Beste allemaal,
Dit is mijn eerste post op het forum van scholieren.com en ik vrees dat ik er een flink verhaal van ga maken.
Op de middelbare school begon ik op het VWO, alles liep goed, ik haalde aardige cijfers en ik had het wel naar mijn zin. In de 4e klas dan het N&T profiel gekozen, omdat ik wat meer neigde naar de technische kant dan naar de economische/sociale kant, dacht ik toen. Achteraf gezien heb ik mijn keuze destijds op gebakken lucht gebaseerd, maar dat deed mij toen niet veel. Hoe dan ook, in de 4e klas ging het allemaal wat stroever, ik werd luier en mijn cijfers begonnen lager te worden, maar ik haalde het jaar wel.
In de 5e klas veranderde er veel, ik had toen vaak het idee dat ik niet kon meedraaien op het niveau. Ik voelde me traag van begrip en haalde voor de technische vakken (Natuurkunde,Scheikunde en Wis B) vaak niet hoger dan wat magere zesjes, dit had uiteraard ook te maken met mijn luiheid. Tijdens dit jaar begon ik ook aan mezelf te twijfelen, ik haalde voldoendes voor de meeste vakken, maar ik had niet het idee dat ik ook maar iets wijzer was geworden. Meestal haalde ik voldoendes doordat ik hier en daar wat vragen deels kon beantwoorden waardoor ik de nodige punten toch bij elkaar kon sprokkelen. Ik had daarom altijd nadat ik een voldoende in ontvangst nam het gevoel dat ik het helemaal niet verdiende en dat ik gewoon geluk heb gehad.
5e klas toch netjes gehaald en toen door naar het examenjaar.Aan het begin van het schooljaar was ik al flink aan het stressen, omdat ik binnen al wist dat het niks zou worden. Op dit punt had ik ook nog geen idee welke vervolgopleiding ik wou volgen, en ik was er ook niet echt mee bezig; ik had nog niet ontdekt wie ik eigenlijk was en waar ik mezelf in de toekomst zou plaatsen. Tijdens dit examenjaar heb ik toch nog redelijke cijfers weten te halen en had ik na het bezoeken van een meeloopdag aan de TU in Delft ervoor gekozen om aan het begin van het volgende schooljaar te beginnen met Technische Informatica. Ik koos ondanks dat ik geen uitblinker was in Wiskunde tóch voor deze studie, omdat ik thuis vaak bezig was met computers, denk aan algemene troubleshooting en afentoe maakte ik ook wel eens tijd voor games.
Met m'n VWO diploma in de pocket begon ik aan de studie en ik merkte meteen al een heel groot niveauverschil tussen de studenten. De een had al flink wat programmeerervaring achter de kiezen en de ander was een totale leek op het gebied van computer. Ik voelde mezelf totaal niet thuis tussen deze lui, maar wist nog wel vrienden te maken die een beetje op hetzelfde 'level' waren als ik.
Na een aantal weken bleek dat ik toch wel heel veel moeite had met het bijhouden van de grote hoeveelheid stof die we opkregen en ik merkte ook dat ik niet echt veel beter werd in het programmeren, ik had vaak hulp nodig en concludeerde dat ik gewoon niet het inzicht van een programmeur had en dat ik het bovendien eigenlijk helemaal niet zo leuk vond om te doen. Uiteindelijk met heel veel moeite en inzet toch nog al m'n studiepunten weten te halen met lage zesjes, maar weer het idee dat ik eigenlijk niet veel wijzer ben geworden en dat het allemaal geluk is en dat ik door de mand zou vallen als iemand me iets zou vragen over de stof van de afgelopen periode.
Op dit punt begon ik al te twijfelen aan mijn studiekeuze, maar ben ik toch maar doorgegaan omdat ik er goed voor stond. Het tweede kwartaal ervaarde ik als nog zwaarder dan het eerste kwartaal, ik werkte vaak tot diep in de nacht om bepaalde concepten goed te begrijpen, maar vaak lukte het me niet om de stof volledig te begrijpen en daardoor raakte ik snel geïrriteerd. Het programmeervak in groepsverband wat eigenlijk een uitbreiding was van het vak OOP ( object orientated programming) was doorslaggevend. Ik had vaak niet veel nuttigs in te brengen en ik voelde me vaak verschrikkelijk dom vergeleken met m'n medestudenten.
Aan het einde van het tweede kwartaal, eind januari, koos ik ervoor om te stoppen met de studie, omdat ik mezelf mentaal aan het slopen was en dat ik niet het risico wou nemen om verder te gaan met een studie die mij niet ligt en waarvan het niveau waarschijnlijk me op lange termijn zou nekken.
Nu ben ik 19 jaar en werk ik veel, zodat ik mijn rijbewijs zo snel mogelijk kan halen, en ik vind het wel fijn om even van m'n stress af te zijn. Maar nu rest mij nog een ding, namelijk het kiezen van een andere studie. Ik heb naast informatica eigenlijk helemaal geen interesse in een technische studie en ik zou echt niet weten wat ik nu zou moeten doen. Misschient klinkt het heel dramatisch, maar ik weet echt gewoon niet wie ik ben. Verder ben ik vergeten te vertellen dat ik vaak moeite heb met het goed uit mijn woorden komen en om wat ik denk en voel goed te verwoorden. (zie deze post).
Ik vraag mij af of er hier mensen zijn die iets soortgelijks hebben ervaren en misschien willen vertellen hoe zij hiermee omgegaan zijn.
Sorry voor het lange verhaal op deze vroege zaterdagochtend, maar ik wilde het even kwijt en ik dacht dat een post op een forum wel een goed idee zou zijn.
Met vriendelijke groet,
Ralnagor
|