stelling: echtscheiding moet duurder

[LoneLover]

Een boete op echtscheidingen plakken lijkt me echt totaal debiel. Echtscheidingen kosten zoiezo bakken vol met geld voor de betrokken partijen. Je hele inboedel ben je minstens voor de helft kwijt, en dan zwijg ik nog over de kosten van eht sheiden op zich.

Je zou beter wat tobben over een methode om ervoor te zorgen dat mensen niet te snel gaan trouwen. Als er meer werd nagedacht voor mensen trouwden zouden er ook meteen minder echtsheidingen zijn. Ik ken iig toch al een handvol verhalen waarbij het trouwen gebeurd om andere redenen dan dat ze zeker zijn een gelukkig leven te kunnen opbouwen. Zwangerschappen, om een relatie te redden enz ...

En bovendien is het tegenwoordig een beetje de mode om alles te doen ipv een beetje moeite om een huwelijk te doen werken. Een huwelijk is een full-time job van onbepaalde duur. Althans, zo zie ik het, samenleven met een partner vraagt opoffering en inlevingsvermogen enz ...

De meeste mensen kennen hun rechten en niet hun plichten. Daar zit het probleem hem.

" Ik voel mij niet 100% in deze relatie dus ik heb het RECHT te scheiden "

Dat moet weer veranderen in:

" Ik voel mij niet 100% in deze relatie dus ik heb de PLICHT mijn uiterste best te doen om ze beter te maken "

Deze mentaliteit uit zich trouwens in zowat alle dingen.

de abt van sion schreef op 13-09-2003 @ 00:32:
Echtscheiding veroorzaakt ook vaak een "geestelijke" moord. Wie die wil begaan, moet dokken.

Wie heeft er dan last van al die echtscheidingen behalve jij?

[Upke]

de abt van sion schreef op 13-09-2003 @ 00:32:
Deze woorden zijn onzin. Je kunt het ook moeilijk hebben nadat je een moord hebt gepleegd. Ben je dan in jouw ogen al zwaar genoeg gestraft, op heb je toch eigenlijk niet liever dat de moordenaar nog even achter de tralies gaat?

Echtscheiding veroorzaakt ook vaak een "geestelijke" moord. Wie die wil begaan, moet dokken.

Het is bijvoorbeeld te gek dat al die gescheidenen eigen woningen krijgen.

Ik weet zeker dat als jij later gaat scheiden van je vrouw (of man), dat je dan ook wilt dat jij een eigen woning krijgt. Zeker als jou ouders bijvoorbeeld gaan scheiden, ik weet niet of jij nog in huis woont want ik weet niet hoe oud je bent, en van welk geslacht eigelijk. Maar op de manier hoe jij praat over deze zaken heb jij maar weinig verstand van hoe het zit met scheidingen, ik heb er zelf één meegemaakt en dat is gewoon niet leuk, en zeker niet als er dan nog zo'n christen komt aanlopen en die zegt dat we nog eens extra geld moeten betalen. Trouwens je hebt zelf ook gezien dat hier niemand het met jou eens is. Iedereen is tegen je die heeft gepost, zet je dat niet aan het nadenken? Of ben je gewoon te kinderachtig dat je zelf niet toegeeft dat je fout zit...

P.S. Wat vind God er trouwens van? Is hij het met jou eens of oneens?

[debieltje nr 1]

ik denk dat dat geen goed idee is,als mensen scheiden en ze betalen er veel geld voor dan gaat dat ook ten koste van de kinderen,ze hebben minder geld voor studie's en andere noodzakelijke dingen omdat pa en ma zijn aan het scheiden,zo worden mensen die er niks mee te maken hebben er ook in betrokken terwijl dat niet nodig is

[Fade of Light]

de abt van sion schreef op 13-09-2003 @ 00:32:
Deze woorden zijn onzin. Je kunt het ook moeilijk hebben nadat je een moord hebt gepleegd. Ben je dan in jouw ogen al zwaar genoeg gestraft, op heb je toch eigenlijk niet liever dat de moordenaar nog even achter de tralies gaat?

Echtscheiding veroorzaakt ook vaak een "geestelijke" moord. Wie die wil begaan, moet dokken.

Het is bijvoorbeeld te gek dat al die gescheidenen eigen woningen krijgen.

appels met peren vergelijken. "geestelijke" moord is subjectief (ik vind het namelijk onzin, jij niet) en dus niet mee te nemen

de abt van sion schreef op 13-09-2003 @ 00:28:
Abten leiden kloosters. En kloosters zijn gebouwen waarin religieuze gemeenschappen wonen en werken. Merk echter op dat de kloosters minder afhankelijk zijn van bepaalde Vaticaanse standpunten dan wereldheren. Ik ontken niet dat mijn eigen leven door het katholicisme wordt bepaald, maar benadruk dat het om het universele katholicisme gaat.

Mijn standpunt inzake scheidingen is niet zozeer gebaseerd op de christelijke opvatting, als wel op een veralngen naar vermindering van het aantal heilloze echtscheidingen, voortkomend uit onvolwassen gedrag van mensen die zichzelf niet kunnen beheersen en hun gedrag wel proberen te etiketteren en te legitimeren. Zoals mensen die het op de midlifecrisis gooien.
Wat een lafaards zijn dat.

tja maar meestal ga je niet voor niks trouwen, dat is al super duur.
En scheiden kun je ook niet meteen als je ff met een papiertje wapperd, je moet ook van alles regelen, wat duur is, dus ik vind t volstrekt bull shit

[Surjirro]

Dit slaat echt werkelijk alles. Wat hebben die eventuele kinderen er nou aan dat hun ouders enkel bij elkaar blijven omdat ze anders een of andere hoge prijs moeten gaan betalen omdat ze uit elkaar willen. Ze betalen eigenlijk al een hele hoge prijs, namelijk het uit elkaar gaan, anders huis zoeken en niet meer dagelijks bij je kinderen. Dat lijkt me toch al erg genoeg.

[De Veroorzaker]

Pletterprater schreef op 11-09-2003 @ 23:46:
Ik weet dat je gewoon een discussie op gang wilt brengen, maar dit slaat echt nergens op... en hoe je het ook keert of doet, het blijft en is een dom idee van je... basta.

[de abt van sion]

Jadie schreef op 13-09-2003 @ 00:51:
Wie heeft er dan last van al die echtscheidingen behalve jij?

De partners,
de kinderen,
de opa's en oma's,
de werkgevers,
de collega's,
kortom de hele omgeving van de scheiders.

Ben je nu zo dom of lijkt dat maar zo?

Denk eerst eens na voordat je met zo'n reactie komt.

[de abt van sion]

Rawsteel schreef op 13-09-2003 @ 10:34:
Ik weet zeker dat als jij later gaat scheiden van je vrouw (of man), dat je dan ook wilt dat jij een eigen woning krijgt. Zeker als jou ouders bijvoorbeeld gaan scheiden, ik weet niet of jij nog in huis woont want ik weet niet hoe oud je bent, en van welk geslacht eigelijk. Maar op de manier hoe jij praat over deze zaken heb jij maar weinig verstand van hoe het zit met scheidingen, ik heb er zelf één meegemaakt en dat is gewoon niet leuk, en zeker niet als er dan nog zo'n christen komt aanlopen en die zegt dat we nog eens extra geld moeten betalen. Trouwens je hebt zelf ook gezien dat hier niemand het met jou eens is. Iedereen is tegen je die heeft gepost, zet je dat niet aan het nadenken? Of ben je gewoon te kinderachtig dat je zelf niet toegeeft dat je fout zit...

P.S. Wat vind God er trouwens van? Is hij het met jou eens of oneens?

De woningmarkt is al overspannen. Moet dat nog gekker worden door al die scheiders?
Mijn reactie heeft niets te maken met mijn positie als christen.
Dus: wat God hiervan vindt? Ik weet het niet. Die vertelt mij niet wat Hij denkt. Ik zou zeggen: vraag het Hem...

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:12:
De partners,
de kinderen,
de opa's en oma's,
de werkgevers,
de collega's,
kortom de hele omgeving van de scheiders.

Ben je nu zo dom of lijkt dat maar zo?

Denk eerst eens na voordat je met zo'n reactie komt.

misschien moet jij eens gaan nadenken, of denk jij dat iedereen dom is behalve jezelf?

Als je kinderen hebt, denk je wel 3 keer na voordat je gaat scheiden, sterker nog mensen blijven langer bij elkaar doordat ze kinderen hebben, en ja die hebben daar als ze heel jong zijn veel last van, hoe ouder ze worden hoe beter ze t snappen.
En de parnter die t niet snapt heeft er last van, maar er zijn ook zat gezinnen die bij elkaar blijven en als ze gaan scheiden dat ze met zijn alle blij zijn dat ze scheiden.

En ik denk niet dat de hele opmgeving er veel last van zal hebben voor de werkgever is t ff adresgegevens veranderen(moet ook als ze gewoon verhuizen) collega's zullen er ook niet te veel last ervan hebben.

Denk jij nou echt, serieus, dat die mensen een trauma krijgen omdat iemand in hun omgeving gaan scheiden? kom op zeg, maar van een mug geen olifant

[de abt van sion]

dyfusica schreef op 12-09-2003 @ 23:14:
maak trouwen dan een stuk duurder als je het echt goed wil doen.

Trouwen moet inderdaad ook duurder worden. En het gedoogbeleid op het terrein van relaties moet ook worden aangepakt.
Regel: geen relatie voor je 21e levensjaar, liefst niet voor je 24e. Geniet van je jeugd, maak eindelijk een werk van school en studie, en begin dan pas een relatie. Zit niet al vanaf je 14e vastgeplakt aan zo'n kleffe relatie die niets oplevert behalve het gezeur dat je hier op L&R ziet. Mensen hebben al halve "huwelijken" achter de rug voordat ze echt gaan trouwen. Verbaast het dan nog iemand dat zoveel relaties stuklopen?

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:20:

Regel: geen relatie voor je 21e levensjaar, liefst niet voor je 24e.

Muhahaha mag ik hier ff hartelijk om lachen?

Alles wat je nu doet, dus ook relaties enz. is een leerweg voor later, dus jij wil beweren dat als je op je 24e voor t eerst iemand krijgt, er meeen mee trouwd dat je daarmee een goed huwelijk mee gaat krijgen? kom op zeg, echt niet, 19 van de 20 eerste liefdes gaan kapot, dus dan heb je meer scheiden dan mensen die voor dat ze trouwen al enkele relaties hebben gehad.

Sorry ik vind je echt super kortzichtig

[de abt van sion]

spacegirl schreef op 14-09-2003 @ 00:17:

1) misschien moet jij eens gaan nadenken, of denk jij dat iedereen dom is behalve jezelf?

2) Als je kinderen hebt, denk je wel 3 keer na voordat je gaat scheiden, sterker nog mensen blijven langer bij elkaar doordat ze kinderen hebben, en ja die hebben daar als ze heel jong zijn veel last van, hoe ouder ze worden hoe beter ze t snappen.
En de parnter die t niet snapt heeft er last van, maar er zijn ook zat gezinnen die bij elkaar blijven en als ze gaan scheiden dat ze met zijn alle blij zijn dat ze scheiden.

3) En ik denk niet dat de hele opmgeving er veel last van zal hebben voor de werkgever is t ff adresgegevens veranderen(moet ook als ze gewoon verhuizen) collega's zullen er ook niet te veel last ervan hebben.

4) Denk jij nou echt, serieus, dat die mensen een trauma krijgen omdat iemand in hun omgeving gaan scheiden? kom op zeg, maar van een mug geen olifant

Ik zei al: denk eens na voordat je reageert.
1) Wat iedereen is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik in ieder geval niet de domste ben.
2) Mensen moeten werken aan hun relatie.
3) Werkgevers veranderen gegevens ja. Maar het zijn ook mensen, die dagelijks met hun werknemer optrekken. En het zijn ook leiders, die productie willen maken. Met werknemers die niet in harmonie verkeren, gaat dat niet zo gemakkelijk.
4) Nee, ze krijgen geen trauma. Met die hyperbool (sterke overdrijving) bewijs je dat je zelf van een mug een olifant maakt.

Succes met volwassen worden!

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:25:
.

Succes met volwassen worden!

ik denk niet dat jij volwassen genoeg bent om mij te gaan vertellen dat ik volwassen moet worden of niet, en om zelfs maar in te schatten hoe volwassen ik ben.

[de abt van sion]

spacegirl schreef op 14-09-2003 @ 00:24:
Muhahaha mag ik hier ff hartelijk om lachen?

Alles wat je nu doet, dus ook relaties enz. is een leerweg voor later, dus jij wil beweren dat als je op je 24e voor t eerst iemand krijgt, er meeen mee trouwd dat je daarmee een goed huwelijk mee gaat krijgen? kom op zeg, echt niet, 19 van de 20 eerste liefdes gaan kapot, dus dan heb je meer scheiden dan mensen die voor dat ze trouwen al enkele relaties hebben gehad.

Sorry ik vind je echt super kortzichtig

Weet je wie echt kortzichtig zijn (onder het mom van het tegendeel)? Mensen zoals jij.
Leerweg? Laat me niet lachen.
Ik beweer niets, zeker niet dat een later gestarte relatie per definitie succesvol is. Maar de kansen zijn beter en de partners zijn in ieder geval niet decennialang door allerlei vriendjes of vriendinnetjes afgelebberd als ze een serieuze relatie beginnen.

Als ik hier rondkijk, kan ik alleen maar vaststellen dat het vrijwel onmogelijk is om een nieuwe partner te krijgen. Er zijn alleen occasions, tweede- of derdehands partners, gebruikt door anderen. En dat noem jij leerweg?

Kortzichtig? Je bent het zelf.

[de abt van sion]

spacegirl schreef op 14-09-2003 @ 00:27:
ik denk niet dat jij volwassen genoeg bent om mij te gaan vertellen dat ik volwassen moet worden of niet, en om zelfs maar in te schatten hoe volwassen ik ben.

Ik denk niet alleen van wel, ik weet het zeker. Over je persoon doe ik geen uitspraken, maar over het gehalte van je zogenoemde volwassenheid wel.

[de abt van sion]

Surprise schreef op 13-09-2003 @ 12:06:
Dit slaat echt werkelijk alles. Wat hebben die eventuele kinderen er nou aan dat hun ouders enkel bij elkaar blijven omdat ze anders een of andere hoge prijs moeten gaan betalen omdat ze uit elkaar willen. Ze betalen eigenlijk al een hele hoge prijs, namelijk het uit elkaar gaan, anders huis zoeken en niet meer dagelijks bij je kinderen. Dat lijkt me toch al erg genoeg.

Gescheiden ouders geven eenvoudigweg niet om hun kinderen. Ze hebben elkaar niet lief, dus ze hebben ook zichzelf niet lief. Hun kinderen zijn altijd de dupe.
Maak scheidingen zo duur dat mensen niet eens aan een huwelijk beginnen, dan voorkom je heel wat moeilijkheden.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:30:
Weet je wie echt kortzichtig zijn (onder het mom van het tegendeel)? Mensen zoals jij.
Leerweg? Laat me niet lachen.
Ik beweer niets, zeker niet dat een later gestarte relatie per definitie succesvol is. Maar de kansen zijn beter en de partners zijn in ieder geval niet decennialang door allerlei vriendjes of vriendinnetjes afgelebberd als ze een serieuze relatie beginnen.

Als ik hier rondkijk, kan ik alleen maar vaststellen dat het vrijwel onmogelijk is om een nieuwe partner te krijgen. Er zijn alleen occasions, tweede- of derdehands partners, gebruikt door anderen. En dat noem jij leerweg?

Kortzichtig? Je bent het zelf.

tuurlijk zijn ze zinvoller, hoe ouder je bent hoe serieuzer je zelf bent

maar je kunt als je jong bent dezelfde situaties tegen komen als dat je oud bent, er zijn zat relaites van mensen onder de 20 die langer dan 1.5 jaar zijn en zelf die met elkaar trouwen, ik ken er zat waarbij t zo gegaan is.


Vaak lopen de relaties van 1.5 jaar opf langer door dezelfde reden stuk als bij echtscheidingen, maar dan heb je niet dat gezeik van scheiden als t echt niet lukt, en dat je ongelukkiger bent dan nodig omdat je t niet kunt betalen, ALS je die situeaites hebt gehad, kun je daar later alleen maar profeit van hebben, want je herkent die situaties en gaat er eerder aan werken, want je leert er altijd van, want als t uit is,is het altijd(als je echt om de ander gegeven hebt) dat je je gaat afvragen waar t verkeerd gegaan is en hoe je dat had kunnen voorkomen.

Wat jij afgelebberd noemt, tja het ligt aan jezelf hoe erg je t vind dat je partner van een ander gehouden heeft, dat maak ik eruit, ik spreek pas van afgelebberd als ie een stuk of 20 voor me heeft gehad in 1 jaar tijd, of een iets langere periode, maar 2 of 3 is te overzien, zeker als je 24 bent.

[Fade of Light]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:35:
Gescheiden ouders geven eenvoudigweg niet om hun kinderen. Ze hebben elkaar niet lief, dus ze hebben ook zichzelf niet lief.

Jongen wat een slap gelul....gebaseerd op niks en slechte oorzaak gevolg...

[de abt van sion]

Fade of Light schreef op 14-09-2003 @ 00:41:
Jongen wat een slap gelul....gebaseerd op niks en slechte oorzaak gevolg...

Helaas is het maar al te waar: mensen die met zichzelf in harmonie leven, hebben zichzelf lief, en zijn dus ook in staat anderen lief te hebben.
Wanneer mensen scheiden hebben ze ofwel hier last van, of ze hebben echt een verkeerde beslissing genomen. Beide mogelijkheden zijn even erg: in beide gevallen overheerst het egoïsme en het egocentrisme en worden de kinderen de dupe.

Op egoïsme en egocentrisme moet een zware boete staan. Want het is te gek, dat gescheidenen bijvoorbeeld al kort na hun scheiding een nieuw privé-leven kunnen opbouwen, vaak met een nieuwe partner, zonder dat ze nog ergens over nadenken.

Dat moet onmogelijk worden gemaakt. Gescheidenen moeten veel langer goed in hun beurs voelen dat ze erg op zichzelf hebben willen zijn.

Volgens mij spoort dat mensen er juist toe aan op andere manieren van hun eega af te komen :/

[Upke]

Dames en heren, Abt is niet gestoord zoals jullie nu denken. Hij doet dit expres om ons gewoon te irriteren. Hij zegt dat gescheiden ouders niks om hun kinderen geven. Hij is gewoon een ziek mannetje dat donders goed weet dat wij gelijk hebben maar gewoon voor zijn eigen plezier het forum ligt te verkutten. Abt... je bezorgt het christendom een slechte naam. Ik blijf anti-christ en de aanhang word zo door jou alleen maar groter.

[de abt van sion]

Eén ding is zeker: gescheiden mensen denken op de allereerste plaats aan zichzelf. Ze zijn niet bereid om vrede te hebben met hun zelfgemaakte fouten en om zichzelf op te offeren voor hun kinderen. Ergo: ze zijn niet in staat om liefde te geven. Conclusie: gescheidenen geven in feite niets om hun kinderen. Daar valt geen speld tussen te krijgen.

[de abt van sion]

******** schreef op 14-09-2003 @ 02:58:
Volgens mij spoort dat mensen er juist toe aan op andere manieren van hun eega af te komen :/

Zeker niet. Zoals ze altijd zeggen, hebben ze - al betwijfel ik dat - ooit van elkaar gehouden. Er moeten dus mogelijkheden zijn om dat gevoel uit te buiten in een poging een nieuwe start te maken. Die nieuwe start wordt echter bemoeilijkt door het relatieve gemak van de scheiding en de doorgeslagen maatschappelijke acceptatie van gescheidenen.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:35:

Maak scheidingen zo duur dat mensen niet eens aan een huwelijk beginnen, dan voorkom je heel wat moeilijkheden.

Volgens mij is dat een maatregel waarmee je niet zult bereiken wat jij wenst. Jij gaat uit van egoïsme en egocentrisme in mensen bij een scheiding, maar mensen zijn ook naïef en eigenwijs. Ze zullen net zo makkelijk het huwelijk instappen en zullen weigeren zich zorgen te maken over een eventuele scheiding, wanneer je trouwt ga je er immers vanuit dat er geen zal volgen. Ze zullen geloven dat hun liefde de echte liefde is en onverwoestbaar en nog net zo makkelijk in het huwelijksbootje stappen.

Er zijn niet zoveel mensen die echt verder kijken dan hun neus lang is en zich voor ze gaan trouwen al bezighouden met een eventuele echtscheiding en hoe dat dan zou moeten.

Ik ben het dan ook oneens met jouw stelling. Ik ben het er wel mee eens dat mensen te makkelijk en te snel trouwen en te snel in onoverwinnelijkheid van hun liefde geloven waardoor ze blind zijn voor conflicten en problemen. Hiermee bedoel ik echter niet alle mensen, dat kun je niet over één kam scheren. Mensen nemen echter vaak zat bepaalde beslissingen binnen de liefde waar ik erg van opkijk.

Het afgelikte boterham idee is trouwens iets wat maar weinigen met je zullen delen denk ik. Jij vindt het misschien prettiger om een partner te vinden die nog geen eerdere relaties heeft gehad en maagd is. Ikzelf heb echter de voorkeur voor iemand die al enige ervaring heeft, maar ik zal daar wel onvolwassen, kortzichtig, onverstandig of weet ik veel wat in zijn.

[Upke]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 11:06:
Eén ding is zeker: gescheiden mensen denken op de allereerste plaats aan zichzelf. Ze zijn niet bereid om vrede te hebben met hun zelfgemaakte fouten en om zichzelf op te offeren voor hun kinderen. Ergo: ze zijn niet in staat om liefde te geven. Conclusie: gescheidenen geven in feite niets om hun kinderen. Daar valt geen speld tussen te krijgen.

Toen mijn ouders bezig waren met de scheiding, konden ze alleen maar denken aan hoe onze toekomst verder ging. Ze hebben nooit aan hunzelf gedacht, ze wouden eerst alles goed voor ons regelen en keken daarna pas naar hunzelf. Dus niks met egoïsme te maken.

[de abt van sion]

Rawsteel schreef op 14-09-2003 @ 11:48:
Toen mijn ouders bezig waren met de scheiding, konden ze alleen maar denken aan hoe onze toekomst verder ging. Ze hebben nooit aan hunzelf gedacht, ze wouden eerst alles goed voor ons regelen en keken daarna pas naar hunzelf. Dus niks met egoïsme te maken.

Dat geloof je toch zelf niet? Je ziet toch hoop ik wel hoe mooi ze het hebben weten te presenteren? En hoe goed ze daarmee hun eigen egoïsme en egocentrisme hebben weten te camoufleren? Tja, ze hebben uiteindelijk gedaan wat ze ZELF wilden.

Rawsteel schreef op 14-09-2003 @ 11:48:
Toen mijn ouders bezig waren met de scheiding, konden ze alleen maar denken aan hoe onze toekomst verder ging. Ze hebben nooit aan hunzelf gedacht, ze wouden eerst alles goed voor ons regelen en keken daarna pas naar hunzelf. Dus niks met egoïsme te maken.

Dat is de daad na de scheiding zelf, was bij mijn ouders ook zo. Hadden mijn ouders echter volledig gehandeld vanuit wat het beste zou zijn voor mij en mijn broertje waren ze niet gescheiden. Hier werden ze echter zelf ongelukkig van dus hebben ze het wel gedaan en hebben binnen de situatie wel gekeken naar hoe dat dan het minst pijnlijk geregeld kon worden voor mijn broertje en mij.

De eerste handeling is echter wel uit egoïsme. Ik ben alleen niet van mening dat egoïsme per definitie slecht is, maar dat is weer een andere discussie.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 11:50:
Dat geloof je toch zelf niet? Je ziet toch hoop ik wel hoe mooi ze het hebben weten te presenteren? En hoe goed ze daarmee hun eigen egoïsme en egocentrisme hebben weten te camoufleren? Tja, ze hebben uiteindelijk gedaan wat ze ZELF wilden.

Jij kent die ouders niet, dus je weet het niet. Klaar. Geen discussie over mogelijk.

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 14-09-2003 @ 11:35:

1) Het afgelikte boterham idee is trouwens iets wat maar weinigen met je zullen delen denk ik.
2) Jij vindt het misschien prettiger om een partner te vinden die nog geen eerdere relaties heeft gehad en maagd is.
3) Ikzelf heb echter de voorkeur voor iemand die al enige ervaring heeft, maar ik zal daar wel onvolwassen, kortzichtig, onverstandig of weet ik veel wat in zijn.

1) Het hangt ervanaf hoe je het "afgelikte boterham idee" interpreteert. Als iemand een serieuze relatie achter de rug heeft, met alles wat zo'n verhouding met zich meebrengt, en op tijd tot de conclusie is gekomen dat het niet een leven lang mag gaan duren, dan kun je zo iemand niet veroordelen tot een eenzaam bestaan. Maar als ik hier op L&R kijk, constateer ik dat heel wat topicstarters het normaal vinden om 3,4, 5 of zelfs meer (kortstondige) relaties te hebben. In zo'n geval zou ik van afgelebberd, uitgewoond of "afgelikte boterham" spreken. Dat iemand enige ervaring heeft, of geen maagd meer is, is van weinig belang.
3) Dat is je goed recht. Ik spreek daar geen oordeel over uit. Dat doe je zelf al.

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 14-09-2003 @ 11:35:
Volgens mij is dat een maatregel waarmee je niet zult bereiken wat jij wenst. Jij gaat uit van egoïsme en egocentrisme in mensen bij een scheiding, maar mensen zijn ook naïef en eigenwijs. Ze zullen net zo makkelijk het huwelijk instappen en zullen weigeren zich zorgen te maken over een eventuele scheiding, wanneer je trouwt ga je er immers vanuit dat er geen zal volgen. Ze zullen geloven dat hun liefde de echte liefde is en onverwoestbaar en nog net zo makkelijk in het huwelijksbootje stappen.

Er zijn niet zoveel mensen die echt verder kijken dan hun neus lang is en zich voor ze gaan trouwen al bezighouden met een eventuele echtscheiding en hoe dat dan zou moeten.

Ik ben het dan ook oneens met jouw stelling. Ik ben het er wel mee eens dat mensen te makkelijk en te snel trouwen en te snel in onoverwinnelijkheid van hun liefde geloven waardoor ze blind zijn voor conflicten en problemen. Hiermee bedoel ik echter niet alle mensen, dat kun je niet over één kam scheren. Mensen nemen echter vaak zat bepaalde beslissingen binnen de liefde waar ik erg van opkijk.

Dank voor je reactie.
1) Mensen zouden wel verder moeten kijken dan hun neus lang is. Een relatie is in feite een zakelijke kwestie. Je moet je toekomstige partner (en kezelf) zo zien te doorgronden en te analyseren dat je zeker kunt zijn van een levenslange, fijne toekomst. Ben je daar voor je huwelijk niet helemaal zeker van, trouw dan niet. Je moet dus niet vooruitlopen op de problemen rond de echtscheiding, je moet vooruitlopen op de problemen die tot de echtscheiding leiden. En dat zijn vaak uitvergrotingen van karaktertrekken of handelwijzen die de partner (of jezelf) nu ook al heeft.
2) Mensen moeten anticiperen. En staan voor hun keuze. Gaat het dan werkelijk niet, dan mag er een scheiding volgen. Maar dat een op de drie huwelijken mislukt, is stuitend. Een midlife-crisis vind ik bijvoorbeeld te gek voor woorden. Het is gewoon een woord dat gebrek aan zelfbeheersing camoufleert. Je bent bijvoorbeeld 45 en je wordt verliefd op een vrouw van 25. Onzin. Je kunt dat gevoel uitschakelen, als je maar wilt.

[de abt van sion]

Alicia Silverstone schreef op 14-09-2003 @ 11:59:
Jij kent die ouders niet, dus je weet het niet. Klaar. Geen discussie over mogelijk.

Ik ken hier niemand en dus ook niemands ouders. Dus: zou ik volgens jou nergens over kunnen discussiëren. Nonsens. Dat kan ik wel, alleen moet ik het doen met de informatie die ik hier krijg. En die mag ik meenemen in mijn interpretatie. Je wilt me toch niet de mond snoeren, hè?

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 13:05:
Dank voor je reactie.
1) Mensen zouden wel verder moeten kijken dan hun neus lang is. Een relatie is in feite een zakelijke kwestie. Je moet je toekomstige partner (en kezelf) zo zien te doorgronden en te analyseren dat je zeker kunt zijn van een levenslange, fijne toekomst. Ben je daar voor je huwelijk niet helemaal zeker van, trouw dan niet. Je moet dus niet vooruitlopen op de problemen rond de echtscheiding, je moet vooruitlopen op de problemen die tot de echtscheiding leiden. En dat zijn vaak uitvergrotingen van karaktertrekken of handelwijzen die de partner (of jezelf) nu ook al heeft.
2) Mensen moeten anticiperen. En staan voor hun keuze. Gaat het dan werkelijk niet, dan mag er een scheiding volgen. Maar dat een op de drie huwelijken mislukt, is stuitend. Een midlife-crisis vind ik bijvoorbeeld te gek voor woorden. Het is gewoon een woord dat gebrek aan zelfbeheersing camoufleert. Je bent bijvoorbeeld 45 en je wordt verliefd op een vrouw van 25. Onzin. Je kunt dat gevoel uitschakelen, als je maar wilt.

1) Ik ben het ermee eens dat mensen verder zouden moeten kijken dan hun neus lang is, maar vinden dat dat moet betekent nog niet dat mensen dat ook daadwerkelijk doen. Daarom denk ik dat jouw voorstel, de echtscheiding duurder maken, niet zal leiden tot minder echtscheidingen of minder huwelijken. Mensen zijn onnadenkend en weigeren vaak na te denken over een eventueel probleem tot het daadwerkelijk aan de orde is. (Dat kun je mensen ook niet echt kwalijk nemen. Je kunt zo wel eeuwig bezig blijven en dit is niet voor iedereen de juiste manier, sommigen worden al ongelukkig over problemen voor die aan de orde zijn en zonder dat het zeker is dat zij ooit aan de orde zullen komen).

2) Hier ben ik het wel mee eens. Maar aan de andere kant, misschien streven we als mens wel téveel naar monogamie etc. Misschien is het wel gewoon een uitzonderlijk iets wanneer je je hele leven samen bent met dezelfde persoon. Mensen veranderen nu eenmaal gedurende hun leven en dit zijn veranderingen die je NIET van te voren kunt voorspellen, dan kan het gebeuren dat je niet meer bij elkaar past. Ook maken mensen nu eenmaal fouten, moet iemand de rest van zijn/haar leven boeten omdat diegene op zijn/haar 19e onnadenkend snel in het huwelijksbootje is gestapt?

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 12:56:
1) Het hangt ervanaf hoe je het "afgelikte boterham idee" interpreteert. Als iemand een serieuze relatie achter de rug heeft, met alles wat zo'n verhouding met zich meebrengt, en op tijd tot de conclusie is gekomen dat het niet een leven lang mag gaan duren, dan kun je zo iemand niet veroordelen tot een eenzaam bestaan. Maar als ik hier op L&R kijk, constateer ik dat heel wat topicstarters het normaal vinden om 3,4, 5 of zelfs meer (kortstondige) relaties te hebben. In zo'n geval zou ik van afgelebberd, uitgewoond of "afgelikte boterham" spreken. Dat iemand enige ervaring heeft, of geen maagd meer is, is van weinig belang.
3) Dat is je goed recht. Ik spreek daar geen oordeel over uit. Dat doe je zelf al.

Is het mensen niet meer toegestaan om fouten te maken? Jij zegt zelf dat je in je pubertijd eigenlijk te jong bent voor een relatie, maar je verwacht wel dat je op die leeftijd volwassen genoeg bent om dat door te hebben? Dat lijkt me een beetje tegenstrijdig.

Mensen zijn niet perfect en lang niet iedereen heeft een ijzeren wil.

[de abt van sion]

Opnieuw dank voor je reactie.

Als men zich niet aan de (morele) regelgeving kan houden, is die regelgeving misschien over de houdbaarheidsdatum heen. In de Nederlandse samenleving worden de wetten - en nu ga ik kort door de bocht - nog altijd geïnspireerd door de christelijke moraal. Voldoet die niet meer, dan moeten we daar van af.
Maar dan ook radicaal. Een strikte scheiding tussen kerk en staat, en die dan ook handhaven. Dan kan iedereen precies doen wat hij of zij wil, en dus eventueel 20 of 30 of 80 partners hebben. Geen probleem. Maar schaf de regels af. Geen regels is beter en minder ergerniswekkend dan een gedoogbeleid.
Anderzijds: loopt het in het honderd - wat ik verwacht - stel dan strikte regels op, al dan niet geïnspireerd door boeken die het algemeen menselijk gedrag tot hoofdonderwerp hebben.

En: geef de mensen fatsoenlijk onderwijs, zodat ze in staat raken situaties te analyseren en doordachte beslissingen te nemen, met de geest, en niet met het lichaam. De lichamelijke letter doodt, de geestelijke geest maakt levend.

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 14-09-2003 @ 13:23:
Is het mensen niet meer toegestaan om fouten te maken? Jij zegt zelf dat je in je pubertijd eigenlijk te jong bent voor een relatie, maar je verwacht wel dat je op die leeftijd volwassen genoeg bent om dat door te hebben? Dat lijkt me een beetje tegenstrijdig.

Mensen zijn niet perfect en lang niet iedereen heeft een ijzeren wil.

Er zullen altijd mensen blijven die fouten maken. Maar dat hoeft niet 1/3 van de bevolking te zijn, zoals het nu op dit terrein het geval is.
In de puberteit ben je inderdaad te jong voor een relatie, maar vanaf je 21e heb je nog alle tijd om te leren wat noodzakelijk is.
Mensen zijn niet perfect, maar wat ik in toenemende mate constateer, en dat zie ik hier ook, is dat ze absoluut geen zin hebben om zichzelf te verbeteren, om aan zichzelf te werken. Niet om een ijzeren wil te kweken, dat hoeft niet, maar om een eigen wil te hebben, ook als dat tegen de mensingen van de grote ruggengraatloze massa ingaat.
Dat zie je aan de reacties op wat ik zeg. Slechts een nadenkende enkeling durft een enkel keer iets positiefs over mijn beweringen te zeggen, en dan nog onder de afschuwelijkste verontschuldigenen tegenover de anderen, uit angst dat hij door de massa wordt verketterd, denk ik.
Dan denk je toch: hier is iets fundamenteel mis.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 13:29:
Opnieuw dank voor je reactie.

Als men zich niet aan de (morele) regelgeving kan houden, is die regelgeving misschien over de houdbaarheidsdatum heen. In de Nederlandse samenleving worden de wetten - en nu ga ik kort door de bocht - nog altijd geïnspireerd door de christelijke moraal. Voldoet die niet meer, dan moeten we daar van af.
Maar dan ook radicaal. Een strikte scheiding tussen kerk en staat, en die dan ook handhaven. Dan kan iedereen precies doen wat hij of zij wil, en dus eventueel 20 of 30 of 80 partners hebben. Geen probleem. Maar schaf de regels af. Geen regels is beter en minder ergerniswekkend dan een gedoogbeleid.
Anderzijds: loopt het in het honderd - wat ik verwacht - stel dan strikte regels op, al dan niet geïnspireerd door boeken die het algemeen menselijk gedrag tot hoofdonderwerp hebben.

En: geef de mensen fatsoenlijk onderwijs, zodat ze in staat raken situaties te analyseren en doordachte beslissingen te nemen, met de geest, en niet met het lichaam. De lichamelijke letter doodt, de geestelijke geest maakt levend.

Ja, hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.

Het onderwijs is sowieso erg gericht op algemene kennis van feiten, maar wat ervaring betreft wordt je na school in het diepe gegooid. Er zijn enkele vakken die aanzetten tot nadenken over jezelf en je leven, zoals filosofie, hier zou misschien wat meer mee gedaan kunnen worden. Filosofie als verplicht vak en meer ruimte geven voor discussie en meningsvorming in het onderwijs.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 13:29:
Er zullen altijd mensen blijven die fouten maken. Maar dat hoeft niet 1/3 van de bevolking te zijn, zoals het nu op dit terrein het geval is.
In de puberteit ben je inderdaad te jong voor een relatie, maar vanaf je 21e heb je nog alle tijd om te leren wat noodzakelijk is.
Mensen zijn niet perfect, maar wat ik in toenemende mate constateer, en dat zie ik hier ook, is dat ze absoluut geen zin hebben om zichzelf te verbeteren, om aan zichzelf te werken. Niet om een ijzeren wil te kweken, dat hoeft niet, maar om een eigen wil te hebben, ook als dat tegen de mensingen van de grote ruggengraatloze massa ingaat.
Dat zie je aan de reacties op wat ik zeg. Slechts een nadenkende enkeling durft een enkel keer iets positiefs over mijn beweringen te zeggen, en dan nog onder de afschuwelijkste verontschuldigenen tegenover de anderen, uit angst dat hij door de massa wordt verketterd, denk ik.
Dan denk je toch: hier is iets fundamenteel mis.

Angst is vaak een te grote drijfveer, dit geldt ook voor mijzelf. Toch is het makkelijker gezegd dan gedaan om hier maar gewoon tegenin te gaan, mij lukt het niet in ieder geval.

Het kweken van een eigen wil is denk ik iets wat iedereen wel probeert te doen, dat bijna niemand het eens is met jouw stelling betekent niet dat zij allemaal elkaar maar napraten. Dat weinig mensen iets positiefs over jouw mening zeggen hoeft niet persé met durf te maken te hebben. Jij ziet jouw mening als de waarheid maar dat betekent niet dat het ook de waarheid is voor anderen, er zullen zat mensen zijn die het gewoon echt niet eens zijn met jouw beweringen.

[de abt van sion]

Ik zie mijn mening niet als de waarheid. Ik zie mijn mening als een alternatief van een wijdverbreide mening waarvan ik weet dat ik niet wil dat die de waarheid moet zijn.
Wanneer mensen nadenken, zoals jij dat duidelijk wel doet (anders dan je met alle winden meewaaiende mede-forumbaas; dank je wel!), kan het niet anders, of ze zien in dat ze in de pas van de massa willen lopen, want dat is nu eenmaal het gemakkelijkste. Dan heb je het minste uit te leggen.
Mensen moeten voor zichzelf opkomen. Gaan je ouders scheiden, kies dan voor jezelf. Dat doen zij ook. Zorg dat je het redelijk met hen kunt vinden (je hebt ze af en toe nodig, voor het geld bijvoorbeeld), maar ga je eigen weg.

[Fade of Light]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:47:
Helaas is het maar al te waar: mensen die met zichzelf in harmonie leven, hebben zichzelf lief, en zijn dus ook in staat anderen lief te hebben.

Ten eerste is dit niet waar. Waar baseer je he op?? Een egoist kan in harmonie leven en door zijn egoisme niet in staat te zijn anderen lief te hebben. Tevens zeg je zo niks over de mensen die zichzelf niet lief hebben. Die kunne best anderen lief hebben.

Op egoïsme en egocentrisme moet een zware boete staan. Want het is te gek, dat gescheidenen bijvoorbeeld al kort na hun scheiding een nieuw privé-leven kunnen opbouwen, vaak met een nieuwe partner, zonder dat ze nog ergens over nadenken.

En dat "zonder dat ze nog ergens over nadenken" is echt weer gebaseerd op _ NIKS _.

[De Veroorzaker]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:35:
Gescheiden ouders geven eenvoudigweg niet om hun kinderen.

dat moet je mn moeder eens komen vertellen stomme klootzak. godverdomme...ik had een fatsoenlijke reactie klaar maar toen las ik dit.
VAL DOOD

[de abt van sion]

DeVeroorzaker schreef op 14-09-2003 @ 18:41:
dat moet je mn moeder eens komen vertellen stomme klootzak. godverdomme...ik had een fatsoenlijke reactie klaar maar toen las ik dit.
VAL DOOD

En dan nu graag de fatsoenlijke reactie.

[de abt van sion]

Fade of Light schreef op 14-09-2003 @ 16:47:

1) Ten eerste is dit niet waar. Waar baseer je he op?? Een egoist kan in harmonie leven en door zijn egoisme niet in staat te zijn anderen lief te hebben. Tevens zeg je zo niks over de mensen die zichzelf niet lief hebben. Die kunne best anderen lief hebben.




2) En dat "zonder dat ze nog ergens over nadenken" is echt weer gebaseerd op _ NIKS _.

1) Mensen die zichzelf niet liefhebben, kunnen een ander niet liefhebben. Denk daar maar eens over na. Het is echt waar.
2) Ja, ze denken nog wel ergens over: over het boodschappenlijstje bijvoorbeeld, of de belasting; de politiek, wie weet, maar niet over de chaos die ze achter zich hebben gelaten.

[Fade of Light]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 19:31:
1) Mensen die zichzelf niet liefhebben, kunnen een ander niet liefhebben. Denk daar maar eens over na. Het is echt waar.
2) Ja, ze denken nog wel ergens over: over het boodschappenlijstje bijvoorbeeld, of de belasting; de politiek, wie weet, maar niet over de chaos die ze achter zich hebben gelaten.

1+2 weer gebaseerd op niks, noppes, nada.... "Denk daar maar eens over na. Het is echt waar." wat een argument.... En ze denken echt wel over de chaos na hoor...dat jij dat misschien niet zou doen (buiten beschouwing gelaten dat je ooit zult trouwen cq scheiden)

[De Veroorzaker]

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 19:27:
En dan nu graag de fatsoenlijke reactie.

Nee, op kloothommels die zo'n uitspraken doen is dat niet mogelijk.
Ga maar fijn dood!

[Tiño]

wat een triest idee echt hoor! wat denk je er mee te bereiken?meer zelfmoorden? meer depressieve mensen? of wou jij dat extra geld innen dat ze dan moeten betalen? volgens mij heb je echt niet helemaal goed nagedacht toen je dit ''plan'' bedacht...

Even een algemeen verzoek:

Ik begrijp dat mensen zich aangevallen voelen door uitspraken van de Abt van Sion en je mag hierover ook best je mening uiten, maar laat dat schelden nou eens achterwege. Het is gewoon niet toegestaan, door niemand niet. Onthoudt dat wat de Abt hier verkondigd slechts zijn mening is en dat je het hier gewoonweg mee oneens kan zijn, iemand echter uitschelden of doodwensen om een mening is oneerlijk.

Ik heb vandaag nou al drie PB's verstuurd hierover en ik zou graag zien dat dat niet nog eens hoeft. Ga normaal in discussie, zonder schelden, of reageer niet. Als je klachten hebt over de Abt van Sion kun je terecht op M&M, al is daar al een topic over meneer.

[Pletterprater]

Okee, Abt, dit is een boel te lezen voor je, maar wellicht dat het toch handig is voor je om het te lezen.

de abt van sion schreef op 14-09-2003 @ 00:16:
De woningmarkt is al overspannen. Moet dat nog gekker worden door al die scheiders?

En de overspannenheid van de woonmarkt wordt vermindert door mensen die gaan trouwen.

Er zijn meer mogelijkheden om de woningmarkt minder overspannen te maken, dit heeft op zich weinig te maken met mensen die gaan scheiden. (zo weet ik dat de regering in het bouwen van luxe huizen grote fouten heeft gemaakt)

De partners,
de kinderen,
de opa's en oma's,
de werkgevers,
de collega's,
kortom de hele omgeving van de scheiders.

En dezelfde groep mensen heeft er last van als dat stel bij elkaar blijft door de ruzies en dergelijke. Zo weet ik dat het beter is, nu dat mijn vader en moeder zijn gescheiden en dus is het zeer zeker juist niet pijnlijk voor mij. Lastig? Ja, twee huizen, elk weekend weer naar een ander. Maar dat is als een verhuizing en het aanpassen van de adressen in je adressenboekje. Hoe beter een mens zich voelt, hoe beter hij/zij ook overkomt op de omgeving. Dit geeft een positief effect af op deze zelfde omgeving. Als een mens zich beter voelt na een scheiding, dan heeft dit juist een positief effect op de omgeving.

Trouwen moet inderdaad ook duurder worden. En het gedoogbeleid op het terrein van relaties moet ook worden aangepakt.
Regel: geen relatie voor je 21e levensjaar, liefst niet voor je 24e. Geniet van je jeugd, maak eindelijk een werk van school en studie, en begin dan pas een relatie. Zit niet al vanaf je 14e vastgeplakt aan zo'n kleffe relatie die niets oplevert behalve het gezeur dat je hier op L&R ziet. Mensen hebben al halve "huwelijken" achter de rug voordat ze echt gaan trouwen. Verbaast het dan nog iemand dat zoveel relaties stuklopen?

Relaties lopen stuk doordat mensen een persoon anders hadden ingeschat dan dat ze naderhand achterkomen. Dit verkeerd inschatten kan komen door de leeftijd, maar veel mensen zullen nooit het juist inschatten van personen kunnen leren. Zijn deze mensen gedoemd tot een leven alleen?
Over die kleffe relaties... ook als je veel korte relaties hebt, kun je kleffe relaties hebben, dit heb je dus OF verkeerd geformuleerd OF je hebt je hierin aanzienlijk vergist.
Op L&R zie je niet alleen gezeur over relaties, maar juist ook wat er mooi kan zijn aan een relatie... topics zoals "wat was een mooi moment binnen de relatie" of "wat zal ik voor hem kopen" zijn topics die gaan over de goede kanten van een relatie. Ja, ook dat van cadeau kopen... waarom? Omdat hiermee blijk wordt gegeven van houden van, liefde... men twijfelt, waarom??? Omdat men het gevoel heeft nooit genoeg te kunnen doen om de liefde te uiten, maar juist deze uiting van frustratie is een mooi iets. Zeker aangezien de des betreffende andere kant van de relatie (man/ vrouw) juist alles mooi zou vinden wat de ander zou geven, no matter what. (het mooiste cadeau, gegeven aan mijn liefde, is een zelfgemaakte ketting)

Overigens zeg je: "Geniet van je jeugd". Weet dat tegenwoordig hieronder wordt verstaan, probeer uit, nu het nog kan, op welk gebied dan ook. Dit uitproberen zal de relaties niet verstevigen.... ook het kindzijn en het studeren dragen niet bij aan een betere relatie na het 21'ste jaar. Waarom zou dat dan helpen volgens jou?

Ik zei al: denk eens na voordat je reageert.
1) Wat iedereen is, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik in ieder geval niet de domste ben.
2) Mensen moeten werken aan hun relatie.
3) Werkgevers veranderen gegevens ja. Maar het zijn ook mensen, die dagelijks met hun werknemer optrekken. En het zijn ook leiders, die productie willen maken. Met werknemers die niet in harmonie verkeren, gaat dat niet zo gemakkelijk.
4) Nee, ze krijgen geen trauma. Met die hyperbool (sterke overdrijving) bewijs je dat je zelf van een mug een olifant maakt.

0) Kun jij met 100% zekerheid beweren dat ze niet heeft nagedacht over haar post? Volgens mij heeft ze dat namelijk wel... en nee, dit betekend niet dat ze dom is, hoogstens dat zij de dingen anders ziet dan jij... wil je jezelf voordoen als een grootser persoon dan een ander? Is dit niet in strijde met de bijbelse voorschriften? Ijdelheid is wel degelijk een zonde.
1) Dat je niet de domste bent is waar, maar dan kan je nog wel tot de dommere categorie vallen. Nee, hiermee zeg ik niet dat het zo is, ik zeg alleen dat het een mogelijkheid is. Overigens is domheid ook maar een zienswijze en vaak is het "een ander dom vinden" meer een mening dan een feit.
2) Aan sommige relaties is geen werken meer aan. Ik ben inderdaad van mening dat er gewerkt moet worden aan relaties, maar als je dit wilt beweren, had je je stelling anders moeten plaatsen. Iets in de trend van "Voor het scheiden in ieder geval 5 weken relatiehulp om te zien of de relatie nog stand kan houden, mits er geen sprake is van ernstige vernedering, mishandeling of andere in de bijbel voorgeschreven verboden handelingen". Wel eens waar ben ik niet voor een menging van staat en relegie, maar ik kan me voorstellen dat jij dit wel bent.
3) Mensen voor een scheiding (oftewel, in een slecht huwelijk) verrichten slechter op het werk dan mensen die al zijn gescheiden volgens mij. Hoogstens in de periode van de scheiding zelf zal de produktie lager liggen dan normaal. Dit vanwege alles wat er komt kijken bij een scheiding. (het regelen van alles, het verhuizen, etc. )
4)Muggenzifterij... van jou, van haar, van mij (en het rijmt ook nog)

Weet je wie echt kortzichtig zijn (onder het mom van het tegendeel)? Mensen zoals jij.
Leerweg? Laat me niet lachen.
Ik beweer niets, zeker niet dat een later gestarte relatie per definitie succesvol is. Maar de kansen zijn beter en de partners zijn in ieder geval niet decennialang door allerlei vriendjes of vriendinnetjes afgelebberd als ze een serieuze relatie beginnen.

Als ik hier rondkijk, kan ik alleen maar vaststellen dat het vrijwel onmogelijk is om een nieuwe partner te krijgen. Er zijn alleen occasions, tweede- of derdehands partners, gebruikt door anderen. En dat noem jij leerweg?

Kortzichtig? Je bent het zelf.

Sommige mensen hebben wel degelijk een leerweg nodig, anderen niet. Jullie lijken je beiden alleen te focussen op 1 van de 2 terwijl beiden mogelijk zijn. In mijn geval, heb ik geen afgelebberde, tweede- of derdehands partner en zij heeft mij ook vers van de pers. (bij wijze van) Dit is een levensstijl die voor ieder mens anders kan zijn. Abt, je moet niet vergeten dat niet iedereen hetzelfde is dan jij. Anderen hebben wellicht behoefte aan andere dingen, zoals relaties vooraf.
Hiermee kan je mij in ieder geval al niet kortzichtig noemen... ik noem jou bij deze wel kortzichtig, aangezien je deze optie over het hoofd hebt gezien of zelfs express hebt overgeslagen. (welke van de twee weet ik niet, dat is aan jou om te bepalen)

Ik denk niet alleen van wel, ik weet het zeker. Over je persoon doe ik geen uitspraken, maar over het gehalte van je zogenoemde volwassenheid wel.

Jij twijfelt aan haar volwassenheid, zij aan de jouwe, door jouw twijfel aan de hare. Toch zijn jullie ieder zeker van jullie eigen volwassenheid... denk dat jij haar ziet als onvolwassen, alleen maar omdat ze een ander beeld lijkt te hebben als jij. Stop met dat soort verwoordingen richting elkander... mocht je dit toch willen doen, doe het dan in elkaars prive berichten.

Gescheiden ouders geven eenvoudigweg niet om hun kinderen. Ze hebben elkaar niet lief, dus ze hebben ook zichzelf niet lief. Hun kinderen zijn altijd de dupe.
Maak scheidingen zo duur dat mensen niet eens aan een huwelijk beginnen, dan voorkom je heel wat moeilijkheden.

En als ik eens wil beweren, dat mijn vader juist na de scheiding meer wilde optrekken met de kinderen? Is dat dan toevalligerwijs een bewijs van dat het hierboven geQuote bericht onjuist is? Een persoon die scheidt, heeft een zware beslissing om te maken... kiest ze voor de kids of voor haarzelf (dus wel degelijk het liefhebben van zichzelf/ haarzelf) Toch is in een dergelijke keuze de werkelijkheid vaak anders dan gedacht wordt. De kinderen voelen spanningen in huis, als de relatie van de ouders niet goed gaat. Deze spanningen werken negatief op de kids... afijn, zie het verhaal van positieve energie dat ik hierboven al ergens heb geplaatst. (en jawel, ik weet wel zeker dat deze redenering klopt, al was het maar omdat ik het zelf ondervonden heb)

Helaas is het maar al te waar: mensen die met zichzelf in harmonie leven, hebben zichzelf lief, en zijn dus ook in staat anderen lief te hebben.
Wanneer mensen scheiden hebben ze ofwel hier last van, of ze hebben echt een verkeerde beslissing genomen. Beide mogelijkheden zijn even erg: in beide gevallen overheerst het egoïsme en het egocentrisme en worden de kinderen de dupe.

Op egoïsme en egocentrisme moet een zware boete staan. Want het is te gek, dat gescheidenen bijvoorbeeld al kort na hun scheiding een nieuw privé-leven kunnen opbouwen, vaak met een nieuwe partner, zonder dat ze nog ergens over nadenken.

Dat moet onmogelijk worden gemaakt. Gescheidenen moeten veel langer goed in hun beurs voelen dat ze erg op zichzelf hebben willen zijn.

Zie reactie op je vorige QUOTE.

Eén ding is zeker: gescheiden mensen denken op de allereerste plaats aan zichzelf. Ze zijn niet bereid om vrede te hebben met hun zelfgemaakte fouten en om zichzelf op te offeren voor hun kinderen. Ergo: ze zijn niet in staat om liefde te geven. Conclusie: gescheidenen geven in feite niets om hun kinderen. Daar valt geen speld tussen te krijgen.

Fout, speld ligt 2 QUOTES hoger uitgelegd.

Zeker niet. Zoals ze altijd zeggen, hebben ze - al betwijfel ik dat - ooit van elkaar gehouden. Er moeten dus mogelijkheden zijn om dat gevoel uit te buiten in een poging een nieuwe start te maken. Die nieuwe start wordt echter bemoeilijkt door het relatieve gemak van de scheiding en de doorgeslagen maatschappelijke acceptatie van gescheidenen.

De mensen willen wel degelijk een nieuwe start en proberen deze te vinden buiten de relatie, oftewel, door een scheiding en dus helpt de acceptatie van scheidingen dus bij aan het opnieuw beginnen. Helemaal opnieuw beginnen zullen ze niet, ze hebben (wellicht) kids en ze zullen nog steeds te maken hebben met hun echtgenoot/te, maar toch is er als het ware een nieuw begin, om alles nog eens over te doen, maar dit maal hopelijk goed. (liefde zal er wel degelijk ooit zijn geweest, maar door het anders zijn dan verwacht, zoals al eerder beschreven, zal de liefde kunnen verdwijnen)
Wederom zeg ik... weet dat ieder mens liefde op een andere manier interpreteert... nee, precies heb ik dit nog niet gezegd, maar ik heb al wel verteld, dat ieder mens anders is en dat je dit in gedachte moet houden bij het reageren op de mensen binnen dit topic om enigzins serieus over te kunnen komen)

Dat geloof je toch zelf niet? Je ziet toch hoop ik wel hoe mooi ze het hebben weten te presenteren? En hoe goed ze daarmee hun eigen egoïsme en egocentrisme hebben weten te camoufleren? Tja, ze hebben uiteindelijk gedaan wat ze ZELF wilden.

Ken jij zijn ouders??? Nee??? Ow, maak dan geen overhaaste conclusie. Als jij een scheiding alleen zou doen vanwege egocentrische redenen, betekend dat nog niet dat een ander dat ook zou doen. Het brengt wellicht een stukje gemak en gemoedrust met zich mee, maar een scheiding is niet alleen voor jezelf, maar ook voor je partner/ omgeving/ kids.

Dank voor je reactie.
1) Mensen zouden wel verder moeten kijken dan hun neus lang is. Een relatie is in feite een zakelijke kwestie. Je moet je toekomstige partner (en kezelf) zo zien te doorgronden en te analyseren dat je zeker kunt zijn van een levenslange, fijne toekomst. Ben je daar voor je huwelijk niet helemaal zeker van, trouw dan niet. Je moet dus niet vooruitlopen op de problemen rond de echtscheiding, je moet vooruitlopen op de problemen die tot de echtscheiding leiden. En dat zijn vaak uitvergrotingen van karaktertrekken of handelwijzen die de partner (of jezelf) nu ook al heeft.
2) Mensen moeten anticiperen. En staan voor hun keuze. Gaat het dan werkelijk niet, dan mag er een scheiding volgen. Maar dat een op de drie huwelijken mislukt, is stuitend. Een midlife-crisis vind ik bijvoorbeeld te gek voor woorden. Het is gewoon een woord dat gebrek aan zelfbeheersing camoufleert. Je bent bijvoorbeeld 45 en je wordt verliefd op een vrouw van 25. Onzin. Je kunt dat gevoel uitschakelen, als je maar wilt.

1) Een contract is een zakelijke overeenkomst, net als het tekenen van een trouwcertificaat (om maar eventjes met dezelfde metafoor verder te redeneren) Een bedrijf dat een contract heeft gebroken zal niet snel te horen krijgen van het andere bedrijf: "Damn, nu hebben we een contract en ookal heb je toch iets anders geleverd dan dat ik had besteld, ik zit er nu aan vast!!!" Nee, zij zullen heus niet naar een ander bedrijf gaan ofzo... toch wel. Hetzelfde is het met trouwen... zie voor die redenatie hierboven ergens.
2) Niet iedereen is goed in het anticiperen, betekend dit dat mensen met een slecht logisch denkpatroon geen huwelijk aan mogen gaan? Geef ze dan liever begeleiding of iets dergelijks.
Overigens is een midlife crisis wel degelijk een geldige reden om een scheiding aan te gaan... al was het maar voor de ander om een scheiding aan te gaan. De partner is immers opeens totaal veranderd en hierdoor niet meer dezelfde als voorheen.
Ow... en als de ene partner vreemd gaat, heeft de andere partner dan het recht om te scheiden, of vind je dit dan nog steeds onzin, omdat het wellicht uitgepraat kan worden? (over afgelikte boterham gesproken )

Ik ken hier niemand en dus ook niemands ouders. Dus: zou ik volgens jou nergens over kunnen discussiëren. Nonsens. Dat kan ik wel, alleen moet ik het doen met de informatie die ik hier krijg. En die mag ik meenemen in mijn interpretatie. Je wilt me toch niet de mond snoeren, hè?

Jouw eerder bericht kwam over alsof je niet een discussie wilde voeren, maar ronduit wist dat die mensen aan zichzelf dachten, alsof je de mensen zelf kende. Dit is zeer verkerd, hoe je het ook wend of keert. Als zijn ouders nu wel dachten aan de kinderen, zou kunnen, zoals eerder gezegd, jij kent ze niet, jij weet dat niet zeker daardoor en daarom kan je niet ronduit zeggen, dat ze eerst aan hunzelf dachten. Eerder had je kunnen plaatsen, dat de mogelijkheid er wellicht bestond dat ze toch aan hunzelf dachten, ondanks wat je van ze hebt gehoord of gezien. Maar dit deed je geenzins. Je mond willen we niet snoeren, je manier van zeggen willen we hoogstens aanpassen tot een acceptabel niveau.

Als men zich niet aan de (morele) regelgeving kan houden, is die regelgeving misschien over de houdbaarheidsdatum heen. In de Nederlandse samenleving worden de wetten - en nu ga ik kort door de bocht - nog altijd geïnspireerd door de christelijke moraal. Voldoet die niet meer, dan moeten we daar van af.
Maar dan ook radicaal. Een strikte scheiding tussen kerk en staat, en die dan ook handhaven. Dan kan iedereen precies doen wat hij of zij wil, en dus eventueel 20 of 30 of 80 partners hebben. Geen probleem. Maar schaf de regels af. Geen regels is beter en minder ergerniswekkend dan een gedoogbeleid.
Anderzijds: loopt het in het honderd - wat ik verwacht - stel dan strikte regels op, al dan niet geïnspireerd door boeken die het algemeen menselijk gedrag tot hoofdonderwerp hebben.

En: geef de mensen fatsoenlijk onderwijs, zodat ze in staat raken situaties te analyseren en doordachte beslissingen te nemen, met de geest, en niet met het lichaam. De lichamelijke letter doodt, de geestelijke geest maakt levend.

Er bevind zich binnen Nederland een goed en duidelijke scheiding tussen kerk en staat. Wel eens waar is de regelgeving gevormt vanuit de geboden, maar daaromheen is het nog wel gewoon mogelijk een andere religie te hebben binnen Nederland. Daar staat geen verbod op, mits de religie geaccepteerd is en toegepast kan worden zonder in overtreding te komen met de regels van de staat. Het gedoogbeleid vind ik een zeer mooi iets, als het goed uitgevoerd wordt en door de mensen wordt geaccepteerd. De gemiddelde Nederlander is opgegroeit met deze regelgeving en zal hiernaar leven. Geen regelgeving is totaal geen oplossing, tevens een vreemd iets om naar voren te halen binnen deze discussie. Staat hier volstrekt buiten. Fatsoenlijk onderwijs probeert de staat te geven, maar onderwijs is niet de enige vorm van leren. Men leert ook van omgeving, tv, internet. Als we binnen Nederland leren te analyseren (wat echt sommige mensen totaal niet kunnen, no matter what) en we zien op tv dat in America 2 mensen kussen, dan willen we dat uitproberen. Zien we een Amerikaanse serie waarin 2 jeugdigen een relatie hebben en hiermee gelukkig lijken te zijn. Dan gaan we dit ook proberen. Want om analytisch bezig te zijn, moet geëxperimenteerd worden. Analyses kunnen door wijsheid uitgevoerd worden en wijsheid verkrijg je door de jaren heen.

Er zullen altijd mensen blijven die fouten maken. Maar dat hoeft niet 1/3 van de bevolking te zijn, zoals het nu op dit terrein het geval is.
In de puberteit ben je inderdaad te jong voor een relatie, maar vanaf je 21e heb je nog alle tijd om te leren wat noodzakelijk is.
Mensen zijn niet perfect, maar wat ik in toenemende mate constateer, en dat zie ik hier ook, is dat ze absoluut geen zin hebben om zichzelf te verbeteren, om aan zichzelf te werken. Niet om een ijzeren wil te kweken, dat hoeft niet, maar om een eigen wil te hebben, ook als dat tegen de mensingen van de grote ruggengraatloze massa ingaat.
Dat zie je aan de reacties op wat ik zeg. Slechts een nadenkende enkeling durft een enkel keer iets positiefs over mijn beweringen te zeggen, en dan nog onder de afschuwelijkste verontschuldigenen tegenover de anderen, uit angst dat hij door de massa wordt verketterd, denk ik.
Dan denk je toch: hier is iets fundamenteel mis.

De mens wordt gevormt door de massa. Veel van de meningen van de massa en van de enkeling zullen dus overeen komen. De reden dat mensen je aanvallen en kritiek leveren opw at je zegt, is omdat ze het er niet mee eens zijn. Niet persee omdat dat is wat de massa zou doen, maar omdat zij dit zelf denken. Overigens is een van de meest hersenloze en meningloze diingen om te doen, een godsdienst volgen. Al was het maar, omdat je daadwerkelijk regel voor regel de dingen navolgt die een ander voor je op papier heeft gezet. Dit betekend nog niet dat je het regel voor regel eens bent met wat er op dat papier staat, maar je doet het toch. Waarom? Omdat je wilt aantonen dat je gelooft. Je denkt er vaak nog niet eens bij na, je doet het gewoon. Een ergernis kan dit bij mij opbrengen, als ik denk aan de zovele meningen van anderen, gebaseert lauter en alleen op wat zij in de bijbel hebben gelezen of in een ander geloofsboek hebben gelezen. Deze boeken zijn niet handleidingen om je leven te leiden, hoogstens richting aanwijzers. Zo kan ik zeggen, dat mijn geloof met dat van het Christendom te maken heeft. Toch volg ik niet al die regels op, geloof ik niet alles wat er in de bijbel staat etc. Waarom? Omdat ik mijn eigen mening heb, mijn eigen wil. Deze wil is flexibel, aanpasbaar aan wat anderen mij vertellen wat als waarheid overkomt, maar toch is en blijft het mijn mening. (is dit wat je bedoelde met "wil" vormen?)
Oftewel... volgens mij doe jij ook niet echt goed je best om je standpunt te verdedigen, want je overtuigd mij niet. Je herhaald en neetm dingen voor waarheid aan, terwijl velen mensen het niet met die "waarheden" eens zijn en denken dat het flauwekul is (ik ben hierin ook geen uitzondering). Oftewel... als je wilt dat meer mensen eens toegeven in plaats van tegenspreken, zal je je woorden toch beter moeten ondersteunen.
Ik zag bijvoorbeeld dat je sprak over dat je echtscheidingen door mid-life, niet vind kunnen. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, deel ik deze mening niet.
In een zekere zin heb je gelijk, maar je mag echt niet alle mid-life crisis gevallen als hetzelfde zien. Hierin zorg je, dat mensen het zeer zeker niet eens zullen zijn met je, omdat zij denken aan die gevallen, waarin jouw aangegeven situaties niet kloppen.

Ik zie mijn mening niet als de waarheid. Ik zie mijn mening als een alternatief van een wijdverbreide mening waarvan ik weet dat ik niet wil dat die de waarheid moet zijn.
Wanneer mensen nadenken, zoals jij dat duidelijk wel doet (anders dan je met alle winden meewaaiende mede-forumbaas; dank je wel!), kan het niet anders, of ze zien in dat ze in de pas van de massa willen lopen, want dat is nu eenmaal het gemakkelijkste. Dan heb je het minste uit te leggen.
Mensen moeten voor zichzelf opkomen. Gaan je ouders scheiden, kies dan voor jezelf. Dat doen zij ook. Zorg dat je het redelijk met hen kunt vinden (je hebt ze af en toe nodig, voor het geld bijvoorbeeld), maar ga je eigen weg.

Volgens mij leg ik anders binnen dit bericht wel verschrikkelijk veel uit.

En dan nu graag de fatsoenlijke reactie.

De manier waarop je dingen verteld, is nu eenmaal shoquerend en wel degelijk voor mensen die het lezen een bekrompen inzicht. Je moet niet vergeten dat je het hier hebt over een topic, scheiden. En met scheiden gaan nu eenmaal zeer veel gevoelens gepaart. Ben voorzichtiger met uw uitspraken en dit soort reacties zullen achterwege blijven.

1) Mensen die zichzelf niet liefhebben, kunnen een ander niet liefhebben. Denk daar maar eens over na. Het is echt waar.
2) Ja, ze denken nog wel ergens over: over het boodschappenlijstje bijvoorbeeld, of de belasting; de politiek, wie weet, maar niet over de chaos die ze achter zich hebben gelaten.

1) True, maar in je vorige reactie liet je iets anders blijken. (misschien niet zo bedoeld, maar zo kwam het wel over)
2) Dan mag jij mij vertellen waarom mijn moeder af en toe toch nadacht over, of ze het wel had moeten doen, dat scheiden. Dit in verband met de financiële toestand en het huis en dergelijke. Mijn moeder ging er flink op achteruit. Ze kreeg het drukker, ze had geen eigen huis meer (huurhuis na in een villa achtige woning te hebben geleefd voor zo vele jaren) Dat is de chaos, die ze niet alleen achter heeft gelaten, maar wel degelijk nog elke dag leeft. Ze heeft nu eindelijk de eindjes wat bij elkaar gesprokkeld en kan haar kopje weer boven water steken. (maar goed, zoals al eerder vermeld binnen dit bericht, verwoord jij wat verkeerd. Jij houd geen rekening met de zovele verschillende redenen van scheidingen, de zoveel verschillende mensen bij scheidingen etc. Houd hier alstublieft in het vervolg rekening mee)

Dank voor het lezen. Ik hoop in ieder geval dat je er wat van hebt opgestoken, zoals dat verwoording van zaken een groot verschil kan betekenen tussen positieve reacties en negatieve reacties.

M.v.G.

Pletterprater
(als ik met dit bericht mijn naam nog niet waar gemaakt heb... weet ik het ook niet meer )

[oneMen]

Pletterprater schreef op 14-09-2003 @ 23:20:
Langste post ooit

tering.. niets beters te doen.. ?

[Pletterprater]

M n M schreef op 14-09-2003 @ 23:54:
tering.. niets beters te doen.. ?

Euhm... jawel... maar ik leid aan huiswerkomzijlend gedrag... ooit van gehoord?
(ps. zeker ook niet helemaal gelezen?
Ow... en kan ik ergens de prijs voor "langste post ooit" ophalen? )