Wist ik veel
Harde muziek in een te volle danszaal. Ik danste daar. Ik had misschien teveel gedronken.
Zij danste ook. Uitbundig, vrolijk. Het mocht ook wel, zij was geslaagd. Zij wel.
In haar ene hand een sigaret, in haar andere hand een glas witte wijn. Haar zwarte krullen dansten om haar hoofd. Ze lachte,
ze straalde!
Een ander nummer. Ik wilde drinken. Naar de bar toe, ik moest langs haar lopen. Ze stootte tegen me aan. Ik rook haar parfum. Zoet, maar sportief. Warm was ze.
"Sorry," mompelde ik. Natuurlijk hoorde ze me niet.
Met een glas wijn in mijn hand wilde ik teruggaan naar dat hoekje. Naar mijn vrienden. Langs haar. Ze danste nog wilder, zo vrolijk. Ik glimlachte, ik straalde!
Harmonie vloeide over in muziek. Drank ook. Ik wist niet meer hoeveel ik op had. Ik stond dichter bij haar. In haar hoekje. Ik wilde nog meer wijn halen, zij ook. Toen stootten we tegen elkaar aan.
"Sorry."
"Geeft niet."
Ze hoorde me, ze hoorde me! Mijn hart maakte een sprong. In het diepe.
We dansten samen. Langzamere muziek. Haar handen bevoelden mijn armen. Mijn handen aaiden haar zwarte krullen. Ze sprongen weg tussen mijn vingers. Haar ogen dichtbij mij. Haar warmte verwarmde mij ook. Ik rilde.
"Gaat het?"
Ik knikte. Het ging. Heel goed.
Een donkere gang. Zij deed de deur dicht. Ik stond tegen de muur. Ik wilde háár! En zij mij ook.
Ze zoende goed. Lang, vervullend, zacht en lief.
"Is hier nog iemand? Ik wil graag afsluiten."
We giechelden. Ze pakte mijn hand en sloot haar hand er om heen. We slopen naar buiten. We lieten elkaar niet los. Twee meisjes beloofden elkaar eeuwige trouw.
"Tot ziens."
"Dag."
De volgende dag las ik in de krant dat ze ging trouwen met haar vriend.
Wist ik veel.
Ik schrijf inderdaad nog steeds verhalen. De laatste tijd ben ik wel inspiratieloos, jammer. Dit droomde ik vannacht. Het gaat over één specifiek iemand. Wie het wil weten, moet me maar mailen... ik hou het liever privé.