Nou ja, hoe het begon... Laten we hem even heel onschuldig P. noemen, hier. Hij had dus verkering met 1 van mijn twee beste vriendinnen, toen zij net was begonnen met studeren. Ik zou een keer in haar nieuwe omgeving mee uitgaan, en toen gingen we indrinken bij hem op zijn kamer. Ik herinner me eigenlijk niet specifiek iets over hem, behalve dat hij wel schattig was en dat hij en z'n vrienden een goede smaak qua boeken hadden en een goed gevoel voor humor.
Goed, daarna nog een keer of twee gezien, maar hij had dus verkering. Ik was ook he-le-maal niet bezig met hem, ik vond iemand anders leuk en weer iemand anders had meer oog voor mij... geen tijd voor vriendjes van vriendinnen.
Maar toen ging het uit. Op een berucht studentenfeest, een week of wat nadat het tussen hem en mijn vriendin uitging, stond ik om de een of andere reden minstens de halve avond met hem te praten, en ik realiseerde me dat ik hem toch wel erg schattig en leuk vond. Ik was niet verliefd ofzo, maar als hij me had gezoend, had ik meegedaan.
Nou ja, weinig hoop, vond ik. Het was net uit met zijn ex (mijn vriendin dus) en bovendien woonde hij Ver Weg, dus ik had er niks aan. En nóg een keer een ex van een vriendin? Nee, te fout.
Daarna was er carnaval. De vriendin in kwestie en ik gingen met hem en zijn vrienden mee feesten in Maastricht, omdat we fatsoenlijk moesten leren carnaval vieren. Ik had eigenlijk weer mijn aandacht niet bij hem, omdat er toen een dramatisch gebeuren was met een jongen van mijn studie, B. Ik dacht eerst dat ik B. wel leuk vond, ondanks het feit dat hij absoluut mijn type niet was, en net toen ik besloot dat ik hem eigenlijk niet zo leuk vond, zoenden we per ongeluk (nou ja, B. claimt dat ik het zelf deed... ik herinner het me niet. Wijn enzo). En toen vond hij míj heel erg leuk, en vervolgens heb ik hem eigenlijk de rest van het jaar genegeerd
Maar goed, tijdens carnaval zat ik meer met B. in m'n maag dan dat ik aandacht aan P. kon geven. Toch vond ik hem nog steeds erg schattig en weer dacht ik toen dat als hij mij gezoend had, ik meegedaan zou hebben.
En toen kwam de beruchte MSN in beeld. Sinds carnaval had ik hem op de msn en we hadden eigenlijk vanaf het begin hele leuke en lange gesprekken. Ik vond hem steeds leuker, maar zag hem alleen af en toe als ik met de vriendin in kwestie mee uitging, en dan durfde ik eigenlijk niet eens te hopen. Soms dacht ik dat hij me wel leuk vond, maar eigenlijk was hij vrij knuffelig met iedereen en wist ik dus niet of ik het als hints kon opvatten. Ik wist dat hij me leuk vond, maar of hij me ook léúk vond?...
Achteraf gezien staan die msn gesprekken vol met obscure hints, maar we durfden eigenlijk allebei niets hardop te zeggen... noch te hopen. Hij vond mij ook al tijden leuk, maar dacht dat ik hem nooit leuk zou vinden. Tja, dat idee had ik dus ook van hem.
Uiteindelijk hebben we de hele zomervakantie nog om elkaar heengedraaid, gesmst, elkaar maar nauwelijks gezien en nog steeds niks durven zeggen...
en toen was er de intro. Haa. Ik had besloten toch maar van studie te veranderen en ging verhuizen naar zijn stad. Wat een plan. De intro zat vol met leuke feesten in allerlei leuke disco's en clubs, en omdat hij mentor was en ik eerstejaars, kwamen we elkaar telkens tegen op diezelfde feesten. En overal stonden we tijden te praten en gewoon fout te flirten, maar telkens durfde ik niet te denken dat hij me echt leuk vond. En hij dus ook. Schijnbaar heeft een vriendin van hem de eerste avond van de intro al geroepen "Ze vind je leuk en jij haar ook, dus zoen haar nou!" Maar dat durfde hij toch niet. Ik vond hem echt steeds leuker, was nogal jaloers op zijn vriendinnen en mentorkindjes (hoe durfden die sloeries hem te knuffelen
)... maar ja, ik had nog steeds niet zo heel veel hoop.
Een paar avonden verder waren mijn studiegenoten en ik op een erg leuk 80s en 90s feest. Perfecte avond, behalve dan dat hij er niet was. Dus heb ik er de hele tijd op aangedrongen om naar een ander feest te gaan, waarvan ik wist dat hij er wel zou zijn.
Uiteindelijk gingen we naar dat feest... was hij er niet. Ik heb de zaal doorzocht, maar kon hem niet vinden. Toen ben ik maar sip ergens achteraf gaan zitten met een glas safari en het vervelende idee dat ik op weekend zou gaan zonder hem gezien te hebben.
...en toen kwam hij opeens aanlopen. Ik had het voor elkaar gekregen hem te missen toen ik de hele disco doorkruist had. Hij kwam bij me zitten en we zaten weer te klieren, en nu begon ik eigenlijk toch te vermoeden dat hij me misschien toch wel leuk vond... in ieder geval voor die avond.
We werden die zaal uitgejaagd omdat hij dicht ging en gingen maar naar de grote zaal, naar de dansvloer, waar we uiteindelijk gezoend hebben. Onder gejoel van mijn studiegenoten, overigens, die dachten dat ik zomaar iemand gescoord had
Nou ja, hij woont in dezelfde flat als ik, dus we zijn samen naar huis gefietst, hebben nog tijden staan eh, praten, voor de deur... na het weekend afgesproken, hij zou toch nog mijn computer komen maken. Nog een paar keer zoenen en uiteindelijk maar besloten dat we wat hadden. Hoei.
Bijna 5 maand... Hmja. Wat een belachelijk lang en saai verhaal, negeer maar hoor