Gebrek aan zelfvertrouwen

[Blackeyed]

De laatste weken heb ik moeite met mezelf. Op momenten voel ik me dolgelukkig,andere momenten vind ik mezelf niks waard.
Ik ben bang te falen in alles van mijn leven. Op school was ik vroeger altijd de slimste maar op universiteit lukt dat niet zo goed. Ik slaag nog op alles maar ben geen grote uitblinker. En nu heb ik het gevoel mijn identiteit wat kwijt te zijn.

Ik ben namelijk niet echt geweldig mooi, slank enz. Ik heb niet zo veel vrienden maar ik vond dat allemaal niet zo erg. Want ik was de slimmerik. En nu ben ik dat zelfs niet meer.

Overal waar ik ga en sta heb ik het gevoel dat er mensen zijn die 'beter' zijn dan mij. En ik heb zo'n schrik daardoor mijn vriend kwijt te geraken al zegt ie mij wel 10keer per dag dat hij mij nooit kwijt wil.

Ik kan gewoon niet inzien wat mij specialer maakt dan de rest van de wereld. Mijn zelfvertrouwen is compleet weg.
Hoe vind ik dat terug?

Blackeyed schreef op 04-06-2007 @ 22:03 :
Ik ben namelijk niet echt geweldig mooi, slank enz. Ik heb niet zo veel vrienden maar ik vond dat allemaal niet zo erg. Want ik was de slimmerik. En nu ben ik dat zelfs niet meer.

Ik kan gewoon niet inzien wat mij specialer maakt dan de rest van de wereld. Mijn zelfvertrouwen is compleet weg.
Hoe vind ik dat terug?

Dit is iets waar wel meer mensen tegen aan lopen. Een oud collega van mij had precies dezelfde ervaring en voelde zich daardoor een tijd lang depressief.

Zijn intelligentie stelde ineens niet meer zoveel voor; er is altijd wel iemand slimmer, beter, sneller dan jij.

Dus ja, je hebt eigenlijk in de eerste plaats al een fout gemaakt door je zelfvertrouwen af te laten hangen van het gevoel dat je per se specialer moet zijn dan de rest van de wereld. Dat hoeft helemaal niet.

Je overcompenseerde als het ware, omdat je jezelf voor de rest geen positieve eigenschappen toeschrijft. Daar moet je dus aan werken.

Leer blij te zijn met wie jij zelf bent en wat je kan zijn. Je hoeft niet beter dan de rest te zijn en zeker ook niet slechter.

Wat ******** zegt.

En verder: is universiteit doen en halen niet al voldoende? Dat doet maar een heel klein deel van de mensen...dat je het daar red, is al heel wat.

[delete!error]

Iedereen onderscheidt zich op zijn manier van de anderen in de wereld! Iedereen is nu eenmaal uniek dus speciaal op zijn manier!
Dus je moet echt wel niet uitblinken in cijfers, in het de slimmste zijn... om een uniek persoontje te zijn!
En als je vriend je zegt dat hij je graag ziet, zal dat heus wel zo zijn! (Ik ken hem natuurlijk niet en weet niet hoe hecht jullie relatie is enzo...maar ik denk toch niet dat velen dit zomaar zullen zeggen als ze het niet menen hoor! zeker niet als het je vriend is, iemand die je normaal gezien dus wel vetrouwd)

Het leven bestaat uit zoveel meer dan cijfers en punten...dus zou ik mij daar niet veel van aantrekken!

veel succes en sterkte

[Daboman]

Blackeyed schreef op 04-06-2007 @ 22:03 :
De laatste weken heb ik moeite met mezelf. Op momenten voel ik me dolgelukkig,andere momenten vind ik mezelf niks waard.
Ik ben bang te falen in alles van mijn leven. Op school was ik vroeger altijd de slimste maar op universiteit lukt dat niet zo goed. Ik slaag nog op alles maar ben geen grote uitblinker. En nu heb ik het gevoel mijn identiteit wat kwijt te zijn.

Ik ben namelijk niet echt geweldig mooi, slank enz. Ik heb niet zo veel vrienden maar ik vond dat allemaal niet zo erg. Want ik was de slimmerik. En nu ben ik dat zelfs niet meer.

Overal waar ik ga en sta heb ik het gevoel dat er mensen zijn die 'beter' zijn dan mij. En ik heb zo'n schrik daardoor mijn vriend kwijt te geraken al zegt ie mij wel 10keer per dag dat hij mij nooit kwijt wil.

Ik kan gewoon niet inzien wat mij specialer maakt dan de rest van de wereld. Mijn zelfvertrouwen is compleet weg.
Hoe vind ik dat terug?

Dit is iets dat ik herken, alleen begon het bij mij al op de middelbare school. Het heeft bij mij erg geholpen om het in een grotere context te plaatsen. Binnen de universiteit ben je misschien niet de slimste, maar hoe zit dat daarbuiten? Neem eens een gemiddelde wijk in een dorp en vraag je eens af of je daar de beste bent? Dat was vroeger je referentiekader, maar je referentiekader is dus veranderd. Je vraagt van jezelf om de beste van de beste te zijn. Gemiddeld zijn tussen de besten vind ik persoonlijk een goede prestatie. Altijd overal de beste in willen zijn is een beetje onrealistisch.

Ik ben al blij als het me lukt om te halen. Ik haal er erg veel voldoening uit, zelfs al ben ik later dan gepland. Er zijn zoveel mensen op de uni die alsnog afvallen.

Wil je dus weer zelfvertrouwen krijgen, zul je je referentiekader moeten veranderen naar iets dat realistischer is. Oh, en iets dat ik me altijd al afvroeg, zijn de beste op de uni ook per definitie de beste in sport, in hun liefdesleven, in... nouja, whatever, noem het maar op. Ik denk dat je maar in heel weinig gevallen ja kunt zeggen. Dat gaf mij ook al een steuntje in de rug

[madelief21]

Je gaat er nu vanuit dat vergelijking sterker maakt. Dat is deels waar, maar er zijn heus wel dingen aan jou te bedenken die jou extra uniek maken en juist de combinatie van die verschillende eigenschappen / dingen maken je extra leuk. Als je elk aspect aan jou gaat vergelijken met een ander zul je zeer snel duizelig worden. Ga meer van jezelf uit en houdt eens op met die vergelijking te trekken ik denk niet dat je daar gelukkig van zal worden bovendien is het slechts perceptie jij vind jezelf niet slank er zijn jongens die vrouwen die wat minder slank mooier vinden. Jij vindt jezelf niet intelligent er zijn ook mensen die weer liever omgaan met mensen die wat minder intelligent zijn. En zo kun je natuurlijk uren doorgaan. Het is allemaal niet zo belangrijk. Besteed liever aandacht aan zaken/ dingen die wel belangrijk zijn.

[Cherry Springs]

Probeer te denken aan alle dingen die je wél kan, alle dingen die je hebt gedaan waardoor je trots op jezelf kon zijn. Bedenk dat er mensen zijn die van je houden en dat ze dat niet zonder reden doen.
Niemand op de hele wereld is hetzelfde, en dat maakt ons allemaal bijzonder. En het is onmogelijk om de beste in vanalles te zijn, er is altijd wel iemand die beter is. En dan is nog niet alles voor iedereen even belangrijk. Sommige mensen kan het niet schelen hoe je eruit ziet, als je maar lief bent. Sommige mensen kan het niet schele of je lief bent, als je maar slim bent. Bedenk eens wat voor jou het belangrijkste is. En bedenk dat het onmogelijk is om iedereen altijd tevreden te houden over hoe je bent. Het belangrijkste is als jij blij bent met jezelf. Dus aan je positieve kanten denken, ik weet zeker dat die er genoeg zijn.

[Interupter]

Inderdaad, probeer je te focussen op de dingen waar mensen je in waarderen. Ik heb zoiets op de middelbare school ook meegemaakt. Altijd de hoogste cijfers, maar vanaf de derde klas veranderde dit, waardoor ik een niveau lager ben gaan zitten. Ik had echt een heel slecht gevoel als ik een 5 of een 6 haalde en kon het niet accepteren dat er mensen waren die hogere cijfers haalden. Nu zit ik op de uni en blink ook niet uit in cijfers, maar probeer nu mijn voldoening uit hobby's en werk te halen.

Er zijn verschillende types slim... niet alleen book-smart. Ik doe HBO ik ben 1 van de weinige die bijvoorbeeld intresse heeft in origami ... ik ben origami slim whoohoo ! En als iemand dat kan verzin ik gekke combinatie's als origami en jongeleren hoeveel mensen kunnen dat nou.

Veel mensen vinden tegenwoordig hun IQ veel belangrijker dan hun EQ. En beide zijn slechts scores. Doe gewoon wat je normaal doet, vergeet IQ !