Vakantieverhalen!

[Tampert]

Ik ben bezig mijn vakantie een beetje leesbaar te noteren. Ik dacht dat het ook wel leuk was om mijn belevingen hier te posten. Omdat ik het puur als verhaal bedoel (ondanks dat het waar is gebeurd) post ik het op K&L. Als men hier anders over denkt kan hij naar summertime hoor.

Keej. hier komt deel 1:


Daar stonden we (Gideon, Bas en Yan) dan, op Amsterdam CS. Klaar om op weg te gaan naar Zwitserland om daar vervolgens de vierdaagse wandeltocht rond de "dents du midi". De reis begon voorspoedig en we reden dan ook vol goede moed het station uit. Na een aantal uren begonnen echter zowel energieals meligheid toe te nemen waardoor de hele trein kon meegenieten van onze potjes Worms en van "de vier jaargetijden" van Vivaldi (één van ons had een laptop meegenomen waarop dus CD's en CD-ROM's konden draaien). In Basel was het even uitkijke om het goede station te hebben maar na een keer uit- en meteen weer ingestapt te zijn konden we dan toch onze overstap maken. Deze reis verliep uiterst voorspoedig (op Bas, die de hele tijd naar bliksemschichten zat te wijzen die wij niet zagen (en dat moeten we zeker ook nog geloven?) na) en na twee maal overstappen en 44 maal gecontroleerd te zijn kwamen we aan in Aigle. Daar moesten we de tandradtrein naar boven hebben. Door het kopen van de kaartjes misten we de trein omhoog en konden we een uur wachten (en hadden we ook nog eens een overstap van een uur in Monthey). Toen we eenmaal bij oze trein kwamen kwam er een louche type op ons af om ons in een taxi te douwen. Voor we er erg in hadden waren we op onze overstaplocatie aangekomen (achteraf bleek dat onze trein pech had gehad). Het was al laat en we besloten (na op adviseren van een controleur onze bagage in één of ander bezemhok gedumpt te hebben) een pizza'tje te gaan eten, dat kwam dus neer op het in vijf minuten naar binnen proppen van een pizza waarna één van ons de trein tegen moest houden zodat de andere twee konden afrekenen.Gelukkig hadden we onze trein (het was immers de allerlaatste van die dag) en na twaalf uur gereisd te hebben kwamen we dan misschien ongedeerd maar ook zeker uitgeput en met maagklachten aan in 'ons' chalet. En, om ons imago in dit verhaal nog even extra om zeep te helpen, voor het slapen gaan nog even een RTL5 avondfilm meegepakt.

De tweede dag was er natuurlijk om uit te rusten, te slapen en brood te kopen. Verder lekker genixt. Volgende dag moest natuurlijk de VVV opgezocht worden om te vragen of we konden lopen. Dat werd on aangeraden. Wel moesten we pikhouwelen en stijgijzers meenemen. Verder werd ons later nog verteld dat er twe meter sneeuw lag. Op zo'n moment heb je toch al gauw weinig motivatie meer om te gaan wandelen. Dan maar een paar dagtochtjes. En die hebben we gehad: Ten eerste de tocht naar de Champoussin die we eindigden door de haarspeldbochten af te snijden.

De donderdag hadden we een eetafspraak bij de familie van de man die het chalet gebouwd had (Avanthey). Daarom wilden we dus maar een klein tochtje doen. We zijn met het bergtreintje de berg op gereden naar Champéryen daar de télécabine (kabelbaan met een groot bakkie) naar boven genomen en daar nog een topje beklommen. We hadden bedacht dat het allemaal mooi uit zou komen als we om 18:00 uur op de halte van de télécabine zouden zijn. We moesten ons toen we op de top aankwamen nog haasten om daar op tijd aan te komen...

Het kabelbaanstation leek wel erg stil... En ook gesloten. Toen zagen we het bordje met vertrektijden waarop stond aangegeven dat de laatste kabelbaan om 17:00 uur vertrokken was... Mevrouw Avanthey moest hartelijk lachen toen we haar vanaf de bergtop inlichtten dat we wellicht ietwat vertraagd zouden zijn en waarom. Na twee uur waren we op het stationnetje aangekomen en toen we Avanthey belden dat we eraankwamen stond hij erop ons op te komen halen.

Het was een gezellige avond en het eten was prima. Van tevoren was ons verteld dat er niet met eten gestopt zou worden voordat alles op was. Wat erop neerkwam dat wij drieën nog aan het eten waren toen de rest allang was gestopt (we hebben trouwens voortijdig opgegeven, het was té veel, en toen we bij het toetje om 'un petit peu` vroegen kregen we alsnog zo ongeveer een halve taart de man.)

Thuis aangekomen was daar de familie van Bas (die naar een film zaten te kijken die ik in dit verhaal maar niet zal noemen en die op doorreis naar Italië was). We hebben een dag met ze opgetrokken en ik kan wel zeggen dat ik genoten heb. Deste groter was de stilte toen we met ons tweën achterbleven. We hebben de laatste twee dagen dagtochten ge,aakt en de laatste dag hebben we het hele huis gesopt, geboend en gezogen.

En toen was het maandag... Het grote vertrek. Gideon moest naar Nice en ik naar Lyons (waar ik afgehaald zou worden door een (naar later bleek dé) vriendin vaqn mijn vader die mij niet kende). We werden op tijd wakker, waren voor de afwisseling op tijd bij de bakker zodat we een keus hadden (want die betonnen broden die aan het eind van e dag overblijven zijn wel lekker, maar ik heb toch liever een normaal brood) en alles verliep volgen plan. Op een of andere manier raakten we vertraagd en moest ik naar de trein rennen om hem tegen te houden. Helaas was ik enkele minuten te laat. Gideon kwam na 25 minuten aangelopen, hij had nog even wat dingen geregeld waarvan ik achteraf wel blij ben dat ze geregeld zijn (anders hadden de mensen die na ons kwamen een pak beschimmelde yoghurt in de koelkast gevonden). We hebben toen de eerste trein aar Monthey genomen en hebben daar onze kaartjes geruild tegen andere kaartjes zodat we gelukkig nog door konden reizen. De reis verliep lekker en ik was erg blij om op Genève mijn Europese ID-kaart te laten zien. In Lyons namen we afscheid en, wonder boven wonder, werd ik bijna direct herkend door Noëlle (de vrouw die me moest ophalen). Daar 's nachts geslapen en de volgende dag zijn we naar Rebouc (woonplaats van mijn pa) gereden...

(Wordt vervolgd...)

[PV]

Je vertelt meer over het reizen op zich dan over wat je daar hebt gedaan.. is dat je bedoeling, of ga je er nog iets meer over schrijven?