Ik weet niet of dit het juiste gedeelte is, maar ik hoop van wel..
Ik ben een meisje van 18 jaar, wonend bij nogal ouderwetse ouders.
Mijn relatie met mijn ouders is nooit diepgaand geweest, maar in mijn belevenis verder wel ''ok''. Bij tijden liep het wat minder, maar dat schoof ik vooral af op de puberteit. Natuurlijk zit ik daar voor een deel nog wel in, maar ik denk dat ik dat grotendeels wel ben ontgroeid. De laatste tijd zijn er weer erg veel spanningen, vooral tussen mij & mijn moeder. Ik kan niet goed zeggen waar het aan ligt, maar er zijn een aantal dingen die mij erg irriteren. Ik stel privacy of prijs, maar ik heb het idee dat zij daar geen rekening mee wil houden.
Mijn moeder vindt het een probleem dat ik veel tijd doorbreng op mijn kamer, maar ik vind rust fijn en wil graag een muziekje (mijn muziek) luisteren en dat kan niet beneden. Als ze ook maar een seconde boven is, komt ze
altijd mijn kamer binnen, wat kloppen is weet ze geloof ik niet. Het is niet zo dat ik weetikveel wat voor een spannende dingen doe in mijn kamer, maar het is gewoon irritant. Ik zit er bijvoorbeeld echt niet op te wachten dat zij erbij is als ik me omkleed.. Het is ook niet zo dat ze iedere keer wat heeft te zeggen, in dat geval zou ik het (wellicht) wel ok vinden, maar het enige wat ze doet is me aankijken. Ik reageer dan meestal geïrriteerd van ''ja, wat is er?'' ''niets'' en dan gaat ze weer weg. Toen ik haar er vanmorgen op aansprak kreeg ik zoiets te horen als ''ja ik moet toch kijken of je er nog bent'', terwijl mijn muziek op de overloop echt wel te horen is en dat staat gewoon netjes uit als ik wegga (wat ik meestal ook wel meld).
Verder staat ze nogal negatief tegenover de relatie van mij & mijn vriendje. We hebben nu bijna een jaar en we zijn eigenlijk altijd bij hem thuis (of in de stad ofzo, maar iig niet bij mij thuis). Mijn moeder dringt er wel eens op aan dat we hier ook maar 'ns moeten zitten, maar ze keurt het af dat we naar boven gaan. Ok, ik begrijp dat ze het niet prettig vindt dat we de
hele avond boven zitten, maar hij mag er überhaupt niet komen. Ook andere vrienden van mij mogen daar niet komen, maar de behoefte hen bij mij thuis uit te nodigen heb ik sowieso niet. Mijn moeder vindt dat we maar gezellig beneden moeten gaan zitten, wat ik maar niets vind aangezien ik een beetje privacy samen wel op prijs stel. Bovendien zit mijn vader vaak voor de tv en dat ervaar ik wel als een stoorzender (te veel lawaai), we hebben dus ook niet de mogelijkheid om een filmpje te gaan kijken. Het enige wat we zouden kunnen doen is een beetje kletsen (en dan ook echt kletsen, want om ergens echt over te praten vind ik niet fijn; gaat m'n ouders niets aan) en een spelletje spelen ofzo.. Misschien klinkt dat niet als verschrikkelijk, maar zo ervaar ik het wel omdat het me echt zo opgelegd wordt, een spelletje spelen is soms wel leuk, maar alleen als je daar zin in hebt..niet omdat je nou eenmaal vastgekluisterd wordt aan de tafel.
Jeetje, wat een verhaal. Maargoed, nou is mijn vraag dus eigenlijk, wat vinden jullie ervan? Is dit normaal en moet ik bijvoorbeeld inderdaad maar gezellig beneden gaan zitten met mijn vriendje ook al voelt dat voor ons allebei vervelend?
Alvast bedankt!