Vriendin depri

[ydhja22]

Ik wordt op het moment nogal gek van haar, dus zal even het verhaal vertellen.

Een van mijn vriendinnen is op het moment heel depri. Ze ziet nergens meer de zonnige kant van in en vind haar leven niets meer. Ze loopt de laatste tijd zelfs al over zelfmoord te praten, maar ook dat ze dat eng vind.

Ze heeft het er vooral met mij en een andere vriendin over, en wij hebben nu dus het gevoel van een hele zware last op onze schouders te hebben, die andere is al naar vertrouwenspersoon geweest, en daardoor weten haar ouders het nu ook al en moet ze naar hulpinstelllingen, maar ik heb niet het idee dat het werkt. Ze zei gisteren nog dat er nog maar iets kleins hoeft te gebeuren en het draadje knapt.

En ik ben dus bang dat het binnekort heeel snel gaat knappen Ze vind nl ook een jongen leuk, maar hij heeft sinds kort iets met een ander meisje, en zij weet dat nog niet... Ik wel omdat die jongen ook een goede vriend van mij is, ik ga ook vandaag met hem erover praten en wat hij nu preciezs van haar vind, want volgens mij zouden ze ook nog samen naar de bios gaan

Nu is mijn vraag vooral van Wat moet ik met haar doen? Hoe kan ik haar helpen weer in te zien dat het leven WEL leuk is? En moet ik het haar vertellen over die Jongen???

Alvast bedankt

[Nona]

Je kunt haar in ieder geval helpen door naar haar te luisteren en haar je vriendschap aan te bieden. Dat is niet altijd makkelijk wanneer iemand depressief is, want nergens de lol van inzien is nu eenmaal slecht voor een vriendschap. Zet je eigen belangen dan ook niet geheel opzij, want jij kunt ook maar zoveel aan, maar probeer haar belangen in ieder geval ook in het oog te houden, zodat je met zowel je eigen behoeften als de hare rekening kunt houden. Dat is al heel wat.

Je kunt ook proberen haar de lol in te laten zien van dingen die jij leuk vindt mooie films, misschien een leuke sport of een middag in het zwembad, lekkere gerechten, leuke muziek etc. Houd er rekening mee dat depressieve mensen zich vaak niet zo goed lang kunnen concentreren (een symptoom van depressie) dus haar bijvoorbeeld een goed boek aanraden wil niet altijd helpen.

En een laatste, maar zeker belangrijke tip: als het je teveel wordt, roep dan de hulp van een volwassene in. Je bent niet verantwoordelijk voor haar welzijn (al kun je wel proberen haar te helpen) en zult niet alles alleen aankunnen. Dat hoeft ook zeker niet. Misschien wordt het je niet altijd in dank afgenomen als je naar een volwassene stapt (wees dan ook voorzichtig met wat je precies vertelt en hoeveel daarvan jou in vertrouwen is verteld: niet alle details zijn belangrijk om door te vertellen) maar het is soms wel verstandig.

[ydhja22]

Oke Bedankt voor het advies

[trophus]

Kruimel schreef op 28-05-2007 @ 14:49 :
Je kunt haar in ieder geval helpen door naar haar te luisteren en haar je vriendschap aan te bieden. Dat is niet altijd makkelijk wanneer iemand depressief is, want nergens de lol van inzien is nu eenmaal slecht voor een vriendschap. Zet je eigen belangen dan ook niet geheel opzij, want jij kunt ook maar zoveel aan, maar probeer haar belangen in ieder geval ook in het oog te houden, zodat je met zowel je eigen behoeften als de hare rekening kunt houden. Dat is al heel wat.

Je kunt ook proberen haar de lol in te laten zien van dingen die jij leuk vindt mooie films, misschien een leuke sport of een middag in het zwembad, lekkere gerechten, leuke muziek etc. Houd er rekening mee dat depressieve mensen zich vaak niet zo goed lang kunnen concentreren (een symptoom van depressie) dus haar bijvoorbeeld een goed boek aanraden wil niet altijd helpen.

En een laatste, maar zeker belangrijke tip: als het je teveel wordt, roep dan de hulp van een volwassene in. Je bent niet verantwoordelijk voor haar welzijn (al kun je wel proberen haar te helpen) en zult niet alles alleen aankunnen. Dat hoeft ook zeker niet. Misschien wordt het je niet altijd in dank afgenomen als je naar een volwassene stapt (wees dan ook voorzichtig met wat je precies vertelt en hoeveel daarvan jou in vertrouwen is verteld: niet alle details zijn belangrijk om door te vertellen) maar het is soms wel verstandig.

Kom net uit een hele depressie en wat je hier zegt klopt helemaal.
Paar sidenotes:
1. Laat je niet verdrietig maken als ze nergens aan mee doet. Jij kunt haar niet uit de depressie halen. dat moet ze zelf doen, maar je kunt haar er wel bij helpen.
2. Voordat je er over gaat praten met een volwassene, vraag haar er eerst zelf naar. Misschien heeft ze een voorkeur voor bepaalde personen.
3. Wees voorzichtig met de keus van de volwassene. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat haar ouders misschien niet de beste keus zijn. Hebben jullie toevallig een vertrouwenspersoon op jullie school? Of een leraar die kan helpen maar die bereid is eerst zelf te helpen alvorens achter jou rug om haar ouders er bij te halen?

[Al Murphy]

Aanvullend op wat Kruimel zegt (en waar ik haar ook helemaal in kan volgen).

- Er als een vriendin voor haar zijn is idd héél belangrijk.
- Ook jij hebt nog steeds je eigen recht op je eigen kleine probleempjes. Daarmee hoef je haar natuurlijk niet te ontzien. Als je zelf eens de behoefte hebt om tegen haar te zeuren over dingen die misschien veel minder erg lijken dan dat ze zelf haar eigen problemen ziet: laat je daar niet door tegenhouden.

Maar vooral dat zelfmoordgedoe en dat er een draadje op knappen staat: ga daar niet in mee. Voordat je het weet ben jij degene die haar lasten moet dragen en dat hoeft niet en dat kan ook niet. Door er gewoon als vriendin voor haar te zijn en door te luisteren en te praten gaan die gedachten waarschijnlijk niet uit haar hoofd. Volgens mij kan je niet hevig genoeg tegen dat soort gedachten ingaan. Ook al wil dat zeggen: je stem verheffen, kwaad worden, whatever... Wat betreft zelfmoordgedachten is dat vaak de enige manier om iemand wakker te schudden.

- Probeer er ook maar wat op te letten dat ze zich niet teveel in een bedje van zelfmedelijden nestelt. Ook mensen met een depressie hoeven zichzelf geen 24u per dag serieus te nemen.

[Freestyler*]

Als je haar vraagt om dingen te ondernemen zegt ze misschien nee, maar ga maar gewoon voor haar deur staan een paar keer per week en dring aan dat ze echt mee gaat: sporten, bios, shoppen, strandwandeling; dingen die jij zelf wel aardig vindt om te doen. Waarschijnlijk voelt ze zich dan namelijk een stuk beter dan als ze doelloos ligt te piekeren op bed.

Daarnaast denk ik dat je niet zo bang hoeft (en moet) zijn voor zelfmoord. Dat gaat jou te veel opvreten en zij heeft er ook niks aan als jij je daardoor slechter gaat voelen. Bovendien; als ze al een poging doet; is de kans heel groot dat ie mislukt (en dan wordt ze misschien opgenomen). Dat klinkt misschien heel hard, maar het is de realiteit. Probeer je gewoon niet te veel zorgen te maken; daar wordt niemand beter van en het voorkomt niks.

Misschien kun je haar ook echt heel nadrukkelijk zeggen dat ze je altijd mag - en moet! - bellen als er iets is, omdat jij om haar geeft. En als ze op het punt staat rare dingen te doen, dat ze dan eerst contact met jou opneemt (op momenten dat ze nog enigzins rationeel is, zal ze dat wel doen waarschijnlijk).

[Redhair]

Freestyler* schreef op 30-05-2007 @ 02:26 :
Als je haar vraagt om dingen te ondernemen zegt ze misschien nee, maar ga maar gewoon voor haar deur staan een paar keer per week en dring aan dat ze echt mee gaat: sporten, bios, shoppen, strandwandeling; dingen die jij zelf wel aardig vindt om te doen. Waarschijnlijk voelt ze zich dan namelijk een stuk beter dan als ze doelloos ligt te piekeren op bed.

Dit werkte bij mij juist averechts. Mensen die op deze manier aandrongen kon ik wel schieten. Ik had gewoon nergens de concentratie en de energie voor en bij mensen die zo bleven aandringen voelde ik me onbegrepen, want ik kon het echt niet.

[Zut Alors!]

Redhair schreef op 30-05-2007 @ 10:23 :
Dit werkte bij mij juist averechts. Mensen die op deze manier aandrongen kon ik wel schieten. Ik had gewoon nergens de concentratie en de energie voor en bij mensen die zo bleven aandringen voelde ik me onbegrepen, want ik kon het echt niet.

Je kunt die dingen inderdaad beter zo vrijblijvend mogelijk laten. Het moet echt vanuit hunzelf komen willen ze er wat aan hebben. Dus biedt het aan, maar vrijblijvend.
Dus; ik ga volgende week naar die en die film, ik ga sowieso heen, maar als je meewilt mag je mee.
Dan doen ze het niet voor jou (je geeft aan dat je evengoed wel gaat) maar voor zichzelf.

[Freestyler*]

Redhair schreef op 30-05-2007 @ 10:23 :
Dit werkte bij mij juist averechts. Mensen die op deze manier aandrongen kon ik wel schieten. Ik had gewoon nergens de concentratie en de energie voor en bij mensen die zo bleven aandringen voelde ik me onbegrepen, want ik kon het echt niet.

'

oh ok,
jah das dan verschillend per persoon

Ik ken ook mensen (waaronder mijzelf) waarbij het dus niet werkt als je het 'vrijwillig' aanbiedt, want dan is het allemaal een te grote stap enzo

[Redhair]

Freestyler* schreef op 30-05-2007 @ 21:31 :

jah das dan verschillend per persoon

Inderdaad.

Daarom is het ook zo moeilijk om te vertellen wat je moet doen, elk persoon is anders. Pas er vooral op dat je er zelf niet onder gaat lijden. Veel mensen proberen te veel te helpen, ten koste van zichzelf. Laat je niet meesleuren in haar depressie. Steun haar, wees er voor haar, maar ken je grenzen. Je kan haar niet helpen, enkel steunen. Veel sterkte.

Freestyler* schreef op 30-05-2007 @ 02:26 :
Als je haar vraagt om dingen te ondernemen zegt ze misschien nee, maar ga maar gewoon voor haar deur staan een paar keer per week en dring aan dat ze echt mee gaat: sporten, bios, shoppen, strandwandeling; dingen die jij zelf wel aardig vindt om te doen. Waarschijnlijk voelt ze zich dan namelijk een stuk beter dan als ze doelloos ligt te piekeren op bed.

Dit soort adviezen kunnen behoorlijk tegenvallen. Als iemand licht depressief is denk ik wel dat het werkt, maar als het al wat langer bezig is zit hij/zij daar meestal niet meer op te wachten. En zoals al iemand eerder vertelde in de topic kan het juist avarechts werken.

Daarnaast denk ik dat je niet zo bang hoeft (en moet) zijn voor zelfmoord. Dat gaat jou te veel opvreten en zij heeft er ook niks aan als jij je daardoor slechter gaat voelen. Bovendien; als ze al een poging doet; is de kans heel groot dat ie mislukt (en dan wordt ze misschien opgenomen). Dat klinkt misschien heel hard, maar het is de realiteit. Probeer je gewoon niet te veel zorgen te maken; daar wordt niemand beter van en het voorkomt niks.

Hierbij zeg je nu dat je deze gedachten niet serieus moet nemen, want het mislukt toch wel. Denk je dat uit eigen ervaring in je omgeving?
Ik merk zelf ook in mijn omgeving dat depressie een mode iets is en elke puber heeft wel eens een mislukte zelfmoordpoging(vraag om aandacht) gedaan. Die tijd is ook niet makkelijk en niets is wat het lijkt. Je wilt er goed uitzien, je wilt verkering, je wilt uitgaan en vast nog wel meer. Je bent geen egocentrisch kind meer, maar een egoistische puber en snel serieus genomen wordt je niet.(ik weet natuurlijk niet hoe het bij haar zit, maar dit lijkt me wel veel voorkomende tegenslagen in deze leeftijdszone)
Een zelfmoordpoging toelaten omdat we er rekening meehouden dat deze toch mislukt is een beetje absurd en dat opnemen klinkt een beetje alsof ze dan eindelijk van haar af is.

Misschien kun je haar ook echt heel nadrukkelijk zeggen dat ze je altijd mag - en moet! - bellen als er iets is, omdat jij om haar geeft. En als ze op het punt staat rare dingen te doen, dat ze dan eerst contact met jou opneemt (op momenten dat ze nog enigzins rationeel is, zal ze dat wel doen waarschijnlijk).

Ik kan me uit mijn tijd nog herinneren dat ik een hekel had aan bemoeials die dachten mij te kunnen helpen zonder verstand van zaken te hebben. En zeker bij de dingen die jij noemt zal ik die persoon zo veel mogelijk vermijden. Als je echt niet weet wat goed zal zijn voor een persoon in deze situatie kan je je er beter ook niet mee bemoeien.


Ik zelf raad je aan om te luisteren i.p.v haar dingen dwingen te laten doen. Luisteren kan veel meer betekenen dan iemand ergens naar toe slepen in de hoop dat hij/zij daar vorlijk van wordt. Vertel haar desnoods dat er professionele hulp bestaat en dat zo iemand gespecialiseerd is op dit gebied en zo iemand haar waarschijnlijk veel beter kan helpen dan jou. Als je haar ergens mee wilt helpen zal ik het doen met het zoeken van professionele hulp.

[delete!error]

Kmoet zeggen heb ook al dergelijke dingen meegemaakt! Maar zeggen aan iemand dat hij je altijd kan bereiken lijkt wel een nobele oplossing maar is het voor jezelf niet echt!

Als je 's nachts sms'en of telefoon krijgt en je hoort het niet doordat je er doorheen slaapt voel je jezelf nogal schuldig doordat je niets gedaan hebt...

En in verband met proffesionele hulp! dat vind ik ook een goede oplossing, want jij zelf bent niet proffesioneel genoeg om ze volledig te helpen! Ik ben zeker dat het wel heel wat betekent voor haar dat je luistert, maar in feite wordt het probleem zo niet echt opgeslost!

Maar dwingen tot proffessionele hulp is ook wel geen optie, want als de persoon zelf er niet achter staat heeft dit geen enkel effect!

Ik zou zeggen, heel veel sterkte en moed! Blijf vooral in jezelf geloven ook als het even niet goed gaat met deze vriendin, want meer dan luisteren kan je echt niet doen!Voelt soms wel machteloos aan, maar luisteren betekend heel wat!
groetjes

[Freestyler*]

DoraRing schreef op 30-05-2007 @ 23:20 :
Dit soort adviezen kunnen behoorlijk tegenvallen. Als iemand licht depressief is denk ik wel dat het werkt, maar als het al wat langer bezig is zit hij/zij daar meestal niet meer op te wachten. En zoals al iemand eerder vertelde in de topic kan het juist avarechts werken.

Ja, elk advies kan tegenvallen he.
Voor depressie geldt immers ook dat er niet 1 oplossing is die bij iedereen werkt. Dus zal dit ook gelden voor aanpak van omgeving.

Kortom: het kan averechts werken, het hoeft niet

DoraRing schreef op 30-05-2007 @ 23:20 :
Hierbij zeg je nu dat je deze gedachten niet serieus moet nemen, want het mislukt toch wel. Denk je dat uit eigen ervaring in je omgeving?
Ik merk zelf ook in mijn omgeving dat depressie een mode iets is en elke puber heeft wel eens een mislukte zelfmoordpoging(vraag om aandacht) gedaan. Die tijd is ook niet makkelijk en niets is wat het lijkt. Je wilt er goed uitzien, je wilt verkering, je wilt uitgaan en vast nog wel meer. Je bent geen egocentrisch kind meer, maar een egoistische puber en snel serieus genomen wordt je niet.(ik weet natuurlijk niet hoe het bij haar zit, maar dit lijkt me wel veel voorkomende tegenslagen in deze leeftijdszone)
Een zelfmoordpoging toelaten omdat we er rekening meehouden dat deze toch mislukt is een beetje absurd en dat opnemen klinkt en beetje alsof ze dan eindelijk van haar af is.

Denk ik dat uit eigen ervaring? Ja
Elke puber heeft wel eens een mislukte zelfmoordpoging gedaan? Echt niet.

Een zelfmoordpoging toelaten? Gast waar heb je het over. Je er als omgeving minder druk om maken schaadt niet. Het is nou eenmaal zo: je kunt het NIET tegenhouden. Waan je ook niet in die gedachte, want diegene is niet jouw verantwoordelijkheid.

En het is nu eenmaal zo dat 1) een hoop mensen er over praten maar het toch nooit doen
2) de mensen die het al doen, het vaak overleven.

Als iemand opgenomen wordt (dan is het dus al een vrij erg geval) dan lijkt me dat inderdaad een opluchting voor de omgeving. Niemand wordt gelukkiger van een depressieve naaste.

DoraRing schreef op 30-05-2007 @ 23:20 :
Ik kan me uit mijn tijd nog herinneren dat ik een hekel had aan bemoeials die dachten mij te kunnen helpen zonder verstand van zaken te hebben. En zeker bij de dingen die jij noemt zal ik die persoon zo veel mogelijk vermijden. Als je echt niet weet wat goed zal zijn voor een persoon in deze situatie kan je je er beter ook niet mee bemoeien.

Er geldt niet echt 'een verstand hebben van'. Het leven is arbitrair. Ik zeg toch niet dat je moet bemoeien in de zin van zeggen 'doe dit, denk dat, dan ga je je beter voelen'. Ik vind aangeven dat je er voor iemand bent verre van bemoeial.

DoraRing schreef op 30-05-2007 @ 23:20 :
Ik zelf raad je aan om te luisteren i.p.v haar dingen dwingen te laten doen. Luisteren kan veel meer betekenen dan iemand ergens naar toe slepen in de hoop dat hij/zij daar vorlijk van wordt. Vertel haar desnoods dat er professionele hulp bestaat en dat zo iemand gespecialiseerd is op dit gebied en zo iemand haar waarschijnlijk veel beter kan helpen dan jou. Als je haar ergens mee wilt helpen zal ik het doen met het zoeken van professionele hulp.

Vertel desnoods dat er professionele hulp bestaat?
Nou laat dat woordje desnoods maar weg. Maar ik zou bovendien niet te vaak aandringen.

Maargoed, ts, nogal wat discussie
Maar dat komt waarschijnlijk doordat er niet een echte oplossing is, of een echte goede strategie. Elk persoon is anders. Probeer een goede vriendin te zijn voor de depressieve, maar overdrijf het niet en verlies in geen geval jezelf.