Oud 17-06-2006, 17:31
Steleto
Avatar van Steleto
Steleto is offline
Hallo allemaal,
ik ben de laatste tijd erg bezig met hoe ik naar seksualiteit kijk en hoe ik ermee bezig zou willen zijn, maar ik merk dat ik erg geremd word door mijn verleden. Ik ben op vrij jonge leeftijd (ong 2,5 tot 5) misbruikt door mijn vader en in mijn puberteit seksueel door hem geïntimideerd. (Doordat het zo vroeg is gebeurd, heb ik er geen concrete herinneringen aan, en weet ik dus ook niet welke seksuele handelingen problemen op kunnen leveren, maar ik heb enorm veel aanwijzingen, rare gevoelens in mijn lijf en nachtmerries, waardoor ik toch wel aanneem dat het sowieso gebeurd is)

Tot nu toe heb ik op seksueel vlak nog niet echt wat gedaan, behalve zoenen. Ik vind aanrakingen vaak eng, ik begrijp het hele verleidingsspel niet, raak in paniek bij elke vorm van lust, heb een afkeer van mijn eigen lichaam, kan me niet voorstellen dat iemand vrijwillig seks zou willen hebben en heb het idee dat ik me er ook niet echt mee bezig mag houden.
Aan de andere kant ben ik ook gewoon een meid van 21 met gevoelens, en af en toe merk ik dat ik best wel verlang naar intimiteit, dicht bij iemand zijn, iemands lijf koesteren, en experimenteren. Toch vind ik het lastig om in te schatten hoe zuiver die verlangens zijn, omdat ik in mijn hoofd ook vaak aandacht wil "kopen", dus bijvoorbeeld denk: als ik hem pijp, mag ik daarna veilig in zijn armen liggen.
Zo gauw in mijn gedachten/fantasieën overigens mijn eigen lijf aan bod komt, haak ik af. Ik kan me niet voorstellen dat een ander daar iets mee zou willen, en dat ik zou willen dat mijn lijf meedoet in het hele gebeuren.

En nu ben ik verliefd, maar ik weet niet of hij me ook leuk vindt, hoe ik daar achter kan komen, of ik überhaupt iets van/met hem wil, hoe/wanneer ik hem iets moet vertellen over mezelf en of ik hem er wel mee mag opzadelen. Ook zie ik niet in waarom hij, als hij al iets met mij zou willen, niet zou afhaken als hij van de moeilijkheden hoort.

Ik heb veel vragen en onduidelijkheden over dit onderwerp, en voel me hier vaak alleen in aangezien ik het moeilijk vind om er IRL over te praten en er op internet ook niet echt veel openheid over is. Toch hoop ik dat er mensen zijn die er iets over willen zeggen en hun ervaringen willen delen, zodat ik misschien wat minder het gevoel heb hier alleen in te staan. Ook lijkt het me fijn om iets te horen van iemand die het achter zich heeft kunnen laten en nu wel een fijn seksleven heeft.
Ook ben ik wel benieuwd naar reacties van mensen die zelf geen misbruikverleden hebben; naar hoe jullie zouden omgaan met iemand die alles eng vindt, waarbij je heel langzaam moet opbouwen etc. Zou je dit kunnen opbrengen, of zou je liever een makkelijker iemand willen?

Alvast bedankt voor jullie reacties...

Steleto
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 18:25
Muchacha
Avatar van Muchacha
Muchacha is offline
Ik ben iemand zonder misbruikverleden (buiten een klein mini-incidentje waar ik nooit echt 'last' van heb gehad).
Wat ik zou doen? Ik zou eerst gewoon proberen hoe het met die jongen zit. Dat is de normale gang van zaken die sowieso moeilijk kan zijn, voor de ene wat meer dan de andere. Ik ben trouwens geen held in die dingen Ik weet niet hoe je relatie met hem is en of je hem kan vertellen over je gevoelens. Maar ooit zal het gebeuren dat je een vriendje krijgt waarmee je zal gaan kussen en die verder zal willen. Wat ik dan zou aanraden is gewoon ff de boot afhouden, je hoeft niet direct te zeggen waarom, vind ik. Het is in deze tijden nog steeds niet abnormaal als je niet te snel wilt dat ze aan je lichaam komen. Als je na een tijdje echt het gevoel krijgt dat je verder wilt gaan met hem en dat je hem kan vertrouwen, dan kan je misschien vertellen dat je het daar moeilijk mee hebt omwille van dingen die in het verleden zijn gebeurd. Je moet nog niet eens vertellen wat, dat hoort ie wel als ie geduld genoeg heeft, en zo niet, dan is't een sukkel

Moraal van het verhaal: alles op zijn tijd, stapje voor stapje. Ik begrijp dat je inzit met wat er kan komen, maar het is er nog niet, dus wacht af. Ik zit ook met bepaalde dingen naar later toe (wat als dit en wat als dat), maar het heeft geen zin om er nu al over te gaan tobben.

Voor ik negatieve reacties krijg: ze vraagt ieders mening, ik heb geen ervaring met misbruik dus ik zou echt niet weten hoe andere mensen hiermee zouden omgaan. Maar ik dénk dat ik het zo zou doen.

Veel sterkte ermee, ik geloof in het positieve van de mensen en ik hoop dat jij dat ook kan en dat je eruit geraakt!
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 18:45
Lorelei
Avatar van Lorelei
Lorelei is offline
Als ik jou was zou ik een professioneel persoon zoeken om erover te praten. Ik raad mensen zoiets niet snel aan en ik doe het ook zeker niet om je te beledigen of iets dergelijks. Maar juist omdat je er zo mee bezig bent en er zelf niet helemaal uit lijkt te komen, kan het goed zijn om erover te praten (wat je hier al min of meer doet) met iemand die je kan helpen om beter te begrijpen wat je nou werkelijk voelt of denkt.

Verder lijkt het me verstandig om niets te doen wat je niet wil en als die jongen werkelijk je vriend wordt, hem te vertellen wat er gebeurd is en dat je er echt last van hebt. Dat lijkt misschien eng (sterker nog; dat is het ook!) maar de meeste jongens zullen het begrijpen en er rekening mee houden, zij die dat niet doen zijn je niet waard en moet je vooral uit de buurt blijven (echt doen hoor, anders raak je er nog veel dieper in). En ik zou wachten met seksueel contact tot je je helemaal op je gemak voelt en tot je weet dat je het voor jezelf doet, omdat jij het wilt. Niet omdat je er iets voor terug krijgt als je het wel/niet doet.
__________________
PROUD MEMBER OF CHAOGOTHIC ELITIST SUICIDE BUNNIES UNITED
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 18:51
Steleto
Avatar van Steleto
Steleto is offline
Bedankt voor jullie reacties...ik laat ze nog even op me inwerken...

Even een aanvulling: ik heb professionele hulp, ik zit 4 dagen per week in groepstherapie. Alleen vind ik het heel moeilijk om in het bijzijn van 8 groepsleden en twee therapeuten te praten over zulke intieme dingen, over mijn rare gedachten enzo. Dus vandaar dat ik het eerst eens op dit forum porbeer te verwoorden.
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 19:01
De Nacht
De Nacht is offline
Je hebt geen groepshulp nodig, je hebt iemand nodig die je kan vertrouwen. En die vind je niet op internet, die vind je in jezelf. Neem je tijd om iemand z'n vertrouwen te winnen, en neem je tijd iemand te vertrouwen. Je zal dan zien dat het vanzelf allemaal komt.
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 22:21
Verwijderd
Ik heb dat verleden wel. En ik ben er ook uit gekomen. Ik vond intiem contact eerst ook heel moeilijk, maar als je voorzichtig kleine stapjes neemt met iemand bij wie je je op je gemak voelt, komt het vanzelf helemaal goed.
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 23:06
AngelLena
Avatar van AngelLena
AngelLena is offline
Citaat:
De Nacht schreef op 17-06-2006 @ 19:01 :
Je hebt geen groepshulp nodig, je hebt iemand nodig die je kan vertrouwen. En die vind je niet op internet, die vind je in jezelf. Neem je tijd om iemand z'n vertrouwen te winnen, en neem je tijd iemand te vertrouwen. Je zal dan zien dat het vanzelf allemaal komt.
Kon je nog wel eens verbazen, internet kan juist enige veiligheid bieden omdat de persoon met wie je praat ver van je af staat. Iemand die je goed kent zal je veel minder snel dingen vertellen of open tegen zijn omdat je bang bent voor hun oordeel.

OT:
Ik zou je in ieder geval aanraden om groepstherapie te stoppen. Als het toch geen nut heeft, waarom er dan mee doorgaan? Verspilde energie en tijd die nuttiger te besteden valt. Zoek dan een individuele therapeut die kan aansluiten op wat jij nodig hebt om open te zijn. Ik vind het heel knap van je dat je hier je verhaal neer hebt gezet. Je bent zeker niet de enige die met dit probleem zit, ik zou je graag antwoorden willen geven op al je vragen, maar uiteindelijk is dat antwoord iets wat bij jou moet passen en niet wat vanuit een ander moet komen. Het moet voor jou werken. En dat gaat inderdaad allemaal niet zo makkelijk als je het in je eentje moet doen. Ik stuur je nog een pm met verdere info.
__________________
If you're trying to stay high then you're bound to stay low
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 23:27
Nonaj
Avatar van Nonaj
Nonaj is offline
Citaat:
Steleto schreef op 17-06-2006 @ 17:31 :
Ik vind aanrakingen vaak eng,
Verkramp je ook helemaal omdat je altijd aanrakingen probeert te vermijden? Een haptonoom kan dan helpen
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 23:29
N00se
N00se is offline
Hey, je gaat nu 4 dagen in de week naar een groeps therapie, maar je zegt dat je daar niet goed over deze gevoelens kan praten. Ik denk dat het beter is om gewoon een psycholoog op te zoeken. (Verwar dit niet met een psychiater.)
Ik ga zelf ook naar een spycholoog. Hoewel ik daar naartoe ga met hele andere problemen dan jij, durfde ik er ook met met absoluut niemand over te praten. Het zat als een spook in mijn hoofd, constant aanwezig. Ze gaan zelfs terug tot mijn 1e schooldag in het kleuterklasje, en dat is heel lang geleden.

Ik wil maar zeggen, die mensen zijn er om te praten, je kan er echt met alles terecht. Ze zijn heel open en beginnen spontaan een leuk gesprek met je over om het even wat tot jij klaar bent om je problemen te vertellen.
Wat ik er van geleerd heb is dat zij mijn problemen niet miraculeus kunnen oplossen, waarschijnlijk ook de jouwe niet, maar dankzij hem kan ik die problemen wel onder ogen komen. Ik kan er open met hem over nadenken en over praten. Hij heeft mij geleerd om mijn gedachten te ordenen, zoals vb in een boekenkast. Ik kan er iets uitnemen en er over denken, maar daarna kan ik het ook terug zetten zonder dat het blijft rondspoken in mijn hoofd.

Misschien moet je dit eens overwegen. Bij mij heeft het ongelofelijk goed geholpen.
Veel sterkte nog.

Laatst gewijzigd op 17-06-2006 om 23:32.
Met citaat reageren
Oud 17-06-2006, 23:31
AngelLena
Avatar van AngelLena
AngelLena is offline
Citaat:
Nonaj schreef op 17-06-2006 @ 23:27 :
Verkramp je ook helemaal omdat je altijd aanrakingen probeert te vermijden? Een haptonoom kan dan helpen
Een haptonoom neemt geen angst weg. Dus die zal weinig kunnen betekenen in dit geval.
__________________
If you're trying to stay high then you're bound to stay low
Met citaat reageren
Oud 18-06-2006, 01:54
Perikles
Perikles is offline
Ik heb zelf niet eens een dergelijk verleden en toch vind ik het naderen moeilijk. Ik weet niet of ik het nu wel of niet wil.
Met citaat reageren
Oud 18-06-2006, 13:45
Nonaj
Avatar van Nonaj
Nonaj is offline
Citaat:
AngelLena schreef op 17-06-2006 @ 23:31 :
Een haptonoom neemt geen angst weg. Dus die zal weinig kunnen betekenen in dit geval.
Ik heb er wel wat aan gehad, al nam die haptonoom de angst inderdaad niet weg. Je leert daardoor wel te wennen aan aanrakingen en daardoor verkramp je ook niet meer.
Met citaat reageren
Oud 20-06-2006, 15:53
LoneLover
LoneLover is offline
Mijn vriendin heeft een heel zwaar verleden op gebied van misbruik net als haar zussen en k heb haar leren kennen toen de dader net 5 maanden in de bak zat. In de daaropvolgende jaren heb ik alles mogen meemaken (vrijkomenvan de dader, slachtoferhulp en vergoedingen, dader tegenkomen op straat enz ...)

Ik ben dus vrij goed op de hoogte van wat zo'n ervaringen met je kunnen doen en ik zal al meteenmet de deur in hius vallen en je zeggen dat het zeker niet het einde van je leven moet betekenen en al helemaal niet het einde van je sexleven. Het zal wat moeite kosten, dat is zeker maar je zal wel leren te genieten.

Vooraleerst moet je je partner leren vertrouwen. Daar draait het allemal om. Onze relatie is eigenlijk helemaal fout begonnen. Ik zocht een ONS en zij wou niet thuis zitten te piekeren. We zijn dus heel fout vertrokken omdat zij toen geen nee kon zeggen en haar zoektocht naar genegeneid verkeerdelijk werd begrepen als zijnde geilheid. Gelukkig viel me toch op tijdens de sex dat er iets echt niet in de haak was en ben toen metyeen gestopt en beginnen uitvragen. En naarmate we elkaar meer en meer leerden kennen en vertrouwen werd ook zij meer en meer zelfzeker en vooral de angst voor sex ebde weg. En nu ongeveer heb ik toch het gevoel dat voor haar geen enkel aspect van sex nog een probleem vormt. Het is dus een proces geweest van een 3 tal jaar.

Ik kan er echter niet op drukken hoe belangerijk het is om je vriend (of vriend to be) echt goed op de hoogte te brengen van het probleem. Je zal veel beroep moetendoen op zijn geduld en ook vaak onbedoeld op zijn tenen (en pik) gaan staan. En dat komt echt niet goed als je er niet voor zorgt dat hij perfect weet wat en waarom. Niet dat je in detail moet gaan treden over wat er gebeurd is (dat wou ik zelf niet weten) maar hij moet wel de ernst van de situatie inzien.

Veel suck6 erme maar zeker niet wanhopen, je verleden is zeker geen reden om niet te mogen genieten van sex.
__________________
Life is a bitch and then you die
Met citaat reageren
Oud 21-06-2006, 22:02
Steleto
Avatar van Steleto
Steleto is offline
Wederom bedankt voor de reacties...vind het fijn dat jullie je ervaringen/ideeën delen. Ik wil wel op een aantal dingen reageren:

Citaat:
Muchacha schreef op 17-06-2006 @ 18:25 :
Ik weet niet hoe je relatie met hem is en of je hem kan vertellen over je gevoelens. Maar ooit zal het gebeuren dat je een vriendje krijgt waarmee je zal gaan kussen en die verder zal willen. Wat ik dan zou aanraden is gewoon ff de boot afhouden, je hoeft niet direct te zeggen waarom, vind ik. Het is in deze tijden nog steeds niet abnormaal als je niet te snel wilt dat ze aan je lichaam komen. Als je na een tijdje echt het gevoel krijgt dat je verder wilt gaan met hem en dat je hem kan vertrouwen, dan kan je misschien vertellen dat je het daar moeilijk mee hebt omwille van dingen die in het verleden zijn gebeurd. Je moet nog niet eens vertellen wat, dat hoort ie wel als ie geduld genoeg heeft, en zo niet, dan is't een sukkel
Ik heb niet echt een intensieve relatie met hem. Hij is een huisgenoot, maar ik zie hem vrijwel alleen in lollige situaties waar ook anderen bij zijn. Eigenlijk ken ik hem helemaal niet zo goed, dus dat zal eerst moeten gaan gebeuren. Maar over een week gaat hij twee maanden weg (vakantiewerk bij zijn ouders), dus ik heb bedacht dat ik vóór die tijd sowieso niks meer ga doen. Eerst maar eens zien of het gevoel zo sterk is dat het er na de vakantie ook nog is, voordat ik allemaal moeite ga doen en het weer een schijnverliefdheid blijkt te zijn.

Over het tweede dat je zegt: vind jij niet dat een jongen het recht heeft om te weten waar hij aan begint zodat hij een gegronde keuze kan maken? Ik heb het gevoel dat ik heel oneerlijk tegen hem ben als ik hem later pas laat weten wat hij in huis heeft gehaald...



Citaat:
Andijvie schreef op 17-06-2006 @ 22:21 :
Ik heb dat verleden wel. En ik ben er ook uit gekomen. Ik vond intiem contact eerst ook heel moeilijk, maar als je voorzichtig kleine stapjes neemt met iemand bij wie je je op je gemak voelt, komt het vanzelf helemaal goed.
Ik heb wel een boel vragen, je moet maar kijken op welke je wilt reageren...
Wist jij wel welke stappen je dan moest/wilde nemen? Ik merk dat ik daar namelijk geen zicht op heb. Wat wil ik echt, en wat is een aangeleerde reactie? En ben ik verliefd, of denk ik dat omdat ik vriendschappelijke aandacht wil en niet weet hoe ik dat moet krijgen? En hoe vond jouw partner het dat het allemaal langzamer ging? En vanaf welk moment ben jij open geweest tegen hem/haar? Zijn er ook handelingen die je nog steeds niet kunt, of heb je alles wat je wilde kunnen bereiken?


Citaat:
Nonaj schreef op 17-06-2006 @ 23:27 :
Verkramp je ook helemaal omdat je altijd aanrakingen probeert te vermijden? Een haptonoom kan dan helpen
Sommige aanrakingen gaan wel; ik kan knuffelen en stoeien, maar bij bepaalde dingen raak ik erg afwezig. Als ik het gevoel heb dat ik niet weg kan bijvoorbeeld, omdat de ander me te stevig vasthoudt. Of als op mijn buik aangeraakt word. Ook verschilt het erg per keer; de ene keer kan ik wel stoeien en knuffelen, de andere keer kan ik eigenlijk geen enkele aanraking verdragen en verkramp ik of raak ik heel afwezig.
Over een haptonoom heb ik ook nagedacht, maar ik wil eerst mijn huidige therapie doorzetten om daar zo veel mogelijk uit te halen.

Citaat:
LoneLover schreef op 20-06-2006 @ 15:53 :

Gelukkig viel me toch op tijdens de sex dat er iets echt niet in de haak was en ben toen metyeen gestopt en beginnen uitvragen. En naarmate we elkaar meer en meer leerden kennen en vertrouwen werd ook zij meer en meer zelfzeker en vooral de angst voor sex ebde weg. En nu ongeveer heb ik toch het gevoel dat voor haar geen enkel aspect van sex nog een probleem vormt. Het is dus een proces geweest van een 3 tal jaar.

Ik kan er echter niet op drukken hoe belangerijk het is om je vriend (of vriend to be) echt goed op de hoogte te brengen van het probleem. Je zal veel beroep moetendoen op zijn geduld en ook vaak onbedoeld op zijn tenen (en pik) gaan staan. En dat komt echt niet goed als je er niet voor zorgt dat hij perfect weet wat en waarom. Niet dat je in detail moet gaan treden over wat er gebeurd is (dat wou ik zelf niet weten) maar hij moet wel de ernst van de situatie inzien.
Ik vind het fijn om ook een reactie van "het andere front" te krijgen...
Was het voor jou niet heel moeilijk om dit proces met haar door te gaan? Ik bedoel: je zult je vast op seksueel gebied een hele tijd hebben moeten inhouden.
En had je dit niet liever vantevoren willen weten zodat je een weloverwogen keuze had kunnen maken of je dat proces met haar aan wilde gaan?


Een boel vragen, jullie moeten allemaal maar kijken in hoeverre je wilt antwoorden. Ik vind het in elk geval fijn om van zo veel verschillende kanten ervaringen te horen!

Oh ja, ik wil nog zeggen dat de therapie wel een heleboel goede dingen teweeg brengt. Ik leer er veel, kan er experimenteren en voel me er nu ook behoorlijk veilig en vertrouwd (maarja, ik zit er ook al 14 maanden). Het is voor mij dan voorlopig ook nog een goede optie om daar door te gaan. Ik denk dat ik op den duur wel over dit onderwerp met de groep kan praten, maar het is nu nog te chaotisch en te beladen. Door het hier te bespreken wordt het als het ware "ingeweekt", waardoor ik er makkelijker iets mee kan doen IRL.

Nou, dat was het voor nu
Groetjes,
Steleto
Met citaat reageren
Oud 21-06-2006, 22:39
Muchacha
Avatar van Muchacha
Muchacha is offline
Citaat:
Steleto schreef op 21-06-2006 @ 22:02 :


Ik heb niet echt een intensieve relatie met hem. Hij is een huisgenoot, maar ik zie hem vrijwel alleen in lollige situaties waar ook anderen bij zijn. Eigenlijk ken ik hem helemaal niet zo goed, dus dat zal eerst moeten gaan gebeuren. Maar over een week gaat hij twee maanden weg (vakantiewerk bij zijn ouders), dus ik heb bedacht dat ik vóór die tijd sowieso niks meer ga doen. Eerst maar eens zien of het gevoel zo sterk is dat het er na de vakantie ook nog is, voordat ik allemaal moeite ga doen en het weer een schijnverliefdheid blijkt te zijn.

Over het tweede dat je zegt: vind jij niet dat een jongen het recht heeft om te weten waar hij aan begint zodat hij een gegronde keuze kan maken? Ik heb het gevoel dat ik heel oneerlijk tegen hem ben als ik hem later pas laat weten wat hij in huis heeft gehaald...
Je kan moeilijk op de eerste date je probleem op tafel smijten (ok, kan je wel maar het lijkt me sterk dat mensen dit doen ) En in deze tijd gaat seks al wel snel genoeg om te kunnen zeggen dat je na een paar weken relatie toch wel op het moment zal komen dat je er beter iets van zegt. En in die tijd is ie ofwel nog niet helemaal hotteldebottel van je en kan hij alsnog zeggen dat ie dat proces niet wil/kan meemaken of houdt ie al zoveel van je dat het hem helemaal niet uitmaakt. Het is niet dat je er jaren niets over gaat zeggen, dan gaat trouwen en op de huwelijksnacht gaat zeggen "ow schat, sorry, moest ik nog zeggen, ik heb het er wat moeilijk mee, ik zou graag wachten" Dus ik vind niet dat ie een kat in de zak koopt met jou! Om zo'n dingen te vertellen is er gewoon vertrouwen nodig (jij moet voelen dat je hem kan vertrouwen), en dat komt niet zo op één twee drie.
Met citaat reageren
Oud 21-06-2006, 23:12
Verwijderd
Citaat:
Steleto schreef op 21-06-2006 @ 22:02 :

Ik heb wel een boel vragen, je moet maar kijken op welke je wilt reageren...
Wist jij wel welke stappen je dan moest/wilde nemen? Ik merk dat ik daar namelijk geen zicht op heb. Wat wil ik echt, en wat is een aangeleerde reactie? En ben ik verliefd, of denk ik dat omdat ik vriendschappelijke aandacht wil en niet weet hoe ik dat moet krijgen? En hoe vond jouw partner het dat het allemaal langzamer ging? En vanaf welk moment ben jij open geweest tegen hem/haar? Zijn er ook handelingen die je nog steeds niet kunt, of heb je alles wat je wilde kunnen bereiken?
Ik deed een beetje wat er van me 'verwacht' werd, wat ik dus om me heen hoorde van andere mensen van mijn leeftijd. Eerst natuurlijk zoenen, dat was voor mij niet zo'n enorme stap. Geen idee waarom niet, maar dat ging gewoon goed. Daarna werd het wat moeilijker. Mijn vriend wist ook vrij snel al van mijn verleden en kon er dus goed rekening mee houden. Wat ik zelf vooral belangrijk vond was dat ik controle had over hem; als ik nee zei, liet hij me los. Ik vond het daarnaast heel fijn om hem voorzichtig aan te raken, gewoon over z'n rug kriebelen, of over z'n armen. Hele simpele dingen op zich. Als je echt niet wil, voel je het wel. Zo kon ik hem niet heel goed strak aankijken, dat werd me altijd te intiem en dan kon mijn lichaam gewoon even niet meer. (Dit gaat allemaal dus nog puur over lichamelijk contact en intimiteit, niet over seks zelf.) Op den duur ging het aanraken beter, ik voelde me er prettig bij wanneer hij me vasthield, me zoende. Ik zoende hem uit mezelf, ik hield hem niet meer tegen wanneer hij over m'n rug aaide bijvoorbeeld.

Als je echt voelt dat je iets niet kan of wil, dan moet je meteen stoppen. En je een dag later afvragen waarom je het niet kon, goed erover nadenken. En dingen op een rijtje zetten voor jezelf.

Mijn vriend had geen problemen met het tempo, dat lag heel erg laag, maar ik heb hem er nooit over horen klagen. Op een gegeven moment wist ik ook dat er dingen waren die ik heel graag wilde doen, dat waren vooral de dingen die ik vroeger had meegemaakt. Ik wilde die herinneringen vervangen door andere dingen. Bijvoorbeeld samen douchen, dat was voor mij echt een enorm probleem. En seks zelf ook, echt het geslachtsgemeenschap. We hebben daar vooral samen veel over gepraat en uiteindelijk ben ik gewoon een keer bij hem onder de douche gestapt. Ik hield mezelf eens niet tegen. En dat heeft me heel erg geholpen; een stap overwonnen. Ik verwachtte altijd dat ik mezelf ineens terug zou vinden als 12-jarige, maar dat gebeurde helemaal niet. Ik werd helemaal niet bang onder die douche samen, 't voelde juist als een overwinning van ons samen, heel goed dus.

Echt geslachtsgemeenschap duurde nog wel even, we deden het wel eens, en dan lukte het ook, maar voor mij was het dan toch te overrompelend. Maar 't voelde nooit meer zoals het vroeger voelde, ik koos er heel bewust zelf voor en kon er ook van genieten, alleen moest ik het verwerken.

Er zijn momenten waarop ik soms ineens terug denk, dan is het wel weer even moeilijk. Maar die momenten zijn van korte duur.

Ik zal nooit iemand worden die telkens maar weer stomend hete seks heeft. Misschien ben ik gewoon niet zo, of misschien komt het door m'n verleden. Maar ik kan wél genieten van seks. Voor mij is het echt iets heel intiems, eigenlijk echt iets van mijn man (want dat is mijn vriend inmiddels geworden) en mij. We hebben dit samen bereikt, en we zijn samen heel tevreden met waar we nu zitten. Dat is vooral belangrijk, dat je tevreden bent en niets mist.
Met citaat reageren
Oud 23-06-2006, 13:43
Raven
Avatar van Raven
Raven is offline
Citaat:
En nu ben ik verliefd, maar ik weet niet of hij me ook leuk vindt, hoe ik daar achter kan komen, of ik überhaupt iets van/met hem wil, hoe/wanneer ik hem iets moet vertellen over mezelf en of ik hem er wel mee mag opzadelen. Ook zie ik niet in waarom hij, als hij al iets met mij zou willen, niet zou afhaken als hij van de moeilijkheden hoort.

Dit stukje klinkt erg bekend..
Ik ben zelf een vrij zwaar pestslachtoffer geweest en het het "sociale spelletje" ook nooit zo goed onder de knie gekregen.
En ja dat is IDD erg lastig.. je moet alle dingen die anderen van nature aanvoelen met je verstand gaan beredeneren.. dan heb je echt een houten kop na een avond stappen ( en dan heb je nieteens gezopen)

Het is me vaak genoeg gebeurt dat ik iemand wel leuk vond ..maar hoe verder.....
Ik ben het op een gegeven moment gewoon gaan vertellen dus zowel dat ik iemand leuk vond als dat ik er niet zo "handig" in was.
Dat is natuurlijk dood eng, zeker de eerste keer. Maar het wordt steeds makkelijker, en MOCHT iemand kwetsend reageren ( en dat zal best een keer gebeuren) dan weet je in elk geval zeker dat je NIET met die persoon verder wil ... en misschien moet je daar dan maar blij om zijn ook.

Dus, mijn tip: vertel het .. OOK aan gewone vrienden je zal er niet slechter van worden.
Met citaat reageren
Oud 26-06-2006, 23:10
Meadow
Avatar van Meadow
Meadow is offline
Je verhaal komt me heel erg bekend voor. Ik ben zelf ook misbruikt door mijn vader tussen mijn 2e en 6e ongeveer, waardoor mijn moeder van hem is gescheiden en ik hem zelfs periodes niet mocht zien van de rechter.

Ook bij mij was het zo vroeg dat ik weinig concreets meer weet, mijn vriend en ik noemen dat mijn "zwarte plek". Door die zwarte plek reageer ik soms heel raar op dingen, veel te heftig, zonder dat ik kan uitleggen waarom. Voorbeeldje: we waren aan het stoeien, ook met zijn zusje, en zij "sloten mij op" in zijn kamer door tegen de deur te gaan staan. Op dat moment stortte ik totaal in. En ik weet nog steeds niet waarom.

Ik heb nu bijna 3,5 jaar een relatie met mijn vriend, en ons seksleven is echt heel erg goed. In het begin had ik met heel erg veel dingen veel moeite, maar hij is van nature heel geduldig en lief, en gaf me erg veel zelfvertrouwen. Ondanks mijn misbruik verleden ben ik nu een zeer seksueel en sensueel persoon geworden. Het was een lange weg, met een grote uitstap in de wereld van de SM, maar we zijn er gekomen.

Ik snap je gevoel dat je jezelf als een onaantrekkelijk ding ziet. Jou lichaam doet niet mee. De oplossing daarvoor bij mij lag in het feit dat mijn vriend me heel erg mooi vind. Als je steeds tegengestelde signalen krijgt van je eigen impuls, maakt dat op eewn gegeven moment wat los. je gaat twijfelen. Op dat moment begon ik me ook iets uitdagender te kleden. Ineens vond iedereen me mooi. Nog een boost. Zo gaat dat in stapjes, als je de goede persoon vindt.

Ik wens je heel erg veel succes. Ik ben er zelf nu dus redelijk goed overheen, en kan met de "restjes" heel goed omgaan. Jij kunt dat vast ook!
__________________
All credibility, all good conscience, all evidence of truth come only from the senses. - Friedrich Nietzsche
Met citaat reageren
Oud 27-06-2006, 22:19
Nona
Avatar van Nona
Nona is offline
Wow, dat is nogal wat. Erg dapper dat je het hier neerzet en je gedachten zo actief aanpakt.


Ik heb zelf wat nare ervaringen gehad in het verleden en ben nu vrij schrikachtig wat betreft seksuele aanraking. Of de twee zaken verband houden weet ik niet zeker. Mijn vriend wist voor onze relatie al wat van mijn onzekerheid en heeft me in de eerste plaats laten weten dat hij zo lang op me wilde wachten als nodig was. Dat gaf een enorm veilig gevoel (waardoor hij denk ik ook niet zo heel lang heeft hoeven wachten). Dat betekent niet dat het nu over is, hij kan nog niet in één keer bovenop me duiken zonder dat ik me kapot schrik. Dus het blijft rustig opbouwen, maar hij heeft geduld. En dat voelt geweldig.

Ik zou je dus aanraden een jongen eerst te vragen geduld met je te hebben en later wat specifieker in te gaan op waarom dat nodig is (dat ligt er maar aan wanneer je eraan toe bent dat te vertellen). Heeft hij dat geduld kun jij met veel meer rust verkennen wat je wel en niet aankunt. Trek ook vooral je mond open over wat je wel en niet wilt, want dat kan hij niet ruiken. Pas als jij wat zegt weet hij waar hij aan toe is.
__________________
I like my new bunny suit
Met citaat reageren
Oud 28-06-2006, 12:32
Verwijderd
Ik herken veel van jouw verhaal in mezelf. Ikzelf ben misbruikt door een vakantievriendje, hij dwong me hem af te trekken en te pijpen. Het ging hem vooral om zijn eigen plezier, en wilde mij helemaal niet aanraken. Na afloop zei hij dat ik hardstikke slecht was, en dat ik t nooit goed zou kunnen, ookal had hij me nog zo geholpen. Dat heeft eigenlijk het omgekeerde effect gecreerd van wat jij hebt, ik kan er juist prima tegen als ik word aangeraakt, maar hem aanraken vind ik veel enger. Ook snap ik niet, net zoals jij, wat een jongen aantrekkelijk aan mijn lichaam kan vinden. Mijn lichaam zie ik niet als een lust, en zo zal ik dat ook nooit zien.

Mijn vriendje weet wel van mijn verleden af, en hij houdt er ook rekening mee. Alles gaat in mijn tempo, en hij vraagt desnoods nog 10x om bevestiging, zodat hij zeker weet, dat ik ook echt wil, waar ik om vraag. (dat heeft nogal eens hilarische momenten opgeleverd). Maar tot nu toe heeft dat vooral betrekking op mijn lichaam, ik durf hem echt niet aan te raken. Ik ben bang dat ik alles verkeerd doe, en dat hij teleurgesteld in me is. Het is soms eens zover gegaan, dat hij de slaapkamer is uitgelopen, om te doen, wat ik hem niet kon geven (dat heb ik zelf voorgesteld).

Ik ben wel in therapie geweest, een-op-een-therapie bij een vrouwelijke psychologe die gespecialiseerd was in dit soort trauma's. Zij heeft me heel erg geholpen, juist omdat ik veel meer mezelf kon zijn in haar kamer, dan in een kamer met allemaal vreemde meisjes (die dan weliswaar wisten waar ik t over had, maar waar ik me toch niet thuisvoelde).

Wat ook helpt, zoals Kruimel al zegt, is communicatie met je partner. Ook ik heb mijn vriend het verteld, en ook mijn ex wist ervan. Mede daardoor heb ik me altijd op mn gemak gevoeld bij beide jongens. Voor het eerst ging mijn genot, voor dat van hem. Dat heeft me vooral op mijn gemak gesteld. Zeg tegen hem dat je begrijpt, dat hij dingen met jou wil doen, maar dat jij daar ook van moet genieten, anders werkt het niet. Seks heb je samen, en hij niet alleen met jou. Jij OOK met hem.

Je mag me altijd PM'en.
Met citaat reageren
Oud 29-06-2006, 13:43
LoneLover
LoneLover is offline
Citaat:
Steleto schreef op 21-06-2006 @ 22:02
Ik vind het fijn om ook een reactie van "het andere front" te krijgen...
Was het voor jou niet heel moeilijk om dit proces met haar door te gaan? Ik bedoel: je zult je vast op seksueel gebied een hele tijd hebben moeten inhouden.
En had je dit niet liever vantevoren willen weten zodat je een weloverwogen keuze had kunnen maken of je dat proces met haar aan wilde gaan?


[/B]
Het was zeker en vast geen makkelijke weg, zeker niet voor haar, maar ook niet voor mij. Het feit dat ik zo weinig wist van wat er nu juist was gebeurd zorgde ervoor dat ik vaak geen bal begreep van sommige van haar reacties, zowel in als naast bed.

Toen ik enigsinds een id had van hoe de vork aan de steel zat ben ik erg beginnen pushen om naar slachtofferhulp te gaan en zo te zorgen dat alle vraagtekens werden ingevuld. En omdat zij geen alleenstaand geval was (nog 2 zussen ook) kan ik u verzekeren dat het een hele last was om die 3 mensen allemaal zo ver te krijgen te doen wat er moest gebeuren. Ze werden namelijk door de moeder nog onder druk gezet om een vervroegde vrijlating enzoverder te verkrijgen. Ik ben dan erg hard beginnen tegenwerken en gezorgd dat ze kregen waar ze recht op hadden (schadevergoeding) en dat ze ook wisten hoe het in de toekomst ging gaan.

Nu hebben ze elk hun schadevergoeding getrokken en psychologisch is het voor hun toch al erg goed verwerkt. Er zijn geen open eindjes meer en ze weten hoe ze ervoor staan. Voor alle 3 komt de financiele steun ook op de perfecte moment.

Op sexueel gebied is er eigenlijk best snel een klik gebeurd. Hoe en waarom weet ik niet precies maar we hebben eigenlijk doorlopend sex gehad alleen liep het middenweg of erna fout. En na de eerste maal dat we en weekendje samen weg waren (moest op zakenreis en partners mochten mee op kosten van de zaak) was de sfeer zo goed dat de sex zeer ontspannen was en er geen nare gevoelen nadien waren. En sindsdien alles A-OK

Feit is dat je steun nodig hebt en die kan je alleen krijgen van OF een mossel van een vent die alles pikt of iemand die je goed op de hoogte brengt van de situatie. En je moet jezelf natuurlijk ook wat kunnen dwingen tot de volgende stap. Het gaat echt niet vanzelf !
__________________
Life is a bitch and then you die
Met citaat reageren
Oud 29-06-2006, 20:04
Verwijderd
Citaat:
LoneLover schreef op 29-06-2006 @ 13:43 :
Toen ik enigsinds een id had van hoe de vork aan de steel zat ben ik erg beginnen pushen om naar slachtofferhulp te gaan en zo te zorgen dat alle vraagtekens werden ingevuld. En omdat zij geen alleenstaand geval was (nog 2 zussen ook) kan ik u verzekeren dat het een hele last was om die 3 mensen allemaal zo ver te krijgen te doen wat er moest gebeuren. Ze werden namelijk door de moeder nog onder druk gezet om een vervroegde vrijlating enzoverder te verkrijgen. Ik ben dan erg hard beginnen tegenwerken en gezorgd dat ze kregen waar ze recht op hadden (schadevergoeding) en dat ze ook wisten hoe het in de toekomst ging gaan.
<3



ik heb geen idee waarom ik zo sterk dit gevoel krijg, maar ik moest gewoon even mijn respect betuigen, what you did... da's echt fantastisch!
Met citaat reageren
Oud 29-06-2006, 23:24
justnaat
justnaat is offline
Ik ben vanaf mijn 6e tot en met mijn 15e seksueel misbruikt door mij broer. door dat ben ik me pas laat gaan interesseren voor jongens. MIjn eerste zoen was toen ik 15 was, maar ik vond het doodeng. Toen ik even op adem was gekomen, ik had het benauwd gekregen, kreeg ik een herkansing van hem en werd het me vriend. maar daar is achteraf niets mee geworden. en heb toen 2 jaar lang geen vriend meer gehad. nu op mijn 17e gaat het veel beter met me. normaal gesproken had ik elke dag herrineringen. ik heb sinds 2 maanden een vriend. ik heb hem voor het eerst gezoend. dat heb ik sinds toen nog nooit eerder gedaan. ik was heel bang voor intimiteit, seks en aandacht zeker toen die vroeg of dat ik met hem mee naar huis wilde gaan. ik ben daar heel de week gebleven en we hebben alles rustig aan gedaan. vanaf de eerste nacht hadden we wel seks, maar als ik pijn had stopte die, als ik 'bang' of benauwd werd stopte die. Hij had zo veel geduld. Ik wil hem echt nooit meer kwijt. Er bestaan echt niet veel van die jongens, die het niet uitmaakt hoe het lijf er uit ziet, wat het gewicht is. hij vind me mooi, en wil me juist helpen om een 'vrouw' te worden. ik hou echt van hem, en misschien is het snel gezegd na 2 maanden, maar ik voel gewoon dat ik heel mijn leven bij hem wil blijven. en die angsten en die slechte gedachtes over seks,intimiteit en aandacht overwinnen en kwijt raken. ook al zou de relatie overgaan, ik zou hem me hele leven dankbaar zijn dat hij mij zo veel heeft geleerd en zo lief vinden. hou van je schat!
Met citaat reageren
Reageren

Topictools Zoek in deze topic
Zoek in deze topic:

Geavanceerd zoeken

Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap Ilse weigert pedofielensite
Verwijderd
415 04-02-2005 20:54


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 00:20.