Oud 08-08-2012, 16:08
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Citaat:
Maandag (dag 1) - Avond

“Waarom moet ik voor vier dekken?” vroeg Danny verbaasd toen Samuel haar vier borden gaf.

“Ten eerste,” antwoordde Samuel, terwijl hij verder ging met het roeren in de groentensaus. “Kan Henk terugkomen. Dat is nummer drie. Ten tweede, kan er ieder moment iemand van de waterval komen. Maar nog belangrijker is dat ik denk dat we zometeen een gast krijgen.”

Ze keek hem een moment aan, maar haalde daarna haar schouders op en begon met het dekken van de tafel. Het eten schoot goed op en Samuel was dankbaar dat hij er aan had gedacht om zout bij te ‘kopen’ dit jaar. Niet dat hij geld gebruikte tegenwoordig; hij had gezien hoe de weinige euro’s die de rondte deden in de Vallei konden leiden tot grote verschillen. Door zich er niet mee te bemoeien had hij altijd zijn rustige leven weten te bewaken. Toch was hij er zeker van dat de twee rieten manden die hij voor Olivier had gemaakt het helemaal waard waren.

Eenmaal aan tafel voelde hij weer die duffe afstandelijkheid van Danny naar hem toe. Ze prakte een beetje in haar gekookte aardappelen en proefde nauwelijks van de saus die hij erbij geserveerd had. Thuis zou hij het nooit zo gemaakt hebben, maar zijn kippen hadden zwaar te lijden gehad in de winter en hij wilde er geen beesten voor slachten. Net zo min de veulens. Hij had overwogen om mee te dingen naar wat vlees van een van de geslachtte kalveren, maar ook dat had hij niet gedaan. Morgen moest hij maar weer eens zijn vallen in de rivier controleren.

Niet zo veel later kwam een man de kamer inlopen. Hij was gekleed in een zwart priestersgewaad en keek met spierwitte tanden de eetkamer in. “Samuelle!” zei hij en gaf Samuel een enthousiaste knuffel. “Zo goed, jij hebt al gedekt voor mij.”

Samuel knikte terwijl hij de knuffel beantwoorde. “Fratre Luigi, welkom. Schep op, de aardappels zijn nog heet.”

“Zo goed, zo goed,” Luigi ging naast Danny zitten. Het meisje keek met grote schikogen naar de magere man. “Dank je voor gastvrijheid! Een nieuw bambina? Zo jong. Madre mia.”

“Ze is niet van mij,” antwoordde Samuel snel. “Ze is gisteren aangekomen met de waterbaan. Ze heet Danny en denkt nog na over wat ze gaat doen.”

Luigi legde zijn vork neer en pakte Danny’s hand. “Sono Luigi,” zei hij enthousiast, terwijl Danny zich in haar stoel probeerde te verstoppen . “Bang voor Luigi?”

Snel pakte Samuel Luigi’s hand en gaf hem zijn vork aan. De priester keek een moment verbaasd en begon toen te eten. “Toen Luigi hier kwam, was hij net zo verloren als jij,” zei hij. “Enige tijd nadat hij hier kwam, kwam God tot hem. Sindsdien is hij een soort van dorpspriester. Zelf beweert hij Katholiek te zijn, maar hij weet van van alles wat.”

“Bier is beter dan vrouwen,” zei Luigi opgewekt en Danny kleurde rood.

“Je komt voor de oogstplannen?” vroeg Samuel.

“Si,” Luigi sprak met zijn mond vol. “Ik heb gevraagd de boeren en zij geven mij twintig mille mandagen in oogst. Een goed jaar, hard werken. Ik denk wij moeten hebben een Bezinning.”

“Ik heb zelf nog vijftig mandagen,” Samuel gaf kort aan met zijn handen wat hij bedoelde. “Een goede oogst aan pruimen.”

“Is goed,” Luigi keek vrolijk naar Danny. “Bambina helpt mij morgen met ronde. Wij roepen ieder op om te komen. Kan geregeld voor jouw huis?”

“Ik moet de zeis nog slijpen, maar ik zal het veld morgen maaien en de tent opzetten. Dan kunnen we de dagen verdelen onder de dorpelingen.”
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 09-08-2012, 11:15
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Henk, maandagavond

De avond was gevallen toen Henk weer uit het bos kwam. Hij had honger, maar afgezien daarvan was hij in een opperbeste stemming. Zijn stemming zou nog beter zijn geweest als hij honing had gevonden, maar dat kwam nog wel. Alles op z'n tijd. Zijn gitaar stond nog altijd hoger op zijn prioriteitenlijstje dan het vinden van voedsel. Hij overwoog om naar Samuels huis te gaan om te kijken of die wat te eten voor hem had, maar net toen hij het huis gevonden had, zag hij iemand in een soort priestergewaad het huis binnengaan. Henk onderdrukte een rilling. Hij wilde dat hij zijn T-shirt weer aan kon trekken, maar dat lag nog in Samuels huis. Waarschijnlijk zou het nu wel droog zijn, maar daar had hij nu dus niets aan.

Hij keek om zich heen. In een van de huizen vlakbij kon hij door het raam de vrouw onderscheiden die hij al eerder in het dorp had gezien. Het was de vrouw die hij ontweken had door het bos in te gaan. Hij hoopte maar dat hij de vrouw niet het gevoel had gegeven dat hij haar bewust niet wilde spreken, omdat hij haar te dik vond of iets dergelijks. Vrouwen konden zo enorm overgevoelig zijn over zulke dingen. Maar misschien kon hij het nu goedmaken door haar om hulp te vragen. Hij had wel eens gehoord dat vrouwen ervan hielden om voor mannen te zorgen. Zelf had hij daar nog nooit wat van gemerkt, maar misschien was deze vrouw anders. Normaler dan de vrouwen die hij tot nu toe was tegengekomen. Hij liep naar het huis toe en tikte op het raam. De vrouw keek geschrokken op van het boek dat ze aan het lezen was.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 11-08-2012, 16:08
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Samuel

Dinsdag ochtend


Citaat:
Met ene laatste lange haal maakte Samuel een einde aan het slijpen van zijn zeis. Het gras op het veld voor zijn tuin stond tot over zijn middel en was net voldoende gedroogd in de zon. Van binnen kon hij het geluid horen van Danny die zich met opvallend veel overgave had toegelegd op het doen van de afwas. Ze had verteld dat ze goed had geslapen en zich al beter op haar gemak voelde. Samuel vond dit wel handig, omdat hij nu alle tijd had om zijn werk voor de dag te doen.

Het veld was groot genoeg om de verwachtte driehonderd mensen plaats te bieden. Hoewel er bijna twee duizend mensen in de Vallei woonden, hadden de meesten weinig reden om te komen. Ze voorzagen in hun eigen voedsel, waren gerelateerd aan een boer of hadden een vaste afspraak waar ze hun werkzaamheden zouden verrichten. De meesten van de driehonderd waren daarom de mensen zonder directe verplichtingen. Zij zouden de komende dag een plek vinden om hun werkuren te verrichten.

Samuel nam de tijd om zijn zeis te balanceren in zijn handen en begon te werken aan het maaien van het gras. Het kostte hem weinig tijd om in zijn ritme te komen en met tevreden genot snoof hij de geur van het verse gras in. Ondanks alles moest hij terugdenken aan de avond daarvoor. Na het eten was hij met Luigi en Danny in de kleine woonkamer gaan zitten en ze hadden genoten van thee met een koekje. Toen had Luigi het gesprek opengebroken.

“Dani,” had hij gezegd. “Jij al hebt nagedacht over jouw... casa? Zo jong jij bent. Jij moet niet alleen wonen.”

Ze was bijna uit het huis gerend. Samuel had gemerkt dat het haar wat tijd kostte om te wennen aan mensen en dat was net een beetje gelukt met Luigi. Haar knokkels werden wit van de kracht waarmee ze in de leuning van de stoel kneep.

“Wat Luigi bedoelt, is dat je waarschijnlijk op jezelf wonen erg moeilijk zal vinden,” ging Samuel snel verder. “Veel mensen die hier komen zijn een stuk ouder dan jij en hebben al een tijdje op zichzelf gewoond. Zij hebben het moeilijk genoeg. Wij zullen je niets verbieden, maar het laatste meisje van jouw leeftijd dat hier op zichzelf ging wonen was twee weken later dood.”

“Echt?” had Danny gevraagd, zichtbaar nog banger.

Samuel onderdrukte de rilling van de herinnering. Hij had het uitgedroogte lijk gevonden in bed. Ze had vervuild water gedronken en toen ze aan de diaree ging was ze hier mee doorgegaan. Hij en Luigi hadden haar begraven op een mooie heuvel.

“Daar moet je niet aan denken nu,” zei Samuel. “Ik wil je aanbieden dat je de komende winter hier blijft wonen. Ik was al langer van plan het huis uit te bereiden. Ik kan voor jou naast je huidige kamer een nieuwe kamer bouwen die groter is dan wat je hebt. Als je aan het einde van de winter weg wil, dan vinden of bouwen we een huis voor je.”

Hij glimlachte. Ze had uiteindelijk geaccepteerd dat het de beste tussenoplossing was. Dat zou ook helpen bij het vinden van een huisje voor Henk. Samuel vroeg zich wel af waar de man de afgelopen nacht was geweest. Hij was niet de persoon om iemand de wet voor te schrijven, maar het kon behoorlijk spoken in de Vallei en Henk had zijn shirt laten liggen.

Er was wat gestommel uit het huis. Een moment later kwam Danny als een bang hertje (daar maakte ze wel een gewoonte van!) naar buiten rennen. Haar armen waren wit van het koude afwaswater en bedekt met het witte schuim van zijn natuurlijke zeep. Ze vond zijn ogen en wees naar binnen. Een moment later werd de volledig deuropening gevuld door een grote, gespierde gedaante.

“Hallo, Samuel!” riep hij vanuit de deur. “Luigi zei das du mich nodig had.”

Samuel zwaaide naar de man en lachte naar Danny. “Ja, Franz. Kom hier man!”

Met grote stappen overbrugde de man de afstand. Ondanks dat hij voor de verandering een shirt aanhad, vond Samuel dat hij overduidelijk het Romeinse voorbeeld van schoonheid strak bijhield. Niet alleen was hij lang en sterk, maar hij had ook de mannelijke kaak en spierwitte tanden. Het was geen wonder dat veel van de vrouwen hem ‘de Hunk’ noemde. Samuel en sommige van de mannen vonden ‘de Hulk’ een betere naam. Niet dat deze vriendelijke reus ooit aanstoot zou nemen aan welke bijnaam dan ook.

“Franz, dit is Danny,” zei Samuel. Het meisje was over haar schrik heen en keek nu eerder met open mond naar de man. “Danny, dit is Franz Thomasson.”

“Frau Danny,” beantwoordde Franz zijn woorden naar Danny. Hij gaf haar een vriendelijke knik met zijn hoofd en lachte zijn tanden bloot. Danny’s bleke gezicht werd diep rood en ze probeerde een begroeting terug te stamelen. “Ik wilde Sie niet laten schrikken. Ik wist niet dat Samuel er zulk knap gezeldschap op nahield. Wat wilde je me vragen.”

“Ik heb achter het huis een aantal houden staken uitgemeten. Ik heb hout nodig voor de muren, vloer, dak en steuning. Ik wil zo veel mogelijk de basis van eiken maken en bedekken met naaldhout. Kan jij samen met Danny een kijkje nemen en zien of je dat voor mij hebt liggen, of kan kappen?”

De reus dacht even na. “Ik heb nog veel planken, maar weinig constructiebalken. Ik zal kijken wat ik kan doen,” antwoordde hij. “Als laatste afbetaling voor Udyr?”

Samuel knikte en richtte zich weer op het maaien. Udyr was een sterke jaarling die hij vorig jaar op krediet aan Franz had gegeven. Hij had hiervoor de afgelopen jaar een keer hout kunnen afhalen bij de houthakker. Deze laatste lading zou een einde maken aan een jaar lang goed ruilen met de man. Toch wist hij dat de gedeelde goodwill hem nog lang van dienst zou zijn; zonder Udyr’s hulp had Franz een veel lastiger jaar gehad.

Het maaien vorderde goed en hij hoopte dat hij voor de lunch het kon harken en de tent kon opzetten. Als Danny snel haar ronde zou doen, dan zou het hier morgen ochtend vol staan met mensen. Een goede manier om iedereen weer eens te zien; hij kwam veel te weinig weg uit zijn huisje.
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Oud 13-08-2012, 10:41
Vogelvrij
Avatar van Vogelvrij
Vogelvrij is offline
Henk, dinsdagochtend

Henk had in tijden niet zo lekker geslapen. Blijkbaar maakte het toch verschil of je binnen of buiten sliep. Julia was vriendelijker geweest dan hij ooit had kunnen vermoeden. Ze had hem voorzien van melk en koekjes. Omdat het al donker was geweest, had ze hem daarna uitgenodigd om te blijven slapen. Daarbij wees ze nadrukkelijk op de bank waar ze op zaten. Henk was echter niet van plan geweest om op de bank te gaan slapen. De grond beviel hem beter.

Julia was nergens te bekennen. Op de tafel stond nog wat brood. Henk twijfelde, maar nam toen toch een boterham. Daarna verliet hij het huis, om zich te gaan wassen bij de waterbaan. Door het koude water kreeg hij toch weer behoefte aan een T-shirt, dus besloot hij om opnieuw te kijken of de kust veilig was bij Samuels huis. Hij had het liever koud dan dat hij dat priesterfiguur tegen het lijf zou lopen. Zeker omdat het op dit moment een ontbloot bovenlijf was.

Toen hij Samuels huis gevonden had, was het echter niet de priester die hij zag, maar een enorme kerel. Naast hem stond Danny, die er nogal bangig uitzag. Tot zijn ongenoegen zag Henk dat de man nog groter was dan hijzelf. Zijn eerste ingeving was om de man een klap op zijn bek te geven, maar hij wist zich te beheersen.
'Hallo!' riep de man met een Duits accent. Hij klonk zo amicaal dat de aandrang om hem in elkaar te slaan wat verminderd werd. 'En wer ben jij dan?'
'Henk,' mompelde Henk.
'Franz Thomasson,' stelde de man zich voor. 'Wil jij mij ook helpen? We gaan hout kappen.'
Henk knikte. Hij zou die man wel eens laten zien wie er hier de sterkste was.
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
Met citaat reageren
Oud 14-08-2012, 20:08
Dasherman
Avatar van Dasherman
Dasherman is offline
Julia, dinsdagochten

Ze kijk neer op Henk. Niet figuurlijk uiteraard, maar letterlijk. Hij had om de een of andere rare reden besloten om op de grond te slapen, terwijl zij toch vrij duidelijk had gezegd dat er plek was op de bank. Het zou wel aan zijn cowboystyle liggen. Het had wel wat, besloot ze. Zelf zou natuurlijk nooit op de grond slapen, maar het zag er wel charmant en ruig uit.

Julia had niet opgemerkt dat Henk al wakker was. Ze merkte het pas toen Henk opeens het brood pakte. Ze schrok wel wat, omdat ze had gedacht dat hij nog sliep. Julia trok zich terug naar haar slaapkamer en hoorde Henk vertrekken. Zou hij haar hebben gezien? Ze kon zich voorstellen dat het nogal beangstigend zou kunnen zijn om vroeg in de ochtend te worden aangestaard met fascinatie. Want ze was toch best gefascineerd door de nieuweling, omdat hij het idee bij haar wekte dat hij stoer probeerde te zijn, terwijl hij dat eigenlijk niet echt was. Het deed haar denken aan een van die romantische troepboeken die ze ooit had gelezen, zo eentje van het type 'wanna-be bestseller romans bedoeld voor de dagdromende huisvrouw'. Het type sprak haar niet zo aan, had ze achteraf besloten. Jammer, want het was voor haar beschikbaar geweest in overvloed. Elke supermarkt had wel een dozijn verschillende. Dat was natuurlijk voor haar komst naar de vallei. Ze had al in geen eeuwen meer zo'n boekje gezien, waarschijnlijk waren de andere bewoners ook geen fans. Julia besefte zich toen dat zij niet bezig was met een boek. Dat kon niet zomaar, vond ze. Ze haalde een boek uit de stapel, een Duitse die ze met Franz had geruild voor haar Franse roman. Hij was zeer enthousiast geweest, vooral toen zij hem vertelde over de romance met een Duitser waarin het hoofdpersonage terechtkwam.

Met het Duitse boek in haar handen staarde ze uit het raam naar Henk. Ze keek alweer op hem neer. Hij was aan het praten met Franz, die naast die andere nieuwe stond, dat ene meisje van wie ze nooit de naam had gevraagd. Ze was te jong om vrienden met Julia te worden, volgens Julia tenminste. Volgens Julia was het meisje het perfecte voorbeeld van een rebelse tiener die denkt dat ze haar ouders niet nodig heeft en wegloopt uit protest. Ze had geluk gehad, dacht Julia, ze was terechtgekomen in de vallei, waar ze haar ouders inderdaad niet nodig had, maar anders, dacht Julia, als ze in een onbewoond gebied was beland, of als een dakloze in een of andere stad, dan had ze zeker spijt gehad. Julia betrapte haarzelf op het vormen van allerlei vooroordelen, terwijl ze had geleerd dat vooroordelen alleen maar nare gevolgen konden hebben, dat was het geval in zo'n beetje alle boeken tenminste. Ze moest maar eens een gesprekje met Samuels nieuwe huisgenoot beginnen. Waarschijnlijk zou dat de vooroordelen wel wegvagen.
Met citaat reageren
Oud 21-08-2012, 19:12
Kitten
Avatar van Kitten
Kitten is offline
Citaat:
Samuel, de Cowboy
Dinsdag avond

Met het vallen van de avond had Samuel het voor elkaar gekregen niet alleen het veld te maaien, maar hij had ook grote tent opgezet waar morgen veel van het papierwerk in zou worden opgeslagen. Er was nog ongeveer een uur zon te gaan en hij had besloten dat hij ondanks zijn moeie armen, deze tijd nuttig zou besteden. Danny had hij niet meer gezien nadat ze met Julia had staan praten en Henk was met Franz meegegaan.

De kippen had hij al te eten gegeven en de paarden hadden vandaag geen extra zorgen nodig. Een deel van het geknipte gras had hij bij de dieren gedumpt en ze stonden gemoedelijk te kauwen op de groene planten. In plaats daarvan richtte hij zich op het herstellen van zijn dikke winterjas. Het afgelopen jaar was het leer gescheurd, maar hij had het nieuwe leer van de koeien van dit jaar afgewacht. Hij was blij dat hij ver naar de bovenkant van de vallei woonde, want de stank die uit de kleine looierij kwam was meestal niet te verdragen. Gelukkig stond de wind meestal de andere kant op. Het leer dat er vandaan kwam was echter van prima kwaliteit.

Nu ging hij er voor zitten om de gehele bovenarm te vervangen. Hij was meer dan ooit blij dat hij de jas zelf had ontworpen uit verschillende vlakken. Als er nu een stuk ging kon hij alleen het vlak vervangen, niet de gehele jas. Hij had het leer al eerder voorbereid en hij voelde met genoegen dat de wollen binnenvoering goed de zomer door was gekomen.

Een geluid verstoorde zijn rustige werk. Voor hem stonden vier mannen. Ze waren ieder gekleed in zwart leer en hadden hun haar kort aan de schedel geschoren. De leider van deze groep, hoe kon het ook anders, was Theodoor Sandelmann. Theodoor was oud, zeker naar Vallei begrippen. Hoewel Samuel de man nooit om zijn naam had gevraagd, was hij achter in de veertig, begin vijftig. Hij woonde al in de Vallei voordat Samuel er kwam en de man was onverwoestbaar.

Theodoor was nooit een bijzonder productief mens geweest, vermoedde Samuel. De man was nooit in het dorp gaan wonen, maar had al snel een eigen gehucht gesticht, drie kilometer dieper de Vallei in en aan de andere kant van de rivier. De huisjes lagen dicht tegen elkaar aan gebouwd op rotsige grond die stijl afliep naar een moeras. Niet alleen betekende dit dat ze voortdurend werden gestoken door muggen, maar ook dat de grond om het gehucht compleet onvruchtbaar was.

Wat hij miste in kwaliteiten als vakman, maakte hij ruimschoots goed met zijn onuitputtelijke energie en charisma.Met zijn slogan ‘traditioneel en sociaal’ wist hij mensen naar het dorp te trekken. Hier leefden ze, zover Samuel wist, in een soort communie. Wat zeker was, was dat er meer kinderen in het gehucht rondliepen dan in het gehele dorp.

“Hallo Samuel,” zei Theodoor, zijn stem vriendelijk als altijd.

“Theodoor,” antwoordde Samuel en keerde weer terug naar zijn werk.

“Kijk naar mijn vader als hij tegen je praat,” zei een tweede stem. Theordoor’s oudste zoon Theodoor ‘Theo’ Junior.

Samuel negeerde de jongen. “Wat wil je, Theodoor?”

Er klink een bijna spottende zucht. “Ik hoorde vandaag dat jullie weer een oogstdag gaan organiseren,” begon de oude man. “Om de arme zielen van het dorp als slaven op de velden te dwingen.”

“Je weet best dat dat onzin is, Theordoor,” zei Samuel. “Het werk moet nou eenmaal gedaan worden en de dorpelingen krijgen loon naar werken.”

“Wie ben jij om dat te bepalen?” De stem van de man verhardde. “Wie geeft jou het recht om mensen de velden op te sturen?”

“Ga je nu weer deze discussie voeren, Theodoor?” Samuel voeldde zich plotseling verschrikkelijk moe. “Als iemand echt bezwaren heeft, hoeft hij natuurlijk niet te werken. Toch is het traditie om het zo te doen. De mensen van het dorp staan er zelf ook achter.”

“Is dat zo?” vroeg de man. “Of zijn ze bang deze winter zonder eten te komen?”

Op dat moment kwam Danny door de deur en stond verbaasd te kijken naar de mannen. In haar haar had ze een kleine vlecht en de zon had haar goed gedaan. Het was jammer dat ze op dit moment terug kwam.

“Weer een arme ziel die in jouw klauwen terecht is gekomen, Samuel?” Theo jr. grinnikte. “Weer een meid die je de belofte hebt gedaan van vrijheid? Van een leven zonder regels?”

“Junior, hou je mond. Je hebt gelijk, maar dat is niet onze zaak op dit moment.”

“Ach wat!” de zoon keek naar zijn vader. Samuel voelde een rilling over zijn rug lopen. Als de jonge man een knipoog aan zijn vader had gegeven was deze gespeelde ruzie niet duidelijker geweest. “Je weet toch dat hij dat nooit doet? Hij vertelt ze allemaal mooie verhalen over vrijheid en dan laat hij ze aan hun lot over.”

“Ik laat niemand aan zijn lot over,” gromde Samuel.

“Oh nee?” Junior stapte naar voren. “Ik herinner me nog heel goed. Dat meisje, hoe heette ze ook al weer? Je stopte haar in dat tochtige krot dat over het riool liep en deed niets terwijl ze zichzelf doodscheet. Lekker sociaal. Zo willen we natuurlijk graag met onze medemens omgaan. Jonge meiden vind jij dan ook maar kort interessant, of niet? En dan zeg je tegen de wereld om je heen dat je er niets aan kon doen, terwijl ze langzaam krepeerde in de hel!”

Met machteloze woede vloog Samuel overeind, zijn jas viel op de grond en de naald vloog het huis binnen. Hij haalde hard uit naar het gezicht van de jonge man. Twee van de andere mannen pakten zijn armen vast. Theodoor Junior knipperde met zijn ogen en stapte dichterbij. Hij deed een handschoen uit en haalde zijn vuist naar achteren...

“Junior!” onderbrak zijn vader hem. “Wij verlagen ons niet tot zijn niveau. Wij zijn beter dan hem. Morgen zullen wij ook aanwezig zijn op het ‘feest’. Morgen zullen wij de mensen van het dorp onthullen hoe jij en de ‘boeren’ de boel bedriegen om de mensen tot slaaf te maken. Dat ze alleen gewezen worden op hun plichten, nooit op hun rechten. Hun recht op voedsel en hun recht op veiligheid. Ze zullen begrijpen dat iemand die echt sociaal is, de armen nooit onder de rijken zou laten lijden.”

Ze gooiden Samuel weer op de grond en hij zag hoe Danny afstand van hem nam. Toen Henk de deur uit kwam –blijkbaar ook teruggekeerd- , ging ze snel achter hem staan en hield zijn bovenarm angstig vast. Verdwaasd bleef hij liggen en vroeg zich af of hij ooit nog overeind wilde komen.
__________________
Altijd nuchter
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:46.