Twijfels

[The Messenger]

Goedenavond allemaal,

Ik ben op dit moment 19 jaar oud, volg dit forum al enige tijd en heb me vandaag geregistreerd omdat er iets is dat ik op mijn hart heb en graag kwijt wil in de hoop dat jullie mij ermee kunnen helpen. Ik weet van mezelf dat ik niet goed ben in het kort houden van teksten, dus mijn excuses en wees voorbereid, haha.

Ongeveer een jaar geleden ontmoette ik een meisje dat ik nu mijn beste vriendin mag noemen. We hebben samen altijd veel plezier en weten van elkaar precies hoe we in elkaar zitten, we kunnen letterlijk alles tegen elkaar kwijt. Vlak nadat we elkaar ontmoetten zijn we op enkele dates geweest waar ook het één en ander is gebeurd. Zij vertelde me dat ze gevoelens voor me had. Ik was echter niet honderd procent zeker van mijn gevoelens, waardoor het van een relatie nooit gekomen is. Van mijn vrienden/vriendinnen kreeg ik vaak te horen wat voor een 'oelewapper' (laat ik het netjes houden) ik was dat ik de kans niet greep, maar ik heb er alsnog niets mee gedaan.

Sinds die tijd zijn we altijd om elkaar heen blijven draaien. De verliefdheid aan haar kant veranderde volgens eigen zeggen in vriendschap en ik begon steeds meer en meer om haar te geven. Ik kan nu zeggen dat ik meer om haar als vriendin geef dan dat ik ooit heb gegeven om liefdes uit het verleden. We gaan vaak met zijn tweeën iets leuks doen, waar handen vasthouden en elkaar omarmen voor ons doodgewoon is. We weten namelijk allebei hoe onze vriendschappelijke relatie in elkaar zit en dat warmte fijn is als je het bij elkaar kan vinden. We hebben zelfs naast elkaar geslapen en liggen vaak tegen elkaar aan als we samen zijn.

Ik dacht altijd te weten hoe ik er tegenaan keek: zij was mijn beste vriendin en ik was dolgelukkig met de manier waarop we met elkaar omgingen. Je kan het beschrijven als 'sexless relationship'. Nu snap ik het volkomen als jullie niet zouden begrijpen waarom we op deze manier met elkaar omgaan, maar geen relatie begonnen. Voor een lange tijd wist ik vol te houden dat ik dat zelf wel begreep.

Maar, er komt een punt waarop één van de twee een ander ontmoet en begint te daten, en ik ben bang dat we op dit punt zijn aangekomen. De plannen zijn al gemaakt dat we met zijn tweeën in de kerstvakantie kerst vieren en met onze vrienden/vriendinnen oud&nieuw doorbrengen. Gisteravond vertelde zij me echter enorm enthousiast dat ze in de kerstvakantie ook een date had met de jongen waarvan ze me eerder had verteld dat hij gevoelens voor haar had. Ze vertelde er nu bij dat ze ook gevoelens voor hem begon te krijgen, en daarom zo blij was met deze date.

Nu had ik altijd gedacht dat ik dolblij voor haar zou zijn, wanneer we op dit punt zouden aankomen. Tot mijn eigen verbazing was ik dat niet toen ze het vertelde, ik werd er zelfs een beetje droevig van. Natuurlijk wil ik dat zij gelukkig is en als zij een nieuwe liefde ontmoet gun ik het haar helemaal, maar in een jaar tijd ben ik zo gesteld op haar geraakt dat ik bang ben dat ik gevoelens voor haar heb gekregen. Zoals ik gisteravond achter kwam: ik ben misschien wel verliefd op haar... Ik heb geglimlacht als een boer met kiespijn op het moment dat ze het vertelde.

Ik weet echter niet zeker of ik echt verliefd op haar ben, vandaar de 'misschien' in de vorige alinea. Het kan ook zijn dat ik bang ben dat ik haar moet delen met een ander. Dat heeft voor mij niets te maken met jaloezie, maar meer met het feit dat het sowieso consequenties gaat hebben voor onze manier van omgaan. Of misschien ben ik toch verliefd.. ik weet het niet.

Ten eerste weet ik dat jullie hier niet heel veel aan kunnen veranderen en mij misschien ook niet kunnen vertellen of het de verliefdheid of de angst is dat ik er droevig van word. Ten tweede ben ik blij dat ik mijn verhaal hier kwijt kan, en wil ik vragen of hier anderen zijn die soortgelijke situaties hebben meegemaakt en mij wellicht advies kunnen geven hoe ik hier mee om moet gaan. Reacties als 'grow some balls' zal ik voor het gemak negeren, maar als iemand zo'n reactie kwijt moet: ga je gang.

Met vriendelijke groet,
The Messenger

PS. Nogmaals mijn excuses voor de lange tekst...

[MiBe]

Gewoon een keer neuken en kijken hoe ze bevalt, dan kun je de sexless relationship doorstrepen. Wel even doen voordat ze haar date heeft natuurlijk, anders gooi je jezelf roet in het eten. Maar hé, don't shoot the messenger.

[On efil]

Friendzoned.

Oja, ik kun je alvast vertellen, als ze iets met die jongen aangaat, kun jij het hand in hand, omarmen, naast elkaar liggen wel vergeten

Dus doe er wat aan.

[BorderCross]

Lijkt erop alsof je je maar op één ding focust, haar. Ik zou als ik jou was dingen gaan doen met andere mensen, misschien vind je dan iemand waarbij je geen twijfels hebt, dan kan je gelijk zien wat de reactie van je vriendin is. Op dit moment zou ik niet die date op één of andere manier verpesten door ertussen gekomen. Blijf gewoon vrienden, maar weet wel dat dit af zal nemen, en ga gewoon op zoek naar anderen!

Kun je alles met haar bespreken? Bespreek dan dit. Dat je door haar date beseft dat je misschien meer voor haar voelt dan vriendschap en hoe zij daar tegenover staat. Misschien wil ze het proberen, misschien niet. Er zal sowieso verandering in jullie relatie komen als ze andere mensen gaat daten of relaties gaat krijgen, partners vinden het meestal niet zo leuk als heterovrienden héél erg close zijn. De situatie zoals hij nu is, zul je dus onmogelijk vast kunnen houden.

Hmmmm. Kans laten schieten denk ik als ik dit lees en misschien ben je niet verliefd, maar ben je een beetje gekrenkt doordat ze nu ineens iemand anders leuker vindt dan jij en vond je dát juist onbewust wel leuk.

Ik zou er niet tussen gaan staan iig.

[The Messenger]

Heb haar vandaag weer gesproken en ik denk niet dat het gevoelens zijn die me in de weg zitten. Ik voel geen verliefdheid als ik bij haar in de buurt ben, ik ben gewoon enorm gesteld op haar, blij dat ik haar als beste vriendin heb. Ik denk dat ik bang ben dat het sowieso consequenties gaat hebben voor onze vriendschap als één van de twee - in dit geval zij - een relatie krijgt. Haar partner zal het sowieso niet leuk vinden als ze zo close met mij is (zoals Mutant al aangaf).

On efil schreef:

Friendzoned.

Oja, ik kun je alvast vertellen, als ze iets met die jongen aangaat, kun jij het hand in hand, omarmen, naast elkaar liggen wel vergeten

Dus doe er wat aan.

Friendzoned worden lijkt me lastig als je geen relatie met iemand wilt. Dat het hand in hand/omarmen/naast elkaar liggen niet meer zal gebeuren snap ik. 'Doe er wat aan' is makkelijker gezegd dan gedaan.

BorderCross schreef:

Lijkt erop alsof je je maar op één ding focust, haar. Ik zou als ik jou was dingen gaan doen met andere mensen, misschien vind je dan iemand waarbij je geen twijfels hebt, dan kan je gelijk zien wat de reactie van je vriendin is. Op dit moment zou ik niet die date op één of andere manier verpesten door ertussen gekomen. Blijf gewoon vrienden, maar weet wel dat dit af zal nemen, en ga gewoon op zoek naar anderen!

Ik heb een geweldige vriendenkring bestaande uit zowel jongens en dames, waarvan ik sommige al jaren ken. Op zoek gaan naar anderen om mee om te gaan is dus niet nodig, ik ben vaak genoeg op stap zonder haar. Haar date verpesten door ertussen te komen zal nooit m'n bedoeling zijn. Het is haar leven, ik ben gewoon bang voor de gevolgen.

Mutant schreef:

Kun je alles met haar bespreken? Bespreek dan dit. Dat je door haar date beseft dat je misschien meer voor haar voelt dan vriendschap en hoe zij daar tegenover staat. Misschien wil ze het proberen, misschien niet. Er zal sowieso verandering in jullie relatie komen als ze andere mensen gaat daten of relaties gaat krijgen, partners vinden het meestal niet zo leuk als heterovrienden héél erg close zijn. De situatie zoals hij nu is, zul je dus onmogelijk vast kunnen houden.

Ik ben inderdaad van plan om het met haar te bespreken. Niet om haar van die date af te praten, sterker nog, ik heb het liefst dat ze gewoon gaat als zij dat wilt. Maar, ik wil wel dat ze zelf ook beseft dat ze voor een dilemma komt te staan en dat haar contact met mij toch zal verminderen (hoe erg ik dit ook zelf vind). Eerlijk gezegd is zij namelijk wel zo'n type die zal zeggen "Hoezo kan ik geen relatie hebben en beste vrienden zijn met een ander?" Dus inderdaad, de situatie zoals hij nu is kan niet langer hetzelfde blijven, en ik vind wel dat zij dat moet weten voordat ze kiest wat ze doet.

DuoPenotti schreef:

Hmmmm. Kans laten schieten denk ik als ik dit lees en misschien ben je niet verliefd, maar ben je een beetje gekrenkt doordat ze nu ineens iemand anders leuker vindt dan jij en vond je dát juist onbewust wel leuk.

Ik zou er niet tussen gaan staan iig.

Mwa, ik zie het op dit moment niet alsof ik m'n kans heb laten schieten. In de tijd dat ze gevoelens voor mij had, had ik die niet voor haar. Een relatie zou daarom een hele grote kans hebben om snel te stranden, en dit wil ik zowel haar als mij niet aandoen. Ik ben juist véél gelukkiger dat we zo'n goede vriendschap hebben weten op te bouwen. En: ik denk dat je hier een heel goed punt hebt! Natuurlijk vond ik het (onbewust) leuk dat ze me leuk vond, wie zou dat niet vinden... Dat daar nu verandering in komt is jammer, maar het meeste bang ben ik nog voor het einde van een vriendschap.

whatever happens, succes dude!

Laat het gaan, je weet niet hoe de relatie was geweest als je wel bij elkaar was. Wacht eerst maar eens af wat die date oplevert. Als ik het zo begrijp ben je niet verliefd, maar is misschien je ego dus een beetje gekrenkt?

Ik weet niet of je bang moet zijn voor de einde van je vriendschap, ik heb, afgezien van dat er iets tussen ons gebeurd is en het handjes vasthouden etc en ander klef gedoe (sorry ), ongeveer hetzelfde als jij en hij is nog steeds mijn beste vriend. Zowel hij als ik hebben al jaren een relatie en onze beide partners accepteren onze vriendschap.

The Messenger schreef:

Maar, ik wil wel dat ze zelf ook beseft dat ze voor een dilemma komt te staan en dat haar contact met mij toch zal verminderen (hoe erg ik dit ook zelf vind). Eerlijk gezegd is zij namelijk wel zo'n type die zal zeggen "Hoezo kan ik geen relatie hebben en beste vrienden zijn met een ander?" Dus inderdaad, de situatie zoals hij nu is kan niet langer hetzelfde blijven, en ik vind wel dat zij dat moet weten voordat ze kiest wat ze doet.

Oei oei oei.

Als je inderdaad oprecht niet verliefd op haar bent hoeft er helemaal geen probleem te zijn. Maar denken in termen van 'voor een dilemma staan' en 'kiezen' is alvast een goede manier om wél een destructief pad op te gaan. Het voert de druk onnodig op, verlegt verantwoordelijkheid, maskeert onzekerheid, plaatst de derde in een machteloze positie en voegt tot overmaat van ramp een wedstrijdelement toe. Allemaal vrij kwalijk, in elk soort relatie.

Je zal daar sowieso iets mee moeten, of het nu iets wordt met deze specifieke knul of niet. Anders loop je er de volgende keer op precies dezelfde manier tegenaan.

Het is bijvoorbeeld belangrijk om te accepteren dat je vriendschap sowieso gaat veranderen en vervolgens te kijken naar hoe je dat positief laat verlopen. De eerste stap lijkt me dan, kijken naar waarom je bang bent voor verandering. Is het onzekerheid? Zo ja, waar komt die onzekerheid vandaan? Ben je geïntimideerd? Voel je je vervangbaar? Waar komt dat door? Waarom vind je het zo erg dat jullie minder contact gaan hebben, gebruik je dat als maatstaf?

Misschien moet je eens wat artikelen over polyamorie lezen. Je hebt dan wel geen relatie met elkaar maar hey, vriendschappelijke liefde is ook liefde. Er gaat alleen minder snel iets mis mee, maar jij hebt hier duidelijk moeite mee, dus dan kan het een goede plaats zijn om te kijken naar concrete oplossingen. Het geeft je op z'n minst woorden en strategieën om dingen te plaatsen. Dan kun je bijvoorbeeld anticiperen op NRE en meer zicht krijgen op wat wel (en wat niet) redelijk is.

[The Messenger]

soulspeaking schreef:

whatever happens, succes dude!

Thank you very much!

DuoPenotti schreef:

Laat het gaan, je weet niet hoe de relatie was geweest als je wel bij elkaar was. Wacht eerst maar eens af wat die date oplevert. Als ik het zo begrijp ben je niet verliefd, maar is misschien je ego dus een beetje gekrenkt?

Ik weet niet of je bang moet zijn voor de einde van je vriendschap, ik heb, afgezien van dat er iets tussen ons gebeurd is en het handjes vasthouden etc en ander klef gedoe (sorry ), ongeveer hetzelfde als jij en hij is nog steeds mijn beste vriend. Zowel hij als ik hebben al jaren een relatie en onze beide partners accepteren onze vriendschap.

Kijk, ervaring, daar kan ik iets mee. Fijn om te horen.

Paranoide schreef:

Als je inderdaad oprecht niet verliefd op haar bent hoeft er helemaal geen probleem te zijn. Maar denken in termen van 'voor een dilemma staan' en 'kiezen' is alvast een goede manier om wél een destructief pad op te gaan. Het voert de druk onnodig op, verlegt verantwoordelijkheid, maskeert onzekerheid, plaatst de derde in een machteloze positie en voegt tot overmaat van ramp een wedstrijdelement toe. Allemaal vrij kwalijk, in elk soort relatie.

Je zal daar sowieso iets mee moeten, of het nu iets wordt met deze specifieke knul of niet. Anders loop je er de volgende keer op precies dezelfde manier tegenaan.

Ik heb het denk ik erg verkeerd verwoord, aangezien ik totaal niet wil dat ze kiest tussen mij of hem. Daar zal ze sowieso niet vrolijk van worden en ik ben ook niet zo'n egoïstische lul (excuses voor dit taalgebruik) dat ik vind dat ze van mij en mij alleen moet zijn. Zo'n gesprek voeren over mogelijke consequenties voor haar en mij als ze iets met die jongen begint zou eigenlijk alleen maar een dreigement zijn. Ik wil dat eigenlijk sowieso niet doen. Langzamerhand begin ik me te beseffen dat ik gewoon moet afwachten hoe hun date loopt en vervolgens niets anders kan doen dan kijken hoe zij tegenover onze vriendschap staat. Ik ga er niet vanuit dat ze me opeens laat staan, daar is onze band te sterk voor.

Paranoide schreef:

Het is bijvoorbeeld belangrijk om te accepteren dat je vriendschap sowieso gaat veranderen en vervolgens te kijken naar hoe je dat positief laat verlopen. De eerste stap lijkt me dan, kijken naar waarom je bang bent voor verandering. Is het onzekerheid? Zo ja, waar komt die onzekerheid vandaan? Ben je geïntimideerd? Voel je je vervangbaar? Waar komt dat door? Waarom vind je het zo erg dat jullie minder contact gaan hebben, gebruik je dat als maatstaf?

Dat er iets gaat veranderen snap ik sowieso en dat ben ik dat sinds ik dit topic gisteravond opende steeds meer gaan accepteren. Mochten de gevolgen zo groot zijn dat onze vriendschap zwakker wordt/verloren gaat, dan zal ik dat enorm jammer vinden, maar misschien moet het ook wel. We can't be best friends forever. Mocht onze vriendschap blijven bestaan, dan kan ik daar alleen maar heel blij mee zijn.

Paranoide schreef:

Misschien moet je eens wat artikelen over polyamorie lezen. Je hebt dan wel geen relatie met elkaar maar hey, vriendschappelijke liefde is ook liefde. Er gaat alleen minder snel iets mis mee, maar jij hebt hier duidelijk moeite mee, dus dan kan het een goede plaats zijn om te kijken naar concrete oplossingen. Het geeft je op z'n minst woorden en strategieën om dingen te plaatsen. Dan kun je bijvoorbeeld anticiperen op NRE en meer zicht krijgen op wat wel (en wat niet) redelijk is.

Ik ga er niet vanuit dat ik met haar in de 'polyamorie-fase' zit hoor, alhoewel het goed is om dit te lezen, ik herken er erg veel van. Ik hou van haar, maar puur als vriendin en wanneer je met een geliefde in zo'n fase zou zitten hou je niet van haar als vriendin, I assume. Tevens heb ik de 'NRE-fase' met haar nooit gehad, waar ik dat met vroegere vriendinnen wel heb gehad.

Allemaal (nu al) enorm bedankt voor alle reacties, het helpt me enorm.

Ik snap dat je verstandelijk niet wil dat ze kiest, maar gevoelsmatig worstel je daar zo te zien wel mee. Waardoor het, uiteraard, alsnog in je denken, wensen en handelen sijpelt. Ook in je toelichtende post heb je 't over 'mocht onze vriendschap blijven bestaan'. Daarmee duw je jezelf meteen al in de slachtofferrol, in een soort 'ik zou het begrijpen als ze voor de ander gaat'. Wedstrijddenken. Je associeert verandering met verlies voor jou. Zie je dat niet als probleem?

Een eerlijk, constructief gesprek over wat er gebeurt als één van jullie een serieuze relatie krijgt lijkt me dan weer niets mis mee, als je daar behoefte aan hebt. Ik zie niet hoe dat een dreigement kan zijn, maar misschien heb ik een ander soort gesprek in gedachten dan jij.

Dat jullie geen poly-stel zijn snap ik natuurlijk ook, vandaar mijn toelichting bij de relevante links. Neemt niet weg dat de onderliggende gevoelens vergelijkbaar zijn, waardoor je alsnog iets aan de ervaringen van die mensen kunt hebben. Het blijft jaloezie, angst, onzekerheid, allemaal dingen die mens-eigen zijn en niet poly-eigen.

NRE haalde ik vooral aan omdat zij die fase ooit wél gaat hebben met een nieuwe loverrr, wat jij (zo te horen) kut gaat vinden. Dan is het belangrijk om het te zien voor wat 't is, in plaats van te treuren om wat je wellicht onterecht ervaart als het begin van het einde.

Ik heb overigens expert level skillz in dit want mijn beste vriend en ik hebben ooit een serieuze relatie gehad. Is nooit een probleem geweest. Maar goed, we daten dan ook uitsluitend gave, slimme, zelfverzekerde mensen.

Waarom zou 'ie dat doen? Hij heeft naar eigen zeggen geen gevoelens voor haar en ze vindt al iemand anders leuk.