Hallo,
ik ben bezig aan een verhaal, maar vraag me af of ik goed bezig ben.
Het verhaal is fictie en elke gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen is toevallig.
De titel van het verhaal is 'Nee'
Nee. Het kan niet waar zijn. Het mag niet waar zijn. Alles, alles behalve dit.
Vertel me dat jullie gaan scheiden, dat je zwanger bent, of zelfs dat papa ontslagen is en we moeten verhuizen.
Ik wacht tot een van jullie zegt dat het een leugen is. De seconden kruipen voorbij en nog altijd hebben jullie niets gezegd. Langzaam dringt het tot met door dat dit echt is en dat vanaf deze dag alles verandert.
Kanker. Zo地 vies woord. Het bevat twee k痴, dat zijn occlusieven oftewel harde klanken. Die zorgen ervoor dat het woord extra goed aankomt, dat het inslaat als een bom en dat je vanaf de eerste keer dat je het woord hoort, beseft dat het menens is.
Waarom? Waarom jij? Waarom niet een of andere hippie uit Nieuw-Zeeland die ik niet ken en nooit zal ontmoeten. Jij, m地 rots in de branding die er altijd voor me is, m地 redder in nood toen ik op m地 zevende weer in een boom geklommen was en er niet uit durfde, m地 lichtstraal in de duisternis die me door donkere dalen en over kronkelige weggetjes leidde. M地 steun en toeverlaat als ik een schaafwond of een of andere levensbedreigende verwonding had.
Ik kijk jou aan, twijfelend of ik de knuffel waar je zo overduidelijk naar verlangt zou geven of niet. Een deel van mij wil niets liever, maar het is dat andere deel dat me tegenhoudt. Dat deel dat niet vergeten is hoe hard je werkte en nauwelijks tijd voor mij had, hoe je 痴 avonds laat thuiskwam en zonder een woord te zeggen op de zetel ging liggen, dat deel dat zich nog altijd perfect herinnert hoe ze als klein meisje haar moeder zag wenen in de badkamer omdat je haar behandelde als een stuk vuil.
|