10-05-2006, 19:17 | |
Verwijderd
|
Kort vooraf:
In deze post staat de opdracht beschreven, de tweede persoon enkelvoud. Dit betekent dus dat het verhaal in de jij/jou vorm geschreven dient te worden. Extra opdracht, zoek het boek dat ik er in verstopt heb! -- De avond waarop de prooi niet wist dat hij een prooi was. Weet je niet meer wat er gebeurd was? Je keek de hele avond rond, op zoek naar een partner, een pleziertje voor het uur. Je zag niets of niemand, het mislukte. Je staarde je blind op de bomen van het bos, alle losse dingen die het zien van een geheel onmogelijk maakten. Je drentelde wat rond in het park, zag de maan door de bomen en de weerspiegeling van dat alles in de plassen. Je keek achter de bomen, onder de stenen. Je zocht iets maar je wist niet wat. Je zocht mij. Een beetje troebel was je blik. Misschien had je al gedronken, de avonden voor deze. Je vond het een winterverhaal, maar sneeuw lag er niet. Gezien het ontbreken van je jas, was het geen koude nacht. Het was eerder zomer. Ineens was je verdwenen van het straatbeeld. De lantarenpalen stonden er nog, brandden. Niemand die jou zag. Waar was je? Je vroeg het ook jezelf af. Een antwoord had je niet. Wilde je een bruidsjurk gemaakt van de sterren, flarden van de duisternis gebonden tot een poëtische eenheid? Zocht je wat anders wat je hart moest vullen? Was je hart echt leeg? Dat zocht je allemaal niet. Je zocht mij. Je zei dat je mijn lijden haatte. Dat je er voor me zou zijn als ik je nodig had. Dat je voor me zou zorgen. Waar was je dan? Je wist dat je er niet altijd voor me zou zijn. Daarom zocht je ook niet meer, je zocht niet het permanente dat je eerst wel wilde voelen. Je bent te wisselvallig voor permanenten. Ergens wist jij, schrijver, dat ik niet uit mijn schuilplaats zou komen. Je wist dat je muze zich niet zou laten leiden door jouw geweeklaag. Dus je dronk nog wat, nam wat slaappillen en je zakte weg in de lege ruimte waar ik op je schouder hoorde te zitten. Je vingers over de toetsen leidend. Je weet er nu niets meer van maar je muze, je verhaal heeft je bedrogen. Grimm |
Advertentie | |
|
10-05-2006, 19:29 | ||
Verwijderd
|
Right on!
Citaat:
Ik vind het trouwens een geslaagde opdracht. Het enige wat riskant was toen je opeens een 'mij' en 'mijn lijden' introduceerde. Daardoor kreeg ik het gevoel dat dit verhaal meer een monoloog was van één personage tegen een ander, dan een verhaal waarin 'jij' de hoofdrol speelt. LUH-3417 |
10-05-2006, 19:32 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
10-05-2006, 20:10 | ||
Citaat:
En je verhaal vind ik heerlijk, lekker dromerig.
__________________
Tem me dan als je kan, je kan me toch niet krijgen
|
10-05-2006, 20:29 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
10-05-2006, 20:48 | ||
Citaat:
__________________
Tem me dan als je kan, je kan me toch niet krijgen
|
10-05-2006, 20:51 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
|
10-05-2006, 21:02 | ||
Citaat:
__________________
Tem me dan als je kan, je kan me toch niet krijgen
|
10-05-2006, 21:03 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Maar je zingt em niet het hele jaar door, dat scheelt. |
10-05-2006, 21:14 | ||
Citaat:
.... Dat scheelt
__________________
Tem me dan als je kan, je kan me toch niet krijgen
|
10-05-2006, 21:24 | ||
Citaat:
__________________
Tem me dan als je kan, je kan me toch niet krijgen
|
11-05-2006, 05:23 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Grimm |
|
|