"Baggage"

[Chocoladekoek]

Hello, ik heb een vraagje.

Knappen jullie af op iemand, als je er achter komt dat diegene al eerder een relatie had, van 2 jaar of langer?

Ik heb zelf nu namelijk al 8 maanden een vriend en toen we met elkaar begonnen te praten, had hij het nog vaak over zijn ex. Ik heb hier vaak nog moeite mee (ook al heeft hij het niet meer over haar) en het zal vast wel een onzekerheids probleempje zijn..

Maar hebben jullie wel eens in zo'n situatie gezeten, waarbij jouw vriend/vriendin nog van zijn ex houd, of hem/haar mist?

Ik wil graag serieuze antwoorden. En ja, ik weet dat het niet erg goed van me is, dat ik hier nogsteeds moeite mee heb.

Alvast bedankt!

[Elin3]

Mijn ex kwam uit een lange relatie, maar van hem hoorde ik vooral negatieve dingen over zijn ex-vriendin. Nu besef ik dat dat ook niet geweldig is, want misschien vertelt hij zijn nieuwe vriendin ook wel op die manier over mij. Blijkbaar zit dat toch in zijn karakter, zodra het uit was hoorde ik van zijn moeder ook hele nare opmerkingen, dingen die ze tijdens de relatie nooit had uitgesproken maar die ze nu ineens toch nog even moest delen. Tijdens de relatie probeerde ze lief te zijn, toen het uit was kon er ineens geen goed woord meer af over mij. Terwijl ik met moeders van andere jongens die ik ooit heb gedate nog steeds gewoon leuk om kan gaan...

Zelf praat ik soms nog te veel over mijn ex, maar dat is naar mijn idee ook niet heel gek. Twee jaar lang was hij een belangrijk onderdeel van mijn leven, we gingen naar de zelfde vereniging, volgden dezelfde studie en hebben samen mijn huis opgeknapt. Hij is gewoon onderdeel van mijn leven geweest, en in die twee jaar is mijn leven flink veranderd (ik ging uit huis, verloor mijn moeder, verhuisde terug, verkocht mijn ouderlijk huis, ging een eigen huisje opknappen en startte bij de psycholoog) dus ik heb nog regelmatig de behoefte om daar over te praten omdat dat me helpt in de verwerking. In die verhalen speelt hij dan ook een rol. Wij zijn uiteindelijk niet prettig uit elkaar gegaan maar ik probeer in de gesprekken wel respectvol te spreken over hem. Alleen tegen echt hele goede vrienden sprak en spreek ik nu nog wel eens frustraties uit, mocht het gesprek er op komen.

Het is heel normaal om over je ex te praten na een lange relatie, net zoals je ook over de hond of kat van vroeger blijft praten bijvoorbeeld; of over je opa of oma. Het is lange tijd een belangrijk deel van je leven geweest. Het is ook normaal om te beseffen dat dat voor de ander niet altijd leuk is en om niet oeverloos over je ex te blijven praten.

Het ligt ook een beetje aan de context. Als je met je ex een schitterende vakantie ver weg hebt gehad, en het gesprek gaat over verre vakanties, is het raar dat je dan geforceerd niet meedoet om maar je ex niet op te rakelen. Als het gaat over goede seks is het voor de lieve vrede wellicht beter niet je ex als ideaal voorbeeld te benoemen

[bikinigek]

Vind lange relatie minder erg dan rits knipperlicht relaties

Wat is daar mis mee dan?

[Chocoladekoek]

Mijn huidige vriend heeft wel een aantal dingen gedeelt, zoals grappen die hij met haar maakte en hoe de seks was enzo.. dat was allemaal aan het begin van onze relatie. Ook vertelde hij dingen die hij erg slecht aan haar vond, maar dan bedenk ik me; kan ik dat wel beter? Mijn relatie voelt nu constant als een wedstrijd, tegen iemand, die er helemaal niet is. Ik voel me vies, gefustreerd en verdrietig, taarwijl ik er zeker van ben dat hij van me houd. Ook hebben we veel ruzie en kan ik niet echt goed met zijn ouders praten, omdat ik sociale problemen heb. En dit maakt alles erg moeilijk voor mij.

[Elin3]

Kan je met hem er over praten? Over hoe jij je voelt in de relatie?

[Chocoladekoek]

Elin3 schreef:

Kan je met hem er over praten? Over hoe jij je voelt in de relatie?

Dan zou hij boos worden en zeggen dat het onzin is dat ik zo denk. Ook zou hij zeggen, dat als ik iemand anders zou willen, dat ik hem moet dumpen.

[Elin3]

Chocoladekoek schreef:

Dan zou hij boos worden en zeggen dat het onzin is dat ik zo denk. Ook zou hij zeggen, dat als ik iemand anders zou willen, dat ik hem moet dumpen.

Binnen een relatie zou je gewoon rustig over dat soort dingen moeten kunnen praten. Het zijn natuurlijk niet de meest leuke gesprekken, maar hij hoeft niet zomaar boos op je te worden. Als iemand geen respect heeft voor hoe jij je voelt en eigenlijk zegt "Jouw gevoelens zijn onzin, je stelt je aan" dan is het voor mij snel klaar met die relatie Hij zou jouw behoeftes en gevoel serieus moeten nemen!

[Chocoladekoek]

Elin3 schreef:

Binnen een relatie zou je gewoon rustig over dat soort dingen moeten kunnen praten. Het zijn natuurlijk niet de meest leuke gesprekken, maar hij hoeft niet zomaar boos op je te worden. Als iemand geen respect heeft voor hoe jij je voelt en eigenlijk zegt "Jouw gevoelens zijn onzin, je stelt je aan" dan is het voor mij snel klaar met die relatie Hij zou jouw behoeftes en gevoel serieus moeten nemen!

Hier ben ik het zeer mee eens ja. Ik vind het ook jammer dat hij daar boos om kan worden, maar ik ga er zeker met hem over praten. Wat daarna gebeurt zie ik dan wel. (Niks goeds waarschijnlijk)

Het is tegelijkertijd natuurlijk ook wel zo dat hij heus wel eens iets over zijn ex mag vertellen zonder dat jij daarbij meteen moet denken dat het een wedstrijd is of dat je je vies moet voelen. Voor ons is het lastig in te schatten of hij een lompe boer is, of dat jij overgevoelig bent (waarschijnlijk ligt de waarheid ergens in het midden, ik beschrijf twee uitersten).

Waarom heb je die gevoelens?

[Chocoladekoek]

Jan Marijnissen schreef:

Het is tegelijkertijd natuurlijk ook wel zo dat hij heus wel eens iets over zijn ex mag vertellen zonder dat jij daarbij meteen moet denken dat het een wedstrijd is of dat je je vies moet voelen. Voor ons is het lastig in te schatten of hij een lompe boer is, of dat jij overgevoelig bent (waarschijnlijk ligt de waarheid ergens in het midden, ik beschrijf twee uitersten).

Waarom heb je die gevoelens?

Omdat hij toen ik hem net leerde kennen, allemaal verhalen had over haar en daarbij beschreef dat hij het miste.

Natuurlijk ben ik nu zijn vriendin en ben ik nu de gene die hem liefde moet geven, maar de verhalen over hij, die in een juwelierswinkel een ring voor haar gekocht heeft, blijven in mijn hoofd hangen. Of dat hij de liefde mistte. Nu zegt hij nog altijd dat ie eenzaam is en we hebben vaak ruzie over kleine dingen, omdat we allebei aardig wat zelfhaat hebben. Maar ik voel me gewoon een gefaalde vriendin. Dingen die zij wel gewoon kon, kan ik niet (sociale dingen)

We hebben het ook al een aantal keer gehad over uit elkaar gaan, maar nooit echt de problemen besproken, omdat hij vaak als een klootzak reageerd en ik als een overgevoellige troela. Ik heb ook borderline en kan daarom moeilijk met dit soort dingen omgaan.

Jan Marijnissen schreef:

Het is heel normaal om over je ex te praten na een lange relatie, net zoals je ook over de hond of kat van vroeger blijft praten bijvoorbeeld; of over je opa of oma. Het is lange tijd een belangrijk deel van je leven geweest. Het is ook normaal om te beseffen dat dat voor de ander niet altijd leuk is en om niet oeverloos over je ex te blijven praten.

Het ligt ook een beetje aan de context. Als je met je ex een schitterende vakantie ver weg hebt gehad, en het gesprek gaat over verre vakanties, is het raar dat je dan geforceerd niet meedoet om maar je ex niet op te rakelen. Als het gaat over goede seks is het voor de lieve vrede wellicht beter niet je ex als ideaal voorbeeld te benoemen

Ja, inderdaad. En ik vind ook dat partners mogen aangeven dat ze het niet prettig vinden om over exen te praten. Misschien moet je dat dan maar bewaren voor je vrienden. Of ermee wachten tot later in je relatie. Maar dan moet je het dus wel aangeven.

Chocoladekoek schreef:

Omdat hij toen ik hem net leerde kennen, allemaal verhalen had over haar en daarbij beschreef dat hij het miste.

Natuurlijk ben ik nu zijn vriendin en ben ik nu de gene die hem liefde moet geven, maar de verhalen over hij, die in een juwelierswinkel een ring voor haar gekocht heeft, blijven in mijn hoofd hangen. Of dat hij de liefde mistte. Nu zegt hij nog altijd dat ie eenzaam is en we hebben vaak ruzie over kleine dingen, omdat we allebei aardig wat zelfhaat hebben. Maar ik voel me gewoon een gefaalde vriendin. Dingen die zij wel gewoon kon, kan ik niet (sociale dingen)

We hebben het ook al een aantal keer gehad over uit elkaar gaan, maar nooit echt de problemen besproken, omdat hij vaak als een klootzak reageerd en ik als een overgevoellige troela. Ik heb ook borderline en kan daarom moeilijk met dit soort dingen omgaan.

Tja ik heb ook een leuke ex (ex A), maar nooit behoefte gehad om daar veel over te praten met mijn andere ex (ex B). Wel vertelde ik ook gewoon basic dingen die we samen hebben gehad en heel leuk vonden, op vakantie etc, dat soort dingen. Samen door moeilijke dingen heen. Ex B werd daar soms jaloers op en dus vertelde ik bepaalde dingen niet aan hem, maar wel aan mijn vrienden.

Negatieve dingen vertelde ik eigenlijk nooit, wel bepaalde dingen waaraan ik refereerde om duidelijk te maken wat ik nodig vind en heb in een relatie. (Wat ex A, ondanks dat ik echt wel van hem hield tot het einde vd relatie, mij niet kon geven.)

Ik vind het gewoon niet netjes om over anderen te praten en zeker niet met iemand met wie je een relatie hebt (gehad).

Ex B vertelt nu overigens wel verhaaltjes over mij, ik eigenlijk niet over hem.

Verder vind ik het niet normaal dat als jij vertelt dat je iets niet prettig vindt dat hij dan reageert als een klootzak. Of dat je er dan maar niet over praat, dat is ongezond in een relatie. Je geeft zelf aan dat je borderline hebt. Wij en jij weten dat het moeilijk is om met iemand met borderline een relatie te hebben, maar dat mag nooit een excuus zijn om jou onheus te behandelen!

[Chocoladekoek]

Het is uit, dus het maakt niet meer uit

[Positive mind]

Chocoladekoek schreef:

Het is uit, dus het maakt niet meer uit

What happened?

[Chocoladekoek]

Positive mind schreef:

What happened?

Hij vertelde mij dat hij me een weekend even niet wilde zien, zodat hij kon uitrusten van zijn werk. Als ik bij hem was had hij blijkbaar het gevoel dat ik altijd iets moest doen, (wat niet zo was) dus kon hij niet tot rust komen.

Ik vatte dat op als "jij wilt mij niet zien" en dacht daar bij dat hij misschien afstand wilde nemen, dus daar kregen we een korte discussie over en dumpte hij mij direct.

Nou.... het voelt nu niet zo, maar misschien is het maar goed dat je van hem af bent. Klinkt niet als een lieve jongen. Lekker uithuilen en weer verder gaan!