Kortegedichtentopic #5

Vanaf het moment dat de bomen geen licht meer kunnen verdragen,

Het water voor altijd stopt met stromen,

De sterren zijn gevangen in doosjes van onschatbare waarde,

Vanaf dat moment
Zal de aarde stoppen met draaien,
Worden onze harten ritmisch tot stilte gemaand
En blijven wij voor altijd wie we denken te zijn.

Houellebecq

Dat hij verdween heeft me geleerd
hoe je zijn naam uitspreekt, althans
hoe de man van het journaal dat deed

Quis 2.0 schreef:

Houellebecq

Dat hij verdween, leerde me
hoe je zijn naam uitspreekt, althans
hoe de man van het journaal dat deed

Mooi!

Huhu, dankje I guess. Ik vind het zelf niet zoooo. En het was ook nog eens de foute versie.

[Bright Blue]

Jij bent iemand die zich 's nachts
helemaal in onze dekens verwikkeld.

En dan een wekker zet om 4.00
om ze weer eerlijk te verdelen.

Miekepieke schreef:

Vanaf het moment dat de bomen geen licht meer kunnen verdragen,

Het water voor altijd stopt met stromen,

De sterren zijn gevangen in doosjes van onschatbare waarde,

Vanaf dat moment
Zal de aarde stoppen met draaien,
Worden onze harten ritmisch tot stilte gemaand
En blijven wij voor altijd wie we denken te zijn.

<3

[Aybike]

Ik ben niet perfect,
Sta niet aan de top.
Je moet me snappen bitch.
Ik ben geen barbiepop

Panopticon schreef:

<3

Laat mij zwemmen in de zee
van mijn gedachtes
Zodat ik verslonden word,
niets meer ben
dan een vage herinnering
in de zeeën van anderen

Laat mij toch luchtkastelen bouwen
want dan kan ik vliegen naar elke plek
waar ik de stofdeeltjes kan vangen
en verzamelen in grote glazen inmaakpotten
tot het moment dat ze stukvallen
want dan regent het niet alleen stof
maar ook glassplinters

Quis 2.0 schreef:

Huhu, dankje I guess. Ik vind het zelf niet zoooo. En het was ook nog eens de foute versie.

Waarom vind je het zelf niet zo? Ik vind de wending mooi in de laatste zin..

Miekepieke schreef:

Waarom vind je het zelf niet zo? Ik vind de wending mooi in de laatste zin..

Ik schrijf normaal wel van een iets ehh, ander niveau.

Quis 2.0 schreef:

Ik schrijf normaal wel van een iets ehh, ander niveau.

oh sorry

[Em.]

Quis 2.0 schreef:

Ik schrijf normaal wel van een iets ehh, ander niveau.

Ik vind het een heel leuk gedichtje! En het is soms ook wel weer fijn als ik niet over alles tien keer na hoef te denken voor ik het een beetje doorheb, maar dat het gewoon in één keer aankomt. Niet dat je nu alleen maar dit soort dingen moet schrijven (dat zou heel erg zonde zijn) maar je hoeft ze ook niet niet te schrijven, of te verwachten dat ze net zo doorwrocht en beeldend en weetikveelwattes zijn als je andere dingen. Ik zou het ook denk ik wel fijn vinden als mensen die dichtbundels schreven (oh wait, noem je dat geen dichters? ) er af en toe zoiets tussenstoppen, voor als je moe bent, of als je geen zin hebt om heel veel te lezen, dan vind ik dat soort dingen altijd fijn.
zoals nu bijvoorbeeld want ik ben moe en ik weet eigenlijk ook niet helemaal goed wat ik nou precies probeerde te bereiken met mijn verhaal/pleidooi/wat is het.

[Em.]

Verdronken

Een man met een stropdas wacht
Aan de kant van de beek
Die Nederlandse politiek heet
En hij weet dat niemand zwemmen zou
Voor het leven van de man met de stropdas

Dan laat hij zich vallen
En de stroom neemt zijn stropdas
En het water neemt zijn gezicht
En zijn lichaam drijft in het beekje
Zijn linkerhand raakt de rechteroever
Zijn rechtervoet de linkerkant

Dan duiken de vissen dieper het water in
Omdat ze zich schamen voor dit dode lichaam
Dat niet langer een façade is
Dat het laat zien dat er een mens geweest moest zijn
Die in zijn leven kwijt was
Die nu dood is


Je moet er trouwens niet te diep bij nadenken, want ik heb geen onderliggende gedachte heel mooi uitgewerkt waardoor je door subtiele aanwijzingen bij de werkelijke kern komt. Ik heb er weer eens (nog) niet zo goed over nagedacht, maar ik weet niet of ie het waard is dat nog wel te doen.

Maar het bijzondere hieraan is dat ik het a. in een 'tekstverwerker' (zo heet het, ik zocht eigenlijk mijn kladboek, maar de zoekfunctie kwam met dit aan) heb geschreven en het dus b. in Times New Roman was (wat ik een heel stom lettertype vind) en c. er ook nog automatisch hoofdletters kwamen, wat ik in mijn gewone Word allang heb uitgedaan. Dus het voelde voor mij wel anders om te schrijven, al kan het nog veel radicaler door gewoon weer eens ouderwets met pen en papier te kloten. Staat ook nog ergens op mijn to-do-list voor dat andere topic.

[The Larch]

Er groeide een boom op een onbewoonde helling.
Het was een mooie es.
Maar hij was niet zo geslaagd als boom,
want hij sprak Frans, geen booms.

Op een dag kwam er een iep voorbij,
een mooie zelfs, en ze groette
vriendelijk: hoi boom. Maar de es
had het niet door, want je hoort booms alleen
als je het spreekt.
De iep was beledigd en erg, erg boos.
Want bomen groeten elkaar altijd, tenzij ze oorlog hebben.

De oorlog kwam. Maar niet tussen bomen,
gewoon onder mensen. In het bos hadden ze er geen last van.
Maar op de onbewoonde helling wel. De es
keek verbaasd hoe geweren werkten
hoe daar kogels uit konden komen.

Uiteindelijk was de oorlog voorbij, want de soldaten
waren op. Er was er nog maar een, een Franse,
die zich duizelig een weg zocht naar de boom.
- Salut, zei de soldaat, mon arbre,
- Salut, zei de arbre, monsieur soldat.
De soldaat glimlachte en ging dood van de kogels
die nog in zijn hart zaten. Hij heette Jacques,
of had zo geheten, toen hij nog leefde. Maar dat wist de boom niet.

Hier ongeveer eindigt het verhaal
van onze boom. Het gaat wel door,
maar in het Frans, en het vertelt nauwelijks meer
dan dat het ergens op een onbewoonde helling
winter werd. En lente,
en zomer,
en herfst.

[Ratatouille]

Het was zomaar een dag
uit het leven van een onbegrepen man
iemand die de wereld om zich heen

niet meer beschouwde als dat wat moet,
maar als dat wat kan.

[flyaway]

Wauw

[Em.]

Ik vind dat gedicht van die boom tof. Of gewoon het verhaal in het gedicht van de boom.

En maar weer eens 'n krabbelgeval:


Er zijn mensen waarvoor de wereld zou willen sterven
zou ze beseffen hoe mooi ze waren,
hoe zacht zelfs hun schaduw is,
hoe men gekoesterd kan worden in een glimlach
oogopslag
voetstap.

Mag ik even, mag ik héél even? Waarom staan hier van die prachtige lange gedichten zomaar in het kortegedichtentopic?

[Em.]

Omdat het korte in kortegedichten meer slaat op korte inspanning en krabbel en zomaar wat, dan op de gedichtlengte. En natuurlijk omdat laagdrempelig! Ik hoef niet voor elk gedicht een nieuw topic en ik heb nooit een eigen Echt Verzameltopic aangemaakt.

[Geel]

Zou je wel moeten doen, hoor, Em.

Niet alleen omdat je gedichten dat verdienen, maar ook omdat je pas een echte DoP'er bent met een verzameltopic.

[Em.]

Ik ben sowieso een echte DoP'er dus of je even je criterium aan wil passen, ja!

Ik heb ook geen verzameltopic Maar ik sta wel ergens onder een of andere link met al mijn gedichten, maar dat topic wordt nu niet meer bijgehouden (hint).

[Em.]

Ik denk dat ik dat topic niet ken, dus dan zou ie al meer dan een jaar "weg" moeten zijn!

Geel schreef:

Zou je wel moeten doen, hoor, Em.

Niet alleen omdat je gedichten dat verdienen,.

Dat

En Etmakas/whatever/The Larch ook!

[Em.]

Etmakas heeft een eigen verzameltopic. Ergens.

Em. schreef:

Etmakas heeft een eigen verzameltopic. Ergens.

Dan moet ze er wel posten!

[Em.]

@Mutant: Dwing haar!

Oh, en ze moet ophouden steeds accounts te verwijderen.


Er was eens een kind,
haar naam leek op Katrien,
ze had een verzameltopic
al hebben we die niet vaak gezien!

Ook ging ze zelf steeds weg,
van het internetbestaan,
dan kwam ze weer terug,
met een ingewikkelde naam,
en hadden we het net leren typen
met streepjes en goede letters en al,
dan - wat een pech
was ze ineens weer weg
en kwam een paar dagen later weer terug
met opnieuw zo'n raar geval.

Zou ze nou voor Bas. kiezen of Piet misschien
viel de schade nog te overzien!
Maar helaas, van Etmakas naar Azèche
- toen ging ze opnieuw weg -
naar Listo voor heel even,
en toen ik dat net góed had geschreven
bleek ze dat account óók weer op te hebben geheven.

The Larch, verzameltopics of eenzatige topics, I don't care, maar post je fantastische gedichten eens niet enkel in het kortegedichtentopic! En misschien heb ik hier niet zoveel te zeggen als niet-fb, maar bedenk dan maar dat ik jaren fb ben geweest van dit deelforum! *gezag tentoonspreidt*

[The Larch]

Emmeke <3

En Mutant - ja, nouja. Okee. Ik heb net een gedicht geschreven en die wilde ik eigenlijk hier dumpen, maar dan open ik er maar een apart topic voor.

O en dat gedicht met die boom had ik sowieso niet in een eigen topic gedaan, want, nouja. Ik vond hem niet eigentopicwaardig en ook niet echt dat ik er nog allemaal fouten in zag die aangewezen moesten worden!

En Emmeke, ik ben met Geel dat je een eigen verzameltopic moet. Niet dat je anders geen DoP'er bent, het is meer zoals een man zonder baard - ongetwijfeld alleraardigst maar bijzonder incompleet!

[CuwleMandarijn]

(zelf verzonnen) Ah, Mirror Mirror on the door, How do you like it on the floor!!!!!!!!

[Em.]

Ik vind baarden toevallig helemaal niet mooi. En mannen hoeven geen baard te hebben, om man te zijn. Net zoals als vrouwen tegenwoordig ook geen poezen meer hoeven te hebben (want kale kutjes moet je geen poes noemen, vind ik).

Maar als ik iets verzameltopicbeginwaardigs ontdekt zal ik er eens één aanmaken, oké?

Ik vind die verzameltopics ook helemaal niet leuk en zeker geen vooruitgang. Veel liever kijk ik naar aparte topics, daar reageer ik -al dan niet onbewust- ook sneller op.

[Em.]

Dat eigenlijk ook wel een beetje.

En een 'korte gedichten van Em.''-topic voor korte schrijfsels (als je lange en grote weer een eigen topic zou geven) is lang niet zo gezellig als één groot topic als dit.

[Ratatouille]

Ja. Ik heb ook een verzameltopic, maar ik verzamel niet meer, omdat er een chaos heerst in mijn gedichtenverzamling De laatstte tijd schrijf ik er te weinig om mijn verzameltopic up to date te houden. Maar Em schrijft er wel veel, dus Em verdient een topic. Of we vullen dit topic gewoon met z'n allen en maken er een groot potje van.

[Em.]

Ik schrijf helemaal niet zo heel veel (niet echte dingen in ieder gevalll). Laat stáán over actualiteiten, en daar wil ik op 30 oktober toch echt wel twee gedichten van hebben. Goeie. Niet zulke als deze:


Er was eens een Palestijn,
die wilde graag vriendjes zijn
met een Islamiet,
maar van z'n moeder mocht 't niet.

------edit, want het moest dus zijn:

Er was eens een Palestijn,
die wilde graag vriendjes zijn
met een Israëliet
maar van z'n moeder mocht 't niet.


Mijn hoofd is veel te verward voor woorden!

[Geel]

Omg <3

[The Larch]

Huh? Lieve Emmeke, je weet dat de meeste Palestijnen zelf moslim zijn?

[Em.]

Oh, ik bedoelde Israëliër. Alleen dan rijmt het niet, dus schijnbaar kwam ik met Islamiet omdat het rijmt en omdat het ook met Is- begint!

Maar dan klopt het idee inderdaad niet meer zo. Of je moet nog 'andere' tussen 'een' en 'Islamiet' stoppen.

Er was eens een Palestijn
die wilde vriendjes worden met een Israëliër
maar dat rijmde niet.



En ik wist wel dat de meeste Palestijnen moslim zijn.


Of Islamiet moet worden 'een vergiet'. Ofzo. Eigenlijk rijmen Israëliërs schandalig weinig.

[The Larch]

Tot jouw geluk kan je Israeliers ook 'Israelieten' noemen, dan rijmt het wel.

[Em.]

Jeej! Dan had ik vast Islamiet en Israëliet door elkaar gehaald.

[Ratatouille]

Ik schrijf helemaal niet zo heel veel (niet echte dingen in ieder gevalll). Laat stáán over actualiteiten, en daar wil ik op 30 oktober toch echt wel twee gedichten van hebben. Goeie. Niet zulke als deze:

Goed dat je het zegt! Ik wilde ook nog meedoen, eigenlijk, maar ik ben het daarna straal vergeten.

.

Als de zwaartekracht zich omdraait
en de lucht de aarde wordt dan

regent het geen regen meer en
happen we naar zand.

[Em.]

Haha, deze is echt vreselijk cliché en superzoetsappig en dramaz en alles.
Geen idee waar dát nou weer vandaan kwam, mja.


AAN HET STERFBED VAN EEN TEERBEMINDE


Rust maar zacht, lieveling, nog even
en het leven ontglipt
uit je borstkast.

God zal dan op je buik neerstrijken, met
zachte vingers je ribben openbuigen,
je hart vastpakken en meenemen,
niet wetend
dat ik jouw hart al had
en jij de mijne.

Zo zal ik sterven als jij sterven zult
waar jij juist moest blijven leven,
nog heel even,
nog een jaar
nog twee
nog tien
nog niet heel lang meer
tot ik sterven mag en van de hemel op je neerkijk
hoe jouw hart
zich weer naast de mijne voegt.

Ik zend ook eens iets in :


Iedere keer weer
Kleine en grote dingen

Voor altijd Is moeilijk
In ieder geval voor lang
Natuurlijk weet je
Dat jij veel voor mij betekent

Januari, februari, maart
Elke dag, maand en jaar

Laten we iets leuks doen
Iedere keer iets anders
Elke seconde telt mee
Flauw om je niet te delen

soo mooi(L)

"Tijd heelt veel wonden"
Dat word wel eens gezegd.
Maar 'gemis' is neit een wond,
'gemis' dat is oprecht.
'gemis' dat draag je bij je,
heeft een plekje in je hart.
Ook al krijgt je leven weer veel kleur,
dat plekje, dat blijft zwart.

deze 2 regels horen er ook nog bij, maar ik vind hem zonder dei 2 regels mooier:

Mooie dingen zijn gebeurd.in .. jaar tijd.
Mooie dingen, zonder jou 'gemis' dat blijft altijd!

[Em.]

girl-xx schreef:

soo mooi(L)

"Tijd heelt veel wonden"
Dat word wel eens gezegd.
Maar 'gemis' is neit een wond,
'gemis' dat is oprecht.
'gemis' dat draag je bij je,
heeft een plekje in je hart.
Ook al krijgt je leven weer veel kleur,
dat plekje, dat blijft zwart.

deze 2 regels horen er ook nog bij, maar ik vind hem zonder dei 2 regels mooier:

Mooie dingen zijn gebeurd.in .. jaar tijd.
Mooie dingen, zonder jou 'gemis' dat blijft altijd!

Heb je die zelf geschreven?

[midib]

Als een jongen van 18 jaren oud,
hier geboren, hier getogen,
vlak na zijn geboorte hierheen gevlogen,
weer terug moeten zou.

Als een land vol met mensen,
wilden dat hij zou blijven,
dat men niet werd beoordeeld op de kleur der lijfen,
en dat de politiek zou voldoen aan hun wensen.

Als het volk zegt dat hij bij ons hoort,
en de politiek hem wil laten vertrekken,
dan kan de politiek verrekken,
dan is onze democratie verstoord.

Want nu is de tweede kamer dus niet representatief,
en zijn wij dus totaal geen democratie,
dan zijn wij vervallen tot een oligarchie,
met mensen die de betekenis niet kennen van het woord lief.

Waarom is het lot van deze jongen,
in de handen van een bang, trillend CDA dat zo afdroop,
onder zware invloed van de blonde xenofoob,
en lijkt het alsof het lied der vrijheid al is gezongen.

Dus, tweede kamer, houd op met dat gemekker en gemier,
de wet is de wet, en naastenliefde is naastenliefde,
zoals de bijbel ons lang geleden briefde,
en laat Mauro maar lekker hier!

Bah, het leest en rijmt vet slecht, maar ik moest hier even iets over dichten.

[The Larch]

Ik steek mijn hand door mijn hart om je aan te raken
maar je raakt niet terug; misschien is dat
het begin van vergeten.

Ze zeggen dat je ze nooit zal vergeten, laat dat een troost zijn,
maar het is geen troost en ook niet waar.

Soms, in de nacht, als die plakkerig is,
kun je nog plotseling wakker worden en ineens weer weten
hoe ze opkeken als je iets aardigs zei,
maar zomaar overdag gaat dat niet.

Dan ben je ze vergeten. Je weet alleen nog
dat je ooit je hand door je hart stak om een gat te maken,
maar je weet niet meer wat die hand niet voelde,
je weet alleen nog hoe dat hart niet voelde dat het brak.

[Em.]

Hé, wat dat doet prachtige gedicht in het kortegedichtentopic?

[The Larch]

Het woont daar toevallig.