’
Daarna werd Boromir wakker geschud door Merry. Hij wist niet hoelang hij in trance was geweest, maar toen hij zijn ogen opendeed zag hij een paard het kamp binnenlopen. Hij droeg Merry op om vuren aan te steken, en vertrok te paard in de richting van de orksporen.
Een half uur later kwam Radagast aanvliegen op een grote adelaar. Bij hem waren nog veel meer adelaars. Alle gewonden werden op adelaars geholpen, die richting Lothlorién vlogen. Radagast wikkelde het lijk van Legolas in zijn cape en nam dat ook mee. Uiteraard werd ook Merry niet vergeten.
Toen het reisgenootschap in Lothlorién aankwam vertrok Radagast onmiddellijk weer op zijn adelaar, nu richting het Demsterwold. Daar wonen de boselfen en hun koning, Thranduil, is de vader van Legolas. Die moest op de hoogte worden gebracht van het tragische nieuws.
Radagast vertelde Thranduil over de dood van Legolas. De koning was uiteraard zeer verdrietig, maar hij was ook zeer furieus. Hij had al in de gaten dat Galadriel het lot had veranderd, en dat zijn zoon daardoor om het leven was gekomen kon hij niet accepteren. Geen van zijn onderdaden en zelfs Radagast de wijze tovenaar konden hem niet kalmeren. Hij verklaarde de oorlog aan Lothlorien, en zwoer niet te rusten totdat Galadriel dood aan zijn voeten lag. Een overhaaste beslissing die zeer grote gevolgen ging hebben. Zeker omdat er ook andere personen meekeken….
Want nog geen dag later werd in de toren van Barad-dûr Khamul de Oosterling bij de Mond van Sauron geroepen. Khamul was een Nazgul, een van de Negen. Hij was net geregenereerd nadat hij was verbannen door het rivierwater dat Arwen over hem gespoeld had. Hij was de enige waarvan de echte naam bekend was, en hij was de op één na machtigste. Hij nam alleen orders aan van de Tovenaar-Koning, de Mond van Sauron en Sauron zelf.
De Mond van Sauron sprak: ‘vertrek naar Dol Guldur en neem het commando van het leger daar over. De Elfen gaan onderling oorlog voeren. Laat ze begaan en roei daarna de overwinnaar uit!’
En Khamul ging, gezeten op een fellbeast. En de Mond van Sauron lachte, want die puntoren waren zijn Meester al sinds het begin der tijden een doorn in het oog.

Terwijl het reisgenootschap verpleegd werd in Lothlorién, marcheerden legers der boselfen in de richting van dit land, en zette Celeborn, die niet van plan was om zijn vrouw iets te laten overkomen, de verdediging op.
Khamul de Oosterling was vastberaden het ras der elfen uit te roeien, terwijl Grishnahk en zijn orks onvermoeibaar verder renden, steeds dichter bij Mordor komend, maar met de dappere Boromir op hun hielen.

wordt vervolgd

[*~Angel~*]

Euhm.. waarom niet in 1 topic?? Het 1ste deel vond ik trouwens leuk geschreven, maar een beetje te "gehaast". Ik zal zo je 2de deel lezen

[Verleden Tijd]

het is inderdaad behoorlijk gehaast ja. Nu nog steeds. Tolkien had in deze ruimte net één beschrijving kwijtgekund en jij propt er tientallen troepenbewegingen en besluiten in. Maar het idee blijft leuk.

Hij was de enige waarvan de echte naam bekend was, en hij was de op één na machtigste.

Weet je dat van die naam zeker? Ik heb wel eens iemand horen zeggen dat hij alle namen van de Nazgul kende.

fellbeast

Alsjeblieft geen Engels in een Nederlandse tekst. Kijk anders maar even in de vertaling wat voor woord daar voor die beesten gebruikt wordt.

[Ieke]

Grim schreef op 08-09-2004 @ 14:58 :
kan dat niet in helzelfde topic?

Mee eens en bij deze zijn ze dus ook samengevoegt.

[lilarcor]

hmmm gaan de elfen echt vechten, dat zou ik wel spijtig vinden.
De nederlandse naam voor de fellbeasts is wilde beesten
(heb ik in een boek gelezen )

[Eye of Sauron]

Kristoph schreef op 08-09-2004 @ 13:51 :

Tolkien had ook meer ruimte dan ik, maar ik begrijp wat je bedoeld. En bedankt dat je het idee leuk vind.

Weet ik niet zeker, maar dat heb ik op internet gelezen, op een LOTR-site. Ik vond het gewoon leuker om Khamul te kunnen zeggen inplaats van ringgeest #2.

Wilde beesten vind ik echt belachelijk klinken. Dat moet ik meteen aan een gnoe denken. In 'battle games in Midden-aarde' worden ze Serpenten genoemd, en dat gaat nog wel, maar ik vond Fellbeast veel beter, en daarom heb ik dat gebruikt. Noem het maar vrijheid van de auteur...

[Preaper]

Dit verhaal doet Tolkiens boek geen eer aan. Het zwaard van Haldir dar breekt, een overgevende Boromir... vanalles wat nooit gebeuren zou. Maar het idee het leuk.

[*~Angel~*]

Kristoph schreef op 08-09-2004 @ 13:51 :
Alsjeblieft geen Engels in een Nederlandse tekst. Kijk anders maar even in de vertaling wat voor woord daar voor die beesten gebruikt wordt.

Nee ajb niet vind het verschrikkelijk irritant als het int nederlands wordt vertaald. Net als in het boek. Aragorn werd "Stapper" genoemd. Vreselijk !!!! Alleen daarom zou ik het boek niet meer willen lezen.

[lilarcor]

dat is zijn dolernaam in het engels is dat Strider

Kristoph schreef op 03-09-2004 @ 13:15 :
(moet -ie wel hoog genoeg springen natuurlijk).

you'll have to toss me, I can't jump the distance

[lilarcor]

lol, but don't tell the elve

[Verleden Tijd]

stapper is helemaal niet zo'n slechte 'vertaling'. Eén van zijn andere bijnamen is namelijk langbeen 'longshanks'. Zodoende...

[lilarcor]

mja swel waar. Lijkt me echt moeilijk om zo'n soort namen te vertalen. Net zoals in Harry Potter trouwens. Alle namen daar hebben een of andere betekenis.

[Hamkaastostie]

toen ik las dat legolas dood waas stopte ik, stom dat je de een laaat leven maar dan de ander dood maakt.

[Verleden Tijd]

Maar dat is juist het hele idee. Zo zie je maar weer wat er van komt, als je zomaar met het lot gaat sollen... En het moet wel dramatisch blijven natuurlijk

[Eye of Sauron]

Hier is het derde deel alweer, en het verhaal is nog steeds niet af.
De subtitel is: Broeder tegen Broeder.


‘Pippin! Wakker worden!’ schreeuwde Merry in het oor van Pippin. Pippin kwam bij en keek om zich heen. Hij was in een boomhut, die was ingericht als ziekenzaal. Pippin herkende het meteen als Lothlorien. ‘Wat doe ik hier?’ vroeg hij aan Merry. Merry praatte zijn vriend bij en daarna gingen ze op zoek naar hun vrienden. Terwijl ze door de gangen liepen merkten ze dat de elfen gespannen en gehaast waren. Beide Hobbits wisten nog niets van het aankomende leger, dus ze wisten ook niet waarom de elfen zo gestresst…en gewapend waren.
Eindelijk kwamen ze bij de kamer waar de zwaargewonden lagen. Aragorn lag op een bed van bladeren en op verschillende plekken zat verband. Een elfse verpleegster was bezig met geneeskrachtige kruiden op de wonden te doen.
In het bed ernaast lag Gimli. Zijn been zat in een spalk en zijn arm in een mitella. De snee onder zijn oog was gehecht. Bij hem waren twee verpleegsters bezig hem op bed te houden. Kennelijk had de dwerg zichzelf genezen verklaard. Pippin en Merry hadden moeten lachen als de toestand van Aragorn niet zo beroerd was.
Op dat moment kwam Haldir binnen. Zijn arm zat ook in een mitella. Haldir vertelde van het aankomende leger elfen en de oorlog die bijna ging beginnen.
Wat hij niet tegen de Hobbits vertelde was dat hij door Celeborn was gestuurd om de Hobbits van het slagveld weg te houden, zodat ze geen domme dingen gingen doen. Hij kon immers niet vechten met zijn arm.
Nog geen uur later kwam het leger der boselfen aan bij de grens van Lothlorien. Koning Thranduil deed een paar stappen naar voren en beval de uitlevering van Galadriel. Het antwoord kwam in de vorm van een witgevederde pijl die zich voor zijn voeten in de grond plantte. Thranduil schreeuwde toen: ‘Jullie krijgen 1 uur bedenktijd! Daarna vallen we aan!’ Daarop keerde hij terug naar de linie.
Vanuit een venster in een hoge boom zag Galadriel dit alles met lede ogen aan. Ze wist dat dit het einde van de Elfenras was, tenzij ze zichzelf opofferde. Helaas liet Celeborn haar bewaken zodat ze zichzelf niet kon uitleveren. Hij kende zijn vrouw immers langer dan vandaag. 3000 jaar langer zelfs.
Maar ze had al een plan bedacht. Ze was niet van plan te kijken hoe haar volk stierf zonder iets te doen. Ze liep naar de elfwachter die haar bewaakte en zei tegen hem: ‘Ik ga een rouwbezoek brengen aan Legolas.’ Ze wist dat de bewaker dit haar natuurlijk niet kon weigeren.
Hij ging haar voor naar de kamer die was ingericht als mortuarium. Toen zal daar waren beval zal de wachter buiten te blijven wachten. Dat deed hij omdat de kamer toch maar een ingang had. Galadriel’s plan was echter helemaal niet om te ontsnappen. Ze legde haar hand op legolas’ voorhoofd. De elf was helemaal koud. Toen begon ze een spreuk te prevelen. Haar magische ring, een van de Drie, ging gloeien en werd warm. Hij werd zo warm dat haar vinger rood werd, maar ze zette door. Ze gebruikte de macht van de ring, en haar levenskracht, om Legolas weer tot leven te wekken. Legolas’ voorhoofd werd warmer. Zijn lichaamstemperatuur herstelde zich. Zijn wonden sloten zich magisch. Pezen groeide weer vast, en zijn hart begon weer te kloppen. Je had het moeten zien om het te geloven. Maar terwijl Legolas’ levenskracht weer terugkeerde, nam die van Galadriel af.
De magische krachten en aura’s waren niet onopgemerkt gebleven en de bewaker stormde de kamer binnen. Het was echter al te laat. Legolas had zijn ogen opengedaan en keek verdwaasd om zich heen. Galadriel was echter op haar knieen gezakt en viel nu op de grond. De wachter voelde haar pols en wist dat het te laat voor haar was. Een andere elf had ondertussen hulp gehaald. Celeborn kwam de kamer binnen rennen, gevolgd door Pippin, Merry en Haldir. Zelfs Gimli was gekomen, hinkend en met twee verpleegsters achter hem aan om hem tegen te houden.
Celeborn pakte Galadriel in zijn armen. Tranen stonden op zijn wangen. Galadriel opende haar ogen en sprak tegen Celeborn: ‘ Je moet het begrijpen…ik heb het lot veranderd…ik moet nu de prijs betalen. Wees alsjeblieft niet boos…en…neem dit..’ Galadriel hief bevend haar linkerhand omhoog. Celeborn wist dat ze het over de magische ring had. Hij pakte de ring van haar vinger en deed hem om de zijne. Toen sprak Galadriel: ‘Mijn tijd is nu gekomen…ga nu…red het elfenras….kuch…ik houd..van..je………’ Toen viel haar hoofd achterover en sloten haar ogen….voorgoed. Iedereen in de kamer moest huilen, maar lang tijd om te rouwen was er niet. Op dat moment namelijk hoorde ze de stem van Thranduil: ‘Het uur is om! Jullie zullen nu allen sterven!’
Iedereen schrok op. ‘Dat is mijn vader!’ zei Legolas. ‘Wat doet hij nou weer hier!?’
‘Geen tijd om uit te leggen, volg ons!’ zeiden Pippin en Merry tegelijkertijd. De elf rende achter de Hobbits aan. Haldir en Gimli volgde ook, Celeborn alleen bij zijn vrouw achterlatend.
De elfen waren ondertussen begonnen met het afschieten van hun bogen. Beide partijen stonden echter te ver van elkaar om iets te raken, dus over en weer werden zwaarden getrokken en de soldaten begonnen op elkaar af te rennen. Net toen ze elkaar zouden bereiken werd er geschreeuwd: ‘WACHT!’ Het groepje helden kwam aanrennen, met Legolas voorop. Toen Thranduil zijn zoon levend zag was hij natuurlijk dolgelukkig, net als iedereen trouwens, maar daarna viel hij op zijn knieen en smeekte om vergiffenis. Hij wist dat zijn wraaklust bijna het einde van het elfenras had betekend. Voordat iemand hierop kon antwoorden klonk er echter een schelle kreet. Iedereen kreeg plotseling de koude rillingen en wenstte dat hij ergens anders was. Er was maar een wezen dat dat effect op mensen had. Of eigenlijk, negen. Het was natuurlijk Khamul van de Nazgul, gezeten op zijn serpent en gevolgd door een leger van orks, goblins en trollen. Het zag ernaar uit dat er toch nog gevochten ging worden….

Wordt vervolgd…

[Verleden Tijd]

Pippin herkende het meteen als Lothlorien.

Jaja dat zal wel. Maar hij was er nog nooit eerder geweest en zoveel weten hobbits niet van de wijde wereld. Denk dat hij er toch even over moet nadenken.

Hij kende zijn vrouw immers langer dan vandaag. 3000 jaar langer zelfs.

Eigenlijk zou je even moeten nagaan of dat aantal wel klopt. Toch stom als er allemaal foute dingen in de tekst staan.

Toen zal daar waren beval zal de wachter buiten te blijven wachten.

...

Zoals ik al zei, vind ik het idee van dit verhaal wel leuk. Maar als je van plan bent er echt een lang verhaal van te maken, moet je toch iets aan de stijl veranderen.

[lilarcor]

hehehehehehehehe jippie je hebt mn einde gebruikt VUILE DIEF nu voel ik me wel vrij goed

[Eye of Sauron]

lilarcor schreef op 14-09-2004 @ 20:16 :
hehehehehehehehe jippie je hebt mn einde gebruikt VUILE DIEF nu voel ik me wel vrij goed

He, ik heb het wel gevraagd he

[Eye of Sauron]

Kristoph schreef op 14-09-2004 @ 17:10 :
Jaja dat zal wel. Maar hij was er nog nooit eerder geweest en zoveel weten hobbits niet van de wijde wereld. Denk dat hij er toch even over moet nadenken.

Hij is er wel geweest. Het verhaal begint als ze lothlorien net verlaten, dus hij is er eerder geweest. En zo'n plaats vergeet je natuurlijk nooit meer.

Eigenlijk zou je even moeten nagaan of dat aantal wel klopt. Toch stom als er allemaal foute dingen in de tekst staan.

Weet ik veel hoelang zij elkaar al kennen...heel lang in ieder geval. Ik heb het er alleen maar neergezet om een lachje te ontlokken aan de lezer. Er zit meer humor in dit deel.

[Verleden Tijd]

Hij is er wel geweest. Het verhaal begint als ze lothlorien net verlaten, dus hij is er eerder geweest. En zo'n plaats vergeet je natuurlijk nooit meer.

ja natuurlijk. Klopt. Beetje in de war.

[lilarcor]

Eye of Sauron schreef op 14-09-2004 @ 21:30 :
He, ik heb het wel gevraagd he

wanneer dan wel? Neenee ik aprecieer het wel dat je mn einde gebruikt hebt dat beteknt dat het goed was