Anouk en Danny #2

[Little Phoebe]

Ik gooi hier even alles tot nu toe neer En daarna ga ik bedenken wat erna moet

"Ben je nou klaar?" riep mevrouw Dedstee onderaan de trap.
"Bijna, bijna!" riep Anouk terug naar haar moeder en snel smeet ze nog een paar kledingstukken in haar koffer. Meneer Dedstee kwam naar boven en liep haar kamer in.
"Had je dat niet eerder kunnen doen?" vroeg hij geërgerd. "We komen te laat."
"Dat zeg je altijd, en we zijn altijd op tijd." zei Anouk grijnzend en ze kiepte haar CD-rekje leeg in haar rugtas. Daarna volgde nog twee boeken, een discman, drie pakjes batterijen, een Gameboy en een heleboel lolly's en kauwgum. Haar vader keek met bewondering hoe ze het in één keer in haar tas propte en hem om haar schouder slingerde. Hijzelf pakte haar koffer en sjouwde die mee naar beneden.
"Heb je je hele kastinhoud meegenomen ofzo?" pufte hij. Anouk knikte lachend en liep achter hem aan.
"We gaan wel vijf weken hoor! Ik ga niet kleerloos zitten daar."
"Er zijn wasmachines, weet je."
"En dan vijf weken hetzelfde dragen? No way."
"Oké, oké, ik hou al op. Stap in."
Anouk ging in de auto zitten en zette haar discman alvast aan op het hoogste volume.
Na vijf minuten vertrokken ze. Ze deden er ongeveer een halfuurtje over om bij het vliegveld te komen. Ze stapten de auto uit. Anouk zette haar muziek af en stopte de discman in haar tas, die ze weer om haar schouder slingerde. Toen ze voor de enorme deur van het vliegveld stond, bleef ze staan. Diep haalde ze adem, op zoek naar moed. Haar moeder kneep in haar schouder en gedrieën liepen ze naar binnen.

Danny Maclay vloekte zachtjes toen hij twee bekakte mensen binnen zag komen. De vrouw keek hooghartig en gaf haar man orders. Zuchtend legde hij zijn elektrische gitaar eer en ging achter de balie zitten toen de dame en de man naar hem toeliepen.
"Hallo, is er gereserveerd voor Brinkley." vroeg de man met een overdreven Engels accent.
"Ja, dat is er, mag ik uw legitimatie zien alstublieft?" zei Danny.
De man rommelde wat in zijn zak en haalde zijn rijbewijs eruit. Danny keek ernaar en tikte de naam Brinkley in de computer.
"Kamer 210. Tweede etage links." zei Danny en hij gaf de sleutel en het rijbewijs aan de man, waarna ze in de lift verdwenen. Danny keek ze na en pakte zijn gitaar weer op. Hij speelde een paar akkoorden.
"Als je zo doorgaat krijg je blaren hè schat." zei zijn binnenlopende moeder. Danny lachte en speelde verder.
"Oh, we krijgen trouwens nog Nederlanders logeren. Dus doe aardig, ze weten niet hoe alles hier gaat. Oké?"
"Best."
"En nog een paar Engelsen, bijna niet te verstaan, maar doe maar gewoon alsof."
"Oké. Nog meer speciale gasten waar ik aardig tegen moet doen?"
"Nee. Niet dat ik weet." Mevrouw Maclay trok een bedenkelijk hoofd. "Nee, zeker weten van niet."
"Oké..." zei Danny afwezig, terwijl hij nog een paar akkoorden aansloeg.
"Oké..." zei mevrouw Maclay en ze liep weer weg.
Nederlanders, dacht Danny. Vast van die stoffige mensen die je de hele dag niet ziet, vanwege de 'interessante' musea. Ach, we zien wel.

"Eindelijk!" zuchtte Anouk toen ze in de taxi zat. Ze pakte een lolly uit haar tas en stopte hem in haar mond. "Of moet ik zeggen finally?"
"Van mij niet hoor." gromde haar vader. "Hotel Musical astublieft." vervolgde hij tegen de chauffeur. De chauffeur zette er meteen vaart achter en Anouk keek haar ogen uit toen ze door het kleine stadje reden.
"We zijn er." meldde hij met een vreemd accent toen ze voor een groot gebouw stopten. Ze stapten uit en de chauffeur hielp hen met de bagage. Anouk keek naar de koffers en liep alvast naar binnen, omdat ze waarschijnlijk toch niets kon dragen. Ze liep de lobby binnen. De rode banken staken mooi af tegen de felgele muur en de lichtgroene tafel in het midden maakte het perfect, vooral met de oranje geverfde bloemen in het blad. Tegenover de zithoek waren de lift en de trap. Direct links van de ingang zat de balie. Ze zag een knappe jongen gitaar spelen en liep er langzaam naartoe. Hij droeg een T-shirt wat dezelfde kleur had als de tafel in de zithoek en hij een wijde skate broek aan. Zijn zwarte haar zat in spikes en hij had een door de zon gebruind gezicht, wat gespannen stond, terwijl hij de snaren aansloeg.
"Je bent goed." zei ze toen hij het nummer had uitgespeeld.
Hij keek op. Zijn groene ogen sprongen op in zijn gezicht.
"Ach, dat was niks." zei de jongen. Hij legde zijn gitaar naast zich op het bureau en sprong zelf op de balie om beter met Anouk te kunnen praten. "Dus jij bent de Nederlandse?" zei hij op een manier dat hij dat al wist.
"Hoe weet je dat?"
"Jullie praten zo overdreven Engels. Ik kan zo het verschil tussen een Nederlander en een Engelsman zien."
"Je meent het. Praat ik zo overdreven dan?"
"Ik heb erger gehoord." grijnsde Danny.
"Gelukkig."
"Ik ben Danny. Danny Maclay."
"Anouk Dedstee."
"Dedstee? Als in stay dead?"
"Nee, nee!" Anouk lachte. "Het is gewoon een naam."
"Hmm vreemde naam."
"Bedankt." zei Anouk en ze glimlachte.
"Hoelang blijf je?" vroeg Danny.
Net toen Anouk die vraag wilde beantwoorden, kwamen haar ouders hijgend binnen. Meneer Dedstee liep naar Danny toe en zei met een overdreven Engels accent: "Is er nog gereserveerd?"
"Jazeker meneer." zei Danny.
"Voor ons ook?"
"Vast wel meneer."
"Danny, kappen." grinnikte Anouk.
"Wat jij wil. Dedstee..." Danny keek in de computer. "Ah. Anouk, jij hebt kamer 21 en u heeft kamer 23. Dat is hier links de gang in. Fijn verblijf verder." zei hij en hij gaf hem de sleutel.
"Bedankt jongen." zei meneer Dedstee tegen Danny. In het Nederlands vervolgde hij: "Anouk, kom je mee of kan je je koffers echt niet dragen?"
"Nee pap, het lukt me echt niet. Kun jij het niet doen?" vroeg Anouk en ze keek hem smekend aan.
"Best, best." gaf hij toe en hij vertrok de gang in, samen met zijn vrouw.
Anouk draaide zich weer om naar Danny, die druk bezig was met de computer.
"Wat doe je?" vroeg Anouk nieuwsgierig. Ze ging op de balie zitten.
"Nou...Eigenlijk zaten jullie in kamer 129...Nu zit je naast mijn kamer. Ik zit in 20." zei hij, terwijl hij iets intikte. "Nou moet ik ten eerste mensen ruilen met jullie en ten tweede zorgen dat mijn moeder dat niet merkt." Hij grijsde en drukte triomfantelijk op enter. Hij ging naast haar zitten.
"Hoe oud ben jij eigenlijk?" vroeg Anouk.
"Zeventien. Jij?"
"Zestien. Maar nog één week en dan ben ik ook zeventien."
"Wanneer volgende week?"
"13 juli."
"Vrijdag."
"Ja."
"De dertiende."
"Ja."
"En je maakt je geen zorgen?"
"Om de ongeluksdag? Neh..."
"Maar hoelang blijf je nou?" vroeg Danny.
"Vijf weken."
"Vijf weken in dit saaie stadje? Wat een uithoudingsvermogen."
"Nee, nee, we gaan ook nog naar LA enzo."
"Oh..." Danny keek teleurgesteld. "Wanneer ga je hier weg?"
"Twee weken denk ik. Mijn moeder en ik vonden dit stadje de meeste tijd waard. Helemaal, nu ik jou ontmoet heb. Je bent tot nu toe de leukste persoon. Niet dat ik veel mensen heb gezien, maar toch."
"Bedankt, denk ik."
"Danny, moet jij geen klanten helpen?" Zijn moeder kwam de trap af. "Oh hallo." zei ze tegen Anouk. "Nieuw vriendinnetje? Die ik nog niet ken?" Ze stak haar hand uit en schudde die van Anouk.
"Dit is Anouk. Van de Nederlandse mensen. En nee, ik ben nog steeds single." Danny knipoogde naar Anouk.
"Leuk u te ontmoeten." zei Anouk en ze schudde de hand van mevrouw Maclay.
"Ja, jij ook. Danny, heb je de dienstmeisjes gezegd dat ze kamer 136 extra goed schoonmaken? Die kinderen zijn echt vervelend. Speelgoed, kwijl, haar..."
"Ja mam, is allang gebeurd."
"Oke oké." Zijn moeder liep verdween weer naar boven.
"Wat ga je vandaag doen?" vroeg Danny.
"Zwemmen. Hier. Straks. Ga je mee?"
"Tuurlijk, ik krijg wel vrij."
"Oke. Hoelaat denk je?"
"Half acht."
"Is het zwembad dan nog open?"
"Niet voor gasten, wel voor mij." glimlachte Danny.
"Goed." zei Anouk. "Half acht, zwembad. Ik kom er wel. Maar ik denk dat ik nu mijn spullen moet gaan uitpakken. Sorry. Ik kom zo snel mogelijk weer kletsen, beloof ik."
"Maak je niet druk, ik vermaak me wel." zei hij en hij wees op zijn gitaar en de computer.
"Oke. Doei."
"Doei."
Anouk sprong van de balie en liep links de gang in, op zoek naar kamer 21.

Danny keek Anouk na. Hij ziet het lange donkerbruine haar om de hoek verdwijnen. Hij kan haar zich precies voor de geest halen. En die ogen! Prachtig blauw. Als de lucht. Haar roze zomerjurkje die perfect om haar lichaam viel en haar sandalen die daar weer precies bijpasten.
Normaal gesproken had hij geprobeerd dat soort types te ontwijken, maar deze keer was het anders. Ze gaf veel om haar uiterlijk, maar was er geen kreng door.
Zijn moeder haalde hem uit zijn gedachten.
"Danny, verdorie, verliefde tiener, ga van die balie af voor de derde keer vandaag. Wat moeten de klanten wel niet van je denken."
"Dat ik een zwerver ben die hier uit pure armheid en verveling gaat zitten?"
"Nee, dat je een misdadiger bent. Maar wel een verliefde."
"Hou je kop mam." grijnsde hij. "Ik ben niet verliefd."
"Als jij het zegt." zei mevrouw Maclay met een betekenisvolle blik in haar ogen.
"Oh, mam." zei Danny. "Voor ik het vergeet. Ben ik vrij vanavond?"
Zijn moeder knikte.
"Mag ik dan met Anouk zwemmen? Ik bedoel, je kan er niet veel meer aan doen, we hebben al een beetje afgesproken, maar toch. Mag het?" vroeg Danny en hij zette zijn slijmblik op.
"Geen slijmblik." zei zijn moeder gelijk. "En normaal gesproken wil je dat bad 's avonds voor jezelf, zelfs je vrienden mogen er soms niet in, en nu nodig je een wildvreemde uit?"
"Ja..."
"Wat jij wil, het is meer jouw dan mijn zwembad."
"Bedankt mam." zei hij en hij greep zijn gitaar. Na de waarschuwende blik van zijn moeder zette hij de versterker wat zachter en begon een heel nummer te spelen en te zingen.
"I see a red door and I want it painted black. No colours anymore, I want them to turn black. I see the girls walk by, dressed in their summerclothes. I have to turn my head, untill my darkness goes. I see a line of cars and-"
"The Rolling Stones? Je zingt ook goed." zei Anouk met een glimlach. Meteen voelde Danny adrealine door zijn lichaam gaan, maar legde heel kalm zijn gitaar neer en zei: "Dat heb je snel gedaan."
"Oh, ik ben nog bezig. Van mijn moeder moest ik vragen of jullie van die kleine lavendel-dingen hebben. Zakjes of echte lavendel."
"Als je even wacht wel." zei Danny en hij liep naar het terras, rechtstreeks naar de plantenbak. Hij kwam terug met een bosje lavendel in zijn hand.
"Alsjeblieft. Nog meer?"
"Voor zover niet. Anders zie je me wel weer. Oh en Danny..."
"Ja?"
"Bedankt hè."
"Is al goed."
En voor de tweede keer keek hij haar na.

Om half acht liep Anouk door de gang en klopte op Danny's kamerdeur. Die ging open. Danny sprong naar buiten met twee handdoeken onder zijn arm. Hij had een feloranje zwemshort aan met een gele legerprint er doorheen. Zijzelf droeg een rode bikini, met een felgroene tijgerprint erin.
"Jullie zijn wel into felle kleuren he?" grijnsde Anouk.
"Ja hè? Hoor wie het zegt trouwens." lachte Danny en hij keek naar de bikini. Ze liepen door de gang en gingen met de lift naar beneden. Nog een korte gang. Danny haalde een sleutelbos uit zijn zak en maakte de deur open. Rechts zaten twee kleedkamers. Ze gingen rechtdoor, een trapje op en kwamen in de zwemzaal uit. Het was enorm. Twee glijbanen kwamen in een apart bad uit, je kon een stukje naar buiten, er was een bubbelbad en natuurlijk een gewoon zwembad met een duikplank.
"Druk bezocht?" zei Anouk met grote ogen.
"Nee eerst waren die glijbanen alleen voor mij. Maar goed, nu is het hele zwembad van mij, al is het dan 's avonds. Ik kan nu alles doen wat ik wil."
"Ben je nooit eenzaam hier?" vroeg Anouk en ze ging op de rand van het zwembad zitten, haar voeten bewegend in het water.
"Het went." zei Danny zachtjes en hij tikte een code in op een machientje tussen de planten. Hij tikte nog wat in tot alles bubbelde en bruiste in de zwembaden. Hij klapte het machientje weer weg en ging naast Anouk zitten.
"Ik heb nooit echt goede vrienden gehad." zei hij.
"Waarom niet?"
"Omdat ik heel vaak moest werken, kon ik niet mee. Ze vonden me een moederskindje, ook omdat ik niet wilde pikken of roken ofzo."
"Wat een onzin zeg. Alsof je moet roken om erbij te kunnen horen." zei Anouk verontwaardigd. Danny glimlachte en sprong in het water. Hij ging voor haar staan en trok haar er ook in. Ze zwommen wat en praatten wat tot Danny zei dat hij zijn schatjes wilde laten zien. Ze liepen naar de trap van de glijbanen.
"Kijk, hier ga je boven het dak uit dus hier moet je kiezen welke je wil en dan in die tubes verder. Er zit wel verwarming in die muren hoor, niet dat je doodvriest als je naar boven loopt." zei Danny en hij koos de linkertrap. Bovenaan was een klein platform en een een kleine bak en daar zat de glijbaan aan vast. Danny liet Anouk voorgaan.
"Wat kan ik verwachten van dit ding?"
"Een heleboel bochten en dalingen. Kom kom, er gebeurt niks."
Anouk stapte in de bak en zette zich af. Ze ging de zachtjes de bocht om en werd toen verrast door een onverwachte daling, die best steil was. Ze slaakte een gil en kreeg op slag de slappe lach. Daarna volgde nog wat bochten en uiteindelijk viel ze in het water. Danny viel naast haar.
"Eng?" grijnsde Danny.
"No way."
"Nu de andere dan?"
"Prima."
Ze zwommen naar de kant en hesen zichzelf erop. Ze liepen de trap op en gingen ditmaal naar rechts. Anouk mocht weer eerst. En weer werd ze verrast door onverwachte bochten en dalingen voor ze in het water plonste. Ze zwom net op tijd weg voordat Danny boven op haar viel.
"Leuk?"
"Uh huh."
"Bubbelen?"
"Oké."
Ze hesen zich op de kant en liepen naar het kleine ronde bad, waar je niet met meer dan tien mensen inkon. Het water was heerlijk warm en bubbels kwamen uit de muur en de bank, die rondom in het bad zat. Ze zaten een tijdje naast elkaar zonder iets te zeggen.
"Ben je hier gewoon op vakantie of ben je hier om je ouders hun werk ofzo?" verbrak Danny de stilte.
"Vakantie."
"Wie heeft er nou vijf weken vakantie?" zei hij ongelovig.
"Oh, nee, mijn vader is hier wel voor zijn werk. We mogen meestal niet mee, nou ja, ik mag meestal niet mee, maar ik wil al heel lang naar Amerika."
"Hoelang al dan?"
"Altijd. Ongeveer sinds ik de woorden Verenigde Staten had gehoord, wilde ik weten wat het was, waar het was en wilde ik erheen. Dat wil zeggen ongeveer tien jaar."
"Wauw. Maar ik begrijp niet waarom je hier heen wilt. Zo speciaal is het hier niet hoor." zei Danny.
"Engels, nou ja goed, Amerikaans, was mijn favoriete taal, ik sprak het zo vaak mogelijk, tegen iedereen. Heel irritant, volgens mijn vrienden." legde Anouk uit. "En veel TV is ook een ding wat stimuleert."
"En waarom blijf je hier het langst? In het kleinste stadje in de omtrek?"
"Gezellig. Het trok me aan."
"Er is niet veel te beleven, het is hier best saai."
"Maar nu heb ik jou." zei ze en ze keek hem warm aan. Toen realiseerde ze wat ze eigenlijk had gezegd. "Ik bedoel, jij bent hier ook en nou ja goed..."
"Ja, nu heb je mij." onderbrak hij haar gestotter, maar hij ontweek verlegen haar blik.
"Heb je een vriendin?" viel Anouk opeens met de deur in huis. Deze vraag speelde al de hele dag in haar hoofd en wilde het wel eens weten.
"Nee." was Danny's eerlijke antwoord.
"Waarom niet?"
"Ach, meisjes die mij willen, moet ik niet en andersom. Ik ben gedoopt tot vrijgezel voor het leven."
"Nooit van gehoord." grinnikte Anouk.
"Oh nee, het is een gesloten kring. En jij komt er dus niet in. Alleen als je vijf jaar geen relaties hebt gehad."
"Helaas...Maar ik moet worden toegelaten."
"Waarom?" vroeg Danny verbaasd.
"Vrijgezel."
"Waarom? En al vijf jaar?"
"Uh huh. Tenzij je mijn one-night-stands meetelt."
"Jij hebt one-night-stands?"
"Nee, ik ben hun one-night-stand. Helaas." zei Anouk.
"Dan ben je nu officieel toegelaten." grijnsde Danny.
"Goh, bedankt."
"Dus je bent nog single?"
"Ja."
"Dat vind ik toch vreemd...Ik bedoel, je bent niet onaantrekkelijk ofzo."
"Jij wel dan?"
Ze keken elkaar aan en leken tot een conclusie te komen die ze allebei niet durfde uit te spreken. Anouk stond op. Ze liep naar haar tas.
"Lolly?" vroeg ze en ze haalde een paar lolly's tevoorschijn. Hij schudde zijn hoofd. Anouk haalde haar schouders op en stak een lolly in haar mond. Ze sprong in het zwembad en wenkte Danny.
"Heb jij een lolly-verslaving ofzo?"
"Ja zoiets. Kan er niks aandoen." lachte ze.
"Geef me 'ns een likje." grijnsde Danny en hij kietelde haar.
"Nee! Danny!" gilde Anouk lachend en ze probeerde weg te zwemmen.
"Je kan toch niet weg, want ik heb je vast." grinnikte Danny.
"Laat me dan los."
"Kan niet."
"Waarom niet?"
Danny kietelde haar nog erger, greep haar lolly en klom op de kant.
"Hey!" riep Anouk grijnzend. "Mijn lolly. Geef terug!"
"Kom maar halen." zei hij uitdagend.
Dat had hij beter niet kunnen zeggen. Anouk zwom snel naar de kant, klom erop en had Danny bijna te pakken. Die laatste rende snel de trap van de glijbanen op. Hij schoot links. Anouk rechts. Tegelijk kwamen ze uit de verschillende glijbanen en Anouk ging op zijn rug zitten.
"Ik heb je." fluisterde ze in zijn oor.
"Ik merk het." fluisterde hij terug en hij droeg haar naar de kant. Daar bleven ze een tijdje zitten en Danny gaf haar haar lolly terug.
"Dank je." zei ze tevreden en stopte hem weer in haar mond. Ze liepen naar hun handdoeken en sloegen die om. Ze zaten een beetje te zitten tot Danny vroeg: "Ga je mee, naar de sauna?"
"Tuurlijk. Maar ik ga me niet uitkleden, als dat je meesterplan was." grinnikte Anouk.
"Geen zorgen. Kom." zei Danny en hij ging haar voor. De sauna bevond zich links, achterin de hoek. Het was niet groot, er konden zeker niet meer dan vijf mensen in. Ze gingen naast elkaar zitten op de bank en gooiden hun handdoeken naast zich neer. Anouk leunde tegen Danny aan, terwijl ze een liedje neuriede. Hij begon mee te neurieën.
"Je bent goed thuis in de muziek hè." merkte Anouk op.
"Mag ook wel, voor een gitarist."
"Goed punt inderdaad."
"Bespeel jij een instrument?"
"Nee, ik zing veel liever. Maar ik kan een beetje pingelen op de piano, beetje rammen op het drumstel, je weet wel. De aanfluitingen."
"Gitaar?"
"Nee."
"Nooit gedaan?"
"Nee. Hoezo? Mis ik een grote ervaring ofzo?" grijnsde Anouk en ze keek hem aan.
"Ja, als ik het je niet mag leren wel, ja." zei Danny blozend.
"Tuurlijk mag je het me leren. En wat zou ik missen als ik het niet wilde leren?"
"Dit bijvoorbeeld." zei hij en hij gaf haar een lange, zachte kus op haar lippen.
"Hmm, dat is wel voor herhaling vatbaar." glimlachte Anouk en ze trok hem naar zich toe. Ze zoenden tot ze opschrokken van de timer die aangaf dat de douche eraan kwam. Ze stonden op en werden heel even besproeid met water voor ze hun handdoeken pakten en uit de sauna liepen.
"Ik moet zeggen dat jij sterke gel hebt." bewonderde Anouk hem, kijkend naar zijn nog steeds overeindstaande spikes. Hij glimlachte.
"Ja, ik moet toch wat doen met m'n haar."
"Goed punt."
Ze liepen naar hun handdoeken die er nog lagen en droogden zichzelf een beetje af. Anouk stapte in haar slippers en keek op haar horloge.
"Shit, nog niet afgesteld. Hoe laat is het?"
"Half tien alweer." zei Danny. Anouk zette haar horloge goed en zei: "Ik moet nu echt weg."
"En als je me een secondje geeft, ga ik mee." zei Danny en hij schoof het machientje weer uit om alles weer uit te schakelen. Nadat hij het machientje weer had ingeklapt, konden ze weggaan. Hand in hand liepen ze langzaam over de gangen.
"Geloof jij in liefde op het eerste gezicht?" vroeg Anouk.
"Niet voor ik jou ontmoette, hoezo?" antwoordde Danny.
"Ik heb dus hetzelfde. Dat niet-geloven-in-ding."
"Ach, weet je. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal. Niks aan te doen."
"Wat nu?" vroeg Anouk na een tijdje stilte.
"Wat wat nu?"
"Wat gaan we nu doen?"
"Aan wat?"
"Wat gaan we onze ouders vertellen? Als ik mijn ouders vertel dat ik na één dag al met je heb gezoend, gaan ze waarschijnlijk naar je kamer om je te vertellen dat je me gebruikt enzo. Been there." zuchtte Anouk.
"En als ik het mijn moeder vertel gaat ze ons de hele dag pesten." zuchtte Danny.
"Niet vertellen?"
"Uitstekend idee. Al gaat het lastig worden."
"Ach het lukt vast wel." Ze liepen hun gang in. Bij kamer 20 vroeg Danny: "Kom je nog even naar binnen?"
"Neh, ik moet echt slapen. Je hebt me moe gemaakt." glimlachte Anouk.
"Gelukkig maar, dan ben je morgen weer fris en fruitig."
"Dat denk jij maar. Hoelaat is het ontbijt?"
"Ik maak je wel op tijd wakker. Ongeveer zeven uur?"
"Prima. Bedankt."
"Al goed. Weltrusten."
"Ja, trusten." zei Anouk en ze wilde al doorlopen. Danny pakte haar arm en keek haar lief aan.
"Geen eens een kusje voor het slapen gaan?" vroeg hij glimlachend. Anouk ging op haar tenen staan en gaf hem een lange zoen. Toen liep ze naar haar kamer een sloot de deur.

Om zeven uur precies klopte Danny op de deur.
"Binnen." klonk het zachtjes.
"Wakker worden Anouk!"
"Kom maar binnen hoor, Dan."
Hij stak de loper in het slot en liep naar binnen. Anouk lag nog in bed en keek hem slaperig aan. Ze glimlachte.
"Over een uurtje ofzo is er ontbijt."
"Wat zal ik aandoen?"
"Weet ik veel."
" Lekker weer buiten?"
"Valt mee. Iets kouder dan gisteren."
"Hmm...Balen."
Anouk schoof een eindje op in haar twee-persoonsbed.
"Kom even bij me liggen." zei ze. Danny kroop naast haar in bed en speelde met haar haren, nadat hij de vlecht eruit had gehaald.. Anouk lag met haar ogen dicht tegen hem aan.
"Niet weer in slaap vallen hè, luilak. Anders mis je het ontbijt." grijnsde Danny.
"Hmm...Ik ga maar even kijken wat ik aantrek." zei ze zuchtend en ze kwam langzaam overeind.
"Je bent niet zo'n ochtendmens hè?" merkte hij lachend op.
"Hoe kom je daar nou bij." protesteerde ze en ze probeerde te glimlachen. Dit ging haar niet best af.
"Ach ja, ik zie het, springlevend en helemaal fit."
"Oké, oké, ik geef het op. Alweer. Want normaal gesproken is iedereen die mij wakker maakt verdoemd te rennen voor zijn leven. Daar kan ik echt slecht tegen, mensen die mooi weer spelen 's ochtends vroeg. Zo van: OPSTAAN! Wakker worden, het zonnetje staat al hoog aan de hemel en het lacht je toe." Anouk kreunde vermoeid en liep langzaam naar de kledingkast aan de andere kant van de kamer.
"Zelfs zo zie je er mooi uit." zei Danny tegen haar. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en met een blik vol afgrijzen en ongeloof keek ze naar Danny.
"Leugenaar." grijnsde ze.
Ze trok de kast open en bleef een tijdje ervoor staan. Uiteindelijk koos ze voor een zwarte leren broek, een zwart hempje met spagettibandjes en een zwart spijkerjasje eroverheen.
"Evil woman vandaag?" vroeg Danny grijnzend.
"Dat is mijn favoriete outfit." Ze pakte haar leren laarzen er ook bij een gooide ze op de stapel. "Taadaa! Ik ben klaar. Nu ga ik douchen dus nu moet je weg." ging ze verder en ze loodste hem de deur uit. "Ik zie je straks." zei ze en gaf hem nog een laatste zoen voor ze de deur dicht deed. Danny draaide zich hoofdschuddend om en liep richting eetzaal om te kijken of hij zijn moeder ergens nog kon helpen.

"Hey pap, wat gaan we vandaag doen?" vroeg Anouk aan het ontbijt.
"Ik weet niet wat hier is." zei hij en hij nam een hap van zijn broodje.
"Ja, goed punt. Wacht even." zei ze toen en ze liep naar de receptie. Danny was alweer gitaar aan het spelen en stopte meteen toen hij Anouk zag.
"Danny, kom 'ns mee, je moet m'n ouders komen vertellen wat hier te doen valt."
"Er valt hier niks te doen." zei Danny glimlachend.
"Dan vertel je dat maar." grinnikte Anouk en ze stak haar hand uit naar hem. "Kom je?"
Danny klom op de balie om er vervolgens vanaf te springen en liep met haar mee. Bij hun tafel stopten ze.
"Nou, vertel maar wat er te doen valt." zei Anouk.
"Er valt hier niks te doen." zei Danny met een glimlach.
"Helemaal niks?" vroeg mevrouw Dedstee verbaasd. "Maar wat moeten we deze twee weken doen dan?"
"Geen idee, misschien tennissen, zwemmen, autorijden. En ik denk dat meneer ook moet werken. Maar natuurlijk kunt u ook massages en verzorgingen nemen." vertelde Danny.
"En er was niks te doen?" lachte Anouk.
"Dat was het zo ongeveer. Maar binnen twee dagen ben je daar ook weer doorheen hoor." grijnsde hij.
"Wat doe jij hier de hele dag dan?" vroeg meneer Dedstee.
"Ik ben de receptie. 's Avonds ga ik zwemmen. Als ik vrij heb, ga ik een beetje rijden."
"Rijden? Heb je een brommertje ofzo?"
"In mijn auto." zei Danny alsof meneer Dedstee een geintje maakte.
"Oja, andere regels hier. Tuurlijk.” mompelde hij. “Dus wat ga je doen?” vervolgde hij tegen Anouk in het Nederlands.
“Wat wil je doen?” antwoordde Anouk in het Engels.
"Ik moet naar kantoor, maar wat willen jullie doen dan?"
"Mam?" Ze keek haar moeder afwachtend aan.
"Zullen we een massage nemen, dan een manicure, gevolgd door een masker die je huid er fris en fruitig doet uitzien met als toetje een haarverzorging?" stelde mevrouw Dedstee voor.
"Gepland vanaf het moment dat je wist dat we weggingen." constateerde Anouk.
"Klopt inderdaad." lachte ze. "Maar klinkt het goed?"
"Klinkt perfect."
Danny zei dat hij weer terug naar zijn post moest, groette en liep de hal weer in. Binnen tien minuten was hij weer terug. Hij legde een paar papieren op tafel.
"Hier staat waar jullie heen kunnen, hoeveel het kost, hoe je er komt en hoelaat alles is. Het zijn er niet zoveel, dit zijn gewoon de dichtsbijzijnde. Volgens mijn moeder is 'The Beautiful Legend' het beste. Zij zal het wel weten." legde Danny glimlachend uit.
"Wauw bedankt." zei mevrouw Dedstee. "Dat is erg lief."
"Zit wel goed." zei hij en hij verdween weer.
"Het is een lieve jongen zeg. Aardig, beleefd en vrolijk." merkte mevrouw Dedstee op en ze keek naar haar dochter die mijmerend de hal inkeek.
"Ja. Ja dat is hij zeker." zei ze.

Danny hield nauwlettend de eetzaal in de gaten terwijl hij gitaar speelde. Anouk kwam naar buiten lopen met haar ouders. In het voorbijgaan gooide ze ongemerkt een briefje naar hem toe.
'Als mijn vader vertrekt, wacht 30 seconden.
Ga dan naar mijn kamer.
Wil een kusje voordat ik wegga...'
Danny glimlachte en legde het briefje opgevouwen naast de computer. Weer keek hij nauwlettend de hal in, maar deze keer naar de gang die naar de kamers leidde. Meneer Dedstee vertrok en groette hem toen hij langsliep. Danny telde tot 30 en liep toen naar kamer 21. Hij klopte: Klopperdeklopklop.
Klopklop, was het antwoord en ze liet hem binnen. Ze begonnen meteen te zoenen, maar werden al snel gestoord door mevrouw Dedstee die op de kleur klopte en vroeg: "Anouk, ben je klaar?"
"Shit." zei Anouk en ze gebaarde dat Danny onder het bed moest gaan liggen.
"Even wachten mam." riep ze naar haar moeder. Toen er echt geen spoor meer van Danny was, deed ze de deur open. Die liep naar binnen.
"Zullen we naar 'The Beautiful Legend' gaan? Als mevrouw Maclay zegt dat het er goed is..." stelde haar moeder voor.
"Heeft dat alles inbegrepen wat je wilde doen?" grijnsde Anouk.
"Ja hoor. Anders doen we de rest bij de anderen toch?"
"Prima."
"Ben je klaar?"
"Ja hoor." zei Anouk en ze wees op haar tas. "Oh mam." zei ze alsof ze zich iets herinnerde wat ze was vergeten. "Ga jij vast een taxi aanhouden, ik moet nog iets pakken. Dan kunnen we zo gelijk weg. Dat beloof ik." zei Anouk. Haar moeder knikte, stond op, liep de kamer uit en sloot de deur achter zich. Danny kwam onder het bed vandaan.
"Dat scheelde niks." grijnsde hij. "Wat moet je nog doen dan?"
"Jou zoenen." fluisterde ze en ze gaf hem een paar kusjes op zijn mond. Toen stopte ze en zei zacht: "Ik moet naar m'n moeder Dan. Je moet me echt laten gaan nu."
"Oké oké..." zei Danny met tegenzin en hij zoende haar nog voor hij haar losliet. Ze grijnsde en deed de kamerdeur open. Ze stak haar hoofd naar buiten om te kijken of één van de moeders ergens rondliep. Ze wenkte Danny en samen verlieten ze de kamer.

Anouk en haar moeder stapten uit de taxi en stonden voor een groot gebouw. Boven de ingang die met een trapje naar binnen leidde hingen grote letters die samen 'The Beautiful Legend' vormden. Ze liepen het trapje op naar de receptie. Daar zat een jong meisje van ongeveer 20 jaar over een schrijfwerk gebogen. Ze keek op toen ze hen hoorde, stond meteen op en stak haar hand uit.
"Hallo, ik ben Linda." stelde ze zich voor. "Mevrouw Dedstee en Anouk?" vroeg ze meteen daarna.
"Uh, ja maar hoe weet u...?"
"Danny heeft net gebeld dat jullie eraan kwamen." lachte ze. "Zij zijn vrij bekend hier in de stad."
"Dat blijkt ja." grijnsde Anouk.
"Jullie willen alles doen he?" vroeg Linda terwijl ze op de computermonitor keek.
"Zo'n beetje wel ja."
"Volg mij maar."
"Ze liepen door de hal naar een glazen deur. Daardoorheen werd een andere balie zichtbaar. Er zaten een ongeveer 25 jarige man en vrouw een potje te dammen. Ze stopten meteen toen ze de mensen zagen. Ze stelden zichzelf voor als Trevor en Penelope.
"Ze willen een complete verzorging." zei Linda tegen hen en vervolgde tegen Anouk en mevrouw Dedstee: "Zeg maar tegen hun wat je wil en in welke volgorde. Ik moet weer terug."
Ze liep weer weg. Trevor stapte naar voren en gaf hen een schema en een pen.
"Als u erachter wilt zetten wat u wilt doen, regelen wij het verder en hoeft u alleen maar te genieten."
Terwijl mevrouw Dedstee en haar dochter het schema invulden, gingen Trevor en Penelope verder met hun potje dammen. Toen Anouk en haar moeder klaar waren met invullen, juichte Penelope luid: ze had gewonnen.
"Zometeen maak ik je in, wacht maar." grijnsde Trevor tegen haar en hij keek op het schema. "Massage. Wilt u vrouwelijke masseuses of mannelijke?" vroeg hij hen.
Ze keken elkaar aan.
"Vrouwen." zeiden ze beslist met een glimlach.
"Volg mij maar dames." zei hij en hij leidde hen door een andere glazen deur, die opgevolgd werd door een gang. Hij sloeg rechtsaf en deed een deur open. Ze stonden in een kleedkamer. Trevor liep naar een kast en stak de sleutel in het slot. Hij pakte er twee wegwerp-slipjes en twee handdoeken eruit en sloot hem weer netjes af. Hij reikte hen de spullen aan.
"Ja die moeten aan ja." lachte hij naar Anouk toen ze het wegwerp-slipje voor zich hield. "Als u klaar bent met omkleden kunt u via die deur naar binnen en alvast gaan liggen. Als u er klaar voor bent, kunt op op het knopje drukken wat aan de massagetafel zit."
"Hartstikke bedankt." zei mevrouw Dedstee en Trevor vertok weer. Ze kleedden zich snel om en na elkaar nog eens even hard te hebben uitgelachen om de belachelijke slipjes, sloegen hun handdoeken om hun schouders. Ze liepen door de deur en gingen liggen. De handdoeken gooiden ze naast zich neer. Mevrouw Dedstee drukte op het knopje. Binnen 10 seconden waren er twee vrouwen binnengekomen. Ze hadden een heleboel potjes en tubetjes bij zich.
"Bent u allergisch voor een bepaalde stof?" vroegen de vrouwen.
"Voor zover ik weet niet nee." lachte Anouk en ook haar moeder schudde haar hoofd.
De vrouwen gingen aan het werk met verschillende olieën en maakten de spieren los.
"Die Danny is wel een leuke jongen hè." begon mevrouw Dedstee.
"Jazeker." zei Anouk en ze was al bang waar haar moeder heen wilde.
"Hebben jullie het trouwens nog naar je zin gehad gister in het zwembad?"
"Ja. Hij is superlief."
"De ideale vriend dus."
"Ja eigenlijk wel."
"En is ie dat ook?"
"Mam! Ik ken hem net één dag!"
"Nou, jullie zijn er anders al close genoeg voor. En trouwens, je kan je ogen niet van hem afhouden." lachte haar moeder en ze keek naar haar dochter. ANouk werd rood.
"Betrapt. Hoe kon je dat nou weten?"
"Moederinstinct."
"Stop that! Is heel hinderlijk!"
Mevrouw Dedstee lachte. "Maar is het nu dik aan tussen jullie?"
"Ja." glimlachte Anouk en ze vertelde alles wat er tot nu toe was gebeurd. "Maar dat moet je voor je houden hoor. Je hoort het niet eens te weten. En pap ook niet hoor." eindigde ze dringend.
"Ik beloof het."
"Gelukkig."
De masseuses meldden dat ze klaar waren en vertelden hen dat er zo twee andere mensen kwamen om de manicure te doen en alles gingen klaarzetten terwijl zij zich konden aankleden. De vrouwen gingen weg en Anouk en haar moeder verdwenen weer de kleedkamer in. Vliegensvlug kleedden ze zich weer aan en liepen de andere ruimte weer in. Daar zaten twee vrouwen te wachten. Ze zaten op een stoel aan een glazen tafeltje en tegenover hen stond nog een stoel. Anouk en mevrouw Dedstee gingen zitten. Naast de tafeltjes stonden karretjes met allerlei soorten nagellakjes, alle soorten en maten vijlen en flesjes met olieën.
Mevrouw Dedstee had al een paar kleuren uitgezocht, zag Anouk.
"Welke kleuren zou jij willen?" vroeg het meisje.
"Uhm, die knalroze vind ik wel mooi. Ja, die. Uhm, die lichtblauwe. De lichtgroene."
"Geen rood?" vroeg het meisje verbaasd.
"Rood is passé." lachte Anouk.
"Oh, oké." grinnikte het meisje.
"Doe nog maar de witte en die paarse."
"Nog in een volgorde?"
"Op mijn rechterhand wil ik graag de lichtgroene maar op mijn duim, de lichtblauwe op mijn wijsvinger, de knalroze op mijn middelvinger, paars op mijn ringvinger en wit op mijn pink." zei Anouk langzaam, terwijl het meisje het opschreef. "En op mijn rechterhand," vervolgde ze, "wil ik graag paars op m'n duim, knalroze op mijn wijsvinger, wit op mijn middelvinger, lichtblauw op mijn ringvinger en lichtgroen op m'n pink."
"Oké." zei het meisje toen ze het had genoteerd en ze begon met de behandelingen.

Ondertussen zat Danny aan de balie en schreef hij een brief.
'Lieve Kate,
Hoe gaat het nou daar? Het gaat hier geweldig.
Ik heb gister een meisje ontmoet. Ja hoor, het is dik aan. Ik weet niet hoe ik het doe, maar goed. O wacht. Ik weet het al. Ik ben gewoon onweerstaanbaar, haha!
Maar even zonder dollen, ik ben echt ontzettend verliefd. Maar er is een probleem. Ze gaat over twee weken alweer weg. Ik weet echt niet wat ik dan moet doen.
Ik mis je. Schrijf of bel me snel.
Heel veel liefs, Dan.'

Hij vouwde de brief dicht, deed hem in de envelop en schreef het adres erop. Een meisje dat ook in het hotel werkte liep langs en Danny hield haar tegen.
"Mandy? Wil je even op de receptie letten? Het is maar voor vijf tot tien minuutjes. Even een brief naar het postkantoor brengen. Alsjeblieft?"
"Nou oké." gaf ze toe. Danny rende naar buiten, sprong in zijn auto en reed het kleine stadje in. Even later zette hij zijn auto aan de kant en liep het postkantoor in.
"Hey Dan!" riep een oude man achter de balie voor buitenlandse brieven. "Hoe gaatie?"
"Prima Jack, dank je!" zei Danny lachend en hij legde de brief op de balie.
"Weer naar Engeland? Jullie houden ook niet op hè? Weet je zeker dat Kate je vriendin niet is?" plaagde Jack.
"Heel zeker. Ik heb al een vriendin. Maar dat ben je nu alweer vergeten. Zorg je dat ie goed terecht komt?" vroeg Danny terwijl hij al richting uitgang liep.
"Altijd. Fijne dag nog!"
"Hetzelfde!" riep hij. Hij stapte in zijn auto en reed weg. Hij ging via een grote omweg terug, om nog even te kunnen genieten van zijn vrijheid en in de hoop Anouk nog te zien. Dat laatste ging echter niet op.
Eenmaal terug in het hotel ging hij meteen weer achter de balie van de receptie zitten en ging het meisje, Mandy, weer ergens anders aan het werk. Danny pakte zijn gitaar en stemde hem. Daarna sloeg hij een paar noten aan die hem wel bevielen en snel schreef hij de letters van de noten op. Zo maakte hij een heel nummer en bedacht er ook nog een tekst bij.
"I don't know what's happening, but you're all I think about and I can't get you out of my head. Some people say I'm in love with you. This might be true." zong hij. Toen het nummer uit was, hoorde hij mensen klappen. Zo ongeveer het halve hotel had zich in de lobby verzameld en naar hem geluisterd. Hij glimlachte verlegen en ging met een rood hoofd snel de mensen helpen die op hem stonden te wachten.
"Hey loverboy! Dat liedje verzin je net ter plekke hè?" riep zijn moeder die plotseling achter hem stond. Danny knikte. "En sinds Anouk hier is, ben je afwezig en zit je steeds vaker nummers te bedenken enzo. En nu heb je een liefdesliedje. Valt niet op hoor schat." grinnikte mevrouw Maclay en klopte hem op zijn schouder. "Geen zorgen." zei ze nog voordat ze wegliep. "Ze komt zo wel terug. Helemaal fris en fruitig voor jou." plaagde ze en ze ontweek nog net een brochure van het hotel die Danny lachend naar haar hoofd smeet. Ze raapte hem op en liep hoofdschuddend verder, met een glimlach op haar gezicht.

Met haar haren verzord tot in de puntjes, haar nagels schitterend in alle kleuren, een schone, verzorgde huid en losgemaakte spieren, liep Anouk de lobby in. Haar moeder liep meteen door naar haar kamer. Danny was nog steeds bezig met zijn liedje te zingen. Hij schrok op van Anouk die zei: "Alweer een nieuw nummer. Wauw. Je moet songwriter worden."
"Nee dank je. Ik vind het veel te leuk om het zelf te spelen en te zingen."
"Dat blijkt."
"Mijn moeder weet het van ons." zeiden ze allebei tegelijk. Ze keken elkaar aan en schoten in de lach.
"Bah, dat moederinstinct." grijnsde Danny.
"Inderdaad. Maar er zit een voordeel aan."
"En die is?"
"Nou hoeven we niet meer stiekem te doen." glimlachte ze en ze gaf hem een zoen over de balie heen. Hij glimlachte ook.
"Goed punt."
"Maar wat is dat voor liedje?" vroeg ze en ze sprong op de balie. Hij bloosde een beetje en zei: "Het is nog niet af. Je mag het nog niet zien..."
"Oh kom op. Het hele hotel mag het wel horen, maar ik niet. Gemeen." zei ze plagend verontwaardigd. Ze griste het uit zijn handen en las de tekst.
"Kijk van die noten begrijp ik geen drol, maar de tekst is wel heel mooi."
"Jij ook. En raad 'ns we m'n inspiratiebron is..." zei Danny met een lichte blos.
"Ach, da's lief." glimlachte ze en ze gaf hem een lange zoen. "Je moet vaker blozen. Het staat je geweldig." fluisterde ze daarna plagend in zijn oor. Hij grijnsde.
"Hey, niet kleffen hier." riep mevrouw Maclay lachend toen ze uit de lift stapte. De tieners keken op en grinnikten terug. Mevrouw Dedstee kwam net uit de gang van de kamers en botste bijna tegen mevrouw Maclay aan. Ze bedankte haar voor het aanraden van 'The Beautiful Legend' en de moeders raakten aan de praat terwijl ze de gang weer inliepen.
"Wat heb je de hele dag gedaan, behalve mij ontzettend gemist en dat liedje geschreven?" vroeg Anouk.
"Ach, beetje rondgehangen, een brief verstuurd en mijn tas gepakt."
"Tas gepakt? Voor wat?"
"Ik moet maandag weer naar school en ik moet morgen trainen."
"Trainen waarvoor?"
"Cheerleading." mompelde Danny met een lichte blos op zijn wangen.
"Gaaf. Mag ik mee?"
"Van mij wel, tuurlijk."
"Waarom moest je nou zo blozend mompelen dan?" grijnsde Anouk vragend.
"Omdat de meeste mensen dat voor meiden vinden. Dalijk denk je nog dat ik homo ben."
"Dus de geaardheid van iemand hangt af van zijn hobby's? Wat een onzin. En naast het feit dat ik niks tegen homo's heb, zou jij geen relatie met mij zijn begonnen. Toch?" merkte ze op. "Maar uhm, kan jij een flikflak?" vroeg ze daarna. Hij knikte, klom over de balie en deed het. Anouk gebaarde hem opzij te gaan en deed een flikflak met achterwaartse salto waarna ze hem triomfantelijk aankeek.
"Waar heb je dat geleerd?" vroeg Danny onder de indruk.
"Turnen. Gymnastiek. Dat soort dingen."
"Misschien mag je wel meedoen morgen."
"Gezellig." zei ze en ze maakte een brug vanuit staande positie en kon zonder hulp weer overeind komen. Danny keek haar grinnikend aan. "Uitslover." lachte hij.
"Je kan het gewoon niet hebben dat ik beter ben dan jij." grinnikte ze. Dat pikte Danny niet en hij deed de arabier. Anouk deed de radslag. Hij deed uit staande positie een salto en landde perfect. Zij deed de split en daarna de spagaat.
"Oké jij wint, ik wil later nog kinderen." lachte Danny en stak zijn handen in de lucht.
"Mooi." zei Anouk en ze lachte triomfantelijk. Ze stond op en gaf hem een zoen. "Wacht maar tot je me ziet vechten." zei ze en lachte hard om zijn verbaasde gezicht.
"Doe je dat vaak dan? Ram jij zo graag iemand in elkaar?"
"Alleen als het nodig is. Oeh, je hebt mensen die je moet helpen, gek."
Danny dook weer achter de receptie en hielp de mensen. Anouk sprong weer op de balie en keek naar hem.
"Wat?"
"Niks."
"Waarom kijk je dan?"
"Kijken hoe leuk je bent." grinnikte ze.
"Leuk ben ik hè."
"Nou." zei ze sarcastisch en ze gaf hem een stomp.
"Leuk!"
"Wat?"
"Je nagels." grijnsde Danny en hij pakte haar handen om nog eens beter te kijken.
"Ja, dank je." grinnikte ze en ze deed plagend haar handen in haar zakken.
"Wat zullen we doen?"
"Weet ik veel."
"Oké. Wat wíl je doen?"
"Weet ik veel. Niks?"
"Je wilt niks? Oké. Ook niet met me zoenen?"
"Ja, dat altijd." grijnsde Anouk en ze zoende hem. "Hoelaat moet je daar morgen zijn?"
"Waar?" vroeg Danny versuft.
"Duh, je school. Training?"
"Oh dat. Uhm, 10 uur dacht ik." Hij pakte zijn agenda en bladerde hem door. "Ja, 10 uur." bevestigde hij.
"Fun. Maar moet je ze niet waarschuwen dat ik meekom?"
"Goed idee. Zo'n gek hebben ze nog nooit gezien." lachte hij en ze stompte hem.
"Ga bellen." gebiedde ze.
"Jaja." Hij pakte de telefoon en draaide een nummer. "Hallo? Met Dan. Hai. Ja, onwijs. Hey, is het goed als ik morgen een meisje meeneem. Anouk. Ja inderdaad. Goed hè. Ik ben de beste. Maar ze is echt superlenig enzo...Ja...Ja...Uh huh...Oké. Tot morgen!"
Hij hing op en knikte. "Je mag mee."

De volgende dag stapten Danny en Anouk in zijn jeep en reden naar de school. Hij parkeerde zijn auto op het parkeerterrein voor de gymzaal en deed hem op slot. Ze liepen samen de gymzaal in en werden meteen besprongen door zijn teamleden. Danny schudde lachend zijn hoofd.
"Oké, ga 'ns even in een rij staan, dan kan ik jullie voorstellen." zei Danny en ze vormden een rij. "Dit is Anouk." vervolgde hij en hij wees op Anouk. Hij draaide zich naar haar. "En van links naar rechts in deze rij gekken: Anna, Kirsten, Elizabeth, natuurlijk noemen we haar gewoon Liz, Maria, Mick, Xander, Aaron en Drake. En Liz is de aanvoerster trouwens."
"Hai, leuk jullie te ontmoeten."
"Waar is Rianne?"
"Onderweg hierheen heeft ze een aanrijding gehad." zei Liz.
"Wat? Waarom heb je dat niet gezegd?"
"Je was zo druk bezig met ons voor te stellen enzo. Het is niet ernstig ofzo, ze mag over twee weken weer mee doen. Ze is aangereden door een motorrijder en nou is haar enkel gekneusd of verstuikt ofzo. Ze deed nogal vaag. Aanstelster."
"Dus we hebben een vervanger nodig?" vroeg Danny.
"En snel." meldde Mick. "Dinsdag is de openingswedstrijd."
"Ik doe wel mee." zei Anouk.
"Dus ze moet snel de routines kennen." zei Drake.
"Ik wil wel.." zei Anouk.
"En ook moet ze lenig en niet zeiken." zei Kirsten.
"Ja, want ik herinner me die laatste nog die...-"
"Hey!" onderbrak Anouk hen.
"Wat?" zeiden ze.
"Ik doe het wel."
"Jij?" zei Kirsten met een spot in haar stem. Ze keek Anouk verwaand aan. "En wat kan je allemaal? De koprol? Want dat telt hier niet mee." Ze lachte en Anna lachte mee.
"Ze is...-" begon Danny, maar Anouk onderbrak hem.
"Weet je nog wat ik zei in de hal? Wacht maar tot je me ziet vechten?"
"Ja."
"Bescherm me dan niet. Ik kan het zelf wel. Maar toch bedankt."
Ze maakte zich breder en vroeg aan Kirsten: "Wat moet ik kunnen?"
"Overslag."
"Is dat alles?" spotte Anouk en ze deed de overslag.
"Flikflak."
"Met of zonder achterwaartse salto?"
"Alsof je dat kan."
Anouk deed een flikflak met achterwaartse salto.
"Doe het." fluisterde Anna in Kirstens oor.
"Arabier, salto, overslag, radslag, schroef en eindigen in een spagaat. Achter elkaar." zei ze. Anouk schudde haar hoofd alsof het niks was en liep naar de andere kant van de gymzaal. Toen ze daar was nam ze een klein aanloopje en deed waar ze voor was uitgedaagd. Het ging foutloos. Het team en Danny keken toe met open monden. Anna en Kirsten waren duidelijk afgebluft, maar herstelden snel.
"Zelfs mijn kleine zusje kan dat." snoof Kirsten snel en ze draaide zich om. Liz liep naar Anouk toe en zei: "Welkom in het team. Ik zal zo je pakje pakken. Je bent goed."
Anouk grijnsde naar Danny en Liz liep langs hem om de outfit te pakken.
"Je vriendin heeft pit." grinnikte ze in het voorbijgaan. Danny lachte. Liz kwam terug met het pakje. Het was een kort topje met een kort rokje in het geel. Er stond een grote rode 'C' met een zwart randje eromheen op het topje. Er zat een V-hals in en het rokje was in plooien. De achterkant van die plooien waren zwart en die waren dus alleen te zien als ze uit elkaar gingen.
"Heb je trainingskleren bij je?" vroeg Liz.
"Die heb ik aan." knikte Anouk.
"Oké dan. Dan zullen we eerst een paar routines laten zien." legde ze uit. Daarna draaide ze zich om. "Oké, we doen de Cheer-piramide. Iedereen klaar?"

Die avond was Anouk uitgeput. Nadat ze alle routines had gezien, mocht ze meedoen en ze kende er al heel wat. Danny zat naast haar in de auto en zei niets. Toen ze er bijna waren wel.
"En hoe gaat het nu?" vroeg hij.
"Ik ben kapot, uitgeteld, op en ik heb overal pijn. Ik heb zelfs spierpijn op plaatsen waarvan ik niet wist dat daar spieren zaten." grijnsde ze. "Maar ik heb fun gehad."
"Ja, wen er maar aan. Zo gaat het altijd."
"Heb jij geen last?"
"Ik doe dit elk jaar. Ik kan het wel hebben."
"Mja, dat blijkt."
Anouk zakte lusteloos onderuit in de autostoel. Danny lachte hard en ze keek hem geërgerd aan.
"Je moet je mond houden, jij." lachte ze.
Danny parkeerde de auto op zijn parkeerplaats, liep om de auto heen, deed Anouk's deur open en droeg haar naar binnen. Binnen aangekomen bij haar kamer, stak hij de loper in het slot en liep de kamer binnen. Voorzichtig legde hij haar op bed.
"Dat had ik ook wel zelf gekund, maar goed." grinnikte ze.
"Voor het geval dat."
"Hoelaat moet je op school zijn?"
"Half negen."
"Maak je me om zeven uur weer wakker?"
"Is goed joh."
"Kom bij me liggen."
Danny dook op het bed en ging naast haar liggen.
"Wat?" vroeg hij.
"Even genieten. Ik moet je morgen de hele dag missen."
"Wat jij wil schat."
Ze waren een tijdje stil. Toen vroeg Anouk: "Wie gaat er nu achter de receptie zitten?"
"Iemand die tijd heeft."
"Kan ik het niet doen?"
"Jij?"
"Ja. Ik, ja. Heb ik ook weer eens wat nuttigs gedaan deze vakantie."
"Maar we moeten morgen na school trainen."
"Hoelaat ben je vrij dan?"
"Half vier."
"Nou dan ben ik om half vier voor de gymzaal. Dan ben ik lekker part-time."
"Je bent de beste."
"Weet ik."
Anouk legde haar hoofd en arm op zijn borst en deed haar ogen dicht. Zo vielen ze allebei in slaap.

[Little Phoebe]

De volgende ochtend werd Danny wakker door gebons. Gebons op de deur van kamer 20. Waar hij nu niet was. Hij vloekte inwendig en keek naar Anouk, die nog heerlijk lag te slapen in dezelfde positie als gisteravond. Voorzichtig kwam hij onder haar vandaan en deed zachtjes de deur open. Slaperig keek hij om de hoek en zag zijn moeder chagerijnig naar de deur van kamer 20 kijken.
"Mam, wat ben je aan het doen?"
"Oh mijn God...Je hebt toch niet...vannacht...met haar..." stamelde zijn moeder toen ze zag uit welke kamer hij was gekomen.
"Stil, je maakt het hele hotel wakker. En nee, ik heb 'het' niet gedaan. Wil je effe chillen?!"
"Oké, wat deed je daar dan?"
"Slapen. We zijn gisteravond in slaap gevallen. Meer niet."
"Natuurlijk. Ga je aankleden. Geen woord meer." zei mevrouw Maclay toen Danny er tegenin wilde gaan.
"Oh, Anouk wilde achter de receptie gaan zitten trouwens, als ik weg ben." zei hij tegen haar toen hij zijn kamer inliep en hij smeet de deur achter zich dicht. Hij liet zijn moeder achter met een schuldgevoel, dat wist hij. Hij sprong snel onder de douche en kleedde zich aan. Hij keek op zijn horloge. Kwartover zeven. Hij snelde naar de kamer van Anouk en maakte haar wakker.
"Wat?" vroeg ze slaperig.
"Ik ben een kwartier te laat met je wakker maken, je moet eruit. En m'n moeder denkt dat we 'het' hebben gedaan en is best wel uit haar doen. Ontwijk haar maar. Het waait wel over." zei Danny.
"Hmm. Wat jij wil."
Anouk kwam langzaam uit bed en liep naar de klerenkast, waar ze een outfit uit trok.
"Ga wat doen schat. Ik ga me aankleden." zei ze en ze glimlachte naar hem. Hij liep naar haar toe en gaf haar een lange kus op haar lippen voor hij de kamer uitliep en de deur achter zich dicht deed.
Langzaam slofte Danny richting eetzaal en wees onderweg een verdwaalde gast waar zijn kamer was. Toen hij uiteindelijk in de eetzaal aankwam, waren bijna alle tafels al gedekt. Hij hielp zijn moeder nog bij de laatsten. Hij zei geen woorde tegen haar en zij niet tegen hem.
"Het spijt me dat ik zo snel iets zei. En dat ik zo raar deed." zei mevrouw Maclay.
"Al goed. Maar doe dat nooit meer, ja?"
"Deal."
"Deal." lachte Danny. "Moet ik nog iets doen?"
"Naar school gaan. Niet vallen bij het oefenen. En tegen je vriendin zeggen dat ze is aangenomen. Part-time toch? Dan verdient ze zes dollar per uur. Een half uur telt ook als een uur."
Danny keek zijn moeder aan en lachend omhelsde hij haar. Hij snelde naar kamer 21 en klopte op de deur.
"Binnen." klonk het vanuit de kamer. Anouk was bezig met haar haren in een staart te doen. Ze glimlachte toen ze hem zag en gaf hem een kus. Hij vertelde haar wat zijn moeder had gezegd en daar reageerde ze blij op.
"Ik hoef niet betaald te worden hoor."
"Dat wil ze graag."
"Moet jij niet weg ofzo?"
"Ja."
"Ga dan."
"Eerst een zoentje."
Anouk gaf hem een lange zoen. Daarna liepen ze samen naar de hal en namen daar afscheid van elkaar. Danny stapte in zij auto en reed naar school. Tien minuten later stapte hij uit. Meteen kwamen Anna en Kirsten op hem afgestapt en namen allebei een arm.
"Leuk vriendinnetje heb je." zei Anna spottend.
"Ja, onwijs leuk. Onbegrijpelijk wat je in haar ziet." snoof Kirsten.
"Ach Kirsten. je bent gewoon jaloers."
"Op haar? Nou nee, bedankt."
"Ten eerste omdat ze leniger is dan jij en ten tweede omdat ze mij heeft. Twee dingen die jij nooit zult bereiken. Fijne dag nog."zei Danny. Hij wurmde zich uit de grepen en liep weg. Hij hoorde de bel al en snelde zijn klaslokaal binnen. Klaar om deze saaie dag tegemoet te gaan.

Anouk ging na het ontbijt naar mevrouw Maclay en die legde alles uit. Anouk ging achter de balie zitten en zette een CDtje op. Jewel met Stand klonk door de hal en ze begon mee te zingen.
"Mothers wheep, childeren sleep. So much violence ends in silence. It's a shame there's no one to blame for all the pain that life brings. If you will just take me it might just complete me."
Ze werd onderbroken door een kuch. Ze keek op en zag haar moeder grijnzend staan.
"Ja mevrouw, hoe kan ik u helpen?" grinnikte Anouk.
"Zozo, wat een formaliteit opeens. Ik vroeg me af hoe je naar je training wilt." zei mevrouw Dedstee.
"Met de taxi. Geef 'ns geld trouwens."
"En weg beleefdheid." grinnikte mevrouw Maclay en ze pakte wat geld uit haar portemonnee.
"Dank je."
"Geen probleem. En doe je vriendje de groeten."
"Haha, ja zal ik doen. Doei."
Lachend keek ze haar moeder na en schudde haar hoofd. Ze snuffelde wat rond tot haar ogen stuitte op een roze papiertje. Ernaast lag een roze enveloppe. Ze pakte het briefje op, vouwde het open en las het.
'Lieve Dan,
Bedankt voor je vorige brief. Het gaat hier best goed, afgezien van alles.
Sinds het uit is heb ik meer behoefte aan je, maar je bent zo ver weg.
Ik wou dat je hier was, zodat je me vast kon houden en me kon steunen enzo.
Stomme ouders. Waarom moesten we nou zo nodig verhuizen?!
Oja, onze kip is dood. Je weet wel, Chicken. Het gebeurde onderweg. Misschien kon ze niet zo goed tegen vliegen. Uiteraard kwamen we er hier pas achter. Heel jammer.
Ik mis je met heel mijn hart. Schrijf me snel terug.
Veel liefs, Katie.
PS: Het is nu 19 januari 2004, 13:14'
Anouk liet de brief vallen en zette langzaam de woorden die ze net gelezen had op een rijtje. Danny had duidelijk een relatie me haar gehad. Pas geleden. Maar waarom zou hij daarom liegen en het niet gewoon vertellen? Ze trok haar wenkbrauwen hoog op, maar voelde zich ergens wel een stiekemerd, omdat ze zomaar een brief had gelezen die helemaal niet voor haar bestemd was. Toch kon ze het niet laten de brief nog eens te lezen. Tot ze gek werd van zichzelf, de brief ergens onder een stapel mappen legde en toen nog meer rozige briefjes zag liggen. Ze las ze:
'Lieve Dan,
Ik mis je. Stomme ouders. Wat is er nou leuk aan Engeland?
Ik had bij jou willen blijven. Heb je wel 'ns gehoord hoe de mensen hier praten?!
Ik voel me klote. Bel me wel ja, als je deze brief uit hebt.
Sinds het uit is mis ik je echt ontzettend, natuurlijk ook omdat ik naar de halve andere kant van de wereld ben verhuisd, maar goed, dat heb ik ook pas heel vaak gezegd.
Ik hou van je.
Liefs, Katie.'

'Lieve Dan.
Sorry dat ik zo laat reageer, ik was een weekendje weg.
Natuurlijk niet weg uit dit kloteland. maar ach, ik heb me best vermaakt, daar niet van.
Heb een nieuwe vriend gemaakt. Sam, heet ie.
Hij is 18 en hij is heel lief. Maar geen reden om jaloers te worden, haha.
Want jij bent nog steeds de liefste. Duh.
Ik mis je nog steeds, hoe vaak je ook belt of schrijft...
Ik hoop je snel te zien.
Hou van je, Katie.'

Anouk besloot het later na te vragen bij Danny, legde de brieven allemaal onder de stapel mappen en ze zette de muziek een stukje harder. Ze keek op de klok: pas half elf. Nog 5 uur voor de training begon.

Stipt om half 4 stond Danny uit te kijken naar Anouk. Hij stond bij een grote steen waar mooie kleurrijke letters de woorden 'Valley Hill High' vormde. Hij hoefde maar één minuutje te wachten. Ze liepen samen naar de gymzaal, waar de rest van het team zich al verzameld had. Ze wachtten op Liz.
"Hey Danny." zei Kirsten met een zwoele stem en ze knipoogde naar hem.
"Geen kans."
"Dat is wat jij denkt." bemoeide Anna zich er ook even mee.
"Oh God. Is dit de pak-Danny-van-zijn-vriendin-af-door-hem-te-versieren-dag ofzo? Want als je het nog niet gemerkt hebt: Ik ben bezet en hier kom ik voorlopig niet meer vanaf." zei hij en hij wees op Anouk. "Niks persoonlijks hoor trouwens."
"Weet ik toch schat." glimlachte ze en met een brede grijns op haar gezicht sprong ze op zijn rug. Uitdagend keek ze de meisjes aan, die verwaand terugkeken. Maar terwijl ze dit deed, hield ze de brieven van die Katie in haar achterhoofd. Hij zag hoe ze elkaar aankeken toen Anouk hem een zoen gaf en wat in zijn oor fluisterde, waar hij om moest glimlachen.
Liz kwam erdoorheen en deed de deur open.
"Sorry dat ik zo laat ben, ze beginnen nu al te zeiken over mijn slechte cijfers. We zijn nog niet eens begonnen." verontschuldigde ze zichzelf. Terwijl de anderen zich omkleedden, zette ze de CD alvast aan. Destiny's Childs schalde door de gymzaal. Daarna kleedde ook zij zich snel om en al gauw stonden ze allemaal naast elkaar in de ruimte. Ze begonnen met hun routine voor de regionale competities. Toen deden ze een paar die ze de volgende dag bij de openingswedstrijd moesten kennen. Na dit alles namen ze een korte pauze waarbij ze in een kring uitgeput op de gymzaalvloer zaten. Liz pakte wat glazen en sportdrank uit haar tas en deelde het uit. Zo zaten ze en ze praatten allemaal met elkaar door elkaar heen. Anouk leunde tegen Danny aan. Ze zeiden niets. Maar Anouk kon zich niet langer meer inhouden.
"Dan? Wie is Katie?"
"Huh?" zei Danny verward.
"Ik heb een paar brieven gevonden...en...nou ja..."
"Oh, je bedoelt Kate. Ze is mijn penvriendin."
"Alleen dat?"
"Geloof me."
"En het Ik-hou-van-je-einde dan?"
"Ze was m'n beste vriendin en woonde hier. En haar ouders wilden toen verhuizen en gingen meteen naar Engeland. Vandaar."
"Aha."
"Je denkt dat ze m'n vriendin was hè?"
"Mja."
"Zoals ik al had gezegd, ik ben al langer dan vijf jaar geen vriendin meer. We hebben nooit iets gehad."
"Nooit?"
"Nooit." bevestigde Danny en hij gaf haar een kus.
"Zweer het. Ander ben je geen lid meer van de eeuwige vrijgezellendinges."
"Ik zweer het op m'n gitaar. Ben ik nog lid?"
"Allang niet meer." grinnikte ze.
"Oké mensen, tijd is om. Anouk en Danny, klef na de training maar verder. Let's go people!" riep Liz en ze ruimde snel alle lege glazen en de limonade op. Ze trainden nog één keer de routine voor de regionale kampioenschappen en daarna een paar keer voor de nationale kampioenschappen.
Na de training kleedden de cheerleaders zich om en verlieten de gymzaal.
"Morgenmiddag zelfde tijd. Dan oefenen we nog even voor de wedstrijd." riep Liz hen na, terwijl ze allemaal een andere kant uitliepen. Uiteraard liepe Kirsten en Anna met Danny en Anouk mee. Ze probeerden hem in te palmen met hun geflirt.
"Danny, als je nou even met me mee teruggaat, om de hoek van de gymzaal waar niemand ons kan zien dan...-" begon Kirsten, maar ze werd onderbroken door Danny.
"Nou is het genoeg. Ik ben je zat. Rot op. Ik heb een vriendin, en voor het geval je het nog niet gemerkt had, ik moet je niet. Wanneer begrijp je dat nou?" gooide hij eruit. Kirsten keek hem geschrokken aan en pruilde een beetje, maar greep toen Anna resoluut bij de arm en sleepte haar mee. Anouk grijnsde breed en stapte in de auto en ze reden terug naar het hotel.

De volgende dag zat Anouk zenuwachtig op een bankje in de kleedkamer. De rest was zich aan het klaarmaken voor de wedstrijd en sommigen oefenden nog een paar stukjes. Danny kwam naast haar zitten keek haar meelevend aan.
"I'm fine." zei Anouk snel.
"Ik zie het."
"Ja, ach."
"Wat is er?"
"Wat als de mensen me maar een domme trut vinden? Wat als ze me niet leuk vinden? Wat als...-"
"Hoe kan iemand jou nou niet leuk vinden?" onderbrak Danny haar en hij nam haar in zijn armen. "Je redt het heus wel. En als je je zorgen maakt om Kirsten of Anna: Als ze iets flikken, zal ik 'ns iets flikken. Oké?"
"Ja oké. Bedankt schat."
"No problemo."
Liz riep de groep bijeen.
"Oké mensen, we hebben genoeg geoefend. We kunnen het. Jij ook Anouk." zei ze toen ze Anouks benauwde gezicht zag. "Kom op, we gaan er tegenaan." Ze legden hun handen op elkaar in de lucht in het midden van de krijng. "Op drie. Één twee drie."
"Valley!" riepen ze allemaal en ze gooiden hun handen in de lucht. Toen ze werden omgeroepen, renden ze naar buiten en namen het gejuich in ontvangst. Ze deden hun gebruikelijke openingsroutine, die foutloos ging. Daarna kwamen de cheerleaders van het andere team hun uitschelden in vorm van een routine, maar dat hadden ze al voorzien, aangezien dit meestal gewoonlijk is. Dus deden ze hun speciale afbluf-routine en zorgden dat de anderen teruggingen naar hun eigen stuk.
Een toeter klonk. De wedstrijd begon. Al snel stond Valley Hill High met drie punten voor. Anouk begon het steeds leuker te vinden en deed alle routines en het gewone aanmoedigen met een brede lach op haar gezicht. Toen de wedstrijd bijna was afgelopen, stonden ze met zes punten voor en deden ze hun afrondingsroutine. De toeter die aangaf dat de wedstrijd was afgelopen klonk. Valley Hill High had gewonnen met zeven punten verschil, en ter ere daarvan deden de cheerleaders hun victory-dance. Ze renden naar de kleedkamer en kleedden zich om. Anna en Kirsten keken kritisch toe hoe Anouk slordig haar haren in een staart deed. Zonder borstel zathet supergebobbeld en daar walgden ze van. Anouk haalde haar schouders op toen ze hen zag kijken en deed haar spullen in haar tas. Barst maar, dacht ze.
"De volgende training is donderdag, kunnen jullie morgen even uitrusten. Goed gedaan mensen!" riep Liz door de kleedkamer, staand op het bankje.
Danny stond op de gang op Anouk te wachten en samen liepen ze naar zijn auto.
"De spierpijn slaat toe." zei Anouk toen ze nog niet eens buiten waren.
"Hier." zei Danny en hij gaf haar zijn tas. Ze begreep de hint en deed zijn tas ook op haar rug. Toen sprong zij op zijn rug en droeg hij haar naar de auto.
"Goh, bedankt." glimlachte ze toen ze eenmaal in de auto zat.
"No problemo." lachte hij en hij reed hen naar het hotel.
"Blijf je weer bij me slapen?"
"Ik denk dat m'n moeder dan weer een hartverzakking krijgt."
"Vraag het haar, daar komt ze." grinnikte ze. Danny liep naar zijn moeder en begon een gesprek met haar. Zijn moeder keurde het duidelijk af, maar zei: "Ik kan je toch niet tegenhouden. Je doet maar. Ik ga slapen."
Anouk was inmiddels op de grond tege de balie aan gaan zitten en keek vermoeid voor zich uit.
"Was het zwaar?" vroeg mevrouw Maclay meelevend.
"Enorm. Maar wel leuk."
"Haha, mooi zo. Dan, je kan haar beter dragen naar je kamer. Anders kan ze morgen niet meer lopen." lachte ze. "Slaap jij morgen maar uit, ik laat morgen wel een ontbijtje voor je maken en Mary kan de receptie zolang doen. Je zal wel uitgeput zijn." ging ze verder tegen Anouk. "Nou ja goed, weltrusten."
Ze liep haar kamer in en deed de deur dicht. Danny hielp Anouk overeind en droeg haar naar haar kamer. In de badkamer trok Anouk haar kleren uit en schoot in een groot T-shirt. Snel poetste ze haar tanden en kroop in bed. Danny poetste ook snel zijn tanden en ging naast haar liggen. Ze legde haar hoofd op zijn borst en kroop lekker tegen hem aan.
"Ik hou van je." fluisterde ze zacht tegen hem.
"Ik ook van jou." fluisterde hij terug.
Met een compleet gevoel in haar buik, viel Anouk in slaap

Danny liep door de gang van school de volgende ochtend. Vermoeid kreunde hij toen hij Kirsten en Anna op zich af zag komen.
"Wat?" vroeg hij al voor ze ook maar iets konden zeggen.
"Ik vroeg me af of je je al bedacht had en je vriendin dumpt voor mij." zei Kirsten.
"Wat denk je zelf?"
"Natuurlijk. Wie dumpt zijn vriendin niet voor mij?" Kirsten gooide haar haar naar achter en keek zo zwoel mogelijk naar hem.
"Ik." zei Danny. Hij liep om haar heen zijn klaslokaal in en liet Kirsten en Anna midden in de gang staan.

"We moeten er wat aan doen." zei Anna zachtjes tegen Kirsten toen Danny de hoek om was.
"Ja, dat weet ik. Dit gedoe gaat te ver." zei Kirsten grimmig. "Hij had haar allang gedumpt moeten hebben. Net als bij Kate. Toen won jij ook. Nu is het mijn beurt. Jij hebt getest hoe snel hij verleid wordt, blijkbaar is dat een beetje verstevigd."
Anna lachte gemeen.
"Het lukt je wel. Het duurde ook even bij mij, maar geleidelijk aan dan..."
"Ja. Het zal me lukken."

Danny liep net zijn kamer in, toen Anouk een telefoontje doorschakelde. Hij nam hem op.
"Danny, hallo?" zei hij.
"Hey schat." zei een bekende stem. Kate.
"Hey! Hoe gaat het?"
"Prima. Met jou ook wel, las ik."
"Ja, maar heb je de rest ook gelezen?"
"Ja. Ik begrijp het, maar als ze echt van je houdt, vergeet ze je echt niet. Ik bedoel, kijk waar ik woon. Vlakbij waar zij woont. En ik ben je toch ook nog lang niet vergeten?"
"Ja, maar misschien is dit anders."
"Waarom? Ik was toch ook je vriendin?"
"Ja, dat weet ik wel, en wat mij betreft was het nog steeds aan geweest..."
"Wat mij betreft ook. Maar jij kon de verleiding niet weerstaan."
Een ongemakkelijke stilte viel.
"Het spijt me Kate." zei Danny.
"Ja dat weet ik wel."
"Maar?"
"Maar het had misschien iets subtieler gekund?" grinnikte Kate alweer.
"Had gekund, maar doe nou niet alsof jij niks zag in Mick of Drake ofzo.”
“Jawel, maar ik gaf niet toe. Jij wel.”
“Zullen we het ergens anders over hebben?”
“Prima.”
Een ietwat ongemakkelijke stilte viel weer, maar Kate begon alweer over de nieuwste roddels bij haar op school. Nadat ze die hadden besproken, zeiden ze nog een paar dingen en hingen tenslotte op. Peinzend viel Danny op zijn bed neer. Hij dacht aan de tijd dat hij voor Anna had gekozen. Fout. Grote fout.
Wel een beetje laat, dacht hij bij zichzelf. Maar ja.
Hij schudde zichzelf uit zijn gedachten en besloot maar zijn huiswerk te maken. En zonder zich verder nog druk te maken over Kirsten, dat zou hij later wel doen, ging hij aan de slag.

De volgende dag had Anouk nog steeds geen weet van het telefoongesprek en dat wilde Danny graag zo houden. Ze grijnsde naar hem en gaf hem een zoen, waarna hij de deur uitliep en in zijn auto stapte. Ze zwaaide hem uit en rende snel terug naar de balie, omdat de telefoon rinkelde.
“Hotel Musical, hallo met Anouk.” sprak ze in de hoorn.
“Hoi, met Kate. Is Dan er nog?”
“Nee, sorry, die is net weg. Kan ik iets doorgeven?”
“Ja, kun je vragen of hij me wil terugbellen?”
“Ja tuurlijk. Maar ik wil het ook wel zeggen, hoor. Is dit gesprek trouwens niet een beetje duur? Na gisteren ookal.” grinnikte Anouk.
“Ja ach, ik hoef het niet te betalen…” lachte ook Kate en voor ze het wisten waren ze verwikkeld in een gesprek over Danny en andere zaken. Maar Anouk kreeg niks te horen over de relatie die Kate en Danny hadden of het feit dat Danny toentertijd voor Anna had gekozen.
Als hij wil dat ze het weet, ga ik het niet vertellen, dacht Kate.
“Hey, ik ga zo ophangen, want nu wordt het inderdaad wel erg duur. Zeg maar tegen Danny dat ik naar jullie toekom.”
“Gezellig, wanneer?”
“Morgenochtend kom ik aan, ik ga vanavond weg.”
“Gezellig, op mijn verjaardag! Hoelaat kom je dan aan?”
“Zo half elf, komt dat uit?”
“Ja hoor, maar dan moet je wel de hele dag met mij doorbrengen, want die gozer heeft gewoon school.”
“Dat kan ik wel aan, denk ik.”
Anouk lachte.
“Wacht even, Kate. Ik kijk ff of we dan training hebben.”
Ze pakte haar agenda en zag dat ze vanmiddag moesten trainen en dat morgen leeg stond.
“Nee hoor, morgen is prima. Half elf stipt sta ik op het vliegveld.”
“Dank je. Je herkent me aan mijn knalroze haar. Niet te missen.” lachte Kate.
“Oké dan. Tot morgen!” grinnikte Anouk.
Na afscheid genomen te hebben, hingen ze op en schreef Anouk de tijd en plaats in haar agenda. Toen ging ze het achter de balie maar een beetje op orde brengen, onder de luide muziek van K’s Choice. Ze verheugde zich nu al op Kate’s komst en luid zingend ging ze verder met opruimen. Het zal wel leuk worden.

Die middag vertelde Anouk Danny het nieuws.
“Waar hebben jullie het over gehad?” vroeg hij, een tikkeltje nerveus.
“Van alles.”
“Gezellig.”
“Zeker.”
Anouk deed nog steeds als anders, dus ze zal wel niks weten, dacht Danny en hij haalde toch wat opgelucht adem.
“Hoelang blijft ze eigenlijk?”
“Twee weken. Een weekje langer dan ik.”
“Ja, ik mis je nu al.”
“Aansteller.” grijnsde ze.
Liz drong zich door de menigte van cheerleaders die zich intussen voor de gymzaal en opende de deur. Ze gingen naar de kleedkamers en deden er, zoals gewoonlijk, kort over, en stonden dan ook in no-time in de gymzaal te dansen, springen, lachen gillen en te praten. Anouk en Danny hadden het over de komst van Kate.
“Ik wil wel vrij nemen hoor.”
“Ja, dat weet ik. Spijbelaar, je hebt net pas een week school. Nee, ik pik haar wel op.”
“Je kan haar herkennen aan haar ontzettende blonde haar.”
“Nu niet meer…” grinnikte Anouk binnensmonds.
“Wat?” vroeg Danny.
“Niks.”
Liz blies op haar fluitje. Iedereen keek verbaasd op.
“Oké, fluitje is geen succes. Kom op mensen, aan de slag.” grinnikte ze en ze klapte in haar handen. Maria rende nog even snel naar de kleedkamer om haar oorbellen uit te doen en haar haren in een staart te proppen. Daar had ze perse een spiegel voor nodig, want stel je voor dat het gebobbeld zat!
Anouk haalde haar schouders op en deed ook even snel een staart in haar haren. Plagend trok Danny eraan, wat als gevolg was dat Anouk hem door de hele gymzaal liet rennen, zwaaiend met haar vuist en keihard lachend.
Toen ze uiteindelijk stopten, stompte Anouk hem en grinnikte.
“Ja, mensen, warming up! Nu!”
Anouk en Danny keken haar verontwaardigd aan.
“Behalve jullie natuurlijk, want die hebben jullie net al gedaan.” lachte ze.
Ze ondergingen de zware training, maar aan het einde was Liz dik tevreden.
“Ik ga dood. Liz, ik ga je nu vermoorden.” kreunde Anouk.
“Dat kan niet, je kan al bijna niet meer staan.” grinnikte Liz en ze keek naar Danny, die Anouk overeind hield. “Tot maandag allemaal! Zelfde tijd, zelfde plaats!”
Danny moest Anouk weer naar de auto dragen én naar haar kamer. Hij gooide haar onder een luide kreet van Anouk op bed en ploft er zelf naast. Anouk kroop naar de rand van haar bed om een lolly te pakken en ging daarna weer in zijn armen liggen.
“Dan?”
“Hmm?”
“Maak me morgen wakker als je weggaat. Dan kan ik toch nog wel ontbijten hè?”
“Ja is goed. Ja, dacht ik wel, anders zorg ik daar wel voor.”
“Fijn.” zei ze en ze kroop nog dichter tegen hem aan. Hij speelde met haar haren en werd verstoord door een geklop op de deur. Aangezien Anouk bijna niet meer kon lopen, deed hij de deur open. Mevrouw Dedstee stond voor de deur. Toen ze Danny zag, keek ze heel even naar het nummertje op de deur, maar liep toen naar binnen. Ze zag haar dochter uitgeput op het bed liggen en lachte hard.
“Is niet grappig dus.” glimlachte Anouk toch een beetje. “Wat is er?”
Haar moeder gooide een plastic tasje naar haar toe en Anouk hield het ondersteboven op het bed. Er vielen postzegels uit, briefpapier, een paar pennen in verschillende kleuren, een tekenboek en een paar kledingstukken. De kledingstukken bleken een knalroze jurkje met spaghettibandjes, een prachtige, lange, zwarte cocktailjurk met een hoge split aan de zijkant, een rood hoofddoekje en knalroze beenwarmers in dezelfde kleur als het jurkje.
Met grote ogen keek Anouk naar de inhoud van het tasje.
“Ben je gek ofzo?” bracht ze uit. “Dit is allemaal loeiduur!”
“Ja, heb je er problemen mee?” lachte haar moeder.
“Nee, ik ben blij dat ik weet van wie ik het heb.” grinnikte ze.
“Nou ja, hebben jullie maar veel plezier met waar jullie ook mee bezig waren.” Plaagde mevrouw Dedstee hen en ze ontweek een tijdschrift dat Anouk naar haar gooide.
“Oja, trouwens…” zei ze en ze gooide een grote zak lolly’s naar Anouk. Die ving ze op door te springen en even haar spierpijn te vergeten, maar de landing was daardoor niet helemaal zoals gepland en ze viel met een luide bons op de grond. Iedereen in de kamer lag helemaal in een deuk.
“Danny, beetje hulp hier!” lachte Anouk. Danny tilde haar weer op het bed.
“Nou kinders, ik ga, ik denk dat ik het zo in mijn broek doe. Had ik nou maar een videocamera meegenomen, hahaha!” lachte mevrouw Dedstee nog na en ze trok de deur achter zich dicht. Ze gingen weer op het bed liggen, toen Anouk alles weer in het tasje had gedaan en het naast het bed had gezet.
“Wil je nog wat eten?”
“Ja, maar ik haal de deur geen eens.”
“Hoeft ook niet.” zei Danny en hij pakte de telefoon. “Hallo, met Dan. Wil je zo langs kamer 21 komen en een bestelling opnemen alsjeblieft? Dank je! Uhm, vijf minuutjes. Oké. Bedankt!”
Hij stond op, liep zijn kamer binnen en kwam even later terug met twee menukaarten.
“Altijd handig.” grinnikte hij en hij gaf haar een kaart. Na vijf minuten kwam er een serveerster aan de deur.
“Hey Dan.” groette ze.
“Hoihoi.”
“Wat wordt het?”
Ze bestelden wat ze wilden hebben en het werd volledig verzorgd. Het smaakte verrukkelijk en na het eten lagen voldoen op het bed naar het plafond te kijken. Anouk keek op haar horloge. Half negen.
“Ik ga slapen.” zuchtte ze.
“Succes ermee.”
Anouk grinnikte en schudde haar hoofd.
“Ja, blijf je bij me slapen of niet?”
“Ja is goed hoor. Ik ben in tien minuten terug.”
“Oké.”
Danny verdween en Anouk kleedde zich om. Tien minuten later stond Danny kant en klaar voor de deur. Ze doken het bed in en vielen na een tijdje in slaap.

Om half 8 klopte Danny op de deur van kamer 21.
“Wie is daar?” riep Anouk.
“Roomservice.”
Anouk opende de deur en Danny liep naar binnen. Hij keek een tikkeltje teleurgesteld naar Anouk, die al helemaal was aangekleed.
“Dit is een ontbijt op bed.”
“Geen probleem toch?” zei Anouk. Ze schopte haar schoenen uit en kroop weer onder de dekens. Danny ging naast haar liggen en legde het dienblad op haar schoot. Hij gaf haar een klein pakje. Anouk scheurde het papier eraf en opende het doosje. Ze zag een ketting met een hartvormige hanger met de inscriptie: Forever Yours.
Ze omhelsde hem en deed hem meteen om.
Om 8 uur was ze klaar met het ontbijt en werkte ze na een lange zoen Danny de kamer en het hotel uit en zijn auto in. Danny kuste haar nog een keer. En nog een keer.
“Je komt te laat.” zei ze zacht.
“Maakt niet uit.”
“Jawel. Opzouten jij.”
“Oké, oké ik ga al.”
Anouk boog voorover en kuste hem heel lang op zijn lippen. Dat had ze beter niet kunnen doen, want op dat moment kwam meneer Dedstee naar buiten lopen en zag haar dochter met Danny zoenen.
“Anouk?” riep hij.
Anouk kneep haar ogen dicht bij het horen van zijn stem. Ze gebaarde Danny te gaan en na nog een laatste kleine zoen, reed hij weg. Anouk draaide zich om naar haar vader en liep naar hem toe.
“Ja?”
“Wat was dat?”
“Wat was wat?”
“Dat wat je net deed? Wat had dat te betekenen?”
“Niks.”
“En dat dan?” zei hij en hij wees naar de ketting. Anouk hield het ding in haar hand.
“Oké. Het betekende wel wat. Heel veel zelfs. Hij is al sinds de eerste dag mijn vriend. Nu blij?” zei Anouk en ze liep langs haar vader het hotel weer in. Haar vader liep achter haar aan. Ze wou net haar kamerdeur dichtdoen, toen haar vader haar tegenhield.
“Hij gebruikt je gewoon. Zie je dat niet?”
“Pap, daar heeft hij dus de hele week voor gehad.”
“Hij heeft je voor het einde van de week in bed en dat is precies waar hij op uit is.”
“Kijk nou ‘ns naar jezelf man! Je kent hem niet eens!”
“Ach kom nou! Je ziet toch zo wat voor jongen dat is?!” schreeuwde meneer Dedstee.
“Ja, een lieve, gevoelige jongen. Dat is wat ik zie.”
“Je bent gewoon blind.”
“Hij is lief. Ik vraag me af of jij wel weet wat dat woord betekent.” snauwde Anouk.
Meneer Dedstee haalde uit en raakte haar gezicht. Anouk keek hem geschrokken, maar woedend aan. Danny die uit het niets kwam, duwde hem weg, omhelsde Anouk en schopte voor de neus van haar vader de deur dicht.
“Als hij zijn zin heeft, moet je niet bij mij komen huilen. Ik heb je gewaarschuwd!” schreeuwde haar vader nog, voordat hij het hotel weer verliet.
“Gaat het?”
“Ik red het wel.”
Danny hiel Anouk vast om haar middel, zijn hoofd op haar schouder en hij gaf zachte kusjes in haar nek. Ze draaide zich om, nam zijn gezicht in haar handen, kuste hem zachtjes en fluisterde: “Dan, als je zo doorgaat, kom je te laat.”
“Ja dat weet ik.” Zei hij en ging ongestoord verder met knuffelen en zoenen. Ze liet het toe maar werkte hem zo wel naar de deur toe. De gang door. Het hotel uit. De auto in. Nog één keer zoende ze hem lang en innig en startte toen de auto voor hem.
“Veel plezier Dan.” glimlachte ze en hij reed met tegenzin weg.

Om tien uur stapte Anouk in een taxi en om kwartover tien liep ze de ingang van het vliegveld binnen. Ze keek naar welke gate ze toe moest en of het vliegtuig vertraging had. Dit laatste was niet het geval.
Anouk wachtte tien minuutjes en zag toen het felroze haar van Kate verschijnen. Ze zwaaide naar haar en Kate merkte haar op.
“Anouk neem ik aan?”
“Ja, dat ben ik.” glimlachte Anouk.
Kate rommelde wat in haar tas en haalde er een zakje uit. Ze gaf het aan haar.
“Gefeliciteerd.” Grijnsde Kate.
“Had helemaal niet gehoeven joh.”
“Een vriendin van Dan is een vriendin van mij. Maar ik wist niet echt wat je wilde hebben dus, ja…”
Anouk schudde het zakje leeg boven haar hand en er vielen twee paar oorbellen uit. Het waren allemaal ringen en één paar was zilver met allemaal minuscule kraaltjes eraan en het andere paar was gewoon zwart.
“Goh, bedankt. Erg lief van je.”
“No problemo.”
Kletsend liepen ze naar buiten en hielden een taxi aan. De chauffeur hielp Kate met haar bagage en ze reden naar het hotel. Onderweg praatten ze honderduit en het leek of ze elkaar al jaren kenden. Aangekomen bij het hotel, hielp de chauffeur hen weer en Anouk gaf hem iets meer dan het geld dat ze hem schuldig waren.
“Hou maar.”
“Bedankt dame.”
“Nee, u bedankt.”
De meisjes liepen naar binnen en waren nog geen drie meter de lobby ingelopen of mevrouw Maclay stormde op Kate af en drukte haar tegen zich aan.
“Kate, lieverd, wat is dat lang geleden. Heerlijk om je weer te zien meid.”
“Hoi…” grinnikte Kate.
“Sorry, ik liet me even gaan. Goede vlucht gehad?”
“Ja, ik leef nog, dus…”
“Dat is waar. En je ouders, hoe is het met hun?”
“Goed, ze…-“
Kate werd onderbroken door een dienstmeisje.
“Mevrouw Maclay, kamer 118 is overstroomt en nou klagen de gasten uit kamer 18 dat er water uit het plafond komt.” zei ze gehaast en ze keek benauwd en paniekerig. Mevrouw Maclay lachte hard en kalmeerde het meisje een beetje.
“Iets wat je moet leren voor dit vak: Altijd kalm blijven en er gewoon hard om lachen.” zei ze tegen het meisje en ze wendde zich tot Kate. “Wij praten nog wel.”
Toen liep ze weg, met het dienstmeisje mee naar boven.
“Hoe laat komt Dan terug?” vroeg Kate aan Anouk.
“Meestal zo kwartvoor vier ofzo. Zal wel eerder zijn vandaag, hij deed vanochtend alsof hij ziek was. Om zeven uur ‘s ochtends. Hij heeft je echt gemist.” grijnsde Anouk. “Welke kamer neem je trouwens?”
“Nou, normaal gesproken sliep ik gewoon bij Dan. Maar nu zijn de omstandigheden anders enzo…”
“Oh, als je daar niet gaat slapen om mij, dan is dat dus echt niet nodig. Ik ben niet een jaloers varken ofzo.”
Kate glimlachte even.
“Nee, de omstandigheden zijn aders voor mij. Ik kan het je niet vertellen, ik hoop dat hij dat een keer doet.”
Anouk keek haar bedenkelijk aan, maar Kate keek smekend terug.
“Vraag alsjeblieft niks aan mij.”
“Oké, ik hou m’n mond wel. Kom je dan bij mij op de kamer?”
“Gezellig.”
“Oké. Help me even met deze tassen dan.”

Toen Danny de bel hoorde, pakte hij zo snel mogelijk zijn spullen bij elkaar en liep vlug naar zijn auto. Natuurlijk kwam hij Kirsten onderweg tegen.
“Waar ga je zo snel heen? Naar je liefje?”
“Gaat je niks aan. Donder op.” bromde hij en hij liep langs haar.
“Je bent zeker bang om haar kwijt te raken aan iemand anders hè?”
“Waarom zou ik?”
“Dat overkomt iedereen. Soms laat je je relatie wel eens in de steek voor iemand anders en…Oh wacht! Dat wás jij!” zei ze en ze lachte hard. Hij keek haar met grote ogen aan, maar stapte daarna snel in zijn auto. Ze ging er tegenaan staan.
“Rijd maar snel. Je wilt toch niet dat zij dezelfde fout begaat als jij.”
“Je solliciteert naar een klap, dat besef je toch wel, hoop ik?” zei hij grimmig en hij reed nijdig naar huis.
Eenmaal aangekomen, liep hij met grote passen de lobby binnen. Hij zag Anouk zitten achter de computer, hij zag een oud stel met een krant op de bank zitten en hij zag een dienstmeisje de trap op rennen. Hij liep naar Anouk toe.
“Komt ze niet?”
Anouk glimlachte naar hem en Kate sprong op zijn rug. Hij draaide rond met hem.
“Schaam je diep dat je me niet zag.”
Hij zette haar weer neer.
“Oef, je weet dat ik dat haat. Waarom doe je dat dan altijd?” grijnsde Kate.
“Ja dat weet ik. Je haar. Mijn god, had je niks te doen?” zei hij en lachend nam hij de stomp in ontvangst. Toen liep hij naar Anouk en gaf haar een zoen.
“Waar hebben jullie het allemaal over gehad?” vroeg Danny nieuwsgierig en een tikkeltje bezorgd aan de meisjes.
“Dat gaat jou helemaal niks aan.” grinnikte Kate.
“Want?”
“Meiden zaken hè?”
“Ja, en die gaan wij jou mooi niet aan je neus hangen.” lachte Anouk. Ze draaide zich even om, om een paar mensen te helpen.
Kate nam Danny even mee naar de hal.
“Waarom weet zij niet dat wij wat hadden?” zei Kate een beetje gekwetst.
“Heb je het haar verteld?”
“No, but yóú should.”
“Ja, maar…”
“Geen gemaar meneertje. Je gaat het haar vertellen. Het interesseert me niet wanneer, als je het maar doet. Begrepen?” Ze keek hem streng aan.
“Oké, oké ik vertel het wel.”
Ze liepen weer terug.
“Je zult het wel koud krijgen, Dan.” zei Kate glimlachend.
“Hoezo?”
“Geen nachtelijke uitstapjes naar je vriendin meer.”
“waarom niet?”
“Met z’n drieën in een bed is nogal krap.” lachte Anouk.
“Het zou wel kunnen. Dan ga ik gewoon in het midden en dan…”
“Nee!” riepen de meisjes lachend.
“Ik weet in ieder geval wat ik mis. Niks bijzonders.” grijnsde Kate en ze stak plagend haar tong uit.
“Let maar niet op haar, hoor.” grinnikte Anouk. “Ze heeft er geen idee van wat ze mist.”
Ze zaten de hele dag achter de balie te praten, tot Kate zich om half elf uitrekte en aankondigde dat ze naar haar kamer vertrok.
“Dan kunnen jullie nog even babbelen.” zei ze en daarbij keek ze een moment streng in Danny’s richting, die duidelijk maakte dat hij het ging vertellen.
“Niet meteen in slaap vallen hè!” riep Anouk haar achterna.
“Nee hoor! Tot zo…”
Anouk leunde een beetje moe tegen Danny aan, terwijl hij zat te bedenken hoe hij het haar zou vertellen. Hij had geen flauw idee, hij had immers gelogen.
“Anouk?”
“Hmm?”
“Ik moet je wat vertellen.”
“Klinkt ernstig.” Ze ging rechtop zitten en keek hem vragen aan. “Wat is er dan?”
Danny keek naar de grond en raapte al zijn moed bij elkaar.
“Weet je nog wat ik je heb verteld over Kate en mij?”
“Ja…”
“Nou, ik heb wel wat met haar gehad. Maar toen deed Anna net als Kirsten nu doet. En toen ging het uit, en ik weet dat het mijn eigen schuld. Maar…nou weet je het.”
Anouk staarde hem gekwetst aan. Tranen sprongen in haar ogen, maar voor ze eraan toegaf, liep ze zonder nog een woord te zeggen naar haar kamer en smeet de deur achter zich dicht. Danny kromp ineen bij de klap en gooide, woedend op zichzelf, het rekje met ansichtkaarten van de balie. Zijn moeder kwam op het lawaai af, toen Danny de kaarten opraapte en opnieuw sorteerde.
“Wil je erover praten?” vroeg mevrouw Maclay aan hem toen ze zijn gespannen gezicht zag. Hij klungelde wat met de kaarten.
“Weet je. Ik heb het helemaal verpest. Ik had op m’n gitaar gezworen dat ik niks met Kate heb gehad en ik heb net opgebiecht dat dat dus niet waar is. Ik heb Kate gekwetst en nu ook nog Anouk. En dit is dus precies waar Anna en Kirsten op uit zijn. Mij kapot maken. Je weet toch wel wat er was gebeurd met Kate en mij?”
“Nee, dat wilden jullie nooit vertellen.”
Hij vertelde het hele verhaal. Hoe Anna hem verleid had en hoe hij daar stom genoeg op in was gegaan. Hoe Kate gekwetst was en hoe kwaad hij op zichzelf was geweest.
“En nu probeert Kirsten hetzelfde bij Anouk en mij.”
“Echte sloeries dus.”
“Dank je! Ja.” zei hij, dankbaar voor begrip.
“Maar waarom heb je niet gewoon gezegd dat je iets met Kate had?”
“Dat weet ik dus niet.”
“En wat ga je eraan doen? Want als je dat rekje om blijft gooien, moeten het vastlijmen en kom je niet verder.”
“Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.” zei hij verdrietig en hij begroef zijn gezicht in zijn handen. Daarna streek hij verward door zijn spikes.
“Ik ga naar bed.”
Hij gaf zijn moeder een zoen en liep weg. Maar bij zijn deur aarzelde hij en liep door naar kamer 21. Hij klopte aan. Kate deed de deur een stukje open.
“Danny.” zei ze.
“Hoe is het met haar?”
“Ze is er kapot van dat je tegen haar hebt gelogen.”
Hij zweeg.
“Maar ik begrijp niet waarom je het niet gewoon hebt verteld. Schaam je je soms voor mij ofzo?”
“Nee! Nee, ik weet het ook niet.”
“want ik vind het teleurstellend dat je niet voor je fouten uitkomt. Echt waar.”
“Ja, ik weet het.”
“Als je ons wilde kwetsen: Gefeliciteerd. Het is gelukt.”
Zonder nog een woord te zeggen, sloot ze de deur.
“En waag het niet om de loper te gebruiken Danny Maclay!” riep ze net op het moment dat hij die uit zijn zak haalde. Zuchtend liep hij zijn kamer in en smeet ook de deur dicht.

Op het moment dat Anouk de kamer binnenkwam, keek Kate naar de grond.
“Het spijt me. Ik vond dat hij het zelf moest vertellen en…-“
“Het is niet jouw schuld, Kate. Hij heeft gelogen, jij niet.”
Anouk ging op het bed zitten met haar rug en hoofd tegen de muur en haar ogen dicht. Kate kwam onder de deken vandaan en ging ook tegen de muur aanzitten. Ze zeiden een tijdje niks.
“Hij wilde je geen pijn doen, weet je.”
“Zoals hij bij jou heeft gedaan?”
“Ja…” zei Kate met een pijnlijke blik in haar ogen.
“Sorry.”
“Geeft niet.”
“Maar wat moet ik nou doen dan? Wachten tot hij aan Kirsten toegeeft ofzo?”
“Ik weet het niet. Echt niet. Maar ik zou niet afwachten. Dat deed ik namelijk en toen was het te laat.”
“Ik begrijp niet waarom hij Anna leuker vond dan jij.”
“Dank je.” glimlachte Kate.
Anouk zuchtte diep en maakte twee vlechten in de lange, roze haren van Kate. Toen maakte Kate er één in haar haren. Anouk speelde met het uiteinde.
Na een tijdje zo gezeten te hebben, ging Anouk haar tanden poetsen. Er werd op de deur geklopt. Kate stond op van bed en deed de deur een stukje open.
“Danny.” hoorde Anouk Kate zeggen. Ze volgde het hele gesprek en hoorde de pijn en kilheid in Kate’s stem. Toen ze terugkwam, zat Kate op het bed voor zich uit te staren.
“Ik ben niet gewend dat hij zo doet.” zei ze zachtjes.
“Nee, ik ook niet.”
“Ik begrijp niet dat hij om mij gelogen heeft.” zei Kate met tranen in haar ogen.
“Ik begrijp niet dat hij op zich gelogen heeft.” zei Anouk met tranen op haar wangen.
De twee meisjes keken allebei triest voor zich uit, gekwetst door dezelfde jongen.

De volgende dag moesten Anouk en Kate heel veel moeite doen om Danny te negeren. Ze gingen zo gewoon makkelijk langs de balie en zo gewoon mogelijk naar de eetzaal, zonder hem één blik waardig te gunnen. Maar de ketting had Anouk nog steeds niet afgedaan. Hij voelde koud aan tegen haar huid onder haar truitje. Na het ontbijt gingen de meisjes weer terug naar hun kamer om te bekijken wat ze gingen doen. Ze besloten naar de tennisbaan te gaan, al was dat in eerste instantie alleen maar om uit de buurt van Danny te blijven. Dus na zich te hebben omgekleed in sportieve polo’s met rokjes verlieten ze het hotel. Anouk zag hoe Danny eerst naar hen keek en toen verdrietig haar blik ontweek. Ze wist niet zo goed wat ze daarmee moest.
Aangekomen bij de tennisbaan hadden ze meteen al sjans van drie jongens. Kate glimlachte naar hen terwijl Anouk een baan huurde. Ze liepen erheen en speelde een tijdje. De jongens van net ging op de stoelen bij de baan zitten en volgden hun spelletje. Anouk en Kate bleken aan elkaar gewaagd: ze konden er allebei niks van. Uiteindelijk won Anouk door een fout van Kate en met een luide juichkreet sprong ze zonder aanloop over het net. Kate grinnikte en liep naar de zijkant van de baan waar de jongens ook zaten. De meisjes hadden hen nog helemaal niet opgemerkt en Anouk zag ze pas toen ze een paar overslagen had gedaan.
“Dat doe je goed.” zei een jongen met blonde stekeltjes vol bewondering tegen haar. Ze haalde haar schouders op en zei: “Ik moet mezelf een beetje lenig houden hè…”
Hij liep naar haar toe en stak zijn hand uit.
“Ik ben Sven.”
“Anouk.” zei ze en ze schudde zijn hand.
De jongen met zwarte stekels richtte zijn aandacht op Kate.
“Hey schoonheid, hoe heet jij?”
“Kate. En jij?”
“Wesley.”
En de overgebleven jongen, met de rode stekeltjes, stelde zichzelf voor als Thomas.
Met z’n vijven gingen ze wat drinken in de kantine. Ze werden iets te luidruchtig en werden verzocht om te vertrekken. Ze liepen door het stadje en praatten de hele dag. Tegen zessen doken ze een bar in. Anouk en Kate dronken vooral alcohol door hun problemen met Danny, tot hun geld op was, maar toen kwamen de jongens elke keer met nieuwe drankjes voor hen. Eerst wilden ze weigeren, omdat ze al dronken waren, maar de jongens duwden de drankjes in hun handen.
“En hahahaha toen ging ze zo WOE op haar plaat! Hahahaha, je had het moeten zien!” giebelde Kate luid. Ze was inmiddels stomdronken en vertelde een verhaal wat niemand van de rest echt begreep, maar die waren allemaal ook dronken genoeg om de slappe lach te krijgen. Rond sluitingstijd was al hun geld op en vielen ze allemaal om. Ze stonden voor de deur van de bar op elkaar te leunen.
“Ik weet wel een leuk plekje waar we…alleen kunnen zijn…” zei Sven en hij streek met zijn vinger over Anouks wang. Ze giechelde.
“Oké…” zei ze. Slingerend liepen de vijf jongeren over straat tot ze bij een met heggen omringd grasveld kwamen. Er was één grote opening aan de smalle kant van het veld. Er stonden twee voetbaldoelen en verder niks. Thomas haalde een touw tevoorschijn en wenkte Kate. Met haar dronken kop besefte ze niet goed wat er gebeurde en liep met hem mee naar één van de doelen. Ze lachte luid toen ze werd vastgebonden aan de paal en de jongens daarna wegliepen.
“Wat voor spelletje doen we eigenlijk?” riep ze. De jongens negeerden haar en liepen naar Anouk, die met Sven op het gras zat. Sven streek met zijn vingers over haar wangen, langs haar hals en over haar borsten. Nu begon ze zich ongemakkelijk te voelen, dus duwde ze zijn hand weg. Maar Sven gaf niet zo snel op en kuste haar in haar nek. Weer werd hij weggeduwd.
“Wil je nou niet meer? Al de hele dag loop je me op te geilen. Nou zal ik wat krijgen ook.” zei hij en hij likte haar in haar nek en over haar wang. Wesley hield haar benen vast en Thomas haar armen. Ze voelde zich machteloos terwijl er tussen haar benen gevoeld werd en over haar borsten gestreeld werd. Ze probeerde zich los te rukken, maar tevergeefs. Ze gilde. Die gil werd gesmoord door Thomas, die zijn hand op haar mond legde.
“Ssht…Je wilt toch niet dat iemand ons hoort hè?”
Toen begon Kate, ondanks haar zware dronkenheid, in te zien dat dit geen spelletje meer was en begon ook te gillen. Geërgerd keek Wesley achterom, liet Anouk even voor wat het was, liep naar Kate en gaf haar een harde klap in haar gezicht. Ze gaf hem een fikse trap in zijn kruis en hij zakte op de grond. Kate ging verder met gillen.
Gierende remmen klonken. Een autodeur sloeg. Felle autolampen schenen het veld op. Een persoon stond in het licht. Anouk kon niet zien wie het was, maar ze maakte gebruik van deze afleiding door Sven tegen zijn hoofd aan te schoppen. Maar haar armen kreeg ze niet los van Thomas. De onbekende figuur rende naar haar toe, greep hem vast en gooide hem bij Anouk weg.
“Dan?” stamelde Anouk zacht en ze probeerde zich te concentreren op de figuur die ze drie keer dubbel zag. Hij keek haar heel even aan, zijn ogen vol pijn en spijt, maar stortte zich daarna op Wesley, die alweer bezig was met Kate in haar gezicht te meppen. Danny trapte de jongen in zijn knieholte en trok hem daarna aan zijn stekels naar achteren. Kate was in ademnood en keek met grote ogen hoe Danny Wesley vasthield. Hij maakte haar snel los en ze wankelde naar Anouk. Thomas en Sven stortten zich ook op Danny. Na ze een tijdje op afstand gehouden te hebben, werkten ze Danny tegen de grond en sloegen hem helemaal in elkaar. Kate en Anouk keken er een moment met grote ogen naar, maar liepen er toen op af en deelden een paar rake klappen uit. Met z’n drieën verweerden ze zich tegen de jongens, tot ze een sirene hoorden.
“Hou ze vast.” zei Danny alleen tegen de meisjes.
Kate greep Wesley om zijn keel, Anouk hield Sven in zijn nekvel vast en Danny hield Thomas in de houdgreep.
“Mooi werk Dan.” klonk een vrouwenstem. Een politie agente kwam uit de bosjes, gevolgd door nog een agente en twee mannelijke agenten. Die namen de drie jongens over van de meisjes en Danny.
“Geen probleem, Jen.” zei Danny. De agente, Jennifer, liep naar de meisjes toe om te checken of alles goed met hen was. Ze moesten mee naar het bureau en daar vertelden ze, met een deken om en een kop koffie in hun handen, wat er precies was gebeurd. Ze gaven toe dat ze zich stomdronken hadden laten voeren en dat dat stom was geweest. Ook vertelden ze dat ze waren ingegaan op het geflirt van de jongens, en toen Anouk dit zei, keek ze heel even naar Danny en toen naar de grond. Jennifer voelde de spanning tussen het groepje en verliet de kamer, na even bemoedigend in de schouder van Danny te hebben geknepen.
Anouk zat voor zich uit te staren, haar handen om de kop koffie gesloten. Schuldbewust keek ze naar Danny.
“Het spijt me.” fluisterde ze met tranen in haar ogen.
“Mij ook.” zei Kate zacht.
“Nee, ik ben degene die dat moet zeggen. Ik had niet moeten liegen. Niet tegen jou en niet over jou.” zei hij en hij keek de meisjes aan. “Jullie betekenen veel te veel voor mij…Ik wil jullie niet kwijt.”
“Wat deed je daar?”
“Jullie zoeken. Ik was al bang dat jullie tegen hun waren aangelopen. Dit gebeurd wel vaker, maar die meisjes voeren ze dan zo dronken dat ze niet meer weten wie hen verkracht heeft. Ik was net op tijd…”
“Bedankt Dan.”
“Zit wel goed. Ik wil jullie gewoon niet kwijt.”
Ze keken een tijdje stil voor zich uit. Deze tweede situatie veranderde de hele eerste situatie en Anouk wist niet hoe ze hem nu niet kon vergeven. Peinzend zette ze haar koffie neer. Hij had hen gered van een verschrikkelijk lot, hoe kon je dat negeren? Plotseling stond ze op en viel Danny om de hals. Tranen liepen over haar wangen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar op haar voorhoofd. Kate kwam er ook bij en zo stonden ze een tijdje in zijn armen.
“We moeten maar eens gaan.” zei Danny en hij pakte zijn autosleutels. Hij nam afscheid van Jennifer en de meisjes bedankten haar.
“Geen dank. Enne, doe een beetje zuinig op hem. Zo één vind je niet nog een keer.”
Anouk keek hem aan.
“Nee.” zei ze. “Dat klopt.”
En met z’n drieën liepen ze het politiebureau uit.

[Little Phoebe]

De volgende morgen belde Danny Liz op om te zeggen dat hij en Anouk niet kwamen trainen.
"Waarom niet?" vroeg ze.
"Kate is hier."
"Oh, gezellig, doe haar de groeten."
"Ja, dat is goed. Jullie gaan toch alleen maar herhalen?"
"Ja, we hebben jullie niet hard nodig."
"Oh, nou, oké, we komen wel helemaal niet meer." lachte Danny. Liz lachte ook.
"Tot morgen Dan."
"Tot morgen Liz."
Ze hingen op. Danny ging naar de kamer van de meisjes en klopte op de deur.
Anouk deed de deur open en liet hem binnen. Ze begonnen te zoenen. Kate kwam de badkamer uitlopen, met alleen een handdoek om, en slaakte een gilletje. Ze stopten met zoenen en keken naar haar. Anouk grijnsde en legde haar hand over Danny's ogen.
"Ik heb je nog naakter gezien, het is niks nieuws meer."
"Ja, maar nu ben je niet meer bevoegd om me zo te zien." grinnikte Kate en snel trok ze wat ondergoed aan.
Ze knikte naar Anouk en die haalde haar hand weg.
"Oh, en zo bloot wel hè?" grijnsde Danny. Kate haalde haar schouders op en liep op haar gemak naar de kledingkast en kleedde zich op haar normale langzame tempo aan, om duidelijk te maken dat BH en string 'no big deal' was.
Toen ze na een kwartier eindelijk klaar was, gingen ze naar de eetzaal en namen een uitgebreid ontbijt.
"Anouk, we hoeven niet te trainen en Kate, je krijgt de groeten van Liz." zei Danny tijdens het ontbijt.
"Thanks. Waarom gaan jullie niet trainen?"
"Jij bent er toch?"
"Oké. Maar kunnen we er straks toch even heengaan?"
"Tuurlijk." zei Danny.
Ze aten snel door en onderweg naar kamer 21 groetten ze Mary, die op de vrije diensturen van Anouk zat.
Meneer en mevrouw Dedstee kwamen net uit het gangetje en Anouk was er bijna langsgelopen.
"Mam! Waar gaan jullie nou heen?" vroeg ze en ze wees naar de koffers, die haar ouders hadden meegenomen.
"Wij gaan door naar Los Angeles. Wij zijn een beetje uitgekeken op dit stadje. We zijn hier al een week en hebben alles al gezien. Ik weet niet wat we hier nog moeten doen."
"Oh...Oké."
"Hier heb je geld voor de 5 dagen zodat je een beetje kunt rondkomen. Niet allemaal voor alcohol!"
"Na gisteren hoef ik voorlopig geen alcohol meer." zei ze en ze wreef over haar pijnlijk kloppende hoofd. Haar moeder keek haar vragend aan, maar Anouk wuifde het weg.
"Laat maar."
Ze nam het geld aan en stopte het weg. Nadat ze hadden uitgecheckt liep het groepje mee naar buiten en Danny hield mevrouw Dedstee met haar koffers.
"Waarom laten jullie me eigenlijk achter?" vroeg Anouk aan haar moeder.
"We kunnen je toch niet meenemen en je afscheid laten nemen van je eerste echte grote liefde, die we trouwens als schoonzoon willen hebben?" grinnikte haar moeder. Anouk glimlachte en omhelsde haar. haar vader had ze genegeerd sinds hij haar had geslagen. Meneer en mevrouw Dedstee stapten in de auto en reden weg. Ze werden uitgezwaaid door Anouk, Kate en Danny.
Toen ze uit het zicht waren sprong Anouk Danny om de hals en sloeg haar benen om zijn middel. Hij hield haar vast en ze kuste hem.
"Weet je wat dit betekent?" vroeg ze.
"Wat?"
"Dat ik nu nog 5 dagen ongestoord dingen kan doen, zonder dat m'n ouders op m'n lip zitten."
"Niet geheel ongestoord hoor." lachte Kate en ze sprong op Danny's rug. Danny keek benauwd naar Anouk toen Kate dit deed, maar droeg de meisjes naar binnen. Bewonderend om zijn kracht keek Anouk hem aan en gaf hem een kus op zijn lippen. Ze liet hem los en plofte op de grond.
Kate liet hem ook los en stelde voor naar de training te gaan.
"Ja, dat is goed, ben zo terug." zei danny en hij verdween naar zijn kamer.
"Wat wil je gaan doen?" vroeg Anouk.
"Die Anna even een flink harde klap voor haar paardenbek geven natuurlijk. Deze kans krijg ik nooit meer."
Door de strijdlustig- en felheid in haar stem moest Anouk hard lachen. Danny kwam terug en keek bedenkelijk naar de meisjes, maar liet het maar bij een bedenkelijk gezicht.
Ze liepen weer naar buiten en sprongen in zijn auto.
"Anouk?" vroeg Danny.
"Hmm?"
"Wil jij rijden?"
Anouk keek hem ongelovig aan.
"Ik heb haar ook leren rijden." lachte hij en hij knikte naar Kate.
"Nou, vooruit. Maar als ik je auto in de prak rijd, is dat je eigen schuld hè?"
"Ja, nee, oké."
Anouk schoof op de linkerstoel en startte de auto. Danny sprong naast haar in de auto. Anouk had al eerder een paar rijlessen van haar ouders gekregen, dus wist ze wel zo ongeveer waar alles zat. Daarom waren ze al snel van het parkeerterrein af en op weg naar school. Ze parkeerde hem zo netjes, dat het leek alsof ze dit elke dag deed en verbluft en vol bewondering keek Danny haar aan.
"Dit is niet de allereerste keer dat ik achter het stuur zit hoor." grinnikte Anouk en ze zette de auto af. Ze stapte uit en met z'n drieën liepen ze naar de gymzaal, waar de muziek al buiten te horen was.
Ze liepen naar binnen. Door het appeltjesgroene topje van Anouk en het felroze haar van Kate vielen ze gelijk op en werd de routine gestaakt. Kate liep door de enthousiaste menigte meteen naar Anna.
"Zo, ben jij er ook weer?" zei Anna hatelijk.
"Ja, fijn hè." zei Kate zonnig.
"Enig."
"Volgens mij waren wij nog niet helemaal klaar toen ik verhuisde."
"Ik wel."
"Maar ik niet. En ik ben hier om iets te doen."
"Wat dan?"
Kate haalde uit en raakte Anna hard en snel in haar gezicht. Haar hoofd sloeg opzij en een rode handafdruk verscheen.
"Kreng!" gilde ze en ze hief haar hand ook op.
Anouk sprong ervoor en Anna stopte net op tijd. Het was niet haar bedoeling Anouk te raken, daar wilde ze niks mee te maken hebben.
"Als je haar wilt hebben, moet je eerst door mij." zei Anouk met vuur in haar ogen.
"En door mij." zei danny en hij ging ook voor Kate staan.
Anna keek van de één naar de ander en liet haar hand zakken.
"Ik krijg je nog wel." siste ze naar Kate.
"Ik twijfel er niet aan dat je dat gaat proberen. Maar of het ook lukt?" glimlachte Kate. Ze draaide zich om en liep naar Liz. Die keek haar breed grijnzend aan en omhelsde haar.
"Mooie schat. Je bent het nog niet kwijt." grinnikte ze zachtjes in haar oor. Kate lachte.
"Ja, dat komt ervan als je messt met mij. Ik pak je hoe dan ook terug. Had ze kunnen weten hoor."
“Precies. Hoe gaat het meis?”
“Goed, goed.”
Kate omhelsde haar hele team, behalve Anna en Kirsten.
“Nou, gaan jullie nog wat laten zien of niet?” grinnikte Kate. Liz klapte in haar handen en riep de naam van de routine die ze wilden gaan doen.
Danny en Anouk trokken hun vesten uit en deden mee, want zij hadden wel een rol in déze. Kate ging in de hoek op de grond zitten en keek toe.
Eerst deed het team de routines voor de kampioenschappen en daarna die voor wedstrijden. Daarna lagen en zaten ze allemaal uitgeput op de verkoelende vloer van de gymzaal. Kate lachte hard en klapte in haar handen.
“Mooie routines Liz. Ze hebben geluk met jou als aanvoerster.”
“Goh bedankt. Ik wou dat iedereen er zo over dacht.” zei Liz lachend.
“Liz, ik vermoord je. Kate, jij volgt.” zei Anouk.
“Waarom nou weer?” vroegen de meisjes.
“Dit was de zwaarste training ooit. Ik kan nu wel wat aan, maar toch. Zodra ik weer gevoel in mijn benen krijg, kunnen jullie beter gaan rennen.”
Kate en Liz keken elkaar een moment aan en barstten in lachen uit.
Kirsten zat achter Danny en streelde zijn arm. Hij trok zijn arm weg en sloeg die om Anouk heen. Kirsten streelde nu zijn rug. Hij ging op zijn rug liggen en ze moest snel haar hand wegtrekken. Danny deed net of hij haar wilde zoenen en liet haar dichterbij komen met haar hoofd. Toen hun hoofden heel dicht bij elkaar waren, ging Danny naar haar oor en fluisterde: “Weet je, met wat je nu doet kun je hetzelfde krijgen als Anna. En geloof me, Anouk slaat heel wat harder dan Kate.” Toen kwam hij weer overeind. Anouk keek hem bedenkelijk, ietwat wantrouwend en vragend aan, maar hij stelde haar met één enkele blik gerust.
“Zullen we gaan?” vroeg Danny aan Kate en Anouk. “Ik bedoel, je hebt gedaan waar je voor kwam, toch?” vroeg hij aan Kate en hij keek grijnzend naar Anna.
“Ja, is goed. Wie rijdt?”
“Jij.”
“Waarom ik nou weer?”
“Jij bent de enige van ons die geen flikker heeft gedaan.” grinnikte Anouk en ze liepen naar de uitgang. Kate omhelsde nog even haar hele team en kreeg zelfs een dikke zoen van Mick. Toen het spits was afgebeten, gaven Drake en Xander haar ook een zoentje. Aaron keek haar verlegen aan, maar gaf haar toen een intense tongzoen. Totaal overdonderd stond het team te kijken hoe Kate hem terugzoende, met net zo’n verraste en overdonderde blik in haar ogen als haar teamgenoten. Toen liep ze zonder nog iets te zeggen de gymzaal uit. Aaron zag iedereen kijken en grijnsde.
“Wat?” zei hij. “Ik vind haar al heel lang leuk hoor. Stelletje blinden.”
Hoofdschuddend liepen Anouk en Danny ook naar buiten en stapten in de auto. Danny moest achterin. Toen iedereen zat reed Kate vrijwel meteen weg.
“Misschien had ik dat niet moeten doen.” zei ze met een beetje schrik in haar ogen.
“Waarom niet? Die jongen vindt je leuk.” lachte Anouk.
“Ja, dat weet ik al heel lang, en hij kan ook wel heel goed zoenen, moet ik zeggen. Maar ik heb eigenlijk al een vriend.”
“Oeps. Dumpen die hap.” lachte Anouk.
“Nee, ik bel hem straks wel even op om te zeggen dat ik met Aaron heb gezoend.”
“Ja, goed idee. Van liegen komt ruzie.”
“Hey, ik zei toch sorry!” protesteerde Danny vanaf de achterbank. Anouk draaide zich om en gaf hem een kusje om zijn mond.
“Weet ik toch.”
Kate parkeerde de jeep en ze sprongen uit de wagen. Binnen liepen ze bijna mevrouw Maclay omver. Ze had een vliegticket in haar handen.
“Anouk, hier. Deze moest ik van je ouders geven. Je vertrekt vrijdag om half 4.” zei ze en ze gaf haar het vliegticket.
“Oké bedankt.”
Toen gingen Danny en Anouk snel douchen en zich omkleden en belde Kate naar haar vriendje op de kamer van Anouk en haar.
“Hey Sam. Hoe gaat ie? Ja, alles oké. Ik moet je iets vertellen. Ik heb iets gedaan. Maar je moet beloven dat je niet meteen ophangt. Oké?” sprak Kate in de hoorn. Anouk kwam met een handdoek om haar hoofd en lijf de badkamer uit toen ze dit zei en vroeg of ze mocht meeluisteren. Kate knikte, zette hem op de luidspreker en Anouk kleedde zich aan, terwijl ze luisterde.
“Ja oké.” klonk het. “Vertel maar.”
“Ik heb met Aaron gezoend.”
“Wat?”
“Je verstond me wel.”
“Wie is Aaron nou weer? Die ex waar je het steeds over had?”
“Nee, een andere.”
“Jezus, kan ik je dan niet eens op vakantie laten gaan?!” klonk het een beetje boos.
“Sorry hoor, hij begon.” zei Kate en ze keek naar Anouk.
“Ja dat zeggen ze allemaal. Ik wil dat je nu terugkomt.”
“Hij begon echt. Ik heb het gezien.” zei Anouk nu.
“Wie is dat nou weer?”
“Ik ben Anouk, maar dat boeit verder niet. Ik heb gezien dat hij begon, maar we waren allemaal net zo overdonderd als Kate. Als hij het bij mij had gedaan, had ik ook teruggezoend, ook al heb ik ook een vriend.”
Het bleef even stil.
“Dus…?” zei Sam.
“Ik vind het heel goed dat Kate zo eerlijk en open tegen je is, het is namelijk nog geen tien minuten geleden gebeurd.” zei Anouk.
“Het spijt me.” zei Kate.
“Mij ook. ”
Het bleef een tijdje stil.
“Hey, ik moet ophangen, ik moet m’n moeder met iets helpen. Ik zie je na de vakantie. Doei.”
“Doei.”
Sam verbrak de verbinding. Kate legde de hoorn weer op de haak en staarde voor zich uit. Anouk deed haar broek dicht en ging half aangekleed tegen haar aanzitten. Ze ging door haar haren en zei: “Hij vindt het duidelijk erg, hij is gekwetst. Laat hem maar, hij belt je wel als hij daar klaar voor is. Maak je maar niet druk. Goed?”
“Oké. Je zal wel gelijk hebben.”
“Heb ik.” lachte Anouk en ze liep naar de kast. Ze hield twee truitjes boven haar broek en vroeg: “Welke van de twee?”
Kate wees de linker aan. Het was een rood truitje en die kleurde mooi bij haar donkerblauwe spijkerbroek. Ze trok het aan, verlieten de kamer en liepen naar de lobby. Daar zat Danny op de bank en hij speelde het liedje wat hij voor Anouk had geschreven. Hij hield meteen op toen hij de meisjes zag. Hij bekeek Anouk van top tot teen en floot zachtjes. Ze lachte gevleid. Hij legde zijn gitaar achter de balie.
“Zo dames, wat gaan we doen?”
Kate keek op haar horloge.
“Het is al te laat om iets te doen, denk ik.”
“Dat denk ik inderdaad ook wel.” merkte Anouk op.
“Wat denken jullie van een filmavondje?” vroeg Danny. “Gaan we even naar de videotheek nu.”
“Prima.” zei Anouk.
“Goed.” zei Kate.
Dus liepen ze weer naar buiten. Het was een kwestie van wie-het-eerste-achter-het-stuur-zat-reed, dus won Anouk. Ze grijnsde triomfantelijk naar Kate en die stak haar tong uit, waarna ze achterin plofte. Danny stapte hoofdschuddend in en legde uit waar ze heen moest rijden. De videotheek bleek in een afgelegen zijstraat te liggen, zo verscholen dat Anouk er bijna voorbij was gereden. Ze trok haar wenkbrauwen hoog op, maar parkeerde toen de auto heel netjes voor de deur en ze liepen naar binnen.
“Wat zoeken we? Humor, horror?”
“Iets met Brad Pitt, het liefste.” zwijmelde Kate, maar Anouk sloeg jaar op haar kont.
“Nee man, Brad is uit. Freddie Prinze Junior misschien?”
“Oeh, is ook goed. Stijlvol en aantrekkelijk. Ja hoor, komt goed.”
“Dan, wie wil jij erin?”
“Ach, als ze maar lekker is.” grinnikte hij. “Ik bedoel, Sarah Michelle Gellar ofzo?” voegde hij er snel aan toe toen hij de meisjes zag kijken.
Kate trok onbewust een film uit een rek.
“Hmm…I know what you did last summer en I still know what you did last summer?”
“Oké.” zei Anouk.
“Mooi.” grijnsde Danny.
Ze kregen de films mee toen Danny de eigenaar zijn videotheekpasje had laten zien en ze liepen naar buiten. Het begon al iets te schemeren, maar het was nog steeds warm genoeg om zonder jas te lopen. Anouk reed weer terug en zette hem op een parkeerplek. Ze liepen snel naar de kamer van de meisjes, want die was tenminste opgeruimd, vond Danny.
“Jij wil gewoon niet dat wij zien dat jij seksboekjes onder je matras hebt liggen.” plaagde Kate hem.
“Uiteraard.” grijnsde hij.
“Open die deur Danny Maclay.” riep ze en ze pakte snel en handig de loper uit zijn broekzak. Ze opende haastig de deur en rende naar binnen. Ze kwam niet verder dan twee meter, want vanaf daar lagen er overal kledingstukken, waarvan niet te onderscheiden was of het schoon of vuil was.
“Hey, jij hebt een veel grotere tv.” wees Anouk. ”Ons een beetje met de troep laten zitten hè? No way mister, wij gaan nu jou kamer opruimen. En met wij bedoel ik jou ook. Discussie gesloten.” zei ze streng toen Kate en Danny wilden gaan protesteren.
Iedereen gooide alle kledingstukken die ze tegenkwamen in het bad en daarna in de douche omdat er niks meer bijpaste. Toen de vloer leeg was, lagen het bad en de douche bomvol met kleren. Anouk liep de kamer uit en kwam terug met een paar wasmanden.
“Hebben de werksters ook weer wat te doen.” vond ze.
Met z’n drieën gooiden ze alle was in de manden en brachten die naar het washok, die een verdieping lager zat. Toen ze terugkwamen in de kamer, keken ze moe maar voldaan rond en ploften de meisjes op het bed, terwijl Danny de film in de videorecorder stopte en de reclames vooraf doorspoelde.
“Wacht!” riep Anouk ineens verrukt en ze sleurde Kate mee naar hun kamer. Ze kwamen terug met hun armen vol waxinelichtjes en gooiden ze op het bed. Ze liepen terug en kwamen nu terug met zakken waxinelichtjes en hielden die ondersteboven op het bed. Danny keek met grote ogen naar de hoeveelheid kaarsjes en zei: " Heb je altijd zoveel bij je?"
"Meestal wel, maar ik heb de helft hier gekocht, toen ik met m'n moeder naar die beautyfarm was geweest, weet je nog? Zij had ze toen meegenomen in haar tas."
Anouk liep nog eenmaal terug om de deur dicht te doen en deed toen ook hier de deur achter zich dicht en begon met Kate alle waxinelichtjes een plek te geven en aan te steken. Danny liep weg en kwam even later terug met twee flessen wijn, rode en witte, drie wijnglazen en drie hele grote bakken popcorn. Kate zuchtte.
“Hierna moet ik weer aan de lijn.”
Anouk bekeek met opgetrokken wenkbrauwen het lichaam van Kate en lachte hard.
“Sorry hoor, maar, ach wijf, ga alsjeblieft zitten en hou je bek. Bij jou kan er nog wel 20 kilo aan en dan zie je er nog goed uit. Lekkere cominatie trouwens, Dan.” grinnikte ze wijzend op de popcorn en wijn. Hij haalde zijn schouders op.
Hoofdschuddend stak Anouk het laatste kaarsje aan en legde de aansteker op het nachtkastje. Ze dimde het licht een beetje en kroop over het bed naar Danny toe. Ze gaf hem een zoen op zijn mond en ze zag Kate uit haar ooghoek vol plagerige walging kijken. Ze grijnsde breed toen Anouk haar verontwaardigd aankeek.
“Dat geklef gaan jullie toch niet de hele avond doen hè, zit ik hier een beetje te griezelen in mijn eentje. Van jullie en van de film.”
“Wees maar niet bang hoor.” lachte Anouk. “Oké, Dan, wat is wat?” vroeg ze en ze gebaarde naar de popcorn.
“Van links naar rechts: zoet, zout, caramel toffeeachtig.”
De film begon en ze keken. Maar na de helft van de eerste film waren ze al moe en na een derde van de tweede film lagen ze op elkaar hangend en leunend te slapen.

De volgende morgen werd Anouk ietwat stijf wakker en ze keek om zich heen. Danny lag achter haar en Kate voor haar. Ze greep naar de arm van Danny en keek naar de tijd. Half 10. Half 10?!
“Dan! Dan! Danny, schat, schiet op, je bent te laat!”
“Ik meld me wel ziek.”
Anouk grinnikte en verdween naar haar kamer om haar tanden te poetsen, want de smaak die ze in haar mond had was gewoon té smerig, vond ze. Ze hoorde Danny ook in de badkamer stommelen en de kraan lopen. Ze trok haar kleren uit en haar badjas aan. Daarna liep ze naar het kleine radiootje, stopte er een CD in en blèrde mee met Michelle Branch.
“Coz you’re everywhere to me! And when I close my eyes, it’s you I see. You’re everything I know AAH!” Ze gilde door twee handen die haar om haar middel grepen en ze draaide de aanvaller zijn handen zo, dat zij hem nu in haar macht had en hem een beetje pijn deed en ze hem eventueel meer pijn kon doen. Maar toen zag ze dat het Danny was, ze lachte hard en liet hem los. Hij keek haar ondeugend aan. Ze begreep een beetje waar hij waarschijnlijk naartoe wilde, liep naar haar radio en zette hem wat harder. Hij deed de deur dicht en op slot. Ze kusten elkaar. Zijn hand ging in haar badjas en streelde haar borsten. Ze leunden tegen de muur aan en gingen in elkaar op. Hij ging onder haar badjas en ze kreunde zachtjes. Ze zoenden en liepen langzaam naar het bed, om erop neer te vallen. Danny ging op Anouk liggen en kuste haar in haar nek. Hij knoopte het ceintuur van haar badjas los en opende hem. Toen kuste hij haar buik en navel. Hij kwam weer naar boven en gaf haar een intense tongzoen. Hij trok zijn shirt uit en ging weer door met haar te verwennen en zoenen. Toen rolden ze om en lag zij bovenop. Ze deed zijn broek los en trok hem uit. Ze zoende zijn buik, borst, nek en toen weer zijn lippen. Ze ging rechtop zitten en deed eerst langzaam en sensueel haar ondergoed uit en toen de zijne.
Daarna gebeurde het allemaal heel snel. Danny haalde snel een condoom uit zijn zak, rolde op Anouk en duwde zich in haar. Ze klampte zich aan hem vast en sloeg haar benen om hem heen. Hij voelde haar goed aan en wist wanneer hij harder moest of niet moest bewegen. Toen Michelle Branch voor de vierde keer met hetzelfde liedje begon, lagen ze uitgeput dicht tegen elkaar aan, zij in zijn armen. Ze zeiden niets tot ze ergens in de verte gebons op een deur werd hoorden. Anouk zette de muziek zachter.
“Hey mensen, doe ‘ns effe heel gauw open.” klonk de duffe stem van Kate door de deur heen.
Verschrikt keek Anouk Danny aan.
“Shit.” fluisterde ze en ze trok snel haar spullen weer aan. Danny haastte zich ook in zijn kleren en sprong op het bed alsof ze daar gewoon hadden gelegen. Anouk deed nonchalant mogelijk de deur open en Kate liep snel de kamer in. Ze keek eerst onderzoekend de kamer door, toen keek ze Anouk en Danny om beurten aan en toen verdween ze met schone kleren de badkamer in, een bedenkelijk gezicht trekkend.
Pas toen ze haar luid hoorden zingen onder de douche, durfden ze te praten.
“Volgens mij weet ze het.” zei Anouk. Hij haalde zijn schouders op.
“Maakt me niet uit.”
Ze lagen een tijdje tegen elkaar aan naar het plafond te kijken.
“Heb je spijt?” vroeg hij.
“Nee.” zei ze oprecht en die woorden kracht te geven gaf ze hem een zoen.
Ze wisselde haar CD van Michelle voor Marco Borsato en drukte op play.
“Wat is dit nou weer, ik versta er niks van.” riep Danny uit.
“Marco Borsato.” grinnikte Anouk. “Nee je hoeft niet naar huis vannacht…”
“Pardon?”
“No, you don’t have to go home tonight. We already waited for so long. Cause the night is the heart of the love that is laughing. No, you don’t have to go home tonight. Life is passing by too fast anyway. So stay with me.” vertaalde Anouk het refrein voor hem. Hij glimlachte en gaf haar een knuffel.
Kate kwam in haar schone kleren de badkamer uitlopen, nam een aanloop en sprong boven op hen. Daarna wurmde ze zich tussen hen in, zodat Danny Anouk moest loslaten. Danny schoof een eindje op en wenkte Anouk. Die rolde over de buik van Kate op Danny. Ze glimlachten naar Kate die zuchtend met haar ogen rolde. Ze moest toch wel lachen.
“Willen jullie misschien alleen zijn ofzo?” grijnsde ze.
“Nee hoor. Dat waren we net al toen jij nog lag te maffen.” lachte Anouk terug. Toen wendde ze zich naar Danny. “Heb jij je ziek gemeld?”
“Ja mama.” zei hij grinnikend om haar strenge gezicht.
“Braaf.”
Ze kletsten een tijdje met elkaar. Er volgde een discussie die vooral ging om Marco Borsato, die volgens Danny veel te dramatisch zong, maar die volgens Kate de beste Nederlandse zanger was die ze ooit had gehoord.
“En de enige.” zei Danny.
“Nou en.” grinnikte ze en ze stak haar tong uit. “Hij is wel goed.”
“Weet je, ik heb eigenlijk helemaal geen zin in ontbijt.” merkte Anouk na een tijdje stilte op, toen ze klaar waren met discussiëren. Danny was het met haar eens, maar Kate had wel trek.
“Blijven jullie maar hier hoor, ik ga niet tegen jullie geklef aankijken, dan heb ik meteen geen honger meer.” lachte ze en ze liep de kamer uit, de deur deed ze op slot. Danny begon weer speels aan de ceintuur van Anouks badjas te trekken en haar in haar nek te zoenen, maar Anouk duwde hem weg.
“Geen sprake van meneertje. Vanavond misschien weer.” kreunde ze vermoeid glimlachend en ze maakte de ceintuur weer vast.
“Zolang kan ik niet wachten.” zei hij gulzig en hij zoende haar nek opnieuw en trok in één ruk de ceintuur uit de badjas. Ze zoende hem terug. En ze deden het weer.

De volgende middag zat Anouk weer braaf achter de balie, nadat ze een standje van mevrouw Maclay had gehad omdat ze gisteren gespijbeld had, zat Danny ook weer braaf op school en zat Kate naast Anouk met de computer te kloten. Zuchtend keken de meisjes om beurten op de klok en meldden dan de tijd.
“Drie uur.” meldde Kate verveeld. Anouk zuchtte.
“Kwartover drie. Jongen.” zei Kate na een kwartier. Anouk keek op uit haar dagboek waar ze verveeld in zat te schrijven en te tekenen en keek recht in een bekend gezicht van een aantrekkelijke jongen.
“Anouk? Wat doe jij nou hier?” riep hij uit in het Nederlands. Kate keek vragend op.
“Ik werk hier.” zei ze wat ongemakkelijk.
“Wie is je vriendin?”
“Kate. Kate, dit is Yuri.” stelde ze hen in het Engels aan elkaar voor. Met een wantrouwende blik schudde Kate de hand die Yuri vrolijk naar haar uitstak.
“Wat doe jij hier dan?” vroeg Anouk in het Nederlands.
“Vakantie. Jij?”
“Ook ja.”
“Hey, kunnen jullie effe in het Engels praten ja?” kwam Kate tussenbeiden.
“Sorry.” zeiden ze tegelijk.
“Je belde niet meer na onze avond. Wat was er?” vroeg Yuri haar.
“Ik belde niet meer? Jij zou bellen.”
“Serieus? Oh, wat zal jij van me gedacht hebben.”
“Dat ik één van je vele one night stands was geweest.” zei Anouk en ze pakte een stapeltje mappen op en zette ze in de kast, om hem niet te laten merken dat ze best gekwetst was geweest dat moment.
“Nee, dat was je echt niet! Ik dacht gewoon dat jij me zou bellen. En in principe heb ik het wel aangemaakt, dus is het geen one night stand meer, of wel?” Hij lachte.
Anouk draaide zich om.
“Dus je wil zeggen dat het nog steeds aan is?”
Net toen hij antwoord wilde geven, kwamen zijn ouders binnen en ook zij begroetten Anouk hartelijk. Ze lachte een beetje ongemakkelijk terug en gaf hen de sleutels van hun kamers. Yuri nam afscheid van de meisjes om zijn koffers uit te pakken.
“Ik ben zo snel mogelijk weer terug schoonheid.” zei hij tegen Anouk en hij gaf haar een kus op haar mond over de balie heen. Toen liep hij met zijn koffers weg, de lift in.
Kate staarde hem na, en keek toen naar Anouk, die driftig haar lippen afveegde.
“Mis ik wat ofzo?” grinnikte ze.
“Wij hadden iets, nou ja iets, drie dagen voor ik hierheen ging. Hij belde niet ofzo om afscheid te nemen ofzo, en ik had zijn nummer niet. Dus ik dacht dat het twee dagen leuk was geweest en dat dat gewoon voorbij was. Ik heb me er vrij snel overheen gezet en ben vol goede moed hier naar binnen gestapt en toen kwam Danny.” legde Anouk het zo kort mogelijk uit. Kate knikte begrijpend en bedenkelijk.
“Dus die Yuri gast denkt dat jullie nog steeds wat hebben en weet niks over Danny?”
“Klopt.”
“Oeh, je zit in dikke shit meisje.” lachte Kate.
“Je meent het. Wrijf het er nog effe lekker in.”
“Sorry. Aan wie ga je het eerst vertellen?”
“Ik heb werkelijk geen idee.”
“Ik vertrouw hem niet.” zei Kate na een tijdje.
“Dat zag ik, ja.”
”Hoe dan?”
“Aan je ogen. Ik weet niet, het was die ene seconde, die ene blik.”
“Jij met je mensenkennis.” grinnikte Kate.
Ze gingen weer door met hun saaie bestaan achter de balie.
“Half vier.” zei Anouk verveeld.

“Vijf voor half vijf.” zuchtte Kate.
Anouk keek op toen ze de deur van de lift zag openschuiven. Yuri liep recht naar haar toe en wilde haar een zoen geven. Ze deinsde achteruit.
“Wat, hou je niet meer van zoenen in het openbaar? Je vriendin zal het vast wel begrijpen en…”
“Ik heb een vriend. Oké?” onderbrak Anouk hem.
“Hoe bedoel je?”
“Precies zoals ik het zeg.”
“Maar ik ben je vriend.”
“Nee, dat ben je niet. Je hebt me gehad voor één avond en daarna niks van je laten horen. Dat noem ik geen relatie.”
Yuri keek haar sprakeloos aan. Anouk haalde haar schouders op.
“Jij wel dan?”
“Je weet wat ik voor je voelde Anouk.”
“Nee, maar dat interesseert me eigenlijk ook niet echt. Ik heb nu een vriend en daar ben ik heel gelukkig mee.”
“Maar…wij hadden een band…”
“Wij hadden niks.”
Op dat slecht getimede moment kwam Danny de receptie inlopen en gaf Anouk een lange kus. Yuri schraapte luid zijn keel.
“Oh, right. Dan, dit is Yuri, Yuri dit is Danny.” stelde Anouk de jongens aan elkaar voor.
Ze schudden elkaar de hand, Yuri keek een beetje grimmig.
“Hoelang blijf je?” vroeg Anouk.
“Morgen vertrek ik weer. Dit is meer een tussenstop.” zei Yuri.
“Mooi.” mompelde Kate en Anouk tegelijk.
“Tot ziens dames, ik ga er weer vandoor.” zei Yuri, die niets had gehoord.
“Daag.”
Ze keken hoe Yuri de deur uitliep en Anouk zuchtte. Dat zou een lange dag kunnen worden.

Een half uur later werden ze afgelost door Mary, zoals gewoonlijk, en besloten ze even te gaan zwemmen. In het zwembad was het leeg, ook al was het wel geopend.
Anouk en Kate gingen op de rand zitten, met hun voeten in het water, en Danny maakte een bommetje. Toen ging hij voor Anouk staan en trok haar, onder een luide gil, mee het water in. Daarna werd Kate er ook ingesleurd en ze trokken met z’n drieën een paar baantjes. Daarna ging ieder zijn eigen gangetje. Danny ging van de glijbanen, Kate ging bubbelen en Anouk liep naar de sauna. Toen ze de deur opendeed, slaakte ze een gil, maar die werd meteen onderdrukt door de persoon in de cabine. Yuri hield haar hand op haar mond en gebiedde haar de deur dicht te doen. Toen ze dat had gedaan, hield hij zijn hand van haar mond en zette haar neer op het bankje.
“Ik wist dat je ooit zou komen.” zei hij zacht tegen haar en hij gaf haar zachte kusjes in haar nek. Anouk schudde hem weg.
“Rot op of ik ga gillen.” dreigde ze.
Yuri haalde zijn schouders op, haalde een zakmes uit de zak van zijn zwembroek en zette die tegen haar keel aan.
“Ik denk niet dat je gaat gillen Noekie.” zei hij en hij begon haar nek weer te zoenen. Anouk walgde en kneep haar ogen dicht, maar bewoog niet. Het mes voelde scherp aan, te scherp. Ze kon niks doen zonder zich te snijden. De walgelijke handen van Yuri gingen in haar bikinitopje en ze probeerde hem weg te duwen, wat nogal moeilijk was als je je niet wilde snijden. Dit ging heel even, maar hij keek haar dreigend aan. Hij ging met zijn mond van haar nek naar beneden en toen vond Anouk het genoeg worden. Ze greep met haar rechterhand de pols van Yuri beet die het mes vasthield en met haar linkerhand zijn andere pols. Ze begon hard te knijpen tot het mes op de grond kletterde. Hij kneep zijn ogen samen van pijn en rukte zich snel los. Hij probeerde haar te slaan, maar ze bukte en pakte het mes. Anouk hield het dreigend voor zich uit en Yuri keek er met grote ogen naar.
“Je steekt me toch niet neer hè?”
“Nee. Ik ben niet zoals jij.”
“Nee, je hebt half mijn lef niet om me neer te steken.”
“Misschien niet. Misschien ben ik gewoon 2 keer menselijker dan jij.”
De zoemer ging af en een korte douche volgde.
“Je tijd is op.” zei Yuri zacht en hij rende naar de deur, gooide hem open. Daar stonden Danny en Kate met hun armen over elkaar.
“Guys! Hoelang staan jullie er al?” riep Anouk uit.
“De hele tijd. Dan zei dat je het zelf wel aankon.” zei Kate.
“Ik had toch gelijk?” grinnikte Danny triomfantelijk.
Yuri was omsingeld en keek verward om zich heen. Hij had geen idee wat er nu met hem zou gebeuren of wat ze met hem zouden gaan doen.
“Zo, wat doen we met hem?” vroeg Kate.
“Aan de politie overhandigen. Den dat die er wel mee overweg kunnen.” zei Danny.
“Goh, dit is je eerste dag in Amerika en je hebt nu al een misdaad begaan. Doe je goed.” zei Anouk tegen hem. Ze leidde hem naar de handdoeken. Ze sloegen alledrie hun handdoek om en liepen naar de uitgang, Yuri in het midden van de kring.
“Maar mijn spullen…” begon hij, maar het zwijgen werd hem opgelegd door één enkele blik van Kate.
Met hun zwemspullen nog aan brachten ze hem naar de lobby en belden de politie.

"Het gaat goed met mij hè?" merkte Anouk grinnikend op toen ze aangekleed naar de lobby liepen.
"Hoezo?"vroeg Kate.
"Dat was al de tweede bijna-verkrachting deze vakantie."
Ze lachten en ploften neer op de rode banken. Danny sloeg een arm om Anouk heen en ze leunde tegen hem aan. Ze zaten met zijn drieën een beetje mensen te kijken, tot Aaron ineens voor hen stond.
"Kate?" zei hij vragend
Ze keek geirriteerd op, uit haar gedachten verstoord, maar die blik verzachtte meteen toen ze hem zag.
"Kan ik je even spreken?"
"Tuurlijk. Nouk, Dan, opdonderen." grinnikte Kate. Ze stonden op en verdwenen zoenend in Danny's kamer.
Aaron ging naast Kate op de bank zitten en zocht naar woorden.
"Luister eens." begon hij. "Ik weet dat je een vriend hebt en het spijt me dat ik je zomaar zoende. Misschien een beetje laat maar...Ik bedoel.."
"Maakt niet uit schat." onderbrak Kate zijn gestamel. "Wacht even."
Ze stond op en liep naar de balie. Ze pakte, na toestemming van Mary, de telefoon, nam die weer mee naar de bank en draaide een nummer.
"Hey, met Kate. Is Sam er?"
Aaron keek haar vragend aan, maar ze wuifde het weg.
Hoi Sam, met mij. Het spijt me, ik wil het uitmaken."
Ze luisterde stil naar het gesmeek aan de andere kant van de lijn.
"Please don't beg. Het werkt gewoon niet. Niet zo. Anders had ik niet met Aaron gezoend. Luister, ik wil je wel heel graag als vriend."
"Ik heb je liever als vriend dan helemaal niet." hoorde Aaron. Kate glimlachte.
"Oké, ik kom binnenkort wel weer eens langs, ja? Doei!"
Ze hing op en gaf Aaron een lange zoen op zijn mond.
"Sorry hoor, wat is er net gebeurd?" zei hij overdonderd toen Kate de telefoon terugbracht. Ze glimlachte naar hem.
"Ik heb het uitgemaakt voor jou, slimpie. Man, ik dacht dat je me nooit zou zoenen. We vinden elkaar al leuk sinds weet ik veel welke klas."
"Jij had Danny. Is een beetje ongehoord hè?"
"Hij koos ook voor Anna, weet je nog?"
"Mensen maken fouten. Get over it."
Een stilte volgde.
"Heb je echt spijt van zondagmiddag?" vroeg Kate toen.
"Stiekem niet."
"Ik ook niet." antwoordde ze en ze zoende met hem om dat te bewijzen.
"Oeps, verkeerd moment." lachte Anouk die net de lobby in kwam lopen. Ze hielden op met zoenen en Kate keek Anouk breed grijnzend aan.
"Oké, meidengesprek, ga jij maar even naar Dan." zei Anouk. Kate keek hem na. Anouk plofte op de bank.
"Vertel." zei ze gretig.
"Het is uit met Sam en aan met Aaron." glunderde Kate.
"Oké. Why?"
"Omdat Aaron leuker is en lekkerder zoent? Weet ik veel. We vinden elkaar al veel te lang leuk. Er moest gewoon ooit wat gebeuren." grinnikte Kate. "En jij dan? Jij hebt het net effe lekker liggen doen hè?"
"Zeg het nog harder, in LA hebben ze het niet gehoord." lachte Anouk.
"Toch wel veilig hè?"
"Normaal gesproken wel..." antwoordde ze en ze kleurde.
"Niet?!" siste Kate. "Ben je gek? Buiten alle enge ziektes kun je ook nog zwanger worden."
"Kom op, na één keer gebeurt er echt niks. Maak je niet druk, oké?"
"Als jij het zegt. Zullen we naar de jongens gaan?"
Anouk knikte en ze stonden op. Bij kamer 20 liepen ze zonder kloppen naar binnen. De jongens staakten hun gesprek en liepen naar de meisjes toe. Danny sloeg zijn armen om Anouks middel en Aaron gaf Kate een kus.
"Wat gaan we doen?" vroeg Anouk.
"Wat wil je? het is nog niet te laat." zei Kate op haar horloge kijkend.
"Bioscoopje pikken?" stelde Aaron voor.
Ze besloten naar een film met romantiek, humor en vechtscenes te gaan en liepen naar de auto. Alleen renden Kate en Anouk, omdat de eerste die zat mocht rijden. Anouk won. Kate protesteerde luid en de jongens ploften hoofdschuddend op de achterbank. Kate maakte haar gordel vast en keek nors naar een stralende Anouk. Toen kon zij ook niet meer haar lach inhouden en lachend reden ze naar de bioscoop.

De dagen die volgde verliepen voor de verandering eens rustig. Ze lagen lekker in het zwembad of zaten achter de balie. Zodra de jongens langskwamen gingen ze altijd weg. Naar de bioscoop of gewoon simpel picknicken of liggen op een grasveldje in een parkje net buiten het dorp. Anouk en Danny deden het niet meer onveilig en Kate en Aaron deden nog niet aan seks. Te vroeg, had ze gezegd. En Aaron was het daarmee eens. Al zou je dat niet verwachten van een jongen. Maar goed.
Donderdag was de een na laatste dag voor Anouk. Kate en Aaron hadden ze een dag vrijgegeven, dus lagen ze de hele dag in het parkje. Ze hadden een grote tas met eten en drinken meegenomen en wat geld, voor het geval dat ze niet genoeg aan het eten hadden of 's avonds nog ergens wat gingen drinken. Om een uur of vijf lag Anouk op haar rug in het gras nog te genieten van de warme zon. Haar shirt had ze omhoog gedaan, zodat haar buik wat kleur kreeg. Opeens voelde ze er wat koels op en ze keek. Danny zat grijnzend met een bus slagroom een smilie op haar buik te tekenen.
"Danny!" lachte ze. "Haal je het er ook weer af?"
"Prima."
Hij zette zijn lippen op haar buik en zoog hem weer schoon. Daarna ging hij op haar liggen en zoende haar. Ze glimlachte naar hem. Hij rolde naast haar, maar zij nam geen genoegen met de zoen en rolde op haar beurt weer op hem. Hij keek haar vragend aan, maar toen ze hem een kus gaf grijnsde hij.
"Onweerstaanbaar hè? Once you pop, you can never stop."
"Morgen moeten we wel." zei ze met een teleurgesteld gezicht.
Hij ging zonder moeite met haar nog op zich overeind zitten en pakte haar hoofd beet met twee handen. Hij dwong haar hem aan te kijken.
"Het is niet het einde van de wereld. Nou ja, in ieder geval niet het einde. Toch?"
Bijna smekend keek hij haar aan. Ze glimlachte naar hem.
"Zo makkelijk kom je nu niet meer van me af. Je zit voorlopig nog wel even aan me vast."
"Al was het voor altijd, vond ik het niet erg."
Ze zoenden. Anouk rolde weer van hem af en hand in hand liggend genoten ze verder van de zon.
"Nouk?"
"Hm?"
"Ik hou van je."
Ze draaide haar hoofd naar hem toe en ze keken elkaar recht in de ogen. De vlammen spoten eraf.
"Ik hou ook van jou."
Ze hielden de blik vast. De greep in hun handen werd steviger. Danny ging half over haar heen hangen en zoende haar bovenlichaam. Haar shirtje ging uit. Ze had er alleen nog een hempje onderaan. Anouk ging zitten en liet haar blik over het veld glijden. In en om het hele park was niemand te bekennen. Ze liet zich zoenend terugduwen op de grond. Hij maakte langzaam haar broek los en deed hem uit. Hij kuste alles wat hij tegenkwam onderweg naar haar lippen. Ze zoenden elkaar en lieten zich door elkaar verwennen. Dit zou waarschijnlijk de laatste keer zijn, dus genoten ze met volle teugen. Ze kleedden zich weer aan en gingen tegen elkaar aanliggen tot het donker werd. Toen ze alles hadden ingepakt, reden ze terug naar het hotel. Ze liepen de kamer van Anouk en Kate binnen, net toen Kate en Aaron wild zoenend op het bed lagen. Snel deed Anouk de deur weer dicht en lachte. Ze klopte aan en deed de deur opnieuw open. Aaron en Kate lagen op bed alsof er niks gebeurd was. Danny en Anouk keken ernaar en grijnsden.
"Hey, we gaan uit." kondigde Anouk aan.
"Ohja?"
"Ja. Dit is mijn laatste avond, ik stel voor dat we ons helemaal vol zuipen, blowen en roken. Ookal doen we daar normaal gesproken niet aan." grijjnsde Anouk en ze liep naar het bed. Van onder het bed haalde ze haar koffer te voorschijn. Ze sloeg hem open en graaide in een klein vakje met rits. Triomfantelijk haalde ze er sigaretten, shag en wiet uit. Kate lachte hard.
"Weet je hoe niet we dit gaan doen." zei Aaron afkeurend. "Waarom heb je dat in je tas anyway?"
"Ach man, doe niet zo saai. Eén keer mag wel. Kom op Dan, jij ook." zei Kate. Ze pakte de wiet en shag van Anouk en draaide twee mooie joints. Danny schudde zijn hoofd toen ze op het kleine balkonnetje alvast een joint aanstaken.
"Kate? Weet je nog waarom we niet rookten enzo?"
"Spreek voor jezelf. Jaja, het is giftig, blablabla. Maar blowen is minder erg dan roken. Dus van mij hoef je niet te roken, maar dit is geen roken. In principe. Kom op, maakt geen hol uit." glimlachte ze en ze hield hem de joint voor. Hij nam hem aan en nam een grote hijs. Rustig blies hij de rook uit. Anouk keek ernaar.
"Nooit gerookt my ass. Iemand die nog nooit heeft gerookt of geblowd, zou nu als een gek staan hoesten."
Ze keek heb afwachtend aan. Hij grijnsde. Kate schudde haar hoofd.
"Hoe kun je dat nou zeggen sukkel." grinnikte ze. Toen richtte ze zich naar Anouk. "Hij is bijna 3 jaar verslaafd geweest aan sigaretten. Ik ook hoor, we rookten altijd samen. We zaten een keer te paffen en zagen toch zo'n verschrikkelijk programma over roken en opengebroken longen enzo. Toen zijn we er acuut mee gestopt." lachte ze.
Anouk keek naar Danny en mepte hem op zijn achterhoofd.
"Vuile leugenaar." grinnikte ze. "Maar goed, ik ben ook niet helemaal eerlijk geweest. Ik heb wat langer gerookt dan ik zei en ik vond het niet vies." zei ze met een schijnheilig gezicht en ze nam nog een flinke hijs van de joint, die ze weer doorgaf.
"Nou we toch aan het biechten zijn," zei Kate, "Ik vond Aaron al leuk toen Dan en ik wat hadden en toen hebben we in een dronken bui al een paar keer gezoend."
"Komt ze nu mee." zei Danny zuchtend. "En maar moeilijk doen over mij en Anna."
"Dat deed je toen je nuchter was. Nou, ja. Aaron nog wat op te biechten?"
Hij nam bedenkelijk een kort trekje van de joint.
"Wat zij zei." grinnikte hij naar Danny en hij wees naar Kate.
"Fraai. Nog meer wat ik moet weten of zijn we klaar?" zei Danny. Anouk keek naar de joint.
"Nee, we zijn bijna klaar. Tijd voor een laatste biecht. Wie biedt?" vroeg ze en ze hield de joint omhoog. "Oké, dan ga ik wel."
Ze nam een trekje en gooide de joint over de reling van het kleine balkonnetje op de grond.
"Ik had een tweelingzus. Die ging uit. Ze kwam Yuri tegen en zei dat ze Anouk heette. En toen heb ik haar vermoord." zei ze met een ernstig gezicht. Heel even keken ze elkaar bloedserieus aan en barstten daarna in lachen uit. Ze gingen naar binnen om zich voorbereiden op de avond.

Ze waren nog weinig stoned toen ze bij de club aankwamen, maar hadden besloten de tweede voor straks te bewaren.
Kate en Aaron gingen zich aan de bar bezatten en Anouk en Danny dansen. Hij was onder de indruk. Hij daagde haar uit voor een danswedstrijd en zij stemde natuurlijk in. De ene na de andere dans en beweging volgde. Danny breakdancte en Anouk gebruikte haar lenigheid in haar dans. Za lagen gelijk, tot Anouk met haar heupen schuddend een brug maakte en zo weer terug overeind kwam. De menigte die erom was komen staan juichten en klapten. Danny schudde zijn hoofd en gaf aan dat zij had gewonnen. Hij kon er toch niet tegenop en hij had dorst. Na een reeks van felicitaties aan Anouk kon hij haar uit de mensen mee naar de bar sleuren en haar op een drankje trakteren.
"Op jou." zei hij.
"Nee, op jou." zei Anouk.
"Op jullie!" kwamen Aaron en Kate gezellig luid tussenbeiden en ze klonken hun glazen.
"Jij bent ook van alle markten thuis hè?" merkte Anouk op. "Skaten, cheerleaden, breakdancen, elektrisch gitaar, die je trouwens een beetje hebt verwaarloosd, zwemmen... Waar houdt het op?" grinnikte ze.
"Jij dan. Jij zou ook wel kunnen skaten en elektrisch gitaar spelen. Je moet gewoon een beetje oefenen."
Ze dansten tot laat in de nacht. Ze hadden allemaal net te veel of veel te veel op om te rijden, dus ze liepen slingerend naar huis. Na een tijdje kwamen ze bij het hotel terug. Zachtjes liepen ze naar binnen. Althans, dat probeerden ze. Kate liep keihard tegen de balie aan en ze lachten zich dood. Toen ze iemand naar beneden hoorden komen, snelden ze naar de kamer van de meisjes. Ze gingen weer met zijn allen op het knusse balkonnetje staan en staken de tweede joint aan. Ze hadden allemaal niks meer te biechten, alleen maar lol om niks.
"Hee Anouk!" riep Kate lachend.
"Wat?"
"Jij bent dronken!" proestte Kate uit.
"Hee Kate!" riep Anouk terug.
"Wat?"
"Jij bent ook dronken!"
"Joh!"
Samen lagen ze in een deuk en toen moesten de jongens ook lachen.
"Kate! Kom 'ns hier." zei Anouk met een dubbele tong en ze nam een hijs van de joint.
"Wat?" vroeg Kate en ze deed een stap naar voren.
"Kusje?"
"Kusje."
Anouk stak haar tong in Kate's mond en die zoende net zo makkelijk terug.
"Kusje." zei ze nog een keer en ze stapte weer naar achter. De jongens staarden met open mond naar de meisjes. Anouk grijnsde en nam nog een hijs, waarna ze hem aan Kate gaf. Die grijnsde terug en nam een trekje. Ze gaf hem door aan Danny, die met een 'whatever'- gezicht een lange hijs nam en de rook bedenkelijk uitblies. Anouk haalde het pakje sigaretten tevoorschijn en bood iedereen aan. Aaron weigerde als enige en nam de laatste hijs joint, waarna die ook over de reling werd gegooid. Ze rookten nog even wat en gingen toen naar binnen. Aaron bleef maar slapen, want die was te dronken om naar huis te gaan. Dus Kate en Aaron verdwenen in Danny's kamer en Danny kwam bij Anouk in bed. Ze lagen een tijdje tegen elkaar aan.
"Ik voel een kater opkomen. Ik ga slapen, voor ie er is en ik niet meer kán slapen." zei Anouk klagelijk en ze draaide zich op haar zij.
"Goed idee."
Hij ging ook op zijn zij achter Anouk liggen en sloeg een arm om haar buik. Zo vielen ze in slaap.

De volgende dag werden ze allevier wakker met een stevige hoofdpijn en de jongens ook nog met een half geheugen. Het was inmiddels al half 11 geweest en Anouk was druk bezig met inpakken. Kate hielp haar en ging op de koffer zitten toen het ding niet dicht wilde. Ze nam de zoveelste aspirine en maakte klagelijke geluiden.
"Ja, hey, ik moet zo nog in het vliegtuig." zei Anouk en haar gezicht betrok. "Ik moet dan echt zeker weten kotsen."
"Dat hoop ik niet voor je. Weet je, ik vraag me af wat je met zo'n zakje moet doen als ie vol zit."
"Gatverdamme, Kate." lachte Anouk. Ze liep naar de deur en opende hem, nadat er op geklopt was. De jongens kwamen binnen en staken hun arm uit. Anouk en Kate haakten hun armen erin en werden zo begeleid naar de speciaal voor hun gedekte ontbijttafel. Ze namen plaats en aten tot ze bijna ploften. Ze zaten een tijdje nog gezellig te kletsen. Kate pakte het pakje sigaretten dat uit Anouks broekzak stak en deelde uit.
"M'n ma vermoordt ons." grijnsde Danny naar Kate. Die haalde haar schouders op en nam een hijs.
"Moeten wij toch weten." zei ze.
"Ja, als wij nou opengebroken longen ofzo willen krijgen, laat ons." grinnikte Anouk.
"Hey, weet je wat ik heb gedroomd?" veranderde Aaron van onderwerp.
"Zeg het eens."
"Dat jij en Kate gisteravond stonden te zoenen."
Anouk en Kate keken elkaar heel even veelbetekenend aan en grijnsden.
"Dat zouden wij toch nooit doen?" grinnikte Kate.
"Ja, maar het leek zo echt."
"Dat heb ik ook gedroomd, man. Doe niet zo eng." zei Danny verbijsterd.
"Serieus, zijn vrouwen de énigen die na een avond alcohol de volgende dag niet alles als een droom zien?" merkte Anouk op.
"Dus het is wél gebeurd!" riep Aaron uit.
"Tuurlijk. Weet je hoe goed Kate zoent." lachte Anouk en ze knipoogde naar haar.
"Ja." zeiden de jongens tegelijk.
Ze lachten.
Toen Kate als laatste haar sigaret uitdrukte, stonden ze op om nog iets te doen voor ze Anouk moesten wegbrengen. Ze besloten naar het park te gaan waar Anouk en Danny laatst heen waren geweest. Danny verdween even in zijn kamer en kwam wat later terug met zijn skateboard.
"Ik wist dat hij nog ergens lag." grinnikte hij triomfantelijk. Anouk haalde een stukje stof van één van zijn spikes en grijnsde.
"Hij lag onder mijn bed." verklaarde hij lachend. "Met andere zooi die ik echt al een jaar kwijt ben."
"Hoelang heb je dát al niet gedaan man!" riep Aaron uit.
"Een half jaartje ofzo. Lang in ieder geval."
Voorzichtig ging hij erop staan. Hij reed het kleine trapje bij de ingang af. Hij sprong van de plank af en grijnsde trots naar de drie vrienden bovenaan de trap. Ze liepen naar zijn auto. Danny was er al heen geskateboard en deed een trucje dat wonder boven wonder nog lukte. Hij vond het zelf ook vreemd dat hij het nog kon, maar Kate vond het net als fietsen. Dat verleer je ook niet.
Anouk reed ze naar het park en parkeerde de auto een beetje dichtbij de plek van vorige keer. Ze liepen de heuvel op en kwamen op het plekje, waar Kate meteen op het zachte gras neerviel. Aaron ging ernaast liggen en kuste haar, wat overging in een heftige zoenbui. Anouk en Danny keken elkaar grijnzend aan en liepen een stukje bij hun weg.
"Wil je het me leren?"
"Skateboarden? Ik ben blij dat ik het zelf nog kan."
"Ik hoef er alleen maar op kunnen rijden."
"Oké."
Ze ging op het board staan en reed een stukje, terwijl Danny haar stevig bij haar middel vasthield. Ze hield verbazend goed evenwicht, zelfs met oneffenheden in de weg. Hij maakte zijn greep geleidelijk aan steeds losser. Hij lachte om haar gespannen gezicht. Ze keek hem grijnzend terug en viel door die concentratienbreuk. Ze lachten hard.
"Probeer het eens alleen, Nouk."
"Ik doe dit net een half uur."
"Je doet het prima."
"Als jij het zegt."
Hij trok haar overeind en ze nam een gok. Het ging behoorlijk goed, en helemaal voor iemand die het pas een half uur deed. Natuurlijk viel ze een paar keer, maar daar was ook alles mee gezegd.
Na nog een half uurtje oefenen besloten ze zich maar bij de andere tortelduifjes te voegen en ploften neer in het gras. Kate en Aaron hielden op met zoenen en keken Anouk en Danny aan.
"Guess what? Ik kan officieel skateboarden en ik vind het nog leuk ook." grijnsde Anouk.
"Gefeliciteerd meid." zei Kate grinnikend. "Goeie leraar huh?"
"Zeker."
"Ik weet het. Door hem kan ik ook een beetje raggen op zijn gitaar enzo." Ze lachte bij de herinnering. "Tot ik drie snaren tegelijk brak natuurlijk."
"Hoe je dat hebt gedaan is me echt nog niet duidelijk." lachte Danny.
"Ik ben Kate, weet je nog. Ik kan alles. Als ik wat gesloopt wil hebben, zal het ook gesloopt worden."
"Dat heb ik gemerkt, ja." zei Anouk.
Ze lachten.
Ze lagen nog een tijdje in het gras van de zon te genieten, tot het tijd werd terug naar het hotel te gaan om Anouks spullen op te pikken en haar naar het vliegveld te brengen.
Bij het hotel aangekomen, stond mevrouw Maclay al te wachten. De bagage van Anouk stond naast haar. Anouk stapte uit de auto en werd stevig omhelsd door mevrouw Maclay.
"Tot ziens, lieve meid. Tot ziens."
Anouk kreeg tranen in haar ogen.
"Kom nog eens langs, oké?" vroeg mevrouw Maclay en ze keek haar aan. Anouk knikte en veegde snel een traan weg.
"Ik ga dit hier missen."
"Daarom moet je ook terugkomen." Ze reikte haar bagage aan. Danny zette het achterin de jeep. Na nog een stevige knuffel liet mevrouw Maclay Anouk los. Ze zwaaide haar uit toen ze weer wegreden. Het laatste ritje van Anouk.

[Little Phoebe]

Ruim op tijd kwamen de vier jongeren op het vliegveld aan. Anouk nam ruim de tijd voor het afscheid van Kate en Aaron. Kate huilde en Anouk veegde haar tranen weg. Ook haar ogen waren nat, maar ze hield zich in. Dit hield ze niet lang vol. Toen Kate zich om haar nek stortte en niet meer losliet, begon het al te lopen. Huilend hielden de twee meisjes elkaar vast.
"Kijk ons nou." lachte Kate door haar tranen heen toen ze elkaar loslieten. Ze veegden elkaars tranen weg. Kate verstopte haar gezicht in Aarons shirt, die haar stevig omhelsde. En het ergste moest nog komen. Het afscheid van Danny. Aaron loodste Kate een stukje mee, zodat ze alle privacy hadden. Dankbaar keek Anouk naar hem. Hij glimlachte terug. Toen keek ze Danny recht in zijn ogen. Tranen blonken erin. De twinkeling die er in zat toen ze hem leerde kennen was weg. Ze legde een hand op zijn wang en keek hem aan.
"Dit is niet het einde." fluisterde ze. "Dit is nog maar het begin."
Ze omhelsden elkaar. Het leek oneindig te duren en ze wilden allebei dat het nooit meer ophield. Maar toen werd Anouks vlucht omgeroepen. Ze lieten elkaar los en met een spijtig gezicht liep Anouk achteruit weg. Hun handen hielden elkaar nog vast. Tot het punt dat ze ook die moesten loslaten. Tranen werden weggeveegt. Anouk draaide zich om en liep naar de gate. Toen er om haar ticket werd gevraagd, draaide ze zich om. Ze keek naar Danny en hij keek terug. Ze keek naar de grond, rende uit de rij en viel hem voor de laatste keer om de hals.
"Ik hou van je." fluisterde hij. "Ik hou van je. Ik hou van je."
"En ik hou van jou. Vergeet me niet."
"Kan ik niet."
Hij gaf haar het skateboard en schreef er razendsnel wat op. 'I love you. Yours forever.'
Ze keek naar de grond, kuste hem en liep snel naar de gate, waar de stewardess glimlachend stond te wachten, haar ogen ook verdacht glinsterend. Ze nam de ticket aan en wenste Anouk een prettige vlucht. Het skateboard stevig tegen zich aangedrukt keek ze nog een keer om en zwaaide. De drie zwaaiden terug en liepen toen als een verloren hoopje weg. Danny bleef staan. Anouk ook. Tot ze op aandringen van de stewardess door moest lopen. Ze verbrak het oogcontact tussen de twee en dwong haar door te lopen.
"Ik heb het zo vaak zien gebeuren, meid. Jullie zien elkaar nog wel, daar heb ik er ook genoeg van gezien." zei ze geruststellend en ze bracht Anouk naar haar plaats. Die glimlachte vaagjes en ging zitten. Met Michelle Branch hard aan, het nummer waar ze voor de eerste keer op hadden gevreeën, ging ze achterover zitten en sloot haar ogen. Tranen welden weer op. Hoe moest ze nou de rest van de vakantie doorkomen zonder hem?
Piekerend viel ze uiteindelijk in slaap, tot er omgeroepen werd dat ze geland waren. Ze skateboardde door de slurf en zocht haar bagage bij elkaar. Ze werd niet tegengehouden door de douane en zag haar ouders al in de ontvangsthal.
"Mam! Pap!" riep ze en ze skateboardde hard naar hen toe. Ze werd stevig omhelsd door haar moeder en die kuste haar op haar wangen.
"Hoe is het met je?"
"Gaat wel. Het afscheid viel niet mee. Maar het gaat wel weer nu." zei Anouk. Ze keek haar vader aan en omhelsde hem. De klap had ze hem alweer vergeven, het kon iedereen gebeuren. Hij sloeg zijn armen om haar heen, om te laten merken hoe erg hij dat had gemist.
"Skateboarden? Jij?" vroeg hij nieuwsgierig.
Trots liet ze het ding zien, en natuurlijk de tekst erop. Haar moeder kroelde vertederd door haar haar. Haar arm om haar dochters nek en haar vader haar koffer dragend, liepen de drie het vliegveld weer uit.

De dagen kropen tergend langzaam voorbij. Danny speelde steeds het liedje voor Anouk op zijn gitaar en had nergens meer zin in. Hoeveel Kate ook aandrong, hij at bijna niks en wilde nergens mee naartoe. Hij staarde vaak voor zich uit en begon dan ineens te glimlachen, waarna hij weer op zijn gitaar begon te spelen. Na een paar dagen werd Kate het zat. Ze maakte een foto toen Danny weer voor zich uit zat te staren met zijn gitaar zijn handen en plugde het fototoestel in op de computer. Toen de foto geupload was, sleepte ze hem naar een lege email en typte eronder: HELP ME!
Ze tikte het emailadres van Anouk en klikte op send. Triomfantelijk unplugde ze haar toestel en verdween in haar kamer.



Zo

[Choking Duck]

He, da's lekker overzichtelijk, kijken of ik vanmiddag genoeg uren vrij heb om verder te lezen

[Lalala1111]

Ik heb alles onder elkaar geplakt in Word en uitgeprint, en het toeval wil dat ik midden in een toetsweek zit --> veel vrije tijd!

Dus je hoort aan 't eind van de week nog wel van me

Edit: Hij was een kwartier aan 't printen

[Anki]

Leuk en aardig, maar ik wil een vervolg!!!


()

[Soapsie]

Limaon schreef op 12-06-2005 @ 10:51 :
Edit: Hij was een kwartier aan 't printen

Dan heb jij een vrij slome printer.

@ Phoebe: ik ga het eens lekker allemaal opnieuw lezen!

[rare kwast]

ik wil onderhand wel eens een bladzij verder lezen...blijf steeds opnieuw beginnen

[Little Phoebe]

Zal ik jullie even heel blij maken?
Vooruit dan maar. Kusje

Anouk lachte toen ze de mail een paar dagen later zag en besloot op te bellen.
"Met Danny Maclay." werd er onmiddelijk opgenomen.
"Zo, jij mist me wel heel erg, zie ik." lachte Anouk.
Hij lachte en bekende.
"Hoe is het nou met je?" vroeg ze.
Ze praatten een tijdje wat, tot Anouk besloot dat het te duur werd. Toen viel ze achteruit op bed en staarde naar het plafond. Haar moeder kwam de hotelkamer binnen en ging naast haar zitten. Ze keek naar haar dochter.
"Mam, wat zou jij doen als je mij was?" vroeg Anouk zonder haar ogen van het plafond te wenden.
"Ik zou me afvragen waarom ik in godsnaam daar ben weggegaan."
"Doe ik al."
"En dan als de sodemieter terug gaan."
"Of? Ik heb de geldpest niet."
"Of me erover heenzetten met het idee dat het niet het einde is. En trouwens, de volgende keer als je hem weer ziet is de seks veel beter."
"Oh my god, mam!" lachte Anouk en ze keek haar moeder aan. "Daar hoor jij niet over te praten."
"Waarom niet? Ik weet heus wel dat jullie het al gedaan hebben hoor, ik ben niet achterlijk. Trouwens, er is helemaal niks mis met seks."
"Hou alsjeblieft je mond. Ik besterf het hier." Anouk lachte zich rot en rolde van het bed af. "Als je...me nu gaat vertellen...dat pap en jij....hahaha, dan is het helemaal compleet!"
"Nou, zo af en toe is goed voor de lijn. Ofzo. Weet ik veel. Ach, hou je mond, kreng." lachte mevrouw Dedstee nu ook en ze gooide een kussen naar het hoofd van haar dochter.
"Mam? Ga je mee skateboarden?"
"Ben je gek? Ga maar alleen, ik vermaak me wel."
"Alright."
Anouk pakte haar skateboard en liep het hotel uit. Ze skateboardde wat door de straten tot ze niet meer wist waar ze was en omkeerde. Ze vroeg een jongen waar ze haar hotel kon vinden en toen bleek dat dat ook best wel ver was. Hij bood haar zijn bagagedrager aan. Natuurlijk ging ze achterop, ze was helemaal uitgeput van het skaten geworden.
Na een tijde stopten ze bij het hotel. De jongen stelde zich voor als Mike, en hij had een beetje de stijl van Danny, alleen had hij langer haar. Ze kletsten nog wat, maar toen het donker begon te worden, besloten ze emails en telefoonnummers uit te wisselen.
"Voor als je nog eens een keer een lift nodig hebt." grinnikte Mike en hij fietste weg. Op de hoek stak hij nog zijn hand op voor hij verdween.
Anouk grijnsde en liep naar binnen. Ze zou een mail naar Kate sturen, om dit even te vertellen. Nee, eerst eten, want ze merkte nu pas wat een trek ze had. Ze liep naar de eetzaal en zag haar ouders zitten, waar ze bij aanschoof.
"Heb je je vermaakt?" vroeg haar moeder.
Anouk vertelde het verhaal over hoe ze verdwaald was en dat Mike haar terug had gebracht.
"Mike...Nieuwe ridder op het witte paard?"
"Nee nee, niks daarvan. En nu ga ik mijn echte ridder op het witte paard en een van zijn jonkvrouwen een email sturen, doei."
Ze stond op en verdween naar boven.

[Soapsie]

Fan-tas-tisch! Eindelijk zijn mijn hunkerende verlangens bevredigd! Hoewel ik het niet met die Mike eens ben!

IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY!

Duidelijk?

[rare kwast]

wordt ze zwanger van mike (A)

[Soapsie]

rare kwast schreef op 12-06-2005 @ 23:26 :
wordt ze zwanger van mike (A)

He, gatver!

[Tink*]

rare kwast schreef op 12-06-2005 @ 23:26 :
wordt ze zwanger van mike (A)

nee ! dat mag niet van mij
ook al is ze een sloerie, Danny wil haar zo graag..
ze mag m geen pijn doen

jaha, ik laat me wel heel erg meeslepen

[Saarah]

Het leest echt zoo goed
Verderschrijven!

[Soapsie]

Maritje schreef op 13-06-2005 @ 14:14 :
nee ! dat mag niet van mij
ook al is ze een sloerie, Danny wil haar zo graag..
ze mag m geen pijn doen

jaha, ik laat me wel heel erg meeslepen

Danny is lief. Als ze hem pijn doet kom ik haar persoonlijk afmaken.

Jaha, ik laat me nog veel meer meeslepen

[rare kwast]

Maritje schreef op 13-06-2005 @ 14:14 :
nee ! dat mag niet van mij
ook al is ze een sloerie, Danny wil haar zo graag..
ze mag m geen pijn doen

jaha, ik laat me wel heel erg meeslepen

ja joh beetje gtst toer

[Soapsie]

rare kwast schreef op 14-06-2005 @ 15:45 :
ja joh beetje gtst toer

Oeh, shame on me!

[Choking Duck]

Ah wat maakt t uit, t is gwoon een ontiegelijk goed verhaal!
T mag gewoon nog niet af zijn!!!!!!!!!!

[shellsign]

nog een stille aanbidder....heb nog niet gereageerd maar volg wel heel het verhaal..en vond het wel ff tijd worden om te reageren omdat ik verder wil lezen

leuk stuk!

[Lalala1111]

Meer, meer, meer!

[Soapsie]

Limaon schreef op 19-06-2005 @ 10:24 :
Meer, meer, meer!

Ja, dat roepen wij ook al eeuwen!

[Little Phoebe]

Soapsie schreef op 12-06-2005 @ 20:42 :
Fan-tas-tisch! Eindelijk zijn mijn hunkerende verlangens bevredigd! Hoewel ik het niet met die Mike eens ben!

IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY! IK WIL DANNY!

Duidelijk?

Ik had die dag een hele lieve Mike ontmoet, daarom móest er een Mike in

Ja, ik ook Maar komt wel, rustig

[Little Phoebe]

rare kwast schreef op 12-06-2005 @ 23:26 :
wordt ze zwanger van mike (A)

Ze is dan wel een sloerie idd, maar dat flikt ze em niet, anders laat ik haar van een rots vallen ofzo >)

[Little Phoebe]

Choking Duck schreef op 15-06-2005 @ 14:52 :
Ah wat maakt t uit, t is gwoon een ontiegelijk goed verhaal!
T mag gewoon nog niet af zijn!!!!!!!!!!

Het is ook niet af. Nog lang niet. Als je weet wat ik nog allemaal klaar heb liggen (in mijn hoofd en op papier) dan bleren jullie niet meer heur

[Little Phoebe]

shellsign schreef op 17-06-2005 @ 18:15 :
nog een stille aanbidder....heb nog niet gereageerd maar volg wel heel het verhaal..en vond het wel ff tijd worden om te reageren omdat ik verder wil lezen

leuk stuk!

=) Dankjewel

Meer volgt. Als ik het heb geschreven. Ik ga er wel even op blokken ofzo, want ik heb nu geen school meer

[Little Phoebe]

Lalala =) Was dat even snel, voor mijn doen

Zaterdag las Kate de enthousiaste mail over Mike. Ze lachte en liet hem aan Danny lezen. Hij glimlachte en mailde haar wat terug.
"Ze zullen toch niet elkaar leuk gaan vinden ofzo hè?" vroeg hij toch wat bezorgd aan Kate. Die mepte hem.
"Hallo? Dat kind is helemaal weg van je, hoor. Maak je niet druk, doet ze ook niet over mij of welk meisje hier nog meer binnen komt wandelen."
Op dat moment kwamen Kirsten en Anna binnen lopen. Kate sprong van de balie af en keek uitdagend naar de meisjes.
"Wel wel wel, dat jij hier nog naar binnen dúrft te komen." zei ze tegen Anna. "Waar haal je het gore lef vandaan?!"
Ze wilde haar al een dreun verkopen, maar Danny hield haar tegen.
"Wat komen jullie doen?" vroeg hij ook niet al te vriendelijk.
"We kwamen vragen of je meeging zwemmen. Je weet wel, in het meer in het park. Kunnen we misschien mooie herinneringen maken en kun je me leren skateboarden?" zei Kirsten.
Kate en Danny wisselden een blik uit. Blijkbaar hadden die meiden op de loer gelegen op de laatste dag van Anouk en de hele week hierover nagedacht. Hij schudde zijn hoofd.
"You know, I would, maar ik ben te druk bezig. Ciao."
"Ach, kom nou gewoon mee man, het wordt harstikke leuk. Kate mag ook mee, als ze wil. Het is niet dat we je gaan bespringen hoor, wees maar niet bang." zei Anna.
Kate stuurde haar een donkere blik toen ze antwoordde: "Nou, bedankt, ik pas. Ik zit liever de hele dag binnen, dan één minuut met jullie te spenderen, dankjewel."
"Ik ga ook niet mee, bakken met werk en het moet allemaal af vanavond."
"Tonnen met emails naar je vriendin zeker?" lachte Kirsten schamper. "Ach kom op nou Dan, word eens wakker. je denkt toch niet dat ze in Los Angeles geen leuke kerels ziet, of in haar eigen landje? Denk je nou echt dat zij op jou zit te wachten? Wel? Ach, wat lief. Nou, word maar wakker, want zij duikt met de eerste beste kerel het bed in, wacht maar af."
Kate vloog op Kirsten af, greep haar woest bij de haren en trok haar zo naar de uitgang. Ze duwde haar het hotel uit, waarna ze terugliep om Anna er ook uit te gooien. Maar ze was te laat, Danny had haar al bij haar arm vast en trok haar mee naar buiten.
"Laat ik jullie hier niet meer zien, volgende keer doet het meer pijn." zei hij dreigend. Hij pakte de hand van Kate en samen liepen ze naar binnen. Kate keek nog één keer over haar schouder om een dreigende blik over de meisjes te laten glijden. Die keken ongemakkelijk rond, kijkend of iemand hun blunder gezien had, en deden hun kleren en haren weer goed. Toen liepen ze op hun hakken weer terug naar de auto van Anna's vader en reden weg.
Achter de balie gaven Danny en Kate een high five en grinnikten. Meteen pakten ze de laptop van Kate weer op Anouk te mailen over wat er net was gebeurd.

[Soapsie]

Zo! Binnen een kwartier na het posten van het laatste stukje heb ik 't gelezen! Ik ben écht een fan!

Lekker gedaan, phoebs! Snel verder! Kus soapsie xxx

[Little Phoebe]

Soapsie schreef op 22-06-2005 @ 15:13 :
Zo! Binnen een kwartier na het posten van het laatste stukje heb ik 't gelezen! Ik ben écht een fan!

Lekker gedaan, phoebs! Snel verder! Kus soapsie xxx

Hoe koel ben jij

Dankje =) Ik ga eerst mn kamer opruimen -.-'

Kusje

[Soapsie]

Little Phoebe schreef op 22-06-2005 @ 15:26 :
Ik ga eerst mn kamer opruimen

Ga je dan nu weer verder schrijven...

Hehe Soapsie, jij was gewoon de eerste die zag dat er ge-update was ; )
Ik vind 't leuk !
Snel meer !

[rare kwast]

actie actie
je kamer schoon?!
ja mooi
schiet op dan

[Little Phoebe]

Soapsie schreef op 22-06-2005 @ 16:56 :
Ga je dan nu weer verder schrijven...

Dat kan nooit in anderhalf uur, ik ben nu nog niet eens klaar

[Soapsie]

Little Phoebe schreef op 22-06-2005 @ 21:41 :
Dat kan nooit in anderhalf uur, ik ben nu nog niet eens klaar

Nu is het al een dag later en het is onmogelijk dat jij je kamer nog steeds niet hebt opgeruimd! Daarom eis ik nú een nieuw stukje, waar mijn mede-fans het ongetwijfeld mee eens zijn. En als er vanavond geen nieuw stukje op staat, gaan wij heftig protesteren! Dus kijk maar uit...

[Dubbeleendje*]

Echt een super verhaal! Hier nog een fan.. ik vlog het al vanaf het begin

[spiffier]

Ik ook

geweldig!!!!

ik lees heel snel, dus w8 op meer....

[Goede Fee]

Gaaf! Stiekem heb ik alles meegelezen.
Je moet het verder afschrijven!
Want ze moeten weer bij elkaar komen!

[Little Phoebe]

Soapsie schreef op 23-06-2005 @ 09:48 :
Nu is het al een dag later en het is onmogelijk dat jij je kamer nog steeds niet hebt opgeruimd! Daarom eis ik nú een nieuw stukje, waar mijn mede-fans het ongetwijfeld mee eens zijn. En als er vanavond geen nieuw stukje op staat, gaan wij heftig protesteren! Dus kijk maar uit...

Het is nu nóg niet opgeruimd
Maar nieuw stukje komt wel, zodra ik naar mijn eigen comp ben verhuisd en em heb afgerond

[Little Phoebe]

Dubbeleendje* schreef op 23-06-2005 @ 14:28 :
Echt een super verhaal! Hier nog een fan.. ik vlog het al vanaf het begin

spiffier schreef op 24-06-2005 @ 15:59 :
Ik ook

geweldig!!!!

ik lees heel snel, dus w8 op meer....

Dank jullie

[Little Phoebe]

Goede Fee schreef op 24-06-2005 @ 18:05 :
Gaaf! Stiekem heb ik alles meegelezen.
Je moet het verder afschrijven!
Want ze moeten weer bij elkaar komen!

Ik ben druk bezig..

[Lalala1111]

Little Phoebe schreef op 24-06-2005 @ 19:24 :
Ik ben druk bezig..

Dat mag ook wel, met zo'n gigantische horde fans die kwijlen (schreeuwen) om meer, meer, MEER!

Dus schrijf maar lekker door

[Little Phoebe]

Limaon schreef op 29-06-2005 @ 23:39 :
Dat mag ook wel, met zo'n gigantische horde fans die kwijlen (schreeuwen) om meer, meer, MEER!

Dus schrijf maar lekker door

Uh oh, jij ookal

[Anki]

Little Phoebe schreef op 30-06-2005 @ 00:46 :
Uh oh, jij ookal

wanneer komt dat vervolg nou!!!??

[rare kwast]

Anki schreef op 08-07-2005 @ 12:31 :
wanneer komt dat vervolg nou!!!??

kommaar kommaaar kommaar

*mine mine mine mine mine *

[Tink*]

laatste stukje is van bijna een maand geleden
wij willen meer !!!

[Soapsie]

Maritje schreef op 09-07-2005 @ 23:15 :
laatste stukje is van bijna een maand geleden

Uhm...22-06 en 10-07...is niet bijna een maand geleden.

Maritje schreef op 09-07-2005 @ 23:15 :
wij willen meer !!!

Dát is wel heel ernstig waar! Kom op Phoebs, schrijven die zooi!

[Tink*]

Soapsie schreef op 10-07-2005 @ 09:44 :
Uhm...22-06 en 10-07...is niet bijna een maand geleden.

oops ik las 12-06

Oh jezus, wat een bocht. Het ergste soort bocht nog wel, van dat bocht dat je meesleept in de goedkope wendingen en slappe scenewisselingen.

Beetje zoals de goedkope huisvrouwen-romannetjes, maar dan meer gericht op een jonger publiek en rijker belegd met spel- en stijlfouten, om over de grammatica niet te spreken.

Smaken verschillen natuurlijk, maar - bah.

Wie weet had ik een briljante uitvinding kunnen doen in die twee uur die 't me gekost heeft om er doorheen te komen. Als de mensheid vergaat dan is dat jouw schuld

[rare kwast]

ga je ff lekker ergens anders vermaken ofzo als je alleen kan afgeven op mensen en verhalen