Nu al samenwonen?

[Dvine]

Ik heb zelf ook veel problemen gehad met mijn ouders, ook zelfs zodanig dat ik niet meer wilde leven. Niet meer gelukkig was.

Uiteindelijk heb ik zelf maar de stap genomen en ben ik naar Bureau Jeugdzorg gedaan, die stellen een zorgplan voor je op.

Ik denk dat je dat ook voor haar moet doen, het is niet slim in deze staat meteen aan zoiets heftigs te beginnen terwijl je bij Jeugdzorg dit allemaal kunt regelen.

[Changshan]

Even googelen op Jeugdzorg kan iig geen kwaad.

[stout!]

Heb je er weleens aan gedacht dat jij je wel verantwoordelijk voelt voor haar geluk(en zij jou hiervoor ook verantwoordelijk maakt) , maar zij zich niet inzet voor dat van jou? Zoals hier al ergens werd gezegd is dreigen met zelfmoord één van de ergste dingen die je een geliefde kan aandoen. Zij laat jou deze last alleen dragen en geeft je het gevoel dat het jouw schuld zou kunnen zijn als ze zichzelf iets aandoet.
Je moet nu stoppen met steeds meegaan in haar emotionele chantage. Hiermee wil ik niet zeggen dat ze het niet echt moelijk heeft, maar misschien juist daardoor denkt ze niet helder en bedenkt ze onmogelijke oplossingen. Ga hulp zoeken, voor jezelf en voor haar. En durf tegen haar op te treden, op een liefdevolle manier, maar accepteer niet meer dat ze dreigt met zelfmoord als er iets niet gebeurd zoals zij dat wil.
Je zegt dat je wil dat ze blijft leven, maar daar kun jij niet voor zorgen, dat moet ze zelf doen. Het lijkt nu alsof jij de enige bent die verantwoordelijkheid neemt. Maak haar duidelijk dat ze jou zo ook pijn doet. En dat ze haar zelfmoordplannen moet opgeven als ze bij je wil blijven. Je kunt niet tegelijkertijd van iemand verlangen dat hij met je gaat samenwonen en zeggen dat hij binnenkort zonder je door het leven zal moeten. Zie je niet hoe tegenstrijdig dit allemaal is?
Je kunt haar helpen, maar ze moet zelf iets doen.
Samenwonen en alleen op jou leunen is niet zelf er iets aan doen.

Dank je voor je reactie, heb er veel aan denk ik. Misschien dat ik hulp ga zoeken, maar sowieso eerst heel veel met haar praten als ik weer bij haar ben en zeggen wat jij hebt voorgesteld.

En als het aan het einde van het jaar nog zo slecht gaat tussen haar en haar ouders, misschien dat we dan nog steeds wel een kamer huren, want zoals het daar soms gaat, houdt ze het soms niet meer uit. Maar als we dan gaan hebben we iig een groot probleem minder

[asterix]

Je zit in een moeilijke situatie. Ik denk dat professionele hulp op dit moment het beste is. Natuurlijk is dat eng, maar het kan
a) zonder dat haar ouders het weten
b) jij kan tot in de wachtkamer met haar meegaan

[Isnogood]

als ze denkt dat niemand van haar houdt mag ze dat wel eens goed onderbouwen, zoniet is je vriendin gek in haar kop en zoek je een ander?

[Lilything]

Het hoort misschien een beetje bij de leeftijd, maar ze komt toch een beetje labiel over. Het is zo kortzichtig van haar om te denken dat alles is opgelost door een leuke man. Een man kan je problemen niet verhelpen! Het is al gezegd, je kunt de mensen in je omgeving niet volledig verantwoordelijk maken voor je geluk. Gezelschap is iets wat je verdient door leuk gedrag niet door chantage en dreigementen.

Bouw eerst een fatsoenlijke stabiele relatie op, voordat je al je spaargeld gaat verspillen (waar blijft het deel dat zij gaat meebetalen?) aan samenwonen!

[JustADreamer]

In een goede relatie moet je elkaar kunnen loslaten, en er op vertrouwen dat het goed zit. Ook moet je daarnaast een eigen leven hebben, eentje waar je tevreden mee bent. Als je niet van jezelf houd, dan kan iemand anders die van jou houd die leegte ook niet opvullen. Maar succes als je het toch wilt proberen! You live and you learn zullen we maar zeggen.

Ze zegt constant dat ze iets gaat doen maar doet nooit iets. Lekker laten aandachtgeilen dus. Als ze wil dat het verandert ZORGT ze dat het zo is. Dat was met mijn ouders ook zo, iuteindelijk wel op aandwingen van mn vriendje, maar ik was niet zo knetterhard bezig een zelfmoord te verkondigen en te plannen.