17-06-2006, 23:06 | ||
Citaat:
OT: Ik zou je in ieder geval aanraden om groepstherapie te stoppen. Als het toch geen nut heeft, waarom er dan mee doorgaan? Verspilde energie en tijd die nuttiger te besteden valt. Zoek dan een individuele therapeut die kan aansluiten op wat jij nodig hebt om open te zijn. Ik vind het heel knap van je dat je hier je verhaal neer hebt gezet. Je bent zeker niet de enige die met dit probleem zit, ik zou je graag antwoorden willen geven op al je vragen, maar uiteindelijk is dat antwoord iets wat bij jou moet passen en niet wat vanuit een ander moet komen. Het moet voor jou werken. En dat gaat inderdaad allemaal niet zo makkelijk als je het in je eentje moet doen. Ik stuur je nog een pm met verdere info.
__________________
If you're trying to stay high then you're bound to stay low
|
17-06-2006, 23:27 | ||
Citaat:
|
17-06-2006, 23:31 | ||
Citaat:
__________________
If you're trying to stay high then you're bound to stay low
|
18-06-2006, 13:45 | ||
Citaat:
|
21-06-2006, 22:02 | |||||
Wederom bedankt voor de reacties...vind het fijn dat jullie je ervaringen/ideeën delen. Ik wil wel op een aantal dingen reageren:
Citaat:
Over het tweede dat je zegt: vind jij niet dat een jongen het recht heeft om te weten waar hij aan begint zodat hij een gegronde keuze kan maken? Ik heb het gevoel dat ik heel oneerlijk tegen hem ben als ik hem later pas laat weten wat hij in huis heeft gehaald... Citaat:
Wist jij wel welke stappen je dan moest/wilde nemen? Ik merk dat ik daar namelijk geen zicht op heb. Wat wil ik echt, en wat is een aangeleerde reactie? En ben ik verliefd, of denk ik dat omdat ik vriendschappelijke aandacht wil en niet weet hoe ik dat moet krijgen? En hoe vond jouw partner het dat het allemaal langzamer ging? En vanaf welk moment ben jij open geweest tegen hem/haar? Zijn er ook handelingen die je nog steeds niet kunt, of heb je alles wat je wilde kunnen bereiken? Citaat:
Over een haptonoom heb ik ook nagedacht, maar ik wil eerst mijn huidige therapie doorzetten om daar zo veel mogelijk uit te halen. Citaat:
Was het voor jou niet heel moeilijk om dit proces met haar door te gaan? Ik bedoel: je zult je vast op seksueel gebied een hele tijd hebben moeten inhouden. En had je dit niet liever vantevoren willen weten zodat je een weloverwogen keuze had kunnen maken of je dat proces met haar aan wilde gaan? Een boel vragen, jullie moeten allemaal maar kijken in hoeverre je wilt antwoorden. Ik vind het in elk geval fijn om van zo veel verschillende kanten ervaringen te horen! Oh ja, ik wil nog zeggen dat de therapie wel een heleboel goede dingen teweeg brengt. Ik leer er veel, kan er experimenteren en voel me er nu ook behoorlijk veilig en vertrouwd (maarja, ik zit er ook al 14 maanden). Het is voor mij dan voorlopig ook nog een goede optie om daar door te gaan. Ik denk dat ik op den duur wel over dit onderwerp met de groep kan praten, maar het is nu nog te chaotisch en te beladen. Door het hier te bespreken wordt het als het ware "ingeweekt", waardoor ik er makkelijker iets mee kan doen IRL. Nou, dat was het voor nu Groetjes, Steleto |
21-06-2006, 22:39 | ||
Citaat:
|
21-06-2006, 23:12 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
Als je echt voelt dat je iets niet kan of wil, dan moet je meteen stoppen. En je een dag later afvragen waarom je het niet kon, goed erover nadenken. En dingen op een rijtje zetten voor jezelf. Mijn vriend had geen problemen met het tempo, dat lag heel erg laag, maar ik heb hem er nooit over horen klagen. Op een gegeven moment wist ik ook dat er dingen waren die ik heel graag wilde doen, dat waren vooral de dingen die ik vroeger had meegemaakt. Ik wilde die herinneringen vervangen door andere dingen. Bijvoorbeeld samen douchen, dat was voor mij echt een enorm probleem. En seks zelf ook, echt het geslachtsgemeenschap. We hebben daar vooral samen veel over gepraat en uiteindelijk ben ik gewoon een keer bij hem onder de douche gestapt. Ik hield mezelf eens niet tegen. En dat heeft me heel erg geholpen; een stap overwonnen. Ik verwachtte altijd dat ik mezelf ineens terug zou vinden als 12-jarige, maar dat gebeurde helemaal niet. Ik werd helemaal niet bang onder die douche samen, 't voelde juist als een overwinning van ons samen, heel goed dus. Echt geslachtsgemeenschap duurde nog wel even, we deden het wel eens, en dan lukte het ook, maar voor mij was het dan toch te overrompelend. Maar 't voelde nooit meer zoals het vroeger voelde, ik koos er heel bewust zelf voor en kon er ook van genieten, alleen moest ik het verwerken. Er zijn momenten waarop ik soms ineens terug denk, dan is het wel weer even moeilijk. Maar die momenten zijn van korte duur. Ik zal nooit iemand worden die telkens maar weer stomend hete seks heeft. Misschien ben ik gewoon niet zo, of misschien komt het door m'n verleden. Maar ik kan wél genieten van seks. Voor mij is het echt iets heel intiems, eigenlijk echt iets van mijn man (want dat is mijn vriend inmiddels geworden) en mij. We hebben dit samen bereikt, en we zijn samen heel tevreden met waar we nu zitten. Dat is vooral belangrijk, dat je tevreden bent en niets mist. |
26-06-2006, 23:10 | |
Je verhaal komt me heel erg bekend voor. Ik ben zelf ook misbruikt door mijn vader tussen mijn 2e en 6e ongeveer, waardoor mijn moeder van hem is gescheiden en ik hem zelfs periodes niet mocht zien van de rechter.
Ook bij mij was het zo vroeg dat ik weinig concreets meer weet, mijn vriend en ik noemen dat mijn "zwarte plek". Door die zwarte plek reageer ik soms heel raar op dingen, veel te heftig, zonder dat ik kan uitleggen waarom. Voorbeeldje: we waren aan het stoeien, ook met zijn zusje, en zij "sloten mij op" in zijn kamer door tegen de deur te gaan staan. Op dat moment stortte ik totaal in. En ik weet nog steeds niet waarom. Ik heb nu bijna 3,5 jaar een relatie met mijn vriend, en ons seksleven is echt heel erg goed. In het begin had ik met heel erg veel dingen veel moeite, maar hij is van nature heel geduldig en lief, en gaf me erg veel zelfvertrouwen. Ondanks mijn misbruik verleden ben ik nu een zeer seksueel en sensueel persoon geworden. Het was een lange weg, met een grote uitstap in de wereld van de SM, maar we zijn er gekomen. Ik snap je gevoel dat je jezelf als een onaantrekkelijk ding ziet. Jou lichaam doet niet mee. De oplossing daarvoor bij mij lag in het feit dat mijn vriend me heel erg mooi vind. Als je steeds tegengestelde signalen krijgt van je eigen impuls, maakt dat op eewn gegeven moment wat los. je gaat twijfelen. Op dat moment begon ik me ook iets uitdagender te kleden. Ineens vond iedereen me mooi. Nog een boost. Zo gaat dat in stapjes, als je de goede persoon vindt. Ik wens je heel erg veel succes. Ik ben er zelf nu dus redelijk goed overheen, en kan met de "restjes" heel goed omgaan. Jij kunt dat vast ook!
__________________
All credibility, all good conscience, all evidence of truth come only from the senses. - Friedrich Nietzsche
|
27-06-2006, 22:19 | |
Wow, dat is nogal wat. Erg dapper dat je het hier neerzet en je gedachten zo actief aanpakt.
Ik heb zelf wat nare ervaringen gehad in het verleden en ben nu vrij schrikachtig wat betreft seksuele aanraking. Of de twee zaken verband houden weet ik niet zeker. Mijn vriend wist voor onze relatie al wat van mijn onzekerheid en heeft me in de eerste plaats laten weten dat hij zo lang op me wilde wachten als nodig was. Dat gaf een enorm veilig gevoel (waardoor hij denk ik ook niet zo heel lang heeft hoeven wachten). Dat betekent niet dat het nu over is, hij kan nog niet in één keer bovenop me duiken zonder dat ik me kapot schrik. Dus het blijft rustig opbouwen, maar hij heeft geduld. En dat voelt geweldig. Ik zou je dus aanraden een jongen eerst te vragen geduld met je te hebben en later wat specifieker in te gaan op waarom dat nodig is (dat ligt er maar aan wanneer je eraan toe bent dat te vertellen). Heeft hij dat geduld kun jij met veel meer rust verkennen wat je wel en niet aankunt. Trek ook vooral je mond open over wat je wel en niet wilt, want dat kan hij niet ruiken. Pas als jij wat zegt weet hij waar hij aan toe is.
__________________
I like my new bunny suit
|
28-06-2006, 12:32 | |
Verwijderd
|
Ik herken veel van jouw verhaal in mezelf. Ikzelf ben misbruikt door een vakantievriendje, hij dwong me hem af te trekken en te pijpen. Het ging hem vooral om zijn eigen plezier, en wilde mij helemaal niet aanraken. Na afloop zei hij dat ik hardstikke slecht was, en dat ik t nooit goed zou kunnen, ookal had hij me nog zo geholpen. Dat heeft eigenlijk het omgekeerde effect gecreerd van wat jij hebt, ik kan er juist prima tegen als ik word aangeraakt, maar hem aanraken vind ik veel enger. Ook snap ik niet, net zoals jij, wat een jongen aantrekkelijk aan mijn lichaam kan vinden. Mijn lichaam zie ik niet als een lust, en zo zal ik dat ook nooit zien.
Mijn vriendje weet wel van mijn verleden af, en hij houdt er ook rekening mee. Alles gaat in mijn tempo, en hij vraagt desnoods nog 10x om bevestiging, zodat hij zeker weet, dat ik ook echt wil, waar ik om vraag. (dat heeft nogal eens hilarische momenten opgeleverd). Maar tot nu toe heeft dat vooral betrekking op mijn lichaam, ik durf hem echt niet aan te raken. Ik ben bang dat ik alles verkeerd doe, en dat hij teleurgesteld in me is. Het is soms eens zover gegaan, dat hij de slaapkamer is uitgelopen, om te doen, wat ik hem niet kon geven (dat heb ik zelf voorgesteld). Ik ben wel in therapie geweest, een-op-een-therapie bij een vrouwelijke psychologe die gespecialiseerd was in dit soort trauma's. Zij heeft me heel erg geholpen, juist omdat ik veel meer mezelf kon zijn in haar kamer, dan in een kamer met allemaal vreemde meisjes (die dan weliswaar wisten waar ik t over had, maar waar ik me toch niet thuisvoelde). Wat ook helpt, zoals Kruimel al zegt, is communicatie met je partner. Ook ik heb mijn vriend het verteld, en ook mijn ex wist ervan. Mede daardoor heb ik me altijd op mn gemak gevoeld bij beide jongens. Voor het eerst ging mijn genot, voor dat van hem. Dat heeft me vooral op mijn gemak gesteld. Zeg tegen hem dat je begrijpt, dat hij dingen met jou wil doen, maar dat jij daar ook van moet genieten, anders werkt het niet. Seks heb je samen, en hij niet alleen met jou. Jij OOK met hem. Je mag me altijd PM'en. |
29-06-2006, 13:43 | ||
Citaat:
Toen ik enigsinds een id had van hoe de vork aan de steel zat ben ik erg beginnen pushen om naar slachtofferhulp te gaan en zo te zorgen dat alle vraagtekens werden ingevuld. En omdat zij geen alleenstaand geval was (nog 2 zussen ook) kan ik u verzekeren dat het een hele last was om die 3 mensen allemaal zo ver te krijgen te doen wat er moest gebeuren. Ze werden namelijk door de moeder nog onder druk gezet om een vervroegde vrijlating enzoverder te verkrijgen. Ik ben dan erg hard beginnen tegenwerken en gezorgd dat ze kregen waar ze recht op hadden (schadevergoeding) en dat ze ook wisten hoe het in de toekomst ging gaan. Nu hebben ze elk hun schadevergoeding getrokken en psychologisch is het voor hun toch al erg goed verwerkt. Er zijn geen open eindjes meer en ze weten hoe ze ervoor staan. Voor alle 3 komt de financiele steun ook op de perfecte moment. Op sexueel gebied is er eigenlijk best snel een klik gebeurd. Hoe en waarom weet ik niet precies maar we hebben eigenlijk doorlopend sex gehad alleen liep het middenweg of erna fout. En na de eerste maal dat we en weekendje samen weg waren (moest op zakenreis en partners mochten mee op kosten van de zaak) was de sfeer zo goed dat de sex zeer ontspannen was en er geen nare gevoelen nadien waren. En sindsdien alles A-OK Feit is dat je steun nodig hebt en die kan je alleen krijgen van OF een mossel van een vent die alles pikt of iemand die je goed op de hoogte brengt van de situatie. En je moet jezelf natuurlijk ook wat kunnen dwingen tot de volgende stap. Het gaat echt niet vanzelf !
__________________
Life is a bitch and then you die
|
29-06-2006, 20:04 | ||
Verwijderd
|
Citaat:
ik heb geen idee waarom ik zo sterk dit gevoel krijg, maar ik moest gewoon even mijn respect betuigen, what you did... da's echt fantastisch! |
29-06-2006, 23:24 | |
Ik ben vanaf mijn 6e tot en met mijn 15e seksueel misbruikt door mij broer. door dat ben ik me pas laat gaan interesseren voor jongens. MIjn eerste zoen was toen ik 15 was, maar ik vond het doodeng. Toen ik even op adem was gekomen, ik had het benauwd gekregen, kreeg ik een herkansing van hem en werd het me vriend. maar daar is achteraf niets mee geworden. en heb toen 2 jaar lang geen vriend meer gehad. nu op mijn 17e gaat het veel beter met me. normaal gesproken had ik elke dag herrineringen. ik heb sinds 2 maanden een vriend. ik heb hem voor het eerst gezoend. dat heb ik sinds toen nog nooit eerder gedaan. ik was heel bang voor intimiteit, seks en aandacht zeker toen die vroeg of dat ik met hem mee naar huis wilde gaan. ik ben daar heel de week gebleven en we hebben alles rustig aan gedaan. vanaf de eerste nacht hadden we wel seks, maar als ik pijn had stopte die, als ik 'bang' of benauwd werd stopte die. Hij had zo veel geduld. Ik wil hem echt nooit meer kwijt. Er bestaan echt niet veel van die jongens, die het niet uitmaakt hoe het lijf er uit ziet, wat het gewicht is. hij vind me mooi, en wil me juist helpen om een 'vrouw' te worden. ik hou echt van hem, en misschien is het snel gezegd na 2 maanden, maar ik voel gewoon dat ik heel mijn leven bij hem wil blijven. en die angsten en die slechte gedachtes over seks,intimiteit en aandacht overwinnen en kwijt raken. ook al zou de relatie overgaan, ik zou hem me hele leven dankbaar zijn dat hij mij zo veel heeft geleerd en zo lief vinden. hou van je schat!
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap |
Ilse weigert pedofielensite Verwijderd | 415 | 04-02-2005 20:54 |